မယ်တစ်ထမ်း မောင်တစ်ခွက် ( စ /ဆုံး )
မယ်တစ်ထမ်း မောင်တစ်ခွက် ( စ /ဆုံး )
ကျော်ငြိမ်းသည် နာမည်နှင့်လိုက်အောင် အငြိမ်း
ကံပါ၏။
လူပျိုပေါက်ဘဝ ရုပ်လေးဖြောင့် အပြောကောင်း
သဖြင့် တရွာလုံးရဲ့ အချော အတောင့်စာရင်းဝင်
ညိုညို ကို ရခဲ့သည်။
တကယ်တော့ ညိုညိုက သူ့ကို ကြိုက်ခြင်းသည်
ကိုယ့်မယားကို ဝ အောင် လုပ်ကိုင်ကျွေးမည်ထင်
၍ ဖြစ်သည်။
သို့သော် လက်တွေ့ကျတော့ မောင်မင်းကြီး
သားက ခပ်ပျင်းပျင်း။ ဤမျှမက အပျော်ပါးက
ဝါသနာပါသေးသည်။ ဖဲဝိုင်း ညသန်းခေါင်ထိ
နေ၏။ ဘော်ဒါတွေ နှင့် အရက်ဝိုင်းလေးက ဖွဲ့
ပြန်သည်။
ဤတွင် ညိုညို တယောက် မိသားစု မျက်နှာမ ငယ်ရအောင် စီးပွားထွက် ရှာရချေ၏။
ဒါကြောင့် ဘော်ဒါတွေက သူတို့ကို စကြသည်။
မောင် တထမ်း မယ်တရွက် မဟုတ် ။
မယ် တထမ်း မောင် တခွက် ။
xxx
ညိုညိုသည် ပခုက္ကူ ရှင်မတောင် သနပ်ခါး ၁ သိန်း
ဘိုး ဝယ်ကာ ရန်ကုန် တက်ရောင်းသည်။
အဖော်က အိမ်နီးချင်းရွာသူ တယောက်။ သူတို့
ခေါင်းဆောင်က ရွာနဲ့ ရန်ကုန်ကို အမြဲကူးသန်း
နေသော သနပ်ခါးပွဲစား ဦးလေးထူး။
ညိုညို တို့တည်းစရာ နေစရာ ဦးလေးထူးက
ဘဲစီစဉ်သည်။ သူ ငှားထားတဲ့ အခန်းမှာတည်း
ရ၏။ သူလိုက်ပြတဲ့ ဈေးမှာ ရောင်း။
တော် တော် မြတ်သည်။ ၂၀၀ တန် တဖြတ်ကို
၅၀၀/ ၆၀၀ ရောင်းရ၏။
ဦးလေးထူး စေတနာက ကောင်းလွန်းသည်။
ညိုညိုတို့စုချက်စားတဲ့ ဆန်ဆီဘိုး သူကဘဲပေး
သည်။ ညိုညိုတို့က ပေးတော့ စေတနာ စော်ကား
တာလား ဆိုပြီး ပိုက်ဆံ လွှင့်ပစ်သည်။
သည်တော့ ညိုညိုတို့၂ ယောက် သူ့ကို ခင်သ
ထက် ခင်လာကြ၏။
xxx
တည။
ဦးလေးထူး က ညနေ ၅ နာရီကတည်းက
မှော်ဘီကို ညအိပ်သွား၏။
ည ၆ နာရီ ကျတော့ ညိုညို ဘော်ဒါကို အိမ်နားက ဈေးသည် ကောင်မလေးက ရုပ်ရှင်ကြည့်
ဘို့ အဖော်ခေါ်သွားပြန်သည်။
အခန်းမှာ ညိုညို တယောက်ထဲ။
အလုပ် ကလည်း ပန်းသည်မို့စောစောအိပ်ဘို့
ပြင်သည်။
အပေါ်အကျၤ ီ ၊ ဘရာစီယာကို ချွတ်ပြီး လုံချည်ကို ရင်လျားဝတ်လိုက်၏။ နောက် ခြင်ထောင်ကို
ချ အိပ်ယာပေါ်လှဲသည်။
အိပ်မပျော်။ ရွာက ယောက်ျားကို သတိရသည်။
သူ့ခမျာ ဆာနေရှာရော့မည်။ တကယ်တော့ သူမ
ကိုယ်တိုင်လည်း ဆာသည်ပင်။
စိတ်တွေ ဟိုဟိုဒီဒီ ရောက်ရင်း ညိုညို သည်
သူမ နို့ကို သူမ ပွတ်ကိုင် သည်။ လုံးလုံး မို့မို့
လေး။
ပေါင်ကြားကို လက်နဲ့အုပ် ပွတ်ပြန်သည်။
မျက်စိထဲတွင် ဗလ တောင့်သော ယောကျ်ားတွေ
ရဲ့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီးတွေ မြင်နေ၏။
ဟင်း ! ဆာလိုက်တာနော်။
xxx
သည်အခိုက်
အခန်းတံခါး အသာ ဖွင့်သံ၊ ခြေသံတရှပ်ရှပ်နဲ့
ဝင်လာသံ ကြားရသည်။
ညိုညို မလှုပ်ဝံ့။ ဘယ်သူပါလိမ့်။ ဝင်ပေါက်သော့
က သူရယ်၊ သူ့အဖော်ရယ်၊ ဦးလေးထူးရယ် ၃
ယောက်ဘဲ ရှိ၏။ ဦးလေးထူးက မှော်ဘီမှာ။ အ
ဖော်က ရုပ်ရှင် မှာ။
သူခိုးလား။ အနုကြမ်းလား။
ခြေသံက သူမ ကုတင် ဆီဦးတည်လာ၏။
ခြင်ထောင်စ မသလို ထင်ရသည်။ ဟုတ်သည်။
နောက် သူမခြေထောက်ကို လာစမ်းလေသည်။
ဘုရား ဘုရား။
ညိုညို ကြောက်၍ ချွေးပြန်နေ၏။
မှောင် ထဲကလူက ခြေသလုံးကို ကိုင်ရာမှ အပေါ်
ရွှေ့လာသည်။ ညိုညို၏ တင်သားတွေကို ဆုပ်ညှစ်
ကိုင်ပြန်သည်။
ညိုညို သ ဘောပေါက်ပြီ။သူမကို လုပ်ဘို့ဖြစ်မည်။
ဘယ်သူပါလိမ့်။ စဉ်းစားမရ။
အိမ်ရှေ့လက်ဘက် ရည်ဆိုင်က အဖျော်သမား
များလား။ အဲသည် နှာဘူးက ညိုညိုကို အမြဲ နှာ
ကြည့်ကြည့်သည်။
တွေ့ကြ သေးတာပေါ့။ တောသူမ သတ္တိပြလိုက်
ရ ဦးမည်။
အမှောင် သမားက ညိုညိုလုံချည်ကို အောက်
က ဆွဲလှန်၏။ ပေါင်ကြားကို ထိုးနှိုက်ကာ ညိုညို
ဟာထဲ လက်ခလယ် ထိုးသွင်းသည်။
ညိုညိုလည်း ဆာတုန်းမို့ကောင်းလှပေမဲ့မသာယာနိုင်။ ဖြတ်ကနဲ မီးခလုတ် ဖွင့်၊ ကုတင်ခေါင်းရင်းက တွေ့ရာ တုတ် တချောင်းကိုင်ပြီး ရိုက်ဘို့ရွယ်လိုက်သည်။
" ဟင် ! ဦးလေးထူး "
ညိ ုညိ ုအံ့သြသွား၏။
ဦးလေးထူးသည် ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်နှင့် သူမ အပေါ် တက်ခွထားသည်။
ရင် အုပ် လက်မောင်းသားတွေ တောင့်တင်း သန်
မာဆဲ။ မျက်နှာက ရမက်ခိုးတွေ ဝေ နေသည်။
သူ့လက်ချောင်းတွေက ညိုညို့ပေါင်ကြားကို
အာသာငမ်းငမ်း နှိုက်နေ၏။
ဦးလေးထူးသည် ခိုးစားတုန်းလူမိသည်မို့ မျက်
နှာပျက်လျက်
"ညိုလေးရယ် ... ခွင့်လွှတ်ပါနော် ...ဦးက ချစ်လွန်းလို့..
မ နေနိုင်လို့ပါကွာ ... "
ညိုညို တုတ်ကို ပစ်ချပြီး ငိုသည်။
" ကြံမှ ကြံရက်ပလေ ဦးလေးထူးရယ် ဟင့်ဟင့်... "
ဦးလေးထူးက နောက်မဆုတ်။ ညိုလေး အ ပေါ်
ခွလျက်က အ ပေါ်တိုးကာ ဖြူဖွေး နွေးအိတဲ့ နို့
ကြီးတွေ ကုန်းစို့သည်။ တအင်းအင်း တအဲအဲ
နှာထသံတွေက ထွက်နေ၏။
ဦးလေးထူးရဲ့ အချောင်း မဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးက
ညိုလေး ခါးသိမ်ဖွေးဖွေးကို ထောက်လျက်။
ညိုလေး လက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့ဟာကြီးကို ကိုင်
ခိုင်းပြန်သည်။ ညိုလေးက မကိုင်။ ရုန်းဖယ်၏။
" ညိုလေးရယ် ...ဦးက တကယ်ချစ်လို့ပါ ... ပေးပါနော် ....အရမ်းစိတ်ထ နေပြီ ... "
" ညိုရယ် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ ... ဘသူမှ မသိပါဘူး ...
ဟိုကောင်မ ပြန်မလာပါဘူး ... သူ့ညီမ ဝမ်းကွဲ
ရှိတဲ့ မင်္ဂလာဒုံကို သွားအိပ်မှာ... ဦးက မှော်ဘီ
သွားအိပ်မယ်ဆိုတာလည်း အဲဒီဟာမ မရိပ်မိ
အောင် ဂွင် ဆင် လိုက်တာပါ ...
ဒါတွေက ညိုလေးကို ချစ်လို့ကြံမိတာပါ ... "
ညိုညို စိတ် ရှုပ် ဝမ်းနည်းကာ ငိုသည်။
သို့သော် ဦးလေးထူးက မွှန်လေပြီ။ ညိုလေး
နို့ကြီးတွေ စို့ကာ ဆုပ်နယ်ကာ အသီးဖျားလေး
တွေ ရွရွ ညှပ်ချေကာ ညိုလေးခါးကို သူ့ဟာကြီး
နဲ့ ထိုးဖိသည်။
သည့်နောက် စောင်းအိပ်နေသော ညိုလေးကို
ပက်လက် ဆွဲလှန်၏။
ညိုလေးက ဇွတ် မှောက်အိပ်သည်။ ပြီးတော့ သူ
မ ဟာကို ထိုးသွင်းမရအောင် လက်နဲ့ ပိတ်ဖုံးထား
လိုက်သည်။
ဦးလေးထူးက ပါးစပ်မှလည်း ကလေးမုန့်တောင်း
သကဲ့သို့ပေးပါညိုလေးရယ် တဖွဖွ တောင်းသလို ၊
လက်တွေ ကိုယ်တွေကလည်း သရမ်းလာ၏။
မှောက်အိပ်နေသော ညိုလေးအပေါ် ထပ်အိပ်
ကာ ကိုယ်ချင်းပွတ် အရသာယူသည်။ နို့တွေကို
နှိုက် ကိုင် သလို ဖင်ကြားတွေကို ပွတ်သပ် နှူး၏။
ဒါပေမဲ့ ညိုလေးကို အတော်ကြာအောင် ပက်လက်ဆွဲလှန် မရတော့ ဂွင်ပြောင်းသည်။
ညိုလေး ဖင်ကြားထဲ တံတွေးထွေးချကာ သူဟာကြီးကိုလည်း တံတွေးလိမ်းဆွတ်ပြီး ညိုလေး
ဖင်ထဲ ထည့်တော့သည်။
" အ အ နာတယ် ... "
ညိုလေးက အော်တော့ ဦးလေးထူးက ဒါဆို ပက်လက် လှန်လိုက်ပါ ခလေးရယ် နော်ဟု ချော့၏။
ညိုလေးက မလှန်။
ဦးလေးထူးသည် ညိုလေး ဖင်ကြားထဲ တံတွေးတွေ အများကြီး ထွေးချကာ သူ့ဟာကြီး ထပ်ထည့် ပြန်သည်။
" ပြွတ် "
ကနဲ အသံမြည်ကာ တအိအိဝင် သွား၏။
" အား ... ကောင်းလိုက်တာ ညိုမ ရယ် ... "
ဦးလေးထူး လုပ်တော့သည်။ ပထမ ဖြေးဖြေးသွင်း
ဖြေးဖြေး ပြန်ထုတ်သည်။
နောက် တစတစ မြန်လာ သွက်လာ၏။
ညိုလေး တင်သား မို့မို့တွေက သူ့ကို ဆောင့်ကောင်း အောင် ခံပေးသလိုဖြစ်နေသည်။
ဦးလေးထူးက ထန်ထန်လာသည်။ ညိုလေး နို့လုံးကြီး ကြီး တွေကို အတင်းနှိုက် ဆွဲကာ အားကုန်လုပ်သည်။
ဖင်က အစပိုင်း ချောက်သွေ့နေပေမဲ့ နောက်ပိုင်း
ချောကနဲ လျှောကနဲ ဝင်တော့သည်။
ညိုလေး တစတစ စိတ်ပါချင် လာသည်။ဦးလေးထူးရဲ့ ညည်းသံ ဖီးလ်သံတွေက စိတ်ထအောင် ဆွနေသည်။ ပြီးတော့ ဦးလေးထူးရဲ့ အချောင်းကြီးက သူမ ထင် တာထက် မာတောင်ဖြတ် လတ်နေတုန်း။
ပို အဝင် ကောင်းအောင် ခါးကို နည်းနည်းကုန်း
ပေးကြည့်သည်။ ပို၍ ကွက်တိကျသွား၏။
ဦးလေးထူး ဟာကြီးက အဆုံးထိ ရှောကနဲ ဝင်
လာသည်။
" အာ.. အာ.... အမ လေး .... "
ညိုလေးပါးစပ်က အသံသဲ့သဲ့မျှ ထွက်သွား၏။
ဘဲကြီးက အထာပေါက်သည်။
" ချစ်တယ် ညိုမ ရယ် ...
ကောင်းတယ်ကွာ ... အရမ်းကြီးကို ကောင်းနေပြီ ...
နည်းနည်းကုန်းပါဦး အချစ်လေးရယ် ... အင့်.. အင့်.."
ညိုလေးကလည်း ခါးကို နည်းနည်း ထပ်ကုန်းပေး
လိုက် ပြန်သည်။ ဦးလေးထူးက လေးငါးဆယ်ချက်
စွတ်ဆောင့် သွင်းလိုက်သည်။ ညိုလေးကလည်း
ပြန် တောင့်ခံ ပေး၏။ အ ချောင်းကြီး အရင်းနဲ့ သူ
မ ဖင် အဝ ထိကပ်နေသည်မှာ လေတိုး၍ပင် မရ။
ညိုလေး အရသာတွေ့နေခိုက် ခဏအကြာ
ဦးလေးထူး အချောင်းက ပြွတ်ကနဲ ထွက်သွား
ပြီး ပြန် ဝင်မလာ။
ညိုလေး ဖီးပျက်သွားစဉ် ဦးလေးထူးက သူမ ခါး
ကို ကိုင်ဆွဲ မတင်လိုက်သည်။ အပီကုန်းတဲ့အနေ အထားရောက်မှ ပြန်ဝင်လာပါချေသည်။
အောက် အပေါက်က။
" လူလည်ကြီး ..."
ညိုလေးက ဦးလေးထူးရဲ့ ပေါင်ကြီးကို မနာအောင်
ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။
" ဒါကမှ .... ပိုကောင်းတာ ညိုမ ရဲ့ ဟီးဟီး... "
ဦးလေးထူး အသားကုန် အုပ်တော့သည်။
အသားချင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် တဖျမ်းဖျမ်း
ဆူညံနေ၏။ ကောင်းလိုက်တာ ဆိုတဲ့ အသံ တွေ
ကလည်း နှစ်ယောက်လုံးဆီက အလုအယက်
ထွက်နေ ချေသည်။
ဦးလေးထူး နဲ့ ညိုလေးတို့ရဲ့
အဲသည် ခိုးချစ် ပထမည မှာ နှစ်ယောက်လုံး သိပ်
မအိပ်လိုက် ရ။ မောပြီး အိပ်ပျော်ပြီး ဖျတ်ကနဲ နိုး
တာနဲ့ ဦးလေးထူး နိုးရင် ညိုလေးကို လှုပ်နှိုး၍ လုပ်
သည်။
ထို့အတူ ညိုလေးက အရင် နိုးရင် လည်း
ဦးလေးထူး အ ချောင်းကို ပွတ် ဆွ ပြီး နှိုးကာ
ထပ်ခါ ထပ်ခါ လုပ်ကြပါသည်။
xxx
ညိုလေးကို ယောကျ်ား ကျော်ငြိမ်းက တခါတရံ
မိန်းမရာ ရွာထဲက ငါ့ကို နင့်လုပ်စာ အငြိမ်းထိုင်
စား နေတယ်။ နင့်ခမျာ ရှာကျွေးနေရတယ်လို့
ပြောကြတယ်။ နောက် တခေါက်တော့ သနပ်ခါး
ရောင်း ငါသွားမယ်ကွာ လို့ပြော၏။
ထိုအခါ ညိုလေးက
တော်က အ ရောင်းအဝယ် ဘာနားလည်လို့လဲ။
လွယ်လွယ်နဲ့ ငွေဝင်တယ် မထင်နဲ့။
ဘသူဘာပြောပြော အိမ်မှာတင် ဇိမ်နဲ့ သောက်
နေစမ်းပါတော်။ ကျုပ်သွားမှ လျှောကနဲလျှောကနဲ
ဝင်တာတော့် ဟူ၍ ပြောလေ့ရှိပါသည်။
ပြီးပါပြီ
Comments
Post a Comment