မမစန်း နှင့် မောင်သာဒွန်

မမစန်း နှင့် မောင်သာဒွန်း

မြစ်ဝကျွန်းပေါ် မြို့ကလေး တစ်မြို့၌ မောင်သာဒွန်းဆိုသော လူငယ်လေးသည် ထင်းခွေ ရေခပ် ကျပန်း အလုပ်များကို လုပ်ကိုင်ပြီး မိခင် မုဆိုးမကြီးကို လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေလေ၏။ မောင်သာဒွန်း ၏ မိခင် ဒေါ်စာသည် မြို့ထဲတွင် ပဲပြုတ် နှင့် ကောက်ညှင်းပေါင်း ရောင်းရင်း တစ်ဖက်တစ်လမ်း မှ ဝင်ငွေရှာရလေ၏။ မောင်သာဒွန်း သည် ရိုးသားကြိုးစားသူ ဖြစ်သဖြင့် တခြားလူငယ်များကဲ့သို့ ပျော်ပါးသယသောက်သားခြင်းမရှိပဲ အလုပ်ကို ကြိုးစားရင်း တစ်ဖက်က စာပေဗဟုသုတ တို့ကို ရှာမှီး၍နေလေ၏။

မောင်သာဒွန်း ကား အားသည့်အချိန်များတွင် အလကားမနေပဲ မြို့ပြင် ဆန်စက်မှ စက်ပြင်ဆရာ ကိုကျော်ထွန်းထံ တွင် ဝတ်ကြီးဝတ်ငယ် ပြုစုကာ စက်ပြင် အတတ်ကို သင်ကြားလေ့လာလေ၏။ ထိုသို့သင်ကြားရင်း ကိုကျော်ထွန်း အိမ်ရှိ စာအုပ်ပုံကြားတွင်သာ အချိန်ကို ကုန်ဆုံးစေလေ၏။ ကိုကျော်ထွန်းနှင့် သူ့မိန်းမ မမူမှာ သားသမီး မရှိပဲ စက်ဝင်း အစွန်ရှိ အိမ်ကလေး တွင် နှစ်ယောက်တည်းနေကြလေ၏။ မမူမှာ အသက် လေးဆယ်ကျော်ပြီဖြစ်သော ကိုကျော်ထွန်းထက် ၁၀ နှစ်ခန့်ငယ်ပြီး အသားညိုစိမ့်စိမ့်နှင့် အတန်ပင် ကြည့်ကောင်းလေ၏။

မောင်သာဒွန်းမှာ အများအမြင်၌ လူလိမ္မာ လေးဖြစ်သော်လည်း ဖိုမ ကိစ္စတွင် အလွန်ဝါသနာကြီးလေ၏။ စာပေဗဟုသုတ ရှိသူဖြစ်သည့်အလျောက် မိမိ ငယ်ပါကိုလည်း နည်းမျိုးစုံနှင့် လေ့ကျင့်ထားသလို မိန်းမတို့ အကြောင်းကိုလည်း သေချာကျန လေ့လာဖတ် ရှုထားလေ၏။ သူ့ခံယူချက်မှာ လူမည်သည်မှာ အလုပ်ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ပြီး ချမ်းသာလာပါက အာရုံငါးပါးကို ခံစားရန်အတွက် ဟုပင် ခံယူထားလေ၏။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုကျော်ထွန်း အိမ်တွင် ကူညီလုပ်ကိုင်ရင်း သူ့ဆရာကတော်မှာ တင်ကောက်ကောက် ရင်မောက်မောက်နှင့် ဟတ္ထနီ ဖြစ်
ပြီး အရက်သမား တစ်ပိုင်းဖြစ်နေသည့် သူ့ဆရာက နိုင်အောင် မဖြိုနိုင်ကြောင်း ရိပ်စားမိနေလေ၏။ ထိုကြောင့် သူ့ဆရာကတော် မမူအား သွေးတိုးစမ်းကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေ၏။
တစ်ခုသော ညနေခင်း၌ မောင်သာဒွန်း သည် သူ့ဆရာ ကိုထွန်းကျော်တို့ အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့လေ၏။
“ကိုကြီးကျော် ကိုကြီးကျော်”
“နင့်ဆရာမရှိဘူး။ ဝိုင်းကောင်းလို့ဆိုပြီး ထမင်းတောင်မစားပဲ အတင်းထွက်သွားတယ်။ အစ်မ ချိုးရေလေး တောင်ခပ်ပေးမသွားဘူး”

ထဘီ ရင်လျားနဲ့ ထွက်လာတဲ့ မမူက ညူတူတူ ပုံစံဖြင့် နှုတ်ခမ်းစူကာပြောလိုက်လေရာ မမူ၏ ထဘီ ပါးပါးအောက်မှ ဖွံ့ထွားသော ရင်သားနှင့် စွင့်ကားသော တင်ပါးတို့ကို မသိမသာ ခိုးကြည့့် နေသော မောင်သာဒွန်း မှာ အကွက်ဝင်သွားသည် အတွက်
” ကျနော်ခပ်ပေးမယ်လေ မမမူ” ဟု ချက်ချင်းပင် လောကွတ်ချော်လိုက်လေ၏။ မမူမှာလည်း အသက် နှစ်ဆယ်ခန့် ကောင်လေးတစ်ယောက်က မိမိကို စိတ်ဝင်စားကာ ငမ်းနေသည်ကို စိတ်ဆိုးစရာဟုမမြင်ပဲ မိမိကို ပစ်ထားသော ကိုကျော်ထွန်းကိုသာ စိတ်ထဲမှ အပြစ်တင်လိုက်ရင်း ” ဟင်းဟင်း ငါ့မောင်ကလဲ နေပါစေ၊ အားနာစရာကြီး” ဟု ပြောရင်း လုံချည်ကို ပြင်ဝတ်လိုက်ကာ နို့ကြီးများကို လှုပ်ခါပြလိုက်လေ၏။

မောင်သာဒွန်းမှာ ရင်ထဲတွင် ဒိန်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ငယ်ပါမှာလည်း တင်းခနဲ ဖြစ်လာကာ သွေးများဆူဝေလာသည့်အတွက် အသံကို မနည်းထိန်းကာ
” ရပါတယ် အစ်မ အားမနာရ ပါဘူး”
ပြောပြောဆိုဆို ပင် ရေထမ်းပုံးနှစ်ပုံးကိုဆွဲကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိကန်မှ ရေကိုတစ်ခေါက်ပြီး တစ်ခေါက် ဆွဲပေးနေလေ၏။

ကိုကျော်ထွန်းတို့ အိမ်ကလေးမှာ ဆန်စက်နှင့် အတန်လှမ်းသည့် အပြင် ရေချိုးသည့်နေရာကို အိမ်ကလေးနောက်တွင် လုပ်ထားသောကြောင့် အိမ်နှင့် ဝင်းထရံ ကြားတွင် ကွယ်နေကာ အိမ်ရှေ့ မှ ဝင်လာသော်လည်း နောက်ဖေးမရောက်မချင်း ရေချိုးသည့်နေရာကိုမတွေ့နိုင်ပေ။
မောင်သာဒွန်းလည်း နောက်ဆုံးထမ်းလာသော ရေများကို အင်တုံ နှစ်လုံးအပြည့်လောင်းထည့်လိုက်ရင်း ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ အဝတ်လျော်နေသည့် မမူ၏ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးမှပြစ်မှားရင်း ရေပုံးလွတ်များကို ချထားလိုက်၏။
“ကျေးဇူးပါပဲငါ့မောင်ရယ် မင့်ဆရာဆို ရေလေးတစ်အင်တုံလောက် ခပ်ပေးရတာကို တဗျစ်တောက်တောက် နဲ့၊ ငါ့မောင် နဲ့များတခြားစီ၊ အားကောင်းမောင်းသန်ဆိုတာ ဒါမျိုးမှ အစစ်”
“အစ်မကတော့ မြှောက်နေပြန်ပြီ၊ ကျနော်က အစ်မ မမြှောက်လည်း နောက်ခပ်ပေးမှာပါ”
မောင်သာဒွန်းမှာ ရေမစိုတစို မမူ ၏တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးငမ်းရင်း ငယ်ပါမှာ ဖွက်ထား၍ မရလောက်အောင်ပင် တောင့်တင်းလာလေ၏။

မမူမှာ အိမ်ထောင်သည်ပီပီ သည်ကောင်လေး မိမိကို ငမ်းရင်း စိတ်ထနေမှန်း ရိပ်မိနေပြီး မိမိကိုယ်တိုင်မှာ လည်း ကိုထွန်းကျော်က သိပ်မှန်မှန် မလုပ်တော့သည့် အတွက် ငတ်နေသည်မှာ အတန်ကြာပြီမို့ မည်ကဲ့သို့ ဇာတ်လမ်းဆက်ရမလဲ ဟု အကြံထုတ်နေလေ၏။

ထို့နောက် ရေကို ဆက်ချိူးရင်း ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ စာအုပ် ဖတ်ဟန် ပြုရင်း သူ့ကို ငမ်းနေသည့် မောင်သာဒွန်း မြင်ရစေရန် ကုန်းလိုက် ကွလိုက် ထဘီ ကျု ခဏခဏ ပြင်ဝတ်လိုက်နှင့် အလုပ်များနေလေ၏။ မောင်သာဒွန်းမှာလည်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့သည့် အတွက် စာအုပ်နှင့်ကွယ် ကာ လီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ပွတ်ရင်း ငမ်းနေလေတော့၏။

မမူကား သူ့ကို ဖုတ်လေသည့်ငပိ ရှိလေသည် ထင်ဟန်မပြဘဲ ရေဆက်ချိုးရင်း သူ့ဘက်ကို ကျောပေးကာထိုင်လျက် ဆပ်ပြာတိုက်နေလေ၏။ ထို့နောက် လုံချည်ကို ဖျတ်ကနဲ ချွတ်ချလိုက်ရာ ထဘီကလေးမှာ မမူပေါင်လုံးကြီးများပေါ်တွင်တင်နေပြီး နောက်ဘက်ကကြည့်နေသည့် သာဒွန်း မှာ ဖိထိုင်ထားသည့်တိုင် လုံးဝန်းနေသည့် ဖင်နှစ်ခြမ်းကို တစွန်းတစ မြင်နေရသည့်အတွက် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးကို တအားပွတ်ရင်း ပုဆိုးထဲကို သုတ်ရေတွေ တ ေ ဖြာဖြော ပန်းထည့်မိလေတော့၏။

ထိုစဉ် မမူမှာ မမှီမကမ်းနှင့် ကျောကို ချေးတွန်းနေရာမှ “ဟဲ့ သာဒွန်း ရဲ့၊ ငါကျောကိုမှီလို့ ချေးတွန်းပေးပါဦး ကူညီလက်စနဲ့.. အားတော့နာပါရဲ့”
သာဒွန်းလည်း သူ့ပုဆိုး ရှေ့ပိုင်းတစ်ခုလုံး သုတ်ရေတွေ ရွှဲနေ၍ အနားမကပ်လိုသော်လည်း နောက်လှည့်လာလျင် တန်းမြင်သွားနိုင်သဖြင့် ဟုတ် အစ်မ ဟုဆိုကာ မမူနောက်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်လေ၏။ ထို့နောက် မမူကမ်းပေးသော ဆပ်ပြာဖြင့် နုညံ့သော မမူ၏ ကျောပြင်ကို ချေးတွန်းပွတ်သပ်ပေးရင်း မမူနို့တွေကို နောက်မှ မြင်သလောက် ကြည့်လိုက် တဝက်ခန့် ပေါ်နေသော မမူ တင်သားတွေကို ကြည့်လိုက်နှင့် လီးကြီးမှာ ပြန်မတ်လာကာ ပုဆိုးထဲတွင် ထောင်နေလေ၏။

ထိုစဉ် မမူက နှာခေါင်းကို ရှုံ့ ရှုံ့ပွ လုပ်ရင်း …
“စိမ်းရွှေရွှေ အနံ့တစ်မျိုးရတယ် မင်းဒီနားရောက်လာမှရတာ ဘာတွေလုပ်ထားတာလဲ ဆေးတွေလား” ဟု ပြောပြောဆိုဆိုနောက်ကို ငဲ့ကြည့်လိုက်ရာ စိုရွှဲနေသော သာဒွန်းပုဆိုးနှင့် အောက်မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို တွေ့သွားပြီး
“ဟင်…. ငါကတော့ ကိုယ့်မောင်လေးတစ်ယောက်လိုခင်လို့ ချီးကျူးလိုက်ရတာ မင်းက ငါ့ကို ကြည့်ပြီး ငမ်းပြီး လရေပါထွက်နေတယ်ပေါ့လေ၊ ငါ အဝတ်လျော်တုတ်နဲ့ ထုလိုက်ရ သေတော့မယ်” ဟု မျက်စောင်းချီကာ ပြောလိုက်ရင်း လုံချည်ကို ဖြစ်သလို ရင်လျားလိုက်ပြီး နောက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် လှည့်လိုက်လေ၏။

သာဒွန်းလည်း ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့် “အစ်မက လှလွန်းတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားတာပေါ့”
“အမ်မယ် အမ်မယ် ငါ့ ကိုများ အပြစ်တင်ချင်သေးတယ်၊ နင်နှာဘူးထတာ နင့်ဆရာကိုတိုင်လိုက်ရင် နင်ဘာဖြစ်သွားမယ်ထင်သလဲ”
မမူက ပြောပြောဆိုဆို သာဒွန်း ချက်အောက်ပိုင်းဗိုက်သားကို ဆွဲလိမ်လိုက်ရာ ” အား အစ်မ နာတယ်… အား”
သာဒွန်း ကအော်ရင်း ထလိုက်ရာ ပုဆိုးထဲမှ တောင်နေသော ငယ်ပါကြီးမှာ မမူရှေ့တွင် ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေလေ၏။ မမူက တံတွေးကို ကျိတ် မြိုချရင်း သာဒွန်း၏ လီးကို အားရနေလေ၏။
“ဒါလောက် ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲနေတာတောင် တောင်တုန်းပဲလား ဒီလီးက၊ တစ်ခါတည်း လိမ်ချိုးပစ်လိုက်မယ် “ ဟုဆိုကာ သာဒွန်းလုံချည် တပတ်နွမ်းလေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေရာ သန်မာအောင်လေ့ကျင့်ထားသူဖြစ်သည့်အတိုင်း လိင်တံကြီးက ဖြောင်းခနဲ ကန်ထွက်လာကာ မမူ၏ မျက်နှာကို ရိုက်မိမတတ် ဖြစ်သွားလေ၏။
မမူက တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသော လီးတံကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း “ငါလိမ်ချိုးလိုက်ရမလား” ဟု ပြုံးစစ နှင့် မေးလိုက်လေ၏။
“မလုပ်ပါနဲ့ အစ်မရယ် ဒါလေးပဲ ချမ်းသာတာပါ၊ အစ်မက လှလွန်းလို့ ဒီလိုဖြစ်သွားရတာပါ”
“ခစ်.. ခစ်… ငါ့လို အိမ်ထောင်သည်က လှတယ်ပေါ့.. နင်တို့နဲ့ ရွယ်တူ အပျိူလေးတွေကိုလည်း အငမ်းမရ လိုက်ကြည့်နေတာပဲ မဟုတ်လား”
“အမလေး အစ်မရယ် အစ်မလို ချောတဲ့လှတဲ့ သူသာ ကိုယ့်မိန်းမဖြစ်လို့ကတော့ ဘယ်သူ့မှလဲ ကြည့်မနေဘူး.. အစ်မကိုပဲ တစ်နေကုန်တစ်နေခန်း.. .ဟို”
“ပြောလေ… တစ်နေကုန် ဘာလုပ်မလဲ ” မမူက လီးတံကို ညှစ်ရင်း ခပ်မာမာ မေးလိုက်ရာ
“ဟိုဟို ချစ်နေမှာလို့ပြောတာပါ..”
“လူကလေးက လက်တောက်လောက်ရှိသေးတယ် တဏှာက မသေးဘူး”

မမူမှာ ပြောနေရင်း လက်က အကျင့်ပါနေသည့် အိမ်ထောင်သည်မို့ သာဒွန်းလီးကို ဂွင်းထုသလို ပွတ်ပေးနေရာ ထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးများ ထွက်လာပြီး ချောကျိကျိ ဖြစ်လာမှ
“ခံကောင်းနေတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား”
“အင်း အစ်မလက်ကလေးက နူးညံ့ နေတာပဲ ကိုယ်ဖာကိုယ်လုပ်တာနဲ့ တခြားစီပဲ”
သာဒွန်းမှာ အင်တုံကြီးနှုတ်ခမ်းကို လက်ပြန်ထောက်ရင်း မျက်စိမှိတ်လျက် မမူ၏ လက်ထဲကို ညှောင့်နေလေ၏။

ထိုစဉ် သူ့ လိင်တံထိပ်တစ်ခုလုံးနွေးကနဲ ဖြစ်သွား၍ ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ မမူက လက်တဖက်နှက့် သူ့လီးကို ကိုင်ထားရင်း အပြင်ပိုင်းကို စုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေ၏။
“အား အစ်မ ကောင်းလိုက်တာ… စုပ်… မိုက်တယ်”
လက်နှစ်ဖက်နှင့် မမူခေါင်းကို ကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့်ပေးနေလေ၏။
ပြွတ်စ် ဖောက် ပြွတ်စ် ဖောက်နှင့် လီးစုပ်သံတွေညံနေချိန်
” မိမူရေ မိန်းမ ငါ ဟိုနေ့က ပေးထားတဲ့ ငွေငါးသောင်း ဘယ်နားမလဲ ဝိုင်းကောင်းပြီး ငွေလိုနေလို့”
သာဒွန်းမှာ ဆတ်ခနဲတုန်ကာ လီးပင်ချက်ချင်းပျော့သွားပေမဲ့ သူ့ယောက်ျား ဖဲဝါသနာကို သိသော မမူကမူ သာဒွန်းလီးကို ကိုင်ထားလျက်ကပင် “အိမ်ရှေ့က ဘီဒို အံဆွဲထဲတင် ကျုပ်က အဝတ်လျော်ရင်း တန်းလန်းမို့ ” ဟုလှမ်းအော်ပြီး ခပ်ပျော့ပျော့ဖြစ်သွားသည့် သာဒွန်းလီးကို ပြန်စုပ်နေလေ၏။ ကိုကျော်ထွန်းမှာလည်း ငါ့မိန်းမ ဒီတစ်ခါ သဘောတယ်ကောင်းပါလား မင်္ဂလာ ရှိတဲ့ နမိတ်ပဲ ဟု တယောက်ထဲ သဘောခွေ့ ကာ ပိုက်ဆံယူ၍ ဖဲဝိုင်းသို့ပြန်သွားလေ၏။

အိမ်နောက်ဖေး တွင်မူ သာဒွန်းမှာ အဝတ်စိုးစဉ်းမျှမကပ်တော့ဘဲ မမူပါးစပ်ကို လိုးနေရင်း ခါးကိုကိုင်းကာ ဖွံ့ထွားသောနို့ကြီးများကို နယ်ကာခြေပေးနေ၏။ မမူမှာ သာဒွန်းရှေ့တွင် ဒူးထောက်လျက် ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အားရပါးရ လီးစုပ်နေပြီး လက်တစ်ဖက်က ပြေကျနေသော ထမီ ထဲတွင်နှိုက်ကာ မိမိ ဖာသာ ပွတ်နေလေ၏။ သာဒွန်းကား မိမိလီးကို အငမ်းမရစုပ်ရင်း စောက်ပတ်ကိုပွတ်နေသည့် မမူကိုကြည့်ကာ မမူသည် ဟတ္ထနီ သေချာပြီ ဟုတွေးရင်း သဘောကျနေလေ၏။

သာဒွန်းမှာ လီးကိုနည်းမျိုးစုံနှင့် ကြာအောင်ကြီး အောင် လေ့ကျင့်ထားသည်ဖြစ်ရကား မမူ လျာတွေထူကာ ပါးတွေခွက်လျက် ညောင်းညာလာသည်အထိ သာဒွန်းမှာ ပြီးမည့်ပုံမပေါ်ဘဲ လီးကြီးမှာ မမူ ပါးစပ်ထဲတွင် တင်းမာဆဲပင်ဖြစ်လေ၏။ နောက်ဆုံး မမူမှာ ဇက်တွေလည်းညောင်း ထောက်ထားသည့် ဒူးတွေလည်း နာလာကာ သူကိုယ်တိုင် ပြီးတာ နှစ်ခါရှိနေပြီ ဖြစ်၍ သာဒွန်းလီးကို ပါးစပ်မှ ချွတ်လိုက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးနေပြီး “သာဒွန်းရယ် နင့်လီးက လူလီးရော ဟုတ်ရဲ့လားဟယ်၊ ငါတောင်နှစ်ခါပြီးသွားပြီ” ပြောရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ထားသည့်တိုင် ထွက်နေသည့် ထိပ်ဖျားလေးကို လျာနှင့်လျက်လိုက်လေ၏။

“လူစစ်စစ်ပါ အစ်မရ၊ အစ်မစုပ်ထားတာပဲ နွေးသလား အေးသလား မသိဘူးလား”
“အမလေး နင့်ဆရာဖြင့် ငါစုပ်လိုက်ရင် အီးတစ်ပေါက်တောင် မခံဘူး တန်းလရေထွက်တော့တာပဲ၊ နင်ကတော့ သန်လိုက် ကြာလိုက်တာ ဘီးလူးကျနေတာပဲ”
“အစ်မက ဘီလူးလီးစုပ်ဖူးလို့လား” သာဒွန်းက မမူ ၏ မျက်နှာကလေးကို ဆွဲမော့ရင်း မေးလိုက်ရာ မမူက မျက်စောင်းထိုးလိုက်ရင်း
“ခုစုပ်နေတာဟေ့ ခုစုပ်နေတာ”
ဟုပြန်အော်ပြီး သာဒွန်း ပေါင်တွင်းကြောကို လိမ်ဆွဲလိုက်လေ၏။ သာဒွန်းက မမူရှေ့တွင် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း သူ့လီးကို လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် စုပ်ထားသည့် နှုတ်ခမ်းထူထူ နှစ်လွှာကို မရွံမရှာ နမ်းလိုက်ရာ မမူမှာ အထူးပင် ကျေနပ်သွားကာ အငမ်းမရ ပင် ပြန်၍ ဖက်နမ်းလေ၏။

သာဒွန်းလီးကြီးမှာ မမူ ချက်ကိုထောက်နေပြီး သာဒွန်းလက်တွေက အဝတ်မဲ့နေပြီဖြစ်သည့် မမူ နို့တွေ ဖင်တွေကို ဆုတ်နယ်ပေးနေလေ၏။ မမူမှာ ကာမအလို မပြည့်တာကြာပြီ ဖြစ်၍ သာဒွန်းလက်ထဲတွက် မျက်ဖြူဆိုက်မတတ်ကောင်းနေလေ၏။
သာဒွန်းမှာလည်း ပထမဆုံးအကြိမ် မိန်းမနှင့်တွေ့ဖူးခြင်းဖြသ်၍ အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေကာ မပြီးအောင်မနည်းထိမ်းထားခြင်း ဖြစ်လေ၏။

“အစ်မ ကျနော် မရတော့ဘူး၊ လိုးချင်လှပြီ”
“အင်း မောင်လေး၊ အစ်မလဲ ချစ်ခံချင်နေပြီ… ငါ့မောင်ပက်လက်အိပ်လိုက်”
သာဒွန်းက ပက်လက်လှန်အိပ်ပေးလိုက်ရာ ပေါင်ကြား မှ လိင်တံကြီးမှာ မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေလေ၏။ မမူက သာဒွန်းလီးကို ခွထိုင်ကာ အရည်စို့နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အတိုင်း ပွတ်ပေးရင်း “အားရစရာကြီးကွာ မမစောက်ပတ်တောင် ဆံ့ပါ့မလားမသိဘူး၊ မင့်ဆရာက သေးသေးလေးရယ်” ဟုပြောရင်း သာဒွန်းရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်ကာ ကိုယ်ကိုကြွလျက် စွင့်ကားနေသော လီးဒစ်ကို ဟတတ အကွဲကြောင်းအောက်ခြေမှ ထိုးသွင်းယူလိုက်လေ၏။ နှစ်ဦးစလုံး မျက်လုံးတွေမှိတ်သွားကာ ခေါင်းကို မော့လိုက်ရင်း လီးနှင့်စောက်ပတ်၏ တင်းကျပ်သော အထိအတွေ့ကို ခံစားနေကြလေ၏။ မမူမှာ တဖြည်းဖြည်း ချင်း လီးတဆုံးထိအောင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး သားအိမ်ခေါင်းကို ထောက်နေသည့် လီးဒစ်ကြီး၏ အရသာထူးတွင် ဆောင့်ရန်ပင်မေ့နေလေ၏။

“တင်းကျပ်စည်းပိုင်နေတာပဲ … ကောင်းလိုက်တာ အစ်မရယ်”
“မင့် ဟာကြီးကလည်း ကြီးတာကိုးလို့၊ မပြောလိုက်ချင်ဘူး လူကိုတံကျင်လျိုထားသလိုပဲ”
သာဒွန်းက မမူနို့တွေကို ချေပေးရင်း အောက်မှ တဖြည်းဖြည်း လီးကိုနှဲ့ပေးနေလေရာ စောက်ခေါင်းကို ဝိုက်မွှေသလိုဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်လုံး ဆွေမျိုး မေ့မတတ် ဖြစ်နေလေ၏။ သာဒွန်းမှာ သူတတ်သလောက်မှတ်သလောက် လုပ်ပေးနေသည်ကို မမူ အရသာတွေ့နေသည့်အတွက် သဘောကျ နေလေ၏။
“အစ်မ ကြိုက်လား… ကျနော်လုပ်ပေးတာ”
“အေး ကောင်းတယ်… ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်တော့.. အစ်မလဲ ကောင်းလာပြီ”
သာဒွန်းက မမူခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် စွင့်ကားပြောင်ချောနေသော မမူဖင်လုံးကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ရင်း အောက်ကနေ တဖန်းဖန်း ပင့်ဆော်တော့၏။ သာဒွန်း၏ ဆောင့်ချက်များမှာ အားပါးတရ ရှိလှပြီး မမူပင် အပေါ်သို့မြောက်မြောက်သွားလေရာ မမူမှာ ယခုမှပင် အားကောင်းမောင်းသန် ဆိုသည်မှာ သည်လိုပါလားဟု သဘောကျနေလေ၏။ မမူကလည်း အားကျမခံ သာဒွန်းဘေးတွင် လက်ထောက်လျက် ဖင်ဆုံကြီးကို လွှဲကာလှွဲကာဖြင့် အောက်ကို ဖိဆောင့်ချနေရာ နှစ်ယောက်သား အတိူင်အဖောက်ညီကာ လိုးသံခံသံ တဖြောင်းဖြောင်းညံနေလေတော့၏။

“မိုက်တယ် အစ်မရာ၊ အစ်မဖင်ကြီးတွေက တသက်လုံး ဖြိုပေးချင်စရာကြီး၊ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”
“အင်း.. လိုး လိုး… ဆောင့်ပါ.. မြန်မြန်လေး လိုးပေး”
သာဒွန်းလည်း မျက်လုးံများ မှေးစင်းကာ ရမက်ထန်နေသည့် မမူမျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အရှိန်ကို တင်လျက် တရစပ်ဆောင့်လေတော့၏။ သူတို့နှစ်ဦး ၏ အရေများကလည်း ပေါင်ခြံတဝိုက်ရွှဲရွှဲစိုလျက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အကြည့်ချင်းဆုံကာ ကာမပန်းတိုင်ကို အတူတူ တက်လှမ်းဖို့ ကြိုးစားနေကြလေ၏။
သာဒွန်းက တရစပ်ဆောင့်ရင်း မမူစောက်စိကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ကလိပေးရာ မမူမှာ ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့ဘဲ
“အား ဆောင့်ပါ…. လိုးစမ်းပါ.. အစ်မပြီးတော့မယ်…. လိုး လိုး”
“အား…. ပြွတ် ပြွတ်… ဖပ်တ်… ဖတ်တ်”
မမူမှာ ပြောရင်းဆိုရင်း ကော့ပျံလာကာ စောက်ဖုတ်တခုလုံး လှိုက်တက်လာပြီး ပြီးသွားကာ … တဆတ်ဆတ် အကြောဆွဲနေလေတော့၏။ မမူ၏ စောက်ဖုတ်တခုလုံး ကလည်း ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ စုပ်ဆွဲပေးနေရာ သုတ်ထိန်းတော်သော် မောင်သာဒွန်း လည်း အစွမ်းကုန် ဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလာပြီး မမူစောက်ပတ်ထဲကို လရေတွေ တဗျင်းဗျင်း ပန်းထည့်လိုက်ရင်း သူ့အပေါ် မှောက်ကျလာသည့် မမူကိုယ်လုံး တစ်လုံးတခဲကြီးကို ဖက်ကာမှိန်းနေလေ၏။
သာဒွန်းလီးကြီးမှာ မပျော့မမာ အနေအထားနှင့်မမူစောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်သွားမှ မမူလည်းသတိ ဝင်လာပြီး
“ကဲ ကိုယ်တော် ဇိမ်ခံမနေနဲ့ ၊ အအေးပတ်လို့ မသာခေါ်နေဦးမယ်။ တခါတည်းရေချိုးပြီး မင့်ဆရာ လုံချည်တထည် ဝတ်သွားလိုက်” ဟု ပြောကာ ပုံနေသည့် ထမီကို ပင်မကောက်တော့ဘဲ ရေဆက်ချိုးလေးတော့ရာ သာဒွန်းမှာ ရေသာချိုးနေရငြား စိတ်တွေက မမူဖင်ကြီးနှင့် အမွှေးရေးရေးကြားမှ မဟတဟ ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထံ ရောက်နေလေ၏။ သာဒွန်လည်း စိတ်က ပြန်ထလာပြီး လီးက ခပ်မတ်မတ်ပြန်ဖြစ်လာလေ၏။

မမူလည်း ရေကို တဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးနေရာမှ သာဒွန်း၏ ငယ်ပါကြီးပြန်မတ်နေသည်ကို မြင်သွားကာ ဒီကောင်လေးကို ကောင်းကောင်းကျွေးထားပြီး မွေးစားရမယ် ဟု တွက်နေလေ၏။
“နှစ်ခါပြီးတာတောင် တောင်နိုင်သေးတယ်နော် ကိုယ်တော်… ဟွန်း မပြောလိုက်ချင်ဘူး….”
“ကျနော်တောင်တာ မမူလည်းကောင်းတယ်မို့လား”
“ကောင်းမကောင်းတော့မသိဘူး ငါတော့ လျာတွေထူပြီး အပေါ်နှုတ်ခမ်းရော အောက်နှုတ်ခမ်းရောကျိန်းနေပြီ….”
“ဒါပေမဲ့ ကောင်းတယ်မို့လားလို့?”
“ကဲကဲ တဏှာထမနေနဲ့ ငါတော့ပြီးပြီ အဝတ်လှမ်းပြီး အထဲဝင်တော့မယ်၊ နင်ဆရာ အကျီႌနဲ့ ပုဆိုး ဟိုရှေ့ကတန်းမှာ ရှိတယ်”
မမူကား ပြောပြောဆိုဆို အဝတ်များကိုလှမ်းပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားရာ သာဒွန်းလည်း ပုဆိုးကို ညှစ်လှမ်းကာ သူု့ဆရာ ကိုကျော်ထွန်း အကျႌ နှင့်ပုဆိုးကိုဝတ်ကာ မမူတို့ လင်မယား အတွင်းခန်းသို့ဝင်လိုက်လေ၏။
ထိုအချိန်တွင် မမူမှာ လုံချည်ရင်လျားလျက် အတွင်းခံကို ဝတ်နေသည်ဖြစ်ရာ ရေလဲထမီအောက်မှ လုံးကားနေသော ဖင်ကြီးများက ခပ်ကုန်းကုန်းအနေအထားကြောင့် ပို၍ထင်ရှားနေသည့်အတွက် သာဒွန်းစိတ်ထဲ တင်းခနဲဖြစ်သွားပြီး မမူ ဘောင်းဘီလေး ဝတ်မပြီးသေးခင် နောက်၌် အပြေးကလေးသွားရပ်ကာ မပျော့မမာဖြစ်နေသော လီးကို မမူပေါင်ခွဆုံတွင် အမြှောင်းလိုက်ကပ်ပေးလိုက်ရင်း လက်ကလည်း ခါးသေးကျင်ကျင်လေးကို ကလိထိုးလိုက်လေ၏။

မမူမှာ နဂိုတည်းကယားတတ်သူဖြစ်လေရကား “အမလေး စောက်ဖုတ်…. ဟွင်း ခွေးကောင် သေချင်နေပြီလား”
ဟု ယောင်မိကာ ရန်တွေ့လိုက်ရင်း ရှေ့ကိုလက်ထောက်ကျသွားပြီး ပင်တီလေးမှာ ပေါင်လည်လောက်တွင်ပင်ရှိနေသေးလေ၏။ သာဒွန်းက လေးငါးချက်ခန့် ထမီပေါ်ကနေညှောင့်ပေးလိုက်ရာ “အမလေး သာဒွန်းရယ် … ငါတော့ အရူးအမဲသားကျွေးမိပြီထင်ပါရဲ့” ဟု ညုတုတု အသံလေးနှင့် ပြောနေသော်ငြား ဖင်ကြီးကိုမူ သာဒွန်းလီးပေါ်တွင် လှုပ်ပေးနေလေသည်။

သာဒွန်းလည်း တအားတင်းနေပြီမို့ ‘မမ လိုးတော့မယ်နော်” ဟုခွင့်တောင်းသလိုပြောလိုက်ရာ မမူက ခုတင်ပေါ်တွင် တံတောင်ထောက်ချလိုက်ရင်း နောက်သို့လှည်းကာ မျက်စောင်းချီလျက်… “စိတ်ကြိုက်လိုးတော်မူပါတော်.. အရှင့်သား ” ဟု ပြုံးစစနှင့်ပြောလိုက်လေ၏။
သာဒွန်းသည် မမူ၏ ထမီကို ခါးပေါ်မှ ဆွဲချလိုက်ပြီး သူ့ဆရာပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ကာ လီးဒစ်နှင့် ဆရာ့မိန်းမစောက်ပတ်ကို ပွတ်ဆွဲပေးနေလေ၏။
မမူကား စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး ယားကြွနေပြီမို့ ဖင်ကို ကော့လိုက်ကုန်းလိုက်နှင့် ဂဏာမငြိမ်ဖြစ်နေချိန် သာဒွန်းက ပြွတ်ခနဲ လိုးသွင်းလိုက်ရာ ခါးကလေးကုန်းထသွားလေ၏။
“ဖြေးဖြေးလိုးပါဟဲ့…. နင့်ဟာက မြင်းလီးကျနေတာပဲ.. စောက်ပတ်ကွဲပြီး ဆေးရုံရောက်ျနေပါဦးမယ် ”
“ဟုတ် ဆောရီး အစ်မ… ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ လိုးမယ်နော်”
သာဒွန်းလည်း မမူ၏ တင်းကျပ်သော စောက်ပတ်ကို အရသာခံရင်း တချက်ချင်း လီးတစ်ဆုံး ဝင်အောင် မျှင်းလိုးနေလေ၏။ လက်တစ်ဖက်က မမူခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက် ကျန်တစ်ဖက်က နို့တွေကို ပွတ်ပေးရင်း လီးအရင်းတွင် နှစ်ဦးစလုံးထံမှ အရေတွေ အမြှုပ်ထလာသည်အထိ အရှိန်မတင်ဘဲ တမင်ဖြေးဖြေးပင် လိုးလေ၏။

မမူမှာ တဖြေးဖြေး ဖီးတက်ကာ ကောင်းလာသည့်အတွက် မြန်မြန်ဆောင့်စေချင်သော်လည်း သာဒွန်းက ပညာပြနေသဖြင့် ဖင်ကြီးကို ခါလိုက်ရမ်းလိုက်နှင့် သာဒွန်းလီးပေါ်ကို ပြန်ပြန်ဆောင့်ချနေလေ၏။သို့သော် ဘယ်လိုမှ အားမရသဖြင့် “ဟဲ့ သေနာလေး… မြန်မြန်လိုးစမ်းပါ.. ဒီမှာ ကောင်းနေပြီကို… ဆန့်တငံ့ငံ့နဲ့”
“အစ်မပဲ ဖြည်းဖြည်း ဆို… ပြောတုန်းကပြောပြီး
… လူကိုလဲ သေနာခေါ်လိုက် ခွေးကောင်ခေါ်လိုက်နဲ့ မလိုးတော့ဘူးဗျာ”
ဟု စိတ်ဆိုးဟန်ပြုကာ စောက်ခေါင်းတစ်ဆုံး လီးသွင်းထားလျက် ငြိမ်နေလိုက်လေ၏။

မမူလည်း အရမ်းကောင်းနေချိန်မို့် မနေသာတော့ဘဲ ချော့ရတော့၏..
“မောင်လေးကလည်း မမက ချစ်စနိုးနဲ့ အဲ့လိုခေါ်တာပါ စိတ်မကောက်ပါနဲ့… ခုမောင်လေးလဲကောင်းနေပြီမို့လား၊ မမလဲ ကောင်းနေပြီ မညှာနဲ့ တော့ မမခံနိုင်ပြီနော်… နော်လို့…
ဟွန်း ဒီက အလိုးလည်းခံရသေး ချော့က ချော့ရသေး”
“အဲ့လိုဆိုလဲ ပြီးတာပဲ၊ လိုးပြီနော်”
“အင်းလိုး လိုး.. မမစောက်ပတ်ကြီးကွဲသွားပါစေ … ”
မမူသည် အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လျက် တစ်ကိုယ်လုံးရှိကြွက်သားများကို တောင့်ညှစ်ထားပြီး သာဒွန်းလီးကိုသာ အာရုံပြုလျက် တဖန်းဖန်း နှင့် ဖင်ကြီးကို လွှဲလွှဲပေးလေ၏။
သာဒွန်း ကလည်း အားကျမခံ မမူခါးကို ကိုင်ကာ အားရှိပါးရှိ ဆော်တော့ရာ နှစ်ဦးသား တက်ညီလက်ညီရှိလှသဖြင့် လိုးသံခံသံ ပွက်ကးပွက်ညံနေလေ၏။ ခုတင်လေးကတစ်ကျွီကျွီ… ဖင်နှင့်ဆီးခုံရိုက်သံက တဖန်းဖန်း… လဥတွေက စောက်စိကို တဖပ်ဖပ် ရိုက်သံတို့အပြင် မမူနှင့်သာဒွန်းတို့၏ တအီးအီး တအားအား အသံများပါညံနေရာ အတွင်းကို မကြည့်ပဲ အပြင်မှ အသံသာကြားရပါမူ လိုးနေသည်လား သတ်နေသည်လား ချက်ချင်းမသဲကွဲနိုင်ပေ။
ထိုသို့ စည်းဝါးကျကျ လိုးနေကြရာ နှစ်ဦးစလုံး ကျင်တက် အီဆိမ့်လာကာ ပြီးခါနီးလာပြီး မသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာကြလေ၏။ သာဒွန်းလည်း မမူပြီးတော့မည်မှန်းသိသဖြင့် အတူတူ ပြီးစေရန် ရှိသမျှအားလက်ကျန်အကုန်ထုတ်ဆောင့်တော့ရာ မမူမှာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးလှိုက်တက်လာပြီး တကိုယ်လုံး အသံပင်မနိုင်လောက်အောင် တောင့်တင်းနေကာ စောက်ပတ်က တဆတ်ဆတ် အကြောဆွဲလျက် ပြီးနေခိုက်မှာပင် သာဒွန်းမှာလည်း ပြီးနေသည့်စောက်ပတ် ၏ညှစ်အားကို မခံနိုင်ဘဲ လီးတံကြီးသိမ့်သိမ့်တုန်အောင် ကောင်းလျက် မမူစောက်ပတ်ထဲကို သုတ်ရေတွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထည့်နေလေတော့၏။

ထိုနေ့က ညနေအတော်ကြီး မိုးချုပ်မှ သာဒွန်း အိမ်ပြန်ရောက်လေ၏။ တော်တော်ပင်ပန်းထားသဖြင့် ရှိသော ထမင်းဟင်းတို့ကို ခူးခပ်စားသောက်ပြီး အမေကိုပင် မကန်တော့နိုင်တော့ပဲ တန်းအိပ်ပျော်သွား၏။ မနက် နိုးတော့ နေတော်တော်ပင် မြင့်နေလေပြီ။ ဒါနဲ့ ကမန်းကတန်းထ ရေချိုးပြီး ကိုကျော်ထွန်းကို ကူညီလုပ်ကိုင်ရန် စက်ထဲသို့ ထွက်လာခဲ့လေ၏။

ကိုကျော်ထွန်းကား ညကဝိုင်းကောင်းသဖြင့် အတော်နောက်ကျမှ အိပ်သည်ဖြစ်ရာ ခေါင်းများခဲလျက် မထနိုင်ပေ။
“အာစရိ မထသေးဘူးလား”
“အမလေး မပြောချင်ဘူးငါ့မောင်ရေ နင့်ဆရာ မနက်လင်းအားကြီးမှ ပြန်ရောက်ပြီး အရက်နာကျနေတယ်… မင်းပဲ စက်ထဲမှာ ကြည့်ကျက်လုပ်ထားလိုက်၊ မင်းဆရာနေမကောင်းလို့ပါ လို့”
မမူမှာ အိမ်နေရင်း စွတ်ကျယ်သားအကျီႌ ခပ်ကျပ်ကျပ်ကို ထမီတပတ်နွမ်းလေးနှင့် တွဲဝတ်ထားလျက် ပန်းလေးသနပ်ခါးလေးများနှင့် လှပနေရာ သာဒွန်းလည်း “ဟုတ် အစ်မ ” ဟုပြောလိုက်ရင်း ခါးကိုဖက်ကာ ပါးကို နမ်းလိုက်လေ၏။
“ဟဲ့ကောင် တော်တော်ကဲ နင့်ဆရာ အိမ်ထဲမှာတင်ရှိတယ်”
“အင်းပါ မမမူကလဲ ခဏလေးပါ… အစ်မက အရမ်းမိုက်လို့ … ကဲသွားပြီ”
ဟုပြောကာ ဖင်ကို နယ်သွားသေးရာ…
“ဟွန်း ဏှာဘူးလေး… “ဟုရေရွတ်ကာ တစ်ယောက်တည်းကျေနပ်ကျန်ခဲ့လေ၏။
သာဒွန်းသည် မမူကို ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ကာ စိတ်တွေထနေသော်ငြား အလုပ်ကြိုးစားသူဖြစ်သည့်အတိုင်း စိတ်ကိုထိန်း၍ ဆန်စက်ဆီသို့ လာခဲ့လေ၏။

သာဒွန်း စက်ကိုရောက်ပြီး စစ်ဆေးပြီး ဆန်စက်စ လည်စဉ်မှာပင် ပူလီဘီးတွင် ဆော်ထားသည့် ဂဟေပြုတ်သွားကာ စက်မှာရပ်သွားလေ၏။ သို့နှင့် သာဒွန်းလည်း အလုပ်သမားများကို အကူခေါ်ရင်း ဝရိန်ပြန်ဆော်နေခိုက် စက်ပိုင် ဦးထွန်းဝေနှင့် သူ့မိန်းမ ဒေါ်ကေသီတို့ လာကြည့်ခိုက်နှင့် ကြုံလေ၏။ သူတို့ကား စက်ဆရာလဲဟုတ် မန်နေဂျာ သဘောမျိူ း လည်းဖြစ်နေသည့် ကိုကျော်ထွန်းမှာ အလုပ်မကျိုးစားပဲ လောင်းကစား အသောက်အစား များနေကြောင်း သတင်းကြား၍ လာစစ်ခြင်းဖြစ်လေ၏။
ယခုလည်း စက်ပျက်နေစဉ် ကိုကျော်ထွန်းမရှိသဖြင့် ပစ်တင်ပြောဆိုနေလေရာ သာဒွန်းက မနည်းပင် ကိုကျော်ထွန်း ဘက်မှ ဖေးမ ရှင်းပြနေ ရလေ၏။
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ အစ်ကိုကြီးတို့ကတော့ ငါ့ညီလို အချိန်မှန် အလုပ်မှန်မှ သဘောကျတယ်၊ မင့်ဆရာ ကျော်ထွန်းက ရိုးတော့ရိုးသားပါတယ်၊ ငွေလည်းအပျောက်အရှ မရှိပါဘူး၊ ဒါပေသည့် အသောက်အစား နဲ့ လောင်းကစား ဖက်တော့ အလုပ် မတွင်ကျယ်တာပေါ့ကွာ…။
ကြိုးစားဟေ့ ငါ့ညီ၊ မင့်မှာ တက်လမ်းတွေ အများကြီးပဲ မင်းကြိုးစားဖို့ပဲလိုတယ်” ဟု ဦးထွန်းဝေက သာဒွန်းပခုံးကို ပုတ်ကာ ပြောပြီး “ရော့ဟေ ဒါမင့်ဖို့ လက်ဖက်ရည် ဖိုး ၂၀၀၀” ဆိုကာ ငွေ ၂၀၀၀ ပေးသွားလေ၏။
သာဒွန်းသည် စက်မှ အိမ်သို့ အပြန်တွင် ဦးထွန်းဝေလို့ ကပ်စေးနဲ သူဌေးထံမှ လစာအပြင် ဘောက်ဆူးဆိုတာ ရခဲတယ်၊ ထီထိုးရမယ် ဟုစဉ်းစားကာ အောင်ဘာလေ ထီတစ်စောင် ထိုးလိုက်လေ၏။

ညနေစောင်း အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ သူ့အမေမှာ ထုံးစံအတိုင်း ဘေးအိမ်သို့ အလည်သွားရင်း တီဗွီကြည့်နေလေပြီ။ သို့နှင့် သူလည်း ရေမိုးချိုး ထမင်းစားပြီး စုဆောင်းထားသော စာအုပ်တွေထဲမှ စက်ပြင်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်သည့် မှတ်စုတွေကို ပြန်လေ့လာနေလေ၏။ သို့သော်လည်း ထမင်း စာတွင် မနည်းအာရုံစိုက်နေရကာ တချက်တချက် မမူ၏ တင်ဆိုင်ကြီးများ နှင့် ရင်သားထွားထွားတွေသာ မျက်စိထဲ ပေါ်ပေါ်လာလေ၏။ သာဒွန်းလည်း စာဖတ်မရသည်အတူတူ မထူးပါဘူး ဟုစဉ်းစားကာ သူကိုယ်တိုင်လေ့လာဖော်စပ်ထားသည့် ကျားအားတိုးလိမ်းဆေးကို လိင်တံတွင်လိမ်းကာ မမူကို ပြန်မြင်ယောင်ရင်း ဂွင်းတိုက်နေလေတော့၏။ ဆေးကလည်း အစွမ်းထက်သလို လူကလည်း သန်မာလေရကား လီးသာထူပူလာပြီး ပြီးမည့်အလားအလာမမြင် သဖြင့် စိတ်ပျက်ကာ ပုဆိုးကို ပြန်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲက အထွက် ကိုကျော်ထွန်းမှာ ခုထိနေမကောင်းသေးသဖြင့် ခွင့်တိုင်ပေးရန် လာပြောသည့်မမူက အပြင်တွင် လူမမြင်၍ လိုက်ကာကိုဖယ်ကာ အခန်းထဲသို့ အဝင်တွင် နှစ်ယောက်သား အင့်ခနဲနေအောင် တိုက်မိကြလေ၏။ “ဟင်… မမမူ”
“နေပါဦး လွှတ်ပါ… အစ်မက ကိစ္စရှိလို့ မင့်ကို”
မမူမှန်းသိကတည်းက သာဒွန်းသည် ပူးသွားသောကိုယ်နှစ်ခုကို ပြန်အခွာမခံတော့ဘဲ ခါးကိုလက်တစ်ဖက်နှင့် သိုင်းဖက်ထားလျက် ဖင်ဆုံကြီးများကို လက်တစ်ဖက်ကနယ်ရင်း မမူပေါင်ခွဆုံတွင် လိင်တံကြီးကို ကော့ကော့ထိုးပေးနေလေ၏။ မမူသည်လည်း တစ်ခါခံပြီးကတည်းက သာဒွန်းလီးနှင့် အလိုးအညှောင့်တွေကို အာရုံထဲက မထွက်သည်မို့ သာဒွန်းက ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ စောက်ပတ်ပေါ်တွင် အညှောင့်ခံလိုက်ရသည်နှင့် အရေတွေစိုကာ အဟင်းဟင်းဖြစ်လာလျက် သာဒွန်းကို ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်လေတော့၏။
သာဒွန်းလည်း မမူဖင်ကြီးတွေကို စုံကိုင်ကာနယ်ရင်း မမူကို သူ့ခုတင်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း ခေါ်လာခဲ့လေ၏။ ထို့နောက် မမူ၏ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို နမ်းရင်း မမူထမိန်ရော သူ့ပုဆိုးပါချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့လီးကို မမူပေါင်ကြားတွင် လျောတိုက်ပေးနေရာ တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် လီးထိပ်နှင့် စောက်စိလေး ပွတ်ဆွဲသွားသည်မို့ နှစ်ဦးသား တဆတ်ဆတ် တုံလျက် ရမ္မက် ဒီဂရီတွေ တက်နေလေတော့သည်။
သာဒွန်းက မမူကို သူ့ခုတင်ပေါ်သို့တွန်းလှဲလိုက်ပြီး အကျိႌကို ချွတ်ပြီး မှောက်ချလိုက်လျက် မမူနို့တွေကို ကိုင်ကာနယ်ရင်း ပခုံးသားတွေကိုစုပ်ပေး၏။ ပြီးမှ အောက်ကိုဆင်းလာကာ မမူ အကျႌလေးကို လှန်တင်ပြီး ဖွံ့ထွားသော နို့တွေကို နယ်ပေးရင်း မာတောင်နေသော နို့ိသီးခေါင်းလေးများကိုချေပေးရာ မမူမှာ တဟင်းဟင်းနှင့် အဖျားတက်သလို ညည်းနေရ၏။ တဆင့်ချင်း ပခုံးသားမှ အောက်သို့ လျောလာကာ နို့တွေကို ပတ်လျက်ပေးလျက်ဆွနေရာ မမူမှာ နို့သီးလေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လာပြီး လူးလူးလွန့်လွန့် ဖြစ်လာလေ၏။
သာဒွန်းက အတန်ကြာဆွပြီးမှ နို့အုံကြီးတစ်ခုလုံးကို ငုံကာစို့လျက် နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျာနှင့်ကလိပေးလိုက်ရာ မမူမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ပဏာမ တချီုပီးသွားလေ၏။
“အမလေး စို့ပါငါ့မောင်…. တအားစုပ်…. အား… ပြီးပြီ၊.. ဟူး ကောင်းလိုက်တာ….”
“ကြိုက်လားအစ်မ ” “အင်း.. နို့စို့ခံရင်းပြီးဖူးတာ ဒါ ပထမဆုံးပဲ”
“အာ့ဆိုလဲ ပိုကောင်းသွားအောင် လိုးပေးမယ်နော်…”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် တော်… ခုလိုလိုးပေးမယ့်အတွက်”
သာဒွန်းက ပြောပြောဆို ခုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက် မမူလုံချည်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရာ မမူက ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလိုက်ရင်း သူ့ထုံးစံအတိုင်း ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြောလိုက်လေ၏။
သာဒွန်းလည်း စိတ်ထဲ ကျလိကျလိ ဖြစ်သွားပေမဲ့ ပြီးမှ အသေလိုးပစ်မယ်ဟု အတွေးထဲမှာပင် ကြုံးဝါးလိုက်လေ၏။
သာဒွန်းသည် ပုဆိုးကို ကန်ကာချွတ်လိုက်ရင်း မမူပေါင်ခွကြားတွင်ဒူးထောက်လျက် မို့ဖောင်းကြွတက်နေသော မမူစောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ပွတ်ပေးရင်း “အစ်မ မ စောက်ပတ်ကြီး က အားရစရာကြီးနော်”
“အောင်မယ်… နင်က ဘယ်နှခုမြင်ဖူးတာကျလို့”
“မြင်တာနဲ့ တန်းသိသာပါတယ်ဗျ”
သာဒွန်းလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ခါးကိုကိုင်းကာ မမူဖင်တွေပေါင်တွေကို လက်နဲ့ ထိန်းရင်း အမွှေးအမြှင်တွေကင်းရှင်းနေ သည့် အကွဲကြောင်းခပ်ညိုညို ကြီးကို လျာပြားကြီးနှင့် ပင့်ကာယက်လိုက်ရင်း တရစပ် မှုတ်လေ၏။ မမူလည်း အရေတွေ တောက်တောက်ကျလျက် ကော့ပျံနေကာ. သာဒွန်းခေါင်းကို ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ကို ကော့ကာကော့ကာဖြင့် ပြန်ပွတ်ပေး၏။ သာဒွန်းလည်းစောက်စိကို စုပ်ရင်း စောက်ပတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်ပေးနေရာ မမူလည်း တဖြည်းဖြည်း လှိုက်လှိုက်ကာ ကောင်းလာပြီး ပြီးခါနီးလာပြန်လေ၏။ မျက်စိစုံမှတ်ကာ အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လျက် တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းနေကာ ခါးတွေ တဆ်ဆတ်ခါနေပြီး စပြီးသည့် အချိန်မှာပဲ…
“ဟင်… ဘာ့လို့ရပ်လိုက်…. အား … အမေ့ လိုးလိုး…..
ကောာင်းလိုက်တာ…
အီး……”
သာဒွန်းက ပါးစပ်ကို ခွာကာ လက်နှင့်ဆက်ပွတ်နေပြီး ချက်ချင်းပင် ပြီးနေသောစောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို တစ်ဆုံးသွင်းလိုက်ရာ…. မမူမှာ ပြီးနေတာမဆုံးသေးခင်မှာပဲ နောက်တစ်ချီဆင့်ကာ ပြီးလျက် သာဒွန်း လီးကို တစ်စစ်စစ် ညှစ်ရင်း လောကနှင့် ခဏ အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားလေ၏။

ပြီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး