အပ်ိဳႀကီး မခင္​သက္​

Zawgyi

  မိုးတြင္းႀကီးမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း
 ေနေတြ မ်ားသလို႔၊ ပြင့္လို႔…၊ ေဈးျခင္းကို
       စားပြဲေပၚ တင္လိုက္ရင္း နဖူး၌
သီးေနေသာ ေခြၽးစက္မ်ားကို သုတ္လိုက္သည္..။
  ၿပီး.. အခန္းထဲဝင္ကာ ေခြၽးစို အဝတ္မ်ားကို
     တစ္ခုမက်န္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္၏။
  (၃၈)လက္မ ဆိုက္ႀကီး ဘရာစီယာကို
  နမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခြၽးေစာ္နံေနၿပီ..။
   အင္း… ေရခ်ိဳးရင္း ေလွ်ာ္ရအုံးမည္..။ 
 ခႏၶာကိုယ္၌ တစ္ခုတည္းသာ က်န္ေတာ့သည့္
   ဆပ္စမိုင္နာ နီရဲရဲေလးကို ဒူးပင့္၍
           ခြၽတ္လိုက္သည္..။
သူလည္း ေခြၽးနံ႕ေရာ ဟိုအနံ႕ေရာ မႊန္ထူေနေလၿပီ..။ တဘက္တစ္ထည္ကို တန္းေပၚမွ ယူကာ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕မွာ ရပ္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံးကို သန႔္စင္လိုက္၏။
မွန္ခ်ပ္ေရွ႕မွာ ကိုယ္လုံးျပည့္ လုံးတီးေပၚေနေသာ မိမိ၏ ကိုယ္လုံးအလွကို ေငးေမာရင္း တစ္ကိုယ္တည္း ပီတိ ေတြ ျဖာေနမိေသး၏။
ကိုယ္ကို ဘယ္လွည့္ညာလွည့္၊ သမင္လည္ျပန္လွည့္ အလွည့္မ်ိဳးစုံျဖင့္ ၾကည့္၍ အားရကာမွ ေခြၽးစုပ္မည့္စပို႔ရွပ္ လက္တိုႏွင့္ ေတြ႕ရာ ထမီတစ္ထည္ကို ေကာက္ဝတ္လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္..။
ျခင္းထဲက ခ်က္ျပဳတ္စရာေတြကို တစ္ခုခ်င္း ခ်ၿပီး ခုတ္ထစ္စရာေတြကို ခုတ္ထစ္ေနခိုက္ ရွပ္ရွက္..ရွပ္ရွပ္ ေျခသံမ်ားႏွင့္အတူ …

   “ အပ်ိဳႀကီး…….အပ်ိဳႀကီးေရ…"ဟု

 က်ယ္ေလာင္ က်ယ္ေလာင္ အသံေပး၍        
    ေဒၚနီမာ ဝင္လာသည္..။

 “ ေအာ္……ဘယ္သူလဲလို႔… မမမာ
           ….လာေလ…ထိုင္….”

 သိလွ်က္ႏွင့္ ဧည့္ဝတ္စကားဆိုကာ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္..။ ေဒၚနီမာက ေယာက္်ားလုပ္စာ ထိုင္စား၊ အတင္းေျပာ အိမ္လည္၊ ဒါသည္သာ သူမအလုပ္..။ ေအာင္သြယ္က ဝါသနာ ႀကီးလိုက္ေသး..၊ အပ်ိဳေလး…အပ်ိဳျဖန္းေတြဆို ေဒၚနီမာႏွင့္ ၾကာၾကာမေနရဲ..။
ေအာင္သြယ္လုပ္ရင္လုပ္၊ မလုပ္ရင္ လင္ကိစၥ သားကိစၥေတြကို တစ္တစ္ခြခြ ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေျပာတတ္သည္..။ ဝါသနာႀကီးေသာ ၿမီးေကာင္ေပါက္မေလးေတြကေတာ့ ရွက္တတ္ေသာ အမူအယာျဖင့္ ေဒၚနီမာ ေျပာေသာ မစားရဝခမန္း ျခင္ေထာင္ဇာတ္လမ္းေတြကို ဖုတ္လွိုက္ ဖုတ္လွိုက္ႏွင့္ ရင္တခုန္ခုန္ အာသာမေျပ နားေထာင္ခ်င္တတ္ၾကသည္..။
ေဒၚနီမာက မခင္သက္ေဘးမွ ဖင္ထိုင္ခုံ တစ္လုံးကို ဆြဲယူၿပီး နံရံ၌ မွီကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့… သိလွ်က္ႏွင့္ ၾကက္သားေတြလားဟု ေမးလိုက္ေသး၏။

 “ ဟုတ္တယ္…မမမာေရ… ဒီေန႕ စေနေန႕ဆိုေတာ့ သင္တန္းတက္ေနတဲ့ ေဆြေဆြတို႔ လာမွာမို႔ ဟင္းေကာင္းေလး ခ်က္ေကြၽးခ်င္လို႔ ဆိုပါေတာ့….”

“ ေအာ္….ဟုတ္ပါ့..၊ ေကာင္းပါ့….၊ ဒါနဲ႕ ထားအိေလးေကာ မေတြ႕ပါလား…?”

 “ ထားအိ သူတို႔ ကုမၸဏီကိစၥနဲ႕ မႏၲေလးတဲ့..၊ အခုမနက္ပဲ ထြက္သြားတယ္…ေလ…”

  “ ဟင္….ဒါဆို..အိမ္မွာ အပ်ိဳႀကီး
     တစ္ေယာက္တည္း ေပါ့…”

 “ အင္း…အပ်ိဳႀကီးတို႔ပဲ ေကာင္းတယ္..၊
 လင္ယူသားေမြး ကိစၥလဲ မလုပ္မရႈတ္ေတာ့ဘူး..၊ ကိုယ့္ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနာ္.. စားခ်င္မွ ကိုယ္ႀကိဳက္သလို…..ဟင္းဟင္း…”

   ဟု အကဲစမ္းသည့္အေနျဖင့္ ဆိုလိုက္သည္..။ အပ်ိဳႀကီး က ဘာမွ မေျပာပဲ ေအာက္ငုံ႕၍ ခုတ္ထစ္စရာ အသားမ်ားကို သာ ေ႐ြးရင္း ၿပဳံးေနလိုက္သည္..။ အတြင္းခံမပါပဲ စပို႔ရွပ္ အိအိတိုတိုကိုသာ ဝတ္ထားသမို႔ ရင္သားမ်ား အထင္းသား ပုံေပၚေနကာ အသားတုံးကို ခုတ္လိုက္တိုင္း တုန္တုန္ .. တုန္တုန္ႏွင့္ လႈပ္ခါေနေသာ မခင္သက္၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း …

     “ ဝါကြၽတ္ေတာ့မယ္ေနာ္… ”

ဟု မဆီမဆိုင္ ဆိုေလသည္..။ အပ်ိဳႀကီးက …"အင္း"ဟု သံေယာင္လိုက္၏..။   

   "ေအးေလ… အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႕ ေနတာပဲ
  ေကာင္းတယ္ မသက္ေရ… သိလား..၊
 ေယာင္လို႔မ်ားေတာ့ လင္ယူမယ္ စိတ္မကူးေလနဲ႕…”

 “ ဟင္း….မမမာက ေကာင္းတာက်
   ထည့္မေျပာဘူး..ခ်န္ထားတယ္..”

    ေဒၚနီမာ ဆင္ေသာ အကြက္ထဲသို႔
     တည့္တည့္ႀကီး ဝင္လိုက္သည္..။
 ေဒၚနီမာက ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ဟန႔္လိုက္ကာ…
“ ေအးေလ… ေကာင္းတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့..ဒါေပမယ့္ ခဏပါ…မသက္ရယ္..၊ ေကာင္းတာကေတာ့ မသက္လည္း အပ်ိဳႀကီးေပမယ့္ ဟင္းဟင္း…..”
“ အလိုေတာ္… မမမာေနာ္….ဟင္း………”
“ သေဘာေျပာတာပါေတာ္၊ ခုကာလ… အပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီး ေပါင္လွန္ၾကည့္ လီးရာခ်ည္း…ဆိုတဲ့ အထဲမ်ား ကိုယ့္ညီမ ပါမလားလို႔ပါ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မသက္ကိုမို႔ ေျပာရအုံးမယ္၊ ဒီမယ္…ပါေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ ေအ..ေနာ္…၊ ဘယ္သူမွ မသိၿပီးတာပဲဟာ..ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲ ဒါမ်ိဳးဆို လက္မေႏွးထဲကပဲ…၊ ကိုယ္တို႔မ်ား ဆိုေလ ဒီမယ္…ဒီမယ္… ဒါသာၾကည့္..(၁၄) ႏွစ္သမီးကထဲက အေတြ႕အႀကဳံ ရွိခဲ့တာ.. ”
ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႕ေပါင္ၾကား ပုတ္ပုတ္ျပသည္..။
ေဒၚနီမာ၏ သဘာဝကို မႀကိဳက္လွေသာ္လည္း ဒီတစ္ခါေတာ့ အပ်ိဳႀကီးကိုယ္ႏွိုက္က စိတ္ပါသလိုလိုမို႔ သူေျပာသမွ် ေမွး၍ နားေထာင္ေနလိုက္သည္..။

“ မသက္… ဘယ္လိုမွေတာ့ မေအာင္းေမ့နဲ႕ေနာ္.. မိန္းမခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ ေျပာတာ…၊ မသက္ ဆႏၵရွိရင္ ေျပာ..၊ မမမာက ပိုင္တယ္၊ ပိုင္တဲ့ ေယာက္်ားေတြ အမ်ားႀကီး … ငယ္ငယ္လား၊ ႐ြယ္တူလား၊ ဦးဦးအ႐ြယ္လား၊ ေျပာ… အေပ်ာ္လဲရတယ္၊ ေရရွည္လဲ ရတယ္.. ရည္႐ြယ္ထားရင္ လက္ထပ္ခ်င္လဲ ရတယ္ သိလား…”
ဟု တစ္ေယာက္ေယာက္ ၾကားသြားမည္ကို စိုးရိမ္ဟန္ျဖင့္ အသံကို အုပ္၍ ေျပာေလသည္..။
“ ရပါတယ္…မမမာရဲ႕……”
“ ဘာ…ရပါတယ္…ဟုတ္လား…၊ အပ်ိဳႀကီး၊ ေခၚခဲ့လို႔ ရပါတယ္လားဟင္…”
“ ဟုတ္ပါဘူး…. မမမာရဲ႕.. ဒီလိုပဲ ေနေနက်ပဲ ဥစၥာ…”
“ အဲဒါေျပာတာေပါ့… မသက္တို႔..အဲဒါေတြ ခက္တာ၊ ဒီမယ္ .. မမမာကို မယုံလို႔လား..”
“ ဟုတ္ပါဘူး… ေအးေဆးပဲ ေနခ်င္လို႔…”
“ ျဖစ္ရၿပီ.. ဒီမယ္… မသက္က အပ်ိဳႀကီးဆိုေပမယ့္ တကယ့္ကို လုံးႀကီးေပါက္လွႀကီးမို႔ ကိုယ္တို႔က ေျပာတာ..၊ ဒီအတိုင္းႀကီး ပစ္ထားလိုက္ေတာ့မွာလား… ၊ ႏွေမ်ာစရာ….”
မခင္သက္က ေဘးသို႔ စင္သြားေသာ ၾကက္သားတုံးကို မမွီမကမ္း လွမ္းဆြဲလိုက္ရာ ေစာင္းလဲမလို ျဖစ္သြားၿပီးမွ ထိုင္ခုံေပၚ ဖင္ထိုင္ရင္း က်န္ေသာ အသားေတြကို ခုတ္ေနျပန္သည္..။
လဲမလိုလို ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ သူမ၏ ထမီက ဖရိုဖရဲ အနားစ ပုံပ်က္သြားကာ ျပန္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေအာက္စလြတ္၍ ေနေတာ့သည္..။ လက္မွာလဲ ဟင္းကိုင္ေနခိုက္မို႔ ေပပြေနသည္..။ ျပင္မထိုင္အား…။
ေဒၚနီမာက ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ေပၚေနေသာ မခင္သက္ ေပါင္ခြၾကားကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲက ၿပဳံးမိသည္..။ မခင္သက္ကေတာ့ သိဟန္မတူ..၊ သိလည္း မိန္းမခ်င္းမို႔ အေရးမႀကီးသလို ဆက္ေနလိုက္ဟန္ တူပါရဲ႕..။
ဝါဝင္းေသာ ေပါင္တြင္းသားႏွစ္ဖက္ကို အလင္းေရာင္ျဖင့္ အထင္းသား ျမင္ေနရသည္..။ ေစာက္ဖုတ္ကို အပီအျပင္ မျမင္ရေသာ္လည္း ေစာက္ခုံႏွင့္ ေစာက္ေမႊးေတြကိုေတာ့ မဲမဲခ်ိတ္ခ်ိတ္ လိမ္လိမ္ရႈတ္ရႈတ္ႀကီး ေတြ႕ေနရသည္..။ ဟင္းခ်က္ေနရင္း ေဒၚနီမာက စကားလုံးျဖင့္ လာၿပီး ဆြခဲ့သည္မို႔ ႀကဳံဖူးခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ေတြးမိရင္း မခင္သက္တစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္တည္း ရင္ဖိုေနမိရေတာ့သည္..။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
တစ္မနက္လုံး အခ်က္အျပဳတ္ ကိစၥမ်ားႏွင့္ နပမ္းလုံးေနရသည္..။ မီးဖိုေခ်ာင္ကိစၥေတြ ၿပီးသြားကာမွ ေလွ်ာ္ဖြပ္စရာေတြ ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ ေရခ်ိဳးၿပီး သနပ္ခါးေလး ဘာေလး လူးရန္ မွန္တင္ခုံေရွ႕ ထိုင္ျဖစ္ရေတာ့သည္..။
ရင္ရွားထားေသာ ေရစိုထမီကို လဲလိုက္ၿပီး အေျခာက္လဲလိုက္သည္.။ ဝတ္ၿပီးကာမွ ထမီကလည္း ကြဲထားတာ အႀကီးႀကီး..။ မတတ္နိုင္..၊ ဘယ္သူရွိတာမွတ္လို႔…။ ထမီအကြဲကို လွည့္ဝတ္လို႔လဲ မလုံ..၊ အကြဲက ႏွစ္ကြဲ၊ ေရွ႕ပို႔ေတာ့ ေနာက္က မလုံ၊ ေနာက္ပို႔ေတာ့ ေရွ႕ကမလုံ၊ ကဲဟယ္..ဟု ဆိုကာ ေရွ႕ေနာက္ တစ္ကြဲစီ ပို႔ရင္း ရင္ရွားလိုက္သည္..။ ၿပီး.. သနပ္ခါး ေသြးလိုက္၏။ မ်က္ႏွာကို လူးၿပီး ကိုယ္လုံးကို လူးရန္ ထမီစကို ျဖည္ခ်လိဳက္သည္..။
ဖြံ႕ၿဖိဳးဝိုင္းစက္ေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက ခန႔္ခန႔္ႀကီး ေပၚလာ၏။ မွန္ထဲမွာ ေဖြးေဖြးမို႔မို႔ႀကီး ျပဴထြက္ေနေသာ ကိုယ့္နို႔ႏွစ္လုံးကို ေငးစိုက္ေနရင္းက ေက်ာက္ျပင္ေပၚမွ သနပ္ခါးကို လက္ဝါးျဖင့္ ပြတ္၍ ဆြဲလိုက္ကာ လက္ေမာင္းသား အိအိႏွင့္ ေက်ာျပင္ ဂုတ္သားေတြကို လူးေနခိုက္… ရွပ္ရွပ္..ရွပ္ရွပ္ ေျခသံက ေပၚလာျပန္၏။
“ အင္း……..မမမာတစ္ေယာက္ ေျပာရတာ အားမရေသးလို႔ တစ္ခါလာျပန္ၿပီ ထင္ပါရဲ႕..”
ဟု ေတြးရင္း ကုန္သြားေသာ သနပ္ခါးအတြက္ ေနာက္တစ္ေက်ာ့ ေသြးလိုက္ျပန္သည္..။
ေျခသံက အခန္းဝ၌ ရပ္သြား၏။ ထိုေျခသံသည္ မခင္သက္ ထင္ထားသလို ေဒၚနီမာ၏ ေျခသံ မဟုတ္ဘဲ ပိုင္စိုး၏ ေျခသံဟု သိခဲ့လွ်င္ မခင္သက္တစ္ေယာက္ ဤသို႔ ပရမ္းပတာႀကီး ေနမည့္ပုံ မေပၚပါ..။
ခုေတာ့… သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႀကဳံရျပန္ေခ်ၿပီ..။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္………..။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ပိုင္စိုးသည္ အရင္တစ္ခါ ႀကဳံခဲ့ဖူးသည္မို႔ ဒီတစ္ခါ ဘာသံမွ မေပးေတာ့ဘဲ ဝင္လာခဲ့သည္..။ စင္စစ္ ပိုင္စိုး မရိုးသား…၊ မရိုးသားျခင္းက ယခု ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ဂုဏ္ျပဳေလၿပီဟု ဆိုရမည္လား မသိ၊ တံခါးဝသို႔ ပိုင္စိုး အေရာက္ မခင္သက္တစ္ေယာက္ ေခါင္းကိုငုံ႕၍ စိတ္ပါလက္ပါ သနပ္ခါး ေသြးေနသည္..။
အသံမေပးေသးဘဲ ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနမိ၏။ ေဒၚခင္သက္က ေရွ႕ကိုသာ အားစိုက္ၿပီး ေသြးေနသည္မို႔ ပိုင္စိုး ေရာက္ေနတာ မသိ၊ သူမ၏ ထမီအကြဲထဲမွ မို႔အစ္ ျပဴထြက္ေနေသာ ညာဘက္ျခမ္း တင္သားေဖြးေဖြးႀကီးႏွင့္ အားစိုက္၍ ကုန္းေသြးလိုက္တိုင္း လႈပ္လႈပ္ေနေသာ မွန္ထဲမွတဆင့္ ျမင္ရေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ပိုင္စိုး ေငးၾကည့္ေနရင္း အာေခါင္မ်ား ေျခာက္လာပါေတာ့သည္..။
ခဏၾကာမွ ေဒၚခင္သက္တစ္ေယာက္ စိတ္ကူးဝင္သည္..။ ေစာေစာက ေျခသံၾကားပါတယ္ဟု ေတြးမိရင္း ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲအေမာ့၊ မွန္ရိပ္ထဲ ေပၚလာေသာ ပိုင္စိုး၏ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။
မခင္သက္ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္သြားကာ ေပါင္ရင္းအထိ ေလွ်ာက်ေနေသာ ထမီကို ကမန္းကတန္း ေကာက္ဝတ္သည္..။ သို႔ေပမယ့္ … ျဖစ္သလိုႀကီး…။
“ ေမာင္….ေမာင္..ပိုင္စိုး…ဘယ္….ဘယ္တုံးက………”
ဟု ပလုံးပေထြး ေရ႐ြတ္သလိုႀကီး ေမးလိုက္ရင္း … ဒိန္းဒိန္းခုန္သြားေသာ ရင္ကို ၿငိမ္သြားေအာင္ ႀကိဳးစားရသည္..။

“ ခု…ခုပဲ..ေဒၚ…အဲေလ… မမသက္…ဒီေန႕ ေဆြေဆြ႕ သြားေခၚရင္း လမ္းလဲႀကဳံေနတာနဲ႕ ဒီ…ဒီကို ဝင္လာတာပါ…”
ဟု ပိုင္စိုးကလည္း အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ဆိုေလသည္..။
မခင္သက္တစ္ေယာက္ ပိုင္စိုးေရွ႕၌ မလုံမလဲ အဝတ္ျဖင့္ ရင္ခုန္လႈပ္ရွားေနကာ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းပင္ မသိတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္..။
“ ေမာင္…ေမာင္ပိုင္စိုး… အျပင္…အျပင္ ကပဲ ခဏ….ေစာင့္ေနာ္….”
ဟု တုန္ဟိုက္စြာ ဆိုေသာ္လည္း ပိုင္စိုးက မလႈပ္..၊ ေက်ာက္႐ုပ္…။ သူမကိုသာ စူးစူးနစ္နစ္ႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္..။ ခင္သက္ ျဗဳန္းကနဲ ရပ္လိုက္မိသည္။ ဒီေတာ့မွ သူ႕ထမီက ကြဲေနတာ သတိရၿပီး ခုတင္ေျခရင္း၌ လႊားတင္ထားသည့္ ထမီတစ္ထည္ကို ကုန္း၍ ဆြဲလိုက္ရာ ေက်ာျပင္ႏွင့္ ေနာက္ပိုင္းတစ္ခုလုံး တင္းသြားၿပီး တင္ပါးႏွစ္ခုၾကားႏွင့္ တည့္ေနေသာ အကြဲစၾကားမွ ေသြးႂကြစူအက္ေနေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ မို႔ခုံးျပဴထြက္လာေတာ့သည္..။
ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္႐ုပ္ထိုးကာမွ ေဆးအတြက္ ေလးရေလၿပီ.။
ပိုင္စိုး စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားေနသည္..။ ရင္ထဲမွာ ပူကနဲ ျဖစ္သြားကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ခပ္ကုန္းကုန္းႀကီး ျဖစ္ေနေသာ မခင္သက္ရွိရာသို႔ သြက္သြက္ႀကီး လွမ္းသြားမိေလ၏။
သူမ ဆတ္ကနဲ မတ္တတ္အရပ္ ပိုင္စိုးက ေနာက္မွ ဝင္၍ အေပြ႕၊ မခင္သက္၏ ေနာက္မွ သိုင္း၍ ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္မိသည္.။ မထင္မွတ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားေၾကာင့္ အပ်ိဳႀကီးလည္း ေၾကာင္သြားကာ ပိုင္စိုးကို တေတာင္ျဖင့္ တြက္လိုက္ေလသည္..။
အြတ္ကနဲ ျမည္သြားၿပီး သိုင္းထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေျပက်သြား၏။ ရင္ခုန္တာေရာ စိတ္ဆိုးတာေရာ ေပါင္းၿပီး အပ်ိဳႀကီးခမ်ာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္..။
“ ပိုင္….ပိုင္စိုး…မင္း…….မင္း…….”
ဟု ဆိုကာ ပါးကိုရိုက္မည္ဟု လက္ကိုျမႇောက္လိုက္ၿပီးကာမွ ဘယ္လိုက ဘယ္လိုျဖစ္သည္မသိ၊ မခင္သက္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ကာ ရွိုက္ေနပါေတာ့သည္.။
ပိုင္စိုးလည္း ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားကာ…
“ မမသက္…က်..က်ေနာ္…က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္… က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွန္း မသိ ျဖစ္သြားလို႔ပါ… က်ေနာ့္အျပစ္ပါ… မမသက္ရယ္… က်ေနာ့္ကို ရိုက္ပါ…ရိုက္လိုက္စမ္းပါဗ်ာ….”
ပိုင္စိုးက မခင္သက္ေရွ႕သို႔ တိုး၍ ပါးကို အပ္ေလသည္။ တကယ္ေတာ့ အပ်ိဳႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း ဘာျဖစ္၍ ဘာျဖစ္မွန္း သူကိုယ္တိုင္ မသိ၊ သူ႕ကိုလည္း မရိုက္ရက္ပါ..။ ရိုက္ရန္လည္း မရည္႐ြယ္ပါ။ စိတ္ထဲမွာ ထူပူသြားၿပီး အရွက္ေရာ ရမၼက္ပါ ေပါင္းစပ္မိၿပီး ေဒါသဘက္သို႔ ကူးသြားျခင္းသာ ျဖစ္ပါေခ်၏။
အတန္ၾကာမွ မခင္သက္ အငိုတိတ္ကာ စိတ္ဆိုးေျပသြားသည္။ မခင္သက္က လက္ထဲပါလာေသာ ထမီကို လဲ၍ ဝတ္ရန္ျပင္ၿပီးမွ….
“ မင္း……… ဟိုဘက္ခန္း သြားေနကြာ…..”
ဟု ဆို၏။ “ ကြာ ” ဟူေသာ စကားလုံးကို မခင္သက္ တမင္တကာ သုံးလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ စိတ္မဆိုးေတာ့ဘူး ဟူသည့္သေဘာ၊ ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ေသာ ပိုင္စိုးက .. “ သြားဘူး” ဟု ၫုတုတု ဆိုလိုက္၏။
“ ဒါဆို…….. ဟိုဘက္လွည့္…” ဟု ဆိုေတာ့လည္း … “ လွည့္ဘူး ” … တဲ့…။
တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေဈးဆစ္ေနၾကသည္..။
ေစာေစာက သူ႕ကို ရိုက္မလို လုပ္ခဲ့တာ သူမပင္ မဟုတ္ေတာ့သလို … မခင္သက္တစ္ေယာက္ မပြင့္တပြင့္ ၿပဳံးကာ ထမီကို လဲလိုက္ေတာ့သည္..။ ရွပ္ကနဲ လွပ္ကနဲ ပြင့္သြားေသာ ရင္သား အၫြန႔္ေဖြးေဖြးကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသာ ပိုင္စိုးကလည္း ငါးဖယ္ၿပဳံး ၿပဳံးလို႔…….။

“ သြား……. လူကို လိုက္ၾကည့္ေန… ေဆြေဆြလာမွ နင့္ေယာက္်ား နင္နိုင္ေအာင္ထိန္းလို႔ ေျပာရအုံးမယ္…ဟင္း…” ပိုင္စိုးက ဘာမွမေျပာပဲ ေရွ႕သို႔ တိုးလာသည္..။ တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္း မခင္သက္လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ ဆုတ္ ဆုတ္ေပးေနမိသည္။ ခုတင္ေဘာင္ႏွင့္ ထိသြားေတာ့ ဆက္ဆုတ္လို႔ မရေတာ့။ ပိုင္စိုးက မခင္သက္ႏွင့္ ကပ္သြားေအာင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး သူမ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဖြဖြ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း….

          “ မမ….မ…..သက္……”

ပိုင္စိုးက လွိုက္ဖိုစြာ ဆိုလိုက္၏။

“ သြား…သြားကြာ…. ေမာင္ပိုင္စိုး မလုပ္နဲ႕……”

“ ဖယ္…….ဖယ္ ပါ…..”

မခင္သက္က ေမာလွ်ေသာ အသံျဖင့္ ေရ႐ြတ္ရင္း လက္ကို ဖယ္ေသာ္လည္း လက္က ျပဳတ္မသြားပါေခ်..။ ပို၍ ပင္ တင္းက်ပ္သြား၏။

“ လူေတြ ဝင္လာရင္ မေကာင္းဘူးကြာ…. ဖယ္ပါ…ၿပီးေတာ့ မင္းက ငါ့တူမ ေယာက္်ားေလ၊ ပိုင္စိုး…. ေဒၚေဒၚ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ… ေနာ္… လႊတ္ေနာ္…”

မခင္သက္က အခ်ိဳသတ္ကာ ျငင္း၏။
ပိုင္စိုးက ေနာက္မဆုတ္ပါေခ်။ သူမ၏ ေက်ာျပင္ကို လက္ေျပာင္းၿပီး ခပ္တင္းတင္း ဆြဲယူလိုက္ရာ မခင္သက္၏ ေရေဆးငါးႀကီးပမာ တစ္လုံးတစ္ခဲႏွင့္ အိစက္ေနေသာ မထိရက္စရာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္မိလွ်က္သား ျဖစ္ရေခ်ၿပီ..။

“ ပိုင္စိုး….မမသက္ ေျပာေနတယ္..၊ ေဒၚေလး ေျပာေနတယ္ေနာ္… ဖယ္ပါလို႔ဆို.. မသင့္ပါဘူး..ဖယ္ကြာ…”

ေဒၚေလးေရာ၊ ေဒၚေဒၚေရာ၊ မမသက္ေရာ ေဝါဟာရမ်ိဳးစုံ သုံးကာ မခင္သက္ ႐ုန္းရွာပါေသး၏။ လႈပ္ခတ္ေနေသာ ရင္က တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ပိုင္စိုး ရင္အုပ္ႏွင့္ ပိညွပ္ေနေတာ့ ႐ုန္း၍လည္း မလြယ္ပါတကား..။
ပိုင္စိုးက သူမ၏ ခါးႏွင့္ မို႔ကားထြားအိေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဖိဆုပ္ႏွိပ္နယ္ရင္း….
“ မမ….မ မသက္… က်ေနာ့္ကို စိတ္ဆိုးလား…ဟင္…”
ဟု ေမးေတာ့..၊ “ အင္း…” ဟု တစ္ခြန္းသာ ဆိုရင္း ႐ုန္းကန္လိုက္ျပန္သည္။
ထိုသို႔ ႐ုန္းမိကာမွ ေျခမခိုင္သလို ျဖစ္ၿပီး ယိုင္က်သြားေတာ့သည္.။
ပိုင္စိုးက အခြင့္ေကာင္းကို အလြတ္မေပးဘဲ ယိုင္သြားေသာ မခင္သက္ ကိုယ္လုံးကို ခုတင္ေပၚ လွဲသိပ္လိုက္ကာ သူမထက္သို႔ တက္ၿပီး ေမွာက္လိုက္ေလသည္..။ သူမ မ်က္ႏွာေပၚ အုပ္မိုးကာ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို အငမ္းမရ နမ္းပစ္လိုက္မိေတာ့သည္..။
ရွင္းသန႔္ၿပီး သနပ္ခါးလိမ္းၿပီးစမို႔ ေမႊးလို႔ ႀကိဳင္လို႔ … သူ႕ကိုယ္ကေတာ့ ေခြၽးနံ႕ေတြနဲ႕ နံေစာ္ေနမလား…။ ေဒၚခင္သက္ ရင္ေတြ အရမ္းဖိုသြားရသည္..။ ခုလို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနမ္း မခံရတာ ၾကာၿပီေလ..။ ေအာက္မွ မလႈပ္သာ လႈပ္သာ လႈပ္ရင္း ႐ုန္းေနမိေသာ္လည္း မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ား အားခ်င္း မမွ်ပါေခ်..။
တကယ္ေတာ့ ႐ုန္းသာ ႐ုန္းေနရသည္ စိတ္ထဲက သိပ္မပါလွေခ်..။ ပိုင္စိုးက သူမႏႈတ္ခမ္းကို ငုံခဲ၍ စုပ္လိုက္ေလေသာ္ကား အပ်ိဳႀကီးခမ်ာ တစ္ကိုယ္လုံး ရွိန္းဖိန္းသြားကာ ထြန႔္ထြန႔္လူးလူး ျဖစ္သြားရသည္..။
“ ပိုင္စိုး…. ေတာ္ကြာ…ေနာ္… ဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ပါေတာ့..၊ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး..၊ ၿပီးေတာ့ တံခါးႀကီးကလဲ ပြင့္လို႔….”
ပိုင္စိုးက ခုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းကာ အျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္..။ တစ္မိနစ္ မၾကာလိုက္..၊ ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္..။ ပိုင္စိုး ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မခင္သက္က ခုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး မွိန္းေနရွာသည္..။ ရင္ရွားထားေသာ ထမီကို အထက္သို႔ေရာက္ေအာင္ ဆြဲတင္လိုက္ရင္း ဝင္လာေသာ ပိုင္စိုးကို ၾကည့္ကာ ….

“ ဘာလုပ္တာလဲ…..” ဟု ဆို၏။

“ တံခါး ပိတ္ခဲ့ၿပီေလ…”

ပိုင္စိုး ေျပာေျပာဆိုဆို ခုတင္ေပၚ တက္လွဲလိုက္ကာ လည္ပင္းေရာက္ေအာင္ မတင္ထားေသာ ထမီစကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲၿပီး ေလွ်ာခ်လိဳက္ေလရာ ရင္သားႏွစ္မႊာ ဘြားကနဲ ေပၚသြားသည္..။

“ ပိုင္စိုး…ကြာ……မင္း ေျပာစကားလဲ နားမေထာင္ဘူး…ဟင္း….”

ရီေဝေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ မ်က္ေစာင္းလွလွ ထိုးေနခိုက္ ပိုင္စိုးက အက်ႌႏွင့္ ပုဆိုးကို ခပ္သြက္သြက္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္..။
သူ႕ေပါင္ၾကား၌ ဆတ္ေတာက္ ဆတ္ေတာက္ႏွင့္ မာန္ဖီေနေသာ နီညိုတုတ္ခိုင္လွသည့္ လီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ ေဝ့ၾကည့္ၿပီးမွ ……..

  “ မၾကည့္ရဲဘူး ကြာ…”

ဟု ဆိုကာ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္လိုက္ေလသည္..။
ပိုင္စိုးက သူမေက်ာျပင္ကို သိုင္းဖက္ပင့္မကာ ထမီကို ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်လိဳက္ေလရာ တင္ပါးႏွင့္ ထစ္ၿငိေနသည္မို႔ မခင္သက္က တင္ကို ႂကြ၍ ေပးလိုက္မိသည္..။
ပိုင္စိုးက ထမီကို ကြင္းလုံးကြၽတ္သည္အထိ ဆြဲခြၽတ္ၿပီး ခုတင္ေအာက္ ပုံထားလိုက္သည္..။ ခုေတာ့ မမသက္ တစ္ေယာက္ ေဆြေဆြ႕တာဝန္ကို ထမ္းရေခ်ေတာ့မည္..။
ေဆြေဆြ႕ေနရာမွာ ငါပဲ ျဖစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕ဟု မခ်င့္မရဲ ေပၚခဲ့ဖူးေသာ စိတ္ကူးတို႔ တကယ္ျဖစ္လာေခ်ေတာ့မည္ ထင္ပါရဲ႕…။
သင့္၏ မသင့္၏ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပါ..။ ယခုအခ်ိန္၌ ရမၼက္မီးလွ်ံက ဝါးၿမိဳေတာက္ေလာင္ေနသည္မို႔ ဒီမီးကိုသာ ၿငိမ္းပစ္လိုက္ခ်င္၏။ ဒါပဲသိေတာ့သည္..။
ေဆြေဆြ သင္တန္းနားရက္ေတြမွာ ပိုင္စိုးက အိမ္ေခၚ ေခၚလာၿပီး သူတို႔လင္မယား တစ္ပတ္တစ္ေခါက္ အိပ္ၾကသည္..။ ခြဲေနရေသာ တစ္ပတ္စာကို အတိုးခ်၍ လိုးၾကတိုင္း တစ္ဖက္ခန္းမွ ေဒၚေလးသက္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ရသည္..။
အပ်ိဳႀကီးတန္မဲ့ ေခ်ာင္းၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ရသည္မွာ ၾကာၿပီ..။ အဲဒီကတည္းက ျမင္ရဖန္မ်ားခဲ့ေသာ ပိုင္စိုးလီးထစ္ နီညိုႀကီးကို ေမ့မရ… ေဖ်ာက္မရ ျဖစ္ခဲ့ရသည္..။
ပိုင္စိုးလည္း ထူးမျခားနားပါေပ..။ ေဆြေဆြ႕ကို သင္တန္းကိစၥႏွင့္ ပစၥည္းေတြ သယ္ပို႔ေပးစဥ္ အေခါက္က ျဖတ္ကနဲ အိမ္ထဲ ဝင္လာခိုက္ ဒူးေပၚေပါင္ေပၚ ႐ုံမက တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးပါ ျပဴးေနေအာင္ ေပၚေနသည့္ မခင္သက္၏ စြဲမက္စရာ ခႏၶာကိုယ္အလွကို ျမင္ခဲ့ရခ်ိန္မွစ၍ ထိုျမင္ကြင္းက လႊမ္းမိုးေနခဲ့သည္..။
ေဆြေဆြတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္စလုံး တစ္မ်ိဳးစီ လွၾကပါ၏။ ထားအိက ေအရိုးဗစ္လည္း ကစားထားသူမို႔ အဟိုက္အရွိုက္ အဖိုေတြက တင္းတင္းျပည့္ျပည့္ စြဲမက္ဖြယ္ ေကာင္းသလို ေဆြေဆြကလည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတာေတာင္မွ အခ်ိဳးအစားမပ်က္ပဲ လိုး၍ မဝေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ မယား..။
အင္း….ေဒၚေလး…..မမသက္က ေကာ…..။
အပ်ိဳႀကီး စာရင္းဝင္ေနေသာ္လည္း အစ္မႀကီး အ႐ြယ္မွ်သာ..။ တည္တည္ခန႔္ခန႔္၊ ထြားထြားမို႔မို႔၊ အိအိစက္စက္ တစ္လုံးတစ္ခဲႀကီး လွေသာ အလွပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္..။ စိတ္ထဲကေတာ့ စိတ္ကူးေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ..။ ၾကာၿပီဆို… သူမ၏ အားမနာစတမ္း ၾကမ္းပစ္ခ်င္စရာ ေကာင္းလွေသာ ေရေဆးငါး ခႏၶာကို အတြင္းက်က် သိခဲ့ျမင္ခဲ့ရၿပီးကတည္းက ဆိုပါေတာ့..။
ယခုေတာ့ .. ထိုေရေဆးငါးႀကီးကို စားဖို႔ ကိန္းႀကဳံပါၿပီ..။ ပိုင္စိုးသည္ ေရေဆးငါးႀကီးကို စိတ္တိုင္းက် စားရန္ အေၾကးခြံခြာသည့္ အေနျဖင့္ ပက္လက္ႀကီး ျဖစ္ေနေသာ မခင္သက္၏ ကိုယ္လုံးအိအိႀကီးေပၚသို႔ အားပါပါ ပစ္၍ ေမွာက္လိုက္သည္..။
အိ..ကနဲ အသံထြက္သြားၿပီး….

 “ မၾကမ္းနဲ႕ကြာ…၊ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္….တကထဲမွ…...ဟင့္………”

မခင္သက္က မ်က္ေစာင္းလွလွ တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ေလရာ သေကာင့္သား ပိုင္စိုးတစ္ေယာက္ သေဘာေတြ႕ မေနာေခြ႕ သြားရၿပီ…

“ မမသက္ကို အပ်ိဳႀကီးဘဝက ခြၽတ္ေပးခ်င္လို႔ပါ…မမရဲ႕……” ေျပာေျပာဆိုဆို ေလးငါးခ်က္မွ် ဆက္၍ ေဆာင့္ေနရာ မခင္သက္ခမ်ာ သေဘာက်လွ်က္ကပင္….

      “ ၾကည့္……… ေျပာေလကဲေလ..
      ႏြားသိုးေလးေတာ့လား…..”

ဤသို႔ ဆိုကာ သူ႕ေက်ာကို လက္သီးဆုတ္ႏွင့္ ထုကာ ထုကာ မၾကာခင္ျဖစ္လာေတာ့မည့္ အေရးအတြက္ ရင္ေတြခုန္ ဖင္ေတြတုန္လွ်က္ ၿပဳံးေနမိေတာ့သည္..။
ပိုင္စိုးက မခင္သက္၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို မ်က္ႏွာအပ္လွ်က္ ဘယ္ညာလူးလိုက္သည္..။ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တစ္လုံးစီ လူးလွိမ့္ေပးလိုက္သည္..။ နို႔သီးေခါင္းကေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ ကလိ၍ သြားျဖင့္ မနာေအာင္ ငုံခဲေပးသည္.။
အေတြ႕အႀကဳံ ရွိခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ခုလိုမ်ိဳး ကလိတိတိျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် ဆြေပးေနေသာ အရသာကို မခံစားရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္၍ မခင္သက္ခမ်ာ မေနတတ္ေလာက္ေအာင္ မရိုးမ႐ြျဖစ္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး ႂကြႂကြ႐ြ႐ြ တြန႔္လိမ္ေနသျဖင့္ ပိုင္စိုးက သူ႕ကိုယ္လုံးျဖင့္ ဖိကာ ဖိကာ ေဆာင့္ေပးထိန္းေပးေနရသည္..။
ခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္ၿပီမို႔ မီးကလည္း ပြင့္ခဲ့ေခ်ၿပီ..။ မခင္သက္၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးအရင္းပိုင္း၌ စိုစြတ္ေသာ အရည္ၾကည္တို႔ စိမ့္ကနဲ စိုလာၿပီမို႔ အေပၚမွကပ္၍ ဖိထားေသာ ပိုင္စိုး၏ ေပါင္ရင္းဆီးစပ္တို႔၌ အစိုဓာတ္ ကူးစက္ခဲ့သည္..။
ယခုလိုအခ်ိန္၌ ကိုယ္က မလုပ္ခ်င္ပါဘူး ေျပာလွ်င္ေတာင္ ထိုင္ရွိခိုးကာ လိုးေပးဘို႔ ေတာင္ ေတာင္းပန္ေတာ့မည္ကို သိေသာ ပိုင္စိုးသည္ အပ်ိဳႀကီးကို ႐ြသည္ထက္ ႐ြလာေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႏွိုးဆြေပးေနေတာ့သည္..။
ဝမ္းျပင္သားတစ္ေလွ်ာက္ ပတ္ပတ္လည္ သြားေအာင္ လွ်ာျဖင့္ လ်က္၍ ကလိေပးသည္..။ ခ်က္တြင္းနက္နက္ကေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ကေလးျမႇူသလို ျမႇူနမ္းေပးလိုက္ရာ ေဒၚခင္သက္ခမ်ာ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရယ္လွ်က္ ျဖတ္ျဖတ္လူးကာ ၾကက္သီးေတြ ထသြားရေတာ့သည္..။
ပိုင္စိုးက မ်က္ႏွာကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်လာရင္း မခင္သက္၏ မိန္းမအဂၤါစပ္ လြင္ျပင္ေပၚ ေမွာက္၍ ပြတ္ေပးလိုက္သည္..။ ေရခ်ိဳးသန႔္စင္ၿပီးစမို႔ အညစ္အေၾကး ကင္းစင္၍ လွပလြန္းေသာ မမသက္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက သူ႕ကို ႀကိဳဆိုေနသည္…။
သူက မမသက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို မ်က္ႏွာအနည္းငယ္ ခြာလွ်က္ အနီးကပ္ ၾကည့္ရင္း တံေတြးကို မ်ိဳခ်လိဳက္သည္..။
မခင္သက္ကမူ လက္ကို ပတၱာယွက္သလို ယွက္၍ ေခါင္းတင္ကာ သူမ၏ လွ်ို႔ဝွက္ရတနာကို တပ္မက္စြာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ပိုင္စိုး၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနမိသည္..။

“ အင္း…..ပိုင္စိုးေလး….ပိုင္စိုးေလး…ဒီေန႕ည ေဆြေဆြလာတဲ့ အထိေတာင္ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး…ေအးေလ…..သူ႕ခမ်ာလဲ မိန္းမနဲ႕ ၾကာၾကာခြဲေနရေတာ့ ဆာေနရွာမွာေပါ့….”
မိန္းမပီပီ က႐ုဏာ စိတ္ကေလးျဖစ္ကာ သူစိတ္ရွိသလို လိုးပေစေတာ့၊ သူ႕စိတ္တိုင္းက် ငါ အလိုျဖည့္လိုက္မယ္…ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ေက်နပ္စြာပင္ ေမွး၍ ေနေလေတာ့သည္..။
ပိုင္စိုးက မခင္သက္၏ အရည္ၾကည္မ်ား စို႐ႊဲေနၿပီး ဖူးဖူးမို႔မို႔ႀကီး ခုံးႂကြေနေသာ
 ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တဝႀကီး ၾကည့္ၿပီး အေစ့ေလးကို လွ်ာျဖင့္ တို႔ထိကစားေပးလိုက္ရာ အပ်ိဳႀကီးခမ်ာ တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူသြားကာ ေဘးသို႔ကားစြင့္လွ်ံက်ေနေသာ တင္ပါးသားႀကီးမ်ား က်ဳံ႕၍တက္သြားသည္အထိ ေနမထိ ထိုင္မသာ လူးလြန႔္သြားရရွာသည္..။
ပိုင္စိုးက တဆက္တည္းပင္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီး ေပၚသြားေအာင္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး လွ်ာကိုလိပ္ကာ ေပၚလာသည့္ အတြင္းသားႏုႏုထဲသို႔ သြင္း၍ ကစားလိုက္သည္..။
ပိုင္စိုး၏ ကလိခ်က္ ထိခ်က္မ်ားက မခင္သက္၏ အဓိက ခလုပ္မ်ားကိုခ်ည္း ကိုင္ေနသလို ျဖစ္ရကား အစာငတ္ေနေသာ က်ားသစ္မတစ္ေကာင္ အစာေကာင္းကို ေတြ႕ရာ၌ ဣေျနၵမရေအာင္ ျဖစ္သြားသကဲ့သို႔ ျပတ္လပ္ေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ မမသက္တစ္ေယာက္ ပိုင္စိုး၏ အေကာင္းစား ျပဳစုေပးမႈကို ဖင္တႂကြႂကြ ရင္တမမျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္ေကာ့ပ်ံကာ ျဖတ္ျဖတ္လူး ဆတ္ဆတ္ခါျဖင့္ ဖီလင္ေတြ အဆင့္ဆင့္ တက္ရပါေခ်ၿပီ..။
အားမလို အားမရျဖစ္လွစြာ ပိုင္စိုး
 ေခါင္းကို မမွီမကမ္း ဆြဲ၍ ဆံပင္ေတြကို ဖြေခ်ေပးေနမိသည္..။ အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ေနၿပီကို သိေသာ ပိုင္စိုးက အရွိန္ကို မေလွ်ာ့ပဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရင္ၫြန႔္ဆီသို႔ လွမ္းလိုက္သည္..။
သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ထဲ ျပည့္လွ်ံေနေအာင္ ဆုတ္ကိုင္မိေသာ မမသက္၏ အိစက္ထြားႀကိဳင္းလွေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားမနာတမ္း ဆုတ္ေခ်ပြတ္လွိမ့္ေပးရင္း
သူမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုလည္း စိတ္တိုင္းက် ေမႊ၍ လ်က္လိုက္၊ ကလိလိုက္၊ သြားျဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ကိုက္ေပးလိုက္ လုပ္ေနေလရာ ျခေင္သ့မင္းျပဳသမွ် ႏုေနရရွာသည့္ သမင္ငယ္ေလးပမာ အသက္ရႉသံ ျပင္းျပင္းမႈတ္၍ လူးကာလြန႔္ကာျဖင့္ မမသက္တစ္ေယာက္
 ႀကိတ္မွိတ္ ခံစားေနရရွာပါေလ၏..။
 ပိုင္စိုးကမူ မေလွ်ာ့ေရးခ် မေလွ်ာ့..။
ၾကာေသာ္ မမသက္တစ္ေယာက္ မေနနိုင္လြန္းေတာ့ၿပီမို႔ သူျပဳသမွ် အေကာင္းခ်ည္း ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဒီေလာက္ႀကီး ေကာင္းလြန္းေနျခင္းကို လုံးဝ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ပါ..။
ပါးစပ္မွ တအီးအီး၊ တအင္းအင္း ညည္းၫူေနရာမွ ….

“ ေမာင္….ေမာင္ေလး …ပိုင္ …စိုး……အား…….အား…..ရွီး…ကြၽတ္ ကြၽတ္…အ….ရွီး ေမာင္ေလး…ေတာ္……ေတာ္ေတာ့ကြာ… မမသက္…အီး….ဟီး….ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့ဘူးကြယ္…”

မခင္သက္တစ္ေယာက္ ဤကဲ့သို႔
 တားျမစ္ရသည္အထိ ျဖစ္လာပါေတာ့၏။
ဒါေတာင္ ပိုင္စိုးက မေလွ်ာ့ေသးဘဲ ႏွစ္မိနစ္သာသာမွ် ဆက္၍ ဆုတ္ေပး စုပ္ေပး မႈတ္ေပး ေနျပန္ရာ မမသက္ခမ်ာ ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့သလို ဆက္၍သာ အဆြ ခံေနရရွာသည္..။

“ ေမာင္ေလး…မ…..မမ ကို သနား ပါကြယ္… ေနာ္…အ..အား… ဘယ္.လိုမွ မေန နိုင္ေတာ့ဘူး…လိုး ….လိုးေတာ့ေနာ္…လိုးပါေတာ့ ကြာ ေနာ္…..ေမာင္….ေမာင္ေလး…အား…..အင္း…ရွီး ကြၽတ္…ကြၽတ္…”
“ မမ..က်ေနာ္ မႈတ္ေပးတာ ႀကိဳက္လား ဟင္…ေကာင္းလား…”

မခင္သက္တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စကားမျပန္နိုင္ရွာ…။ အတန္ၾကာမွ ဟင္း ခနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး မႈတ္ထုတ္ကာ….

“ ေသ…..ေသေတာ့မယ္… ဒီမွာ မ….မမ ဘယ္ေလာက္ထိ ေကာင္း ေကာင္းေနလဲ မင္း …မသိဘူး.. ဟင္း ဟင္း……ဟဲ….အင္း…ဟင္း…လိုး လိုးေပးပါေတာ့ ေမာင္ေလးရယ္ေနာ္…. ေနာ္လို႔….ဟင္း…တကထဲမွ လူကို ဣေျနၵမရေအာင္ကို မႈတ္ေတာ့တာပဲ…ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္… လုပ္…လုပ္ေတာ့ ျမန္ျမန္ေလး…ဟင္း အင္း…”
“ ေမာင္ေလးက မမသက္ အရသာ ရွိသထက္ ရွိေအာင္လို႔ပါ..၊ မမကလဲ ဒီေလာက္ေကာင္းေနတာကိုမ်ား စိတ္ဆိုးရတယ္..လို႔…”
“ အင္း ….ဟင္း…စိတ္ဆိုးလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဟဲ့..၊ ေသနာေလးရဲ႕.. ဒီက သိပ္ၿပီး အလိုးခံခ်င္လြန္းလို႔ ေျပာေနတာ…အင္း…..အေမ့..အဲ့…….ဟင္း ၾကည့္ပါလားလို႔…၊ ဟင္….လိုးေတာ့လို႔…”

ပိုင္စိုးက အမႈတ္ကိစၥကို ရပ္နား၍ အလုပ္ကိစၥဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ေလသည္..။
ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ သူမ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ၿဖဲလိုက္ကာ ဟၿပီး ခြဲၿပီးျဖစ္သြားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ဒူးေထာက္၍ ထိုင္လိုက္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ဒူးေကာက္ေကြးကို ပင့္၍ တြန္းတင္လိုက္သည္..။
ဒူးေကာက္ေကြးမွ အထက္ပိုင္း ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းက ေဘးသို႔ ကားေနရာမွ စုေထာင္သြားကာ ဒူးေကြးမွ ေအာက္ ေျခသလုံးပိုင္းသည္ ေအာက္သို႔ ၫြတ္က်ေနရကား မခင္သက္၏ တင္ပါးေအာက္ပိုင္းသည္ အဂၤလိပ္အကၡရာ ပုံစံျဖစ္ေနေလသည္..။
ပိုင္စိုးက လိင္တံထိပ္ဖူးကို မခင္သက္ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းဝႏွင့္ေတ့ဆက္ ဆက္ေနရာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မတည့္..။ စိတ္မရွည္ေတာ့ေသာ မမသက္က … ..

     “ ဟြန္း….တကထဲမွ ..ပဲ….”

ဟု ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးဆိုရင္း ပိုင္စိုး လီးတံထိပ္ဖူးကို လက္ေခ်ာင္းႏုႏုေလးမ်ားျဖင့္ ဆုတ္ကိုင္ကာ သူမေစာက္ေခါင္းဝႏွင့္ ဆက္ေပးလိုက္ေတာ့မွ ပိုင္စိုးက တင္ပါးကို ဖိ၍ အားစိုက္ကာ ႏွစ္လိုက္ေတာ့သည္..။ ဇြိ…ဇြိ….ဇြိ….. ျမည္သံေပး၍ သူ႕လထစ္ႀကီး နစ္ဝင္သြားသမို႔ မခင္သက္တစ္ေယာက္ ေစာေစာကလို မၿပဳံးနိုင္ေတာ့ရွာပဲ မ်က္လုံးေလးကို ေမွး ပါးစပ္ေလးကို ဟကာ ကာမအရသာကို ယစ္မူးခံစားေနပါေတာ့သည္..။
လိုးထည့္လိုက္ရသည္မွာ စီးစီးပိုင္ပိုင္
 ရွိလြန္းလွပါ၏။ အနမ္းအရႈပ္ အမႈတ္ အယက္ စုံလင္စြာျဖင့္ စိတ္တိုင္းက် ႏႉးထား၍ ႏူးအိ ေဖာင္း႐ြေနတာေတာင္မွ ပိုင္စိုး လထစ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ခပ္စီးစီး ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ ဝင္သြားရသည္..။
႐ႊပ္ခနဲ လြယ္လြယ္ကူကူ ဝင္ျခင္း မဟုတ္ပါ..။ ဇိကနဲ တြန္း၍ ဝင္သြားျခင္း ျဖစ္သည္..။
ရင္သားေတြ ဖင္သားေတြက ေဆြေဆြ႕ထက္ ထြား၍ ကားကားမို႔မို႔ ေဖာင္းေဖာင္းႂကြႂကြႀကီးမို႔ လိုးမေကာင္းေလာက္ဘူး ထင္ထားခဲ့သည္မွာ မွားၿပီ..။
ေဆြေဆြက မမသက္ထက္ ရင္ေတြ တင္ေတြ နည္းနည္းငယ္ေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္ကမူ ထြားႀကိဳင္းလွေခ်သည္..။
မမသက္မေတာ့ ျပည့္တင္း အိကားေသာ အသားဆိုင္မ်ားေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္က ညွပ္သလို ျဖစ္ေန၍လား မသိ..။
 ႀကီးမားေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဘာမွ်ပင္ မဆိုင္..။ စီးစီးပိုင္ပိုင္ႀကီး …လိုး၍ ေကာင္းလြန္းေလာက္႐ုံ အေနေတာ္ေလး ျဖစ္ေနသည္..။
ပိုင္စိုး လီးတံႀကီးက ေျပာယူရေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လြန္း၍လားေတာ့ျဖင့္ မဆိုသာပါေခ်..။
ျဖစ္ေတာ့ ျဖစ္နိုင္ပါ၏.။ ေဆြေဆြလဲ ခုမွသာပါ..။ ညားကာစကမ်ားဆို..ေတာ္ပါေတာ့ဟု တားယူရေလာက္ေအာင္ သူမခမ်ာ နာက်င္စြာ အလိုးခံခဲ့ရသည္..။
အခုေတာ့ ေန႕တိုင္းညတိုင္း ဝင္ေနက် ထြက္ေနက်မိဳ႕ ဒီလီးႀကီး၏ လုံးပတ္ႏွင့္ အရွည္ဒဏ္ကို ခံနိုင္ရည္ ရွိေနေခ်ၿပီ..။
မမသက္ကေတာ့ တစ္ခါမွ မခံရေသးတဲ့ ေစာက္ဖုတ္မို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ မခံရတာ ၾကာလို႔လားေတာ့ မသိ… လိုးရတာ ၾကပ္ၾကပ္သပ္သပ္ ရွိလြန္းလွသည္..။
ပိုင္စိုးက အဆုံးထိ ဝင္သြားေသာ သူ႕လီးႀကီးကို ျပန္ႏႈတ္၊ ျပန္ထိုးလိုက္ျဖင့္ အသာေလး ေမွးၿပီး လိုးေဆာင့္ေနေလသည္..။

“ လိုးကြာ….အင္း ဟင္း….ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးေပးပါေနာ္… အင္း ဟင့္…..အမေလး…ေကာင္း …. ေကာင္းလိုက္တာ…ဟုတ္…ဟုတ္တယ္…အင္း ဟုတ္ၿပီ…၊ ကြၽတ္..ကြၽတ္…ရွီး…….ရွီး….အီး အင့္..အား…ေဆာင့္…ေဆာင့္……. နာနာေလး ေဆာင့္… ေအး …ေအးကြယ္….လိုး …လိုး…အားရပါးရသာ လိုး…မမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကြဲခ်င္ ကြဲသြားပေစ… အား…အင္း …ကြၽတ္..ကြၽတ္….ရွီး…အား…အင့္ ဟင့္…. ဟ…အား…အီး….ဟီး….အ…….”

မခင္သက္တစ္ေယာက္ ဟန္ေဆာင္မႈေတြ တစ္ခုမက်န္ ကြာက်သြားၿပီး.. သူမဆႏၵကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့ဘဲ ႏႈတ္မွ ဖြင့္ဟရေတာ့၏..။
သူမ၏ မ်က္ႏွာ အမူအယာကလည္း ရမၼက္အခိုးအလွ်ံ မ်ားျဖင့္ ရီေဝ တက္ႂကြ၍ ထူးထူးကဲကဲ တပ္မက္ခ်င္စရာ လွပလြန္းေနေတာ့သည္..။
မိန္မတစ္ေယာက္၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္ေနခိုက္ ထိုမိန္းမ၏ မ်က္ႏွာ၌ ေတြ႕ရေသာ အမူအယာမွာ ထိုအခ်ိန္၌သာ ေတြ႕ရသည့္ အလြန္ရွားပါးလွေသာ အလွတစ္မ်ိဳး မဟုတ္ပါလား…။
ပိုင္စိုးက စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းလွေသာ မမသက္၏ ရမၼက္လွိုင္းႂကြ မ်က္ႏွာေပးကို တစိမ့္စိမ့္ ရႈစားရင္း ရာဂစိတ္တို႔ ႂကြသထက္ ႂကြလာကာ မမသက္ အလိုက် အစြမ္းကုန္ အားသြင္းၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးေတာ့သည္..။
ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳးတို႔ ေတြ႕ၾကသည့္ပြဲမို႔လား မသိ၊ ဖိုႏွင့္မတို႔ အခ်စ္နယ္ကြၽံၿပီး ကာမဂုဏ္ ခံစားေနၾကပုံမွာ ထိတ္လန႔္စရာ ေကာင္းလွေတာ့သည္..။
အတန္ၾကာမွ် စိတ္ရွိလက္ရွိ ေဆာင့္ ေဆာင့္လိုးေနၿပီးမွ ခဏရပ္ကာ မမသက္၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဘယ္ဖက္သို႔ ေစာင္းပစ္လိုက္သည္..။
ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ညာဘက္ ေပါင္တံကို ပင့္၍ တြန္းကပ္လိုက္ရာ စင္းထားေသာ ဘယ္ေျခထက္၌ အားကစား ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္သလိုမ်ိဳး ေကြး၍ တင္ျမႇောက္ထားသည့္ ပုံစံ ျဖစ္သြား၏..။
မမသက္ ပိုင္စိုး ျပင္ဆင္ေပးသမွ် ၿငိမ္၍ ခံေနလိုက္သည္..။ သူ႕အလိုက် ႂကြက္သားမ်ားကို ေျဖေလွ်ာ့၍ ေပးထားလိုက္သည္..။ ႀကိဳက္သလိုသာ ျပင္ဆင္ ၊ ႀကိဳက္သည့္ပုံစံျဖင့္သာ လိုးေပေတာ့ ေကာင္ဆိုးေလး……ေမာင္ပိုင္စိုးေလးေရ…။ တစ္ဖက္သို႔ ေစာင္းထားသည္မို႔ မခင္သက္၏ ခါးက နိမ့္ဆင္းေနၿပီး တင္ပါးႀကီးတစ္ဖက္က ခုံး၍ ေကြးကာ ျမင့္ကားေနသည္။
စူကား မို႔ေမာက္ေနေသာ ဖင္သားဆိုင္ႏွစ္ႁမြာက အိစက္ကာ ေနာက္သို႔ ပစ္ထား၏။ တုတ္ခိုင္အိေဖြးေသာ ေပါင္တံလုံးႀကီးႏွစ္ခုက ပူးဆင့္ေနသည္။ အရင္းပိုင္းခ်င္းမွာေတာ့ ခပ္ကြာကြာဟလို႔ ေန၏။ ဘယ္ျခမ္း ေပါင္းလုံးရင္းက ေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ ပစ္ထားကာ ညာျခမ္းေပါင္လုံးရင္းက ေရွ႕သို႔ တြန္းပို႔ ခံထားရသမို႔ ေပါင္ရင္းခြဆုံရွိ လီးႏႈတ္ၿပီးကာစ မမသက္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးခမ်ာ စူအက္စူအက္ ႐ြစိ႐ြစိျဖစ္ကာ လီးႀကီးဝင္လာေတာ့မည္ကို အဆင္သင့္ ေစာင့္ႀကိဳေနဟန္ျဖင့္ အသားနီမ်ားပင္ လန္ထြက္ေတာ့မေလာက္ မြတ္သိပ္ေနရွာသည္။
ပိုင္စိုးက မမသက္၏ တင္ပါးခုံးခုံးေပၚ လက္တင္ကာ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ေနာက္၌ ကပ္လိုက္ၿပီး အံက်ျဖစ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္စူစူထဲသို႔ ထိပ္ဖူးကို ေတ့၍ ႏွစ္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားပါ၏။ အေနအထားကလည္း ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းကို ၿဖဲဟထားသလိုမို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက စူစူမို႔မို႔ႀကီး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

အဆုံးအထိ သြင္းထားရာမွ ဆတ္ကနဲ ျပန္ထုတ္လိုက္ၿပီး ကြၽတ္လုကြၽတ္ခင္ ျဖစ္မွ အားစိုက္၍ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ျပန္သည္။ တစ္စတစ္စ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက ျပင္းထန္လာသည္။ သူက အားစိုက္၍ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေဆာင့္လိုက္တိုင္း မမသက္၏ အိစက္ထြားမို႔ေသာ ရင္သားႀကီး ႏွစ္ႁမြာက ယမ္းခါ၍ တအိအိ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
သူမကလည္း အၿငိမ္မေနပဲ တင္ကို ေနာက္သို႔ ပစ္ပစ္ေပးရင္း ညာလက္ျဖင့္ သူ႕ကိုယ္လုံးကို စမ္းမိစမ္းရာ စမ္း၍ ဆိတ္ဆြဲညွစ္လိမ္ကာ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေၾကာင္း ၫႊန္းဆိုေနသည္သို႔ရွိ၏။
ပိုင္စိုးကလည္း အိထြားကားျပန႔္ေသာ အပ်ိဳႀကီး၏ ဖင္သားဆိုင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ သူ႕ဆီးခုံရင္းတို႔ အားရွိပါးရွိ ပစ္ပစ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဖတ္ခနဲ ဖတ္ခနဲ ျမည္ကာ တုန္ခနဲ တုန္ခနဲ အိတက္သြားေသာ ႏူးညံ့ဝင္းဝါသည့္ တင္သားဆိုင္ႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ကာမစိတ္ေတြ ျပင္းထန္သည္ထက္ ျပင္းထန္လာသည္။
ေဆာင့္ခ်က္ကလည္း အားပါလြန္းလွသျဖင့္ ခံရသူမွာ မသက္သာပါ။ မမသက္တစ္ကိုယ္လုံးလည္း မညွာမတာ ဆြဲယမ္း၍ အလႈပ္ခံေနရေသာ သစ္ပင္ငယ္ေလးပမာလို ျဖစ္ေနရွာသည္။
မမသက္၏ ႏႈတ္မွ ေကာင္းလြန္းလွေသာ ကာမစည္းစိမ္ေၾကာင့္ တအိအိ…တအအ…ညည္းသံေလးမ်ားကလည္း
 စည္းခ်က္ပမာ ထြက္ေပၚလို႔ ေနပါ၏။
ပိုင္စိုးက ထြက္လုထြက္ခင္ျဖစ္ေနေသာ သုတ္ကို ထိန္းသည့္အေနျဖင့္ ဇြပ္ကနဲ အသံျမည္ေအာင္ လီးတန္ႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ရိုက္ထားသည့္ ခပ္တုတ္တုတ္ စို႔ႀကီးတစ္ေခ်ာင္း မရွိေတာ့သလိုျဖစ္ကာ မမသက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားရၿပီး အ၇ွိန္မသတ္နိုင္ပဲ ပြစိပြစိ ျဖင့္ ႐ြစိထိုးေနေလေတာ့သည္။

“ ေမာင္….ေမာင္ေလး ….. ၿပီးခ်င္ၿပီလား…?”

မမသက္က တုံရီဟိုက္ေသာ အသံျဖင့္ ေမးလာသည္။

“ ဟုတ္တယ္ မမသက္ .. စိတ္ထဲမွာ
 မထိန္းနိုင္ေတာ့လို႔ ခဏနားလိုက္ရတာ… ဆက္သာ လိုးေနလို႔ကေတာ့ လေရေတြ ထြက္ကုန္ေတာ့မွာ…”

“ ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း… ထြက္ထြက္
 ေဆာင့္သာေဆာင့္ကြာ..၊ မမ အရမ္းေကာင္းေနတာ…ေမာင္ရဲ႕….”

 မမသက္က မြတ္သိပ္ဆာေလာင္စြာ
 သူမဆႏၵေတြကို ထုတ္ေဖာ္လာပါသည္။
ပိုင္စိုးက ….

“ အင္းပါ မမရ…ဒီတစ္ခါ အေပၚကေမွာက္ၿပီး အားရပါးရ လိုးမယ္ေလ…. အၿပီးသတ္ေပါ့..မမေကာ ၿပီးကာနီးၿပီလား? ”

မခင္သက္က စိတ္မရွည္ေတာ့ေသာ အသံျဖင့္ … အင္း .. ဟု တစ္ခြန္းဆိုၿပီးေနာက္…

“ ဒီက အရမ္းေကာင္းေနၿပီ ဥစၥာ၊ မင္းလီးႀကီးသာ ဆက္ေဆာင့္ေနရင္ ခုေလာက္ဆို ၿပီးေနေရာေပါ့… လုပ္…လုပ္ေတာ့…၊ စိတ္ရွိလက္ရွိသာ ေဆာင့္လိုးေတာ့…မမကို မညွာနဲ႕… မမလဲ ၿပီးေတာ့မွာ အင္း………ဟင့္….ဟင္း…”

မခင္သက္က ပိုင္စိုး အလိုက် ကိုယ္ကို ပက္လက္လွန္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္း ကားကားစင္းစင္း ျဖစ္သြားေအာင္ အိပ္ေနလိုက္သည္။
ပိုင္စိုးက မခင္သက္၏ ကိုယ္လုံးအိအိႀကီးေပၚသို႔ တည့္တည့္ေမွာက္လိုက္ရာ သူ႕လီးတန္ရွည္ႀကီးက ဆီးစပ္ေပၚထိ ေမွး၍ ပူေႏြးေႏြး စိုအိအိႀကီး ေမးတင္ေနသည္။

“ ဟင္း……လုပ္ေတာ့ေလကြယ္….."လို႔….

မခင္သက္က ေမာလ်စြာ ဆိုရင္း သူ႕ကို ရီေဝစြာ ၾကည့္ေန၏။ သူက သူမႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ၾကာၾကာေလး ငုံလိုက္ကာ ေမွး၍ ေခတၱ နားေနသည္။ ၿပီးမွ ခါးကိုႂကြလိုက္ၿပီး သူမ၏ ၿဖဲကားထားေသာ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္ တည့္တည့္ခ်ိန္ကာ ထိုးထည့္လိုက္ေသာ္လည္း ငနဲသား ေမာင္ေ႐ႊလီးက ေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္ေနသည္..။
မခင္သက္က တခစ္ခစ္ျဖင့္ သေဘာေတြက်ကာ…..

“ လြဲေနတယ္ဟဲ့…ေမာင္ေလးရဲ႕..၊ ဖယ္ဖယ္…မင္းဟာႀကီး မထား၊ အင္း…ေပးပါဟာ…ကဲ..ဟုတ္..ဟုတ္ၿပီ…ထည့္လိုက္ေတာ့…ဒီအတိုင္းပဲ ထည့္လိုက္…ဟုတ္တယ္…အား….အိ..အီး…ကြၽတ္..ကြၽတ္… ေဆာင့္..ေဆာင့္ကြယ္… အီး…ရွီး…..ေမာင္..ေမာင္ေလး…အား…ေဆာင့္…ေဆာင့္..နာ နာေလး…အင္း..အ….အဲ…ဟုတ္ပီ…ရွီး….ကြၽတ္..ကြၽတ္…အေမ့…အင့္…ဟီး…..ဟင္း…အား..ေကာင္း..ေကာင္းလိုက္တာ..အား…..”

မခင္သက္က ပိုင္စိုးလီးႀကီးကို ကိုယ္တိုင္ကိုင္ၿပီး သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္ေပးရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်က္မ်ား၌ ယစ္မူးစြာ ရွိေနပါေတာ့သည္..။
ပိုင္စိုးကလည္း ေဆာင့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ပစ္ပစ္ ေဆာင့္ေတာ့သည္..။
အားပါလွေသာ သူ႕လိုးေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မမသက္ခမ်ာ အံကိုႀကိတ္ကာ မ်က္လုံးမ်ား စုံေမွးလ်က္ ပါးစပ္မွ တက်စ္က်စ္ တရွီးရွီး ျမည္ေအာင္ စုပ္သပ္ရင္း ေခါင္းကို ဘယ္ညာလူးၿပီး သူ႕ေက်ာျပင္ကို လက္သည္းမ်ားျဖင့္ ကုတ္ျခစ္ကာ တြန႔္လိန္ ေကာ့လန္ေနပါေတာ့သည္..။
သူမ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအရ အထြတ္အထိပ္သို႔ သူမ ေရာက္ေနၿပီဟု ပိုင္စိုး အတတ္သိလိုက္၏။ သူက မမသက္၏ နို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို အုံအရင္းမွ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။ ၿပီးမွ အသက္ကို ဝေအာင္ရႉလိုက္ကာ ခါးကို ျမႇောက္ကာ ပင့္ကာ အားရွိပါးရွိ အသားကုန္ႀကဳံး၍ လိုးေလေတာ့သည္..။
ပိုင္စိုး ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက အားမာန္ပါလွသလို ေအာက္မွေန၍ စေကာဝိုင္းေမႊ႕သလို ဖင္ဆုံႀကီးႏွစ္ဖက္ကို လွည့္ကာ ဝိုက္ကာ စိတ္တိုင္းက် လႈပ္၍ အလိုးခံေပးေနေသာ မမသက္၏ အပင့္..အရွိုက္ အဟိုက္အေဝ့တို႔ကလည္း မာန္ပါလွေခ်၏..။ ဘာမွ မၾကာလိုက္…။
ပိုင္စိုး၏ လေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုလုံး ယားက်ိက်ိႏွင့္ က်င္တင္တင္ ျဖစ္လာကာ တင္းေတာင့္လာၿပီး တစ္ပတ္စာ သိုေလွာင္ထားခဲ့ေသာ ေဆြေဆြ႕အတြက္ သုတ္ရည္ေတြကို ေဒၚေလးသက္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ရေတာ့သည္..။
ပူေႏြးေစးပ်စ္ေသာ သုတ္ရည္တို႔က သူမ၏ သားအိမ္ဝကို အရွိန္ျဖင့္ ပက္ဖ်န္းေလၿပီတကား..။
ခပ္ေဝးေဝး လမ္းမဆီမွ ကားသံ ၊ ကေလးမ်ား၏ ေဆာ့ကစားသံ၊ လူသံ အခ်ိဳ႕ကို ၾကားေနရ၏။ ဘာလိုလိုႏွင့္ ပိုင္စိုးႏွင့္ မခင္သက္တို႔၏ ကာမလြန္ဆြဲပြဲႀကီး ဆင္ႏႊဲခ်ိန္မွာ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွ် ၾကာေလသည္..။
ၾကာဆို မမသက္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေပးခ်င္လာသည္အထိ ေစာင့္စားရ ႏႉးႏွပ္ရတာကိုက နာရီဝက္နီးပါး ရွိခဲ့သည္ကိုး..။
ေစာင့္စားရက်ိဳး၊ ႀကိဳးစားရက်ိဳး နပ္ပါေလ၏။ ပိုင္စိုး အိမ္က ထြက္သြားေသာအခါ ၃ နာရီေတာင္ ထိုးလုၿပီ..။ သူက မမသက္ကို အနမ္းျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ကာ ခပ္သြက္သြက္ကေလး ထြက္သြားေလသည္..။
ၿပီး….မမသက္၏ ဆႏၵအရ တံခါးကို အျပင္မွ ကန႔္လန႔္ခ်သြားေပးခဲ့သည္.။ သူမကေတာ့ မစားရတာၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ အႏွစ္သက္ဆုံးေသာ ကာမအဟာရကို မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္ေနခ်ိန္၌ တဝႀကီး စားလိုက္ရသျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ေက်နပ္၍ ေနေလေတာ့သည္..။
သို႔ေပမယ့္…..
ပိုင္စိုး၏ အဆုတ္အနယ္ အဖိအေဆာင့္တို႔က တစ္ခါဆို ဆိုသေလာက္ အားပါလြန္းလွသျဖင့္ လက္ေမာင္း၊ နို႔အုံ၊ ဖင္ဆုံ၊ ခါးစပ္တို႔၌ နာက်င္ေနေလေတာ့သည္..။
အနာဆုံးႏွင့္ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ သူမ၏ လက္ေ႐ြးစင္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဖို႔ပင္ လိုမည္မထင္ပါ..။
မခင္သက္တစ္ေယာက္ သူ အားရပါးရ လိုးၿပီး ထားပစ္ခဲ့သည့္ ပုံစံအတိုင္း ကိုယ္တုံးလုံး အေနအထားႀကီးျဖင့္ပင္ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ ကားယားႀကီး အိပ္လ်က္ ေမွးေနလိုက္သည္..။
တစ္ခ်က္ ေမွးခနဲ ျဖစ္သြားၿပီးမွ အေအးပတ္မည္စိုး၍ ခုတင္ေအာက္ ေရာက္ေနေသာ ၿခဳံေစာင္ပါးပါးေလးကို ျဖစ္သလို လႊမ္းကာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ပစ္လိုက္ေလရာ အစာဝသြားၿပီျဖစ္ေသာ မခင္သက္တစ္ေယာက္ အပ်ိဳႀကီး စည္းစိမ္ အျပည့္ျဖင့္ ခပ္ကားကားႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္..။
အိပ္ရာကနိုးေတာ့ ေနေတာ္ေတာ္ခ်ိဳေနၿပီ..။ အိပ္ေရးဝဝ အိပ္လိုက္ရသျဖင့္ လန္းဆန္းသြားသလို ရွိ၏။ လန္းသည္ထက္ လန္းေစရန္ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္..။ သူ စြန႔္ပစ္ထားခဲ့သည့္ က်ိခြၽဲခြၽဲ အျဖဴရည္မ်ား ေပပြေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲသို႔ လက္ႏွိုက္၍ သန႔္စင္ေအာင္ အထူးဂ႐ုစိုက္ေလသည္..။ တစ္ကိုယ္လုံး စိမ့္သြားေအာင္ ေလာင္းခ်ိဳးလိုက္ေတာ့မွ လန္းဆန္း႐ုံမက အားပါျပည့္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္..။
တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ကာမဂုဏ္ ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ထဲမွာ အလိုလို ေက်နပ္ေနသည္..။
ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲၿပီး သနပ္ခါး ပါးပါးလိမ္းကာ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး ေပ်ာ့ေပ်ာ့ႏွစ္လုံးကို စားလိုက္ေသး၏။ ပက္လက္ကုလားထိုင္၌ ေခတၱ အနားယူေနစဥ္ အျပင္မွ ေျခသံမ်ားၾကား၍ ေမွာင္စျပဳေနေသာ အခန္းကို မီးဖြင့္လိုက္သည္..။

“ အင္း…ဒီညေတာ့ သူနဲ႕ ေဆြေဆြတို႔ရဲ႕
  ပြဲကို ၾကည့္စရာ မလိုေလာက္ေအာင္
 ဝသြားၿပီ… ဟင္း…..ေကာင္ဆိုးေလး…
     ေန႕ခင္းက ငါ့ကိုလိုးၿပီး ညက်
      ငါ့တူမကို လိုးအုံးေတာ့မယ္…
 ေဆြေဆြကေတာ့ သိရွာမွာ မဟုတ္ဘူး 
 သိမ်ားသိရင္ေတာ့ ေနာက္ဆို သူ႕ေယာက္်ား
 …အိမ္ကို တစ္ေယာက္ထဲ မသြားရ ဆိုၿပီး
 တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန႔္ထုတ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕…”

 ဤသို႔…ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြးေနခိုက္ 
 ကြၽပ္ကြၽပ္အိတ္ျဖင့္ စားစရာေတြ ဆြဲၿပီး
 ခပ္သြက္သြက္ ဝင္လာေသာ ပိုင္စိုးကို
   ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မခင္သက္က…

    “ ဟဲ့…..ေဆြေဆြ ေရာ…ဟင္…”

  အေလာသုံးဆယ္ ပုံစံျဖင့္ ေမးလိုက္ရာ
 သူက ၿပဳံးစိစိျဖင့္ လက္ညိုွးကိုေထာင္ကာ
  လီးေတာင္သလို တဆတ္ဆတ္ လုပ္ျပရင္း …

  “ ကုလားႀကီးေနာက္ လိုက္သြားၿပီ….”

            ဟု စလိုက္သည္..။

 “ ဟာ….ဟုတ္ပါဘူး….ဒီေကာင္ေလး…
          …အေကာင္းေျပာတာ…”

မခင္သက္က မွင္တည္တည္ ဆိုလိုက္ေတာ့မွ….

 “ တကထဲ…မမကလည္း..ေဒါခ်ည္းပဲ..၊
  ေျဖးေျဖးေပါ့….ေျပာမွာေပါ့..မမရဲ႕..”

   ပိုင္စိုးက လက္ထဲမွ အထုပ္ေတြကို
 ၾကမ္းေပၚပစ္ခ်လိဳက္ကာ မခင္သက္၏
 ေျခရင္း၌ ထိုင္လိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚ၌
  ေမွးေနေသာ အပ်ိဳႀကီးကို ေမႊးေမႊးေပးလိုက္သည္..။

“ အား……အေမာကို ေျပသြားတာပဲ….
               .မမရာ…”

  “ သြား….သူခိုးေလး… ေမးတာျဖင့္
 မေျဖဘူး…ေဆြေဆြမပါဘူးမို႔လား?…
 ဒါေၾကာင့္ ..သူ အူျမဴးေန….ဟင္း….”

      မခင္သက္ကလည္း ႀကိတ္၍
  ေက်နပ္ေနလ်က္ကပင္ စိတ္ဆိုးဟန္
 တမင္ျပဳ၍ ႏႈတ္ခမ္းကို စူထားလိုက္ေလသည္..။
ပိုင္စိုးက သူမကို ခ်ိဳင္းၾကားမွ ဆြဲမထူလိုက္သည္..။
  အပ်ိဳႀကီးက ေပကပ္ကပ္ပုံစံျဖင့္ တင္း
 ခံေန၏။ သူက မရမက ဆြဲယူလိုက္ရာ
   မပါခ်င့္ပါခ်င္ ပုံစံျဖင့္ မတ္တတ္ႀကီး
 ပါသြားၿပီး ပိုင္စိုး ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္သြား
           ရေလသည္..။

  “ ဟြန႔္….ေတာ္ေတာ္ကဲ…၊ ဒီကျဖင့္
 ေစာက္ဖုတ္ေတြ နာလို႔ေကာင္းတုန္း…၊     
    ဒါက ဘာလုပ္အုံးမလို႔လဲ?…..၊
    လိုးခ်င္ျပန္ၿပီလား?…ဒီလီးက…”

မခင္သက္က ေဆြေဆြမပါမွန္း အေသအခ်ာ
   သိလိုက္ရာ ႂကြ႐ြလာေသာ ကာမစိတ္
 အဟုန္ျဖင့္ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေလး ခပ္႐ႊင္႐ႊင္
  ခပ္ျမဴးျမဴး ေျပာလိုက္ၿပီး ပိုင္စိုး ေက်ာျပင္ကို
   တအုန္းအုန္း ထုေလေတာ့သည္..။
    သူက တဟားဟားရယ္ရင္း သူမ၏
 ေက်ာျပင္ကို သိုင္းဖက္ထားရာမွ ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔
  ေအးစက္စက္ျဖင့္ ေႏြးေနသည္ဟု
 ဆိုခ်င္စရာ ဓါတ္တစ္မ်ိဳး စိမ့္ဝင္ေနေသာ
  မမသက္၏ တင္ပါးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္း
 ဆုတ္၍ လွိမ့္ေခ် ပြတ္သပ္ေပးေနသည္..။

“ လူဆိုးေလး… ဖယ္ကြာ…မမ ရင္ေတြ 
 ခုန္လာျပန္ၿပီ…ခဏေလးမ်ား အေမာ
   ေျဖပါအုံးေတာ့လား..ကြာ…”

  ” တကထဲ မစားရတာ က်ေနတာပဲ…သြား …ေရခ်ိဳးလိုက္အုံး၊ သူ႕ကိုယ္ကျဖင့္
         ေခြၽးေစာ္ေတြကို နံလို႔…..”

ဤသို႔ ဆိုကာ တြန္းလႊတ္လိုက္သည္..။

“ ဟဲဟဲ…. မမဖုရားရဲ႕ အမိန႔္ေတာ္ျမတ္
                  အတိုင္းပါပဲ..”

  ပိုင္စိုးက ႐ႊတ္တီး႐ႊတ္ေနာက္ ဆိုရင္း
 ေရခ်ိဳးရန္ ျပင္လိုက္သည္..။ ဆပ္ျပာ ၊
 တဘက္ စသည္ကို ယူၿပီးမွ မမသက္
    ရွိရာသို႔ တစ္ေခါက္ျပန္လာကာ….

      “ ဟဲ..ဟဲ… မမဖုရား…
     ေရခ်ိဳးၿပီးၿပီးခ်င္းေနာ္….ဖုရာ့….”

   ဤသို႔ ေျပာဆိုကာ မခင္သက္၏
အိစက္ထြားကားေနေသာ တင္သားဆိုင္ႀကီးကို
 တစ္ခ်က္ ပုတ္၍ ထြက္သြားေလေတာ့သည္..။
      မခင္သက္…ခမ်ာလည္း ေန႕ခင္းက
 စားထားဘူးသည့္ ပိုင္စိုး၏ လီးအရသာႀကီးကို
  ေတြးလိုက္မိၿပီး ရင္ေတြခုန္၊ ဖင္ေတြတုန္ကာ
    ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တစ္ခုလုံး ယားႂကြ
            လာေလေတာ့သတည္း။

မူရင္းေရးသားသူအား Credit ေပးပါတယ္

ၿပီးပါၿပီ

  Unicode
မိုးတွင်းကြီးမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း
 နေတွေ များသလို့၊ ပွင့်လို့…၊ ဈေးခြင်းကို
       စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရင်း နဖူး၌
သီးနေသော ချွေးစက်များကို သုတ်လိုက်သည်..။
  ပြီး.. အခန်းထဲဝင်ကာ ချွေးစို အဝတ်များကို
     တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်၏။
  (၃၈)လက်မ ဆိုက်ကြီး ဘရာစီယာကို
  နမ်းကြည့်လိုက်တော့ ချွေးစော်နံနေပြီ..။
   အင်း… ရေချိုးရင်း လျှော်ရအုံးမည်..။ 
 ခန္ဓာကိုယ်၌ တစ်ခုတည်းသာ ကျန်တော့သည့်
   ဆပ်စမိုင်နာ နီရဲရဲလေးကို ဒူးပင့်၍
           ချွတ်လိုက်သည်..။
သူလည်း ချွေးနံ့ရော ဟိုအနံ့ရော မွှန်ထူနေလေပြီ..။ တဘက်တစ်ထည်ကို တန်းပေါ်မှ ယူကာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်စင်လိုက်၏။
မှန်ချပ်ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးပြည့် လုံးတီးပေါ်နေသော မိမိ၏ ကိုယ်လုံးအလှကို ငေးမောရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပီတိ တွေ ဖြာနေမိသေး၏။
ကိုယ်ကို ဘယ်လှည့်ညာလှည့်၊ သမင်လည်ပြန်လှည့် အလှည့်မျိုးစုံဖြင့် ကြည့်၍ အားရကာမှ ချွေးစုပ်မည့်စပို့ရှပ် လက်တိုနှင့် တွေ့ရာ ထမီတစ်ထည်ကို ကောက်ဝတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် မီးဖိုချောင်သို့ ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်..။
ခြင်းထဲက ချက်ပြုတ်စရာတွေကို တစ်ခုချင်း ချပြီး ခုတ်ထစ်စရာတွေကို ခုတ်ထစ်နေခိုက် ရှပ်ရှက်..ရှပ်ရှပ် ခြေသံများနှင့်အတူ …

   “ အပျိုကြီး…….အပျိုကြီးရေ…"ဟု

 ကျယ်လောင် ကျယ်လောင် အသံပေး၍        
    ဒေါ်နီမာ ဝင်လာသည်..။

 “ အော်……ဘယ်သူလဲလို့… မမမာ
           ….လာလေ…ထိုင်….”

 သိလျှက်နှင့် ဧည့်ဝတ်စကားဆိုကာ ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်..။ ဒေါ်နီမာက ယောက်ျားလုပ်စာ ထိုင်စား၊ အတင်းပြော အိမ်လည်၊ ဒါသည်သာ သူမအလုပ်..။ အောင်သွယ်က ဝါသနာ ကြီးလိုက်သေး..၊ အပျိုလေး…အပျိုဖြန်းတွေဆို ဒေါ်နီမာနှင့် ကြာကြာမနေရဲ..။
အောင်သွယ်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင် လင်ကိစ္စ သားကိစ္စတွေကို တစ်တစ်ခွခွ မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောတတ်သည်..။ ဝါသနာကြီးသော မြီးကောင်ပေါက်မလေးတွေကတော့ ရှက်တတ်သော အမူအယာဖြင့် ဒေါ်နီမာ ပြောသော မစားရဝခမန်း ခြင်ထောင်ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နှင့် ရင်တခုန်ခုန် အာသာမပြေ နားထောင်ချင်တတ်ကြသည်..။
ဒေါ်နီမာက မခင်သက်ဘေးမှ ဖင်ထိုင်ခုံ တစ်လုံးကို ဆွဲယူပြီး နံရံ၌ မှီကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လိုက်သည်..။ ပြီးတော့… သိလျှက်နှင့် ကြက်သားတွေလားဟု မေးလိုက်သေး၏။

 “ ဟုတ်တယ်…မမမာရေ… ဒီနေ့ စနေနေ့ဆိုတော့ သင်တန်းတက်နေတဲ့ ဆွေဆွေတို့ လာမှာမို့ ဟင်းကောင်းလေး ချက်ကျွေးချင်လို့ ဆိုပါတော့….”

“ အော်….ဟုတ်ပါ့..၊ ကောင်းပါ့….၊ ဒါနဲ့ ထားအိလေးကော မတွေ့ပါလား…?”

 “ ထားအိ သူတို့ ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့ မန္တလေးတဲ့..၊ အခုမနက်ပဲ ထွက်သွားတယ်…လေ…”

  “ ဟင်….ဒါဆို..အိမ်မှာ အပျိုကြီး
     တစ်ယောက်တည်း ပေါ့…”

 “ အင်း…အပျိုကြီးတို့ပဲ ကောင်းတယ်..၊
 လင်ယူသားမွေး ကိစ္စလဲ မလုပ်မရှုတ်တော့ဘူး..၊ ကိုယ့်ဖာသာ တစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နော်.. စားချင်မှ ကိုယ်ကြိုက်သလို…..ဟင်းဟင်း…”

   ဟု အကဲစမ်းသည့်အနေဖြင့် ဆိုလိုက်သည်..။ အပျိုကြီး က ဘာမှ မပြောပဲ အောက်ငုံ့၍ ခုတ်ထစ်စရာ အသားများကို သာ ရွေးရင်း ပြုံးနေလိုက်သည်..။ အတွင်းခံမပါပဲ စပို့ရှပ် အိအိတိုတိုကိုသာ ဝတ်ထားသမို့ ရင်သားများ အထင်းသား ပုံပေါ်နေကာ အသားတုံးကို ခုတ်လိုက်တိုင်း တုန်တုန် .. တုန်တုန်နှင့် လှုပ်ခါနေသော မခင်သက်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ချက်ကြည့်ရင်း …

     “ ဝါကျွတ်တော့မယ်နော်… ”

ဟု မဆီမဆိုင် ဆိုလေသည်..။ အပျိုကြီးက …"အင်း"ဟု သံယောင်လိုက်၏..။   

   "အေးလေ… အပျိုကြီးဘဝနဲ့ နေတာပဲ
  ကောင်းတယ် မသက်ရေ… သိလား..၊
 ယောင်လို့များတော့ လင်ယူမယ် စိတ်မကူးလေနဲ့…”

 “ ဟင်း….မမမာက ကောင်းတာကျ
   ထည့်မပြောဘူး..ချန်ထားတယ်..”

    ဒေါ်နီမာ ဆင်သော အကွက်ထဲသို့
     တည့်တည့်ကြီး ဝင်လိုက်သည်..။
 ဒေါ်နီမာက ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ကာ…
“ အေးလေ… ကောင်းတာတော့ ကောင်းတာပေါ့..ဒါပေမယ့် ခဏပါ…မသက်ရယ်..၊ ကောင်းတာကတော့ မသက်လည်း အပျိုကြီးပေမယ့် ဟင်းဟင်း…..”
“ အလိုတော်… မမမာနော်….ဟင်း………”
“ သဘောပြောတာပါတော်၊ ခုကာလ… အပျိုကြီး အပျိုကြီး ပေါင်လှန်ကြည့် လီးရာချည်း…ဆိုတဲ့ အထဲများ ကိုယ့်ညီမ ပါမလားလို့ပါ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မသက်ကိုမို့ ပြောရအုံးမယ်၊ ဒီမယ်…ပါတော့ကော ဘာဖြစ်သေးလဲ အေ..နော်…၊ ဘယ်သူမှ မသိပြီးတာပဲဟာ..ကိုယ်တို့ကတော့ ရှင်းရှင်းပဲ ဒါမျိုးဆို လက်မနှေးထဲကပဲ…၊ ကိုယ်တို့များ ဆိုလေ ဒီမယ်…ဒီမယ်… ဒါသာကြည့်..(၁၄) နှစ်သမီးကထဲက အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့တာ.. ”
ပြောပြောဆိုဆို သူ့ပေါင်ကြား ပုတ်ပုတ်ပြသည်..။
ဒေါ်နီမာ၏ သဘာဝကို မကြိုက်လှသော်လည်း ဒီတစ်ခါတော့ အပျိုကြီးကိုယ်နှိုက်က စိတ်ပါသလိုလိုမို့ သူပြောသမျှ မှေး၍ နားထောင်နေလိုက်သည်..။

“ မသက်… ဘယ်လိုမှတော့ မအောင်းမေ့နဲ့နော်.. မိန်းမချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့ ပြောတာ…၊ မသက် ဆန္ဒရှိရင် ပြော..၊ မမမာက ပိုင်တယ်၊ ပိုင်တဲ့ ယောက်ျားတွေ အများကြီး … ငယ်ငယ်လား၊ ရွယ်တူလား၊ ဦးဦးအရွယ်လား၊ ပြော… အပျော်လဲရတယ်၊ ရေရှည်လဲ ရတယ်.. ရည်ရွယ်ထားရင် လက်ထပ်ချင်လဲ ရတယ် သိလား…”
ဟု တစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားမည်ကို စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့် အသံကို အုပ်၍ ပြောလေသည်..။
“ ရပါတယ်…မမမာရဲ့……”
“ ဘာ…ရပါတယ်…ဟုတ်လား…၊ အပျိုကြီး၊ ခေါ်ခဲ့လို့ ရပါတယ်လားဟင်…”
“ ဟုတ်ပါဘူး…. မမမာရဲ့.. ဒီလိုပဲ နေနေကျပဲ ဥစ္စာ…”
“ အဲဒါပြောတာပေါ့… မသက်တို့..အဲဒါတွေ ခက်တာ၊ ဒီမယ် .. မမမာကို မယုံလို့လား..”
“ ဟုတ်ပါဘူး… အေးဆေးပဲ နေချင်လို့…”
“ ဖြစ်ရပြီ.. ဒီမယ်… မသက်က အပျိုကြီးဆိုပေမယ့် တကယ့်ကို လုံးကြီးပေါက်လှကြီးမို့ ကိုယ်တို့က ပြောတာ..၊ ဒီအတိုင်းကြီး ပစ်ထားလိုက်တော့မှာလား… ၊ နှမျောစရာ….”
မခင်သက်က ဘေးသို့ စင်သွားသော ကြက်သားတုံးကို မမှီမကမ်း လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ စောင်းလဲမလို ဖြစ်သွားပြီးမှ ထိုင်ခုံပေါ် ဖင်ထိုင်ရင်း ကျန်သော အသားတွေကို ခုတ်နေပြန်သည်..။
လဲမလိုလို ဖြစ်သွားသောကြောင့် သူမ၏ ထမီက ဖရိုဖရဲ အနားစ ပုံပျက်သွားကာ ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ အောက်စလွတ်၍ နေတော့သည်..။ လက်မှာလဲ ဟင်းကိုင်နေခိုက်မို့ ပေပွနေသည်..။ ပြင်မထိုင်အား…။
ဒေါ်နီမာက ဟောင်းလောင်းကြီး ပေါ်နေသော မခင်သက် ပေါင်ခွကြားကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲက ပြုံးမိသည်..။ မခင်သက်ကတော့ သိဟန်မတူ..၊ သိလည်း မိန်းမချင်းမို့ အရေးမကြီးသလို ဆက်နေလိုက်ဟန် တူပါရဲ့..။
ဝါဝင်းသော ပေါင်တွင်းသားနှစ်ဖက်ကို အလင်းရောင်ဖြင့် အထင်းသား မြင်နေရသည်..။ စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် မမြင်ရသော်လည်း စောက်ခုံနှင့် စောက်မွှေးတွေကိုတော့ မဲမဲချိတ်ချိတ် လိမ်လိမ်ရှုတ်ရှုတ်ကြီး တွေ့နေရသည်..။ ဟင်းချက်နေရင်း ဒေါ်နီမာက စကားလုံးဖြင့် လာပြီး ဆွခဲ့သည်မို့ ကြုံဖူးခဲ့သော အဖြစ်အပျက်တို့ကို တွေးမိရင်း မခင်သက်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်တည်း ရင်ဖိုနေမိရတော့သည်..။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
တစ်မနက်လုံး အချက်အပြုတ် ကိစ္စများနှင့် နပမ်းလုံးနေရသည်..။ မီးဖိုချောင်ကိစ္စတွေ ပြီးသွားကာမှ လျှော်ဖွပ်စရာတွေ လျှော်ဖွပ်၊ ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ဘာလေး လူးရန် မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ဖြစ်ရတော့သည်..။
ရင်ရှားထားသော ရေစိုထမီကို လဲလိုက်ပြီး အခြောက်လဲလိုက်သည်.။ ဝတ်ပြီးကာမှ ထမီကလည်း ကွဲထားတာ အကြီးကြီး..။ မတတ်နိုင်..၊ ဘယ်သူရှိတာမှတ်လို့…။ ထမီအကွဲကို လှည့်ဝတ်လို့လဲ မလုံ..၊ အကွဲက နှစ်ကွဲ၊ ရှေ့ပို့တော့ နောက်က မလုံ၊ နောက်ပို့တော့ ရှေ့ကမလုံ၊ ကဲဟယ်..ဟု ဆိုကာ ရှေ့နောက် တစ်ကွဲစီ ပို့ရင်း ရင်ရှားလိုက်သည်..။ ပြီး.. သနပ်ခါး သွေးလိုက်၏။ မျက်နှာကို လူးပြီး ကိုယ်လုံးကို လူးရန် ထမီစကို ဖြည်ချလိုက်သည်..။
ဖွံ့ဖြိုးဝိုင်းစက်သော နို့ကြီးနှစ်လုံးက ခန့်ခန့်ကြီး ပေါ်လာ၏။ မှန်ထဲမှာ ဖွေးဖွေးမို့မို့ကြီး ပြူထွက်နေသော ကိုယ့်နို့နှစ်လုံးကို ငေးစိုက်နေရင်းက ကျောက်ပြင်ပေါ်မှ သနပ်ခါးကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်၍ ဆွဲလိုက်ကာ လက်မောင်းသား အိအိနှင့် ကျောပြင် ဂုတ်သားတွေကို လူးနေခိုက်… ရှပ်ရှပ်..ရှပ်ရှပ် ခြေသံက ပေါ်လာပြန်၏။
“ အင်း……..မမမာတစ်ယောက် ပြောရတာ အားမရသေးလို့ တစ်ခါလာပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့..”
ဟု တွေးရင်း ကုန်သွားသော သနပ်ခါးအတွက် နောက်တစ်ကျော့ သွေးလိုက်ပြန်သည်..။
ခြေသံက အခန်းဝ၌ ရပ်သွား၏။ ထိုခြေသံသည် မခင်သက် ထင်ထားသလို ဒေါ်နီမာ၏ ခြေသံ မဟုတ်ဘဲ ပိုင်စိုး၏ ခြေသံဟု သိခဲ့လျှင် မခင်သက်တစ်ယောက် ဤသို့ ပရမ်းပတာကြီး နေမည့်ပုံ မပေါ်ပါ..။
ခုတော့… သူတို့နှစ်ယောက် ကြုံရပြန်ချေပြီ..။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်………..။
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ပိုင်စိုးသည် အရင်တစ်ခါ ကြုံခဲ့ဖူးသည်မို့ ဒီတစ်ခါ ဘာသံမှ မပေးတော့ဘဲ ဝင်လာခဲ့သည်..။ စင်စစ် ပိုင်စိုး မရိုးသား…၊ မရိုးသားခြင်းက ယခု ထိုက်ထိုက်တန်တန် ဂုဏ်ပြုလေပြီဟု ဆိုရမည်လား မသိ၊ တံခါးဝသို့ ပိုင်စိုး အရောက် မခင်သက်တစ်ယောက် ခေါင်းကိုငုံ့၍ စိတ်ပါလက်ပါ သနပ်ခါး သွေးနေသည်..။
အသံမပေးသေးဘဲ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေမိ၏။ ဒေါ်ခင်သက်က ရှေ့ကိုသာ အားစိုက်ပြီး သွေးနေသည်မို့ ပိုင်စိုး ရောက်နေတာ မသိ၊ သူမ၏ ထမီအကွဲထဲမှ မို့အစ် ပြူထွက်နေသော ညာဘက်ခြမ်း တင်သားဖွေးဖွေးကြီးနှင့် အားစိုက်၍ ကုန်းသွေးလိုက်တိုင်း လှုပ်လှုပ်နေသော မှန်ထဲမှတဆင့် မြင်ရသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်စိုး ငေးကြည့်နေရင်း အာခေါင်များ ခြောက်လာပါတော့သည်..။
ခဏကြာမှ ဒေါ်ခင်သက်တစ်ယောက် စိတ်ကူးဝင်သည်..။ စောစောက ခြေသံကြားပါတယ်ဟု တွေးမိရင်း ခေါင်းကို ဆတ်ခနဲအမော့၊ မှန်ရိပ်ထဲ ပေါ်လာသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရသည်..။
မခင်သက် ပြာပြာသလဲ ဖြစ်သွားကာ ပေါင်ရင်းအထိ လျှောကျနေသော ထမီကို ကမန်းကတန်း ကောက်ဝတ်သည်..။ သို့ပေမယ့် … ဖြစ်သလိုကြီး…။
“ မောင်….မောင်..ပိုင်စိုး…ဘယ်….ဘယ်တုံးက………”
ဟု ပလုံးပထွေး ရေရွတ်သလိုကြီး မေးလိုက်ရင်း … ဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသော ရင်ကို ငြိမ်သွားအောင် ကြိုးစားရသည်..။

“ ခု…ခုပဲ..ဒေါ်…အဲလေ… မမသက်…ဒီနေ့ ဆွေဆွေ့ သွားခေါ်ရင်း လမ်းလဲကြုံနေတာနဲ့ ဒီ…ဒီကို ဝင်လာတာပါ…”
ဟု ပိုင်စိုးကလည်း အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဆိုလေသည်..။
မခင်သက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုးရှေ့၌ မလုံမလဲ အဝတ်ဖြင့် ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေကာ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းပင် မသိတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်..။
“ မောင်…မောင်ပိုင်စိုး… အပြင်…အပြင် ကပဲ ခဏ….စောင့်နော်….”
ဟု တုန်ဟိုက်စွာ ဆိုသော်လည်း ပိုင်စိုးက မလှုပ်..၊ ကျောက်ရုပ်…။ သူမကိုသာ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး စိုက်ကြည့်နေတော့သည်..။ ခင်သက် ဗြုန်းကနဲ ရပ်လိုက်မိသည်။ ဒီတော့မှ သူ့ထမီက ကွဲနေတာ သတိရပြီး ခုတင်ခြေရင်း၌ လွှားတင်ထားသည့် ထမီတစ်ထည်ကို ကုန်း၍ ဆွဲလိုက်ရာ ကျောပြင်နှင့် နောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး တင်းသွားပြီး တင်ပါးနှစ်ခုကြားနှင့် တည့်နေသော အကွဲစကြားမှ သွေးကြွစူအက်နေသော သူမစောက်ဖုတ်ကြီးမှာ မို့ခုံးပြူထွက်လာတော့သည်..။
ပေါ့စေလိုလို့ ကြောင်ရုပ်ထိုးကာမှ ဆေးအတွက် လေးရလေပြီ.။
ပိုင်စိုး စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေသည်..။ ရင်ထဲမှာ ပူကနဲ ဖြစ်သွားကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ခပ်ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်နေသော မခင်သက်ရှိရာသို့ သွက်သွက်ကြီး လှမ်းသွားမိလေ၏။
သူမ ဆတ်ကနဲ မတ်တတ်အရပ် ပိုင်စိုးက နောက်မှ ဝင်၍ အပွေ့၊ မခင်သက်၏ နောက်မှ သိုင်း၍ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိသည်.။ မထင်မှတ်သော အဖြစ်အပျက်များကြောင့် အပျိုကြီးလည်း ကြောင်သွားကာ ပိုင်စိုးကို တတောင်ဖြင့် တွက်လိုက်လေသည်..။
အွတ်ကနဲ မြည်သွားပြီး သိုင်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ ပြေကျသွား၏။ ရင်ခုန်တာရော စိတ်ဆိုးတာရော ပေါင်းပြီး အပျိုကြီးခမျာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်..။
“ ပိုင်….ပိုင်စိုး…မင်း…….မင်း…….”
ဟု ဆိုကာ ပါးကိုရိုက်မည်ဟု လက်ကိုမြှောက်လိုက်ပြီးကာမှ ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သည်မသိ၊ မခင်သက်တစ်ယောက် မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ရှိုက်နေပါတော့သည်.။
ပိုင်စိုးလည်း ပျာပျာသလဲ ဖြစ်သွားကာ…
“ မမသက်…ကျ..ကျနော်…ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်… ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှန်း မသိ ဖြစ်သွားလို့ပါ… ကျနော့်အပြစ်ပါ… မမသက်ရယ်… ကျနော့်ကို ရိုက်ပါ…ရိုက်လိုက်စမ်းပါဗျာ….”
ပိုင်စိုးက မခင်သက်ရှေ့သို့ တိုး၍ ပါးကို အပ်လေသည်။ တကယ်တော့ အပျိုကြီးကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဖြစ်၍ ဘာဖြစ်မှန်း သူကိုယ်တိုင် မသိ၊ သူ့ကိုလည်း မရိုက်ရက်ပါ..။ ရိုက်ရန်လည်း မရည်ရွယ်ပါ။ စိတ်ထဲမှာ ထူပူသွားပြီး အရှက်ရော ရမ္မက်ပါ ပေါင်းစပ်မိပြီး ဒေါသဘက်သို့ ကူးသွားခြင်းသာ ဖြစ်ပါချေ၏။
အတန်ကြာမှ မခင်သက် အငိုတိတ်ကာ စိတ်ဆိုးပြေသွားသည်။ မခင်သက်က လက်ထဲပါလာသော ထမီကို လဲ၍ ဝတ်ရန်ပြင်ပြီးမှ….
“ မင်း……… ဟိုဘက်ခန်း သွားနေကွာ…..”
ဟု ဆို၏။ “ ကွာ ” ဟူသော စကားလုံးကို မခင်သက် တမင်တကာ သုံးလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ စိတ်မဆိုးတော့ဘူး ဟူသည့်သဘော၊ ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သော ပိုင်စိုးက .. “ သွားဘူး” ဟု ညုတုတု ဆိုလိုက်၏။
“ ဒါဆို…….. ဟိုဘက်လှည့်…” ဟု ဆိုတော့လည်း … “ လှည့်ဘူး ” … တဲ့…။
တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဈေးဆစ်နေကြသည်..။
စောစောက သူ့ကို ရိုက်မလို လုပ်ခဲ့တာ သူမပင် မဟုတ်တော့သလို … မခင်သက်တစ်ယောက် မပွင့်တပွင့် ပြုံးကာ ထမီကို လဲလိုက်တော့သည်..။ ရှပ်ကနဲ လှပ်ကနဲ ပွင့်သွားသော ရင်သား အညွန့်ဖွေးဖွေးကို မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သော ပိုင်စိုးကလည်း ငါးဖယ်ပြုံး ပြုံးလို့…….။

“ သွား……. လူကို လိုက်ကြည့်နေ… ဆွေဆွေလာမှ နင့်ယောက်ျား နင်နိုင်အောင်ထိန်းလို့ ပြောရအုံးမယ်…ဟင်း…” ပိုင်စိုးက ဘာမှမပြောပဲ ရှေ့သို့ တိုးလာသည်..။ တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်း မခင်သက်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် ဆုတ် ဆုတ်ပေးနေမိသည်။ ခုတင်ဘောင်နှင့် ထိသွားတော့ ဆက်ဆုတ်လို့ မရတော့။ ပိုင်စိုးက မခင်သက်နှင့် ကပ်သွားအောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း….

          “ မမ….မ…..သက်……”

ပိုင်စိုးက လှိုက်ဖိုစွာ ဆိုလိုက်၏။

“ သွား…သွားကွာ…. မောင်ပိုင်စိုး မလုပ်နဲ့……”

“ ဖယ်…….ဖယ် ပါ…..”

မခင်သက်က မောလျှသော အသံဖြင့် ရေရွတ်ရင်း လက်ကို ဖယ်သော်လည်း လက်က ပြုတ်မသွားပါချေ..။ ပို၍ ပင် တင်းကျပ်သွား၏။

“ လူတွေ ဝင်လာရင် မကောင်းဘူးကွာ…. ဖယ်ပါ…ပြီးတော့ မင်းက ငါ့တူမ ယောက်ျားလေ၊ ပိုင်စိုး…. ဒေါ်ဒေါ် တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ… နော်… လွှတ်နော်…”

မခင်သက်က အချိုသတ်ကာ ငြင်း၏။
ပိုင်စိုးက နောက်မဆုတ်ပါချေ။ သူမ၏ ကျောပြင်ကို လက်ပြောင်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ဆွဲယူလိုက်ရာ မခင်သက်၏ ရေဆေးငါးကြီးပမာ တစ်လုံးတစ်ခဲနှင့် အိစက်နေသော မထိရက်စရာ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်မိလျှက်သား ဖြစ်ရချေပြီ..။

“ ပိုင်စိုး….မမသက် ပြောနေတယ်..၊ ဒေါ်လေး ပြောနေတယ်နော်… ဖယ်ပါလို့ဆို.. မသင့်ပါဘူး..ဖယ်ကွာ…”

ဒေါ်လေးရော၊ ဒေါ်ဒေါ်ရော၊ မမသက်ရော ဝေါဟာရမျိုးစုံ သုံးကာ မခင်သက် ရုန်းရှာပါသေး၏။ လှုပ်ခတ်နေသော ရင်က တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေသည်။ ပြီးတော့ ပိုင်စိုး ရင်အုပ်နှင့် ပိညှပ်နေတော့ ရုန်း၍လည်း မလွယ်ပါတကား..။
ပိုင်စိုးက သူမ၏ ခါးနှင့် မို့ကားထွားအိသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိဆုပ်နှိပ်နယ်ရင်း….
“ မမ….မ မသက်… ကျနော့်ကို စိတ်ဆိုးလား…ဟင်…”
ဟု မေးတော့..၊ “ အင်း…” ဟု တစ်ခွန်းသာ ဆိုရင်း ရုန်းကန်လိုက်ပြန်သည်။
ထိုသို့ ရုန်းမိကာမှ ခြေမခိုင်သလို ဖြစ်ပြီး ယိုင်ကျသွားတော့သည်.။
ပိုင်စိုးက အခွင့်ကောင်းကို အလွတ်မပေးဘဲ ယိုင်သွားသော မခင်သက် ကိုယ်လုံးကို ခုတင်ပေါ် လှဲသိပ်လိုက်ကာ သူမထက်သို့ တက်ပြီး မှောက်လိုက်လေသည်..။ သူမ မျက်နှာပေါ် အုပ်မိုးကာ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို အငမ်းမရ နမ်းပစ်လိုက်မိတော့သည်..။
ရှင်းသန့်ပြီး သနပ်ခါးလိမ်းပြီးစမို့ မွှေးလို့ ကြိုင်လို့ … သူ့ကိုယ်ကတော့ ချွေးနံ့တွေနဲ့ နံစော်နေမလား…။ ဒေါ်ခင်သက် ရင်တွေ အရမ်းဖိုသွားရသည်..။ ခုလို ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်း မခံရတာ ကြာပြီလေ..။ အောက်မှ မလှုပ်သာ လှုပ်သာ လှုပ်ရင်း ရုန်းနေမိသော်လည်း မိန်းမနှင့် ယောက်ျား အားချင်း မမျှပါချေ..။
တကယ်တော့ ရုန်းသာ ရုန်းနေရသည် စိတ်ထဲက သိပ်မပါလှချေ..။ ပိုင်စိုးက သူမနှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲ၍ စုပ်လိုက်လေသော်ကား အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းသွားကာ ထွန့်ထွန့်လူးလူး ဖြစ်သွားရသည်..။
“ ပိုင်စိုး…. တော်ကွာ…နော်… ဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပါတော့..၊ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး..၊ ပြီးတော့ တံခါးကြီးကလဲ ပွင့်လို့….”
ပိုင်စိုးက ခုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ အပြင်သို့ ထွက်သွားသည်..။ တစ်မိနစ် မကြာလိုက်..၊ ပြန်ရောက်လာပြန်သည်..။ ပိုင်စိုး ပြန်ရောက်လာတော့ မခင်သက်က ခုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေရှာသည်..။ ရင်ရှားထားသော ထမီကို အထက်သို့ရောက်အောင် ဆွဲတင်လိုက်ရင်း ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို ကြည့်ကာ ….

“ ဘာလုပ်တာလဲ…..” ဟု ဆို၏။

“ တံခါး ပိတ်ခဲ့ပြီလေ…”

ပိုင်စိုး ပြောပြောဆိုဆို ခုတင်ပေါ် တက်လှဲလိုက်ကာ လည်ပင်းရောက်အောင် မတင်ထားသော ထမီစကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲပြီး လျှောချလိုက်လေရာ ရင်သားနှစ်မွှာ ဘွားကနဲ ပေါ်သွားသည်..။

“ ပိုင်စိုး…ကွာ……မင်း ပြောစကားလဲ နားမထောင်ဘူး…ဟင်း….”

ရီဝေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် မျက်စောင်းလှလှ ထိုးနေခိုက် ပိုင်စိုးက အကျႌနှင့် ပုဆိုးကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်..။
သူ့ပေါင်ကြား၌ ဆတ်တောက် ဆတ်တောက်နှင့် မာန်ဖီနေသော နီညိုတုတ်ခိုင်လှသည့် လီးကြီးကို တစ်ချက် ဝေ့ကြည့်ပြီးမှ ……..

  “ မကြည့်ရဲဘူး ကွာ…”

ဟု ဆိုကာ မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်လိုက်လေသည်..။
ပိုင်စိုးက သူမကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ပင့်မကာ ထမီကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်လေရာ တင်ပါးနှင့် ထစ်ငြိနေသည်မို့ မခင်သက်က တင်ကို ကြွ၍ ပေးလိုက်မိသည်..။
ပိုင်စိုးက ထမီကို ကွင်းလုံးကျွတ်သည်အထိ ဆွဲချွတ်ပြီး ခုတင်အောက် ပုံထားလိုက်သည်..။ ခုတော့ မမသက် တစ်ယောက် ဆွေဆွေ့တာဝန်ကို ထမ်းရချေတော့မည်..။
ဆွေဆွေ့နေရာမှာ ငါပဲ ဖြစ်လိုက်ချင်ရဲ့ဟု မချင့်မရဲ ပေါ်ခဲ့ဖူးသော စိတ်ကူးတို့ တကယ်ဖြစ်လာချေတော့မည် ထင်ပါရဲ့…။
သင့်၏ မသင့်၏ မစဉ်းစားချင်တော့ပါ..။ ယခုအချိန်၌ ရမ္မက်မီးလျှံက ဝါးမြိုတောက်လောင်နေသည်မို့ ဒီမီးကိုသာ ငြိမ်းပစ်လိုက်ချင်၏။ ဒါပဲသိတော့သည်..။
ဆွေဆွေ သင်တန်းနားရက်တွေမှာ ပိုင်စိုးက အိမ်ခေါ် ခေါ်လာပြီး သူတို့လင်မယား တစ်ပတ်တစ်ခေါက် အိပ်ကြသည်..။ ခွဲနေရသော တစ်ပတ်စာကို အတိုးချ၍ လိုးကြတိုင်း တစ်ဖက်ခန်းမှ ဒေါ်လေးသက်တစ်ယောက် စိတ်တွေ ဂနာမငြိမ် ဖြစ်ရသည်..။
အပျိုကြီးတန်မဲ့ ချောင်းကြည့်ဖြစ်ခဲ့ရသည်မှာ ကြာပြီ..။ အဲဒီကတည်းက မြင်ရဖန်များခဲ့သော ပိုင်စိုးလီးထစ် နီညိုကြီးကို မေ့မရ… ဖျောက်မရ ဖြစ်ခဲ့ရသည်..။
ပိုင်စိုးလည်း ထူးမခြားနားပါပေ..။ ဆွေဆွေ့ကို သင်တန်းကိစ္စနှင့် ပစ္စည်းတွေ သယ်ပို့ပေးစဉ် အခေါက်က ဖြတ်ကနဲ အိမ်ထဲ ဝင်လာခိုက် ဒူးပေါ်ပေါင်ပေါ် ရုံမက တင်ပါးကြီးနှစ်လုံးပါ ပြူးနေအောင် ပေါ်နေသည့် မခင်သက်၏ စွဲမက်စရာ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို မြင်ခဲ့ရချိန်မှစ၍ ထိုမြင်ကွင်းက လွှမ်းမိုးနေခဲ့သည်..။
ဆွေဆွေတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး တစ်မျိုးစီ လှကြပါ၏။ ထားအိက အေရိုးဗစ်လည်း ကစားထားသူမို့ အဟိုက်အရှိုက် အဖိုတွေက တင်းတင်းပြည့်ပြည့် စွဲမက်ဖွယ် ကောင်းသလို ဆွေဆွေကလည်း အိမ်ထောင်ကျပြီးတာတောင်မှ အချိုးအစားမပျက်ပဲ လိုး၍ မဝအောင်ဖြစ်ခဲ့ရသည့် မယား..။
အင်း….ဒေါ်လေး…..မမသက်က ကော…..။
အပျိုကြီး စာရင်းဝင်နေသော်လည်း အစ်မကြီး အရွယ်မျှသာ..။ တည်တည်ခန့်ခန့်၊ ထွားထွားမို့မို့၊ အိအိစက်စက် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီး လှသော အလှပိုင်ရှင်တစ်ယောက်..။ စိတ်ထဲကတော့ စိတ်ကူးနေခဲ့တာ ကြာပြီ..။ ကြာပြီဆို… သူမ၏ အားမနာစတမ်း ကြမ်းပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသော ရေဆေးငါး ခန္ဓာကို အတွင်းကျကျ သိခဲ့မြင်ခဲ့ရပြီးကတည်းက ဆိုပါတော့..။
ယခုတော့ .. ထိုရေဆေးငါးကြီးကို စားဖို့ ကိန်းကြုံပါပြီ..။ ပိုင်စိုးသည် ရေဆေးငါးကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ စားရန် အကြေးခွံခွာသည့် အနေဖြင့် ပက်လက်ကြီး ဖြစ်နေသော မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ အားပါပါ ပစ်၍ မှောက်လိုက်သည်..။
အိ..ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး….

 “ မကြမ်းနဲ့ကွာ…၊ နွားသိုးကြိုးပြတ်….တကထဲမှ…...ဟင့်………”

မခင်သက်က မျက်စောင်းလှလှ တစ်ချက်ထိုးလိုက်လေရာ သကောင့်သား ပိုင်စိုးတစ်ယောက် သဘောတွေ့ မနောခွေ့ သွားရပြီ…

“ မမသက်ကို အပျိုကြီးဘဝက ချွတ်ပေးချင်လို့ပါ…မမရဲ့……” ပြောပြောဆိုဆို လေးငါးချက်မျှ ဆက်၍ ဆောင့်နေရာ မခင်သက်ခမျာ သဘောကျလျှက်ကပင်….

      “ ကြည့်……… ပြောလေကဲလေ..
      နွားသိုးလေးတော့လား…..”

ဤသို့ ဆိုကာ သူ့ကျောကို လက်သီးဆုတ်နှင့် ထုကာ ထုကာ မကြာခင်ဖြစ်လာတော့မည့် အရေးအတွက် ရင်တွေခုန် ဖင်တွေတုန်လျှက် ပြုံးနေမိတော့သည်..။
ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မျက်နှာအပ်လျှက် ဘယ်ညာလူးလိုက်သည်..။ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တစ်လုံးစီ လူးလှိမ့်ပေးလိုက်သည်..။ နို့သီးခေါင်းကလေးများကို လျှာဖြင့် ကလိ၍ သွားဖြင့် မနာအောင် ငုံခဲပေးသည်.။
အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ဖူးသော်လည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ခုလိုမျိုး ကလိတိတိဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ ဆွပေးနေသော အရသာကို မခံစားရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ မခင်သက်ခမျာ မနေတတ်လောက်အောင် မရိုးမရွဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြွကြွရွရွ တွန့်လိမ်နေသဖြင့် ပိုင်စိုးက သူ့ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ ဆောင့်ပေးထိန်းပေးနေရသည်..။
ခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီမို့ မီးကလည်း ပွင့်ခဲ့ချေပြီ..။ မခင်သက်၏ ပေါင်နှစ်လုံးအရင်းပိုင်း၌ စိုစွတ်သော အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ကနဲ စိုလာပြီမို့ အပေါ်မှကပ်၍ ဖိထားသော ပိုင်စိုး၏ ပေါင်ရင်းဆီးစပ်တို့၌ အစိုဓာတ် ကူးစက်ခဲ့သည်..။
ယခုလိုအချိန်၌ ကိုယ်က မလုပ်ချင်ပါဘူး ပြောလျှင်တောင် ထိုင်ရှိခိုးကာ လိုးပေးဘို့ တောင် တောင်းပန်တော့မည်ကို သိသော ပိုင်စိုးသည် အပျိုကြီးကို ရွသည်ထက် ရွလာအောင် အစွမ်းကုန် နှိုးဆွပေးနေတော့သည်..။
ဝမ်းပြင်သားတစ်လျှောက် ပတ်ပတ်လည် သွားအောင် လျှာဖြင့် လျက်၍ ကလိပေးသည်..။ ချက်တွင်းနက်နက်ကလေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ကလေးမြှူသလို မြှူနမ်းပေးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်သက်ခမျာ ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်လျှက် ဖြတ်ဖြတ်လူးကာ ကြက်သီးတွေ ထသွားရတော့သည်..။
ပိုင်စိုးက မျက်နှာကို ဖြေးဖြေးချင်း အောက်သို့ ဆွဲချလာရင်း မခင်သက်၏ မိန်းမအင်္ဂါစပ် လွင်ပြင်ပေါ် မှောက်၍ ပွတ်ပေးလိုက်သည်..။ ရေချိုးသန့်စင်ပြီးစမို့ အညစ်အကြေး ကင်းစင်၍ လှပလွန်းသော မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့ကို ကြိုဆိုနေသည်…။
သူက မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအနည်းငယ် ခွာလျှက် အနီးကပ် ကြည့်ရင်း တံတွေးကို မျိုချလိုက်သည်..။
မခင်သက်ကမူ လက်ကို ပတ္တာယှက်သလို ယှက်၍ ခေါင်းတင်ကာ သူမ၏ လျှို့ဝှက်ရတနာကို တပ်မက်စွာ စူးစိုက်ကြည့်နေသော ပိုင်စိုး၏ မျက်နှာကို ကြည့်နေမိသည်..။

“ အင်း…..ပိုင်စိုးလေး….ပိုင်စိုးလေး…ဒီနေ့ည ဆွေဆွေလာတဲ့ အထိတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘူး…အေးလေ…..သူ့ခမျာလဲ မိန်းမနဲ့ ကြာကြာခွဲနေရတော့ ဆာနေရှာမှာပေါ့….”
မိန်းမပီပီ ကရုဏာ စိတ်ကလေးဖြစ်ကာ သူစိတ်ရှိသလို လိုးပစေတော့၊ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ငါ အလိုဖြည့်လိုက်မယ်…ဟူသော သဘောဖြင့် ကျေနပ်စွာပင် မှေး၍ နေလေတော့သည်..။
ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ အရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေပြီး ဖူးဖူးမို့မို့ကြီး ခုံးကြွနေသော
 စောက်ဖုတ်ကြီးကို တဝကြီး ကြည့်ပြီး အစေ့လေးကို လျှာဖြင့် တို့ထိကစားပေးလိုက်ရာ အပျိုကြီးခမျာ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားကာ ဘေးသို့ကားစွင့်လျှံကျနေသော တင်ပါးသားကြီးများ ကျုံ့၍တက်သွားသည်အထိ နေမထိ ထိုင်မသာ လူးလွန့်သွားရရှာသည်..။
ပိုင်စိုးက တဆက်တည်းပင် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီး ပေါ်သွားအောင် လက်ချောင်းများဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လျှာကိုလိပ်ကာ ပေါ်လာသည့် အတွင်းသားနုနုထဲသို့ သွင်း၍ ကစားလိုက်သည်..။
ပိုင်စိုး၏ ကလိချက် ထိချက်များက မခင်သက်၏ အဓိက ခလုပ်များကိုချည်း ကိုင်နေသလို ဖြစ်ရကား အစာငတ်နေသော ကျားသစ်မတစ်ကောင် အစာကောင်းကို တွေ့ရာ၌ ဣနြေ္ဒမရအောင် ဖြစ်သွားသကဲ့သို့ ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည့် မမသက်တစ်ယောက် ပိုင်စိုး၏ အကောင်းစား ပြုစုပေးမှုကို ဖင်တကြွကြွ ရင်တမမဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ ဖြတ်ဖြတ်လူး ဆတ်ဆတ်ခါဖြင့် ဖီလင်တွေ အဆင့်ဆင့် တက်ရပါချေပြီ..။
အားမလို အားမရဖြစ်လှစွာ ပိုင်စိုး
 ခေါင်းကို မမှီမကမ်း ဆွဲ၍ ဆံပင်တွေကို ဖွချေပေးနေမိသည်..။ အပျိုကြီးတစ်ယောက် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေပြီကို သိသော ပိုင်စိုးက အရှိန်ကို မလျှော့ပဲ လက်နှစ်ဖက်ကို ရင်ညွန့်ဆီသို့ လှမ်းလိုက်သည်..။
သူ့လက်နှစ်ဖက်ထဲ ပြည့်လျှံနေအောင် ဆုတ်ကိုင်မိသော မမသက်၏ အိစက်ထွားကြိုင်းလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားမနာတမ်း ဆုတ်ချေပွတ်လှိမ့်ပေးရင်း
သူမ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း စိတ်တိုင်းကျ မွှေ၍ လျက်လိုက်၊ ကလိလိုက်၊ သွားဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ကိုက်ပေးလိုက် လုပ်နေလေရာ ခြငေ်သ့မင်းပြုသမျှ နုနေရရှာသည့် သမင်ငယ်လေးပမာ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းမှုတ်၍ လူးကာလွန့်ကာဖြင့် မမသက်တစ်ယောက်
 ကြိတ်မှိတ် ခံစားနေရရှာပါလေ၏..။
 ပိုင်စိုးကမူ မလျှော့ရေးချ မလျှော့..။
ကြာသော် မမသက်တစ်ယောက် မနေနိုင်လွန်းတော့ပြီမို့ သူပြုသမျှ အကောင်းချည်း ဖြစ်နေသော်လည်း ဒီလောက်ကြီး ကောင်းလွန်းနေခြင်းကို လုံးဝ သည်းမခံနိုင်တော့ပါ..။
ပါးစပ်မှ တအီးအီး၊ တအင်းအင်း ညည်းညူနေရာမှ ….

“ မောင်….မောင်လေး …ပိုင် …စိုး……အား…….အား…..ရှီး…ကျွတ် ကျွတ်…အ….ရှီး မောင်လေး…တော်……တော်တော့ကွာ… မမသက်…အီး….ဟီး….ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူးကွယ်…”

မခင်သက်တစ်ယောက် ဤကဲ့သို့
 တားမြစ်ရသည်အထိ ဖြစ်လာပါတော့၏။
ဒါတောင် ပိုင်စိုးက မလျှော့သေးဘဲ နှစ်မိနစ်သာသာမျှ ဆက်၍ ဆုတ်ပေး စုပ်ပေး မှုတ်ပေး နေပြန်ရာ မမသက်ခမျာ ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့သလို ဆက်၍သာ အဆွ ခံနေရရှာသည်..။

“ မောင်လေး…မ…..မမ ကို သနား ပါကွယ်… နော်…အ..အား… ဘယ်.လိုမှ မနေ နိုင်တော့ဘူး…လိုး ….လိုးတော့နော်…လိုးပါတော့ ကွာ နော်…..မောင်….မောင်လေး…အား…..အင်း…ရှီး ကျွတ်…ကျွတ်…”
“ မမ..ကျနော် မှုတ်ပေးတာ ကြိုက်လား ဟင်…ကောင်းလား…”

မခင်သက်တစ်ယောက် တော်တော်နှင့် စကားမပြန်နိုင်ရှာ…။ အတန်ကြာမှ ဟင်း ခနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်ကာ….

“ သေ…..သေတော့မယ်… ဒီမှာ မ….မမ ဘယ်လောက်ထိ ကောင်း ကောင်းနေလဲ မင်း …မသိဘူး.. ဟင်း ဟင်း……ဟဲ….အင်း…ဟင်း…လိုး လိုးပေးပါတော့ မောင်လေးရယ်နော်…. နော်လို့….ဟင်း…တကထဲမှ လူကို ဣနြေ္ဒမရအောင်ကို မှုတ်တော့တာပဲ…တော်တော်ဆိုးတယ်… လုပ်…လုပ်တော့ မြန်မြန်လေး…ဟင်း အင်း…”
“ မောင်လေးက မမသက် အရသာ ရှိသထက် ရှိအောင်လို့ပါ..၊ မမကလဲ ဒီလောက်ကောင်းနေတာကိုများ စိတ်ဆိုးရတယ်..လို့…”
“ အင်း ….ဟင်း…စိတ်ဆိုးလို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးဟဲ့..၊ သေနာလေးရဲ့.. ဒီက သိပ်ပြီး အလိုးခံချင်လွန်းလို့ ပြောနေတာ…အင်း…..အမေ့..အဲ့…….ဟင်း ကြည့်ပါလားလို့…၊ ဟင်….လိုးတော့လို့…”

ပိုင်စိုးက အမှုတ်ကိစ္စကို ရပ်နား၍ အလုပ်ကိစ္စဝင်ရန် ပြင်ဆင်လေသည်..။
ခပ်မြန်မြန်ပင် သူမ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဖြဲလိုက်ကာ ဟပြီး ခွဲပြီးဖြစ်သွားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဒူးကောက်ကွေးကို ပင့်၍ တွန်းတင်လိုက်သည်..။
ဒူးကောက်ကွေးမှ အထက်ပိုင်း ပေါင်တံနှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ ကားနေရာမှ စုထောင်သွားကာ ဒူးကွေးမှ အောက် ခြေသလုံးပိုင်းသည် အောက်သို့ ညွတ်ကျနေရကား မခင်သက်၏ တင်ပါးအောက်ပိုင်းသည် အင်္ဂလိပ်အက္ခရာ ပုံစံဖြစ်နေလေသည်..။
ပိုင်စိုးက လိင်တံထိပ်ဖူးကို မခင်သက် စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းဝနှင့်တေ့ဆက် ဆက်နေရာ တော်တော်နှင့် မတည့်..။ စိတ်မရှည်တော့သော မမသက်က … ..

     “ ဟွန်း….တကထဲမှ ..ပဲ….”

ဟု ခပ်ပြုံးပြုံးလေးဆိုရင်း ပိုင်စိုး လီးတံထိပ်ဖူးကို လက်ချောင်းနုနုလေးများဖြင့် ဆုတ်ကိုင်ကာ သူမစောက်ခေါင်းဝနှင့် ဆက်ပေးလိုက်တော့မှ ပိုင်စိုးက တင်ပါးကို ဖိ၍ အားစိုက်ကာ နှစ်လိုက်တော့သည်..။ ဇွိ…ဇွိ….ဇွိ….. မြည်သံပေး၍ သူ့လထစ်ကြီး နစ်ဝင်သွားသမို့ မခင်သက်တစ်ယောက် စောစောကလို မပြုံးနိုင်တော့ရှာပဲ မျက်လုံးလေးကို မှေး ပါးစပ်လေးကို ဟကာ ကာမအရသာကို ယစ်မူးခံစားနေပါတော့သည်..။
လိုးထည့်လိုက်ရသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်
 ရှိလွန်းလှပါ၏။ အနမ်းအရှုပ် အမှုတ် အယက် စုံလင်စွာဖြင့် စိတ်တိုင်းကျ နှူးထား၍ နူးအိ ဖောင်းရွနေတာတောင်မှ ပိုင်စိုး လထစ်ကြီးတစ်ချောင်းလုံး ခပ်စီးစီး ခပ်ကြပ်ကြပ် ဝင်သွားရသည်..။
ရွှပ်ခနဲ လွယ်လွယ်ကူကူ ဝင်ခြင်း မဟုတ်ပါ..။ ဇိကနဲ တွန်း၍ ဝင်သွားခြင်း ဖြစ်သည်..။
ရင်သားတွေ ဖင်သားတွေက ဆွေဆွေ့ထက် ထွား၍ ကားကားမို့မို့ ဖောင်းဖောင်းကြွကြွကြီးမို့ လိုးမကောင်းလောက်ဘူး ထင်ထားခဲ့သည်မှာ မှားပြီ..။
ဆွေဆွေက မမသက်ထက် ရင်တွေ တင်တွေ နည်းနည်းငယ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်ကမူ ထွားကြိုင်းလှချေသည်..။
မမသက်မတော့ ပြည့်တင်း အိကားသော အသားဆိုင်များကြောင့် စောက်ဖုတ်က ညှပ်သလို ဖြစ်နေ၍လား မသိ..။
 ကြီးမားသော တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်နှင့် ဘာမျှပင် မဆိုင်..။ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး …လိုး၍ ကောင်းလွန်းလောက်ရုံ အနေတော်လေး ဖြစ်နေသည်..။
ပိုင်စိုး လီးတံကြီးက ပြောယူရလောက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်း၍လားတော့ဖြင့် မဆိုသာပါချေ..။
ဖြစ်တော့ ဖြစ်နိုင်ပါ၏.။ ဆွေဆွေလဲ ခုမှသာပါ..။ ညားကာစကများဆို..တော်ပါတော့ဟု တားယူရလောက်အောင် သူမခမျာ နာကျင်စွာ အလိုးခံခဲ့ရသည်..။
အခုတော့ နေ့တိုင်းညတိုင်း ဝင်နေကျ ထွက်နေကျမို့ ဒီလီးကြီး၏ လုံးပတ်နှင့် အရှည်ဒဏ်ကို ခံနိုင်ရည် ရှိနေချေပြီ..။
မမသက်ကတော့ တစ်ခါမှ မခံရသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်မို့လား၊ ဒါမှမဟုတ် မခံရတာ ကြာလို့လားတော့ မသိ… လိုးရတာ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ် ရှိလွန်းလှသည်..။
ပိုင်စိုးက အဆုံးထိ ဝင်သွားသော သူ့လီးကြီးကို ပြန်နှုတ်၊ ပြန်ထိုးလိုက်ဖြင့် အသာလေး မှေးပြီး လိုးဆောင့်နေလေသည်..။

“ လိုးကွာ….အင်း ဟင်း….ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပေးပါနော်… အင်း ဟင့်…..အမလေး…ကောင်း …. ကောင်းလိုက်တာ…ဟုတ်…ဟုတ်တယ်…အင်း ဟုတ်ပြီ…၊ ကျွတ်..ကျွတ်…ရှီး…….ရှီး….အီး အင့်..အား…ဆောင့်…ဆောင့်……. နာနာလေး ဆောင့်… အေး …အေးကွယ်….လိုး …လိုး…အားရပါးရသာ လိုး…မမ စောက်ဖုတ်ကြီး ကွဲချင် ကွဲသွားပစေ… အား…အင်း …ကျွတ်..ကျွတ်….ရှီး…အား…အင့် ဟင့်…. ဟ…အား…အီး….ဟီး….အ…….”

မခင်သက်တစ်ယောက် ဟန်ဆောင်မှုတွေ တစ်ခုမကျန် ကွာကျသွားပြီး.. သူမဆန္ဒကို ဘယ်လိုမှ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ နှုတ်မှ ဖွင့်ဟရတော့၏..။
သူမ၏ မျက်နှာ အမူအယာကလည်း ရမ္မက်အခိုးအလျှံ များဖြင့် ရီဝေ တက်ကြွ၍ ထူးထူးကဲကဲ တပ်မက်ချင်စရာ လှပလွန်းနေတော့သည်..။
မိန်မတစ်ယောက်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်နေခိုက် ထိုမိန်းမ၏ မျက်နှာ၌ တွေ့ရသော အမူအယာမှာ ထိုအချိန်၌သာ တွေ့ရသည့် အလွန်ရှားပါးလှသော အလှတစ်မျိုး မဟုတ်ပါလား…။
ပိုင်စိုးက စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းလှသော မမသက်၏ ရမ္မက်လှိုင်းကြွ မျက်နှာပေးကို တစိမ့်စိမ့် ရှုစားရင်း ရာဂစိတ်တို့ ကြွသထက် ကြွလာကာ မမသက် အလိုကျ အစွမ်းကုန် အားသွင်းပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးတော့သည်..။
ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုးတို့ တွေ့ကြသည့်ပွဲမို့လား မသိ၊ ဖိုနှင့်မတို့ အချစ်နယ်ကျွံပြီး ကာမဂုဏ် ခံစားနေကြပုံမှာ ထိတ်လန့်စရာ ကောင်းလှတော့သည်..။
အတန်ကြာမျှ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့် ဆောင့်လိုးနေပြီးမှ ခဏရပ်ကာ မမသက်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ဘယ်ဖက်သို့ စောင်းပစ်လိုက်သည်..။
ပြီးတော့ သူမ၏ ညာဘက် ပေါင်တံကို ပင့်၍ တွန်းကပ်လိုက်ရာ စင်းထားသော ဘယ်ခြေထက်၌ အားကစား လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်သလိုမျိုး ကွေး၍ တင်မြှောက်ထားသည့် ပုံစံ ဖြစ်သွား၏..။
မမသက် ပိုင်စိုး ပြင်ဆင်ပေးသမျှ ငြိမ်၍ ခံနေလိုက်သည်..။ သူ့အလိုကျ ကြွက်သားများကို ဖြေလျှော့၍ ပေးထားလိုက်သည်..။ ကြိုက်သလိုသာ ပြင်ဆင် ၊ ကြိုက်သည့်ပုံစံဖြင့်သာ လိုးပေတော့ ကောင်ဆိုးလေး……မောင်ပိုင်စိုးလေးရေ…။ တစ်ဖက်သို့ စောင်းထားသည်မို့ မခင်သက်၏ ခါးက နိမ့်ဆင်းနေပြီး တင်ပါးကြီးတစ်ဖက်က ခုံး၍ ကွေးကာ မြင့်ကားနေသည်။
စူကား မို့မောက်နေသော ဖင်သားဆိုင်နှစ်မြွာက အိစက်ကာ နောက်သို့ ပစ်ထား၏။ တုတ်ခိုင်အိဖွေးသော ပေါင်တံလုံးကြီးနှစ်ခုက ပူးဆင့်နေသည်။ အရင်းပိုင်းချင်းမှာတော့ ခပ်ကွာကွာဟလို့ နေ၏။ ဘယ်ခြမ်း ပေါင်းလုံးရင်းက နောက်သို့ အနည်းငယ် ပစ်ထားကာ ညာခြမ်းပေါင်လုံးရင်းက ရှေ့သို့ တွန်းပို့ ခံထားရသမို့ ပေါင်ရင်းခွဆုံရှိ လီးနှုတ်ပြီးကာစ မမသက်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးခမျာ စူအက်စူအက် ရွစိရွစိဖြစ်ကာ လီးကြီးဝင်လာတော့မည်ကို အဆင်သင့် စောင့်ကြိုနေဟန်ဖြင့် အသားနီများပင် လန်ထွက်တော့မလောက် မွတ်သိပ်နေရှာသည်။
ပိုင်စိုးက မမသက်၏ တင်ပါးခုံးခုံးပေါ် လက်တင်ကာ ဖင်ပြောင်ပြောင်နောက်၌ ကပ်လိုက်ပြီး အံကျဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်စူစူထဲသို့ ထိပ်ဖူးကို တေ့၍ နှစ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လျှောကနဲ ဝင်သွားပါ၏။ အနေအထားကလည်း ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲဟထားသလိုမို့ စောက်ဖုတ်ကြီးက စူစူမို့မို့ကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။

အဆုံးအထိ သွင်းထားရာမှ ဆတ်ကနဲ ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ကျွတ်လုကျွတ်ခင် ဖြစ်မှ အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။ တစ်စတစ်စ ဆောင့်ချက်များက ပြင်းထန်လာသည်။ သူက အားစိုက်၍ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဆောင့်လိုက်တိုင်း မမသက်၏ အိစက်ထွားမို့သော ရင်သားကြီး နှစ်မြွာက ယမ်းခါ၍ တအိအိ ဖြစ်နေတော့သည်။
သူမကလည်း အငြိမ်မနေပဲ တင်ကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်ပေးရင်း ညာလက်ဖြင့် သူ့ကိုယ်လုံးကို စမ်းမိစမ်းရာ စမ်း၍ ဆိတ်ဆွဲညှစ်လိမ်ကာ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကြောင်း ညွှန်းဆိုနေသည်သို့ရှိ၏။
ပိုင်စိုးကလည်း အိထွားကားပြန့်သော အပျိုကြီး၏ ဖင်သားဆိုင်ကြီးများနှင့် သူ့ဆီးခုံရင်းတို့ အားရှိပါးရှိ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖတ်ခနဲ ဖတ်ခနဲ မြည်ကာ တုန်ခနဲ တုန်ခနဲ အိတက်သွားသော နူးညံ့ဝင်းဝါသည့် တင်သားဆိုင်ကြီးများကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်သည်ထက် ပြင်းထန်လာသည်။
ဆောင့်ချက်ကလည်း အားပါလွန်းလှသဖြင့် ခံရသူမှာ မသက်သာပါ။ မမသက်တစ်ကိုယ်လုံးလည်း မညှာမတာ ဆွဲယမ်း၍ အလှုပ်ခံနေရသော သစ်ပင်ငယ်လေးပမာလို ဖြစ်နေရှာသည်။
မမသက်၏ နှုတ်မှ ကောင်းလွန်းလှသော ကာမစည်းစိမ်ကြောင့် တအိအိ…တအအ…ညည်းသံလေးများကလည်း
 စည်းချက်ပမာ ထွက်ပေါ်လို့ နေပါ၏။
ပိုင်စိုးက ထွက်လုထွက်ခင်ဖြစ်နေသော သုတ်ကို ထိန်းသည့်အနေဖြင့် ဇွပ်ကနဲ အသံမြည်အောင် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ တင်းကျပ်နေအောင် ရိုက်ထားသည့် ခပ်တုတ်တုတ် စို့ကြီးတစ်ချောင်း မရှိတော့သလိုဖြစ်ကာ မမသက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး အ၇ှိန်မသတ်နိုင်ပဲ ပွစိပွစိ ဖြင့် ရွစိထိုးနေလေတော့သည်။

“ မောင်….မောင်လေး ….. ပြီးချင်ပြီလား…?”

မမသက်က တုံရီဟိုက်သော အသံဖြင့် မေးလာသည်။

“ ဟုတ်တယ် မမသက် .. စိတ်ထဲမှာ
 မထိန်းနိုင်တော့လို့ ခဏနားလိုက်ရတာ… ဆက်သာ လိုးနေလို့ကတော့ လရေတွေ ထွက်ကုန်တော့မှာ…”

“ ဟင့်အင်း…ဟင့်အင်း… ထွက်ထွက်
 ဆောင့်သာဆောင့်ကွာ..၊ မမ အရမ်းကောင်းနေတာ…မောင်ရဲ့….”

 မမသက်က မွတ်သိပ်ဆာလောင်စွာ
 သူမဆန္ဒတွေကို ထုတ်ဖော်လာပါသည်။
ပိုင်စိုးက ….

“ အင်းပါ မမရ…ဒီတစ်ခါ အပေါ်ကမှောက်ပြီး အားရပါးရ လိုးမယ်လေ…. အပြီးသတ်ပေါ့..မမကော ပြီးကာနီးပြီလား? ”

မခင်သက်က စိတ်မရှည်တော့သော အသံဖြင့် … အင်း .. ဟု တစ်ခွန်းဆိုပြီးနောက်…

“ ဒီက အရမ်းကောင်းနေပြီ ဥစ္စာ၊ မင်းလီးကြီးသာ ဆက်ဆောင့်နေရင် ခုလောက်ဆို ပြီးနေရောပေါ့… လုပ်…လုပ်တော့…၊ စိတ်ရှိလက်ရှိသာ ဆောင့်လိုးတော့…မမကို မညှာနဲ့… မမလဲ ပြီးတော့မှာ အင်း………ဟင့်….ဟင်း…”

မခင်သက်က ပိုင်စိုး အလိုကျ ကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားကားစင်းစင်း ဖြစ်သွားအောင် အိပ်နေလိုက်သည်။
ပိုင်စိုးက မခင်သက်၏ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးပေါ်သို့ တည့်တည့်မှောက်လိုက်ရာ သူ့လီးတန်ရှည်ကြီးက ဆီးစပ်ပေါ်ထိ မှေး၍ ပူနွေးနွေး စိုအိအိကြီး မေးတင်နေသည်။

“ ဟင်း……လုပ်တော့လေကွယ်….."လို့….

မခင်သက်က မောလျစွာ ဆိုရင်း သူ့ကို ရီဝေစွာ ကြည့်နေ၏။ သူက သူမနှုတ်ခမ်းကို ခပ်ကြာကြာလေး ငုံလိုက်ကာ မှေး၍ ခေတ္တ နားနေသည်။ ပြီးမှ ခါးကိုကြွလိုက်ပြီး သူမ၏ ဖြဲကားထားသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် တည့်တည့်ချိန်ကာ ထိုးထည့်လိုက်သော်လည်း ငနဲသား မောင်ရွှေလီးက ချော်ချော်ထွက်နေသည်..။
မခင်သက်က တခစ်ခစ်ဖြင့် သဘောတွေကျကာ…..

“ လွဲနေတယ်ဟဲ့…မောင်လေးရဲ့..၊ ဖယ်ဖယ်…မင်းဟာကြီး မထား၊ အင်း…ပေးပါဟာ…ကဲ..ဟုတ်..ဟုတ်ပြီ…ထည့်လိုက်တော့…ဒီအတိုင်းပဲ ထည့်လိုက်…ဟုတ်တယ်…အား….အိ..အီး…ကျွတ်..ကျွတ်… ဆောင့်..ဆောင့်ကွယ်… အီး…ရှီး…..မောင်..မောင်လေး…အား…ဆောင့်…ဆောင့်..နာ နာလေး…အင်း..အ….အဲ…ဟုတ်ပီ…ရှီး….ကျွတ်..ကျွတ်…အမေ့…အင့်…ဟီး…..ဟင်း…အား..ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ..အား…..”

မခင်သက်က ပိုင်စိုးလီးကြီးကို ကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ချက်များ၌ ယစ်မူးစွာ ရှိနေပါတော့သည်..။
ပိုင်စိုးကလည်း ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် ပစ်ပစ် ဆောင့်တော့သည်..။
အားပါလှသော သူ့လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် မမသက်ခမျာ အံကိုကြိတ်ကာ မျက်လုံးများ စုံမှေးလျက် ပါးစပ်မှ တကျစ်ကျစ် တရှီးရှီး မြည်အောင် စုပ်သပ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာလူးပြီး သူ့ကျောပြင်ကို လက်သည်းများဖြင့် ကုတ်ခြစ်ကာ တွန့်လိန် ကော့လန်နေပါတော့သည်..။
သူမ၏ လှုပ်ရှားမှုများအရ အထွတ်အထိပ်သို့ သူမ ရောက်နေပြီဟု ပိုင်စိုး အတတ်သိလိုက်၏။ သူက မမသက်၏ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို အုံအရင်းမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်..။ ပြီးမှ အသက်ကို ဝအောင်ရှူလိုက်ကာ ခါးကို မြှောက်ကာ ပင့်ကာ အားရှိပါးရှိ အသားကုန်ကြုံး၍ လိုးလေတော့သည်..။
ပိုင်စိုး ဆောင့်ချက်များက အားမာန်ပါလှသလို အောက်မှနေ၍ စကောဝိုင်းမွှေ့သလို ဖင်ဆုံကြီးနှစ်ဖက်ကို လှည့်ကာ ဝိုက်ကာ စိတ်တိုင်းကျ လှုပ်၍ အလိုးခံပေးနေသော မမသက်၏ အပင့်..အရှိုက် အဟိုက်အဝေ့တို့ကလည်း မာန်ပါလှချေ၏..။ ဘာမှ မကြာလိုက်…။
ပိုင်စိုး၏ လချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ယားကျိကျိနှင့် ကျင်တင်တင် ဖြစ်လာကာ တင်းတောင့်လာပြီး တစ်ပတ်စာ သိုလှောင်ထားခဲ့သော ဆွေဆွေ့အတွက် သုတ်ရည်တွေကို ဒေါ်လေးသက် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်..။
ပူနွေးစေးပျစ်သော သုတ်ရည်တို့က သူမ၏ သားအိမ်ဝကို အရှိန်ဖြင့် ပက်ဖျန်းလေပြီတကား..။
ခပ်ဝေးဝေး လမ်းမဆီမှ ကားသံ ၊ ကလေးများ၏ ဆော့ကစားသံ၊ လူသံ အချို့ကို ကြားနေရ၏။ ဘာလိုလိုနှင့် ပိုင်စိုးနှင့် မခင်သက်တို့၏ ကာမလွန်ဆွဲပွဲကြီး ဆင်နွှဲချိန်မှာ တစ်နာရီကျော်ကျော်မျှ ကြာလေသည်..။
ကြာဆို မမသက် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ပေးချင်လာသည်အထိ စောင့်စားရ နှူးနှပ်ရတာကိုက နာရီဝက်နီးပါး ရှိခဲ့သည်ကိုး..။
စောင့်စားရကျိုး၊ ကြိုးစားရကျိုး နပ်ပါလေ၏။ ပိုင်စိုး အိမ်က ထွက်သွားသောအခါ ၃ နာရီတောင် ထိုးလုပြီ..။ သူက မမသက်ကို အနမ်းဖြင့် နှုတ်ဆက်ကာ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ထွက်သွားလေသည်..။
ပြီး….မမသက်၏ ဆန္ဒအရ တံခါးကို အပြင်မှ ကန့်လန့်ချသွားပေးခဲ့သည်.။ သူမကတော့ မစားရတာကြာပြီ ဖြစ်သော အနှစ်သက်ဆုံးသော ကာမအဟာရကို မွတ်သိပ် ဆာလောင်နေချိန်၌ တဝကြီး စားလိုက်ရသဖြင့် အစွမ်းကုန် ကျေနပ်၍ နေလေတော့သည်..။
သို့ပေမယ့်…..
ပိုင်စိုး၏ အဆုတ်အနယ် အဖိအဆောင့်တို့က တစ်ခါဆို ဆိုသလောက် အားပါလွန်းလှသဖြင့် လက်မောင်း၊ နို့အုံ၊ ဖင်ဆုံ၊ ခါးစပ်တို့၌ နာကျင်နေလေတော့သည်..။
အနာဆုံးနှင့် အကောင်းဆုံးကတော့ သူမ၏ လက်ရွေးစင် စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်ကြောင်း ပြောဖို့ပင် လိုမည်မထင်ပါ..။
မခင်သက်တစ်ယောက် သူ အားရပါးရ လိုးပြီး ထားပစ်ခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားကြီးဖြင့်ပင် ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက် ကားယားကြီး အိပ်လျက် မှေးနေလိုက်သည်..။
တစ်ချက် မှေးခနဲ ဖြစ်သွားပြီးမှ အအေးပတ်မည်စိုး၍ ခုတင်အောက် ရောက်နေသော ခြုံစောင်ပါးပါးလေးကို ဖြစ်သလို လွှမ်းကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပစ်လိုက်လေရာ အစာဝသွားပြီဖြစ်သော မခင်သက်တစ်ယောက် အပျိုကြီး စည်းစိမ် အပြည့်ဖြင့် ခပ်ကားကားကြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်..။
အိပ်ရာကနိုးတော့ နေတော်တော်ချိုနေပြီ..။ အိပ်ရေးဝဝ အိပ်လိုက်ရသဖြင့် လန်းဆန်းသွားသလို ရှိ၏။ လန်းသည်ထက် လန်းစေရန် ရေချိုးပစ်လိုက်သည်..။ သူ စွန့်ပစ်ထားခဲ့သည့် ကျိချွဲချွဲ အဖြူရည်များ ပေပွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ လက်နှိုက်၍ သန့်စင်အောင် အထူးဂရုစိုက်လေသည်..။ တစ်ကိုယ်လုံး စိမ့်သွားအောင် လောင်းချိုးလိုက်တော့မှ လန်းဆန်းရုံမက အားပါပြည့်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်..။
တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကာမဂုဏ် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲမှာ အလိုလို ကျေနပ်နေသည်..။
ရေချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး သနပ်ခါး ပါးပါးလိမ်းကာ ကြောင်အိမ်ထဲမှ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီး ပျော့ပျော့နှစ်လုံးကို စားလိုက်သေး၏။ ပက်လက်ကုလားထိုင်၌ ခေတ္တ အနားယူနေစဉ် အပြင်မှ ခြေသံများကြား၍ မှောင်စပြုနေသော အခန်းကို မီးဖွင့်လိုက်သည်..။

“ အင်း…ဒီညတော့ သူနဲ့ ဆွေဆွေတို့ရဲ့
  ပွဲကို ကြည့်စရာ မလိုလောက်အောင်
 ဝသွားပြီ… ဟင်း…..ကောင်ဆိုးလေး…
     နေ့ခင်းက ငါ့ကိုလိုးပြီး ညကျ
      ငါ့တူမကို လိုးအုံးတော့မယ်…
 ဆွေဆွေကတော့ သိရှာမှာ မဟုတ်ဘူး 
 သိများသိရင်တော့ နောက်ဆို သူ့ယောက်ျား
 …အိမ်ကို တစ်ယောက်ထဲ မသွားရ ဆိုပြီး
 တစ်ချက်လွှတ် အမိန့်ထုတ်မယ် ထင်ပါရဲ့…”

 ဤသို့…တောင်စဉ်ရေမရ တွေးနေခိုက် 
 ကျွပ်ကျွပ်အိတ်ဖြင့် စားစရာတွေ ဆွဲပြီး
 ခပ်သွက်သွက် ဝင်လာသော ပိုင်စိုးကို
   တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မခင်သက်က…

    “ ဟဲ့…..ဆွေဆွေ ရော…ဟင်…”

  အလောသုံးဆယ် ပုံစံဖြင့် မေးလိုက်ရာ
 သူက ပြုံးစိစိဖြင့် လက်ညိုှးကိုထောင်ကာ
  လီးတောင်သလို တဆတ်ဆတ် လုပ်ပြရင်း …

  “ ကုလားကြီးနောက် လိုက်သွားပြီ….”

            ဟု စလိုက်သည်..။

 “ ဟာ….ဟုတ်ပါဘူး….ဒီကောင်လေး…
          …အကောင်းပြောတာ…”

မခင်သက်က မှင်တည်တည် ဆိုလိုက်တော့မှ….

 “ တကထဲ…မမကလည်း..ဒေါချည်းပဲ..၊
  ဖြေးဖြေးပေါ့….ပြောမှာပေါ့..မမရဲ့..”

   ပိုင်စိုးက လက်ထဲမှ အထုပ်တွေကို
 ကြမ်းပေါ်ပစ်ချလိုက်ကာ မခင်သက်၏
 ခြေရင်း၌ ထိုင်လိုက်ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်၌
  မှေးနေသော အပျိုကြီးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်သည်..။

“ အား……အမောကို ပြေသွားတာပဲ….
               .မမရာ…”

  “ သွား….သူခိုးလေး… မေးတာဖြင့်
 မဖြေဘူး…ဆွေဆွေမပါဘူးမို့လား?…
 ဒါကြောင့် ..သူ အူမြူးနေ….ဟင်း….”

      မခင်သက်ကလည်း ကြိတ်၍
  ကျေနပ်နေလျက်ကပင် စိတ်ဆိုးဟန်
 တမင်ပြု၍ နှုတ်ခမ်းကို စူထားလိုက်လေသည်..။
ပိုင်စိုးက သူမကို ချိုင်းကြားမှ ဆွဲမထူလိုက်သည်..။
  အပျိုကြီးက ပေကပ်ကပ်ပုံစံဖြင့် တင်း
 ခံနေ၏။ သူက မရမက ဆွဲယူလိုက်ရာ
   မပါချင့်ပါချင် ပုံစံဖြင့် မတ်တတ်ကြီး
 ပါသွားပြီး ပိုင်စိုး ရင်ခွင်ထဲ ရောက်သွား
           ရလေသည်..။

  “ ဟွန့်….တော်တော်ကဲ…၊ ဒီကဖြင့်
 စောက်ဖုတ်တွေ နာလို့ကောင်းတုန်း…၊     
    ဒါက ဘာလုပ်အုံးမလို့လဲ?…..၊
    လိုးချင်ပြန်ပြီလား?…ဒီလီးက…”

မခင်သက်က ဆွေဆွေမပါမှန်း အသေအချာ
   သိလိုက်ရာ ကြွရွလာသော ကာမစိတ်
 အဟုန်ဖြင့် ညစ်တီးညစ်ပတ်လေး ခပ်ရွှင်ရွှင်
  ခပ်မြူးမြူး ပြောလိုက်ပြီး ပိုင်စိုး ကျောပြင်ကို
   တအုန်းအုန်း ထုလေတော့သည်..။
    သူက တဟားဟားရယ်ရင်း သူမ၏
 ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်ထားရာမှ ရေချိုးပြီးစမို့
  အေးစက်စက်ဖြင့် နွေးနေသည်ဟု
 ဆိုချင်စရာ ဓါတ်တစ်မျိုး စိမ့်ဝင်နေသော
  မမသက်၏ တင်ပါးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း
 ဆုတ်၍ လှိမ့်ချေ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်..။

“ လူဆိုးလေး… ဖယ်ကွာ…မမ ရင်တွေ 
 ခုန်လာပြန်ပြီ…ခဏလေးများ အမော
   ဖြေပါအုံးတော့လား..ကွာ…”

  ” တကထဲ မစားရတာ ကျနေတာပဲ…သွား …ရေချိုးလိုက်အုံး၊ သူ့ကိုယ်ကဖြင့်
         ချွေးစော်တွေကို နံလို့…..”

ဤသို့ ဆိုကာ တွန်းလွှတ်လိုက်သည်..။

“ ဟဲဟဲ…. မမဖုရားရဲ့ အမိန့်တော်မြတ်
                  အတိုင်းပါပဲ..”

  ပိုင်စိုးက ရွှတ်တီးရွှတ်နောက် ဆိုရင်း
 ရေချိုးရန် ပြင်လိုက်သည်..။ ဆပ်ပြာ ၊
 တဘက် စသည်ကို ယူပြီးမှ မမသက်
    ရှိရာသို့ တစ်ခေါက်ပြန်လာကာ….

      “ ဟဲ..ဟဲ… မမဖုရား…
     ရေချိုးပြီးပြီးချင်းနော်….ဖုရာ့….”

   ဤသို့ ပြောဆိုကာ မခင်သက်၏
အိစက်ထွားကားနေသော တင်သားဆိုင်ကြီးကို
 တစ်ချက် ပုတ်၍ ထွက်သွားလေတော့သည်..။
      မခင်သက်…ခမျာလည်း နေ့ခင်းက
 စားထားဘူးသည့် ပိုင်စိုး၏ လီးအရသာကြီးကို
  တွေးလိုက်မိပြီး ရင်တွေခုန်၊ ဖင်တွေတုန်ကာ
    စောက်ဖုတ်ကြီး တစ်ခုလုံး ယားကြွ
            လာလေတော့သတည်း။

မူရင်းရေးသားသူအား Credit ပေးပါတယ်

ပြီးပါပြီ