အရိုင်းစိတ် နဲ့ ကာမအမှောင် အပိုင်း ( ၄ ) ဇာတ်သိမ်
အရိုင်းစိတ် နဲ့ ကာမအမှောင် အပိုင်း ( ၄ ) ဇာတ်သိမ်း
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
ရေးသူ - ပန်းရိုင်း
ပုန်းညက်ဖြူသည် ဆွေထိုက် ကောင်းမှုကြောင့် မြန်မာလို ရေးထားတဲ့ လိင်အသားပေး အပြာဇာတ်လမ်းတွေကို
ဖတ်ခွင့်ရလိုက်သည် ။ ဆွေထိုက် ကူးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖတ်ရသလို ဒီလို ဇာတ်လမ်းတွေကို ရေးတင်နေတဲ့ မြန်မာဖိုရမ် တခုကိုလည်း ဆွေထိုက် ပြပေးလို့ သိလိုက်ရသည် ။
မောင်းမကန်ကမ်းခြေက ဘန်ဂလိုကြီးပေါ်မှာ ပထွေး ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုနဲ့ အိမ်ဖေါ်မ စန်းစန်းတင့်တို့ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်ပွဲကို တဝကြီး မြင်တွေ့ ကြည့်ရှုခဲ့ရတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူသည် ထိုအချိန်ကစပြီး ဒီလို ဖိမ ကာမစပ်ယှက်တဲ့မြင်ကွင်းတွေကို ထပ်ပြီး ကြည့်လိုမြင်လိုတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရသည် ။ တနည်းဆိုရသော် ပထွေးနဲ့ အိမ်ဖေါ်မ တို့ရဲ့ ကာမပွဲက ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ မြုပ်နေဆဲ ဖြစ်တဲ့ အပျိုဖေါ်ဝင်စ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေကို ထကြွလာအောင် နှိုးဆွပေးလိုက်သလိုပါဘဲ ။ ထိုစဉ်က စပြီး ပုန်းညက်ဖြူသည် အပြာဇာတ်ကား..အပြာဇာတ်လမ်းတွေကို ရှာဖွေဖတ်တဲ့ အကျင့်လည်း ရလာသည် ။ ဒါတွေကို ဖတ်ပြီး ကာမစိတ်တွေ ကြွလာတဲ့အခါ ကိုယ့်ဖါသာ ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်ပြီး အာသာဖြေတဲ့ အကျင့်လည်း ရလာရသည် ။
ဆန့်ကျင်ဖက် ယောကျ်ားကို အရမ်း လိုလားခဲ့ပေမယ့် မိမိကိုယ်ကို ထိန်းသိမ်းပြီး နေလာခဲ့တဲ့ ပုန်းညက်ဖြူဟာသူငယ်ချင်း တယောက်ရဲ့ စောင်မမှုကြောင့် ရာဘာ လိင်တန် အတု တချောင်းကို ရရှိခဲ့ပြီး ဒီရာဘာ အတုချောင်းနဲ့ ထိုးဆောင့် အာသာဖြေနေခဲ့တာ တော်တော်လေး ကြာခဲ့ပြီ ။
အန်ကယ်မြအောင်ဆွေရဲ့ တိုက်ခန်းကို သူတို့ သားအမိ လိုက်နေကြတဲ့ အချိန် တောက်လျောက်လည်း စိတ်တွေ ထကြွလာရင် အိပ်ရာထဲမှာ စောင်ကို ခြုံပြီး ဒီရာဘာလိင်တန်အတုနဲ့ ဖြေဖျောက်ခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ ။
ဒီနေ့ညတော့ ပုန်းညက်ဖြူသည် ညသန်းကောင်ကျော် အချိန်မှာ အိပ်မက်တွေ မက် ရေငတ်ရေဆာပြီး အိပ်နေရာက လန့်နိုးလာခဲ့သည် ။ ဆိုးဝါးတဲ့ အိပ်မက်တွေက နိုးလာသည့်တိုင် မျက်လုံးထဲမှာ မြင်ယောင်မိနေဆဲ ။
ဟူး……မကောင်းဆိုးဝါးတွေကို အိပ်မက်မက်ရင်း ပုန်းညက်ဖြူ တအားကြောက်လန့်ပြီး ဒီလိုဘဲ လန့်နိုးလာတတ်သည် ။ နိုးလာပြီးရင် ပြန်အိပ်လို့ မရတော့ဘူး ။
ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်ကို လှမ်း ကြည့်လိုက်သည် ။ ရေသန့်ဘူးများ ရှိမလားလို့ ။
ရေက တအားဆာနေသည် ။ မီးဖိုခန်းမှာ ရှိနေတဲ့ ရေခဲသေတ္တာဆီကို ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ ရေသောက်ဖို့ ။
မီးဖိုခန်းကို သွားရ လမ်းမှာ အန်ကယ်ဆွေ အိပ်တဲ့အခန်းလေး ရှိသည် ။ အန်ကယ်ဆွေသည် မာမီနဲ့ ပုန်းညက်တို့ကို အိပ်ခန်းတွေ ပေးလိုက်ပြီး သူကတော့ အခန်းတံခါး မပါတဲ့ စတိုခန်းလေးမှာ ကုတင်ထည့်ပြီး အိပ်နေနေနေတာ ပုန်းညက်တို့ ပြောင်းလာကထဲကပါဘဲ ။ မကြာခင်တော့ မာမီနဲ့ ပုန်းညက် အိမ်အသစ်တလုံးကို ရွှေ့ပြောင်းကြတော့မှာပါ ။
ပုန်းညက်ဖြူသည် ဘာရယ် မဟုတ် အန်ကယ်ဆွေ့ကုတင် ဖက်ကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။
“ ဟင်….အန်ကယ်ဆွေ..ပုဆိုးကြီး လည်ပင်းရောက်ပြီး တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပါလား…..ဟယ်….မထင်ရဘူး..မထင်ခဲ့ဘူး အန်ကယ်ဆွေရဲ့ ပေါင်ကြားက ယောကျ်ား တန်ဆာဒုတ်ကြီးက ဧရာမကြီး ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
အန်ကယ်ဆွေ့မှာ ဒီလို လိင်တန် တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ရှိလိမ့်မယ်လို့ ပုန်းညက် ဘယ်တုံးကမှ မထင်ခဲ့မိဘူး။
ပုန်းညက် ခြေလှမ်းတွေ ရပ်တန့်သွားသည် ။ သူမ မျက်လုံးတွေသည် မြအောင်ဆွေရဲ့ လိင်တန်ကြီးကိုဘဲ တအံ့တသြ စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ ပထွေး ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို စန်းစန်းတင့်နဲ့ လုပ်နေကြတုံး
ကထဲက မြင်ဘူးခဲ့ပြီး စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဘူးသည် ။
တရက်မှာလည်း ပထွေးဦးအောင်ဇေဝင်းကို အရက်မူးပြီး ပုဆိုးကြီး လန်ကာ အိပ်ပျော်နေတုံးကလည်း သူ့တန်ဆာကြီးကို တွေ့ခဲ့ဘူးသည် ။ ပုန်းညက်သည် ယခုတိုင်အောင် ဘယ်ယောကျ်ာနဲ့မှ လိင် မဆက်ဆံဘူးသေး ။ သို့ပေမယ့် ကျောင်းနေဖက် အတန်းသား ယောကျ်ားလေးတွေနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် ဖက်လှဲတကင်း နေခဲ့တဲ့အခါ သူမ
စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နိုးကြွတာတွေ တအား ဖြစ်သည် ။ အင်္ဂါစပ်က အရည်တွေ တအား ယိုစီး စိုရွှဲတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ဘူးသည် ။ အန်ကယ်ဆွေနဲ့လည်း ခဏခဏဘဲ ဖက်ပွေ့ထိတွေ့ဖူးတော့ ရင်တွေ ခုံခဲ့ဘူးသည် ။ သို့ပေမယ့် အခုလို လိင်တန်လှလှကြီး သူ့မှာ ရှိနေလိမ့်မယ် လို့ လုံး၀ မထင်ခဲ့မိ ။ စိတ်ကူးထဲမှာ ဒီလို လိင်တန်ထွားထွား ရှည်ရှည်ကြီးကို ပါးနဲ့ အပ်ထားပြီး အမြတ်တနိုး နမ်းခဲ့ဘူးသည် ။ တကယ်တမ်း အပြင်မှာ လိင်တန်ကိုကိုင်တောင် မကိုင်ဘူး ။ တခါ ကျောင်းက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘတ်စကား အပျော်စီးဘူးသည် ။ ဘတစ်ကားပေါ်
မှာ လူတယောက်က အနောက်က လိုက်ထောက်တာကို ခံရဘူးသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူသည် သူ့ဖင်ကြားကို လိင်တန်မာမာကြီးနဲ့ လိုက်ထိုးထောက်နေတဲ့အချိန် ဒီလူရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို ကိုင်ချင်စိတ်တွေ တအား ဖြစ်ခဲ့ဘူးသည် ။ သို့သော် မကိုင်ဖြစ်ခဲ့ ။
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ စိတ်တွေ တအား ထန်လာသည် ။ဖေါက်ပြန်တက်ကြွလာသည် ။ ပြင်းထန်တဲ့ ကာမရာဂစိတ်တွေကြောင့် ကောင်းမကောင်း မစဉ်းစားနိုင်တော့ ။ အန်ကယ်ဆွေရဲ့ ကုတင်ဘေးကို ခြေဖေါ့နင်းကာ လျောက်လှမ်းသွားလိုက်ပြီး လိင်တန်ကြီးကို အနီးကပ် သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိသည်။
မှိုပွင့်ကြီးလို ထိပ်ဖူးကားကားကြီးက အသဲယားစရာ ရင်ဖိုစရာကြီး ။ အပြာဇာတ်ကားတွေမှာ ဒီလို ဒစ်ဖူးကြီးတွေကို ကောင်မလေးတွေ ငုံစုတ်ပေးတာတွေကို ကြည့်ခဲ့ဖူးတာ မှတ်မိနေသည် ။ စိတ်ကူးထဲမှာတော့ ဒီလို ထိပ်ဖူးကြီးတွေကို လျာလေးနဲ့ ယက်လိုက် ငုံစုတ်လိုက် လုပ်ခဲ့ဘူးသည် ။ အန်ကယ်ဆွေသည် တခေါခေါနဲ့ အိပ်မောကျနေ
သည် ။ သူ့လိင်တန်ကြီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်တွေကို ထိန်းလို့ မရဘူး ။ သူ မနိုးလောက်ပါဘူး လို့ ထင်ပြီး သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးကို အသာ ကိုင်လိုက်မိသည် ။ အန်ကယ်ဆွေ နိုးသွားပြီလား ဆိုပြီး ကြည့်လိုက်မိသည် ။
မနိုးပါ ။ တခေါခေါနဲ့ ဟောက်လို့တောင် နေသေးသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူလည်း အားတက်သွားပြီး လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်မိသည် ။
ပူပူနွေးနွေးကြီး …။ ဒစ်လုံးကြီးကို အသာလေး ပွတ်ကြည့် ကိုင်ကြည့်နေမိသည် ။ စိတ်တွေက တအား ထကြွနေသည် ။ အင်္ဂါစပ်ထဲက မရိုးမရွ ဖြစ်လာသည် ။ တအား ယားလာသည် ။ ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာသည် ။ သူ့ဟာကြီးကိုလည်း ငုံ့စုတ်ပစ်လိုက်ချင်မိသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူသည် တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်မိတဲ့ အန်ကယ်ဆွေရဲ့ လိင်တန် နွေးနွေးကြီးကို အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာ
ပြီး ပါးစပ်ထဲ ငုံပစ်လိုက်မယ့်ဆဲဆဲ မာမီဒေါ်မိုးပပမောင်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ချောင်းဆိုးသံနဲ့ လှုပ်ရှားသံလေးတွေကိုကြားလိုက်ရလို့ ချက်ချင်းဘဲ ဆုပ်ထားတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို လွှတ်ပစ်လိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။
ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ပြီး ရေဘူးတဘူးကို ထုတ်လိုက်သည် ။ ပူပြင်းလှတဲ့ ကာမအရှိန်အဟုန်ကို ငြိမ်းသတ်
စေဖို့ ရေအေးအေးကို မော့သောက်လိုက်ပေမယ့် လိုလားတောင့်တနေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကတော့ တရှိန်ရှိန်
တောက်လောင်နေဆဲပါဘဲ ။
မိမိ အိပ်ခန်းဆီကို ပြန်သွားတဲ့ အချိန်မှာ သဘောကျ တပ်မက်မိသွားရတဲ့ အန်ကယ်ဆွေရဲ့ လိင်တန်ကြီးဆီကို
တချက် လှမ်း ကြည့်လိုက်မိသည် ။ အိပ်ရာထဲ ပြန်ရောက်တော့ ဒီအတန်ချောင်းလှလှကြီးကိုဘဲ မြင်ယောင်မိ
နေပြီး တော်တော်နဲ့ အိပ်လို့ မပျော် ။ လက်က အလိုလို ပေါင်ကြားက အရည်တွေ စိုရွှဲနေတဲ့ ရွှေကြုပ်ဖေါင်းဖေါင်းဆီကို ရောက်သွားရသည် ။ .ယားယံလွန်းတဲ့ ဝေဒနာကို တတ်နိုင်ရင် ချက်ချင်း ကုစားပစ်လိုက်ချင်သည် ။
ဟင်း….လူးလိုက် လှိမ့်လိုက်နဲ့ . .အန်ကယ်ဆွေရဲ့လိင်တန်ကြီးကို လိုချင်တဲ့ စိတ်တွေနဲ့ ပေါင်ကြားကို ပွတ်ရင်း ပွတ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားရသည် ။
မြအောင်ဆွေသည် ပုန်းညက်ဖြူ သူ့လိင်တန်ကို လာပွတ်သပ် ဆော့ကစားတဲ့အချိန်မှာ သူ နိုးနေသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူ စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်ပါစေ ဆိုပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ။ ပုန်းညက်ဖြူကိုင်နေတဲ့အချိန် သူ့အ
မေ မိုးပပမောင်ရဲ့ အခန်းထဲက အသံတွေကို ကြားလိုက်ရလို့ ပုန်းညက်ဖြူလည်း ထလစ်သွားသလို သူလည်း ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အနောက်ကို လိုက်သွားချင်ပေမယ့် မလိုက်ရဲ ။
မနက်ကျတော့ မိုးပပမောင်လည်း အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ချိန်းဆိုထားတာ တခုအတွက် အစောကြီး အိမ်ကနေ
ထွက်သွားရသည် ။ မိုးပပမောင် အိမ်က ထွက်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ပုန်းညက်ဖြူလည်း မြအောင်ဆွေကို တွေ့ဖို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာသည် ။ မြအောင်ဆွေကို အပြင်က ဆိုင်တဆိုင်မှာ လိုက်ကျွေးဖို့ ပူဆာမည်လို့ ပုန်းညက်ဖြူ စဉ်းစားထားသည် ။ မြအောင်ဆွေနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်နေချင်နေသည် ။
မြအောင်ဆွေသည် သူ့အိပ်ရာထဲမှာ မရှိဘူး ။
“ ဟင်..အန်ကယ်ဆွေ..ဘယ်ရောက်နေလဲ မသိဘူး . . ”
သူ မီးဖိုခန်းထဲမှာလည်း မရှိဘူး ။
ဟင်..ရေချိုးခန်းထဲက ရေသံတွေ ကြားတယ်…..။
အန်ကယ်ဆွေ ရေချိုးနေပုံရတယ် ..။
ပုန်းညက်ဖြူသည် ညက ကိုင်ပွတ် ဆော့ကစားခဲ့တဲ့ အန်ကယ်ဆွေရဲ့ လိင်တန်ကြီးကို မြင်ယောင် သတိရ
လိုက်သည် ။
အန်ကယ်ဆွေ ကိုယ်လုံးတီး ရေချိုးနေမှာဘဲ ဆိုတဲ့ အတွေးကြောင့် ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲဖျန်းကနဲ ထပြီး စိတ်
တွေ ဆူပွက်လာရသည် ။ အန်ကယ်ဆွေရဲ့ အောင်မြင်လှပတဲ့လိင်တန်ကြီးကိုလည်း ပြန်မြင်ယောင်ပြီး တွေ့ချင် မြင်ချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာသည် ။
စိတ်ရိုင်းတွေ သောင်းကျန်းလာတဲ့အခါ လုပ်သင့် မလုပ်သင့် စဉ်းစားဆင်ခြင်တာတွေ မရှိတော့ဘူး ။ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည် ။ အန်ကယ်ဆွေသည် ပုန်းညက် ထင်ထားသလိုဘဲ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ရှိနေသည် ။ ရေချိုးလို့ အပြီး မျက်နှာသုတ် တဘက်နဲ့ ရေသုတ်နေသည် ။သူ့ပေါင်ကြားကနေ သိသိသာသာကြီးငေါထွက်နေတဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကိုလည်း အသဲယားစရာတွေ့လိုက်ရသည် ။
“ ဟင်..သမီး…ပုန်းညက်……ဘာ…ဘာ……ဘာလိုချင်လဲဟင်…..”
“ အန်ကယ်ဆွေ…..သမီး..ဘာလိုချင်နေတယ် ဆိုတာကို အန်ကယ်ဆွေ မသိချင်ယောင် ဆောင်မနေပါနဲ့ကွာ…”
ပုန်းညက်ဖြူက မြအောင်ဆွေဆီကို တိုးကပ်သွားသည် ။
“ ညက အန်ကယ် သမီး အန်ကယ့်ဟာကို ကိုင်နေပွတ်နေတဲ့အချိန် အန်ကယ် နိုးနေတယ် ဆိုတာ သမီးသိနေတယ်….အန်ကယ့်ကို သမီး ချစ်တယ်…အန်ကယ်လည်း သမီးကို သဘောကျနေတယ် ဆိုတာ သမီးသိတယ်….”
ပုန်းညက်ဖြူက တတွတ်တွတ် ပြောနေရင်း မြအောင်ဆွေကို ဖက်လိုက်သည် ။ မြအောင်ဆွေလည်း တကယ်တော့ ပုန်းညက်ဖြူကို တပ်မက် သဘောကျနေခဲ့တာပါ ။ ပုန်းညက်ဖြူ ညက သူ့လိင်တန်ကို လာကိုင်တဲ့အချိန် ဆွဲလှဲပြီး နမ်းစုတ်ကိုင်တွယ် လိုက်ချင်ပေမယ့် မိုးပပမောင်က တဖက်ခန်းမှာ ရှိနေပြီး ချောင်းဆိုးသံလည်း ကြားလိုက်ရတာမို့ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားခဲ့ရသည် ။ အခုလည်း တတ်နိုင်သမျှ သူ့စိတ်တွေကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပေ
မယ့် ပုန်းညက်ဖြူက ရင်ချင်းအပ် အတင်းကြီး ဖကိသိုင်းလိုက်တဲ့အခါ ညဝတ်အကျၤ ီပါးပါးလေးကို တထပ်ထဲ ဝတ်ထားတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ နို့လုံးတင်းတင်းအိအိကြီးတွေနဲ့ ထိကပ်ဖိကပ်မိနေတော့ သူ့စိတ်တွေက တအားကို ပြင်းထန်ဖေါက်ပြန်သွားသည် ။
“ အန်ကယ်လည်း သမီးကို ကြိုက်နေတယ် မဟုတ်လားဟင်..အန်ကယ့်အကြည့်တွေကို သမီး သိတယ်..အန်ကယ် သမီးကို ကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေတယ် မဟုတ်လား…..အန်ကယ်..သမီးကို “ ချစ် ” ချင်နေလားဟင်….အန်ကယ် ချစ်မယ် ဆိုရင် သမီးက ကြည်ဖြူတယ်..အန်ကယ့်ကို အကုန် ပေးချင်တယ်…”
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြားကို ရောက်သွားလို့ မြအောင်ဆွေ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။
ကောင်မလေးသည် ရိုးပုံရိုးလက်နဲ့ တကယ့်ကို ကဲတဲ့ ဆတ်စလူးလေး ပါလား လို့ အံ့သြမိသွားချိန် တောင်မတ် နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့လိင်တန်ကို ပုန်းညက်ဖြူက လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်ညှစ် ပွတ်သပ်နေသည် ။
“ ကြီးလိုက်တုတ်လိုက်တာ အန်ကယ်ရယ်…တကယ့်ကို အားရစရာကြီး…..ရှည်လည်း သိပ်ရှည်တာဘဲ …”
ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ…..ကြောင်အအ ဖြစ်နေတဲ့ မြအောင်ဆွေကို ပုန်းညက်ဖြူက လိင်တန်ချောင်းကနေ ဆွဲကိုင်
ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကနေ ခေါ်ထုတ်သွားလိုက်ပါသည် ။ သူမအခန်းဆီကို ဦးတည်နေရင်း..“ မာမီ..အခုလောက်ဆိုရင်
ပဲခူးက ဆီစက်မှာ အလုပ်များနေပြီ အန်ကယ်…လာ..သမီးနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ကြမယ်….” လို့ ပြောလိုက်
တဲ့အခါ မြအောင်ဆွေရဲ့ လိင်တန်သည် ပိုတင်းပိုကြီးထွားလာရပြီ ။
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ကညာနံ့လေး သင်းနေတဲ့ အိပ်ခန်းလေးထဲကို ရောက်သွားကြတော့ မြအောင်ဆွေကို သူမကုတင်
ပေါ် ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကုတင်အောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ခင်းထားတဲ့ ကော်ဇောအပေါ်မှာ ဒူးလေးထောက်လိုက်
ပြီး လိင်တန်ကြီးကို ပါးလေးနဲ့ ပွတ်သပ်လိုက် လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လိုက် လုပ်နေသည် ။
“ အန်ကယ်ဆွေ..သမီးကို ချောင်းနေတယ် ဆိုတာ သမီးသိတယ်..သမီး အခန်းထဲကို သမီး မရှိတဲ့ အချိန် ဝင်ပြီး
သမီးရဲ့ ရာဘာတုတ်ချောင်းကို လာကိုင်ကြည့်တာလည်း သမီး သိတာဘဲ….အန်ကယ် သမီးကို သဘောကျနေ
တယ် ဆိုတာ အကုန်သိတယ်…”
မြအောင်ဆွေသည် ငါအိပ်မက်များ မက်နေလေသလား လို့ ထင်မိနေသည် ။ အလွန်လှပတောင့်တင်းတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးသည် သူ့လိင်တန်ကို ကျကျနန ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေလို့ ။
“ အန်ကယ်…သမီး စုတ်ပေးမယ်နော် . . .”
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေ ပွင့်ဟသွားကြပြီ ။ လိင်တန်ထိပ်ကို ငုံလိုက်ပြီး ဖွဖွလေး စုတ်လိုက်တဲ့ အချိန် သူမလျာလေးကလည်း လိင်တန်ကို တတွပ်တွပ်နဲ့ ကလိပေးလိုက်လို့ သူ တအား ကောင်းသွားသည် ။
“ အင်း….” လို့ ညည်းလိုက်မိသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူ က လိင်တန်ကို မက်မက်မောမောနဲ့ စုတ်နေသည် ။ စုတ်နေရင်း မြအောင်ဆွေကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ငါဟာ တယ်ကံကောင်းတဲ့ လူတယောက်ပါလား လို့ မြအောင်ဆွေ စိတ်ထဲမှာ
ဖြစ်မိသည် ။ အမေကိုလည်း စိတ်ကြိုက် လိုးရ အခု သမီးကလည်း သူ့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူနဲ့ ပေးနေပြီ ။လိင်တန် စုတ်ပေးတာကို သဘောတွေ့နေခိုက် ပုန်းညက်ဖြူက လိင်တန်ကို အစုတ်ရပ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်က ချွတ်လိုက်တာကြောင့် မြအောင်ဆွေရဲ့ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူ သည် သူမကိုယ်ပေါ်က ညဝတ် ဝတ်ရုံလေးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။
အိုး…လှလိုက်တဲ့ ကိုယ်လုံး…။
နို့ကြီးနှစ်လုံးက ဖွံ့ဖြိုးလိုက်တာ ။ လုံးတင်းပြီး ကော့ကော့ကြီးတွေ…။
နို့သီးလေးတွေက လုံးတင်းထောင်နေသည် ။
ပေါင်တန်ဖြူဖွေးဖွေးတွေကလည်း အချိုးကျလိုက်တာ..။
ဒီ ပေါင်တန်တွေရဲ့ ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက သူတွေ့ဘူးတဲ့ စောက်ဖုတ်တွေထဲမှာ အလှဆုံးပါဘဲ မို့ဖေါင်းပြီး နှုတ်ခမ်းသားထူထူ နှစ်ချုပ်က နီညိုညိုနဲ့ ပူးကပ်နေသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူက “ အန်ကယ်ဆွေ..သမီး အရမ်း လိုချင်နေပြီ….အန်ကယ် သမီးကို လုပ်ပေးမှ ဖြစ်တော့မယ်….” လို့ ပြောလိုက်လို့ မြအောင်ဆွေလည်း “ လုပ်ပေးမယ်..သမီး..လုပ်ပေးမယ်…..” လို့ ပြာ
ပြာသလဲ ပြောလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲချရင်း ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကား ပေးလိုက်တဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်ဖို့ ကပ်လိုက်တဲ့အခါ ပုန်းညက်ဖြူက “ အန်ကယ် မမှုတ်နဲ့တော့ပုန်းညက် ယားလှပြီ…လိုးပေးပါတော့…” လို့ ပြောလိုက်လို့ လျာကြီးထုတ်ပြီး ယက်ပေးဖို့ ပြင်နေရာက ပုန်ညက်ဖြူရဲ့ ပေါင်ကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကြီးကို ပုန်းညက်ဖြူ ရဲ့ စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ကပ်လိုက်သည်။
“ တကယ်တော့ ပုန်းညက်က တခါမှ ယောကျ်ားနဲ့ မလိုးဖူးသေးဘူး..အန်ကယ်..အန်ကယ့်လီးက ပုန်းညက် အတွက် ပထမဆုံး ကြုံဖူးတဲ့ လီးစစ်စစ်ပါ..ပုန်းညက်က ရာဘာလီးအတုနဲ့ ဖြေဖျောက်နေခဲ့
တာ..ရည်းစားလည်း မထားခဲ့ဖူးဘူး….ဒက်ဒီ ကတော့ ပုန်းညက်ကို ဆေးခပ်ပြီး တခါတုံးက လိုးဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်….ပုန်းညက်ကို ကိုင်တာတော့ ရေရေလည်လည်ဘဲ..လိုးခါနီးမှာ ဧည့်သည်တွေ
ရောက်လာလို့ မလိုးဖြစ်လိုက်ဘူး…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
မြအောင်ဆွေလည်း အိစက်စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို သူ့လိင်တန်ကြီးကို သွတ်သွင်းပြီ ။ ရာဘာလီးနဲ့ ကြုံဖူးထားတာကြောင့် သိပ် ခဲခဲယဉ်းယဉ်း မရှိလှပေမယ့် သူွလီးတန်ကြီးသည် လုံးပတ် တအား တုတ်တာမို့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်တင်းကြပ်နေသည် ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်ရင်း “ သမီး..အန်ကယ်ဆွေ နို့စို့လို့ ရမလားဟင်….” လို့ အသံတုန်တုန်နဲ့ မေးလိုက်သည် ။
ပုန်းညက်ဖြူက ခစ်ကနဲ ရယ်လိုက်ပြီး..“ အန်ကယ်ရယ်..ခွင့်တောင်းနေရသေးလား..အန်ကယ်က တက်တောင် လိုးနေပြီဘဲ….သမီး တကိုယ်လုံးကို အန်ကယ့်လက်ထဲကို အပ်လိုက်ပြီ ဥစ္စာကို…” လို့
ပြောလိုက်သည် ။
မြအောင်ဆွေလည်း ဝမ်းသာအားရနဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို စိတ်ကြိုက် စို့ပါတော့သည် ။ ခါးအောက်ပိုင်းကလည်း တာဝန်ကျေစွာနဲ့ ဖိဖိ လိုးထည့်ပေးနေသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူလည်း သူကြည်ဖြူတဲ့
အန်ကယ်ဆွေကို ပေးလိုးလိုက်ရလို့ ကြည်နူးအားရ ဖြစ်နေသည် ။ အန်ကယ်ဆွေသည် သူတို့ သားအမိအပေါ်ကို အရမ်း ကောင်းသည် ။ အလိုလည်း တအားလိုက်ခဲ့သည် ။ အနစ်နာခံခဲ့သည် ။
သူသည် လူကောင်းတယောက် ဆိုတာကို ပုန်းညက်ဖြူ သိနေတာ ကြာပြီဘဲ ။ သူ့လီးတန်ကြီးကလည်း ပုန်းညက်ဖြူ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တဲ့ အပြာကားတွေထဲကလို စံချိန်မှီတဲ့ လီးအကြီးစား ဆိုက် ။
အခု ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးပေးတာကို သူမ ခံနေရတာကို တအား ကျေနပ်နေမိသည် ။ လီးက ကြီးလွန်းလို့ စောက်ဖုတ်ထဲ ကပ်ညပ်နေသည် ။ ဒီလို မဆန့်မပြဲ အထည့်အဆောင့် ခံနေရတာကို ပုန်းညက်ဖြူ ကြိုက်တာ။ သူမ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးကြီးနဲ့အတူ လိပ်ပါသွားသလို ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း လီးကြီးနဲ့အတူ ပြန်ပါလာသည် ။
ဗျီး…ဖွပ်….ဖွပ်ဖွပ်..စွပ်စွပ် …..
ပုန်းညက်ဖြူသည် အရည် တအားထွက်တဲ့ ကောင်မလေးပါလား ။ အရည်တွေ စိုရွှဲနေတော့ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖွပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ ။ဆီးခုံချင်း ရိုက်ထိ ဖင်ကြားကို ဂွေးစိတွေက လွှဲရိုက်နေသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူလေးရဲ့ အော်သံတွေ ထွက်လာသည် ။
“ ကောင်းလား သမီး…..အန်ကယ်လ် လိုးတာ ကောင်းလား….”
“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ အန်ကယ် လိုးလိုး…တအားလိုး….ဆောင့်…ဆောင့်ပါ…..အို..ကောင်းလှချည်လား….”
အရှိန်ကောင်းလာာသည် ။ ဆောင့်သူက ဆောင့် ကော့ပေးသူက ပေးနဲ့ အပေးအယူမျှနေသည် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်လုံး ကောင်းနေသည် ။ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးကြပြီ ။
“ အား…အား….အား…….အား…..လိုး….လိုး……..လိုး…..ဆောင့်….ဆောင့်…….“
“ ဖပ်ဖပ်ဖပ်….ဖပ်ဖပ်ဖပ်….ဖပ်ဖပ်ဖပ်…….အင်း…အင်း……အားရှီး…အားရှီး…..အိုး…….အိုး…………အမလေး……အား………ပြီး…ပြီးတော့မယ်…….အိုး…..အား……ဖပ်ဖပ်ဖပ်….ဖွတ်ဖွတ်..”
ပုန်းညက်ဖြူ တွန့်ခါပြီး ပြီးသွားသည် ။
“ ကောင်းလိုက်တာ အန်ကယ်ရယ်……..အူး….အူး…….အား……..” လို့ ညည်းရင်း ပက်လက်လန် ငြိမ်ကျသွားသည် ။
မြအောင်ဆွေကတော့ မပြီးသေးလို့ ဆက်လိုးနေသည် ။
“ အန်ကယ်……ပြီးရင် ပုန်းညက် ပါးစပ်ထဲကို အန်ကယ့်လရည်တွေ ပန်းထည့် လွှတ်ပေး…ပုန်းညက် အဲလို ကြုံချင်လို့ …”
မြအောင်ဆွေလည်း အိပ်မက်မက်နေသလိုပါဘဲ ။
အပြာကားတွေ အသေအလဲ ကြည့်ခဲ့လို့လား မသိ ..။ ပုန်းညက်ဖြူသည် အပြာကားတွေထဲကလို သူမ ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ လွှတ်ထည့်ပေးဖို့ ပြောနေသည် ။ ဒလကြမ်း ဆက်စောင့်လိုက်တော့ သူလည်း ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာတာနဲ့ တအားဆောင့်ထည့်ပြီး ပြီးခါနီးဆဲဆဲလေးမှာ လိင်တန်ကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ မျက်နှာနားကို တိုးကပ်လိုက်ပြီး ကွင်းတိုက်ပေးလိုက်
တဲ့အခါ သုတ်ရည်တွေ တအား ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ ပုန်းညက်ဖြူ က ပါးစပ်လေးဟပြီး ခံယူသည် ။
ပွင့်လင်းသွားကြတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် အိမ်ထဲမှာဘဲ တနေကုန် လိုးကြတော့သည် ။ မိုးပပမောင် ပြန်လာတဲ့ အခါမှာ ပုန်းညက်ဖြူ အိမ်မှာ မရှိဘူး ။
မြအောင်ဆွေကတော့ အမှုတွေ အတွက် စာဖတ်နေသည် ။ ဥပဒေစာအုပ်တွေ တပုံကြီးနဲ့ အလုပ်များနေသည်ကို တွေ့ရသည် ။
“ ကိုဆွေ…အလုပ်များနေလား..သမီးကော….ဘယ်သွားလိုက်လဲ…..”
“ ဆွေထိုက်တို့ အိမ်ကို စာအုပ် သွားငှားမယ် လို့ ပြောတာဘဲ…..”
မိုးပပမောင်သည် မြအောင်ဆွေ အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။
မျက်နှာပေးက ပြုံးစိစိ နဲ့ …။
“ ကိုဆွေ…..”
“ မိုး…..”
“ သမီး မရှိတုံး မိုးတို့ ..ဘာလုပ်ကြရင် ကောင်းမလဲဟင်…..”
မိုးပပမောင်သည် သမီး ပုန်းညက်ဖြူ အိမ်မှာ မရှိဘူးလို့ သိလိုက်ကထဲက ကိုဆွေနဲ့ ချစ်စခန်း ဖွင့်ကြဖို့ တော့ အဆင်ပြေပြီ လို့ စဉ်းစားမိပြီး တအား ဝမ်းသာသွားသည် ။ ဒါကြောင့် မြအောင်ဆွေကို
ရေလာမြောင်းပေး စကား ကို နောက်သလိုလိုနဲ့ ပြောလိုက်ပါသည် ။
မြအောင်ဆွေမှာလည်း စောစောကတင် ပုန်းညက်ဖြူကို နှစ်ချီတောင် ကောင်းကောင်း ချစ်စခန်းဖွင့်ပေးပြီးတာမို့ စိတ်တွေ တည်ငြိမ်လျက် ရှိနေသည် ။ သို့သော် မိုးပပမောင်က လိုလိုလားလား လုပ်ချင်
နေတဲ့ပုံ ပေါက်တာကြောင့် မိုးပပမောင်ကိုလည်း အနည်းဆုံး တချီ လောက်တော့ ဖြုတ်ပေးမှ ဖြစ်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည် ။
“ ကိုဆွေတို့အတွက် ပွဲကြီးပွဲကောင်းပေါ့..မိုးရယ်…လာ….လိုးကြမယ်…..” လို့ မိုးပပမောင်ရဲ့ ခါးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို အတူတူ ဝင်လိုက်ကြပါသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူသည် မာမီဒေါ်မိုးပပမောင် အိမ်မှာ မရှိတဲ့အချိန်ဆို၇င် အန်ကယ်ဆွေနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အချစ်စခန်းဖွင့်ဖြစ်သည် ။ ဒါပေမယ့် ညပိုင်းမှာ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်သောင်းကျန်းလာတဲ့အခါတွေမှာ အန်ကယ်ဆွေကို အရမ်း တမ်းတမိပေမယ့် မာမီ ရှိနေတာကြောင့် ဘာမှ လုပ်ဖို့က မလွယ်ဘူး ။
တရက်မှာ မီးဖိုခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရေအေးဘူး သွားယူရင်း စိတ်တွေက ထကြွပြင်းထန်နေတော့ အန်
ကယ်ဆွေရဲ့ ကုတင်ကို ရောက်သွားမိရပြီး အန်ကယ်ဆွေရဲ့ ပေါင်ကြားက လိင်တန်ကို စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်မိရသည်။
အန်ကယ်ဆွေက သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုး ကန့်လန့်ဖြတ် တင်ပြီး အသံမထွက်ဖို့ သတိပေးသည် ။
ပုန်းညက်လည်း ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးပေါ်ကနေ လိင်ချောင်းကြီးကို ကိုင်နေရာက ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး ကျကျန ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်မိသည် ။ ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒတွေကြောင့် လိင်တန်ထိပ်ပိုင်း ဒစ်ကြီးကို ငုံလိုက်မိသည် ။ ပူနွေးနွေး လိင်တန်ထိပ်ကြီးကို စုတ်ပစ်လိုက်မိသည် ။ လျာလေးနဲ့ ထိပ်ပ အပေါက်လေးကို ထိုးကလိ
ပေးမိသည် ။ ဒီတခါ အသံထွက်မလို ဖြစ်သွားတာက အန်ကယ်ဆွေ ။
ပုန်းညက် အန်ကယ်ဆွေ့ကို ပြီးအောင် မှုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ပါးစပ်ထဲကို သုတ်ရည်ပူပူတွေ တဖျတ်ဖျတ် ပန်းထွက်လာသည် ။ ပုန်းညက်လည်း အကုန်လုံးကို မြိုချပစ်လိုက်သည် ။
တော်သေးသည် ။ အဲ့ညက မာမီ မထလာဘူး ။
ပုန်းညက် ဒီနေ့ ဆွေထိုက်တို့အိမ်ကို သွားသည် ။ ကားမောင်းနေတုံး လမ်းခုလတ်မှာ ဆွေထိုက်ကို လက်ကိုင်
အိတ်လေးတလုံး ပေးမယ်လို့ ဂတိပေးခဲ့တာကို သတိရသည် ။ အဲ့ဒီ လက်ကိုင်အိတ်က အန်ကယ်ဆွေ့အိမ်မှာ မရှိဘူး ။ ဟိုအိမ်ကြီးမှာ ကျန်နေသည် ။ ပစ္စည်းတွေအားလုံးကို မယူခဲ့နိုင်ဘူး ။
ပုန်းညက် အိမ်ကြီးမှာ သွားယူလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
ပုန်းညက် ရောက်သွားတော့ နေမဝင်သေးဘူး ။ လူမနေတာ ကြာလို့ ခြံထဲမှာ မြက်တွေ ခြုံတွေ ထူထပ်နေသည် ..။ အိမ်ကြီးထဲမှာကတော့ ဖုံတွေ ထူနေတာ တခုပါဘဲ ။
ပုန်းညက် နေခဲ့တဲ့ အခန်းလေးဆီကို ရောက်သွားတော့ ဆွေထိုက်ကို ပေးဖို့ အိတ်ကို ရှာသည် ။
ဒက်ဒီဦးအောင်ဇေဝင်းကို ဆုံးသွားတာကလည်း တော်တော်လေး ကြာပြီ ဆိုတော့ ပုန်းညက်တို့ မေ့မေ့ပျောက်
ပျောက် ဖြစ်လာပြီး သူရဲခြောက်မှာလည်း မကြောက်ကြတော့ဘူး ။ သေခါစကသာ ကြောက်ကြတာ ။
ဘိုတောက်ကျော်သည် တော်တော်လေး ခံပြင်းခံစား နေသည် ။
သူ့ကို ပုန်းညက်ဖြူက မချေမငံ ဆက်ဆံလိုက်လို့ ။ တော်တော် ရိုင်းစိုင်းတဲ့ ကောင်မ ။
သူ့ပထွေးကြီး အသတ်ခံရတဲ့ အမှုမှာ ဘိုတောက်ကျော်က ရှေ့ထွက်ပြီး သတ်သူဟာ စောအယ်စိုး ဆိုတာ တင်ပြ
လိုက်တာကြောင့် လူသတ်တရားခံ အစစ် ပေါ်သွားပြီး ပုန်းညက်ဖြူ တယောက် အချုပ်ထဲက ပြန်လွတ်လာရသည် ။ ဘိုတောက်ကျော်သည် ဒေါ်မိုးပပမောင်..ဦးမြအောင်ဆွေတို့နဲ့ ပြောဆို ဆက်ဆံရင်း ရင်းနှီး ခင်မင်လာသည် ။
ဒါကြောင့် ပုန်းညက်ဖြူကိုလည်း ခင်မင်ရင်းနှီးဖို့ ကြိုးစားသည် ။ သို့ပေမယ့် ပုန်းညက်ဖြူက ရိုင်းရိုင်းပျပျ ဆက်
ဆံသည် ။
တော်တော့်ကို မောက်မာတဲ့ စော်ဘဲ….တောက်…။
ဘိုတောက်ကျော် စိတ်နာသွားသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူက သူ့သူငယ်ချင်း ဆွေထိုက် ဆိုတဲ့ စော်ကို ဘိုတောက်
ကျော် ဆိုတာ လူစင်မမှီတဲ့ ငနာကောင် လို့ ပြောသည် ဆိုတာကိုလည်း သူ ပြန်ကြားရသည် ။ သူတပါးကို
နှိမ်ချပြောတတ်တဲ့ ပုန်းညက်ဖြူကို ဘိုတောက်ကျော် မုန်းတီးသွားမိသည် ။
ဘိုတောက်ကျော်သည် သူရိုက်ထားတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ဓါတ်ပုံတွေ..ဗီဒီယိုတွေကို ပြန်ကြည့်နေသည် ။ ကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာသည် ။ ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ဖက်ကြားခလယ်က လိင်တန်
ဆာတန်ကြီး ထွားမာထောင်တက်လာသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ တင်းမာလုံးထွားတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကြည့်ပြီး တအား စို့ပစ်ချင်နေသည် ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို ဆွဲဖြဲကားပစ်လိုက်ပြီး မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်း
စုတ်ပစ်လိုက်ချင်နေသည် ။
အမှတ်မထင် ပြူတင်းပေါက်ကနေ ပုန်းညက်ဖြူတို့ခြံဖက်ကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။
သူတို့ ပြောင်းသွားကထဲက ခြောက်သွေ့ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ခြံကြီးနဲ့တိုက်ကြီးသည် ညဖက်ဆိုရင် မှောင်မဲလွန်းပြီး
ခြောက်ခြားစရာကြီး ။ အခုလို နေဝင်ရီတရောမှာလည်း အသတ်ခံလိုက်ရတဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို သေတာက အ
စိမ်းသေမို့ သူ့ရဲ့ ဝိညာဉ်သည် မကျွတ်ဘဲ ဒီအိမ်ကြီးမှာဘဲ ကပ်နေရှိနေလို့ အရိပ်အရောင်များ မြင်ရလေမလားလို့
စိတ်မှာ ထင်မိရသည် ။
“ ဟင် . . ”
အနက်ရောင် ဟွန်ဒါဖစ်ကားလေးကို တိုက်ကြီးရဲ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ တွေ့လိုက်ရသည် ။
ဒါ….ဒါ….ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ကားလေး ဘဲ…..။
သူ…သူ…သူများ ….ရောက်နေသလားမသိဘူး…..။
အပေါ်ထပ်က ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အခန်းကို ကြည့်မိလိုက်သည် ။ ဟင်…မီးလင်းနေတယ်….သူ ရောက်နေတာ သေ
ချာပြီ …. ။
မှန်ပြောင်းကို ပြေးယူပြီး ကြည့်လိုက်သည် ။
ဟာ…..ပုန်းညက်ဖြူ ရောက်နေသည် ။ ဖုန်းပြောနေသည် ။
ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ သွေးတွေ ဆူဝေလာသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ရင့်သီး ရိုင်းစိုင်းတဲ့ ဆက်ဆံမှုတွေ..နှိမ်ချပြောဆိုတာတွေကို မြင်ယောင် ကြားယောင်လာပြီး ဒီကောင်မကို တခုခု မကောင်းတာ တုံ့ပြန်ချင်တဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာသည် ။ အချိန်က မှောင်စပြုနေတဲ့ အချိန် ။လူသူမနေတဲ့ တိုက်ကြီးထဲ တယောက်ထဲ ရောက်နေတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူကို လက်စားခြေချင်တဲ့စိတ်တွေနဲ့ဘိုတောက်ကျော်သည် တဖက်ခြံကြီးထဲကို အမြန် ကူးခဲ့လိုက်သည် ။ လပေါင်းများစွာ ပစ်ထားတာမို့ ခြံထဲက မြက်တွေက တအားကို ရှည်ချင်တိုင်း ရှည်နေသည် ။ မြက်ရိုင်းတောထဲကနေ ဖြတ်ပြီး တိုက်ကြီးအနားကို တိုးကပ်လိုက်သည် ။
သူ့လက်ထဲမှာ ပါလာတဲ့ အနက်ရောင် မျက်နှာဖုံးကို ခေါင်းမှာ စွပ်လိုက်သည် ။
သိကြရောပေါ့ကွာ….။
ပုန်းညက်ဖြူ သည် နေခဲ့တဲ့ အခန်းလေးထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ထိုင်ရင်း လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ဘူးတွေထဲက လှန်လှော ရှာဖွေ ထုတ်ယူနေသည် ။
သီချင်းလေး ညည်းပြီး အိတ်ကြီးတအိတ်ထဲကို ထည့်နေသည် ။ ဒီကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ပထွေး ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက ဆေးခပ်ပြီး မူးဝေနေတဲ့ အချိန် စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်ခဲ့တာကို ဖျတ်ကနဲ သတိရလိုက်သည် ။
ဒီအိမ်ကြီးပေါ်မှာ ပထွေးသည် မိန်းမပေါင်း များစွာကို အတင်း အဓမ္မ ကြံစည်ခဲ့သည် ။ လိင်ဆက်ဆံခဲ့သည် ။ နောက်ဆုံး ဒီအိမ်ကြီးပေါ်မှာဘဲ သူ ကျင့်ခဲ့တဲ့ နော်လီစာရဲ့ သား စောအယ်စိုးက ဓါး
နဲ့ ထိုးသတ်ခဲ့လို့ သူ သေခဲ့ရသည် ။ သူ သေပြီးလို့ တော်တော်ကြာမှ ဒီအိမ်ကြီးကို ရောင်းချဖို့ မာမီဒေါ်မိုးပပမောင်က အိမ်ွဲစားတွေနဲ့ စပ်လိုက်တဲ့အခါ ဒီအိမ်ကြီးရဲ့ အရင် က ဇာတ်လမ်းဟောင်းတွေ
ပြန်ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည် ။
ဒီခြံ ဒီတိုက်အိမ်ကြီးပေါ်မှာ သူတို့ မပြောင်းလာခင် အရင် အိမ်ရှင်တွေ လက်ထက်မှာတုံးက လူတွေ သေခဲ့သည် တဲ့ ။ ဒီ ရာဇဝင်ကို သိခဲ့တဲ့ လူတွေက ဒီတိုက်အိမ်ကြီးကို မဝယ်ရဲကြ ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက ဒီလို အယူအဆ အစွဲတွေကို သူ မယုံကြည်ဘူး..ဈေးပေါပေါနဲ့ ရရင် ဝယ်မည် ဆိုပြီး ဝယ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည် တဲ့ ။ အခုတော့ တကယ်ဘဲ မှန်နေသည် ။ လပ်မကောင်းတဲ့ တိုက်အိမ်ကြီး ။
ပုန်းညက်ဖြူ သည် လိုချင်တာတွေ အကုန်လုံး ရပြီမို့ အိတ်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းဟောင်းလေးထဲက ထွက်ဖို့ ပြင်သည် ။
“ ဟိတ် နေအုံး….မင်းနဲ့ ငါ စာရင်း ရှင်းစရာ ရှိသေးတယ်……”
အနက်ရောင် မျက်နှာဖုံး စွပ်ထားတဲ့ လူတယောက် အခန်းဝမှာ ခြေကားရားကြီးနဲ့ ရပ်နေသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူသည် ဒီလူကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ ဘယ်သူလဲ…။ မျက်နှာဖုံး စွပ်ထားပေမယ့် သူ့အရပ် နဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို သေသေချာချာ စူးစိုက် ကြည့်လိုက်သည် ။
“ နင်…ဘိုတောက်ကျော်ပါ ..ငါ သိတယ်..နင့်ကို ခွေးချီသွားတောင် ငါ မှတ်မိတယ်….ဘိုတောက်ကျော်..မျက်နှာဖုံး စွပ်မနေနဲ့…”
“ တောက်…စောက်ကောင်မ..ပုန်းညက်ဖြူ…..နင်..နင်ဟာလေ…ငါ့ကို အမြဲ နှိမ်ချနေတဲ့ ကောင်မ…..နင်..နင်….သိပ် စော်ကားတယ်…….”
ဘိုတောက်ကျော်က ဒေါသတကြီး အော်ပြောလိုက်ရင်း ခေါင်းစွပ်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။
“ ဟင်းဟင်း…ဘိုတောက်ကျော်…နင်က ငါ့ကို မကျေနပ်ဘူးပေါ့လေ……”
“ အေး…မကျေနပ်ဘူး…..နင်…နင်…ငါ့စေတနာကို နားမလည်ဘူး …ငါ့ခင်မင်မှုကို ဂရုမစိုက်ဘူး……နင်…နင်…..”
ဒေါသကြီးလွန်းလို့ ဘိုတောက်ကျော်သည် စကားတွေ ပါးစပ်ထဲကနေ ထွက်မလာဘဲ ထစ်အနေသည် ။
“ နင် ငါ့ကို တအား စိတ်နာနေတယ်ပေါ့လေ…..ဘိုတောက်ကျော်…..”
“ အေး…ဟုတ်တယ်…တောက်…နင်…နင်..စိတ်ထား မကောင်းတဲ့ ကောင်မ…..”
“ ဟားဟားဟား……ဒီတော့ နင်က ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ ဘိုတောက်ကျော်…….ငါ့ကို ဘယ်လိုများ ဒါဏ်ခတ်ချင်နေလို့လဲ…….”
ဘိုတောက်ကျော် ကိုယ်တိုင်က ပုန်းညက်ဖြူပေါ်မှာ မကျေနပ်ချက်တွေများပြီး တအား မုန်းတီးနေတာဘဲ ရှိသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူကို သတ်ပစ်လောက်အောင်လည်း သူ မမိုက် ။ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ပြစ်ချက်တွေကလည်း သတ်ပစ်ရလောက်အောင် မဆိုးဝါးလှ ။ အခုလို လာအော်ဟစ် ဆဲလိုက်တာဘဲ သူ လုပ်ချင်တာပါ ။
“ ငါ..ငါ.မခတ်ချင်ပါဘူး…နင်က ငါ့ကို ပစ်ပစ်ခါခါ ပြောတာတွေ စော်ကားတာတွေ လုပ်ခဲ့လို့ ငါ မကျေနပ်တဲ့အကြောင်း..အခုလို ငါ ပြောချင်တာပါဘဲ…ကဲ ငါသွားမယ်……”
“ ဟင်းဟင်းဟင်း…ဘိုတောက်ကျော်..ကြည့်လေ..နင်ဟာ…တော်တော် ကြောင်တဲ့ကောင်..ငဂေါက်…..ဂျွတ်စပွတ်…..နေအုံး…မသွားနဲ့အုံး…….”
ဘိုတောက်ကျော် ဆတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်သည် ။ ခြေထောက်တွေကို ကားပြီး ။
သူ့ပုံစံကို ပုန်းညက်ဖြူက ကြည့်ပြီး ရယ်သည် ။
“ လာ…ဒီကို….”
လက်ညှိုးလေးကို ကွေးချည် ဆန့်ချီနဲ့ ပုန်းညက်ဖြူက ခေါ်သည် ။
ဘိုတောက်ကျော် ကြောင်ငေးနေသည် ။
“ လာလေ…လာဆို…..”
ပုန်းညက်ဖြူက သူ့လက်ကို ဆွဲကာ ခေါ်သွားသည် ။ ဘိုတောက်ကျော် ပါသွားသည် ။
“ ထိုင်…”
ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ရသည် ။
“ ဘိုတောက်ကျော်..”
“ နင့်ကို ငါက စတာပါ….စိတ်မဆိုးနဲ့ဟာ..နင် ကျေနပ်အောင် ငါ တောင်းပန်မလို့….”
“ အာ…ဟို….”
“ ပေး..နင့်လက်….”
ပုန်းညက်ဖြူကဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး သူမရဲ့ မို့မောက် လုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာအပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
“ အို…”
ဘိုတောက်ကျော် မထင်ဘူး ။ မထင်တာတွေ ဖြစ်ကုန်သည် ။
“ ကိုင်လေ…နင့်ကို ငါ ပေးကိုင်တာ….နင် စိတ်မဆိုးနဲ့တော့နော်…..ကိုင်ပါဟာ…အားရပါးရ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်လိုက်ပါ…..”
ပုန်းညက်ဖြူက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။
ကံကြမ္မာ ဆိုတာကလည်း ထူးဆန်းသား ။
ဘိုတောက်ကျော် ဒီဖက် ခြံထဲကို ကူးလာတုံးက သူ့ကို ရက်ရက်စက်စက် နှိမ်ခဲ့တဲ့ ပုန်းညက်ဖြူ ကို ဆိုးဆိုး ဝါးဝါး တခုခု လုပ်ဖို့ ။ လက်စားခြေမလို့ ။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘာလုပ်မည် ဆိုတာ မသေချာ။
မဟုတ်တာ တခုခု လုပ်မလို့ ရည်ရွယ်တာကတော့ သေချာသည် ။ ဒါကြောင့် မျက်နှာဖုံး အနက်ကြီး စွပ်လာတာ ။
အခုတော့ သူ ထင်ထားသလို ဖြစ်မလာဘူး ။ ပုန်းညက်ဖြူသည် သူ့ကို “ပြောဆိုခဲ့တာတွေက စတာသာ ဖြစ်တယ် ” လို့ ပြောနေခဲ့ပြီး သူ့ကို စိတ်ပြေစေချင်လို့ သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူပြီး လုံးအိနေတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို ကိုင်ညှစ်ကစား ခိုင်းနေသည် ။
လူမနေတော့တဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ် အခန်းလေးထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဘိုတောက်ကျော်ဟာ အင်မတန်မှ လှပကျော့ရှင်းတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ဖြိုးမို့တဲ့ အိစက်တဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို စိတ်တိုင်းကျ ဆုပ်နယ်ကစားခွင့်ရနေတာက သူ့အတွက် အိပ်မက်တခု မက်နေသလိုဘဲ ခံစားနေရသည် ။
ဘယ်လိုမှ မမျှော်လင့်ထားတာကြီး ။ ပုန်းညက်ဖြူက သူ့ကို ပစ်ပစ်ခါခါ စကားတွေဘဲ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်လား ။ အခုတော့ သူ့ကို ရင်သားကြီးတွေကိုတောင် ကိုင်ဆုပ် ကစားခိုင်းနေသည် ။
သူကလည်း ဘယ်ညင်းလိမ့်မလဲ ။ အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပစ်တာပေါ့ ။
ဒါကြောင့်လည်း လူကြီးသူမတွေက ပြောခဲ့ကြတာပေါ့ ။ မိန်းမတွေရဲ့ စိတ်ဟာ အခုတမျိုး တော်ကြာ တမျိုး ။ အမြဲလို ပြောင်းလဲတတ်ကြသည် တဲ့ ။
ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံကြီးက သူ ဝတ်ထားတဲ့ မျှော့ကြိုးတပ် အားကစားဘောင်းဘီပျော့ထဲက မတ်မတ်ထောင်သွားသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူက ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ လက်တွေကို ရင်စိုင်နှစ်လုံး အပေါ်ကနေ ပြန်ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့ တင်ပါးကားကားကြီးတွေ အပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်ပြန်သည် ။
ဟာ..ပွပြီးရင်း ပွရင်း ပါလား…။
ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေကို သူ ကိုင်ခွင့်ရပြန်ပြီ ။
သူ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးတွေ ရနေတယ် ဆိုတာကို ဘယ်သူမှ ယုံကြမှာ မဟုတ်ဘူး ။
ဒီအတိုင်း ဆိုရင် သူ ပုန်းညက်ဖြူကို ဒီနေရာမှာ ချစ်စခန်းဖွင့်ခွင့်များ ရလိုက်မလား ဆိုတဲ့ အတွေးက ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည် ။ ဒါကတော့ ဘိုတောက်ကျော်မှ မဟုတ်ဘူး ။ ဘယ်ယောကျ်ား ဖြစ်ဖြစ် ဒီလို အတွေးမျိုး ဝင်ကြမှာပါဘဲ ။ ဆိတ်ကွယ်ရာ နေရာမှာ မိန်းမတယောက်က သူမရဲက ရင်သားတွေနဲ့ တင်ပါးတွေကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်ခိုင်းနေပြီ ဆိုမှတော့ ရှေ့ဆက်တက်ဖို့ဘဲ ရှိတော့တယ် လို့
ထင်ကြမှာဘဲလေ ။
ဘိုတောက်ကျော်က ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ဆုပ်နေရင်းက တဆင့်တက်ဖို့ သူ့ဘောင်းဘီကို ဖျတ်ကနဲ အောက်ကို ဆွဲချ ချွတ်လိုက်သည် ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ
ဝတ်မထားတာကြောင့် ချွတ်လိုက်တာနဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီးက ဘွားကနဲ ပေါ်လာသည် ။
ဟင်….ဘိုတောက်ကျော်….ဟယ်…..
ပုန်းညက်ဖြူ……လိုးကြရအောင်ဟာ….ငါ တအား ထန်နေပြီ……
ဘိုတောက်ကျော်..နင့်ကို စိတ်ကြိုက် ကိုင်ခွင့်ပေးခဲ့ပြီလေ..နင့်ကို စော်ကားခဲ့လို့ နင် ငါ့ကို စိတ်နာနေတယ် ဆိုလို့…..နင့်ကို အလိုလိုက်ခဲ့တယ်ဟာ…တော်တော့ဟာ..ဒီမှာတင် နင့်လုပ်ရပ်တွေကို ရပ်ပစ်လိုက်ပါတော့…..
ဘိုတောက်ကျော်သည် ဒီလို အထားမျိုး လာခင်းတာကိုတော့ လက်မခံနိုင်….
လာဆွပြီး တအား ထန် လီးအပြတ် တောင်နေပြီး နွားသိုးကြိုးပြတ် ဖြစ်ခါမှ နောက်ကို ပြန်ဆုတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ ဒီစော်လေးကို ဘိုတောက်ကျော် လက်လွှတ် မခံနိုင်တော့ ။
ဘိုတောက်ကျော် ကြမ်းပြီ ။
ပုန်းညက်ဖြူကို ကုတင်ကြီးပေါ်ကို တွန်းလှဲပစ်လိုက်သည် ။
“ ဘိုတောက်ကျော်…မလုပ်ပါနဲ့…ငါ့ကို ဒီလို အကြမ်းမကိုင်နဲ့..ငါ မကြိုက်ဘူး…”
“ နင် မူမနေနဲ့ ပုန်းညက်ဖြူ..နင်ဘဲ ခံချင်လို့ နို့တွေ နယ်ခိုင်း ဖင်တွေ ကိုင်ခိုင်း လုပ်ပြီး အခု ငါ တအားထန်တော့မှ မလုပ်ပါနဲ့ လို့ လာတားမနေနဲ့..မရတော့ဘူး…..လွန်ကုန်ပြီ…..ငါ့ အရိုင်းစိတ်တွေ
က ထိန်းလို့ မရတော့ဘူး…”
“ လွှတ်…ငါ့ကို လွှတ်..ဘိုတောက်ကျော်….နင် မမိုက်ရိုင်းနဲ့…..”
ဘိုတောက်ကျော်က ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ စကပ်ကို ဆွဲလှန်သည် ။ ပုန်းညက်ဖြူက ခြေထောက်နဲ့ ကန်ထည့်လိုက်သည် ။ ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ကန်မိသွားသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူ ကန်ချက်နဲ့ ဘိုတောက်ကျော် တယောက် ကုတင် အနောက်ကို လန်ကျသွားတဲ့အချိန် ပုန်းညက်ဖြူက ကုတင်ပေါ် ကျနေတဲ့ သူမ ဖုန်းလေးနဲ့ အရေးပေါ် နံပါတ် သုံးလုံးကို နှိပ်လိုက်သည် ။
“ ကယ်ကြပါ..ကျမနံမည် ပုန်းညက်ဖြူ ပါ ..ကျမ ကို ကယ်ပါရှင်……ကျမကို မုဒိန်းကျင့်နေပါတယ် . . .”
ဘိုတောက်ကျော်သည် ကုတင်ကြားထဲက ကြမ်းပြင်ကနေ လူးလဲ ထလာသည် ။
“ ဟိတ်..စောက်ကောင်မ …စောက်ကျင့် မယုတ်နဲ့….”
ပုန်းညက်ဖြူက “ နင် ငါ့အနားကို ကပ်မလာနဲ့ ..ကယ်ကြပါရှင်..ကျမကို အတင်း အလိုမတူဘဲ ကျင့်ဖို့ ကြိုးစားနေပါတယ်….” လို့ ဖုန်းနဲ့ တိုင်နေသည် ။
“ နင်ဟာ တကယ့် စုန်းမ….မြွေဆိုးမ..အဆိပ်ပြင်းတဲ့ မြွေဟောက်မ……”
ဘိုတောက်ကျော်လည်း ပုန်းညက်ဖြူဆီကို တဟုန်ထိုး ပြေးသွားလိုက်ပြီး လက်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲလုယူလိုက်သည် ။
“ အား…..”
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အော်သံက စူးရှလှသည် ။
ဖုန်းသည် ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ လက်ထဲက လွတ်ထွက်သွားသည် ။ ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ လက်ထဲကိုလည်း မရောက်သွားဘူး ။
“ နင့်ကို လိုးပြီးမှ ငါ ကြိုးစင်တက်မယ်…ခွေးမ…..”
ဘိုတောက်ကျော်က ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အကျၤ ီကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာကြောင့် ဗျိကနဲ ပြဲထွက်ခါ ပုန်းညက်ဖြူလည်း ပက်လက် လန်ကျသွားသည် ။ စကပ်လေးကလည်း အပေါ်ကို လန်တက်နေသည် ။
ပင်တီအတွင်းခံ အနက်ကလေးက ပေါင်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းရဲ့ ကြားမှာ ထင်းနေသည် ။ မို့ဖေါင်းတဲ့ ဂွဆုံ တြိ့ဂံပုံ နယ်ပယ်လေးက ဘိုတောက်ကျော်ကို လာပါတော့လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသည် ။
ဘိုတောက်ကျော်လည်း ဒီပင်တီလေးကိုပါ ဆွဲဖြတ် ချွတ်ခွာဖို့ ဘဲ ဦးတည် ကြိုးစားလေပြီ ။
ပုန်းညက်ဖြူက အကြောက်အကန် ရုန်းကန်နေတဲ့ကြားက ဘိုတောက်ကျော်က အတင်း တက်ခွပြီး ပင်တီလေးကို
ဆွဲချွတ်ဖို့ ကြိုစားသည် ။ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ လက်သဲချွန်ချွန်တွေက ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ ပါးပြင်နဲ့ လည်ပင်းကို ကုတ်ခြစ်မိကြတော့ ဘိုတောက်ကျော်လည်း ဒေါသပိုကြီးလာပြီး ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ပါးကို ဖျန်းကနဲ ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။
ပုန်းညက်ဖြူလည်း…“ ကယ်ကြပါရှင်..မုဒိန်းကျင့်နေတယ်….ကယ်ကြပါ..” လို့ ပါးစပ်က အသံကုန် အော်ဟစ်သည် ။ ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ လက်တွေက ပုန်းညက်ဖြူ ကို အကြိမ်ကြိမ် ရိုက်နှက်သလို ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ပေါင်တန်တွေကိုလည်း သူ့ဒူးနှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းခွဲပြီး ပေါင်ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်ရင်း ပင်တီလေးကိုဆွဲဖြဲ ဆုတ်ပစ်လိုက်သည် ။
ဗျိ …
ပင်တီအနက်လေးသည် ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ လက်ထဲကို ပါသွားသည် ။ အောက်ပိုင်းအဝတ်မဲ့သွားတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ပေါင်ဖြူဖြူ နှစ်ချောင်းနဲ့ ကြားနေရာဂွဆုံက မို့ဖေါင်းတဲ့ အင်္ဂါစပ် စောက်ဖုတ်အကွဲကို ဘိုတောက်ကျော် မြင်ရပြီ ။ သူမရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အမွှေးရှင်းထားတာကြောင့် မို့ပြောင်ဝင်းနေသည် ။
အကွဲကြောင်း နီညိုညို နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖတ်က ထင်းနေသည် ။
ဘိုတောက်ကျော်လည်း သူ့ဘောင်းဘီကို ခြေနဲ့ကန် တွန်းချပြီး ချွတ်လိုက်သည် ။ မာကြောတင်းထောင်နေတဲ့သူ့
လိင်တန် လီးချောင်းကြီးက တုန်ခါလျက် ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သွားထောက်မိသည် ။
“ လွှတ်..လွှတ်..ငါ့ကို မတရား မကျင့်နဲ့…..”
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အော်သံက ကျယ်လောင်လှသည် ။ ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ စိတ်တွေ ပြင်းထန်နေပြီ ။ ပုန်းညက်ဖြူကို
လိုးထည့်ဖို့ကလွဲပြီး သူ ဘာမှ မသိတော့ ။ အသိတရား ပျောက်သွားပြီ ။ သူလုပ်နေတာက ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ မျက်နှာကို ရိုက်နှက်နေတာနဲ့ သူ့လိင်တန်ချောင်းကို အတင်း သွတ်ထည့်နေတာဘဲ ။
ပုန်းညက်ဖြူက ရုန်းကန်နေလို့ ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ လိင်တန်က သွင်းလို့ မရဘူး ။
ဘိုတောက်ကျော်လည်း “ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း….ငါ လုပ်လိုက်ရ နင် သေသွားမယ်….”လို့ အော်ရင်း ပုန်းညက်ဖြူ မရုန်းနိုင်အောင် အပေါ်ကနေ ဖိထားသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူက ထွီးကနဲ တံတွေးနဲ့ ထွေးထည့်သည် ။
“ ဟာ…ကောင်မ….ငါ သတ်မိတော့မယ် …. ”
ဒီတချီမှာတော့ ဘိုတောက်ကျော် လက်ပြန်ရိုက်ထည့်လိုက်တာက တော်တော် ပြင်းသည် ။
ဖြောင်းကနဲ အသံနဲ့အတူ ပုန်းညက်ဖြူ မူးမိုက်သွားရသည် ။ ဒီအချိန်မှာ ဘိုတောက်ကျော်က ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အဖုတ်ထဲကို သူ့လီးထိပ်ကို ဖိသွင်းထည့်လိုက်သည် ။
ပုန်းညက်ဖြူ သတိပြန်ဝင်လာတဲ့အချိန် ဘိုတောက်ကျော်သည် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန် တဆုံး သွတ်သွင်းပြီး ဖြစ်နေသည် ။
“ စောက်ကောင်….ဖယ်..ဖယ်စမ်း…..မိုက်ရိုင်းတဲ့ မုဒိန်းကောင်…..”
ဆဲဆိုနေတဲ့အချိန် ဘိုတောက်ကျော်က တစွပ်စွပ်နဲ့ ညှောင့်ထည့်နေသည် ။ ဘိုတောက်ကျော်သည် ကာမဇော ကပ်နေလို့ ဘာကိုမှ မကြား ။ဘာကိုမှ မမြင် ။ ဖင်ကော့ပြီး တအားဘဲ ထိုးညှောင့်နေသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အော်သံ ညည်းသံတွေက ကျယ်လောင်လှသည် ။
“ ဟေ့ကောင်…..ရပ်လိုက်…..”
မာကျောတဲ့ အရာတခုက သူ့နောက်စေ့ကို ဖိထောက်ပြီး ကျယ်လောင်တဲ့ အမိန့်သံကိ ကြားလိုက်ရလို့ ဘိုတောက်ကျော် လှည့်ကြည့်သည် ။
သူ့ကို သေနတ်နဲ့ ထောက်ထားတဲ့ ယူနီဖေါင်း အပြာဝတ် ရဲကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ လုပ်လို့ အရှိန်ကောင်နေတုံးမို့ ညှောင့်ချက်တွေကို ရပ်လို့ မရဘူး ။ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အင်္ဂါစပ်ထဲမှာ တပ်ရက် စွပ်ရက်ကြီးဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကို သူ ငုံ့ကာ ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် အနောက်က ရဲသားရဲ့ ရိုင်ဖယ်ဒင်ကြီးက သူ့ခေါင်းကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လာ မိတ်ဆက်လိုက်ပြီ ။
“ ခွပ်…..”
“ ခွေးမသား ရပ်ဆို ….မရပ်ဘဲ ဆက်လိုးနေတယ်…..”
“ အားးးး………”
“ ချကွာ..လူယုတ်မာကောင်….မုဒိန်းကောင်ကို ချ….ချ……”
အော်သံလိုလို ကြားလိုက်ရသလို လက်သီးတွေ နဲ့ ရိုင်ဖယ်သေနတ်ဒင်တွေ သူ့မျက်နှာနဲ့ ကိုယ်တွေပေါ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိတွေ့နေသည် ။
“ ထုန်း..ဖြောင်း…..ဖေါင်း….ဒုတ်..ခွပ်….”
“ အား…….တော်..တော်…တော်ပါတော့…..”
ရဲတွေ တပြုံကြီး သူ့ကို ဆွဲမလိုက်ကြတာကို ခံလိုက်ရပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ မှောက်ရက် အနေအထားနဲ့ လက်ထိပ်နောက်ပြန် ခတ်လိုက်တာကိုလည်း ခံလိုက်ရသည် ။
ပုခုံးမှာ ကြယ်ပွင့်နဲ့ ရဲအုပ်တယောက်က ပုန်းညက်ဖြူကို စောင်တထည် နဲ့ လွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည် ။
“ ဆောရီးဘဲဗျာ…ကျနော်တို့လည်း ဒီက ညီမ ခေါ်တဲ့ ဖုန်းကို ရပေမယ့် ဘယ်က ခေါ်တာလဲ ဆိုတာ ဖေါ်ထုတ်နေတာ နည်းနည်း ကြာသွားတယ်……”
ဘိုတောက်ကျော်ကို ရဲတွေ ဆွဲခေါ်သွားကြတာကို ပုန်းညက်ဖြူက မျက်နှာလေး မဲ့ပြီး ကြည့်နေသည် ။
ခြံထဲမှာ လူတွေ ဝိုင်းအုံနေသည် ။
သတင်းထောက်တွေက ဓါတ်ပုံတွေ တဖျတ်ဖျတ် ရိုက်နေသည် ။ မြန်လိုက်တဲ့ စာနယ်ဇင်း မီဒီယာတွေ …။ ချက်ချင်းဘဲ ရောက်နေကြပြီ ။
“ မုဒိန်းကျင့်တဲ့ကောင်…..လူယုတ်မာ….”
မိန်းမကြီးတယောက်က မကျေမနပ် ပြောလိုက်သည် ။
ဘိုတောက်ကျော်ရဲ့ ခေါင်းက သွေးတွေ စီးကျနေသည် ။ ဘယ်သူကမှ မသနားကြဘူး ။ ရပ်ကွက်ထဲက လူငယ်တွေက ရဲတွေ ဝိုင်းရံထားတဲ့ကြားက လှမ်းထိုး လှမ်း ကန်ချင်ကြသေးသည် ။
“ ခွေးမသား…မင်း နှမ မင်း ပြန်ကျင့်ပါလားကွ..ယုတ်မာတဲ့ ခွေးသား……”
ဆဲသံတွေ ကြားကနေ ရဲကားထဲကို ဝင်လိုက်ရသည် ။
ပုန်းညက်ဖြူသည် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားသည် ။
သူ ဘိုတောက်ကျော်ကို စော်ကားမော်ကားတွေ ပြောခဲ့တာမို့ ပြန်ချော့ချင်သွားပြီး လူမရှိတဲ့ အိမ်ကြီးပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ စိတ်တွေကလည်း ဖေါက်ပြန်လာပြီး သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူပြီး ရင်သားစိုင်တွေနဲ့တင်ပါးတွေကို ကိုင်ဆုပ်ခိုင်းလိုက်မိသည် ။
တကယ်တမ်း ဘိုတောက်ကျော် နှာစိတ်ထလာပြီး တအားကြမ်းလာတော့လည်း သူ့ကို ခွင့်မပြုချင်ပြန်ဘူး ။
ရုန်းကန်ငြင်းဆန်မိသည် ။ ဘိုတောက်ကျော်က အကြမ်းဖက်လာတော့ အရေးပေါ် နံပါတ်သုံးလုံးကို ခေါ်လိုက်မိသည် ။
ကာမကို အတင်းအဓမ္မရယူတာကို ခံဘူးသွားရသည် ။
တရားရုံးမှာ အမှုဆိုင်ကြတော့ ဘိုတောက်ကျော်ဖက်က ရှေ့နေက ဘိုတောက်ကျော်ကို ရင်သားနဲ့ တင်ပါးတွေကို
ကိုင်ခိုင်းသည် မဟုတ်လားလို့ မေးခွန်းမေးတဲ့အခါ ပုန်းညက်ဖြူက ခါးခါးသီးသီး ငြင်းလိုက်သည် ။ ဘိုတောက်ကျော်သည် တရားခွင်ထဲမှာ “ ညာတယ်…အလိမ်မ…..စုန်းမ…..” လို့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ထအော်လို့ တရားသူကြီး က ပြင်းပြင်းထန်ထန် သတိပေးတာကို ခံရသည် ။
ဒေါ်မိုးပပမောင်လည်း သမီးကို စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဖြစ်စေဖို့ ကလောမြို့ကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။
ကလောမြို့က “ ထင်းရှူးတော ဟိုတယ် ”မှာ မြအောင်ဆွေနဲ့အတူ အနားယူ အပန်းဖြေကြသည် ။ သို့ပေမယ့်
သူတို့ရဲ့ ခရီးစဉ်သည် မြအောင်ဆွေကြောင့် သာယာပျော်ရွှင်မှုတော့ အပြည့်အ၀ မရရှိကြဘူး ။ ကလောမြို့ကိုရောက်ပြီးချိန် မြအောင်ဆွေသည် ညဖက် အိပ်ရာထဲ အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်ပြီး ကြောက်လန့်တကြား ထထအော်သည် ။
ဒေါ်မိုးပပမောင်လည်း ဘာအိပ်မက်တွေ မက်လို့ ဒီလောက် ကြောက်လန့်တကြား အော်တာလဲ လို့ မေးတဲ့အခါ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အရှေ့မှာတော့ မြအောင်ဆွေက လှီးလွဲပြောခဲ့ပေမယ့် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေချိန်မှာတော့ အိပ်မက်ထဲမှာ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကြီး သူ့ဆီကို ရောက်လာပြီး လည်ပင်းလာညှစ်တယ်လို့ ပြောပြသည် ။
ဦးအောင်ဇေဝင်းကို သူ့ကို အိပ်မက်ထဲမှာ လာလာ ခြောက်လှန့်နေတာ အသတ်ခံရပြီးကထဲကဘဲ လို့ မြအောင်ဆွေက မိုးပပမောင်ကို ဖွင့်ဟပြောပြသည် ။
“ အခု..နောက်ပိုင်း ပိုပို ဆိုးလာတယ်….” လို့ ပြောသည် ။
ဒီအိပ်မက်မက်တာတွေက ဆက်တိုက် ဆိုသလို ဖြစ်လာလို့ မြအောင်ဆွေလည်း အိပ်ရမှာကိုတောင် ကြောက်လာ
ပြီးစိတ္တဇ ဝေဒနာကို ခံစားလာရသည် ။ ပိန်ချုံး အိုစာလာသည် ။
ဘိုတောက်ကျော် မုဒိန်းမှုနဲ့ ထောင်ထဲ ရောက်သွားသည် ။
ဆိုးသွားတာက ရဲတွေက သူ့အိမ်က သူ့အခန်းကို ဝင်ရှာလိုက်တော့ ပုန်းညက်ဖြူကို သူ့အိမ်ဖက်ကနေ ခိုးရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေကို မိသွားသည် ။ ဒေါ်မိုးပပမောင်ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ပုံတွေ..ရေချိုးနေတဲ့ ပုံတွေ..ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက အိမ်အကူ နော်ဆွိနဲ့ နော်လီစာတို့ကို မုဒိန်းကျင့်တဲ့ ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေကိုပါ ရသွားကြတော့ ဘိုတောက်ကျော်သည် ကြိုတင် ကြံရွယ်ချက်တွေ ရှိထားလို့ ဘယ်လိုမှ ရုန်းထွက်လို့ မရတော့။
ထောင်ဒါဏ်ကြီးကြီး ရသွားသည် ။
ဘိုတောက်ကျော် ထောင်ထဲကို ရောက်သွားပြီး မကြာခင် သူ့လက်ချက်ကြောင့် သူ့ထက်အရင် ထောင်ကျသွားတဲ့
ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို သတ်တဲ့ စောအယ်စိုးနဲ့ ထောင်ထဲမှာ တွေ့ရသည် ။ စောအယ်စိုးကို တွေ့တော့ ဘိုတောက်ကျော် အရမ်း ကြောက်သည် ။ သူ သတင်းပေးလိုက်လို့ ရဲတွေက စောအယ်စိုးကို မိသွားတာ ဖြစ်လို့ စောအယ်စိုးက သူ့ကို လက်စားခြေမည် လို့ ဘိုတောက်ကျော်က ထင်ပြီး ကြောက်တာ ။
သို့ပေမယ့် စောအယ်စိုးက အေးအေးဆေးဆေးပါဘဲ ။
သူ့ကို လက်စားမခြေပါဘူး ။
စောအယ်စိုး ပြောတဲ့စကားတွေကို ဘိုတောက်ကျော် ကြားရတဲ့အခါ အရမ်း အံ့သြသွားခဲ့ရသည် ။ သူက သူ
တကယ် ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို သတ်တာ မဟုတ်ဘူး လို့ ပြောပြလို့ပါဘဲ ။
“ ဒါဆို…အဲ့လူကြီးကို ဘယ်သူ သတ်တာလဲဟင်..စောအယ်စိုး….” လို့ ဘိုတောက်ကျော် မေးလိုက်တဲ့အခါ စောအယ်စိုးက “ ကျနော်လည်း မသိဘူး…ကျနော် ရောက်သွားတော့ သူ့အခန်းထဲက ညည်းသံတွေ ကြားလို့ ပြေးဝင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ကို ဓါးနဲ့ ထိုးထားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်…သူ မသေသေးဘူးဗျ…သေတော့မယ့်ဆဲဆဲပါ့…..ကျနော်လည်း ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်ပြီး….ဝမ်းသာလိုက်တာ..လူယုတ်မာတို့ သွားရာလမ်းကို
မြန်းတော့….လို့ သူကမျက်နှာနားကပ် စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်…..” လို့ ပြောပြသည် ။
“ ဒါဆို ခင်ဗျားက ဘာလို့ ခင်ဗျား သတ်ပါတယ် လို့ ဝန်ခံလိုက်တာလဲ…….” လို့ ဘိုတောက်ကျော်က မေးသည် ။
“ ကျနော်က ကျနော့်အမေနဲ့ ညီမကို ဒီလူယုတ်မာကြီးနဲ့ သူ့ဘော်ဒါ ရှေ့နေကြီးတို့က အတင်းကျင့်ကြံကြပြီး အွန်လိုင်းမှာ တင်လိုက်တာတွေကို ဘော်ဒါတွေ သိသွားလို့ အရမ်း ရှက်မိပြီး ဘော်ဒါတွေကို ကျနော် ဒီလူယောက် ကို အသေသတ်မယ် လို့ ကြုံးဝါးခဲ့တာဗျ…..တကယ်လည်း ရှေ့နေ ဦးကျားမောင် ဆိုတဲ့ ဘဲကြီးိကု ကျနော် သတ်ခဲ့တယ်…ဒီတယောက်..ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကိုလည်း ကျနော် သတ်ဖို့ သွားခဲ့တာဘဲလေ….ကျနော့်လက်နဲ့
မသတ်လိုက်ရပေမယ့် လူဘုံလည် ဘော်ဒါတွေရှေ့မှာ ကျနော် သတ်လိုက်တယ် လို့ဘဲ သိစေချင်တယ်…ဒါကြောင့် ကျနော် သတ်တယ် လို့ ထွက်ဆိုလိုက်တာဘဲ ..တကယ် မသတ်တဲ့ ဟိုကောင်မလေးလည်း လွတ်သွားအောင်ပေါ့..သူက ကျနော် အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်ပြီးမှ ရောက်လာတာဗျ…..” လို့ စောအယ်စိုးက
ပြောပြသည် ။
“ ဒါဆို ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို ဘယ်သူ သတ်သွားသလဲ……”
ဘိုတောက်ကျော်က မေးလိုက်သည် ။
“ ဘယ်သိမလဲ..ကျနော်.တိုက်ပေါ်ကို တက်ဖို့ ကြံစည်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကားအနက်ရောင် တစီး ခြံထဲက
အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ မောင်းထွက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်ဗျ..သတ်သွားတဲ့ လူဘဲ ဖြစ်မယ်…..”လို့ စောအယ်
စိုးက ပြောလိုက်သည် ။
ဘိုတောက်ကျော်က “ ကားအနက် စီးတာတော့ အဲ့အချိန်က ရှေ့နေဦးမြအောင်ဆွေ ဘဲ……ပုန်းညက်ဖြူက နောက်ပိုင်းကျမှ ကားအနက်လေး စီးတာ…..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
“ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို ဦးမြအောင်ဆွေ လျော့လိုက်တာဘဲ ဖြစ်မယ်. . .” လို့ စောအယ်စိုးက ပြောလိုက်သည် ။
ပြီးပါပြီ
ပန်းရိုင်း
Comments
Post a Comment