အရိုင်းစိတ် နဲ့ ကာမအမှောင် အပိုင်း ( ၂ )

အရိုင်းစိတ် နဲ့ ကာမအမှောင် အပိုင်း ( ၂ )
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
ရေးသူ - ပန်းရိုင်း

ကျနော် လည်း ပုန်းညက်ဖြူနဲ့ ဒေါ်မိုးပပမောင်တို့ ဖက်ကို အမြဲ ချောင်းနေခဲ့သည် ။ အထူးသဖြင့် ညဖက်တွေမှာ ဖြစ်သည် ။

သူတို့ တိုက်ဖက်က ပြူတင်းပေါက်တွေမှာ ကန့်လန့်ကာ ချမထားဘဲ ပွင့်နေရင် ကျနော်က အခန်းမီးကို ပိတ်ထားလိုက်ပြီး မှောင်ထဲကနေ မှန်ပြောင်းနဲ့ အမြဲ ချောင်းသည် ။ ဇွန်းနဲ့ ဆွဲပြီး ဓါတ်ပုံတွေ ခိုးရိုက်သည် ။ ကြာလာတော့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ အမူအကျင့် ဗီဇ စားရိုက်တွေကို ပိုပို သိလာရသည် ။

လိင် ဆက်ဆံတဲ့ အခါ အကြမ်းပတမ်းနဲ့ နှိပ်စက်တဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို စက်ဆုပ် မုန်းတီးတဲ့ စိတ်တွေနဲ့ တားဆီးချင်တဲ့စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရသည် ။ လင်ယောကျ်ား လုပ်သမျှကို ခံတဲ့ ဒေါ်မိုးပပမောင်ကို သနားမိသည် ။

ဒေါ်မိုးပပမောင်ကို ကြိုးနဲ့တုပ် ဒူးထောက်ခိုင်း အမျိုးမျိုး အကြမ်းကိုင်နေတာတွေကို ကြည့်ရတာ စိတ်မလာဘဲ စိတ်မကောင်းတွေ ဖြစ်မိသည် ။ ဒီဘဲကြီးကို တော်တော် မကျေနပ် ဖြစ်မိသည် ။

နောက်ပိုင်းမှာ အဝေးကနေ ချောင်းကြည့်ရတာကို အားမရဘဲ သူတို့ ခြံထဲကို ခိုးဝင်ပြီး အနီးကပ် ချောင်းချင်တဲ့စိတ်တွေ ဝင်လာရသည် ။ ကျနော့်အတွက် ကံကောင်းတဲ့ အချက်ကတော့ သူတို့ အိမ်မှာ အိမ်ဖေါ်တွေ တယောက်မက ရှိနေပေမယ့် ခြံစောင့် မရှိတာရယ်…ခွေး မမွေးတာရယ် ပါ ။ ကျနော်လည်း စွန့်စားပြီး သူတို့ ခြံထဲကို ခိုးဝင်ဖို့ ကြံစည်ခဲ့သည် ။

အဲဒီနေ့က ဒေါ်မိုးပပမောင် မရှိဘူး ။

ကျနော်က ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲ ဆိုတော့ ညနေစောင်းထဲက သူတို့ ခြံဖက်ကို ချောင်းနေခဲ့တာမို့လေ ။

ဒေါ်မိုးပပမောင် အိမ်က ထွက်သွားပြီး မကြာခင်မှာဘဲ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူကိုတော့ ခြံထဲမှာ ပန်းခူးနေတာကို စောစောပိုင်းထဲက တွေ့ထားလို့ သူ အိမ်မှာ ရှိနေတယ် ဆိုတာကိုတော့ သိသည် ။

သူတပါး ခြံထဲကို ခိုးဝင်တာ မိလိုက်ရင် ပြစ်မှုမြောက်ပြီး အဖမ်းခံရမည် ဆိုတာကို သိရက်နဲ့ တဥှာစိတ်တွေက မွှန်ထွန်နေတော့ ကျနော်လည်း မှောင်သွားတဲ့ အချိန် သူတို့ ခြံထဲဖက်ကို ကူးသွားလိုက်သည် ။ စောစောထဲက ဘယ်နေရာကနေ ကျော်ဝင်ရင် ရမလဲ ဆိုတာကို ကြိုတင် လေ့လာထားခဲ့တဲ့လူမို့ မခက်ခဲဘဲ သူတို့ ခြံထဲကို ကျနော် ရောက်သွားရသည် ။

သူတို့ တိုက်ကလည်း အရှေ့ဖက်ခြမ်းမှာဘဲ မီးတွေ ထိန်ထိန်လင်းအောင် ထွန်းထားပေမယ့် အိမ်အနောက်ဖက်မှာ မီးသိပ် မလင်းဘူး ။ အမှောင်ထုကို အကာအကွယ်ယူပြီး ကျနော် သူတို့ တိုက်နားကို ကပ်သွားလိုက်တာ။

အရင်ဆုံး တိုက်ကြီး ဘေးက ကားဂိုဒေါင်ရဲ့ ခေါင်မိုးပေါ်ကို ရေစည်ပိုင်းတလုံး အအပေါ်ကနေ တဆင့် တက်လိုက်သည် ။ ကားဂိုဒေါင်ရဲ့ သွပ်ပြား ခေါင်မိုးပေါ်ကနေ တဆင့် ရေပိုက်ကို ဆွဲဖက်ပြီး တိုက် အပေါ်ထပ်ရဲ့ ပြူတင်းပေါက် အပြင်ဖက်က အုတ်စွန်းလေးဆီကို ရအောင် တက်သည် ။ ငယ်ငယ်ထဲက မန်းကီးဘား ဆွဲတဲ့ အလေ့အကျင့်ကြောင့် ကျနော့်ရဲ့ လက်အားက သန်သည် ။ အုတ်စွန်းလေး အပေါ်ကို ရောက်တော့ ပြူတင်းပေါက် အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ ဒါ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အိပ်ခန်းက ပြူတင်းပေါက် တခု ဆိုတာကို ကျနော် သိသည် ။ မှန်ပြောင်းနဲ့ ချောင်း ဇွန်းပါတဲ့
ကင်မရာနဲ့ ခိုးရိုက်နေခဲ့တာ ကြာပြီ ဆိုတော့ သိနေတာပေါ့ ။

ပန်းညပ်ဖြူသည် သူမကုတင်ပေါ်မှာ ဘေးစောင်းလေး လှဲနေပြီး အိုင်ပက်ကလေးကို ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
ပျော့ပြောင်းတဲ့ ဂါဝန်ရှည်လေးကို ဝတ်ထားတာကြောင့် ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ကိုယ်လုံး ကောက်ကြောင်း လှလှလေးကို ကျနော် မြင်လိုက်ရသည် ။ ကျနော်လည်း အရင်လို အဝေးကနေ ချောင်းတာ မဟုတ်ဘဲ အနီးကပ် လာချောင်းနေတာမို့ မိလိုက်ရင် တော့ ငါသေပြီ ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ဒူးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူသည် ဘေးတစောင်း အနေအထားကနေ မှောက်ရက် အနေအထားကို ပြောင်းလိုက်သည် ။ အိုး…ဖင်လှလှလေးတွေကို မြင်လိုက်ရသည် ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ကျန်းမာရေး…။ ကျနော့်ရဲ့
ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော်ဟာ တမဟုတ်ချင်း ထောင်ထ လာရသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူ တယောက် ရေချိုးဖို့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပစ်တာကို ကျနော့်အိမ်ကနေ မှန်ပြောင်းနဲ့ ချောင်းတဲ့အခါတွေမှာ တွေ့ခဲ့ဘူးတော့ အခုညလည်း ပုန်းညက်ဖြူက အဲလိုဘဲ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါစေ လို့ စိတ်ထဲမှာ တောင့်တနေသည် ။ ဒါပေမယ့် ပုန်းညက်ဖြူက အိုင်ပက်ကိုဘဲ သဲကြီးမဲကြီး ကြည့်နေသည် ။

ဒီအခိုက်မှာ ကျနော် မထင်ထားတာ ဖြစ်သွားသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အိပ်ခန်း တံခါး ပွင့်သွားပြီး အိပ်ခန်းထဲကို လူတယောက် ရုတ်တရက် ဝင်လာသည် ။

“ဟင်…..ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ….ပါလား….”

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် စွပ်ကြယ်လက်ပြတ် အဖြူ နဲ့ ပလေကပ်ပုဆိုးအပြာရောင် အကွက်ကြားကို ဝတ်ထားသည် ။

“ ဟင်..ဒက်ဒီ……ဒက်ဒီ ဘာလို့ ပုန်းညက် အခန်းထဲကို ဝင်လာတာလဲ….ဘာကိစ္စ ရှိလို့လဲ…..” ဆိုတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အသံလေးကို ကြားလိုက်ရသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူသည် ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် လှဲနေရာက အမြန် ထလိုက်တာကိုလည်း တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ဒက်ဒီက သမီးကို ပြောစရာ တခု ရှိလို့ ….” လို့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက ပြောလိုက်ပြီး ပုန်းညက်ဖြူ ရှိရာကို တိုးကပ်သွားသည် ။

“ ပြောစရာ ရှိရင်လည်း အခန်းပြင်ကနေ ခေါ်လိုက်ပေါ့ ဒက်ဒီ…မာမီ မရှိတဲ့ အချိန် ဒက်ဒီ အခုလို ရုတ်တရက် ပုန်းညက် အခန်းထဲကို ဝင်လာတာက မကောင်းဘူး ထင်တယ်….”

“ ကိုယ့်သမီး အခန်းထဲကို ကိုယ် ဝင်တာဘဲကွာ….ဘာ မကောင်းရမှာလဲ..”

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ထိုင်ချလိုက်သည် ။ ပုန်းညက်ဖြူ က ကြောက်လန့်တကြား ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်သည် ။

“ ဟေ့…သမီး..ဘယ်ကိုပြေးတာလဲ…ဒက်ဒီ့ဆီကို လာလေကွာ…”

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက ပုန်းညက်ဖြူ ရဲ့ လက်ကလေးကို ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ဆီကို ခေါ်လိုက်သည် ။

“ အို..ဘာလုပ်တာလဲ…ဟာ..ဒက်ဒီ..အရက်တွေလည်း သောက်ထားတာ နံစော်နေတာဘဲ..ပုန်းညက်ကို လွှတ်ပါ ….”

“ မလွှတ်ဘူး…ပုန်းညက်ကို ဒက်ဒီက ချစ်တယ်လေ ….”

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ မျက်နှာကို နမ်းဖို့ ကြိုးစားနေပြီ ။

ကျနော်လည်း ရုတ်တရက် ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘဲ ကြောင်နေသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူက အတင်း ရုန်းကန် အော်ဟစ်နေသည် ။ ကျနော်လည်း ဦးအောင်ဇေဝင်းကို အခုလို အတင်း အနိုင်အထက် လုပ်တာကို မကျေနပ် ဖြစ်မိသည် ။ သူ့ကို

တားဆီးချင်တဲ့စိတ်တွေကြောင့်အောက်ကို ပြန်ဆင်းလိုက်သည် ။ သူတို့ ခြံထဲမှာ ပစ်ပေါက်စရာ လိုက်ရှာပြီး တွေ့တဲ့ အုတ်နီခဲ တလုံးနဲ့ စောစောက ကျနော်

ချောင်းခဲ့တဲ့ ပြူတင်းပေါက်ဆီကို ပစ်ပေါက်လိုက်သည် ။

အုတ်နီခဲသည် ပြူတင်းပေါက်မှန်ကို တည့်တည့်ကြီး ထိမှန်သွားသည် ။

ကျနော်လည်း ကျနော်တို့ ခြံဖက်ကို ကူးပြေးသွားလိုက်သည် ။ သစ်ပင် တပင်ရဲ့ နောက်ကွယ်က သူတို့တိုက်ဖက်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အဲဒီ ပြူတင်းပေါက်ကနေ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ခြံထဲကို ငုံ့ကြည့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကျနော် အုတ်နီခဲနဲ့ ထုလိုက်လို့ သူ ပုန်းညက်ဖြူ ကို ဆက် မလုပ်ဖြစ်တော့ဘူး ။ ကျနော်လည်း ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်တက်ခဲ့လိုက်သည် ။

မှန်ပြောင်းနဲ့ အမှောင်ထဲကနေ သူတို့ဖက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို ခြံထဲမှာ တွေ့ရသည် ။ အုတ်ခဲနဲ့ ဘယ်သူပေါက်တာလဲ ဆိုတာကို စူးစမ်းနေဟန်တူသည် ။ လက်နှိပ်မီးနဲ့ ဟိုထိုး ဒီထိုး လိုက်ထိုးကြည့်နေသည် ။

အင်း..ဒီအတိုင်းဆို ပုန်းညက်ဖြူဟာ ဒီပထွေးကြီးနဲ့ နေရတာ မလွယ်ဘူး ။ တနေ့နေ့ ဒီလူကြီး အတင်း မုဒိန်းတက်ကျင့်တာကို ခံရနိုင်တယ် ..။

ပုန်းညက်ဖြူ

မောင်းမကန် ကမ်းခြေက ဘန်ဂလိုမှာ ဒက်ဒီနဲ့ အိမ်ဖေါ် စန်းစန်းတင့်တို့ နှစ်ယောက် ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို ပုန်းညက်ဖြူ အစအဆုံး မျက်မြင်တွေ့ခဲ့ရတာတွေက မျက်စိထဲမှာ အမြဲ မြင်ယောင်နေခဲ့သည် ။

အပျိုပေါက်မလေး အတွက် လိင်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ လက်တွေ့ သခ်န်းစာ တခု ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ဒက်ဒီက စန်းစန်းတင့်ကို အတင်း အဓမ္မ ကာမရယူတာတွေကိုပုန်းညက်ဖြူ မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့ခဲ့ရသည် ။

ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လိင် ဆက်ဆံကြတာကို ပထမဦးဆုံး တွေ့ဖူးခြင်း ဖြစသည် ။ သဘာ၀ စိတ် အကြောင်းကိုလည်း လက်တွေ့ စတင် သိရှိခဲ့ရသည် ။ သူတို့ လိင်ဆက်ဆံတာတွေကို မြင်ပြီး မိမိကိုယ်မှာ ဖြစ်ပေါ်ပြောင်းလဲတာတွေကြောင့်ပါ ။ ရင်သားတွေ တင်းမာ ရင်သီးလေးတွေ ထောင်ထ ပေါင်ကြားက မိန်းမကိုယ် ဖေါင်းကြွပြီး အရည်တွေ စို့လာထွက်လာ အတွင်းထဲက တအား ယားယံလာတာတွေ ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ဆန့်ကျင်ဖက် ယောကျ်ားကို
တောင့်တ လိုလားလာသည် ။

စန်းစန်းတင့်သည်လည်း ပထမ စစချင်းမှာ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို ခါးခါးသီးသီး ငြင်းပယ် ဆန့်ကျင် ရုန်းကန်ခဲ့ပေမယ့် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက တင်ပါးနဲ့ ရင်သား..မိန်းမအင်္ဂါတို့ကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပေး..ရင်သီးတွေကို စို့ပေးတဲ့အခါ စန်းစန်းတင့်လည်း ငြိမ်ကျသွားပြီး ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက သူ့လိင်တန်ဆာကြီးနဲ့ စန်းစန်းတင့်ရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါထဲကို သွတ်သွင်း ထိုးညှောင့် ဆောင့်ထည့် ဆက်ဆံတဲ့အခါ တအင်းအင်း တအိုးအိုးနဲ့ ကျေနပ် ခံယူနေ
တာတွေကို ပုန်းညက်ဖြူ မျက်မြင် တွေ့ခဲ့ရသည် ။

ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်ပြီး ဒီဟာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အိပ်မက်တွေလည်း ခဏ ခဏ မက်သည် ။ ဒက်ဒီ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက မိမိကို စန်းစန်းတင့်ကို လိင်ဆက်ဆံသလို ဆက်ဆံသည် လို့လည်း မကြာခဏ မက်တတ်သည် ။ မက်တိုင်းလည်း မိန်းမအင်္ဂါစပ်သည် အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲခဲ့ရသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူလည်း ရန်ကုန် ပြန်ရောက်ပြီး မကြာခင်မှာ ငပလီတုံးကလိုဘဲ စန်းစန်းတင့်ကို ဒက်ဒီက ကာမဆက်ဆံ
နေတာကို တခါ ထပ်တွေ့ရသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူလည်း ဒီကိစ္စကို စိတ်ပါလာသည် ။ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ အကိုင်အတွယ်ကို ခံချင်လာမိသည် ။ ယောကျ်ားတယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံဘူးချင်လာသည် ။ သို့ပေမယ့် သူမစိတ်ကူးထဲက ယောကျ်ားသည် ဒက်ဒီ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုတော့ မဟုတ်ဘူး ။

မာမီ့အပေါ် သစ္စာမဲ့ပြီး မိန်းမတွေ အပေါ် နိုင်ထက်စီးနင်းနဲ့ အတင်း အဓမ္မ ကာမ ရယူတဲ့ သူ့ကို မုန်းတီးရွံရှာမိတာ အမှန်ဘဲ ။ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းထဲက နိုင်မျိုးဆွေကို ပုန်းညက်ဖြူက တဖက်သပ် ကြိတ်ပြီး ကြိုက်မိနေခဲ့တာ ကြောင့် နိုင်မျိုးဆွေနဲ့ နှစ်ပါးသွား ဇာတ်လမ်းလေး ဖြစ်လိုက်ချင်မိတဲ့ စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည် ။

စိတ်ကူးယဉ် ခဲ့မိသည် ။ နိုင်မျိုးဆွေကတော့ ပုန်းညက်ဖြူ က သူ့ကို တဖက်သတ် ကြိုက်နေတယ် ဆိုတာကို တော့ သိပုံမပေါ်ဘူး ။

ပုန်းညက်ဖြူကို ချဉ်းကပ်လာတာက အိမ်ဘေးချင်း ကပ်ရက်မှာ နေတဲ့ အတန်းချင်းလည်း တူတဲ့ ဘိုတောက်ကျော် ပါ ။ ဘာလို့လည်း မသိ ။ပုန်းညက်ဖြူသည် ဘိုတောက်ကျော်ကို ကြည့်လို့ကို မရ ။ သူ့ကို ခင်မင်ဖို့ နေနေသာသာ မျက်နှာကိုပင် မကြည့်ချင် ။

ဘိုတောက်ကျော်က သူ့ကို ချောင်းမြောင်းနေတာကို မသိပေမယ့် ခင်မင်ချင်လို့ ခဏ ခဏ လာရောနှောချင်နေတဲ့ကောင် လို့တော့ ပုန်းညက်ဖြူ သိသည် ။

ဒက်ဒီဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် တနေ့ထက် တနေ့ ပိုပို ဆိုးလာသည်ကို ပုန်းညက်ဖြူ တွေ့ရသည် ။ မာမီ့ကိုလည်း ရိုက်နှက် နှိပ်စက်တာတွေ ပိုပိုများလာသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူလည်း တတ်နိုင်ရင် ဒီလူကြီးရဲ့ အိမ်ကနေ ထွက်ပြေးချင်သည် ။ မာမီ့ကိုလည်း ပုန်းညက်တို့ ထွက်ပြေးသင့်နေပြီ လို့ တခါမက ပြောမိခဲ့သည် ။

ဒါပေမယ့် မာမီက သူနဲ့ ဆက် ပေါင်းသင်းနေထိုင်နေသည် ။
တနေ့မှာ မာမီ့ဆီကို အရေးတကြီး ပြောစရာ တခု ရှိလို့ တံခါးမခေါက်ဘဲ ဝင်သွားမိသည် ။
အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်သွားလိုက်တဲ့အခါ မာမီသည် လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ရက်နဲ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ရက်
ရှိနေပြီး ဒက်ဒီရဲ့ ညိုညိုတုတ်တုတ် အတန်ကြီးကို စုတ်ပေးနေရတာကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ အို…ဆောရီး…” လို့ ပုန်းညက်ဖြူ ပြောလိုက်ပြီး သူတို့ အခန်းထဲက ချက်ချင်း လှည့်ထွက်လိုက်ခဲ့ပေမယ့် ဒီ မြင်ကွင်းက တော်တော်နဲ့ မျက်စိထဲက မထွက်သလို မေ့လို့လည်း မရဘူး ။

တနေ့မှာ ပုန်းညက်ဖြူ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ အိုင်ပက် ပွတ်နေတုံး ရုတ်တရက်ကြီး ဒက်ဒီ ဝင်လာသည် ။
ဒက်ဒီက တံခါးတောင် မခေါက်ဘဲ ဝင်လာလို့ ပုန်းညက်ဖြူလည်း မကောင်းတဲ့အကြောင်း သူ့ကို ပြောလိုက်မိသည် သူက ဂရုမစိုက်ဘဲ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို လာထိုင်လိုက်သည် ။ သူ့လက်တဖက်က ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ပေါင်တဖက်ပေါ်ကို အသာ လာတင်လိုက်သည် ။ ပုန်းညက်ဖြူလည်း ကုတင်ပေါ်က ထလိုက်ပြီး သူ့ကို ဘာလို့ ဒီလို လုပ်တာလဲ လို့ ရန်ထောင်လိုက်သည် ။ သူက လက်ကနေ အတင်းဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်အောင်
ခေါ်ယူလိုက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းရှုံ့သည် ။ “ သမီးကို ဒက်ဒီ ချစ်တယ်…” လို့လည်း တတွတ်တွတ် ပြောနေပြီး ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်သည် ။

ပုန်းညက်ဖြူလည်း သူ့လက်ထဲက ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားပေမယ့် သူက အားသန်သည်။ အတင်း ချုပ်ကိုင်ထားလို့
ထွက်ပြေးလို့ မရဘူး ။ ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်လေး ကျပြီး သူ အတင်း တက်ခွတာကို ခံရတဲ့အချိန် ပြူတင်းပေါက်မှန်ကွဲပြီး အုတ်နီခဲတလုံး အိမ်ထဲကို ဝင်လာသည် ။

ဒက်ဒီ ဝုန်းကနဲ ပုန်းညက်ဖြူဆီကနေ ခွာလိုက်သည် ။

“ ဘယ်ကောင် ထုတာလဲ မသိဘူး …”

သူ လုပ်နေတာကို သိသွားလို့ မြင်လို့ ထုတာဘဲ ဆိုပြီး သူ ပုန်းညက်ဖြူကို ဆက် မလုပ်ရဲတော့ဘူး ။ သူ
ချက်ချင်း ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အခန်းထဲက ထွက်သွားလိုက်သည် ..။

ပုန်းညက်ဖြူ ထင်တာတော့ အုတ်နီခဲနဲ့ ထုတာ ဟိုဖက်ခြံက ဘိုတောက်ကျော် ဆိုတဲ့ မျက်နှာရူးကောင်ဘဲ ဖြစ်မည် ။ ဒါဆို ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာ ဒီလို ဖြစ်ပျက်တာကို ဘိုတောက်ကျော် တွေ့လို့ ဖြစ်မည် ဆိုတဲ့အတွေးက ဝင်လာရသည် ။ ပြူတင်းပေါက် ကန့်လန့်ကာ ဖွင့်ထားလို့ မဖြစ်တော့ဘူး။ ပြူတင်းပေါက်တွေကိုပိတ်ထားရမည် ဆိုတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ချလိုက်မိရသည် ။

ဒက်ဒီ လည်း ဒီကိစ္စကို တော်တော် မကျေနပ်ဘူး ။ အုတ်နီခဲနဲ့ ထုတာ ဘေးအိမ်ကဘဲ ဖြစ်မည် လို့ ပုန်းညက်ဖြူကို မာမီ မရှိတဲ့ အချိန် တိုးတိုး လာကပ်ပြီး ပြောသည်။

ဒီနေ့ ကျောင်းက ပြန်လာတော့ အိမ်ဖေါ် အသစ် နော်ဆွိ ငိုနေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ဘာဖြစ်လို့လဲ လို့ ပုန်းညက်ဖြူက မေးလိုက်သည် ။ နော်ဆွိက ဘာမှ မပြောဘဲ ငိုဘဲ ငိုနေသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူ ထင်မိလိုက်တာကတော့ ဒက်ဒီ့လက်ချက်ကြောင့်ဘဲလို့ ။ နော်ဆွိသည် တော်တော်လေး စိုပြေတဲ့ လှတဲ့ တောင့်တဲ့ ကောင်မလေး တယောက်မို့ ဒက်ဒီက အလွတ်ပေးချင်ပုံ မပေါ်ဘူး ။

ဒက်ဒီဟာ လူယုတ်မာ မုဒိန်းကောင်ကြီး ပါ ။ ပုန်းညက်လည်း သူ့ရန်ကို အမြဲ သတိထားနေရသည် ။ ပုန်းညက်ရဲ့ အခန်းကို ညဖက် ရောက်လာနိုင်တာမို့ တံခါးကို ဂျက်ချပြီး အိပ်ရသည် ။ မာမီ့ကို ပြောတော့ သမီးရယ် သူကောင်းတဲ့ အချက်တွေလည်း ရှိပါတယ်..သည်းခံပြီး နေလိုက်ကြရအောင်ပါ လို့ ပြန်ပြောသည် ။ မာမီ့ကို ပုန်းညက် အားမရပါဘူး ။

နော်ဆွိ နဲ့ နော်လီစာ

နော်ဆွိသည် အသားဖြူပြီး ရုပ်လေးက ချစ်စရာ ကောင်းလို့ အိမ်ဖေါ်ပွဲစားမကြီး ဒေါ်ဘဲက ဒေါ်မိုးပပမောင်တော့ ကြိုက်မှာဘဲ လို့ ထင်ခဲ့မိပေမယ့် တကယ်တမ်း နော်ဆွိကို တွေ့တဲ့အခါ ဒေါ်မိုးပပမောင်က အင်တင်တင် လုပ်နေလို့ ဒေါ်ဘဲ စိတ်ညစ်သွားသည် ။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ …ဆရာမရယ်….ဒီဟာမလေးက သွက်လက် ချက်ခြာပြီး ရုပ်ကလေးလည်း သန့်တယ်….ဆရာမတို့ ခိုင်းကြည့်ပါ..ကျမတို့က သေသေချာချာ သွန်သင်ထားတာပါ..ရိုကျိုးပြီး အလုပ်ကို ကြိုးစား လုပ်မှာပါ..သူကလေး က ဟင်းချက်လည်း ကောင်းတယ်…ဆရာမ….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

ဒေါ်မိုးပပမောင်က ဒီ ချောတာ ချစ်စရာကောင်းတာကို မလိုချင်တာ ။ သူမရဲ့ လင်ကြီး ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ရဲ့ အကြောင်းကို သိလို့ စန်းစန်းတင့် ဘိုက်ကြီးပြီးကထဲက အိမ်ဖေါ် ရှာရင် အရုပ်ဆိုးဆိုး
ပြားချပ်ချပ် မဲတူးတာလေးတွေကိုဘဲ ရွေးခဲ့တာ ။ အခုလည်း ပွဲစား ဒေါ်ဘဲ လာပြတဲ့အချိန် နော်ဆွိကို မလိုချင်
ဘူး ။ နောက်ထပ် လူ ရှိသေးလား လို့ ဒေါ်ဘဲကို မေးလို့ ဒေါ်ဘဲက နော်ဆွိဘဲ ရှိတယ်…ရဖို့ ကြာအုံးမယ်…
လို့ ပြောပြီး နော်ဆွိကိုဘဲ အတင်း ထိုးပေးနေသည် ။

“ အင်းလေ…ကျမလည်း အိမ်မှာ လူလိုနေတယ်..သူ့ဘဲ ယူလိုက်မယ်…ထားခဲ့….ထားခဲ့..ဒေါ်ဘဲ….”

ဒေါ်မိုးပပမောင်လည်း နော်ဆွိကို လက်ခံလိုက်ရပေမယ့် ရင်တော့ အလေးသား ။

နော်ဆွိသည် ပွဲစားမကြီး ဒေါ်ဘဲ ညွှန်းသလိုဘဲ လိမ်မာရေးခြား ရှိပြီး အလုပ်လည်း ကောင်းသည် ။ ဟင်းချက်
လည်း ကောင်းသည် ။ နော်ဆွိကို ထမင်းဟင်း ချက်ခိုင်းပြီးကထဲက ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရော သမီးပုန်းညက်ကော
ထမင်းစားမြိန်ကြသည် တဲ့ ။

နော်ဆွိသည် မြစ်ဝကျွန်းပေါ် မြို့ကလေး တမြို့က ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့ မိသားစုက ပေါက်ဖွားခဲ့တာ ဖြစ်ပေမယ့် နေ
တတ်ထိုင်တတ် အပြောအဆိုက ယဉ်ကျေးသည် ။ ဟင်းချက်ကလည်း ကောင်းသည် ။ အဝတ်အစားလည်း လိုက်
ဖက်တာ ရွေး ဝတ်တတ်သည် ။ ပုန်းညက်ဖြူက နော်ဆွိကို အရမ်း ချစ်သွားသည် ။ နော်ဆွိသည် အားတဲ့အချိန်
ဆိုရင် တီဗီက လာတဲ့ မြန်မာကားတွေကို ထိုင်ကြည့်နေတတ်သည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် နော်ဆွိကို မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ စိုက်စိုက်ကြည့်နေတတ်သည် ။ အင်း..ဒီလူကြီး သ
ဘောကျနေပြီလား မသိဘူး …။ ဒေါ်မိုးပပမောင်က စိုးရိမ်ပေမယ့် ဘာမှ ဖြစ်မလာ ။

သုံးလလောက် ကြာလာတော့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကလည်း နော်ဆွိကို ရှိတယ်တောင်မထင်ဘဲ ဂရုမစိုက်လို့ သူမ
လည်း စိတ်အေးသွားပြီး သိပ် သတိမထားမိတော့ ။

တနေ့ ဒေါ်မိုးပပမောင် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေနဲ့ လုံးပန်းနေတဲ့အချိန် အိမ်မှာ မရှိခိုက် နော်ဆွိ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်း
ကို ဖုံသုတ် လှဲကျင်းနေတဲ့အချိန် တိုက်ကြီးရဲ့ ခြံဝင်းအပေါက်က လူခေါ် လျှပ်စစ် ခေါင်းလောင်းသံ မြည်လာ
သည် ။

အပေါ်ထပ် အလုပ်ခန်းလေးမှာ ကွန်ပြူတာနဲ့ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက “ ဟိတ်..ကလေးမလေး..
ခြံပေါက်ဝမှာ ဘယ်သူလာလဲ သွားကြည့်စမ်း..အရမ်း ဖွင့်မပေးနဲ့နော်…သေချာ မေးအုံး….” လို့ လှမ်းအော်ခိုင်း
လိုက်လို့ နော်ဆွိလည်း ခြံအပေါက်ဝဆီကို ထွက်သွားလိုက်သည် ။

“ ဟင်…..အမေ……အမေ….ပါလား . . . .”

ခြံတံခါး အပြင်ဖက်မှာ အပြုံးကလေးနဲ့ ရပ်နေတာက နော်ဆွိရဲ့ အမေ နော်လီစာ….။

“ အမေ….”

“ ဆွိလေး …”

“ အမေ့ကို မြင်လိုက်တော့ အံ့သြသွားတယ်….အမေ ဘာလာလုပ်တာလဲ….”

“ အမေလည်း အလုပ်တခုခု လုပ်ချင်လို့ ရန်ကုန်ကို ထွက်လာတာ…သမီးနဲ့ အရင် လာတွေ့တာ…”

နော်ဆွိက ခြံတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည် ။ အမေ့ကို မြင်တော့ အကို အယ်စိုး ကိုပါ နော်ဆွိ သတိရသည် ။

“ အကိုရော…နေကောင်းလား…အမေ…”

“ အယ်စိုး …နေကောင်းတယ်….မိန်းမ လိုချင်နေပြီ …”

နော်လီစာက ရယ်ပြီး ပြောလိုက်တာ ။

“ ဟယ်…ဟုတ်လား..သူက ရည်းစား ရှိလို့လား…..”

“ ငါလည်း မသိပါဘူးဟယ် …”

“ အမေ….ဆွိတို့ အိမ်ရှင် ဆရာမက သိပ် သဘောကောင်းတယ်…အမေ့အတွက် အလုပ်…ဆရာမကို မေးပေး
မယ်..သူ့မှာက မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းတွေ ပေါတယ်…..ပွဲစား ဒေါ်ဘဲ နဲ့ မရှာခိုင်းနဲ့..ပွဲစားခ ပေးနေရမယ်…”

“ အေး..အေး….ညည်း ကောင်းသလိုသာ လုပ်ပါ….”

သူတို့ သားအမိ တိုက်ထဲကို ရောက်လာတဲ့အခါ အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာတဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုနဲ့ တိုးသည် ။

“ ဆရာ…..ဒါ ကျမရဲ့ အမေပါ …”

“ ဟေ…ဟုတ်လား…..နင်ပြောလို့သာ ယုံရမယ်…နင့်အမေက ငယ်ငယ်လေးပါလား..နင့်အမလို့တောင် ထင်ရ
တယ်….”

မိန်းမ လှရင် ချောရင် တောင့်ရင် အရမ်းကို ကြိုက်တတ်တဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် နော်ဆွိရဲ့ အမေ နော်လီစာ
ကို ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။ အသက်လေးဆယ်တောင် မပြည့်သေးတဲ့ နော်လီစာသည်
ကိုယ်လုံးကို.်ပေါက်ကလည်း အချိုးကျသလို မျက်နှာလေးကလည်း လှသည် ။ အသားကလည်း ကရင်လူမျိုး ဖြစ်
လို့ ဖြူဖွေးနေသည် ။

“ နင့်အမေက ဘာလာလုပ်တာလဲ…လာလည်တာလား…..”

“ မဟုတ်ဘူး..ဆရာ..အမေလည်း အလုပ်တခုခု လုပ်ချင်လို့..အလုပ်လာရှာတာပါ…”

“ ဟေ..ဟုတ်လား….အေး..နင်တို့ မမ ပြန်လာရင် ပြောပြလိုက်ပေါ့..သူ တခုခု ရှာပေးလိမ့်မယ်…”

“ ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ….”

“ ကဲ..ငါ အပြင်သွားလိုက်အုံးမယ်…ငါ့ အလုပ်ခန်းလေး..နည်းနည်း ရှင်းထားလိုက်….”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…..”

ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ထွက်သွားပြီးနောက် နော်ဆွိက အပေါ်ထပ်က ကွန်ပြူတာ စားပွဲနဲ့ ကြမ်းပြင်ကို လှဲကျင်း
သုတ်သင်တဲ့အခါ နော်လီစာက သမီးနဲ့ အတူ ဝိုင်းကူသည် ။

“ ဆွိ..နင့်အိမ်ရှင် သူဌေးကို ကြည့်ရတာ သဘောကောင်းပုံဘဲနော်….”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်..အမေ….သူဌေး လင်မယား နှစ်ယောက်လုံး အရမ်း သဘောကောင်းကြတယ်…သူတို့မှာ သ
မီး တယောက် ရှိတယ်…သူကတော့ ဆွိကိုလည်း သိပ်ချစ်ပြီး အရမ်း စိတ်သဘောထား ကောင်းတယ်..အမေ”

“ အေး..ညည်း..အခုလို လူကောင်းတွေရဲ့ အိမ်မှာ ရောက်တာ အရမ်း ကံကောင်းတာပေါ့..မိဆွိ….”

ဒေါ်မိုးပပမောင် အလုပ်က ပြန်လာတဲ့ အခါ နော်ဆွိရဲ့ အမေ နော်လီစာကို တွေ့တော့ မြင်မြင်ခြင်း သဘောကျ
သွားသည် ။ နော်လီစာသည် ရုပ်ချောရုံမက နော်ဆွိလိုဘဲ သွက်လက်ချက်ခြာပြီး အမြဲ ပြုံးနေသူမို့ ဒေါ်မိုးပပမောင်
သဘောကျသွားပြီး သူ့အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်စေချင်သည် ။ ဒါပေမယ့် ဒီလို မိန်းမချောကို အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ခိုင်း
ရင် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ လက်ချက် မိသွားနိုင်သည်ကို စဉ်းစားမိပြန်တော့ နော်လီစာကို လက်မခံချင်တော့ပြန် ။
သူငယ်ချင်း မိစု ဆီကို လှမ်း ဖုန်းဆက်ပြီး သူ့အိမ်မှာ လိုချင်လား မေးဖို့ လုပ်ပေမယ့် မိစုတို့က ဘန်ကောက်ကို
သွားနေကြသည်လို့ ဖုန်းထူးတဲ့ အိမ်ဖေါ်မလေးက ပြောပြသည် ။ သူတို့ တပတ်ကြာရင် ပြန်ရောက်မည် တဲ့ ။

အင်းလေ..တပတ် ဘဲ…အိမ်မှာ တပတ် ခိုင်းထားလိုက်မယ်…မိစု တို့ ပြန်လာမှ သူတို့ အိမ်ကို ပြောင်းလုပ်ခိုင်း လိုက်မယ်…..။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကို သည် အိမ်က ထွက်လာခဲ့ပြီးနောက် ကားမောင်းနေတုံး လမ်းမှာ အိမ်ဖေါ် နော်ဆွိရဲ့ အမေ ဆိုတဲ့ မိန်းမကို စွဲလန်း မြင်ယောင်နေသည် ။ တော်တော် လှတဲ့ မိန်းမ ဘဲ ..။ အသားက ဖွေးဖွေး ရုပ်ကလေးကချောချော ကိုယ်လုံးကလည်း “ ပြေ ” သည် ။

သူ မြင်မြင်ခြင်း သဘောကျသွားသည် ။ ဝှူး……. ဒီနေ့ အလုပ်လုပ်ရတာ စိတ် မပါဘူး ။ အိမ်ပြန်ချင်နေသည် ။

နော်လီစာကို တွေ့ချင်နေသည် ။

မြအောင်ဆွေ

မြအောင်ဆွေသည် ပုန်းညက်ဖြူ အချုပ်ခန်းထဲမှာ ရောက်နေတာကို စဉ်းစားမိတိုင်း သတိရလိုက်မိတိုင်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူက ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို သတ်လိုက်သည် လို့ ပြောနေပေမယ့် မြအောင်ဆွေကတော့ အခုထိ မယုံကြည်သေး ။ ပုန်းညက်ဖြူသည် အင်မတန်မှ အေးဆေး တဲ့ သဘောကောင်းတဲ့ ကြောက်တတ် ရှက်တတ်တဲ့ မိန်းကလေး တယောက် ဖြစ်သည် ။ လူတယောက်ကို ဓါးနဲ့ ထိုးသတ်ဖို့ ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး ။ တခုခုတော့မှားယွင်းနေသည် ။

မြအောင်ဆွေရဲ့ တိုက်ခန်းကို ရောက်သွားတော့ မြအောင်ဆွေက မိုးပပမောင်ကို သူ့အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်မှာအိပ်ခိုင်းပြီး သူကတော့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖါမှာ ဒီည အိပ်လိုက်မည် လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မိုးပပမောင်က “ မဟုတ်တာဘဲ ကိုဆွေရယ်…မိုးနဲ့ လာအိပ်ပါ…..မိုးလည်း စိတ်တွေ ခြောက်ခြားနေတယ် …တယောက်ထဲ မအိပ်ရဲဘူး…..လာ..လာ..မိုးနဲ့ အတူတူ လာအိပ်….” လို့ ပြောပြီး မြအောင်ဆွေရဲ့ လက်ကို ဆွဲခေါ်သည် ။

အိပ်ရာထဲကို နှစ်ယောက် အတူတူ ရောက်တဲ့ အချိန် မိုးပပမောင်က “ ကိုဆွေ…..ဖြစ်ပျက်တာတွေ အားလုံးဟာ အိပ်မက် မက်နေတာဘဲ ဖြစ်လိုက်ရင် ဘယ်လောက် ကောင်းမလဲ..သမီးလေး အတွက် မိုးတော့ တအား စိတ်ထိခိုက်မိတာဘဲ….မိုး အထင်တော့ သမီး သတ်တာ မဖြစ်နိုင်ဘူး….သမီးကလေ…မိုး သတ်လိုက်တယ် ထင်ပြီး မိုး ကိုယ်စား ဝင် ခံလိုက်သလား မသိဘူး . . .သမီးက ကိုကိုက မိုးကို နှိပ်စက်တာတွေ…သိတော့ …မိုးက ကိုကို့
ကို သတ်လိုက်တာလို့ ထင်သွားလား မသိဘူး …” လို့ ပြောသည် ။

မြအောင်ဆွေလည်း“ ပုန်းညက် မသတ်ရင် ဘယ်သူ သတ်သလဲ ဆိုတာ ကိုယ်လည်း စဉ်းစားနေတာ…..နော်ဆွိ
ကလည်း မိုးနဲ့ အတူတူ ဈေးမှာ ရောက်နေတယ် မဟုတ်လား … အဲဒီ အချိန်မှာ အိမ်မှာ ရှိနေတာက ပုန်းညက်နဲ့ ကိုအောင်ဇေကြီးဘဲ နော်…” လို့ ပြောလိုက်တော့ မိုးပပမောင်က “ ဟုတ်တယ် ကိုဆွေ..သူတို့နှစ်ယောက်ဘဲ ရှိနေတာ…..ကိုကို သေနေတာကလည်း မိုးတို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ….သမီးလေးကို မတရား ကြံစည်
မယ် ဆိုရင် ကိုကိုက သမီးလေးရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို သွားပြီး ကြံစည်တာက ပို ဖြစ်နိုင်တယ်…မိုးတို့ အိပ်ခန်းထဲကို
သမီးလေးက လာခဲတယ်…အထူးသဖြင့် မိုး အိမ်မှာ မရှိတဲ့ အချိန် ဆိုရင် သူ မိုးတို့ အိပ်ခန်းထဲကို လုံး၀ ဥသုံ လာမှာ မဟုတ်ဘူး ကိုဆွေ…တခုခုတော့ တခုခုဘဲ….” လို့ ပြန်ပြောသည် ။

မြအောင်ဆွေက “ ရဲတွေ ဖက်ကလည်း ဘာ သဲလွန်စ ရမလဲ ကြည့်ကြတာပေါ့..ကိုယ် ထင်တာတော့ သမီး သတ်လိုက်တာ မဖြစ်နိုင်ဘူး…..ခုန မိုး ပြောသလိုဘဲ သမီးက မိုး သတ်လိုက်တယ် ထင်ပြီး အမေကိုယ်စား ဝင်ခံလိုက်တာ ဖြစ်မယ်…ကိုယ်လည်း မနက်ကျရင် ဒီလို ဖြစ်တာတွေကို စီအိုင်ဒီက ကိုယ့်မိတ်ဆွေတွေနဲ့ တိုင်ပင်ကြည့်အုံးမယ်….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မိုးပပမောင်က မြအောင်ဆွေရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လိုက်သည် ။

“ ကိုဆွေ့ကို အားကိုးပါတယ်..ကိုဆွေရယ်….” လို့လည်း ပြောလိုက်သည် ။

“ အို…”

မိုးပပမောင်ရဲ့ ပေါင်ရင်းနဲ့ မြအောင်ဆွေရဲ့ မာထောင်နေတဲ့ တန်ဆာကြီး မတော်တဆ ထိတွေ့မိသွားလို့ မိုးပပမောင် လန့်သွားသည် ။

“ ဟယ်….ကိုဆွေ….ကိုဆွေ့ဟာကြီး…တအား မာထောင်နေတယ်……”

မိုးပပမောင်ရဲ့ လက်က ဖျတကနဲ မြအောင်ဆွေရဲ့ ပေါင်ကြားကို ရောက်သွားသည် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ပလေကပ် ပုဆိုးပေါ်ကနေ အထဲက မာထောင်တင်းနေတဲ့ တန်ဆာချောင်းကြီးကို စမ်းလိုက်သည် ။

“ ဟယ်တော်..တကယ့်ကို တင်းမာပြီး အကြီးကြီးဘဲ …”

“ ဟုတ်တယ်…မိုး…မိုးနဲ့ အတူတူ နေလိုက်တော့ ကိုယ့်စိတ်တွေ တအား ထကြွသွားတယ်…” လို့ ပြုံးပြီး ပြော
လိုက်တဲ့ မြအောင်ဆွေကို မိုး ပြုံးစိစိလေးနဲ့ ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး….“ ကိုဆွေ….မိုးကို ချစ်ချင်နေတယ်ပေါ့လေ…” လို့ မေးလိုက်သည် ။

မိုးပပမောင်လည်း လင်ကသေ သမီးက အချုပ်ထဲ ရောက်နေတဲ့အချိန် ပေမယ့် သူ့အပေါ် အရမ်း ကောင်းပြီး သူ့ကို ချစ်နေတဲ့ မြအောင်ဆွေကို ဆန္ဒဖြည့်ပေးချင်သွားသည် ။ မြအောင်ဆွေရဲ့ ပြေလုလု ပုဆိုးကို ဖြေလိုက်သည် ။ ညိုမောင်း တုတ်ထွားတဲ့ လိင်တန်ရှည်ကြီး ပေါ်လာတော့ သူမလက်ကလေးနဲ့ လိင်တန်ရဲ့ ထိပ်ပိုင်းကို အသာလေး ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည် ။

“ မိုးရယ်…ကိုဆွေက မိုးကို နာရီတိုင်း စက္ကန့်တိုင်း သတိရ ချစ်နေတဲ့ လူပါ …. မိုး စိတ်ဆင်းရဲနေလို့ မလုပ်ချင်လည်း ရပါတယ်….” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ မြအောင်ဆွေရဲ့ လိင်တန်ကြီးဆီကို ကိုယ်လေး ယိမ်းငုံ့လိုက်ပြီး ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည် ။

ဒီ တန်ဆာကြီးကို မိုးပပမောင် အကြိမ်ကြိမ် နမ်းဖူး စုတ်ပေးဖူးခဲ့ပါသည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ရဲ့ နှိပ်စက်တာတွေ ကို ခံရတိုင်း မြအောင်ဆွေ ဆီကို ပြေးသွားပြီး ခိုလှုံခဲ့တုံးက သူမနဲ့ မြအောင်ဆွေတို့ ညိစွန်းမိခဲ့ကြသည် ။

မြအောင်ဆွေကို ဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးချင်လို့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို မိုးပပမောင် စုတ်ပေးလိုက်ပါတော့သည် ။

“ အို……မိုးရယ်…..အိုး………….အား…………ဟင်း……….”

မိုးပပမောင်သည် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ နှိပ်စက်တာတွေကို ခံရတဲ့ အချိန်တိုင်း မြအောင်ဆွေ ဆီကို ပြေးလာတတ်သည် ။
ပြေးလာတိုင်းလည်း အခုလိုဘဲ မြအောင်ဆွေကို ပုလွေ မှုတ်ပေးသည် ။ ပြီးတော့ မြအောင်ဆွေ အမြဲတမ်း စွဲလန်း လိုလား နေခဲ့ရတဲ့အချစ်လွန်ပွဲလေးတွေကို ပေးသားတတ်သည် ။ မြအောင်ဆွေနဲ့ မိုးပပမောင်တို့ တိတ်တဆိတ် ညိစွန်းနေခဲ့တာကို ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ကြတာက သူတို့သည် ရံဖန်ရံခါမှသာ အခုလို လူချင်းပေါင်းထပ် ကြသလို သိုသိုသိပ်သိပ် နေခဲ့ကြလို့ပါ ။ များသောအားဖြင့် တိတ်
တခိုး ဖေါက်ပြန်သူတွေဟာ တယောက်နဲ့ တယောက် တွေ့နိုင်တာထက် ပို တွေ့ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တိုးသထက် တိူးလာကြပြီး မတွေ့ဘဲ မနေနိုင် ဖြစ်လာလို့ တချိန်လုံး ဆက်သွယ်ကြတာတွေကြောင့်လူသိလူမိကုန်ကြတာ ပါ ။ မြအောင်ဆွေနဲ့ မိုးပပမောင်တို့ကတော့ တယောက်နဲ့တယောက် နှစ်နှစ်ကာကာ သဘောကျ ကြိုက်ကြပေမယ့် အမြဲတမ်း ဆက်သွယ်မှု မလုပ်ခဲ့သလို ချိန်းတွေ့တာတွေ
လည်း မလုပ်ခဲ့ကြ ။ ဒါကြောင့် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် မြအောင်ဆွေ နဲ့ မိတ်ဆွေရင်းတွေလို အမြဲတမ်း ဂေါက်အတူတူ ရိုက်ကြ..တင်းနစ် အတူတူ ရိုက်ကြသည် ။ ချိန်းပြီး ညစာ အတူတူ ထွက်စားသည် ။ အရက် အတူတူ သောက်ကြသည် ။ မြအောင်ဆွေနဲ့ သူ့မယား ညိစွန်းနေသည် ကို သူ မသိခဲ့ ။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မိန်းမချောချာ ငယ်ငယ် တွေ့တိုင်း လိုက်ဖန်နေသူကြီးမို့ သူ့အလုပ်နဲ့သူ ရှုပ်နေလို့လည်း မိန်းမကို ဂရုမစိုက်အားခဲ့တာလည်း ဖြစ်မည် ။

မိုးပပမောင်ရဲ့ ပီပြင်လှတဲ့ ပုလွေမှုတ်ချက်တွေကြောင့် မြအောင်ဆွေမှာ စုတ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ပြီးလုလု ဖြစ်လာရသည် ။ ကောင်းလွန်းတဲ့ အစုတ် အယက်တွေကြောင့် မိုးပပမောင်ရဲ့ ခေါင်းလေးကိုတခါတခါ ဆုပ်ထိန်းသလို ကိုင်လိုက်မိရသည် ။ မိုးပပမောင်ကတော့ တခါတရံမှသာ ဒီလိုမျိုး လုပ်ပေးခွင့်ရခဲ့တာကြောင့် ချစ်သူ မြအောင်ဆွေကို ကြုံတိုင်း အခုလို ပုလွေအကောင်းစားနဲ့ ပြုစုပေးတတ်
သည် ။ ဒီနေ့ည မိုးပပမောင်သည် စိတ်မပျော်ပါ ။ သမီးလေး ပုန်းညက် အချုပ်ခန်းထဲကို ရောက်သွားရလို့ပါ ။ ဒီလို အချိန်မှာ ကာမဆက်ဆံတဲ့ ကိစ္စကို မိုးပပမောင် စိတ်မပါပါ ။ ဒါပေမယ့် ချစ်ရတဲ့ မြအောင်ဆွေသည် လိင်တန် မတ်မတ်ထောင်တင်းပြီး အရမ်းကို လိုချင်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ချစ်တဲ့သူရဲ့ ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်မိတာနဲ့ အခုလို စုတ်ပေးနေတာပါ ။

အကယ်လို့ မြအောင်ဆွေ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး သူမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားရင်လည်း ပြီးသွားပါစေတော့ ဆိုပြီး လျာထိပ်နံ့ လိင်တန်အပေါက်လေးကို အကြိမ်ကြိမ် ထိုးဆွပြီး စုတ်ပေး ယက်ပေးနေပေသည် ။ မြအောင်ဆွေကို အခုလို သူမ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးစေတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ ။ ချစသူ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းသွားတာကို မြင်ရတာ မိုးပပမောင် စိတ်ပျော်မိသည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို မုန်း
တီးစက်ဆုတ်သမျှ ချစ်သူ မြအောင်ဆွေ အပေါ် အတိုးချပြီး ယုယပြုစုပေးခဲ့သည် ။

“ အင်း……အင်း…ကျွတ်ကျွတ် ……မိုး….မိုး……..တော်…တော်လိုက်တော့…..အား…အား…….”

မြအောင်ဆွေ ပြောလိုက်လို့ မိုးပပမောင်လည်း အစုတ်ရပ်လိုက်ပြီး တန်ဆာချောင်းကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်သည် ။
မြအောင်ဆွေကို မော့ကြည့်ပြီး “ ကိုဆွေ မိုး ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးလို့ ရတယ်လေ….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မြအောင်ဆွေက “ မိုးနဲ့ ချစ်လိုက်ချင်သေးတယ်…” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ မိုးပပမောင်လည်းကိုယ်တိုင်က မလုပ်ချင်ပေမယ့် ချစ်သူကို ဆန္ဒ ဖြည့်ပေးလိုက်ချင်တာနဲ့ ကိုယ်ပေါ်က ညဝတ်အကျၤ ီလေးကို ချွတ်လိုက်သည် ။ ခါးစည်းကြိုးလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်ပြီး အလွယ်တကူ ချွတ်လို့ရတဲ့အတွက်
ချက်ချင်း ဆိုသလိုဘဲ မိုးပပမောင်သည် ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရသည် ။ မြအောင်ဆွေလည်း သူ့အဝတ်တွေကို ကဗျာကရာ ခါျတ်ပစ်သည် ။
အဝတ်မဲ့သွားတဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် ကျကျနန စပ်ယှက်ကြဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ကြသည် ။

မိုးပပမောင်က ပက်လက် အိပ်ပြီး ပေါင်ကားးပေးလိုက်တဲ့အခါ မြအောင်ဆွေက သူမ ပေါင်ကြားမှာ မှောက်ရက် ခွပြီး နေရာယူလိုက်သည် ။ လှပတင်းထွားဆဲ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို မျက်နှာကပ်ပြီး နမ်းရှုံ့လိုက်ရင်း သူ့လိင်တန်ကို မိုးပပမောင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ် မှာ ထိတေ့လိုက်ပြီး အကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်အောက် သုံးလေးကြိမ်လောက် ပွတ်တိုက်လိုက်သည် ။ မိုးပပမောင်ဆီက ညည်းသံလေး ထွက်လာ
သည် ။သူ့ထိပ်ဖူးအထစ်ကြီးက သူမရဲ့ ရသာဖူး အစိလေးကို အကြိမ်ကြိမ် ထိုးမိတိုက်မိသွားလို့ သူမလည်း တုန်ခါသွားရအောင်ဘဲ ထိသွားရသည် ။
စူတင်းမာထောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတဖက်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံဟပ် စုတ်ယူလိုက်ရင်း လိင်တန်ကို အင်္ဂါစပ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အိုး……”

မြအောင်ဆွေရဲ့ လက်မောင်း နှစ်ဖက်ကို သူမလက်တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သလို သူမပေါင်တန်တွေကို ဘေးကို ပို ဖြဲကားပေးလိုက်တဲ့ အချိန် မြအောင်ဆွေရဲ့ လိင်တန် တုတ်တုတ်သည် တထစ်ချင်းအတွင်းထဲကို တိုးကာ ဝင်ရောက်သွားသည် ။

“ အား…..အင်း……..”

လိင်တန်သည် အနောက်ကို ချက်ချင်း ဆုတ်သလို အရှေ့ကို ချက်ချင်း ဖိတိုးလာပြန်သည် ။ အသွင်းအထုတ်တွေကြောင့် မိုးပပမောင်ရဲ့ အတွင်းသားတွေသည် လိင်တန်ရဲ့ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှုကြောင့်ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမ အရသာတွေကို ခံစားလိုက်ရပြီ ။ မိုးပပမောင်လည်း အခုမှ ကာမစိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွ လာသည် ။ မြအောင်ဆွေရဲ့ အသွင်းအထုတ်တွေကို ဆက်တိုက် လိုချင်လာသည် ။
အောက်ကနေ ဖင်တွေကို လှုပ်ရှားပြီး ကော့ပေးမိသည် ။

မြအောင်ဆွေကလည်း ပုံမှန် ညှောင့်နေရာကနေ အရှိန်ကို တိုးမြှင့်လိုက်သည် ။
တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံလာသည် ။ မိုးပပမောင်ရဲ့ အော်ညည်းသံတွေလည်း ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ကြားလာရသည် ။

“ အို……အို……..အား…ကောင်း…ကောင်း…..တအား…တအား….
ဆောင့်ပေး….အိုး…..ကောင်း…ကောင်း…အီး….အီး……အားဟား……”

မြအောင်ဆွေရဲ့ အဆက်မပြတ် ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်ချက်တွေက ထိမိလွန်းလို့ မိုးပပမောင်လည်း ခြေထောက်တွေကို အပေါ်ထောင်ပြီး ခံယူနေသည် ။ တဖပ်ဖပ် အသံတွေက စိပ်သထက် စိပ်လာသည်။ မြအောင်ဆွေရဲ့ အသက်ရှုသံက ပြင်းလွန်းနေသည် ။

“ အား…အား….အား….အီး..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်…….ဆောင့်…ဆောင့်..တအား ဆောင့်ပါ ကိုဆွေ…..”
“ ကောင်းလား မိုး..မိုး ကောင်းလား…..”
“ တအားကောင်းတယ်….အား…ကောင်းတယ်……..အား……အင်း….ပြီး….ပြီးတော့မယ်…အိုး………ဟာ…အား…….ဟင်း……ပြီး…ပြီး….ပြီး………အား…..”
မိုးပပမောင် အထွဋ်အထိပ်ကို တက်ရောက်မိသွားချိန် ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ မြအောင်ဆွေလည်း တအားကောင်းလွန်းသွားပြီး ပြီးသွားရသည် ။ မိုးပပမောင်ရဲ့ အင်္ဂါစပ် အတွင်းထဲကို သုတ်ရည်တွေ တထပ်ထပ်နဲ့ ပန်းထုတ် မိသွားရသည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုဆွေ ရယ်…..”
“ အင်း…ကောင်းတာ အရမ်းဘဲ မိုးရယ်……”

ချစ်သူ နှစ်ယောက်သည် ကပ်ရက် ထပ်ရက် စွပ်ရက်နဲ့ အမောဖြေလိုက်ကြသည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကို

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် သူ့ကို နှာဘူး..တဏှာရူး….လို့ ချစ်ခင်တဲ့ ပြောမနာ ဆိုမနာ သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေက ခေါ်ဝေါ်ကြရင် ဘယ်တော့မှ စိတ် မဆိုးခဲ့ဘူး ။
သူ တဏှာကြီးလွန်းတာကို သူ့ဖါသာ သိသည် ။ သူ လက်ခံသည် ။ သူသည် မိန်းမကို တအား ကြိုက်သည် ။ မိန်းမ လိုက်စားခဲ့သည်မှာ ငယ်ငယ်လေး ကထဲက ဖြစ်သည် ။ သူသည် အခု အချိန်မှာ မိန်းမ အတွက် မိန်းမ လိုက်စားဖို့အတွက် ငွေကုန်ကြေးကျ ခံတာ များလွန်းလို့ သူရှာသမျှ ငွေသည် အိတ်ပေါက်နဲ့ ဖါးကောက် ဆိုသလို ဖြစ်နေသည် ။ ရှေ့နေပညာကို ကျွမ်းကျင် တတ်မြောက်ပြီး အကင်း
ပါး ဖြတ်ထိုးဉာဏ် ရှိတဲ့အတွက် သူသည် အမှုတွေ နိုင်သည် ။ ပေါင်းတတ်သင်းတတ်တာကြောင့်လည်း ပါသည် ။ လပ်ထိုးတဲ့နေရာမှာ အရမ်း ကျွမ်းသည် ။ အပြောရဲ အဝင်အထွက် ရဲသည် ။
ဒါကြောင့် အမှုလိုက် ရဲ တရားလို အစိုးရ ရှေ့နေ ..နဲ့ တရားသူကြီးတွေကို သူ ပြေလည်အောင် ဝင်တတ်သည် ။ ပေးကမ်းခြင်းသည် အောင်မြင်စေသည် ဆိုတဲ့ နိယာမကို သူ အမြဲ လက်ခံ ကျင့်သုံးသည်။

သူသည် ငွေရှာ နိုင်သလို ငွေကို သုံးသည် ။ ဖြုန်းလည်း ဖြုန်းသည် ။ သူ့လက်ရှိ မိန်းမ မိုးပပမောင်သည် သူ့ကို အရမ်း အလိုလိုက်သည် ။ သူသည် သူလုပ်ချင်တာကို နောက်မတွန့်ဘဲ လုပ်သည် ။
အကြံအဖန်ကောင်မလေးတွေကို ငွေပုံပေးပြီး ပျော်ပါးသည် ။ သူသည် အသက်ကြီးလာသလို ပုံကလည်း ပျက်လာသည် ။ မဲမဲ၀၀ သူ့လို ဘူတားကြီးကို ချစ်စရာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ကလေးမတွေက ဒီအတိုင်း ဆိုရင် ဘယ် ကြိုက်လိမ့်မတုံး ။ မကြိုက်လည်း ဘာဖြစ်လဲ ။
များသောအားဖြင့် ကောင်မလေးတွေသည် လူကို မကြိုက်ကြပေမယ့် သူတို့ကို များမျာား အကုန်အကျခံရင် များများပေးရင် သဘောကြကြတာချည်းပါဘဲ ။

သူသည် ထိုင်ပြီး ဝမ်းနည်းနေတတ်တဲ့ လူစားမျိုး မဟုတ်ဘူး ။ သူသည် လိုတာထက် ပိုပေးပြီး ချစ်စရာ ငယ်ငယ်လေးတွေကို ခေါ်အိပ်သည် ။သူ့ကို အရိပ်ဆုံးက ဒါဒါ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးပါ ။ ဒါဒါသည် ရုပ်ကလေး ချောသလောက် လူက လည်သည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို အပိုင်ကိုင်သည် ။ အပြတ်ကပ်သည် ။ အပီ ရိပ်သည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကလည်း ဒါဒါကို အရမ်း ကြိုက်သည် ။ ဒါကြောင့် အရိပ်ခံသည် ။ ပုံအောသည် ။ ဒါဒါသည် သူ့ကိုသူစားချင်တာတွေ အကုန် ပေးကျွေးပြီး သူ့ဆီက ရနိုင်သလောက် ရိပ်ပြီး ချာတိတ်တကောင်ကို ထပ် တွေ့တော့ ဒိုးသွားသည် ။ သူက လွမ်းမနေ ။ ခပ်ပြုံးပြုံးဘဲ။ သူ့အတွက် မိန်းမက မရှား ။ အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ အိမ်ဖေါ်လေးတွေကိုလည်း ဆွဲဆွဲ စားလွန်းလို့ မိန်းမက ရုပ်ဆိုးပါပေ့ ဆိုတဲ့ ပိန်ကပ်ကပ် မဲတူးတူးလေးတွေကိုဘဲ ခေါ်ခိုင်းတော့သည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကတော့ “ အဖုတ်နဲ့ ပါးစပ် ပါရင် ပြီးရော ” ဆိုတဲ့ လူစားမျိုး ။ ပါးစပ်နဲ့ လီးစုတ်ခိုင်းသည် ။ အဖုတ်ကို လိုးသည် ။ ရုပ်ဆိုးလည်း သူက ဂရုမစိုက်ဘူး ။
နောက်တော့ အရုပ်ဆိုးတာ ရှာမရလို့လား မသိ ။ မိန်းမ က နော်ဆွိ ဆိုတဲ့ ချစ်စရာ ကောင်မလေး တယောက်ကို ခန့်လိုက်သည် ။ နော်ဆွိသည် အရင်တုံးက သူ စားခဲ့တဲ့ စန်းစန်းတင့် ဆိုတဲ့ တယောက်လိုဘဲ ချောချော တောင့်တောင့်လေး ဆိုတော့ သူ အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။ ဒါပေမယ့် သူက ကိုယ့်ခြံထဲက ကြက်ကလေး ဘယ်တော့ ရိုက်သတ်စားစား ရတယ် ဆိုတဲ့ ပုံစံ ချိုးနေသည် ။

နော်ဆွိကို ချက်ချင်း ဖမ်းမဆွဲသေးဘူး ။ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး အရသာခံနေခဲ့သည် ။ မယားပါသမီးလေး ပုန်းညက်ဖြူကိုလည်း ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ချောင်းမြောင်းနေတာပါဘဲ ။ အလစ်မှာ ဝင်ခွဖို့ ခဏခဏ ကြံစည်ခဲ့ပေမယ့် ခုထိ မအောင်မြင်သေး ။ ပုန်းညက်ဖြူ ရေချိုးတာကို သူ မရရအောင် ချောင်းသည် ။ ဗီဒီယို ကင်မရာ ပေါက်စလေးနဲ့ ခိုးရိုက်သည် ။ ဒီကောင်မလေး သောက်မဲ့ အိုဗာတင်းတို့ကော်ဖီတို့အထဲကို အိပ်ဆေး ခပ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတဲ့အချိန် အတင်း ဖြုတ်ဖို့ ကြံစည်ခဲ့သည် ။ နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေကဘဲ ပုန်းညက်ဖြူကို စောင့်ရှောက်ပေးနေလို့လား မသိဘူး ။ ခုချိန်အထိ ဒီလူကြီးရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တွေ အထမညေမာက်သေးဘူး ။

ဒီအချိန်မှာဘဲ နော်ဆွိရဲ့ အမေ နော်လီစာ ရောက်လာသည် ။ မိုးပပမောင်ရဲ့ သူငယ်ချင်း မရှိသေးလို့ အိမ်မှာ ခဏ ဝိုင်းကူလုပ်ရင်း နေနေသည် ။ နော်လီစာကိုတော့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို မြင်မြင်ခြင်းမှာ အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။ စတွေ့တွေ့ခြင်း သဘောကျသွားလို့ အဲဒီနေ့က ဂေါက်ရိုက်ဖို့ ချိန်းထားတာတောင် ဖျက်လိုက်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လိုက်သည် ။

သူ အိမ်ကို ပြန်ရောက်တဲ့ အချိန် ကား ဆင်ဝင်အောက်မှာ ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ နော်လီစာ တိုက်ထဲက ပြေးထွက်လာသည် ။

နော်ဆွိတော့ မပါဘူး ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် နော်လီစာကို ခေါင်းဆုံးခြေဆုံး မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်သည် ။ ဝှူး..ဒီလို စော်မျိုး ဝါးချင်နေတာ….ဆူဆူဖြိုးဖြိုး မျှစ်စို့ပေါက်ကြီး ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေးငါးကြီး ။ ရင်တွေ တင်တွေက တကယ့်ကို မို့မို့ထွားထွား ကားကားတွေ ။

ရိုရိုသေသေနဲ့ သူ့လက်ဆွဲအိတ်ကို ပြေးဆွဲသည် ။ ခါတိုင်း ဆိုရင် နော်ဆွိတို့ ဆွဲပေးတာကို သူ မကြိုက်ဘူး ။ သူ့အိတ်ထဲမှာက တခါတလေ ငွေတွေ စိန်ရွှေ ရတနာတွေ အများကြီး ပါလာတတ်သည် ဆိုတော့ သူ့ဖါသာဘဲ ဆွဲချင်သည် ။ အခုတော့ နော်လီစာကို သူ့အိပ်ခန်းထဲကို သွားစေချင်တဲ့အတွက် ခွင့်ပြုလိုက်သည် ။

နော်လီစာရဲ့ အပြုံးက အရမ်း လှသည် ။ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်လိုက်တာက ရင်တုန်စရာ ။
ဘရာစီယာက ထွားလွန်းတဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့က မတန်တော့ဘူး ။ နို့ကြီးတွေက ဘရာစီယာလေးထဲကနေ အတင်းကြီး ရုန်းထွက်ချင်နေကြသည် ။ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို လက်ဆွဲအိတ်ကို လာထားပေးတဲ့နော်လီစာကို သူ ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာသည် ။ ဖင်တုံးကြီးတွေက ကားစွင့်ပြီး လမ်းလျောက်လိုက်တဲ့အချိန် လှုပ်ခါ တုန်ရင်နေတော့ သူ ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲပြီး သူမ အဝတ်တွေကို ဆွဲဖြဲ ချွတ်ချင်တဲ့ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေက ထကြွလို့ လာနေသည် ။

“ နော်လီစာ လား..နံမည်က…..”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ…..”
“ ခင်ဗျား ချောလို့ ခင်ဗျား သမီးက ချောတာ…ဟင်း…..ခင်ဗျား….ယောကျ်ားက တော်တော် ကံကောင်းတဲ့ လူဘဲ….”

နော်လီစာက ပြုံးပြီး ကိုယ်လေး ခပ်ရို့ရို့နဲ့ သူ့ရှေ့ကနေ ဖြတ်လျောက်ရင်း သူ့အိပ်ခန်းထဲကနေ ထွက်တော့မလို့ ပြင်ခိုက် သူက “ နေပါအုံး..ခင်ဗျား ယောကျ်ားက ရွာမှာဘဲလား..” လို့ မေးလိုက်သည်။
“ ကျမ ယောကျ်ားက ဆုံးသွားတာ နှစ်နှစ် ကျော်ပြီ..ဆရာ….သူ ရှိတုံးက သူက ရှာနေတော့ ကျမ အလုပ်လုပ်စရာ မလိုဘူး..အိမ်မှာဘဲ အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်…အခုတော့ သူ မရှိတော့ ကျမတို့အိမ်မှာ ခေါင်မိုးက မိုးယို ..ခြံစည်းရိုးက မလုံနဲ့မို့ ကျမလည်း ရန်ကုန်မှာ အလုပ် လာရှာရတာပါ….” လို့ ပြောပြသည် ။

စားနေကျ ကြောင်ဘားကြီး လည်း နော်လီစာရဲ့ ယောကျ်ားက ဆုံးသွားတာ နှစ်နှစ် ကျော်ပြီ ဆိုတော့ နော်လီစာ တယောက်လည်း လင် မရှိလို့ ကာမ နဲ့ ကင်းဝေးနေတဲ့အတွက် လိုလား ဆာလောင်နေမှာဘဲ လို့ ကိုယ်လိုရာဖက်ကို ဆွဲပြီး တွက်ဆလိုက်သည် ။

“ ဘာမှ မပူနဲ့…ခင်ဗျား ဒီအိမ်မှာဘဲ အလုပ်လုပ်လို့ ရတယ်….နော်လီစာ….” လို့ သူပြောလိုက်သည် ။
“ ကျေးဇူးပါ…ဆရာ….ဆရာမက သူ့မိတ်ဆွေ အိမ်ကို ပို့ပေးမယ် လို့ ပြောပါတယ်…..” လို့ နော်လီစာက ပြောလိုက်သည် ။ “ အင်းလေ..တကယ်လို့ အဲင်္ဒအိမ်က အလုပ် မပေးရင် မပူနဲ့လို့ ပြောတာနော်လီစာ..ဒါနဲ့ ခင်ဗျား နင်းတတ် နှိပ်တတ်လား….” လို့ သူက မေးလိုက်သည် ။
“ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ…ရွာမှာ တုံးက ကျမ ညောင်းညာကိုက်ခဲတဲ့ လူတွေက ခေါ်ရင် ကျမ နှိပ်ပေးတတ်ပါတယ်….ဆရာ ညောင်းညာရင် ပြောလေ..ကျမ နင်းနှိပ်ပေးနိုင်ပါတယ်….”
“ အေး..အေး..ကောင်းသားဘဲ…..”

ဒီအချိန်မှာ သူ့အိပ်ခန်း တံခါး၀ မှာ နော်ဆွိ ရောက်လာသည် ။
သူ့အမေက ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုနဲ့ စကားပြောနေတာကို တွေ့လို့ အံ့သြသလို ကြည့်နေသည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက “ ဟဲ့ နော်ဆွိ….နင့်အမေက နင်းတတ် နှိပ်တတ်တယ် တဲ့..နင်ကော နင်းတတ် နှိပ်တတ်လား…” လို့ လှမ်း မေးလိုက်သည် ။ နော်ဆွိက “ ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ..ကျမလည်း နည်းနည်းပါးပါးတော့ နှိပ်တတ်ပါတယ်….” လို့ ဖြေသည် ။
ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုလည်း သွားကြီး ဖြဲသွားပြီး သဘောကျသွားသည် ။

“ ဟာ..နင်တို့ သားအမိက တယ်ဟုတ်ပါလား….အေးအေး..ငါညောင်းရင် ခေါ်လိုက်မယ်….နင်တို့ကို ငါ ငွေ သီးသန့် ပေးမယ်….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။
နော်လီစာက “ ဆရာ အနှိပ်ခံချင်တဲ့ အချိန် ကျမကို ခေါ်လိုက်ပါ..ကျမ နှိပ်ပေးမယ်….” လို့ ဝမ်းသာ အားရ ပြန်ပြောသည် ။ နော်လီစာသည် ငွေလိုနေသူ ဆိုတော့ ငွေရဖို့အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးချင်
နေသည် ။

တိုက်ကြီး အပေါ်ထပ်က သူတို့ သားအမိ ပြန်ဆင်းလာကြတဲ့ အချိန် နော်ဆွိက “ အမေ….အဖိုးကြီးက ရိုးသားရဲ့လား မသိဘူး..အမေ့ကို အတင်း ကြံစည်နေအုံးမယ်…..” လို့ လေသံတိုးတိုးနဲ့ ပြော
လိုက်သည် ။ နော်လီစာက “ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..သမီးရယ်…..အမေက အသက်ကြီးပါပြီ…..သူ တကယ် အနှိပ်ခံချင်လို့ဘဲ ဖြစ်မှာပါ…အမေကလည်း ငွေလိုချင်တယ်…..သမီး..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်းလှတဲ့ နော်လီစာကို တက်အုပ်ချင်တဲ့ စိတ်တွေကြောင့် ပေါင်ကြားက သူ့လိင်တန်ကြီးသည် ငေါငေါကြီး ထောင်
နေသည် ။ သမီးကို အရင် အုပ်ရမလား..အမေကို အရင် အုပ်ရမလား…သူ တွေးနေသည် ။

ဆက်ရန်