လူေတြျမင္ဦးမယ္
Zawgyi
လူေတြျမင္အုံးမယ္
"သန္းသန္းစိုး"မ်က္လုံးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး
ေဘးတြင္ အိပ္ေနေသာ ေယာက္်ားျဖစ္သူ
"တင္ေ႐ႊ"ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။
"တင္ေ႐ႊ"တစ္ဖက္သို႔လွည့္၍
ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနသည္..။
သူမ အသာအယာ ထထိုင္လိုက္ၿပီး
ျခင္ေထာင္ကို ဖြင့္၍ ထြက္လိုက္သည္..။
ၿပီးေတာ့ ျခင္ေထာင္ကို ေျဖးေျဖးေလး
ျပန္မ၍ လင္ျဖစ္သူ"တင္ေ႐ႊ"ကို
ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္..။
ဘာမွ ထူးျခားမႈ မရွိ..။
ေစာေစာကလိုပင္ အိပ္ေနသည္ကို
ေတြ႕ရသည္..။
"သန္းသန္းစိုး" ေျဖးညွင္းစြာပင္ထ၍
ရပ္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ သူမ.
.ေတြေဝစြာ စဥ္းစားေနသည္..။
စဥ္းစားရင္း ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း
ခုန္လာသည္..။ ျခင္ေထာင္ဖက္သို႔
တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ျပန္ၿပီး
အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္သို႔သြားရန္
ေျခလွမ္းျပင္ၿပီးကာမွ အိမ္ေရွ႕ဖက္သို႔
လွည့္ၿပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..။
သူမ၏ ေယာကၡမ ဦးမင္းဟန္၏
ျခင္ေထာင္ကိုေတြ႕လိုက္ရၿပီး တရႉးရႉး
ေဟာက္ကာ အိပ္ေမာက်ေနသည္ကို
ေတြ႕ရသည္..။
သန္းသန္းစိုး ေျခကိုဖြနင္း၍ ေနာက္ေဖး
ဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး ..ေနာက္ေဖး
တံခါးကို ေခ်ာက္ကနဲ ဖြင့္လိုက္သည္..။
ထိုစဥ္မွာပင္ ေနာက္ေဖးတံခါးေပါက္သို႔
လူတစ္ေယာက္ ရိပ္ကနဲ ေရာက္၍
အလာ…. သန္းသန္းစိုး က ဖြင့္လိုက္ေသာ
တံခါး႐ြက္ကို လက္တစ္ဖက္မွ ကိုင္ရင္း
အေပါက္ဝတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိဳက္ရာ
… ေရာက္လာေသာလူက ေနာက္ေဖး
တံခါးေပါက္၏ အျပင္ဘက္တြင္ရွိေသာ
သစ္သားအဆင့္ေလးေပၚ လွမ္းတက္ကာ
မုဆိုးထိုင္ ထိုင္ခ်လိဳက္ၿပီး သန္းသန္းစိုး၏
ကိုယ္လုံးေလးကို သူ၏ ရင္ခြင္ထဲ
ဆြဲသြင္းကာ နမ္းလိုက္သည္..။
နမ္းရင္းမွာပင္ သူ႕လက္ႀကီးတစ္ဖက္က
သူမကို ဖက္ကာ က်န္လက္တစ္ဖက္က
သူမ၏ နို႔အုံတစ္ဖက္ကို ညွစ္၍ဆုပ္နယ္သည္..။
သန္းသန္းစိုး ရင္ေတြ ဒိန္းဒိန္း
ခုန္ေနရင္းမွ တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းၿပီး
နဖူးေလးကို ထိုသူ၏ ဖက္ထားေသာ
လက္ေမာင္းႀကီးေပၚတြင္ ဖိကပ္ကာ
ၿငိမ္ေနသည္..။ ကိုင္တြယ္ဆုပ္ညွစ္ေနေသာ
လက္ေတြက အားပါလွသည္..။
သူမေယာက္်ား တင္ေ႐ႊလို ညွာမေနပဲ
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ စိတ္ရွိတိုင္း
ကိုင္ေနေလသည္..။ နာေသာ္လည္း
အရသာရွိလွသည္..။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး
တုန္တခိုက္ခိုက္ျဖစ္လာကာ စိတ္ထဲတြင္
မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ ျဖစ္ရသည္အထိပင္
ေသြးေတြ ဆူေဝလာရေတာ့သည္..။
သန္းသန္းစိုး တင္ေ႐ႊႏွင့္ ညားခဲ့သည္မွာ
သုံးႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ..။ ကေလးကလည္း
မရေသးေခ်..။ သူမ..အခုလို အျခား
ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္
ရင္ခုန္ခ်င္မိသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္..။
လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀) ရက္ေလာက္ကပင္
ညတိုင္း တစ္ေရးနိုး ဆီးထသြားတိုင္း
လူတစ္ေယာက္ သူမေနာက္ ေရာက္ေနသလို
ထင္မိ၍ သတိထားၾကည့္မိေတာ့
ေနာက္ေဖးလမ္းမွာ ေနေသာ အညာသား ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္..။ အညာသားက ကေလး (၅) ေယာက္
အေဖျဖစ္ၿပီး ဆိုက္ကားနင္းသည္..။
သန္းသန္းစိုးတို႔အိမ္ႏွင့္က ဖင္ခ်င္းေပါက္
ေနာက္ေဖးခ်င္းကပ္လ်က္ျဖစ္သည္.။
အညာသားက သူမကို ေန႕ခင္းဖက္ေတြ႕လွ်င္
စားမတတ္ဝါးမတတ္ ၾကည့္သလို
သူမေရခ်ိဳးေနလ်င္လည္း ေနာက္ေဖးမွာ
ထင္းခြဲ ၿခံရွင္း တစ္ခုခုလုပ္ရင္း
မသိမသာ ၾကည့္ၾကည့္ေနတတ္သည္..။
ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အညာသားတစ္ေယာက္
သူမ၏ အိမ္ေနာက္ေဖး ၿခံထဲေရာက္ေနတာကို
သိရေတာ့ သန္းသန္းစိုး ဘယ္လို
ျဖစ္မွန္း မသိ..၊ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္
ခုန္ေနတတ္သည္..။
ေန႕ခင္းေန႕လည္တြင္လည္း ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း
ေလွ်ာ္ရင္းဖြပ္ရင္း အညာသားမ်ား
ရွိမလားလို႔ ေနာက္ေဖးအိမ္ဘက္သို႔
မၾကာခဏ လွမ္းၾကည့္မိေနတတ္သည္.။
ဒီလိုႏွင့္ မေန႕ညက တစ္ေရးနိုးေတာ့
သန္းသန္းစိုးက ေနာက္ေဖးတံခါးကို
ေခ်ာက္ကနဲ ဖြင့္လိုက္ရာ အညာသားက
တံခါးေပါက္နားသို႔ ရိပ္ကနဲ ေရာက္လာသည္..။
သူမလည္း ေနာက္ေဖးတံခါးကို ဖ်တ္ကနဲ
အျမန္ျပန္ပိတ္ကာ အိမ္ထဲသို႔
ျပန္ဝင္လာေနလိုက္သည္..။
ဒီေန႕ေတာ့ .. သူဘာလုပ္မလဲ? ဆိုတာကို
သိခ်င္တာႏွင့္ တံခါးကို ခ်က္ခ်င္း
ျပန္ပိတ္လို႔ ရေအာင္ လက္တစ္ဖက္ႏွင့္
ကိုင္ထားၿပီး အေပါက္ဝတြင္ သန္းသန္းစိုး
ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်ေပးလိုက္သည္..။
အခုေတာ့ အညာသား၏ အကိုင္အတြယ္ေတြက
ကြၽမ္း႐ုံသာမဟုတ္..၊ ၾကမ္းလည္း
ၾကမ္းလွတာက တစ္ေၾကာင္း ၊ အထိ
အေတြ႕ကလည္း အသစ္အဆန္းျဖစ္ေန
သည္မို႔ တံခါးကို ျပန္မပိတ္နိုင္ေသးပဲ
အညာသား၏ အကိုင္အတြယ္ေတြၾကားမွာ
ေမ်ာပါေနမိသည္..။ သူမ အရသာေတြ႕လြန္း၍
ထမီေလးပင္ အေရေတြ စို႐ႊဲ၍ ကြက္ေနၿပီ..။
ထိုစဥ္မွာပင္ အညာသားက သူမ၏
ေနာက္ဖက္သို႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လႊတ္ေပးကာ
သစ္သားအဆင့္ေလးမွ ခုန္ခ်ၿပီး
အိမ္ေနာက္ေဖး ၿခဳံထဲသို႔ ရိပ္ကနဲ ဝင္သြားသည္..။
သန္းသန္းစိုး ျဗဳန္းကနဲ ေနာက္သို႔
လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္..။ သူမေယာက္်ား
တင္ေ႐ႊကို ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္..။
“ ျဖန္း…ျဖန္း…”
“ အမေလး…ေသပါၿပီ…”
လက္ထဲမွ ကိုင္ထားေသာ ေနာက္ေဖး
တံခါး႐ြက္ကို ဝုန္းကနဲ ဆြဲ၍အပိတ္..
တင္ေ႐ႊ၏ လက္က သူမ၏ ပါးႏွစ္ဖက္ေပၚသို႔
က်၍လာသည္..။ သန္းသန္းစိုး ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔
ပုံလ်က္သားေလး လဲက်သြားသည္..။
“ အဲဒါ…ဘယ္ကေကာင္လဲ…?
…ေျပာစမ္းေကာင္မ…”
“ ဘာလဲ..ဘယ္သူရွိလို႔လဲ…ရွင္
သက္သက္ျပႆနာရွာတာ "
“ ေကာင္မ.. ေသေတာ့မွာပဲ…ငါ့မ်က္စိနဲ႕
ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္တာ..ဘယ္သူလဲ?
ေျပာစမ္း..”
“ ဘယ္သူမွ မဟုတ္ဘူး…ရွင္မယုံရင္
တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေပါ့..”
“ ေကာင္မ…”
“ ေဟ့…တင္ေ႐ႊ… မလုပ္နဲ႕…မလုပ္နဲ႕..”
တင္ေ႐ႊက ေနာက္ေဖးနံရံတြင္ ထိုးထားေသာ
ဓါးမကို ေျပးဆြဲသည္..။ သူတို႔အသံ
မ်ားေၾကာင့္ နိုးလာၿပီး..ေနာက္ေဖးသို႔
ေျပးဝင္လာေသာ တင္ေ႐ႊ၏ဖခင္
ဦးမင္းဟန္က အတင္းဝင္၍ ဆြဲသည္..။
သန္းသန္းစိုး ဓါးျဖင့္ အခုတ္မခံ
လိုက္ရေသာ္လည္း လင္မယားခ်င္း
ကြဲကာ အိမ္ေပၚမွ ဆင္းခဲ့ရၿပီး ..
သန္းသန္းစိုး တစ္ေယာက္ အသက္
(၂၅)ႏွစ္ႏွင့္ တစ္ခုလပ္ဘဝ
ေရာက္ခဲ့ရေလေတာ့သည္..။
အိမ္ေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့ေသာ
သန္းသန္းစိုးမွာ နယ္ရွိ မိဘမ်ားထံသို႔လည္း
မျပန္ရဲေတာ့ဘဲ အေဆာင္တြင္ ေနခဲ့သည္..။
ပါလာေသာ ေ႐ႊတိုေ႐ႊစေလးမ်ားကို
ေရာင္းခ်စားေသာက္ရင္း အလုပ္ရွာခဲ့သည္.။
တစ္ေန႕ေတာ့.. စတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္
အေရာင္းစာေရးမတစ္ဦး အလိုရွိေၾကာင္း
ေၾကာ္ျငာေတြ႕၍ ဆိုင္ထဲ ဝင္ကာ
စုံစမ္းရင္း တစ္ခါတည္း အလုပ္ဝင္ေလွ်ာက္ရာ
ဆိုင္ပိုင္ရွင္ႏွင့္ ေတြ႕ရသည္..။
ဆိုင္ပိုင္ရွင္ႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
သန္းသန္းစို အံ့ၾသသြားသည္..။
အားလည္း ရွိသြားသည္..။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္မွာ
တျခားသူ မဟုတ္..။ သူမ တင္ေ႐ႊႏွင့္
အတူေနစဥ္က လမ္းထိပ္ရွိ တိုက္ႀကီးတြင္
ေနေသာ ဦးေလးႀကီး ျဖစ္သည္..။
ထိုဦးေလးႀကီးမွာ အရင္ထဲက သန္းသန္းစိုးကို
ေတြ႕တိုင္း ဂ႐ုတစိုက္ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး
ၿပဳံးၿပဳံးျပတတ္သည္..။ သေဘာေကာင္း
ပုံရေသာ လူႀကီးျဖစ္သည္..။
“ ထိုင္…သန္းသန္းစိုး..”
“ ရွင္…”
ထိုလူႀကီးက သူမနာမည္ကိုပင္ သိေနသည္..။
“ ဒီကို… ဘာလာလုပ္တာလဲ..?”
“ ေၾသာ္..က်မ စာေရးမ လိုတယ္ဆိုလို႔
အလုပ္လာေလွ်ာက္တာပါရွင့္..”
ဒီေတာ့မွ သန္းသန္းစိုး သတိရသြားၿပီး
လက္ထဲက ေရးလာေသာ စာ႐ြက္ကို
လွမ္းေပးသည္..။ ထိုလူႀကီးက ဝတ္ေၾက
တန္းေၾကသာ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
သန္းသန္းစိုးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..။
ၾကည့္တာမွ သန္းသန္းစိုးတစ္ကိုယ္လုံးကို
စူးစူးဝါးဝါးႀကီး ၾကည့္တာ ျဖစ္သည္..။
“ ဦးေလး နာမည္က ဦးျမင့္သန္းလို႔
ေခၚတယ္..”
“ ဟုတ္ကဲ့…”
“ ဒီမွာက လိုတဲ့အလုပ္က စာေရးမ
ဆိုေတာ့ ဘြဲ႕တစ္ခုခု ရမွ ျဖစ္မွာကြဲ႕..”
“ ရွင္…”
သန္းသန္းစိုး ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္..။
သူမမွာက ဒီေန႕ညေနအတြက္သာ
ေငြရွိေတာ့သည္..။
“ ဟုတ္ပါတယ္..ဦးေလးရယ္..
က်မက(၁၀)တန္း မေအာင္ခဲ့ပါဘူး…
ဒါေပမယ့္ က်မမွာ အလုပ္မရွိရင္
မျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမို႔ပါ..၊
ဦးေလးကို အားကိုးပါတယ္…ကူညီပါရွင္..”
သန္းသန္းစိုး အသံေလးေတြ တုန္ေနၿပီး
မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲ၍ လာရသည္..။
“ ကဲပါေလ… တစ္ရပ္ကြက္တည္း
တစ္လမ္းထဲ အတူေနလာခဲ့သူေတြပဲ..
ဦးေလး တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့
ကူညီပါ့မယ္…ဒါနဲ႕ အခု ဘယ္မွာေနလဲ..?”
“ ရွင္…”
ဦးျမင့္သန္းဆိုေသာ လူႀကီးက သူမ
အေၾကာင္းကိုပင္ သိ၍ ေနေခ်ၿပီ..၊
မထူးေတာ့ၿပီ..။
“ က်မ အခု အေဆာင္မွာ ေနပါတယ္..”
“ ေအးေလ.. ငယ္႐ြယ္သူေတြ ဆိုေတာ့
မွားတတ္ၾကတာေပါ့ေလ…”
“ ဟင္…”
သူမအေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက်
သိေနပါေရာလား..။
“ ကဲ…ထားလိုက္ပါေတာ့..
အလုပ္ကိစၥေျပာၾကရေအာင္..၊
အလုပ္က တစ္လ ခုနစ္ေသာင္း ရမယ္..
ဘယ့္ႏွယ့္လဲ..?”
“ အာ…ရ…ရပါ တယ္…”
သန္းသန္းစိုး ဝမ္းသာလြန္း၍ စကားပင္
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ျဖစ္သြားမိသည္..။
“ ဦးေလးက တူမႀကီးကို
အလုပ္ခန႔္ေပးမယ္…ဒါေပမယ့္
ဦးေလးအတြက္ေတာ့ တစ္ခုေတာ့
လုပ္ေပးရမယ္…”
“ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ပါ့မယ္..ဦးေလးရယ္..၊
အလုပ္သာ ခန႔္ေပးပါ..ရွင္..”
“တကယ္ေျပာတာလား.?.ေနာက္မွသာ……”
“ အို…တကယ္ပါ..ဦးေလးရာ…
က်မကိုသာ အလုပ္ခန႔္ေပးပါ..”
“ ဒါဆိုရင္..မနက္ကစၿပီး အလုပ္ဆင္းေတာ့
…ေရာ့..ဒါက ေငြသုံးေသာင္း
ႀကိဳထုတ္ေပးလိုက္တာ..”
“ ေက်း…ေက်းဇူး..ပါပဲ ဦး…”
ဦးျမင့္သန္း သူမတစ္ကိုယ္လုံးကို
သိမ္းႀကဳံး၍ ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္သည္..။
“ ေနာက္ဆို..ဦးေလး ေက်နပ္ရင္
လခအျဖစ္ ထပ္ၿပီး ေပးဦးမွာ..”
သန္းသန္းစိုး ဦးျမင့္သန္းကို မ်က္လုံး
အဝိုင္းသားေလးျဖင့္ ၾကည့္ေနမိသည္..။
ဦးျမင့္သန္း ဘာကိုဆိုလိုေနသည္ကို
သူမ ရိပ္မိသည္..။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ
မတတ္နိုင္..၊ သူမကလည္း အပ်ိဳစင္ေလးမွ
မဟုတ္ေတာ့တာ..၊ ၿပီးေတာ့လည္း သူမအတြက္ကလည္း လိုေနတယ္ေလ…။
ခုဆို ေယာက္်ားႏွင့္ ကြဲၿပီး အိမ္ေပၚက
ဆင္းလာတာ တစ္လပင္ ျပည့္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္..။
ေခါင္းေလးငုံ႕ကာ ေတြးေနမိေတာ့သည္..။
သန္းသန္းစိုးမွာ ငုံ႕ထားေသာ သူမ၏
ေခါင္းေလးလဲ ေမာ့လိုက္ေရာ ဦးျမင့္သန္းမွာ
သူမေရွ႕သို႔ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
ဦးျမင့္သန္းက သူမ၏ ကိုယ္လုံးကေလးကို
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္၍
သူ႕ရင္ခြင္ထဲသို႔ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္..။
“ အို….လူေတြ ျမင္………….”
သန္းသန္းစိုး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး
နီျမန္းသြားၿပီး ေနာက္သို႔ လွည့္ၾကည့္သည္..။
အခန္းတံခါးက အတြင္းမွာ ဂ်က္ခ်၍
ပိတ္ထားသည္..။
“ ဒီေနရာက လုံၿခဳံပါတယ္ကြဲ႕…
ဘာမွ မပူပါနဲ႕…”
ဦးျမင့္သန္းက ေျပာေျပာဆိုဆို သူမ၏
ကိုယ္လုံးေလးအား ေစြ႕ကနဲ ေပြ႕ယူလိုက္ၿပီး
ေနာက္ သူ၏ ႐ုံးခန္းႏွင့္ ကပ္လ်က္
အတြင္းခန္းတစ္ခုထဲသို႔ သယ္မသြားေတာ့သည္..။
ထိုအခန္းေလး အတြင္းတြင္ေတာ့
ထူထဲလွေသာ ေမြ႕ရာႀကီးႏွင့္ ကုတင္ႀကီး
တစ္ခုကို ေတြ႕ရသည္..။ ဦးျမင့္သန္းက
သန္းသန္းစိုး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို
အိပ္ရာေပၚသို႔ အလိုက္သင့္ခ်ေပးလိုက္ၿပီး
အတြင္းတံခါးကို သြားပိတ္လိုက္ကာ
အတြင္းမွ ခ်က္ထိုးထားလိုက္သည္..။
သန္းသန္းစိုး ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္၍
လာေနသည္..။ ဦးျမင့္သန္းသည္
သူမ၏ ေဘးသို႔ ဝင္၍ လွဲလိုက္ၿပီးေနာက္
.. ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကပ္ကာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး
စုပ္ယူလိုက္သည္..။ သန္းသန္းစိုး
မ်က္လုံးမ်ား ျပာသြားၿပီး ရာဂစိတ္ေတြ
႐ုန္းကန္ထႂကြလာေတာ့သည္..။
ဦးျမင့္သန္း သူမကိုယ္လုံးေလးကို
လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး သူ၏ ပုဆိုးကို
ခြၽတ္ခ်လိဳက္ရာ..လီးႀကီးမွာ ေထာင္းကနဲ
မတ္မတ္ႀကီး ထြက္ေပၚ၍ လာသည္..။
“ ကဲ…သမီး…သန္းသန္းစိုး…
ဦးဟာႀကီးကို စုပ္ေပးစမ္း…”
“ အို….ဟင့္အင္း….ဒါေတာ့………”
သန္းသန္းစိုး ျဗဳန္းကနဲ ရွက္လည္းရွက္၊
လန႔္လည္း လန႔္သြားမိသည္..။
“ ဘာလဲ..မလုပ္ဖူးလား…ေနာက္ထပ္..
ဦးက ထပ္ၿပီး ဆုခ်အဳံးမွာပါ…”
သန္းသန္းစိုး ေ႐ြးစရာလမ္း မရွိေတာ့ပါ..၊
ဒီေနရာမွ ထ၍ ေျပးရင္လည္း
လြတ္လမ္းက မျမင္…။
“ ကဲ…စုပ္ေလ…”
သန္းသန္းစိုးမွာ ရွက္ရွက္ႏွင့္ပင္
ဦးျမင့္သန္း လီးႀကီးကို သူမ၏
ညာဖက္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္
ဆုပ္ကိုင္ကာ နီရဲေနေသာ ႏႈတ္ခမ္း
သားေလးမ်ားျဖင့္ ငုံလိုက္ရေတာ့သည္..။
“ ဟား……ေကာင္းလိုက္တာကြယ္…
စုပ္…စုပ္…”
သန္းသန္းစိုးမွာ လီးႀကီးအား ႏႈတ္ခမ္း
ပါးပါးေလးမ်ားျဖင့္ ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ
စုပ္ယူလိုက္သည္..။ လီးႀကီးမွာ သူမ
ပါးစပ္ေလးထဲ ျပည့္လုမတတ္ ျဖစ္ေနသည္..။
ခဏၾကာေတာ့ ဒီလို လီးစုပ္ရတာကိုပင္
အရသာေတြ႕၍ လာရသည္..။
ဦးျမင့္သန္းမွာလည္း အရသာရွိလွၿပီး
မၾကာမီမွာပင္ သူ၏ လီးႀကီးမွာ
တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္၍လာသည္..။
“ ေတာ္..ေတာ့…ေတာ္…..ေတာ္..”
သန္းသန္းစိုးက လီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲမွ
လႊတ္ေပးလိုက္သည္..။ ဦးျမင့္သန္းက
သူမ၏ ထမီကို ခါးဆီသို႔ ဆြဲလွန္
တင္လိုက္သည္.။ သန္းသန္းစိုး၏
ျဖဴေဖြးဝင္းဝါေသာ တင္သားႀကီးမ်ား
ထြက္ေပၚ၍ လာသည္..။ ျဖဴေဖြး
ေတာင့္တင္းေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားၾကားမွ
ခုံးထေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုေတာ့
အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ပါးပါးေလးက
ကာကြယ္ထားသည္..။ ဦးျမင့္သန္းက
ေဘာင္းဘီေလးေပၚမွပင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး
ကိုင္တြယ္လိုက္သျဖင့္ သန္းသန္းစိုးမွာ
တြန႔္တြန႔္လူးသြားရသည္..။ ထို႔ေနာက္
ဦးျမင့္သန္းက ထိုမွ်ႏွင့္ အားရဟန္
မတူေသးပဲ သူမ၏ ေဘာင္းဘီေလးကို
ဆြဲ၍ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ
ထင္းကနဲ ေပၚ၍လာပါသည္..။
စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ေသာ ဦးျမင့္သန္းမွာ
သန္သန္းစိုး၏ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားကို
မကာ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး မထားေသာ
သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို သူ၏
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ဆီသို႔ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ
ဆြဲ၍ တင္လိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္
သူ၏ မာေက်ာတင္းမာလွေသာ လီးႀကီးကို
သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ ေတ့ၿပီး
ထိုးသြင္းလိုက္သည္..။
“ ျဗစ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…..အိုး…..အင္း…..”
သန္းသန္းစိုးမွာ ဒီလိုအရသာမ်ိဳးႏွင့္
ျပတ္လပ္ေနသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္၍
ခုလို ႀကဳံေတြ႕လာရေတာ့ အရသာထူးကို
တစိမ့္စိမ့္ ခံစားလိုက္ရသည္..။
ဦးျမင့္သန္းက သူ႕လီးႀကီးကို ထိုးသြင္းရာ၌
တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ အကုန္ထိုးသြင္းျခင္းမ်ိဳး
မဟုတ္ပဲ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးသြင္းျခင္းျဖစ္သည္..။
သူ၏ လီးႀကီးမွာ ႀကီးလြန္းေနသည္သာမက
ေစာက္ေခါင္းေလးကလည္း က်ဥ္းေနသျဖင့္
ၾကပ္ေနသည္..။ ဒစ္ျမဳပ္႐ုံေလာက္သာ
ထိုးသြင္းၿပီး ဟိုထိုးဒီထိုးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ဝကို
ကလိေပးေနသည္..။
ခဏၾကာေတာ့ ေစာက္ပတ္ဝမွာ ပြင့္အာ၍
လာၿပီး သန္းသန္းစိုး တစ္ေယာက္မွာ
တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္ကာ တင္ပါးႀကီးမ်ား
လႈပ္ခါရမ္းလာရေတာ့သည္..။ ထိုအခ်ိန္တြင္
ဦးျမင့္သန္းကလည္း သန္းသန္းစိုး
တစ္ေယာက္ မေနနိုင္မထိုင္နိုင္
ျဖစ္လာသည္ကို သိသျဖင့္ လီးကို
ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္..။
“ ျဗစ္…ဘြပ္….ဖြတ္…ႁပြတ္…အင့္….အင့္…”
သန္းသန္းစိုး၏ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ားလည္း
စိမ့္ထြက္၍လာၿပီး ေစာေစာကလို
မၾကပ္ေတာ့ပဲ ေရွာေရွာရႉရႉ ဝင္လာရာ
လီးႀကီးတစ္ဆုံး မဝင္ခင္မွာပင္ သူမ၏
တင္ပါးႀကီးမ်ား လႈပ္ခါလ်က္ တအင့္အင့္
ျဖစ္လာသည္..။
ဦးျမင့္သန္းက သန္းသန္းစိုး ပါးေလးအား
ငုံ႕၍ နမ္းလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးအား
ကုန္း၍ စုပ္လိုက္ရာ သန္းသန္းစိုး၏
လက္ကေလးမ်ားက ဦးျမင့္သန္းအား
ျပန္၍ ဖက္တြယ္ထားလိုက္မိေလသည္..။
ထို႔ေနာက္တြင္ ဦးျမင့္သန္းမွာ သန္းသန္းစိုး၏
အက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ၿပီး
ေအာက္မွ ဘရာစီယာကိုပါ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရာ
နိုအုံႀကီးမ်ားအား စိတ္ရွိလက္ရွိ ကိုင္တြယ္
ဖ်စ္ညွစ္ရင္း အဆုံးတိုင္ဝင္ေနေသာ
လီးႀကီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ရာမွ
ေလးငါးႀကိမ္မွ် သြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီ လိုးေပး
လိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ သန္းသန္းစိုး၏
ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရည္မ်ား စို၍ ႐ႊဲနစ္
လာရပါေတာ့သည္..။
ဦးျမင့္သန္းမွာ သူ႕လီးႀကီး အဆမတန္
ႀကီးသည္ကို သိသျဖင့္ အားျဖင့္ ႀကဳံး၍
မေဆာင့္ေပးေသးေသာ္လည္း လီးတန္ႀကီးကို
အရင္းထိ ျမဳပ္ျမဳပ္သြားသည္ႏွင့္
သြက္သြက္လက္လက္ႀကီး လႈပ္ရွား
ေပးေနေတာ့ရာ သန္းသန္းစိုးအဖို႔
အရသာေတြ႕လြန္းေနရေတာ့သည္..။
“ နာေသးလား…”
“ အင္း..ေျဖးေျဖးပဲ လုပ္အုံး ဦးရယ္…”
“ ေအး..ေအး….သမီး မခံနိုင္ေသးခင္
ဦးေလးက ေျဖးေျဖးဘဲ လုပ္မယ္…သိလား…”
ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သန္းသန္းစိုး၏
ႏႈတ္ခမ္းေလးအား အတင္းကုန္း၍
ဆြဲစုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္..။ ထို႔ေနာက္
သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္
ျပန္ၿပီး လီးထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ပတ္ဝတြင္
ေတ့၍ ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနရာ
သန္းသန္းစိုးမွာ ထိုးထိုးထန႔္ထန႔္
ျဖစ္လာခိုက္ လီးကို ေဆာင့္၍
ထိုးသြင္းလိုက္သည္..။
“ ျဗစ္…..အိုး….”
အသံေလးထြက္သြားၿပီး သန္းသန္းစိုးမွာ
ဦးျမင့္သန္း၏ ခါးႀကီးကို တင္းတင္းႀကီး
ဖက္ထားလိုက္ရသည္..။ ဦးျမင့္သန္းက
ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္၍
ေဆာင့္၍ လိုးသည္..။
“ ျဗစ္…ႁပြတ္…အင့္….အိုး……..
ပလြတ္….ျဗစ္…အင့္….အင္း…”
လီးဝင္လီးထြက္ ေခ်ာေမႊ႕လာၿပီမို႔
နာက်င္မႈ မရွိေတာ့ဘဲ သန္းသန္းစိုးမွာ
ကာမစိတ္မ်ားလည္း တက္လာၿပီမို႔
အတင္းႀကီး ေကာ့ေကာ့ၿပီး ခံေနေလေတာ့သည္..။
မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ဦးျမင့္သန္း၏
တစ္ကိုယ္လုံးမွာ ကာမေဇာမ်ား
ထက္သန္တက္ႂကြစြာျဖင့္ မုန္တိုင္းထန္လာၿပီး
အတင္းပင္ ေကာ့၍ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး
လိုး၍ သုတ္ရည္ပူပူမ်ားကို ပန္းထည့္
လိုက္ေတာ့ရာ သန္းသန္းစိုးမွာလည္း
ကိုယ္လုံးေလး တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ
ျဖစ္ၿပီး ေမးဖ်ားေလး ေမာ့၍ ေမာ့၍
တက္ကာ ၿပီးသြားရေတာ့သည္..။
အလိုျပည့္သြားေသာ ဦးျမင့္သန္းက
သန္းသန္းစိုး၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းဝယ္
ခပ္ေမ်ာ့ေမ်ာ့ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ
သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို ထိုးႏွစ္ကာ
စိမ္ထားလိုက္ၿပီးေနာက္ သန္းသန္းစိုး၏
ပါးမို႔မို႔ေလးအား နမ္းေနလိုက္ၿပီးလွ်င္
ခြၽန္ေကာ့ေနေသာ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုပါ
သူ၏ ပါးစပ္ျဖင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္
စုပ္ယူေနေလသည္..။
အတန္ၾကာေတာ့မွ ဦးျမင့္သန္းက
သန္းသန္းစိုး၏ ကိုယ္ေပၚမွ လွိမ့္၍
ဆင္းလိုက္ေလသည္..။
သန္းသန္းစိုး အလုပ္ဝင္ခဲ့သည္မွာ
တစ္လေလာက္ပင္ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ..။
ဦးျမင့္သန္း အလိုကိုလည္း တစ္ပတ္
တစ္ႀကိမ္ လိုက္ေလ်ာရေသးသည္..။
ရရွိေသာ လစာႏွင့္ ဦးျမင့္သန္းေပးေသာ
ေဘာက္ဆူးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းလိုက္ပါက
သန္းသန္းစိုးအဖို႔ ေတာ္ေတာ္ႀကီး
အဆင္ေျပေနသည္..။
ဒါေပမယ့္ သူမအတြက္ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ
ကိစၥတစ္ခုက ရွိေနေလသည္..။
အဲဒါကေတာ့ သူမေယာက္်ား တင္ေ႐ႊႏွင့္
တရားဝင္ျပတ္စဲရန္ ကိစၥပင္ ျဖစ္ေလသည္။
တင္ေ႐ႊကလည္း သူမကို ဆက္ၿပီး
မေပါင္းလိုေတာ့..။ ကြာရွင္းဖို႔ကိစၥက အဆင္ေျပသြားၿပီ..။ ယခင္ သူမတို႔
လင္မယား ေပါင္းသင္းစဥ္က ေနထိုင္
ခဲ့ေသာ ရပ္ကြက္႐ုံးမွာပင္ ကြာရွင္း
လိုက္ၾကေလသည္။
ကိစၥၿပီး၍ ရပ္ကြက္႐ုံးမွ သန္းသန္းစိုး
ျပန္ေတာ့ ည(၁၀) နာရီနီးပါး ရွိေနၿပီ..။
ဒီအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ သူမတို႔ဖက္တြင္
လိုင္းကားမ်ား အေတာ္ႀကီး က်ဲသြားၿပီ..။
မရွိေတာ့သလေလာက္ ျဖစ္သြားၿပီ..။
သူမေနေသာ အေဆာင္သို႔ သြားမည္ဆိုလွ်င္
ဆိုက္ကားႏွင့္ သြားပါက နာရီဝက္
သာသာေလာက္ နင္းရေပမည္..။
လိုင္းကားလည္း မရွိေတာ့၍ သန္းသန္းစိုး
ဆိုက္ကားႏွင့္ပဲ ျပန္ေတာ့မည္ဟု
ဆုံးျဖတ္၍ လာခဲ့သည္။ ရပ္ကြက္႐ုံး
လမ္းထိပ္ရွိ ဆိုက္ကားဂိတ္သို႔
ေရာက္ေသာအခါ ဆိုက္ကားကလည္း
တစ္စီးတည္းသာ ရွိေတာ့သည္။
ဆိုက္ကားဂိတ္နားသို႔ အေရာက္
ဆိုက္ကားေခၚရန္ သန္းသန္းစိုး
ရပ္လိုက္စဥ္မွာပင္…..
“ မစိုး…. ဘယ္ကိုျပန္မွာလဲ..?
ငါ လိုက္ပို႔ေပးမယ္…”
“ ဟင္…..ကိုအညာသား….”
သန္းသန္းစိုး တုံ႕ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး
အညာသားကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနရင္း
ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသည္..။
“လာေလဟာ….ဆိုက္ကားေပၚ တက္ေလ…”
ဒီေတာ့မွ သန္းသန္းစိုးမွာ ေ႐ြးစရာလမ္းလည္း
မရွိေတာ့၍ ဆိုက္ကားေပၚ တက္၍
ထိုင္လိုက္သည္..။ သန္းသန္းစိုး ထိုင္ၿပီး
သည္ႏွင့္ အညာသားက ဆိုက္ကားကို
တြန္း၍ ခုန္တက္လိုက္ၿပီး နင္းေတာ့သည္..။
“ ဘယ္ကို ပို႔ရမွာလဲ….?”
“ လမ္းဆုံကို ေက်ာ္ရင္ရၿပီ..”
“ အဲဒီမွာ ေဆြမ်ိဳး ရွိလို႔လား…?“
“ မဟုတ္ဘူး…အေဆာင္မွာေနတာေလ…
ကိုအညာသားရဲ႕..”
“ မစိုးတို႔ လင္မယား အခုလိုျဖစ္တာ
ငါ မေကာင္းလို႔ပါဟာ…”
“ ဘာ…. ရွင္မေကာင္းလို႔
ဟုတ္လား…၊ ဒါဆိုရင္ က်မလည္း
မေကာင္းလို႔ေပါ့..ဟုတ္လား…၊
က်မလည္း အလိုတူအလိုပါေလ….”
“ ငါ…. အဲဒီလို သေဘာမ်ိဳး ေျပာတာ
မဟုတ္ပါဘူး…ဟာ..”
“ ကဲပါ….ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္ၿပီး
ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့..ကိုအညာသားရယ္..၊
အားလုံးၿပီးသြားၿပီ..၊ သူ႕လမ္းသူေလွ်ာက္ …
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ေပါ့..ရွင္..”
သန္းသန္းစိုးက စကားကို ခဏရပ္လိုက္သည္..။
အညာသားက ဘာမွ မေျပာ၊
ႏႈတ္ဆိတ္၍ေနသည္..။ အတန္ငယ္မွ်
ၾကာသြားေသာအခါမွ သန္းသန္းစိုး၏
အသံထပ္မံ၍ ေပၚထြက္လာသည္..။
“ ဒါနဲ႕….က်မ ေမးပါအုံးမယ္…၊
အဲ့ဒီတုန္းက ရွင္က ဘယ္လို
ျဖစ္ရတာလဲ…?ကိုအညာသား…”
“ဟို….ဟို…ငါ…မစိုးကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး
မေနနိုင္ေတာ့လို႔ပါ..”
“ အခု…က်မတို႔ လင္မယားကြဲသြားၿပီ
ဆိုေတာ့ ေနနိုင္သြားၿပီလား…?”
“ ဟာ….မစိုးရာ…ဒီလိုေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး..၊ မစိုးသာ လက္ခံရင္……. ”
“ ဟင္း..ဟင္း….က်မက ရွင့္ကို
လက္ခံပါတယ္လို႔ ဖြင့္ေျပာရအုံးမွာလား….”
ဒီစကားကို ေျပာေတာ့ သန္းသန္းစိုး၏
အသံက ေစာေစာက အသံႏွင့္ မတူဘဲ
အေတာ္ပင္ တိုးသြားေလသည္..။ အညာသားက ဆိုက္ကားကို လမ္းမႀကီးအတိုင္း နင္းေနရာမွ ေဘးနားရွိ လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုထဲသို႔ ေကြ႕ခ်ိဳးဝင္လိုက္သည္.. ။
သန္းသန္းစိုး မ်က္လုံးဝိုင္းသြားၿပီး
ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာရျပန္သည္.။
အညာသားက ဆိုက္ကားကို ခ်ိဳးဝင္လိုက္ေသာ
လမ္းမွာ လမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္
ေနအိမ္မ်ား မရွိပဲ စီမံကိန္းေျမကြက္မ်ားသာ
ရွိေသာ လမ္းျဖစ္သည္..။ ညဘက္ဆို
အသြားအလာ တစ္စုံတစ္ေယာက္မွ်
မရွိေပ..။
ဆိုက္ကားကို (၅) မိနစ္ခန႔္ နင္းၿပီးေတာ့
လမ္းေဘးတစ္ေနရာအေရာက္တြင္
ထိုးရပ္လိုက္သည္..။ ဆိုက္ကား
ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ သန္းသန္းစိုးေရာ
အညာသားပါ ဆိုက္ကားေပၚမွ ၿပိဳင္တူပင္
ဆင္းလိုက္မိၾကသည္..။
“ အို…ရွင္…ရွင္….ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ…
လူေတြ ျမင္အုံးမယ္….အို….အိုး…”
အညာသားက သန္းသန္းစိုးကိ ရင္ခြင္ထဲ
ဆြဲသြင္းၿပီး နမ္းသည္..။ ဖက္ထားေသာ
လက္ႏွစ္ဖက္က သန္မာလွသည့္အျပင္
အငမ္းမရတအားညွစ္၍ ဖက္ထားသျဖင့္
သန္းသန္းစိုးမွာ အရိုးေတြ က်ိဳးေၾက
သြားမလားပင္ ထင္ရသည္..။
“ မစိုးလဲ သိသားပဲ…ဒီလမ္းက
ညဘက္ဆို ဘယ္သူမွ မလာဘူးေလ..”
“ က်မ .. လူေတြျမင္မွာ ေၾကာက္လို႔..”
“ မျမင္ပါဘူး..၊မစိုးရာ….လာ…လာ….”
အညာသားက သန္းသန္းစိုးအား
လက္တစ္ဖက္က ဆြဲေခၚရင္း က်န္
လက္တစ္ဖက္က ဆိုက္ကားကူရွင္ေအာက္တြင္
ေခါက္၍ထည့္ထားေသာ မိုး႐ြာလွ်င္
ဆိုက္ကားကို အုပ္သည့္ ပလပ္စတစ္စကို
ဆြဲ၍ ထုပ္ယူလိုက္ၿပီး လမ္းေဘးရွိ
ၿခဳံဖုတ္မ်ားၾကားသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္..။
တစ္ေနရာတြင္ေတာ့ တစ္လံပတ္လည္
ေနရာေလးမွာ ျမက္မ်ား ေပါက္လွ်က္
ၿခဳံရွင္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
ထိုေနရာေရာက္ေတာ့ အညာသားက
လက္ထဲမွ ပလပ္စတစ္စကို ျဖန႔္၍
ခင္းလိုက္သည္..။
“ လာ….မစိုး….ထိုင္….”
“အို….မထိုင္ပါဘူး….ရွင္က
ဘာလုပ္အုံးမို႔လဲ…?”
“ မစိုးကလဲ…ဒီအထိ ေရာက္လာၿပီးမွ…..”
သန္းသန္းစိုးက အညာသား ထိုင္ခိုင္း
သည္ကို မထိုင္ပဲ ေပၿပီး ရပ္ေနသည္..။
"သန်းသန်းစိုး"မျက်လုံးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး
ဘေးတွင် အိပ်နေသော ယောက်ျားဖြစ်သူ
"တင်ရွှေ"ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။
"တင်ရွှေ"တစ်ဖက်သို့လှည့်၍
ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသည်..။
သူမ အသာအယာ ထထိုင်လိုက်ပြီး
ခြင်ထောင်ကို ဖွင့်၍ ထွက်လိုက်သည်..။
ပြီးတော့ ခြင်ထောင်ကို ဖြေးဖြေးလေး
ပြန်မ၍ လင်ဖြစ်သူ"တင်ရွှေ"ကို
ကြည့်လိုက်ပြန်သည်..။
ဘာမှ ထူးခြားမှု မရှိ..။
စောစောကလိုပင် အိပ်နေသည်ကို
တွေ့ရသည်..။
"သန်းသန်းစိုး" ဖြေးညှင်းစွာပင်ထ၍
ရပ်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့ သူမ.
.တွေဝေစွာ စဉ်းစားနေသည်..။
စဉ်းစားရင်း ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း
ခုန်လာသည်..။ ခြင်ထောင်ဖက်သို့
တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်ပြီး
အိမ်နောက်ဖေးဖက်သို့သွားရန်
ခြေလှမ်းပြင်ပြီးကာမှ အိမ်ရှေ့ဖက်သို့
လှည့်ပြီး လှမ်းကြည့်လိုက်သည်..။
သူမ၏ ယောက္ခမ ဦးမင်းဟန်၏
ခြင်ထောင်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး တရှူးရှူး
ဟောက်ကာ အိပ်မောကျနေသည်ကို
တွေ့ရသည်..။
သန်းသန်းစိုး ခြေကိုဖွနင်း၍ နောက်ဖေး
ဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့ပြီး ..နောက်ဖေး
တံခါးကို ချောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်သည်..။
ထိုစဉ်မှာပင် နောက်ဖေးတံခါးပေါက်သို့
လူတစ်ယောက် ရိပ်ကနဲ ရောက်၍
အလာ…. သန်းသန်းစိုး က ဖွင့်လိုက်သော
တံခါးရွက်ကို လက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်ရင်း
အပေါက်ဝတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ရာ
… ရောက်လာသောလူက နောက်ဖေး
တံခါးပေါက်၏ အပြင်ဘက်တွင်ရှိသော
သစ်သားအဆင့်လေးပေါ် လှမ်းတက်ကာ
မုဆိုးထိုင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သန်းသန်းစိုး၏
ကိုယ်လုံးလေးကို သူ၏ ရင်ခွင်ထဲ
ဆွဲသွင်းကာ နမ်းလိုက်သည်..။
နမ်းရင်းမှာပင် သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က
သူမကို ဖက်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က
သူမ၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို ညှစ်၍ဆုပ်နယ်သည်..။
သန်းသန်းစိုး ရင်တွေ ဒိန်းဒိန်း
ခုန်နေရင်းမှ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းပြီး
နဖူးလေးကို ထိုသူ၏ ဖက်ထားသော
လက်မောင်းကြီးပေါ်တွင် ဖိကပ်ကာ
ငြိမ်နေသည်..။ ကိုင်တွယ်ဆုပ်ညှစ်နေသော
လက်တွေက အားပါလှသည်..။
သူမယောက်ျား တင်ရွှေလို ညှာမနေပဲ
ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် စိတ်ရှိတိုင်း
ကိုင်နေလေသည်..။ နာသော်လည်း
အရသာရှိလှသည်..။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး
တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လာကာ စိတ်ထဲတွင်
မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်ရသည်အထိပင်
သွေးတွေ ဆူဝေလာရတော့သည်..။
သန်းသန်းစိုး တင်ရွှေနှင့် ညားခဲ့သည်မှာ
သုံးနှစ်ကျော်ပြီ..။ ကလေးကလည်း
မရသေးချေ..။ သူမ..အခုလို အခြား
ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့်
ရင်ခုန်ချင်မိသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်..။
လွန်ခဲ့သော (၁၀) ရက်လောက်ကပင်
ညတိုင်း တစ်ရေးနိုး ဆီးထသွားတိုင်း
လူတစ်ယောက် သူမနောက် ရောက်နေသလို
ထင်မိ၍ သတိထားကြည့်မိတော့
နောက်ဖေးလမ်းမှာ နေသော အညာသား ဖြစ်ကြောင်း တွေ့ရသည်..။ အညာသားက ကလေး (၅) ယောက်
အဖေဖြစ်ပြီး ဆိုက်ကားနင်းသည်..။
သန်းသန်းစိုးတို့အိမ်နှင့်က ဖင်ချင်းပေါက်
နောက်ဖေးချင်းကပ်လျက်ဖြစ်သည်.။
အညာသားက သူမကို နေ့ခင်းဖက်တွေ့လျှင်
စားမတတ်ဝါးမတတ် ကြည့်သလို
သူမရေချိုးနေလျင်လည်း နောက်ဖေးမှာ
ထင်းခွဲ ခြံရှင်း တစ်ခုခုလုပ်ရင်း
မသိမသာ ကြည့်ကြည့်နေတတ်သည်..။
ညဥ့်နက်သန်းခေါင် အညာသားတစ်ယောက်
သူမ၏ အိမ်နောက်ဖေး ခြံထဲရောက်နေတာကို
သိရတော့ သန်းသန်းစိုး ဘယ်လို
ဖြစ်မှန်း မသိ..၊ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်
ခုန်နေတတ်သည်..။
နေ့ခင်းနေ့လည်တွင်လည်း ချက်ရင်းပြုတ်ရင်း
လျှော်ရင်းဖွပ်ရင်း အညာသားများ
ရှိမလားလို့ နောက်ဖေးအိမ်ဘက်သို့
မကြာခဏ လှမ်းကြည့်မိနေတတ်သည်.။
ဒီလိုနှင့် မနေ့ညက တစ်ရေးနိုးတော့
သန်းသန်းစိုးက နောက်ဖေးတံခါးကို
ချောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်ရာ အညာသားက
တံခါးပေါက်နားသို့ ရိပ်ကနဲ ရောက်လာသည်..။
သူမလည်း နောက်ဖေးတံခါးကို ဖျတ်ကနဲ
အမြန်ပြန်ပိတ်ကာ အိမ်ထဲသို့
ပြန်ဝင်လာနေလိုက်သည်..။
ဒီနေ့တော့ .. သူဘာလုပ်မလဲ? ဆိုတာကို
သိချင်တာနှင့် တံခါးကို ချက်ချင်း
ပြန်ပိတ်လို့ ရအောင် လက်တစ်ဖက်နှင့်
ကိုင်ထားပြီး အပေါက်ဝတွင် သန်းသန်းစိုး
ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချပေးလိုက်သည်..။
အခုတော့ အညာသား၏ အကိုင်အတွယ်တွေက
ကျွမ်းရုံသာမဟုတ်..၊ ကြမ်းလည်း
ကြမ်းလှတာက တစ်ကြောင်း ၊ အထိ
အတွေ့ကလည်း အသစ်အဆန်းဖြစ်နေ
သည်မို့ တံခါးကို ပြန်မပိတ်နိုင်သေးပဲ
အညာသား၏ အကိုင်အတွယ်တွေကြားမှာ
မျောပါနေမိသည်..။ သူမ အရသာတွေ့လွန်း၍
ထမီလေးပင် အရေတွေ စိုရွှဲ၍ ကွက်နေပြီ..။
ထိုစဉ်မှာပင် အညာသားက သူမ၏
နောက်ဖက်သို့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လွှတ်ပေးကာ
သစ်သားအဆင့်လေးမှ ခုန်ချပြီး
အိမ်နောက်ဖေး ခြုံထဲသို့ ရိပ်ကနဲ ဝင်သွားသည်..။
သန်းသန်းစိုး ဗြုန်းကနဲ နောက်သို့
လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်..။ သူမယောက်ျား
တင်ရွှေကို ဘွားကနဲ တွေ့လိုက်ရလေသည်..။
“ ဖြန်း…ဖြန်း…”
“ အမလေး…သေပါပြီ…”
လက်ထဲမှ ကိုင်ထားသော နောက်ဖေး
တံခါးရွက်ကို ဝုန်းကနဲ ဆွဲ၍အပိတ်..
တင်ရွှေ၏ လက်က သူမ၏ ပါးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့
ကျ၍လာသည်..။ သန်းသန်းစိုး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့
ပုံလျက်သားလေး လဲကျသွားသည်..။
“ အဲဒါ…ဘယ်ကကောင်လဲ…?
…ပြောစမ်းကောင်မ…”
“ ဘာလဲ..ဘယ်သူရှိလို့လဲ…ရှင်
သက်သက်ပြဿနာရှာတာ "
“ ကောင်မ.. သေတော့မှာပဲ…ငါ့မျက်စိနဲ့
သေသေချာချာ မြင်တာ..ဘယ်သူလဲ?
ပြောစမ်း..”
“ ဘယ်သူမှ မဟုတ်ဘူး…ရှင်မယုံရင်
တံခါးဖွင့်ကြည့်ပေါ့..”
“ ကောင်မ…”
“ ဟေ့…တင်ရွှေ… မလုပ်နဲ့…မလုပ်နဲ့..”
တင်ရွှေက နောက်ဖေးနံရံတွင် ထိုးထားသော
ဓါးမကို ပြေးဆွဲသည်..။ သူတို့အသံ
များကြောင့် နိုးလာပြီး..နောက်ဖေးသို့
ပြေးဝင်လာသော တင်ရွှေ၏ဖခင်
ဦးမင်းဟန်က အတင်းဝင်၍ ဆွဲသည်..။
သန်းသန်းစိုး ဓါးဖြင့် အခုတ်မခံ
လိုက်ရသော်လည်း လင်မယားချင်း
ကွဲကာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းခဲ့ရပြီး ..
သန်းသန်းစိုး တစ်ယောက် အသက်
(၂၅)နှစ်နှင့် တစ်ခုလပ်ဘဝ
ရောက်ခဲ့ရလေတော့သည်..။
အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သော
သန်းသန်းစိုးမှာ နယ်ရှိ မိဘများထံသို့လည်း
မပြန်ရဲတော့ဘဲ အဆောင်တွင် နေခဲ့သည်..။
ပါလာသော ရွှေတိုရွှေစလေးများကို
ရောင်းချစားသောက်ရင်း အလုပ်ရှာခဲ့သည်.။
တစ်နေ့တော့.. စတိုးဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင်
အရောင်းစာရေးမတစ်ဦး အလိုရှိကြောင်း
ကြော်ငြာတွေ့၍ ဆိုင်ထဲ ဝင်ကာ
စုံစမ်းရင်း တစ်ခါတည်း အလုပ်ဝင်လျှောက်ရာ
ဆိုင်ပိုင်ရှင်နှင့် တွေ့ရသည်..။
ဆိုင်ပိုင်ရှင်နှင့် တွေ့လိုက်ရတော့
သန်းသန်းစို အံ့သြသွားသည်..။
အားလည်း ရှိသွားသည်..။ ဆိုင်ပိုင်ရှင်မှာ
တခြားသူ မဟုတ်..။ သူမ တင်ရွှေနှင့်
အတူနေစဉ်က လမ်းထိပ်ရှိ တိုက်ကြီးတွင်
နေသော ဦးလေးကြီး ဖြစ်သည်..။
ထိုဦးလေးကြီးမှာ အရင်ထဲက သန်းသန်းစိုးကို
တွေ့တိုင်း ဂရုတစိုက်ကြည့်ကြည့်ပြီး
ပြုံးပြုံးပြတတ်သည်..။ သဘောကောင်း
ပုံရသော လူကြီးဖြစ်သည်..။
“ ထိုင်…သန်းသန်းစိုး..”
“ ရှင်…”
ထိုလူကြီးက သူမနာမည်ကိုပင် သိနေသည်..။
“ ဒီကို… ဘာလာလုပ်တာလဲ..?”
“ သြော်..ကျမ စာရေးမ လိုတယ်ဆိုလို့
အလုပ်လာလျှောက်တာပါရှင့်..”
ဒီတော့မှ သန်းသန်းစိုး သတိရသွားပြီး
လက်ထဲက ရေးလာသော စာရွက်ကို
လှမ်းပေးသည်..။ ထိုလူကြီးက ဝတ်ကြေ
တန်းကြေသာ ဖတ်ကြည့်လိုက်ပြီး
သန်းသန်းစိုးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်..။
ကြည့်တာမှ သန်းသန်းစိုးတစ်ကိုယ်လုံးကို
စူးစူးဝါးဝါးကြီး ကြည့်တာ ဖြစ်သည်..။
“ ဦးလေး နာမည်က ဦးမြင့်သန်းလို့
ခေါ်တယ်..”
“ ဟုတ်ကဲ့…”
“ ဒီမှာက လိုတဲ့အလုပ်က စာရေးမ
ဆိုတော့ ဘွဲ့တစ်ခုခု ရမှ ဖြစ်မှာကွဲ့..”
“ ရှင်…”
သန်းသန်းစိုး ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်..။
သူမမှာက ဒီနေ့ညနေအတွက်သာ
ငွေရှိတော့သည်..။
“ ဟုတ်ပါတယ်..ဦးလေးရယ်..
ကျမက(၁၀)တန်း မအောင်ခဲ့ပါဘူး…
ဒါပေမယ့် ကျမမှာ အလုပ်မရှိရင်
မဖြစ်တဲ့ အခြေအနေမို့ပါ..၊
ဦးလေးကို အားကိုးပါတယ်…ကူညီပါရှင်..”
သန်းသန်းစိုး အသံလေးတွေ တုန်နေပြီး
မျက်ရည်များပင် ဝဲ၍ လာရသည်..။
“ ကဲပါလေ… တစ်ရပ်ကွက်တည်း
တစ်လမ်းထဲ အတူနေလာခဲ့သူတွေပဲ..
ဦးလေး တတ်နိုင်သလောက်တော့
ကူညီပါ့မယ်…ဒါနဲ့ အခု ဘယ်မှာနေလဲ..?”
“ ရှင်…”
ဦးမြင့်သန်းဆိုသော လူကြီးက သူမ
အကြောင်းကိုပင် သိ၍ နေချေပြီ..၊
မထူးတော့ပြီ..။
“ ကျမ အခု အဆောင်မှာ နေပါတယ်..”
“ အေးလေ.. ငယ်ရွယ်သူတွေ ဆိုတော့
မှားတတ်ကြတာပေါ့လေ…”
“ ဟင်…”
သူမအကြောင်းကို ခရေစေ့တွင်းကျ
သိနေပါရောလား..။
“ ကဲ…ထားလိုက်ပါတော့..
အလုပ်ကိစ္စပြောကြရအောင်..၊
အလုပ်က တစ်လ ခုနစ်သောင်း ရမယ်..
ဘယ့်နှယ့်လဲ..?”
“ အာ…ရ…ရပါ တယ်…”
သန်းသန်းစိုး ဝမ်းသာလွန်း၍ စကားပင်
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်သွားမိသည်..။
“ ဦးလေးက တူမကြီးကို
အလုပ်ခန့်ပေးမယ်…ဒါပေမယ့်
ဦးလေးအတွက်တော့ တစ်ခုတော့
လုပ်ပေးရမယ်…”
“ ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပါ့မယ်..ဦးလေးရယ်..၊
အလုပ်သာ ခန့်ပေးပါ..ရှင်..”
“တကယ်ပြောတာလား.?.နောက်မှသာ……”
“ အို…တကယ်ပါ..ဦးလေးရာ…
ကျမကိုသာ အလုပ်ခန့်ပေးပါ..”
“ ဒါဆိုရင်..မနက်ကစပြီး အလုပ်ဆင်းတော့
…ရော့..ဒါက ငွေသုံးသောင်း
ကြိုထုတ်ပေးလိုက်တာ..”
“ ကျေး…ကျေးဇူး..ပါပဲ ဦး…”
ဦးမြင့်သန်း သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို
သိမ်းကြုံး၍ ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်..။
“ နောက်ဆို..ဦးလေး ကျေနပ်ရင်
လခအဖြစ် ထပ်ပြီး ပေးဦးမှာ..”
သန်းသန်းစိုး ဦးမြင့်သန်းကို မျက်လုံး
အဝိုင်းသားလေးဖြင့် ကြည့်နေမိသည်..။
ဦးမြင့်သန်း ဘာကိုဆိုလိုနေသည်ကို
သူမ ရိပ်မိသည်..။ ဒါပေမယ့် ဘာမှ
မတတ်နိုင်..၊ သူမကလည်း အပျိုစင်လေးမှ
မဟုတ်တော့တာ..၊ ပြီးတော့လည်း သူမအတွက်ကလည်း လိုနေတယ်လေ…။
ခုဆို ယောက်ျားနှင့် ကွဲပြီး အိမ်ပေါ်က
ဆင်းလာတာ တစ်လပင် ပြည့်တော့မည်ဖြစ်သည်..။
ခေါင်းလေးငုံ့ကာ တွေးနေမိတော့သည်..။
သန်းသန်းစိုးမှာ ငုံ့ထားသော သူမ၏
ခေါင်းလေးလဲ မော့လိုက်ရော ဦးမြင့်သန်းမှာ
သူမရှေ့သို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။
ဦးမြင့်သန်းက သူမ၏ ကိုယ်လုံးကလေးကို
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်၍
သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်..။
“ အို….လူတွေ မြင်………….”
သန်းသန်းစိုး မျက်နှာတစ်ခုလုံး
နီမြန်းသွားပြီး နောက်သို့ လှည့်ကြည့်သည်..။
အခန်းတံခါးက အတွင်းမှာ ဂျက်ချ၍
ပိတ်ထားသည်..။
“ ဒီနေရာက လုံခြုံပါတယ်ကွဲ့…
ဘာမှ မပူပါနဲ့…”
ဦးမြင့်သန်းက ပြောပြောဆိုဆို သူမ၏
ကိုယ်လုံးလေးအား စွေ့ကနဲ ပွေ့ယူလိုက်ပြီး
နောက် သူ၏ ရုံးခန်းနှင့် ကပ်လျက်
အတွင်းခန်းတစ်ခုထဲသို့ သယ်မသွားတော့သည်..။
ထိုအခန်းလေး အတွင်းတွင်တော့
ထူထဲလှသော မွေ့ရာကြီးနှင့် ကုတင်ကြီး
တစ်ခုကို တွေ့ရသည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
သန်းသန်းစိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို
အိပ်ရာပေါ်သို့ အလိုက်သင့်ချပေးလိုက်ပြီး
အတွင်းတံခါးကို သွားပိတ်လိုက်ကာ
အတွင်းမှ ချက်ထိုးထားလိုက်သည်..။
သန်းသန်းစိုး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်၍
လာနေသည်..။ ဦးမြင့်သန်းသည်
သူမ၏ ဘေးသို့ ဝင်၍ လှဲလိုက်ပြီးနောက်
.. နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကပ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး
စုပ်ယူလိုက်သည်..။ သန်းသန်းစိုး
မျက်လုံးများ ပြာသွားပြီး ရာဂစိတ်တွေ
ရုန်းကန်ထကြွလာတော့သည်..။
ဦးမြင့်သန်း သူမကိုယ်လုံးလေးကို
လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ၏ ပုဆိုးကို
ချွတ်ချလိုက်ရာ..လီးကြီးမှာ ထောင်းကနဲ
မတ်မတ်ကြီး ထွက်ပေါ်၍ လာသည်..။
“ ကဲ…သမီး…သန်းသန်းစိုး…
ဦးဟာကြီးကို စုပ်ပေးစမ်း…”
“ အို….ဟင့်အင်း….ဒါတော့………”
သန်းသန်းစိုး ဗြုန်းကနဲ ရှက်လည်းရှက်၊
လန့်လည်း လန့်သွားမိသည်..။
“ ဘာလဲ..မလုပ်ဖူးလား…နောက်ထပ်..
ဦးက ထပ်ပြီး ဆုချအုံးမှာပါ…”
သန်းသန်းစိုး ရွေးစရာလမ်း မရှိတော့ပါ..၊
ဒီနေရာမှ ထ၍ ပြေးရင်လည်း
လွတ်လမ်းက မမြင်…။
“ ကဲ…စုပ်လေ…”
သန်းသန်းစိုးမှာ ရှက်ရှက်နှင့်ပင်
ဦးမြင့်သန်း လီးကြီးကို သူမ၏
ညာဖက်လက်ချောင်းလေးများဖြင့်
ဆုပ်ကိုင်ကာ နီရဲနေသော နှုတ်ခမ်း
သားလေးများဖြင့် ငုံလိုက်ရတော့သည်..။
“ ဟား……ကောင်းလိုက်တာကွယ်…
စုပ်…စုပ်…”
သန်းသန်းစိုးမှာ လီးကြီးအား နှုတ်ခမ်း
ပါးပါးလေးများဖြင့် ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ
စုပ်ယူလိုက်သည်..။ လီးကြီးမှာ သူမ
ပါးစပ်လေးထဲ ပြည့်လုမတတ် ဖြစ်နေသည်..။
ခဏကြာတော့ ဒီလို လီးစုပ်ရတာကိုပင်
အရသာတွေ့၍ လာရသည်..။
ဦးမြင့်သန်းမှာလည်း အရသာရှိလှပြီး
မကြာမီမှာပင် သူ၏ လီးကြီးမှာ
တဆတ်ဆတ် ဖြစ်၍လာသည်..။
“ တော်..တော့…တော်…..တော်..”
သန်းသန်းစိုးက လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲမှ
လွှတ်ပေးလိုက်သည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
သူမ၏ ထမီကို ခါးဆီသို့ ဆွဲလှန်
တင်လိုက်သည်.။ သန်းသန်းစိုး၏
ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော တင်သားကြီးများ
ထွက်ပေါ်၍ လာသည်..။ ဖြူဖွေး
တောင့်တင်းသော ပေါင်တန်ကြီးများကြားမှ
ခုံးထနေသော စောက်ဖုတ်လေးကိုတော့
အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပါးပါးလေးက
ကာကွယ်ထားသည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှပင် ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး
ကိုင်တွယ်လိုက်သဖြင့် သန်းသန်းစိုးမှာ
တွန့်တွန့်လူးသွားရသည်..။ ထို့နောက်
ဦးမြင့်သန်းက ထိုမျှနှင့် အားရဟန်
မတူသေးပဲ သူမ၏ ဘောင်းဘီလေးကို
ဆွဲ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ
ထင်းကနဲ ပေါ်၍လာပါသည်..။
စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော ဦးမြင့်သန်းမှာ
သန်သန်းစိုး၏ ပေါင်တန်ကြီးများကို
မကာ ဒူးထောက်ဝင်လိုက်ပြီး မထားသော
သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ၏
ပေါင်နှစ်ဖက်ဆီသို့ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ
ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည် ။ ထို့နောက်
သူ၏ မာကျောတင်းမာလှသော လီးကြီးကို
သူမ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ပြီး
ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။
“ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်…..အိုး…..အင်း…..”
သန်းသန်းစိုးမှာ ဒီလိုအရသာမျိုးနှင့်
ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်၍
ခုလို ကြုံတွေ့လာရတော့ အရသာထူးကို
တစိမ့်စိမ့် ခံစားလိုက်ရသည်..။
ဦးမြင့်သန်းက သူ့လီးကြီးကို ထိုးသွင်းရာ၌
တစ်ချက်တည်းနှင့် အကုန်ထိုးသွင်းခြင်းမျိုး
မဟုတ်ပဲ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းခြင်းဖြစ်သည်..။
သူ၏ လီးကြီးမှာ ကြီးလွန်းနေသည်သာမက
စောက်ခေါင်းလေးကလည်း ကျဉ်းနေသဖြင့်
ကြပ်နေသည်..။ ဒစ်မြုပ်ရုံလောက်သာ
ထိုးသွင်းပြီး ဟိုထိုးဒီထိုးဖြင့် စောက်ပတ်ဝကို
ကလိပေးနေသည်..။
ခဏကြာတော့ စောက်ပတ်ဝမှာ ပွင့်အာ၍
လာပြီး သန်းသန်းစိုး တစ်ယောက်မှာ
တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ကာ တင်ပါးကြီးများ
လှုပ်ခါရမ်းလာရတော့သည်..။ ထိုအချိန်တွင်
ဦးမြင့်သန်းကလည်း သန်းသန်းစိုး
တစ်ယောက် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်
ဖြစ်လာသည်ကို သိသဖြင့် လီးကို
ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်..။
“ ဗြစ်…ဘွပ်….ဖွတ်…ပြွတ်…အင့်….အင့်…”
သန်းသန်းစိုး၏ စောက်ရည်ကြည်လေးများလည်း
စိမ့်ထွက်၍လာပြီး စောစောကလို
မကြပ်တော့ပဲ ရှောရှောရှူရှူ ဝင်လာရာ
လီးကြီးတစ်ဆုံး မဝင်ခင်မှာပင် သူမ၏
တင်ပါးကြီးများ လှုပ်ခါလျက် တအင့်အင့်
ဖြစ်လာသည်..။
ဦးမြင့်သန်းက သန်းသန်းစိုး ပါးလေးအား
ငုံ့၍ နမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးအား
ကုန်း၍ စုပ်လိုက်ရာ သန်းသန်းစိုး၏
လက်ကလေးများက ဦးမြင့်သန်းအား
ပြန်၍ ဖက်တွယ်ထားလိုက်မိလေသည်..။
ထို့နောက်တွင် ဦးမြင့်သန်းမှာ သန်းသန်းစိုး၏
အကျႌကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပြီး
အောက်မှ ဘရာစီယာကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ
နိုအုံကြီးများအား စိတ်ရှိလက်ရှိ ကိုင်တွယ်
ဖျစ်ညှစ်ရင်း အဆုံးတိုင်ဝင်နေသော
လီးကြီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာမှ
လေးငါးကြိမ်မျှ သွင်းချီထုတ်ချီ လိုးပေး
လိုက်သောအခါတွင်တော့ သန်းသန်းစိုး၏
စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ စို၍ ရွှဲနစ်
လာရပါတော့သည်..။
ဦးမြင့်သန်းမှာ သူ့လီးကြီး အဆမတန်
ကြီးသည်ကို သိသဖြင့် အားဖြင့် ကြုံး၍
မဆောင့်ပေးသေးသော်လည်း လီးတန်ကြီးကို
အရင်းထိ မြုပ်မြုပ်သွားသည်နှင့်
သွက်သွက်လက်လက်ကြီး လှုပ်ရှား
ပေးနေတော့ရာ သန်းသန်းစိုးအဖို့
အရသာတွေ့လွန်းနေရတော့သည်..။
“ နာသေးလား…”
“ အင်း..ဖြေးဖြေးပဲ လုပ်အုံး ဦးရယ်…”
“ အေး..အေး….သမီး မခံနိုင်သေးခင်
ဦးလေးက ဖြေးဖြေးဘဲ လုပ်မယ်…သိလား…”
ပြောပြီးသည်နှင့် သန်းသန်းစိုး၏
နှုတ်ခမ်းလေးအား အတင်းကုန်း၍
ဆွဲစုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်..။ ထို့နောက်
သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်
ပြန်ပြီး လီးထိပ်ဖြင့် စောက်ပတ်ဝတွင်
တေ့၍ ပွတ်သပ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးနေရာ
သန်းသန်းစိုးမှာ ထိုးထိုးထန့်ထန့်
ဖြစ်လာခိုက် လီးကို ဆောင့်၍
ထိုးသွင်းလိုက်သည်..။
“ ဗြစ်…..အိုး….”
အသံလေးထွက်သွားပြီး သန်းသန်းစိုးမှာ
ဦးမြင့်သန်း၏ ခါးကြီးကို တင်းတင်းကြီး
ဖက်ထားလိုက်ရသည်..။ ဦးမြင့်သန်းက
ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်၍
ဆောင့်၍ လိုးသည်..။
“ ဗြစ်…ပြွတ်…အင့်….အိုး……..
ပလွတ်….ဗြစ်…အင့်….အင်း…”
လီးဝင်လီးထွက် ချောမွှေ့လာပြီမို့
နာကျင်မှု မရှိတော့ဘဲ သန်းသန်းစိုးမှာ
ကာမစိတ်များလည်း တက်လာပြီမို့
အတင်းကြီး ကော့ကော့ပြီး ခံနေလေတော့သည်..။
မကြာမီအချိန်အတွင်းမှာပင် ဦးမြင့်သန်း၏
တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ကာမဇောများ
ထက်သန်တက်ကြွစွာဖြင့် မုန်တိုင်းထန်လာပြီး
အတင်းပင် ကော့၍ မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြီး
လိုး၍ သုတ်ရည်ပူပူများကို ပန်းထည့်
လိုက်တော့ရာ သန်းသန်းစိုးမှာလည်း
ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ
ဖြစ်ပြီး မေးဖျားလေး မော့၍ မော့၍
တက်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်..။
အလိုပြည့်သွားသော ဦးမြင့်သန်းက
သန်းသန်းစိုး၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းဝယ်
ခပ်မျော့မျော့ ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော
သူ၏ လီးတန်ကြီးကို ထိုးနှစ်ကာ
စိမ်ထားလိုက်ပြီးနောက် သန်းသန်းစိုး၏
ပါးမို့မို့လေးအား နမ်းနေလိုက်ပြီးလျှင်
ချွန်ကော့နေသော နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ
သူ၏ ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်
စုပ်ယူနေလေသည်..။
အတန်ကြာတော့မှ ဦးမြင့်သန်းက
သန်းသန်းစိုး၏ ကိုယ်ပေါ်မှ လှိမ့်၍
ဆင်းလိုက်လေသည်..။
သန်းသန်းစိုး အလုပ်ဝင်ခဲ့သည်မှာ
တစ်လလောက်ပင် ကြာမြင့်ခဲ့ပြီ..။
ဦးမြင့်သန်း အလိုကိုလည်း တစ်ပတ်
တစ်ကြိမ် လိုက်လျောရသေးသည်..။
ရရှိသော လစာနှင့် ဦးမြင့်သန်းပေးသော
ဘောက်ဆူးများနှင့် ပေါင်းလိုက်ပါက
သန်းသန်းစိုးအဖို့ တော်တော်ကြီး
အဆင်ပြေနေသည်..။
ဒါပေမယ့် သူမအတွက် မပြီးပြတ်သေးသော
ကိစ္စတစ်ခုက ရှိနေလေသည်..။
အဲဒါကတော့ သူမယောက်ျား တင်ရွှေနှင့်
တရားဝင်ပြတ်စဲရန် ကိစ္စပင် ဖြစ်လေသည်။
တင်ရွှေကလည်း သူမကို ဆက်ပြီး
မပေါင်းလိုတော့..။ ကွာရှင်းဖို့ကိစ္စက အဆင်ပြေသွားပြီ..။ ယခင် သူမတို့
လင်မယား ပေါင်းသင်းစဉ်က နေထိုင်
ခဲ့သော ရပ်ကွက်ရုံးမှာပင် ကွာရှင်း
လိုက်ကြလေသည်။
ကိစ္စပြီး၍ ရပ်ကွက်ရုံးမှ သန်းသန်းစိုး
ပြန်တော့ ည(၁၀) နာရီနီးပါး ရှိနေပြီ..။
ဒီအချိန်ဆိုလျှင် သူမတို့ဖက်တွင်
လိုင်းကားများ အတော်ကြီး ကျဲသွားပြီ..။
မရှိတော့သလလောက် ဖြစ်သွားပြီ..။
သူမနေသော အဆောင်သို့ သွားမည်ဆိုလျှင်
ဆိုက်ကားနှင့် သွားပါက နာရီဝက်
သာသာလောက် နင်းရပေမည်..။
လိုင်းကားလည်း မရှိတော့၍ သန်းသန်းစိုး
ဆိုက်ကားနှင့်ပဲ ပြန်တော့မည်ဟု
ဆုံးဖြတ်၍ လာခဲ့သည်။ ရပ်ကွက်ရုံး
လမ်းထိပ်ရှိ ဆိုက်ကားဂိတ်သို့
ရောက်သောအခါ ဆိုက်ကားကလည်း
တစ်စီးတည်းသာ ရှိတော့သည်။
ဆိုက်ကားဂိတ်နားသို့ အရောက်
ဆိုက်ကားခေါ်ရန် သန်းသန်းစိုး
ရပ်လိုက်စဉ်မှာပင်…..
“ မစိုး…. ဘယ်ကိုပြန်မှာလဲ..?
ငါ လိုက်ပို့ပေးမယ်…”
“ ဟင်…..ကိုအညာသား….”
သန်းသန်းစိုး တုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး
အညာသားကို ကြောင်ကြည့်နေရင်း
ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်..။
“လာလေဟာ….ဆိုက်ကားပေါ် တက်လေ…”
ဒီတော့မှ သန်းသန်းစိုးမှာ ရွေးစရာလမ်းလည်း
မရှိတော့၍ ဆိုက်ကားပေါ် တက်၍
ထိုင်လိုက်သည်..။ သန်းသန်းစိုး ထိုင်ပြီး
သည်နှင့် အညာသားက ဆိုက်ကားကို
တွန်း၍ ခုန်တက်လိုက်ပြီး နင်းတော့သည်..။
“ ဘယ်ကို ပို့ရမှာလဲ….?”
“ လမ်းဆုံကို ကျော်ရင်ရပြီ..”
“ အဲဒီမှာ ဆွေမျိုး ရှိလို့လား…?“
“ မဟုတ်ဘူး…အဆောင်မှာနေတာလေ…
ကိုအညာသားရဲ့..”
“ မစိုးတို့ လင်မယား အခုလိုဖြစ်တာ
ငါ မကောင်းလို့ပါဟာ…”
“ ဘာ…. ရှင်မကောင်းလို့
ဟုတ်လား…၊ ဒါဆိုရင် ကျမလည်း
မကောင်းလို့ပေါ့..ဟုတ်လား…၊
ကျမလည်း အလိုတူအလိုပါလေ….”
“ ငါ…. အဲဒီလို သဘောမျိုး ပြောတာ
မဟုတ်ပါဘူး…ဟာ..”
“ ကဲပါ….ဒီအကြောင်းတွေ ပြန်ပြီး
ပြောမနေပါနဲ့တော့..ကိုအညာသားရယ်..၊
အားလုံးပြီးသွားပြီ..၊ သူ့လမ်းသူလျှောက် …
ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ပေါ့..ရှင်..”
သန်းသန်းစိုးက စကားကို ခဏရပ်လိုက်သည်..။
အညာသားက ဘာမှ မပြော၊
နှုတ်ဆိတ်၍နေသည်..။ အတန်ငယ်မျှ
ကြာသွားသောအခါမှ သန်းသန်းစိုး၏
အသံထပ်မံ၍ ပေါ်ထွက်လာသည်..။
“ ဒါနဲ့….ကျမ မေးပါအုံးမယ်…၊
အဲ့ဒီတုန်းက ရှင်က ဘယ်လို
ဖြစ်ရတာလဲ…?ကိုအညာသား…”
“ဟို….ဟို…ငါ…မစိုးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး
မနေနိုင်တော့လို့ပါ..”
“ အခု…ကျမတို့ လင်မယားကွဲသွားပြီ
ဆိုတော့ နေနိုင်သွားပြီလား…?”
“ ဟာ….မစိုးရာ…ဒီလိုတော့
မဟုတ်ပါဘူး..၊ မစိုးသာ လက်ခံရင်……. ”
“ ဟင်း..ဟင်း….ကျမက ရှင့်ကို
လက်ခံပါတယ်လို့ ဖွင့်ပြောရအုံးမှာလား….”
ဒီစကားကို ပြောတော့ သန်းသန်းစိုး၏
အသံက စောစောက အသံနှင့် မတူဘဲ
အတော်ပင် တိုးသွားလေသည်..။ အညာသားက ဆိုက်ကားကို လမ်းမကြီးအတိုင်း နင်းနေရာမှ ဘေးနားရှိ လမ်းချိုးတစ်ခုထဲသို့ ကွေ့ချိုးဝင်လိုက်သည်.. ။
သန်းသန်းစိုး မျက်လုံးဝိုင်းသွားပြီး
ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာရပြန်သည်.။
အညာသားက ဆိုက်ကားကို ချိုးဝင်လိုက်သော
လမ်းမှာ လမ်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင်
နေအိမ်များ မရှိပဲ စီမံကိန်းမြေကွက်များသာ
ရှိသော လမ်းဖြစ်သည်..။ ညဘက်ဆို
အသွားအလာ တစ်စုံတစ်ယောက်မျှ
မရှိပေ..။
ဆိုက်ကားကို (၅) မိနစ်ခန့် နင်းပြီးတော့
လမ်းဘေးတစ်နေရာအရောက်တွင်
ထိုးရပ်လိုက်သည်..။ ဆိုက်ကား
ရပ်လိုက်သည်နှင့် သန်းသန်းစိုးရော
အညာသားပါ ဆိုက်ကားပေါ်မှ ပြိုင်တူပင်
ဆင်းလိုက်မိကြသည်..။
“ အို…ရှင်…ရှင်….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ…
လူတွေ မြင်အုံးမယ်….အို….အိုး…”
အညာသားက သန်းသန်းစိုးကိ ရင်ခွင်ထဲ
ဆွဲသွင်းပြီး နမ်းသည်..။ ဖက်ထားသော
လက်နှစ်ဖက်က သန်မာလှသည့်အပြင်
အငမ်းမရတအားညှစ်၍ ဖက်ထားသဖြင့်
သန်းသန်းစိုးမှာ အရိုးတွေ ကျိုးကြေ
သွားမလားပင် ထင်ရသည်..။
“ မစိုးလဲ သိသားပဲ…ဒီလမ်းက
ညဘက်ဆို ဘယ်သူမှ မလာဘူးလေ..”
“ ကျမ .. လူတွေမြင်မှာ ကြောက်လို့..”
“ မမြင်ပါဘူး..၊မစိုးရာ….လာ…လာ….”
အညာသားက သန်းသန်းစိုးအား
လက်တစ်ဖက်က ဆွဲခေါ်ရင်း ကျန်
လက်တစ်ဖက်က ဆိုက်ကားကူရှင်အောက်တွင်
ခေါက်၍ထည့်ထားသော မိုးရွာလျှင်
ဆိုက်ကားကို အုပ်သည့် ပလပ်စတစ်စကို
ဆွဲ၍ ထုပ်ယူလိုက်ပြီး လမ်းဘေးရှိ
ခြုံဖုတ်များကြားသို့ ဝင်လာခဲ့သည်..။
တစ်နေရာတွင်တော့ တစ်လံပတ်လည်
နေရာလေးမှာ မြက်များ ပေါက်လျှက်
ခြုံရှင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်..။
ထိုနေရာရောက်တော့ အညာသားက
လက်ထဲမှ ပလပ်စတစ်စကို ဖြန့်၍
ခင်းလိုက်သည်..။
“ လာ….မစိုး….ထိုင်….”
“အို….မထိုင်ပါဘူး….ရှင်က
ဘာလုပ်အုံးမို့လဲ…?”
“ မစိုးကလဲ…ဒီအထိ ရောက်လာပြီးမှ…..”
သန်းသန်းစိုးက အညာသား ထိုင်ခိုင်း
သည်ကို မထိုင်ပဲ ပေပြီး ရပ်နေသည်..။
ပြီးပါပြီ………
Comments
Post a Comment