အရိုင်းစိတ် နဲ့ ကာမအမှောင် အပိုင်း ( ၁ )

အရိုင်းစိတ် နဲ့ ကာမအမှောင် အပိုင်း ( ၁ )

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

ရေးသူ - ပန်းရိုင်း 

မြအောင်ဆွေ

ဂျူလိုင်လရဲ့ နေ့တနေ့ ။

မနက်ထဲက မိုးက တစိမ့်စိမ့် ရွာနေခဲ့သည် ။

ရန်ကုန်မိုး အစိုးမရဘူး ဆိုတာ မှန်သည် ။ ရွာစေချင်ရင် မရွာ ။ ရွာပြန်ရင်လည်း မရပ်မနား နေ့တိုင်း တနေကုန် ရွာတတ်လို့ တချို့နေရာတွေမှာ ရေတွေလျံ

ကုန်သည် ။

အခုလည်း ဝေါကနဲ ရွာချလိုက်ပြန်ပြီ ။

အုန်းပင်ပုလေးတွေ တန်းစီနေတဲ့ကိုယ်ပိုင်လမ်းသွယ်လေး တခုထဲမှာ စက်နှိုးရက်နဲ့ ရပ်ထားတဲ့ အနက်ရောင် ဘီအမ်ဒဗျူကား တစီး ရှိနေသည် ။

မြအောင်ဆွေ သည်ကားထဲမှာ ထိုင်နေသည် ။

သူ မွန်းကြပ်သလို ခံစားရလို့ အဲကွန်း ခလုပ်လေးကို နှိပ် ဖွင့်လိုက်သည် ။

ပါးစပ်မှာ တပ်ထားတဲ့ စီးးကရက်ကို မီးညှိလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ သူ့ဘေးမှာ ချထားတဲ့ ဟန်းဖုန်းလေး တတီတီနဲ့ မြည်လာသည် ။

စီးကရက်ကို ရှိုက်ယူသောက်လိုက်ပြီး ဖုန်းကို ကောက်ယူလိုက်သည် ။ ဖုန်းမှာ ပေါ်နေတဲ့ ခေါ်တဲ့လူရဲ့ နံမည်ကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည် ။ အောင်ဇေဝင်းကို

….တဲ့ ။

အောင်ဇေဝင်းကို …။ မြအောင်ဆွေရဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း မိုးပပမောင်ရဲ့ ယောကျ်ား ..။ သူလည်း မြအောင်ဆွေ လို တရားရုံးချုပ် ရှေ့နေ ဘဲ ။

“ ဟယ်လို……….”

“ ကိုဆွေ……မိုးပါ ..ကိုဆွေ အိမ်ကို အမြန် လာခဲ့မလားဟင်…ဒီမှာ..ဒီမှာ………..”

မိုးပပမောင်ရဲ့ အသံက တုန်ရင်နေသည် ။

“ ဘာဖြစ်လဲ…ဘာဖြစ်လဲဟင် မိုး……..မိုး ဘာဖြစ်လဲ …..”

မိုးပပမောင် စကား ဆက် မပြောနိုင်ဘဲ အသံတိတ်သွားသည် ။ မိုးပပမောင်ရဲ့ ငိုရှိုက်သံတွေကို ကြားနေရသည် ။

“ မိုး…မိုး…….မိုး….ဘာဖြစ်လဲ…ဘာဖြစ်လဲ……….”

“ ဟယ်လို……ဦးမြအောင်ဆွေ ……”

မိုးပပမောင် အစား လူတယောက်က သူ့နံမည်ကို ခေါ်လိုက်လို့ မြအောင်ဆွေ လည်း မိုးမမမောင် အတွက် စိတ်တွေ ပို ပူမိသွားသည် ။

“ ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ..အခု ပြောနေတာ ဘယ်သူလဲ……..”

“ ကျွန်တော်က ဗဟန်းရဲစခန်းက ဒုရဲအုပ်ကျော်လွင်လွင် ပါ…ဦးမြအောင်ဆွေ….ဒေါ်မိုးပပမောင် ဖုန်း စကား မပြောနိုင်တာနဲ့ ကျနော်ဝင်ပြောတာပါ…..အခုနလေးတင်ကဘဲ ဒီအိမ်က ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ဓါးထိုး ဒါဏ်ရာနဲ့ သေဆုံးတဲ့ သေမှုသေခင်း ဖြစ်လို့ ကျွန်တော်တို့ ရောက်နေပါတယ်..ဒေါ်မိုးပပမောင်က မိသားစုရှေ့နေ ဦးမြအောင်ဆွေကို ဖုန်းခေါ် အကြောင်းကြားတာပါ..အခု ဒေါ်မိုးပပမောင်က အင်မတန်မှဘဲ ဝမ်းနည်းကြေကွဲနေတာကြောင့် စကား ဆက် မပြောနိုင်လို့ ကျွန်တော်က အခုလို ဝင်ပြောပေးတာပါ ခင်ဗျ…..”

“ ဟာ…ဘယ်…..ဘယ်လို..ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲဗျာ……….”

“ ဒီရောက်မှဘဲ အကြောင်းစုံ ရှင်းပြပါမယ်..ဒေါ်မိုးပပမောင်က ဦးမြအောင်ဆွေကို အမြန်ဆုံး ဒီကို လာစေချင်ပါတယ် တဲ့….”

“ ကောင်းပြီ..ကျနော် လာခဲ့မယ်….”

မြအောင်ဆွေရဲ့ လက်တွေ တုန်ရင်နေသည် ။ ဘာတွေ ဖြစ်သလဲ လို့ သူမေးတာကို ဒုရဲအုပ် ကျော်လွင်လွင် ဆိုတဲ့ ရဲအရာရှိက သေသေချာချာ မဖြေဘူး ။ အောင်ဇေဝင်းကို ဓါးထိုး အသတ်ခံရတယ် လို့ဘဲ ပြောတယ်..ဘယ်သူထိုးတာလဲ..လည်း မပြောဘူး…။

ကားကို ချက်ချင်း မောင်းမထွက်သေးဘဲ သူ့စိတ်ကို သူ တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားလိုက်သည် ။

မိုးမိုး……..နင့်အတွက် ငါ တောက်လျောက် စိတ်ပူခဲ့ရတာ အခု ဒီနေ့ ဒီအချိန်အထိ နင့်အတွက် ရင်လေးရင်ပူ နေရတုံးပါလား………။ ကျောင်းသား ဘဝထဲက တွဲခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ။

သူတို့ အုပ်စုသည် အခု တကွဲတပြားစီ ဖြစ်ကုန်ပေမယ့် မိုးပပမောင်နဲ့ သူနဲ့ကတော့ အခုထိ အဆက်အသွယ် ရှိနေတုံးဘဲ ။ တမြို့ထဲ နေနေကြတာကြောင့်လည်း ဖြစ်သည် ။

တုန်ခါနေတဲ့ လက်နဲ့ ကားစက်ကို နှိုးလိုက်သည် ။

အောင်ဇေဝင်းကိုနဲ့ မိုးပပမောင်တို့ရဲ့ ( အေးချမ်းသာယာ ရိပ်မြုံ ) လို့ ကမ္ဗည်းထိုးထားတဲ့ ခြံဝင်းကြီးထဲကို မြအောင်ဆွေရဲ့ ကားလေး ချိုးကွေ့ဝင်လိုက်တဲ့အချိန်

ခေါင်မိုးပေါ်က မီးတန်း အနီ တဖျတ်ဖျတ်ဖွင့်ထားတဲ့ ရဲကားပြာ နှစ်စီး ရပ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

အေးချမ်းသာယာ ရိပ်မြုံသည် မအေးချမ်းတော့ဘူး ။

အပြာရောင် ပြောက်ကြား သံခမောက်ဆောင်း ရဲတယောက်က သူ့ကားနဲ့ သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ သူ ကားပေါ်က ဆင်းလိုက်တော့ တိုက်ထဲက

ထွက်လာတဲ့ပခုံးဒေါက်အမဲမှာ ငွေကြယ်တပွင့်နဲ့ ရဲတယောက်က“ ကျွန်တော်…ကျော်လွင်လွင်ပါ……” လို့ လက်ကမ်းပေးပြီး ပြောလိုက်လို့

လက်ဆွဲနုတ်ဆက်လိုက်ရပြီး..“ ကျနော် မြအောင်ဆွေ ပါ…..” လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ တိုက်ထဲကို မဝင်ခင် ဒုရဲအုပ် ကျော်လွင်လွင်က “ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို သူ့သမီး ပုန်းညက်ဖြူ က ဓါးနဲ့ ထိုးသတ်လိုက်တာပါ ဦးမြအောင်ဆွေ….”

လို့ လေသံတိုးတိုးနဲ့ ပြောလိုက်လို့ သူ ဆတ်ကနဲ ဒုရဲအုပ် ကျော်လွင်လွင်ရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။

ဗျာ..ဘယ်လို……..ဘယ်လို……..။

“ ဟုတ်တယ် ဦးမြအောင်ဆွေ…ပုန်းညက်ဖြူ က အသွား ရှစ်လက်မ ဓါးတချောင်းနဲ့ သူ့အဖေ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ ရင်ဝကို ထိုးစိုက်ပြီး သတ်လိုက်တာပါ……..”

“ အခု….ပုန်းညက်ဖြူ.ကော…ဘယ်မှာလဲ……”

“ တိုက်ထဲမှာ ရှိပါတယ်..ကျွန်တော်တို့ စစ်ချက် ယူနေပါတယ်……..”

သူတို့ တိုက်ထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့ အခါ မိုးပပမောင်သည် ငိုရင်း သူ့ဆီကို ပြေးလာသည် ။

“ ကိုဆွေ….ကိုဆွေရယ်..လုပ်ပါအုံး….ကယ်ပါအုံး……..အီး…ဟီးဟီးဟီး…………”

“ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်သလဲ မိုး……ပြောပါအုံး……..”

ဧည့်ခန်းကြီးရဲ့ ဆိုဖါခုံတွေမှာ ပုခုံးမှာ အပွင့်သုံးပွင့်နဲ့ ရဲတယောက်က ပုန်းညက်ဖြူ ကို မေးမြန်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

“ ညနေ လေးနာရီလောက်မှာ မိုး ဈေးသွားနေတဲ့ အချိန် ကိုကို ပြန်ရောက်လာတယ်…..ကိုကိုက စစ်တွေမှာ အမှုသွားလိုက်တာလေ…. လေယာဉ်နဲ့

ပြန်လာတာ……မိုးလည်း အိမ် အကူ နော်ဆွိနဲ့ ဈေးမှာ ရှိနေတဲ့ အချိန် ပေါ့……….သမီး က ဖုန်းဆက်ပြောတယ်…ဒက်ဒီ သေပြီ….သမီးကို အတင်း မတရားကျင့်လို့ ဓါးနဲ့ ထိုးလိုက်တယ်…တဲ့…သမီးတော့ ဒုက္ခ ရောက်ပြီ ကိုဆွေ..သမီးလေးကို ကယ်ပါအုံး ….”

“ ဟာ……”

မြအောင်ဆွေ တော်တော် စိတ်ညစ်သွားသည် ။ ဒီလိုတွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ စိတ်ထဲမှာတော့ ထင်မိသား ။ ကိုအောင်ဇေဝင်းကို ရဲ့ အမူအရာတွေကို သူ မကြိုက်လို့ ။

သူသည် မိုးပပမောင်..ပုန်းညက်ဖြူ..ကိုအောင်ဇေဝင်းကိုတို့ သုံးယောက်နဲ့ ဆိုင်တွေမှာ တခါတရံ ညနေစာ ထွက်စားလေ့ရှိသည် ။

အရက်ကို အလွန်အကျွံသောက်တဲ့ ကိုအောင်ဇေဝင်းကိုသည် ပါးစပ် မစောင့်စည်းဘဲ ထင်ရာမြင်ရာကို စွတ်ပြောလေ့ရှိတဲ့ လူပီပီ အရက်ကလည်း မူးနေတော့ မိသားစုရှေ့မှာလည်း ဆိုင်မှာ တွေ့တဲ့ မိန်းမတွေရဲ့ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ထည် အနေအထား တွေကို ဝေဖန် ပြောဆိုခဲ့တာတွေ ရှိသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူသည် မိုးပပမောင်ရဲ့ ပထမ ယောကျ်ား ကိုဖိုးဖြူ နဲ့ ရခဲ့တဲ့ သမီးလေးမို့ ကိုအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ သမီးအရင်း မဟုတ်ဘူး ။

ကိုအောင်ဇေဝင်းကို က ပုန်းညက်ဖြူကို ဆက်ဆံတာတွေကို သူ မနှစ်မြို့ခဲ့ဘူး ။ တနေ့နေ့မှာ ပုန်းညက်ဖြူကို ကိုအောင်ဇေဝင်းကို လက်ရောက်ကျူးလွန်လိမ့်မယ် လို့ သူ ကြိုတင် တွေးဆခဲ့မိသည် ။

အခု သူ ထင်ထားတဲ့အတိုင်း ဖြစ်လာသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူ….။

သူ့အမေ မိုးမိုး လိုဘဲ တအား လှသည် ။ ဖြူဝင်းကျော့ရှင်း သည် ။

မဖြစ်သင့်ဘူး ။ ဒီလို အဖြစ်ဆိုး နဲ့ မတွေ့မကြုံသင့်ဘူး ။ အရမ်း လှတဲ့ ကလေးမ ။ပညာကလည်း အရမ်းတတ် ။ လူချစ်လူခင် အရမ်း များပြီး ကျောင်းမှာ

အလှဘုရင်မ ဘွဲ့ကို ရထားတဲ့ ကလေးမ ။

ခက်တာဘဲ သမီးရယ်…..ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ သမီးရယ် …လို့ တီးတိုး ညည်းငြူလိုက်ပြီး ပုန်းညက်ဖြူ နဲ့ မေးနေတဲ့ ရဲ ရှိနေတဲ့ ဖက်ကို သူ လျှောက်သွားလိုက်ပါသည်

။ ပုန်းညက်ဖြူက “ ဒက်ဒီ့ကို ပုန်းညက် ဓါးနဲ့ ထိုးလိုက်မိတယ်….” ဆိုတာကိုဘဲ အထပ်ထပ် အခါခါ ရေရွတ်နေသည် ။ စိတ်မပျက်ဖို့ စိတ်မညစ်ဖို့ အစစ လိုအပ်တာတွေကို လုပ်ပေးမယ် လို့ ပုန်းညက်

ဖြူကို အားပေးစကား ပြောသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ လက်နှစ်ဖက်မှာ နီညိုညို သွေးတွေ ပေရေနေသလို ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်လေးရဲ့ ရင်ဘတ်နေရာတွေမှာလည်း သွေးတွေ စွန်းထင်းနေတာကို

တွေ့ရသည် ။ တီရှပ်က ပုံမှန် အနေအထားမဟုတ်ဘဲ စုတ်ပြဲနေသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ လက်ကောက်ဝတ် နှစ်ဖက်လည်း အညိုအမဲ စွဲနေသည် ။ အပြင်းအထန်

ဆွဲရုန်းထားတဲ့ လက္ခဏာတွေ ။

“ အန်ကယ်ဆွေ…..သမီး ထောင်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့ အချိန် မာမီ့ကို ဂရုစိုက်ပေးပါနော်…….မာမီ့ယောကျ်ား..ဒက်ဒီ့ကို သမီး သတ်ပစ်လိုက်မိပြီ ……အီးဟီး……..”

ပုန်းညက်ဖြူသည် သူ့လက်ကို အေးစက်နေတဲ့ သူမလက်ကလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပြောရင်း ငိုသည် ။

“ စိတ်ချ သမီး..အန်ကယ်..သမီးမာမီကို အမြဲ ကူညီမစပေးပါမယ်..သမီးကိုလည်း အမှုက လွတ်ဖို့ အစွမ်းကုန် ကြိုးစားမယ်…..” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

သမီး အရင်း မဟုတ်ပေမယ့် ငယ်ငယ်လေးထဲက မွေးလာခဲ့တဲ့ ပုန်းညက်ဖြူကို ကိုအောင်ဇေဝင်းကို ဒီလို လုပ်တာ မိုက်ရိုင်းလွန်းသည် လို့ သူ ထင်မိသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူကို ဒီ လူသတ်မှုကနေ သူ မရရအောင် ကယ်ထုတ်ရမည် ။

ပုန်းညက်ဖြူ

ပုန်းညက်ဖြူသည် ရဲမေတယောက် ဖွင့်ပေးတဲ့ ရဲကားရဲ့ အနောက်ခန်း တံခါး ကနေ ကားထဲကို ငုံ့ဝင်လိုက်သည် ။ ဒါကို တွေ့လိုက်ရတဲ့ မာမီ အော်ငိုလိုက်တာကို ပုန်းညက်ဖြူ မြင်လိုက်ရသည် ။ မာမီ့ကို နှစ်သိမ့်နေတဲ့အန်ကယ်ဆွေကိုလည်း တွေ့နေရသည် ။ ရဲကားရဲ့ ခေါ်ဆောင်ရာကို လိုက်ပါနေရင်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေ ဟာ အိပ်မက် တခုဘဲ ဖြစ်ပါစေတော့ လို့ ဆုတောင်းလိုက်မိသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူသည် ဒက်ဒီဦးအောင်ဇေဝင်းကို နဲ့ စတွေ့တော့ ဆယ်နှစ်ကျော်ကျော်လေးဘဲ ရှိသေးသည် ။

မာမီသည် ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ အဖေအရင်းနဲ့ ကွဲခဲ့ပြီးနောက် ဘဝရှေ့ရေး လုံခြုံမှု အတွက် ဒက်ဒီ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို လက်ထပ်ခဲ့သည် ။

အဲဒီအချိန်ကာလမှာ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် မြန်မာပြည်မှာ နံမည်အကြီးဆုံး ရှေ့နေကြီး တယောက် ဖြစ်နေတော့ အင်းလျားမြိုင် ရပ်ကွက်လို နေရာမှာ ခြံနဲ့ တိုက်နဲ့ ကား အကောင်းစားနဲ့ နေထိုင်နိုင်တဲ့ သူဌေးကြီး တယောက် မဟုတ်လား ။

မာမီကလည်း ကလေးတယောက် အမေ လို့သာ ပြောရပေမယ့် အရမ်းကို အလှသွေးကြွယ်နေတဲ့ အလှဘုရင်မလေး ဆိုတော့ မာမီ့ထက် အသက်အများကြီး ကြီးတဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို အတွက်က မက်မောစရာလေး ဖြစ်နေသည်လေ ။ မာမီ့ကို မိုးမိုးရဲ့ သမီးလေးကို ကိုကြီးရဲ့ သမီး အရင်းလို အစစ တာဝန်ယူ စောင့်ရှောက်ပေးမှာပါ လို့ အထပ်ထပ် ဂတိပေးခဲ့လို့ မာမီကလည်း သူ့ကို ယုံကြည်ခဲ့ပြီး လက်ထပ်ခဲ့တာပါ ။

သူ့ဂတိ အတိုင်း ဒက်ဒီသည် ပုန်းညက်ဖြူကို အစစ တာဝန်ယူခဲ့သည် ။ သမီးအရင်း တယောက်လို ချစ်သည် လို့ ပြောခဲ့တဲ့ ဒက်ဒီ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို သည် ပုန်းညက်ဖြူ အပျိုပေါက်လေး ဖြစ်လာတဲ့ အချိန်မှာ စပြီး ပြောင်းလဲလာခဲ့သည် ။ ပုန်းညက်ဖြူလည်း အစက သတိမထားမိ ။ အဖေအရင်း တယောက်လိုဘဲ ရင်းရင်းနှီးနှီး

နေခဲ့ထိုင်ခဲ့သည် ။ မာမီသည် သူ့ယောကျ်ား ရဲ့ ရင်းနှီးမတည်ပေးမှုနဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို ဦးစီး လုပ်ကိုင်ခဲ့တော့ ပုန်းညက်ဖြူ အပျိုမလေး ဖြစ်လာတဲ့အချိန်မှာ ငါ့သမီးလေးလည်း ကြီးနေပြီဘဲ ဆိုပြီး သိပ် နီးနီးကပ်ကပ် မစောင့်ရှောက်တော့ဘူး ။ အိမ်စေ..အချွေအရံတွေနဲ့ဘဲ ပုန်းညက်ဖြူနဲ့ အဖေါ်နေခိုင်းသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူ လိုအပ်တာတွေကို လုပ်ကိုင်ခိုင်းသည် ။

ဒက်ဒီဦးအောင်ဇေဝင်းကို သည် လူတွေ အမြင်မှာ ပညာတတ် ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီးလူကောင်း တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် သူ့မှာ မိန်းမတွေကို တပ်မက်စွဲလန်းလွန်းတဲ့ တဏှာရမက်စိတ်တွေက လွန်လွန်ကဲကဲ ရှိနေသည် ဆိုတာကို အတူတူ နေနေတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူ သိလာသည် ။ ဒက်ဒီသည် ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့ လူကြီး တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် တချိန်မှာ သူ့အကျင့်စရိုက်တွေသည် သိသာပေါ်ပေါက်သွားခဲ့သည် ။

ပုန်းညက်ဖြူတို့ ထားဝယ်မြို့နားက မောင်းမကန် ကမ်းခြေကို အပျော်ခရီး ထွက်တုံးက ဖြစ်သည် ။ အဲဒီတုံးက ပုန်းညက်ဖြူတို့ အိမ်မှာ စန်းစန်းတင့် ဆိုတဲ့ အိမ်ဖေါ်တယောက် ရှိသည် ။ မာမီသည် သူ့အလုပ်တွေ မအားတဲ့ကြားက အပျော်ခရီးကို လိုက်ပါခဲ့ပေမယ့် တချိန်လုံး စာရင်းတွက်ချက်ပြီး ၇န်ကုန်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ သူ့မန်နေဂျာကို ဖုန်းနဲ့ လုပ်ငန်းအကြောင်းတွေ မေးနေပြောနေခဲ့သည် ။

ပုန်းလက်ဖြူကတော့ စာအုပ်ဖတ်တာ ဝါသနာကြီးသူလေးမို့ ယူလာခဲ့တဲ့ စာအုပ်တွေနဲ့ ပျော်နေသည် ။ သာယာလှတဲ့ ပင်လယ်ကမ်းခြေမှာ စာအုပ်ဖတ်ပြီး ကျေနပ်နေသည် ။ ဒက်ဒီ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကတော့ သူ့အားလပ်ချိန်တွေမှာ တန်ဖိုးကြီး နိုင်ငံခြားဖြစ် အရက်တွေကို အမြည်းနဲ့ ဇိမ်ခံပြီး သောက်တတ်သူမို့ အခု ပင်လယ်ကမ်းခြေကို လာ အပန်းဖြေတဲ့အချိန်မှာလည်း ဒီအရက်ပုလင်းတွေကို သူနဲ့အတူ ယူဆောင်လာသည် ။ သောက်သည် ။ အရက်မူးလာတဲ့ အခါသူ့နဂို မူရင်းဗီဇ စိတ်တွေက ဘွားကနဲ ပေါ်ပေါက်လာရသည် ။

အဲဒီတုံးက ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် မယားပါသမီး ပုန်းညက်ဖြူကို မရိုးမသား စိတ် တွေ မရှိသေးဘူး ။ ပုန်းညက်ဖြူကလည်း ကလေးသာသာဘဲ ရှိနေသေးသည်လေ ။

သူသည် အိမ်ဖေါ် စန်းစန်းတင့်ကို မရိုးသားတဲ့စိတ်တွေ ထားသည် ဆိုတာကို ပုန်းညက်ဖြူ သတိထားမိလာသည် ။ စန်းစန်းတင့်သည် ရုပ်သိပ်မလှပေမယ့် အသားဖွေးဖွေးနဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အချိုးကျသည် ။ တင်ပါးကြီးသလို ရင်သားတွေလည်း ထွားသည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် စန်းစန်းတင့်ကို ချောင်းမြောင်းနေတာ

ကြာပြီ ဆိုတာကိုလည်း ပုန်းညက်ဖြူ က အိမ်မှာကထဲက ရိပ်စားမိသည် ။ ညဖက် စန်းစန်းတင့်ရဲ့ အိပ်ခန်းလေးဆီကို ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ဆင်းဆင်းသွားတတ်တာကို သိသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူသည် ညဥ့်နက်သန်းကောင် အထိ စာအုပ်တွေ ဖတ်တာကြောင့် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက မာမီ ဒေါ်မိုးပပမောင် အိပ်မောကျနေတဲ့ သန်းကောင်ယံ အချိန်မှာ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားပြီး အိမ်ဖေါ် စန်းစန်းတင့်ရဲ့ အခန်းကို ဝင်တာတွေရော စန်းစန်းတင့်က သဘောမတူဘဲ ငြင်းဆန် ရုန်းကန်တာတွေကိုရော ပုန်းညက်က အကုန်သိခဲ့သည် ။

မာမီ့ကို စိတ်မချမ်းသာ ဖြစ်မှာ စိုးလို့ ပြန်မပြောခဲ့ပေမယ့် ဒက်ဒီဟာ ဒီလို တဏှာစိတ်ကြီးတဲ့လူကြီး ဆိုတာကို ပုန်းညက်ဖြူ အဲဒီအချိန်ထဲက သိခဲ့သည် ။

မောင်းမကန်ကမ်းခြေက အဖြစ်အပျက်ကို ယနေ့တိုင်အောင် ပုန်းညက်ဖြူ မှတ်မိနေဆဲ ဖြစ်သည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် အပေါင်းအသင်း များပြား ခင်မင်သူ ပေါတဲ့ နံမည်ကြီး ရှေ့နေကြီး ဖြစ်သည့်အလျောက်

မောင်းမကန်ကမ်းခြေမှာလည်း မိတ်ဆွေများရဲ့ ပံ့ပိုးမှုနဲ့ ကြီးမားတဲ့ ဘန်ဂလို တည်းခိုအိမ်ကြီးမှာ ကျကျနန တည်းခို အပန်းဖြေနိုင်သည် ။

ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ မာမီ ဒေါ်မိုးပပမောင်သည် မနက်စောစော အချိန်မှာ ယောကျ်ားဖြစ်သူ..သမီးဖြစ်သူနဲ့ ကမ်းခြေ တလျောက် လမ်းအပျော်လျောက်ခဲ့ပြီး ဘန်ဂလိုကို ပြန်ရောက်ကြတဲ့ အချိန်မှာလည်း အိမ်ဖေါ်မလေး စန်းစန်းတင့် ကြော်လှော်ထားတဲ့ ထမင်းကြော် ငါးကြော် အမဲခြောက်မီးဖုတ်ဆီဆမ်း တို့ကို မိသားစုအားလုံးနဲ့ အတူ စားသည် ။ မနက် ဆယ်နာရီလောက်မှာ လုပ်ငန်းကိစ္စတခုနဲ့ ထားဝယ်မြို့ထဲကို မိတ်ဆွေတွေနဲ့ ထွက်သွားရသည် ။

ဘန်ဂလို အိမ်ကြီးမှာ ပုန်းညက်ဖြူ…ဦးအောင်ဇေဝင်းကို နဲ့ အိမ်ဖေါ် စန်းစန်းတင့်တို့ သုံးယောက်ဘဲ ကျန်ခဲ့ကြသည် ။

ပုန်းညက်ဖြူသည် မောင်းမကန် ကမ်းခြေကို ရောက်တဲ့ အချိန်ကထဲက ဒီ ဘန်ဂလိုအိမ်ကြီးကို စောင့်ရှောက် ထိန်းသိမ်းတဲ့ ဦးလုံးချော ဆိုတဲ့ လူကြီးရဲ့ မိသားစုနဲ့ ခင်မင်သွားခဲ့သည် ။ ဦးလုံးချောမှာ သူနဲ့ အသက်တူ အရွယ်တူ သမီးလေး တယောက် ရှိတာကြောင့် ဦးလုံးချောက သူ့သမီးလေးကို ပုန်းညက်ဖြူ ဆီကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ သူ့သမီးလေး လုံမေချော နဲ့ ပုန်းညက်ဖြူ အတူတူ ကစားနိုင်ကြောင်း..အဖေါ်လုပ် လမ်းလျောက်နိုင်ကြောင်း ပြောသလို ဖေါ်ရွေပြီး သဘောကောင်းပုံရတဲ့ လုံမေချောနဲ့ ပုန်းညက်ဖြူ သည် ပင်လယ်ပြင်ကို မျက်နှာမူထားတဲ့ ခြေတန်ရှည် ဘန်ဂလိုကြီးရဲ့ အောက်ဖက် မှာ စကားထိုင်ပြောကြရင်း ခင်မင်သွားခဲ့သည် ။

အဲဒီနေ့ကလည်း မာမီက ထားဝယ်မြို့ကို လိုက်ခဲ့ပါလား သမီး လို့ ခေါ်ခဲ့ပေမယ့် လုံမေချောနဲ့ စာအုပ်တွေ အတူတူ ဖတ်ချင်တာကြောင့် လိုက်မသွားခဲ့ဘူး ။

ဒက်ဒီ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကတော့ အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေသည် ။ အိမ်ဖေါ် စန်းစန်းတင့်ရောဘဲ ။

ပုန်းညက်ဖြူသည် လုံမေချောနဲ့ ဘန်ဂလိုကြီးရဲ့ အောက်ဖက်မှာ ပက်လက် ကုလားထိုင် ကိုယ်စီနဲ့ စာအုပ်တွေကို ဖတ်ကြသည် ။ လုံမေချော လိုချင်တဲ့ စာအုပ်တချို့ကိုလည်ူ ပုန်းညက်ဖြူက ပေးခဲ့မည် လို့ ပြောလို့ လုံမေချောက အရမ်း ဝမ်းသာနေခဲ့သည် ။ သူတို့ နှစ်ယောက် စကားတပြောပြောနဲ့ စာအုပ်တွေ ဖတ်နေကြတုံး လုံမေချောရဲ့ အမေက သူတို့နေတဲ့ အိမ်ကလေးကနေ လှမ်းခေါ်လို့ လုံမေချောလည်း “ ခဏ ပြန်လိုက်အုံးမယ်..ပုန်းညက်..ပြန်လာခဲ့မယ်နော်..” လို့ နုတ်ဆက်ပြီး သူတို့ရဲ့ အိမ်ကလေးဆီကို ပြန်သွားလိုက်သည် ။

ပုန်းညက်ဖြူလည်း တယောက်ထဲ ဆက် ထိုင်ပြီး စာအုပ်ဖတ်နေခဲ့ရာက ဘိုက်နာလာလို့ အိမ်သာ တက်ချင်တဲ့အတွက် ဘန်ဂလို အပေါ်ကို ပြန်တက်ခဲ့လိုက်သည် ။ အပေါ်ထပ်ကို ရောက်ရောက်ခြင်းဘဲ ထူးခြားတဲ့ အသံဗလံတွေကို ပုန်းညက်ဖြူ ကြားလိုက်ရသည် ။

အိပ်ခန်းတွေ အများကြီး ရှိတဲ့ အထဲက မီးဖိုချောင် နဲ့ နီးတဲ့ အိမ်ဖေါ် စန်းစန်းတင့် နေတဲ့ အခန်းလေးထဲက အသံတွေ ဖြစ်နေသည် ။ ပုန်းညက်ဖြူလည်း “ ဘာတွေများလဲ ” ဆိုပြီး ဒီအခန်းအနားကို တိုးကပ်သွားခဲ့သည် ။

နီးလာလေလေ အသံဗလံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲ ပို ကြားရလေ ဘဲ ။

ဟာ…ဒက်ဒီ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို နဲ့ စန်းစန်းတင့်တို့ရဲ့ အသံတွေ….။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကို

ငယ်နံမည် မဲလုံး ဖြစ်တဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် အသားမဲပြီး ဝသည် ။ ငယ်ငယ်တုံးက ကက်သိုလိပ် ဖါးသားလဖုံး ကျောင်းမှာ နေခဲ့ရလို့ အင်္ဂလိပ်စကားပြောနဲ့ အရေးအသားက ကောင်းသည် ။ သူ့အဖေသည်အောက်ဆိုက် များများ ဝင်တဲ့ အစိုးရ ဝန်ထမ်း တယောက်မို့ အရက် အလွန်အကျွံသောက်ပြီး မိန်းမ လိုက်စားသူ ဖြစ်သည် ။ အမေက ပိုကာဝိုင်းတွေနဲ့ လေးကောင်ဂျင်ဝိုင်းတွေမှာ အချိန်ကုန်တတ်တဲ့ လောင်းကစား ဝါသနာ ထုံသူ ဖြစ်သည် ။

သူသည် မိဘနှစ်ယောက်စလုံးဆီက အရက်သေစာသောက်စားတာ မိန်းမလိုက်စားတာနဲ့ လောင်းကစား ဝါသနာပါတာတွေကို အမွေ ဆက်ဆံသူ တယောက် ဖြစ်သည် ။ ဆိုးသွမ်း ပေတေခဲ့သူ တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ပင်ကိုယ်ဉာဏ်ရည်ကတော့ ထက်မြက်သည် ။ ကုသိုလ်ကံကလည်း သူ့ဖက် ပါသည်လို့ ထင်သည် ။

ပညာရေးမှာ ထူးချွန်သည် ။ ဝိဖ္ဖာဘွဲ့ ဥပဒေဘွဲ့တွေ ရပြီး တရားရုံးချုပ် ရှေ့နေတယောက် ဖြစ်လာသည် ။ အပေါင်းအသင်း

ကောင်းသလို ဟိတ်နဲ့ဟန်နဲ့ နေတတ်တာကြောင့် သူသည် အမှုကြီးတွေ ရတတ်သည် ။ အမွေမှုလို တရာမမှုတွေ အများကြီး လိုက်ရသလို နိုင်ငံတော် ပုန်ကန်မှုလို သတင်းစာထဲ အမြဲပါတတ်တဲ့ အမှုကြီးတွေကို သူ လိုက်ရသည် ။

သူသည် ငယ်ငယ်ထဲက မိန်းမလိုက်စားသည် ။ ဒီဖက်မှာ ဝါသနာ ထုံသည် ။ သူသည် မိန်းမတွေကို သူ့ဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် သတ္တဝါတွေလို့ဘဲ မြင်သည် လို့ လဖက်ရည်ဆိုင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေကို ပြောလေ့ရှိသူ ။

လူပျိုပေါက် အရွယ်ထဲက အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ အိမ်စေအိမ်ဖေါ်တွေကို သူ ကြံစည်သလို အိမ်မှာ လာနေတဲ့တောက ဆွေနည်းမျိုးစပ် မိန်းကလေးတွေကိုလည်း သူ အလွတ်မပေး ။

တရားဝင် မိန်းမ သုံးယောက် ရဖူးသည် ။ ပထမဆုံး တယောက်က အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ်မှာ ရည်းစားဖြစ်တဲ့ အသက်တူရွယ်တူ တင်မေလတ် ဆိုတဲ့ တရပ်ကွက်ထဲနေ ကောင်မလေးကို သူ ခိုးပြေးပြီး လက်ထပ်လိုက်သည် ။

တင်မေလတ်ကို ယူခါစတော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပေါင်းသင်းပေမယ့် ခွေးမြီးကောက် ကျည်တောက်စွပ် ဆိုသလို သူ့ဗီဇ အကျင့်စားရိုက်ဆိုးတွေနဲ့ ဆိုးသွမ်း သောင်းကျန်းပြန်တော့ တင်မေလတ်က မခံနိုင်တဲ့အတွက် တနှစ် မပြည့်လိုက်ဘဲ ကွဲကြသည် ။ ဒုတိယ တယောက်ကတော့ သူ ရှေ့နေ ဖြစ်ခါစမှာ အမှုတခုနဲ့ ပတ်သက်လို့ရင်းနှီးခင်မင်သွားရတဲ့ သူဌေးသမီး တယောက်ကို သူ ယူလိုက်သည် ။ ငွေမက်တဲ့ ယောကျ်ားပိုင်းလုံး တယောက် လို့ သူ့ကို လူတွေက ပြောတာကို ခံရပေမယ့် သူက မမှု ။ ဒီမိန်းမကြောင့် သူသည် ဝုန်းကနဲ ချမ်းသာသွားခဲ့သည် ။

အရင်မိန်းမတွေလိုဘဲ ဒီ ချောကလျာ ဆိုတဲ့ မိန်းမသည် သူ့ဒါဏ်ကို အလူးအလဲ ခံရတော့တာဘဲ ။ သောက်စားမူးယစ် ကာမဂုဏ် ခံစားတာတွေ တင် မကဘဲ ကိုယ့်ကို အနောက်က ငွေထုပ်နဲ့ပံ့ပိုးပေးတဲ့ ဒီမိန်းမကို ရိုက်နှက် နှိပ်စက်တာတွေပါ လုပ်လာတော့ သူ့ဒါဏ်ကို မခံနိုင်တော့ဘဲ ကွာရှင်း ပြတ်စဲ

ချင်လာသည် ။ ချောကလျာသည် သူနဲ့ မပေါင်းနိုင်တော့ကြောင်း ဆွေမျိုး မိတ်ဆွေတွေကို ပြောလာသည် ။

ဒါပေမယ့် မကြာခင် အတောအတွင်းမှာဘဲ ချောကလျာသည် သူ့ဆွေမျိုးတွေနဲ့ ရှမ်းပြည်ကို အလည်အပတ်သွား

ရင်း ချောက်ကမ်းပါး တခုကနေ မတော်တဆ ပြုတ်ကျပြီး သေဆုံးသွားခဲ့သည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် ချောကလျာရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေ အားလုံးကို ရလိုက်သည် ။ မုဆိုးဖို သူဌေးကြီး တယောက်အနေနဲ့ သောက်လိုက်စားလိုက် သုံးဖြုန်းလိုက် လုပ်နေတဲ့ အချိန် မိတ်ဆွေ တယောက်ရဲ့ ဧည့်ခံပွဲတပွဲမှာ တခုလပ် ကလေးတယောက် အမေ မိုးပပမောင်နဲ့ ဆုံကြသည် ။

အင်မတန်လှတဲ့ မိုးပပမောင်သည် ကလေး တယောက် အမေ ဆိုတာကို ဦးအောင်ဇေဝင်းကို မယုံကြည်နိုင်ဘူး ။သူ မိုးပပမောင်ကို အရမ်း သဘောကျသွားသည် ။ မိုးပပမောင် အကြောင်းကို စုံစမ်းတော့တာဘဲ ။ မိုးပပမောင်ကို နီးစပ်နိုင်ဖို့ သူ့ရဲ့ ငွေနဲ့ အချိန် ကို များများ သုံးပြီး အပေါင်းအသင်း အဆက်အ သွယ်တွေရဲ့အကူအညီနဲ့ကြိုးစားသည် ။

မိုးပပမောင်သည် သမီးလေး တယောက်နဲ့ အားကိုးအားထား ရှာနေသည် ဆိုတာကို ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကြားသိ

ရတဲ့အခါ မိုးပပမောင်ကို ရဖို့ အသဲအသန် ကြိုးစားတော့တာဘဲ ။ အပြင်ပန်း အမြင်အားဖြင့် သူသည် နံမည်ကျော်ကြားတဲ့ ဂုဏ်သရေရှိ ရှေ့နေကြီး တယောက် ဖြစ်ပြီး မုဆိုးဖို သူဌေးကြီးမို့ မိုးပပမောင် အနေနဲ့ ငြင်းစရာမရှိဘူး ဖြစ်နေသည် ။ သူ့အပေါင်းအသင်း မိတ်ဆွေ အသိုင်းအဝိုင်းကလည်း သူကျွေးတာတွေစား သူပေးတာတွေယူထားတော့ မိုးပပမောင်ကို သူ့ ဆိုးတဲ့ အကြောင်းတွေကို ချန်လှပ်ထားကြပြီး ကောင်းကွက်တွေကိုဘဲ ရှာကြံ

ထောက်ခံ ပြောဆိုကြသည် ။ မိုးပပမောင်လည်း ယုံကြည်လို့ ပုံအပ်လိုက်သည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် မိုးပပမောင်ကို ရလို့ ဝမ်းသာလုံးဆို့ကာ တပြပြနဲ့ ကြွားဝါလို့ မဆုံးတော့ ။ မဲမဲ၀၀သူ့လို ပုံပျက်ပန်းပျက်ကြီးက ဖြူဖြူနုနု ချောချောလေးကို ရလိုက်လို့ ကျေနပ် မဆုံးတော့ ။ သူ့အသိုင်း အဝိုင်းမှာ တွဲပြ ထုတ်ပြ ကြွားရတာ လူတွေ အမြင်ကပ်လာတဲ့ အထိဘဲ ။

မိုးပပမောင်လည်း ရပ်ကွက်လေး တခုမှာ အခန်းလေး ငှားနေရတဲ့ အခြေအနေကနေ ကျယ်ဝန်းကြီးမားတဲ့ ခြံကြီး

နဲ့ တိုက် အကောင်းစားကြီးနဲ့ နေ၇တဲ့ ဘဝကို ရုတ်ချည်း ရောက်ရှိသွားသည် ။ ဘတ်စ်ကား တိုးဝှေ့စီးနေရတဲ့အခြေအနေ..နေပူပူထဲ ဘတ်စ်ကား မျှော်စောင့်ခဲ့ရတဲ့ အခြေအနေကနေ လေအေးစက် အဲကွန်း ဖွင့်ထားတဲ့တန်ဖိုးကြီး ကား အကောင်းစားကြီးထဲ ငြိမ့်ငြိမ့်ညောင်းညောင်း စီးသွားရတဲ့ အခြေအနေကို ရောက်သွားသည် ။

အလုပ်တဖက်နဲ့ ကလေးနဲက ရုန်းကန်နေရတဲ့ အခြေအနေကနေ အိမ်ဖေါ်တွေက အစစ ချက်ပြုတ် လုပ်ကိုင်ပေး

တာတွေနဲ့ သက်သက်သာသာ ဖြစ်သွားရသည် ။ မိုးပပမောင် အတွက်က ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို လက်ထပ်လိုက်တာက သမီးလေး ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ရှေ့ရေးကို တွက်ဆပြီး လုပ်လိုက်တာပါ ။ သူကလည်း ဂုဏ်ရှိတဲ့ ပညာတတ်ကြီး တယောက် ဖြစ်ပြီး ကြင်နာယုယ ပြတာတွေကိုလည်း သာယာသွားခဲ့လို့ပါ ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက မိုးပပမောင်နဲ့ သမီးလေး ပုန်းညက်ဖြူကို ဂရုစိုက်ရုံမကဘဲ မိုးပပမောင်ရဲ့ မိသားစု ဆွေမျိုးတွေကိုပါ ငွေအရင်းအနှီးတွေ ထုတ်ပေး..ဆိုင်ခန်းတွေ ထောင်ပေး..အလုပ်တွေ ရှာဖွေပေးခဲ့သည် ။ မိုးပပမောင်ကိုလည်း စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ လုပ်ဖို့ အကြံကောင်းတွေ ပေး…တိုက်တွန်းခဲ့သည် ။ အရင်းအနှီး မတည်ငွေတွေ ထုတ်ပေးခဲ့သည် ။ မကြာခင် သူ့ ဟန်ဆောင် မျက်နှာဖုံးကြီး ကွာကျသွားပြီး နဂိုမူလ ဗီဇ အကျင့်ဆိုးတွေပေါ်လာပြီး သူ စိတ်ကြိုက် သုံးစွဲခဲ့လို့ ရိုးအီသွားတဲ့ မိုးပပမောင်ကို ဂရုမစိုက် တော့ဘဲ တခြား မိန်းမတွေနဲ့ ပွေရှုပ် သောင်းကျန်းတော့တာဘဲ ။ မိုးပပမောင်လည်း သူ့ကို ယူလိုက်မိတာ အမှားကြီး မှားသွားပြီ လို့ သိလိုက်ပေမယ့် အရာရာက နောက်ကျသွားပြီ ။ သူ့ကို ကွာရှင်း ပြတ်စဲချင်ပေမယ့် လက်လွန်ထားတာတွေက အများကြီးဖြစ်နေသည် ။ သမီးလေးကြောင့်လည်း ကျိတ်မှိတ်ပြီး ဆက်လက် ပေါင်းသင်းနေရသည် ။

တနေ့မှာ အိမ်ဖေါ်မလေး စန်းစန်းတင့်တယောက် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ လက်ချက် မိပြီး ဘိုက်ကြီးတဲ့ ကိစ္စ

ဘွားဘွားကြီး ပေါ်ပေါက်လာတော့တာဘဲ ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် မိုးပပမောင်ကို စန်းစန်းတင့်ကို ငွေပေးပြီးအိမ်ပေါ်က မောင်းထုတ်လိုက်ဖို့ ခပ်မာမာဘဲ ပြောလိုက်သည် ။ မိုးပပမောင်လည်း ငိုယိုပြီး သူနဲ့ အကြီးအကျယ်ရန်ဖြစ်သည် ။ သူက မိုးပပမောင်ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆဲဆို ရိုက်နှက်သည် ။ စန်းစန်းတင့်ကိုလည်း ကြိုးနဲ့တုပ် မြေအောက်ခန်းမှာ အစာမကျွေးဘဲ လှောင်ထားပြီး ရှိနေတဲ့ ကိုယ်ဝန်ကို ဖျက်ချခိုင်းသည် ။

မိုးပပမောင်သည် သူ့ဒါဏ်ကို မခံချင်တော့တာကြောင့် သူ့ဆီကနေ ဝေးဝေးကို ထွက်ပြေးသွားချင်မိသည် ။ သို့ပေမယ့် သမီးလေး ပုန်းညက်ဖြူက ရှိနေလို့ သမီးလေးကို ဒုက္ခဘုံထဲကို ပြန်မခေါ်သွားလိုတော့ဘူး ။ ဒါနဲ့ ကျိတ်မှိတ် သည်းခံပြီး ဆက် ပေါင်းသင်းနေရသည် ။ စန်းစန်းတင့်ကို တောကို ပြန်ပို့ပြီး ကလေးဖျက်ပြီးတဲ့နောက် မိုးပပမောင်သည် အိမ်ဖေါ်တွေ ငှားတဲ့အခါ စန်းစန်းတင့် တုံးကလို ချောချောလှလှ ကိုမငှားရဲတော့ ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ အန္တရာယ်ကို ကြောက်ရလို့ ရုပ်ဆိုးဆိုး ပုံမလာတဲ့ ကလေးမတွေကိုဘဲ ရွေးပြီး ခန့်ရပါတော့သည် ။

မိုးပပမောင်

မိုးပပမောင်သည် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေ ဟာ တကယ် မဟုတ်ဘဲနဲ့ အိပ်မက်တခုဘဲ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ လို့ တွေးနေသည် ။

အိပ်မက်တခုလို အိပ်နေရာက နိုးထလာတဲ့အခါ “ အော် ဒါဟာ အိပ်မက် တခုပါလား…..” ဆိုပြီး ဘာမှ ပြောင်းလဲမှု မရှိတဲ့ အရင် အခြေအနေမျိုးမှာဘဲ ရှိနေမှာလေ ။ အခုတော့ တဦးတည်းသော သမီးလေး ပုန်းညက်ဖြူ သည် ရဲစခန်းက အချုပ်ခန်းထဲမှာ ရောက်နေရပြီ ။ မိုးပပမောင်သည် ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို သတ်လိုက်တဲ့သူဟာ သမီးလေး ပုန်းညက်ဖြူ မဟုတ်ဘဲ သူမဘဲ ဖြစ်သင့်သည် လို့ လည်းစဉ်းစားမိသည် ။ ဘာကြောင့်လည်း ဆိုတော့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို သည် သူမကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး နှိပ်စက် တာတွေ အများကြီး လုပ်ကိုင်ခဲ့လို့ပါဘဲ ။

သမီးလေး ပုန်းညက်ဖြူကို ရဲစခန်းမှာ မထားခဲ့ရက်နိုင်ဘူး ။

တာဝန်ကျတဲ့ ရဲစခန်းမှူးနဲ့ ရဲတွေက သဘောကောင်းကြပေမယ့် သူတို့မှာလည်း တာဝန်တွေနဲ့ များနေတာကြောင့် မိုးပပမောင်နဲ့ မြအောင်ဆွေတို့ကို ကြာရှည် ဧည့်ခံမနေနိုင်ဘူးလေ ။ သူတို့သည်စိတ်မကောင်းကြီးစွာနဲ့ သမီးလေးကို အချုပ်ထဲမှာ ထားခဲ့ပြီး ပြန်ခဲ့ကြရသည် ။

မြအောင်ဆွေသည် မိုးပပမောင်ကို ဖေးမပြီး ကားဆီကို ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည် ။ မိုးပပမောင်သည် ယခုတိုင် ရှိုက်ခါ ငိုနေတုံး ။

“ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ..သမီးလေးရယ်……မာမီ့ကိုယ်စား လုပ်ပေးလိုက်တဲ့ သမီးလေး..အခုတော့ ကိုယ်နဲ့ မတန်တဲ့ မသင့်တော်တဲ့ နေရာမှာ ရောက်နေရပြီ ….တကယ်တော့ မာမီ့ အပြစ်ပါဘဲ ..လူယုတ်မာကြီးကို ယူခဲ့မိလိုက်တာ..မာမီ့အမှားပါကွာ…..”

“ ကိုဆွေ….ပုန်းညက်ကို ဒီအခက်အခဲထဲက အမြန်ဆုံး ထွက်နိုင်အောင် လုပ်မှာပါ မိုး….စိတ်အေးအေး ထားနော် …….”

“ ယုံပါတယ်..ကိုဆွေရယ်……ကိုဆွေ့ကို မိုး ကျေးဇူး အများကြီး တင်ပါတယ်..အားလည်း အားကိုးပါတယ်..ကိုဆွေ…”

မြအောင်ဆွေက သူ့ကားတံခါးကို မိုးပပမောင် အတွက် ဖွင့်ပေးသည် ။ မိုးပပမောင် ကားထဲကို ဝင်ထိုင်ပြီးတဲ့ အခါ ကားတံခါးကို ပြန်ပိတ်ပေးသည် ။

“ အေးချမ်း ရိပ်မြုံ ”ကို သူတို့ ပြန်ခဲ့ကြသည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကို လောလောလတ်လတ် သေသွားတဲ့ ဒီအိမ်ကြီးမှာ မိုးပပမောင် တယောက်ထဲ ဘယ်လို အိပ်ရဲပါ့မလဲ ။ အိမ်ဖေါ်မလေး နော်စွိသည် ဦးအောင်ဇေဝင်းကို အသတ်ခံရတယ် ဆိုတာ သိတာနဲ့ တပြိုင်နက် သူ ရစရာ ရှိတဲ့ ငွေကို တောင်းယူပြီး ပြန်သွားလိုက်ပါပြီ ။ တကယ်တော့ ဒီ အိမ်ဖေါ်မလေး နော်စွိသည် အရင် အိမ်ဖေါ်တွေလိုဘဲ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ အတင်း အဓမ္မ ကျင့်ကြံတာကို ခံခဲ့ရသည် ။ မိုးပပမောင်သည် ဘယ်လောက်ဘဲ အရုပ်ဆိုးတဲ့ အိမ်ဖေါ်ကို ရွေးပြီး ရှာပြီး ငှားခဲ့ပေမယ့် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် အလွတ်မပေးပါ ။

အင်း..အခုတော့ ရမက်အာသာ ပြင်းထန်တဲ့ လူယုတ်မာကြီးသည် မပြန်လမ်းကို မြန်းသွားရပြီ ။

မိုးပပမောင်သည် ဦးအောင်ဇေဝင်းကို နဲ့ လက်ထပ်ပြီး မကြာခင်ဘဲ သူ့ရဲ့ တဏှာစိတ် ကြီးမားတာတွေကို သိလိုက်ရသည် ။ ယောကျ်ားနဲ့ မိန်းမ လက်ထပ် ပေါင်းသင်းတဲ့အခါ လိင်ဆက်ဆံမှုသည် မလွဲမသွေ ရှိမှာ ဖြစ်ပေမယ့် ဒီလးကြီးသည် ဒီကိစ္စကို အလွန်အမင်း ခုံမင် နှစ်ခြိုက် လွန်းနေသည်ကို တွေ့ရသည် ။ မိုးပပမောင်သည် သူ့ကို အလိုလိုက်ပြီး သူလိုချင်တာတွေ အားလုံးကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ကြိုးစားခဲ့သည် ။ သို့ပေမယ့် သူသည် နိုငငံခြား အပြာ ဇာတ်ကားတွေထဲက အတိုင်း လုပ်ခိုင်းနေလို့ အတော့်ကို စိတ်ညစ်ရသည် ။ လိပ်ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဆက်ဆံ သလို ပုံစံ အမျိုးမျိုး လုပ်ခိုင်းသည် ။ တချို့ပုံစံများက မိုးပပမောင် အတွက် အတော့်ကို ခက်ခဲသည် ။ နောက်ဆုံးမှာ သူ့သုတ်ရည်တွေကို ပါးစပ်ဟပြီး ခံယူခိုင်းတာက အဆိုးဝါးဆုံးပါဘဲ ။

ရခါစမှာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို စုတ်ခိုင်းတာကို မိုးပပမောင်က ဆိုးလှပြီလို့ ထင်ခဲ့တာ နောက်ပိုင်းမှာ သူ့ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကိုပါ လျာနဲ့ယက်ခိုင်းလာတဲ့အထိ တရား လွန်လာသည် ။ သူက မိုးပပမောင် ဟာသူ့ကို လုံးလုံးလျားလျား မှီခိုနေတယ် ဆိုတာကို သိလို့ သမီးလေး ပုန်းညက်ရဲ့ ရှေ့ရေးကို ငဲ့နေလို့ သူ့ကို မပစ်ပယ်နိုင်တာကို သိလို့ တခြည်းခြည်းနဲ့ ပို အနိုင်ကျင့်လာသည် ။

အိမ်ဖေါ်မလေး စန်းစန်းတင့် ကိုယ်ဝန်ရှိသွားတဲ့ အချိန်မှာ မိုးပပမောင်က သူ့အပေါ်မှာ အရမ်း စိတ်ဆိုးခဲ့ပေမယ့် သူနဲ့ ဆက်ပေါင်းသင်းနေတာကို တွေ့သွားတော့ မိုးပပမောင်က သူ့ကို မကွဲရဲပါဘူး ဆိုပြီး ပိုပြီး အတင့်ရဲလာခဲ့သည် ။

အိမ်ထောင်သက်လည်း နည်းနည်း ရလာတော့ လောဘတကြီး တနေ့ကို ခုနစ်ကြိမ် ရှစ်ကြိမ် အထိ ကာမစပ်ယှက်တဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် မိုးပပမောင်ကို စပ်ယှက်ရတာကို ရိုးအီသွားပြီး အသစ်အဆန်း လုပ်ချင်လာသည် ။ အိမ်မှာကလည်း စန်းစန်းတင့် ဘိုက်ကြီးတာ ပေါ်လာပြီးတဲ့နောက် မိုးပပမောင်က အိမ်ဖေါ် ငှားတာ အရုပ်ဆိုးဆိုးလေးတွေဘဲ ငှားထားတာကြောင့် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် အိမ်ဖေါ်မလေးတွေကိုလည်း မကြံစည်ချင် ဖြစ်လာသည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် အလုပ်က အပြန် အိမ်ကို တန်း မပြန်သေးဘဲ သူ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ ကေတီဗီဆိုင်တွေကို သွားကြတဲ့အခါ ကေတီဗီက ကောင်မလေးတွေကို ပိုက်ဆံနဲ့ ပေါက်ပြီး စားဖို့ ကြံသည် ။ ကေတီဗီက ကောင်မလေးတွေကလည်း အရမ်းလည်တာ ဆိုတော့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် ကိုင်တွယ်နှိုက်ဖို့လောက်ကို သွေကျပ် ၁၀သိန်းကျော် တန်ဖိုးရှိတဲ့ ဟန်းဖုန်းကို ဝယ်ပေးရတဲ့အတွက် တွက်ကိန်းက မကိုက်လှဘူး ။

ဒါပေမယ့် ဒါဒါ ဆိုတဲ့ အချောစားလေး ကို ကြွေသွားတဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် ဒါဒါ ရိပ်တာကို ရေရေလည်လည် ခံရတော့တာဘဲ ။ ဒါဒါသည် အရင် ကောင်မလေးတွေလို ဟန်းဖုန်း လောက်နဲ့ မကျေနပ်ဘဲ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း ရဖို့ အတွက် ဦးအောင်ဇေဝင်းကို ကို အပေါ်ပိုင်းလောက်ဘဲ ကျွေးထားပြီး အောက်ပိုင်းကို မပေးဘဲ ထားထားနေသည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုရဲ့ အရင်းနှီးဆုံး ဘော်ဒါ ဖြစ်တဲ့ရှေ့နေ ဦးကျားမောင်က တားသည် ။ ဦးကျားမောင်းသည်လည်း ဦးအောင်ဇေဝငါးကိုလိုဘဲ မိန်းမ ဝါသနာ ကြီးတဲ့ လူကြီး တယောက်ပါ ..။ သို့ပေမယ့် စော်တကောင် ဖြုတ်ရဖို့ကို ကွန်ဒိုအခန်း ဝယ်ပေးရမယ် ဆိုတာက ဈေးကြီးလွန်းသည် ။ ခရိုနီတွေကတော့ ငွေကို အလကားလို ဖေါဖေါသီသီ ရနေတော့ ပေးကြတာ ကိစ္စ မရှိ..ကိုယ်တွေက ငွေရဖို့ လူရော စိတ်ရော တော်တော် ပင်ပန်းကြရသည် လို့ ပြောပြီး မလုပ်ဖို့ တားလေသည် ။

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် သူလုပ်ချင်တာကို မလုပ်နိုင်တော့ ဘာမှ မဆိုင်တဲ့ အိမ်က မိုးပပမောင်ကို ရမ်းသည် ။ အိမ်ပြန်လာတဲ့အခါ သုန်မှုန်တဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့ အသေးအဖွားလေးတွေကို ပုံကြီး ချဲ့ပြီးအပြစ်ရှာသည် ။ မိုးပပမောင်ကို “ မင်းနဲ့ငါ လိုးကြတာ ရိုးလာပြီ..မင်းနဲ့ ပုံစံသစ်လေးတွေ နဲ့ လိုးချင်တယ် ” လို့ ပြောပြီး မိုပပမောင်ကို “ မင်းက ငါ့ရဲ့ ငွေဝယ်ကျွန် လုပ်ရမယ်….ငါ ခိုင်းတာတွေကို အကုန် လုပ်ရမယ်….” လို့ ပြောပြီး ကြိုးနဲ့ တုပ်ပြီး ကြာပွတ်နဲ့ ရိုက်..ဒူးထောက် ထိုင်ခိုင်းပြီး မျက်နှာကို သေးနဲ့ ပန်းတာတွေ လုပ်သည် ။ သူ့ဖင်ပေါက်ကို ယက်ခိုင်းသည် ။ နောက်ဆုံး စောက်ပတ်ကို လိုးရတာ ရိုးလာပြီ..နင့်စောက်ပတ်က ကျယ်လွန်းသည် လို့ ပြောပြီး မိုးပပမောင်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လိုးဖို့ တောင်းဆိုလာသည် ။ ဖင်ကို ပေးမလိုးရင် ကောင်မလေး တယောက်ကို အိမ်ကို ခေါ်လာမည်

လို့လည်း ခြိမ်းခြောက်သည် ။

အဲဒီညက ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် မိုးပပမောင်ရဲ့ စအိုပေါက်ကို ဆက်ဆံခဲ့သည် ။ မိုးပပမောင်သည် မကြိုက်ပေမယ့် သူ့အလိုကို လိုက်ခဲ့သည် ။ သူသည် သက်သက်ညှာညှာနဲ့ လုပ်တာမျိုး မဟုတ်ဘဲ ရက်ရက်စက်စက် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း နဲ့ ဆက်ဆံခဲ့သည် ။ နောက်တနေ့မှာ မိုးပပမောင်သည် လမ်းတောင် ကောင်းကောင်း ပုံမှန် မလျောက်နိုင်တော့ ။

အစရှိသွားတာနဲ့ နောက်နေ့တွေမှာလည်း ရှေ့ပေါက်ကို တဝကြီး စပ်ယှက်ပြီးပြီ ဆိုရင် နောက်ပေါက်ကို သူ တောင်းလာတော့သည် ။

ဒီလို အလိုလိုက်ခဲ့ပေမယ့် တဏှာလွန်တဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် တင်းတိမ်မှုက မရှိ ။ ကေတီဗီက ဒါဒါကို ငပလီကမ်းခြေကို တပတ် ခရီး ခေါ်သွားပြီး ပျော်ပါးသည် ။ ဒါဒါသည် သူ့ကို လိုချင်တာလည်း ပေးသလို သူ့ဆီက ရနိုင်သမျှကိုလည်း ယူသည် ။ ခြူသည် ။ ရန်ကုန်ကို ပြန်ရောက်တော့ ဒါဒါရဲ့ မိဘတွေက ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကို အပိုင်ကိုင်ကြတော့သည် ။ သူတို့ရဲ့ သမီးလေးသည် အရိုးခံ သမီးလိမ္မာလေး ဖြစ်ပြီး အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက ဖျားယောင်းသွေးဆောင်ပြီး ကာမကို ရယူပါသည် လို့ စွပ်စွဲကြတော့တာဘဲ ။ ဒါဒါကလည်း ငိုလို့ ယိုလို့ ။ အစက လက်ထပ်ပါမယ်လို့ ဂတိပေးခဲ့ပြီးတော့ အခုတော့ ဘာငိုင်နေတာလဲ အကိုကြီးရဲ့ ..ဘာညာနဲ့ လူရှေ့သူရှေ့ ငိုပြလေသည် ။

ဒီကိစ္စတွေကို မြအောင်ဆွေက ကူညီ ဖြေရှင်းပေးခဲ့သည် ။

မြအောင်ဆွေသည် မိုးပပမောင်ရဲ့ ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်ခဲ့ပြီး ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုနဲ့ မိုးပပမောင်တို့ လက်ထပ်ကြတဲ့ အချိန်က စပြီး ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုနဲ့ပါ ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြတော့ အခုလို ဦးအောင်ဇေဝင်းကို နဲ့ ဒါဒါရဲ့ မိဘအသိုင်းအဝိုင်းတွေ အမှု ဖြစ်ကြတဲ့ အခါ မြအောင်ဆွေက ကြားဝင် ဖြေရှင်း စေ့စပ်ပေးခဲ့သည် ။

မိုးပပမောင်သည် ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကြောင့် လူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အရှက်တကွဲ ဖြစ်ခဲ့ရပေမယ့် အမှု ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို ကိုယ့်ဖက်က ထပ်ပြီး ဖိအား မပေးချင်တာနဲ့ ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် နေခဲ့ပေမယ့်အလုပ်ကနေ အိမ်ကို ပြန်လာတဲ့ အခါ အိမ်မှာ ဒါဒါနဲ့ လင်ဖြစ်တဲ့လူကို ထမင်းစားခန်းမှာ ထမင်း အတူတူ စားနေတာကို ပက်ပင်း တွေ့လိုက်ရလို့ အရမ်းကို ပေါက်ကွဲခဲ့ရသည် ။ သမီးလေး ပုန်းညက်ကို ခေါ်ပြီး အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့ကြသည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် သူတို့ကို ဟန်ဆောင်တောင် လိုက်ပြီး မခေါ်ဘူး ။ ဒါဒါနဲ့ စကားပြော မပျက်ဘဲ ကျန်ခဲ့သည် ။

မိုးပပမောင်နဲ့ ပုန်းညက်တို့ကို ကူညီခဲ့တဲ့လူက မြအောင်ဆွေပါဘဲ ။

သူတို့ကို နေစရာနေရာတခု ချက်ချင်း ဖန်တီးပေးခဲ့သည် ။ မိုးပပမောင်သည် အဲဒီ အချိန်ကို ယခုတိုင် သတိရနေသည် ။ မြအောင်ဆွေကို သူမ ကြုံခဲ့ရတဲ့ ကြုံနေဆဲ ဖြစ်တဲ့ အခက်အခဲတွေ စိတ်ညစ်စရာတွေကို အကုန် ရင်ဖွင့်ခဲ့သည် ။ မြအောင်ဆွေသည် မိုးပပမောင် အတွက် အနီးကပ်ဆုံး အားအကိုးရဆုံး လူတယောက် ဖြစ်ခဲ့သည် ။

“ ကိုဆွေ…မိုး..ဒီနေ့ည…ဒီအိမ်ကြီးမှာ..မအိပ်ချင်ဘူး …စိတ်တွေ ခြောက်ခြားနေတယ် …. ”

“ ဒါဆို …ကိုယ့်အိမ်ကို သွားကြမယ်လေ …”

“ အင်း..ဒါဆိုရင်..မိုး..လိုတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ ထည့်လိုက်အုံးမယ် …. ”

မြအောင်ဆွေလည်း မိုးပပမောင်ကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။

သူ့အိမ်က မကြာခင်ကမှ ဆောက်ထားတဲ့ ကွန်ဒို တိုက်သစ်ကြီးမှာ ဖြစ်သည် ။ အိပ်ခန်း သုံးခန်းပါတဲ့ ဒီတိုက်ခန်းသစ်ကြီးကို မြအောင်ဆွေ ဝယ်ထားတာ

မကြာသေး ။

ဒီတိုက်ခန်းသစ်ကို သူ စပြောင်းလာတဲ့ ရက်ပိုင်းတွေမှာ တည မိုးပပမောင် သူ့ဆီကို ညဖက်ကြီး ရောက်လာခဲ့ဘူးသည် ။

အဲဒီညက ဦးအောင်ဇေဝင်းကို အရက်တွေ အလွန်အကျွံမူးပြီး သူ့ရဲ့ အပေါင်းအသင်း ဦးကျားမောင်ကို အိမ်ကို

ခေါ်လာပြီး အရက် ဆက်သောက်တဲ့အချိန် မိုးပပမောင်ကို အမြည်း ကြော်ခိုင်းသည် ။ မိုးပပမောင်က အိမ်ဖေါ်မလေးကို သူတို့ အရက်သောက်နေတဲ့နေရာဆီကို

သွားပို့ခိုင်းတဲ့အခါ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုသည် အိမ်ဖေါ်မလေးကိုအတင်း ဆွဲပြီး ဦးကျားမောင်ရဲ့ ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းသည် ။ ဦးကျားမောင်ကလည်း

ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုနဲ့ ဝါသနာတူ မိန်းမ လိုက်စားတဲ့ ဝါသနာကြီးသူ တယောက်မို့ တဟားဟား နဲ့ သဘောကျပြီး အိမ်ဖေါ်မလေးကို ကိုင်တွယ်

ပွတ်နှိုက်တော့ အိမ်ဖေါ်မလေးက သဘောမတူဘဲ ငြင်းဆန်သည် ။ “ အလိုမတူရင် မုဒိန်း ” ဆိုတာကို ရှေ့နေကြီးတွေ ဖြစ်တဲ့ ဦးကျားမောင်နဲ့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို

တို့က အသိဆုံးပါဘဲ ။

တဏှာစိတ် မွှန်နေတဲ့ ဒီလူကြီး နှစ်ယောက်က အိမ်ဖေါ်မလေးကို အတင်းကြီး ချုပ်ကိုင်ကြပြီး မုဒိန်းကျင့်ဖို့ ကြိုး

စားတာကြောင့် မိုးပပမောင်လည်း သူတို့ရှိနေတဲ့ အခန်းထဲကို သွားပြီး တားလိုက်သည် ။

“ မင်း ဘာဝင်ပါတာလဲ…အေးဆေးနေစမ်း…” လို့ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက အော်လိုက်ပြီး တွန်းလွှတ်ပေမယ့် မိုးပပမောင်သည် အိမ်ဖေါ်မလေးကို အတင်း ဆွဲခေါ်

ကယ်တင်ခဲ့သည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုက မိုးပပမောင်ကို သူ့လက်ဝါးကြီးတွေနဲ့ ရိုက်နှက်သည် ။ မိုးပပမောင်လည်း အိမ်ကနေ ထွက်ပြေးခဲ့သည် ။ သူ အားကိုးတဲ့

မြအောင်ဆွေ ဆီကို ရောက်သွားသည် ။ အဲဒီညက အဖြစ်အပျက်ကို မြအောင်ဆွေ ပြန်စဉ်းစားလိုက်ရင် သူ့သွေးတွေ ဆူဝေနိုးကြွလာတာ အမြဲဘဲ ။

အဲဒီညက မိုးပပမောင်နဲ့ သူနဲ့ ညိစွန်းမိကြလို့ ။ ငယ်ငယ်ထဲက တဖက်သပ် စွဲလန်းခဲ့ရတဲ့ မိုးပပမောင်နဲ့ သူနဲ့ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ စည်းတွေ ပေါက်ထွက် ကျော်ထွက်

လွန်ထွက် ကုန်ကြသည် ။

မထင်မှတ်ဘဲ ညသန်းကောင်ယံကြီး မိုးပပမောင်သည် သူ့တိုက်ခန်းကို တံခါးလာခေါက်သည် ။ သူ့ကို တွေ့တွေ့ချင်း တအား ဖက်ပြီး ငိုသည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို

ရိုက်လို့ ထွက်ပြေးလာတဲ့အကြောင်း ပြောပြသည် ။ သမီးလေး ပုန်းညက်ကတော့ စာမေးပွဲနီးလို့ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စာသွားကျက်လို့

အိမ်မှာ မရှိဘူးလို့ ပြောပြသည် ။ မြအောင်ဆွေသည် မိုးပပမောင်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ဖက်ထားပြီး နှစ်သိမ့်ခဲ့သည် ။

“ မိုး…မိုး….သူနဲ့ ဆက် မပေါင်းချင်တော့ဘူး..ကိုဆွေရယ်……”လို့ ပြောပြီးငိုနေတဲ့ မိုးပပမောင်ကို ဖက်ထားရင်းတုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို

ဖိကပ်ငုံထားလိုက်မိသည် ။ မိုးပပမောင်လည်း မြအောင်ဆွေကို တင်းတင်း ကြပ်ကြပ် ဖက်ရင်း မျက်လုံးတွေ မှိတ်ကျသွားပြီး တုံ့ပြန်တဲ့ အနမ်းတွေ ပြန်ပေးလာသည် ။

နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ပြီး နမ်းနေမိကြတာ အကြာကြီးဘဲ ။

“ ကိုဆွေ..မိုးကို ချစ်လားဟင်…..” လို့ တိုးတုန်တဲ့ အသံလေးနဲ့ မိုးပပမောင်က စ မေးလိုက်သည် ။ “ အရမ်းကို ချစ်တာပေါ့…မိုးရယ်…..ငယ်ငယ်ထဲက

ချစ်မိခဲ့တာပါ….” လို့ မြအောင်ဆွေက ဖြေလိုက်သည် ။

“ အော်..ကိုဆွေရယ် . . .”

မိုးပပမောင်သည် မြအောင်တွေရဲ့ မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းရှုံ့သည် ။ နောက်ဆုံး မြအောင်ဆွေရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ဆီ

ကို ရောက်လာတော့ သူတို့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပူးကပ်ဖိစုတ်မိကြတာ တော်တော်နဲ့ မရပ်နိုင်တော့ ။ လျာချင်း ထိလုံးယှက်နွယ်ကုန်သည် ။ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ထားကြတဲ့ လက်တွေကလည်း ရွေ့လျားပြီး နေရာအနှံ့ကိုပွတ်သပ် ဆုပ်နယ် ကိုင်တွယ်နေမိကြသည် ။

မိုးပပမောင်သည် အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ မိန်းမ တယောက် ဆိုတာကိုလည်း မြအောင်ဆွေ သတိမထားမိတော့ဘူး ။

သူ့ကုတင်မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို မိုးပပမောင်ကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ မိုးပပမောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကိုတခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေမိသည် ။ မိုးပပမောင်ကလည်း သူ့အလားတူဘဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ဖယ်ခွာနေသည် ။ မကြာခင် အဝတ်မဲ့သွားတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက် ကျကျနနကြီး စပ်ယှက်ဖြစ်သွားကြသည် ။

ဒါတွေကို ပြန် စဉ်းစားတိုင်း မြအောင်ဆွေရဲ့ စိတ်တွေ ထန်ပြင်း ထကြွလာခဲ့သည် ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကို သည်ဒါဒါ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ ပေါင်းသင်းနေထိုင်နေတဲ့ ကာလ တလျောက်မှာ မိုးပပမောင်သည် မြအောင်ဆွေရဲ့အိမ်ကို မကြာခဏ လာရောက်တတ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် စိတ်ရောကိုယ်ပါ ကာမစပ်ယှက် ဖြစ်ကြသည် ။

အခုလည်း သူ့အိမ်ကို ကားမောင်းနေခိုက် မိုးပပမောင်က သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းလေး မှီလိုက်သလို သူ့ပေါင်တဖက်ပေါ်ကို လက်လေး တင်လိုက်တဲ့အခါ မြအောင်ဆွေရဲ့ စိတ်တွေ နိုးထ ကြွရွလာသည် ။ ယောကျ်ား သေဆုံးတာကသမီးက ဓါးနဲ့ ထိုးသတ်လိုက်တာကြီး ။ လင်လည်းဆုံး သမီးလည်း ထောင်ထဲရောက်ရတဲ့ မိုးပပမောင်ရဲ့ အဖြစ်က ဆိုးဝါးလှသည် ။

ဒီအချိန်မှာ မိုးပပမောင်သည် လိင်စိတ် ရှိလိမ့်မည် မထင်ဘူး ။ သို့သော် မြအောင်ဆွေက

တော့ တအား ထန်နေပြီ ။ သူ့ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားက ဖွားဖက်တော် လိင်တန်သည် မာကြော မတ်ထောင်နေပြီ ။

ဘိုတောက်ကျော်

ကျနော့်နံမည်က ဘိုတောက်ကျော်ပါ ။

ကျနော်က ပုန်းညက်ဖြူနဲ့ တကျောင်းထဲ တက်နေတဲ့ကောင် ။ နောက်ပြီး အိမ်ဘေးချင်းကပ် နေနေတဲ့ကောင် ။

ဒါပေမယ့် ပုန်းညက်ဖြူက ကျနော့်ကို မျက်နှာသာ မပေးဘူး ။ ကျနော့်ကို ကြည့်လို့ မရဘူး လို့ဆိုပါတော့ ။

ကျနော်က သူနဲ့ ဘော်ဒါ ဖြစ်ချင်ပေမယ့် သူက မဖြစ်ချင်ဘူးဗျ ။ ကျနော်က နုတ်ဆက်လည်း ပြန်မနုတ်ဆက်ဘူး ။ ပြုံးပြလည်း ပြန်ပြုံးမပြဘူး ။ ကျနော့်ကို မြင်တာနဲ့နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး မျက်နှာလေး မော့ပစ်လိုက်တာ ။

ပုန်းညက်ဖြူက ပိန်သွယ်သွယ်လို့ ထင်ရပေမယ့် တကယ်တမ်း မပိန်ဘူးဗျ ။ အသားလေးက ဖြူတယ် ။ ဆံပင်လေးက သန်ပြီး မဲနက်ပြောင်တယ် ။ကိုယ်လုံးက တော်တော် လှတဲ့အထဲမှာ ပါတယ် ။ ဟီး…..ကျနော်က သိတာပေါ့..အမြဲ အသေးစိတ် စောင့်ကြည့် လေ့လာနေတဲ့ကောင်လေ ။

ကျနော့်အိပ်ခန်းကနေ ပုန်းညက်ဖြူတို့ တိုက်ကြီးထဲက ဘာတွေ လုပ်နေကြတယ် ဆိုတာကို လှမ်းမြင်နိုင်တယ် ။

နည်းနည်း လှမ်းပေမယ့် ကျနော်က အားကောင်းတဲ့ မှန်ပြောင်း တလက်နဲ့ သူတို့တိုက်ဖက်ကို အမြဲ ချောင်းလေ့ရှိတယ် ။ ဒီမှန်ပြောင်းက ကျနော့်ဦးလေးဆီက “ မ ” လာတာ ။ အဲ…ဖြောင်လာတယ်ပေါ့ဗျာ….။

သူတို့တိုက်ဖက်က ပြူတင်းပေါက်တွေက ကန့်လန့်ကာ ချထားရင် ဘာမှ မမြင်ရတော့ ကန့်လန့်ကာတွေ ဖွင့်

ထားပါစေလို့ ကျနော် ဆုတောင်းရတာ အမောဘဲ ။ ဘာလို့လည်း ဆိုတော့ ပုန်းညက်ဖြူ အဝတ်လဲတာတို့ ရေချိုးတာတို့ကို တခါတခါ မြင်ရတတ်လို့ ။တခါတလေ “ ယုန်ထောင် ကြောင်မိ ” ဆိုသလိုဘဲ ချောင်းတာက ပုန်းညက်ဖြူ..မြင်ရတာက သူ့အမေ ဒေါ်မိုးပပမောင် ဖြစ်နေတတ်တယ် ..။ ဟီး….ဒေါ်မိုးပပမောင်ကလည်း တကယ့်ကို “ ပြေ ”တယ်ဗျာ…။ ရေလည် လန်းတာ။ ဝှူး…….နို့ကြီးတွေက အကြီးစားကြီးတွေ မဟုတ်ပေမယ့် တင်းပြီး ကော့ကော့ကြီးတွေဗျာ …။ ကျနော်က မှန်ပြောင်းနဲ့ သေချာကို ကြည့်ဖူးတာ ။ အင်း..ဖင်တုံးတွေကလည်း တကယ့်ကို မိုက်တယ် ။ အသားက ဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေတော့ ပေါင်နှစ်ဖက်ရဲ့ ကြားထဲက စိမ်းညို့နေတဲ့ တောအုပ်လေးက ထင်းနေတယ် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက နီရဲရဲလေးတွေ …။

ပုန်းညက်ဖြူကတော့ အဝတ်ချွတ်ရက်နဲ့ တွေ့ရခဲတယ် ။ ဒေါ်မိုးပပမောင်ကတော့ ရေချိုးခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ သူ့အဝတ်အစားတွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်တတ်တယ် ။ ဒီက ကျနော် ဆိုတဲ့ ငတိက မှန်ပြောင်းနဲ့ ချောင်းရင်းကွင်းတချီ ထုပစ်လိုက်ရတာပေါ့ ။ ဦးအောင်ဇေဝင်းကိုကြီးက ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ ပထွေးကြီး ဆိုဘဲ ။ ကျနော်က သူ့အဖေအရင်းဘဲ ထင်နေတာ ။ ဒီလူကြီးက အရမ်း တဏှာကြီးသလို မိန်းမ အရမ်း လိုက်စားတယ် ဆိုတာကိုလည်း

သူများ အပြော တခုထဲ မဟုတ်ဘဲ ကိုယ်တိုင် တွေ့သိခဲ့ရတာဗျ …။

သူ့မိန်းမနဲ့ ပုန်းညက်ဖြူတို့ အိမ်မှာ မရှိရင် သူက ကောင်မလေးတွေကို အိမ်ခေါ်လာတတ်တယ် ။ လန်ပျံနေတဲ့ဟော့ရှော့လေးတွေပေါ့ ။ ကျနော်လည်း ကန့်လန့်ကာ ချမထားတဲ့ ပြူတင်းပေါက်ကနေ ဘာတွေ မြင်ရမလဲ ဆိုတာ အမြဲ စောင့်ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေ ။ ဟီး….တွေ့ရတာပေါ့…ခဏ ခဏ ။ ဒီလူကြီးက မွှန်နေဘူးနေ တဲ့လူကြီးလေ ။ ပြူတင်းပေါက်က ကန့်လန့်ကာကို ပိတ်ဖို့ သတိတောင် ရမှာ မဟုတ်ဘူး ။

ပုန်းညက်ဖြူတို့ သားအမိ ခရီးထွက်ကြပြီ ဆိုရင် ကျနော်လည်း ဘဲကြီးတော့ စော်လေးတွေ ခေါ်လာတော့မယ် ဆိုပြီး ချောင်းဖို့ အဆင်သင့် ပြင်ထားတော့တာဘဲ ။ တခါတလေ ဗျင်းတာတွေကိုပါ မြင်ရတယ် ။ သူခေါ်လာတဲ့ စော်တွေထဲမှာ ဘဲကြီး ခိုက်သွားပြီး ကီပင် အဖြစ်နဲ့ ယူလိုက်တဲ့ ဒါဒါ ဆိုတာက အလန်းဆုံးဘဲ ။ အင်း..

နောက်ကျတော့ ကြားရတာ ဒါဒါက ဘဲကြီးထက် ဆယ်ပြန် ချမ်းသာတဲ့ ခရိုနီပေါက်စ ဘဲလေး တကောင်နဲ့ ထပ်တွေ့သွားပြီး ဘဲကြီးကို ကစ်ပစ်လိုက်တယ် တဲ့ ။

ဒါဒါကလည်း စောက်ရှက်ကင်းတဲ့ဟာလေး ဆိုတော့ ဘိုတောက်ကျော် ဆိုတဲ့ ကျနော့်အတွက် တကယ့်ကို ပွ

ပေါက်ဘဲ ။ ကျနော်လည်း မှန်ပြောင်းနဲ့ ချောင်းရုံမက ဇွန်း ( အနီးကပ် ဆွဲယူလို့ ရတဲ့ မှန်ပြောင်း ..ခေါ်မလား )ပါတဲ့ ကင်မရာနဲ့ ရိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာရတယ် ။ ကျနော့်မိဘတွေက ချမ်းသာပေမယ့် ဓါတ်ပုံရိုက်တာ ဝါသနာ မပါကြဘူးဗျ ။ ကျနော်လည်း ရသမျှ မုန့်ဘိုး အကုန်သုံးတဲ့ကောင် ဆိုတော့ ပိုက်ဆံအပိုက လက်ထဲ

ဘယ်လိုမှ မရှိဘူး ။ ကင်မရာ ဘယ်က ရမလဲ..အကြံထုတ်နေခဲ့တာ အကြာကြီး ။ နောက်တော့ သူငယ်ချင်းတွေ ထဲက ဒီလို ကင်မရာတွေဟာ သန့်အောင် ဆိုတဲ့ကောင်မှာ ရှိတယ် ဆိုတာ သူငယ်ချင်း တယောက်က ပြောပြလို့ သန့်အောင်ကို ချဉ်းကပ်ရတယ် ။ သန့်အောင်တို့က တအား ချမ်းသာတော့ သူတို့မှာ ဒီလို ကင်မရာမျိုးတွေရှိရုံမကဘဲ အိမ်မှာပါ ဓါတ်ပုံတွေ ကူးဖို့ စက်ပစ္စည်းတွေ အစုံ ရှိတယ်လို့ သူက ပြောပြတယ် ။ ဒီ ဇွန်းပါတဲ့ ကင်

မရာ ရဖို့ကလည်း စစ်ဆင်ရေးကြီး တခုလိုဘဲ တော်တော် ကြိုးစားခဲ့ရတာကို ပြန် သတိရမိလို့ပါ ။

ကျနော်လည်း သန့်အောင်ကို ကင်မရာ ငှားချင်လာအောင် ဖါးရတယ် ။ သန့်အောင်က သဘောကောင်းပါတယ် ။

ကျနော်လည်း ကြံရွယ်ချက် ရှိတော့ သူ့ကို ဝင်လုံးတာပေါ့ ။ သူက ကျောင်းအဆင်း သူ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်တတ်တယ် ။ ခါတိုင်းဆို ကျနော်က မလိုက်ဘူး ငြင်းပေမယ့် ကင်မရာ ငှားချင်တဲ့ ကြံရွယ်ချက်ကြောင့် သူနဲ့လိုက်သွားဖြစ်တယ် ။ စားပွဲတင် တင်းနစ် ရိုက်ကြတယ် ။ ဘိလိယက် ထိုးကြတယ် ။ သူတို့မှာ အိမ်တွေ တိုက်တွေက အများကြီးဘဲ ။ ကားတွေကလည်း အမျိုးစုံ ။

ကင်မရာ ရပြန်တော့လည်း ပြူတင်းပေါက် ပိတ်ထားရင် ကန့်လန့်ကာ ပိတ်ထားရင် ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ အခွင့်အလမ်းက မရပြန်ဘူး ။ ကြာတော့ စောင့်ရတာ စိတ်မရှည်တော့ဘဲ သူတို့ ခြံထဲ ခိုးဝင်ပြီး ချောင်းချင် ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေက ပေါက်လာရော ။ စိတ်ထိန်း…..စိတ်ထိန်း…… ဘိုတောက်ကျော်….တော်ကြာ မိသွားလို့ ဂျေးထဲကိုရောက်သွားနေမယ် လို့ ကိုယ့်ဖါသာ ပြောနေရတယ် ။

ကျောင်းကင်တင်းမှာ ပုန်းညက်ဖြူနဲ့ တိုးတတ်တာ သူ့ကို ပြုံးပြ နုတ်ဆက် ဝင်ရော ပေမယ့် ပုန်းညက်ဖြူက ဘယ်ဘဝထဲက မုန်းနေသလဲ မသိပါဘူးဗျာ ။ ကျနော့်ကို ခပ်ကင်းကင်းနေတယ် ။ မရောဘူး ။ မာနတွေ ကြီးနေတယ် ။ အင်း..ကျနော်က သူ့ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အလှအပတွေကို တွေ့ဖူးမြင်ဖူးနေတဲ့ကောင် ဆိုတာကို သူ မသိ

ရှာဘူး ။ သူ့ပေါင်ရင်း တဖက်နဲ့ ဖင်တုံးတဖက်မှာ မှဲ့အနက်လေးတလုံး ရှိနေတာတောင် ကျနော်က သိနေတာလေ…။

သန့်အောင်ရဲ့ ကင်မရာနဲ့ ကျနော် မြင်ရတာတွေကို ဇွန်းနဲ့ အနီးကပ်ဆွဲပြီး ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ထားတယ် ။ ဒါတွေကို ကြည့်ပြီး ညဖက် အခန်းတံခါးကို အထဲက ပိတ်ပြီး ကွင်းတိုက်မိတာက နေ့တိုင်းလိုဘဲ ။ ဇွန်းနဲ့ အနီးကပ်ဆွဲယူထားတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူရဲ့ မိန်းမအင်္ဂါ ပုံကို ညတိုင်းလိုဘဲ ထုတ်ထုတ် ကြည့်မိတယ် ။

ဒီပုံတွေကို ရိုက်ထားပြီး ဘယ်လို ကူးထုတ်ရမလဲ မသိလို့ အချိန်တွေ တော်တော် ကြာသွားသေးတယ် ။ လူသိခံလို့ မဖြစ်တဲ့ ပုံတွေ မဟုတ်လား ။ သန့်အောင်ကိုတောင် အသိမပေးချင်ဘူး ။ ဒါနဲ့ အခွင့်အလမ်းကောင်းကိုစောင့်နေမိတာ တနေ့ကျတော့ သန့်အောင်က ဖုန်းဆက်တယ် ။ ဘိုတောက်….မင်း အားရင် ကားလိုက်မောင်းပေးမလား….ဓါတ်ပုံလည်း ရိုက်ပေးစေချင်တယ်…လို့ ပြောလာလို့ ချက်ချင်းဘဲ အိုကေ..ငါလာခဲ့မယ် ဆိုပြီး သူ့ဆီ

ကို ပြေးသွားလိုက်တယ် ။ သူ့အိမ်ကို ရောက်တော့ ဇာနီနဲ့ ပီးပီးတို့ လည်း ရှိနေတယ် ။ ပီးပီးက စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့

“ ဘိုတောက်..ငါတို့ စော်လေးတွေနဲ့ ချိန်းထားတယ်…မင်းအတွက်တော့ မပါဘူး…မင်းက ဒီပွဲမှာ ဒရိုင်ဘာ…ကင်မရာမင်း….ဘဲ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ ကျနော်ကလည်း သန့်အောင်ရဲ့ ကင်မရာကို ငှားထားတဲ့ကောင် ဆိုတော့ သန့်အောင်အတွက်ဆို ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးဖို့ ဝန်မလေးပါဘူး ။

ဇာနီကတော့ “ ဘိုတောက်…ငါ့အမှန်အကန်စော်လည်း မဟုတ်ပါဘူးကွာ..ငါ နှိပ်ပြီးရင် မင်းကို ကျွေးလာရင်လည်း

စားလိုက်ပေါ့..ငါက သဝန်မတိုပါဘူး ….” လို့ ပုခုံးဖက်ပြီး လာပြောတယ် ။ သန့်အောင်..ဇာနီ ပီးပီးနဲ့ ကျနော်တို့ သန့်အောင်ရဲ့ ငွေမှင်ရောင် မာစီဒီး ဘင့်ဇ်ကြီးနဲ့ စော်သုံးကောင်ကို သွား မကြတယ် ။

ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်း လမ်းပေါ်က စားသောက်ဆိုင်လေး တဆိုင်မှာ စော်လေးတွေက စောင့်နေတာ ။ သူတို့စားထားတာတွေကိုလည်း သန့်အောင်က ရှင်းပေးလိုက်ရတယ် ။ ကျနော်လည်း စော်သုံးကောင် အနက်က တကောင်က ဖင်အရမ်းလှ ခါးကလေးကလည်း သေး..ဘိုက်ကလည်း ရှပ်နေလို့ တအားကို သဘောကျမိတယ် ။ ရုပ်ကတော့ သာမန် ရွက်ကြမ်းရေကြိုပါဘဲ ။ ကိုယ်လုံးက တကယ့်ကို “ ဖလား ” ဘဲဗျာ ။ အဲ..ဖလား ဆိုတဲ့အသုံး

အနှုံးက ကျနော့်အကိုဝမ်းကွဲ တယောက်ရဲ့ ဘော်ဒါကြီး ကိုမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ ဘဲကြီးရဲ့ လက်သုံး စကားပါ ။

မိုက်လွန်းလန်လွန်းလို့ ရွှေဖလား ဆုချ ခံရတယ် ဆိုတဲ့ သဘောတရားပေါ့ ။ လမ်းဘေး ဝေါဟာရ တခုပေါ့ ။

ကျနော်လည်း သူတို့ သွားလိုရာတွေကို ကားဒရိုင်ဘာ အဖြစ် လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။ သူတို့ လိုတဲ့အခါကျရင် လှမ်းခေါ်တတ်တယ် ။ ဓါတ်ပုံ ရိုက်ပေးဖို့ ပေါ့ ။ စော်လေးတွေက ပို့စ် အမျိုးမျိုး ပေးပြီး ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြတယ် ။ နောက်ဆုံး သန့်အောင်တို့ရဲ့ လူမနေတဲ့ တိုက်တလုံးကို ကျနော်တို့ အားလုံး ရောက်သွားတယ် ။

ကောင်မလေး သုံးကောင် ထဲက ကျနော်ကြိုက်တဲ့ “ လဝန်းရိပ် ” ဆိုတဲ့ အလန်းလေးက ထွင်လာတယ် ။

သူရေပန်းအောက်မှာ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ရေချိုးနေတာကို ဓါတ်ပုံရိုက်ပေးပါ…တဲ့ ။ ဇာနီက ရောက်ရောက်ချင်း နှိပ်ပြီးသွားပြီ ။ သူတို့ သုံးယောက် စော်သုံးကောင်ကို တနေရာစီ တတွဲစီ ဖြုတ်နေကြတာကို ကျနော်လည်း လိုက်ချောင်းပြီး တအား ထန်လာတယ်..။ စော်တွေက ပညာသည်တွေဘဲ ။ ပုလွေကိုင်တာတွေ အရမ်း ကျွမ်းနေတယ် ။ ပီးပီး ဆိုရင် ပုလွေနဲ့တင် တခါ ပြီးသွားတယ် ။

“ မဆိုးပါဘူး..အပေါက်ကတော့ တော်တော် ကျယ်နေတယ်..” လို့ လာကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ။ သန့်အောင်က “ ဟေ့ကောင်..ဇာနီ….သူက အပေါက်ကျယ်တာ ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်မယ်..မင်း ဒုတ်ကသေးနေတာ ဖြစကောင်းဖြစ်မယ်…” လို့ နောက်လိုက်လို့ ဇာနီက “ ငါလခွီး….” လို့ ဆဲလိုက်တယ် ။ ဇာနီက လဝန်းရိပ်ကို သူရိုက်ချင်တဲ့ ပုံ ရိုက်ပေးလိုက်ပါကွာ…..တကယ်လို့ ချန့်စ် ( အခွင့်အရေး ) ရခဲ့ရင်လည်း…ဟီး…တုံးလုံးလည်း ရိုက်လိုက်ပေါ့..ခွီး….ခွီး…..သူတို့နဲ့ မတွေ့တော့တဲ့ အခါကျ ကြည့်ပြီး ကွင်းတိုက်ဖို့ပေါ့..”လို့ လာပြောတယ် ။ “ မင်းကို ပေးရင်လည်း နှိပ်လိုက် ဘိုတောက်ရေ….” လို့လည်း ပြောတယ် ။

လဝန်းရိပ်က ကိုယ်လုံးလှတော့ ရေချိုးတဲ့ပုံ ရိုက်ပေးတဲ့အခါ ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်ရင်လျားကြောင့် ကိုယ်လုံးက

အရမ်းပေါ်လွင်တာဘဲ ။ ကြည့်ကောင်းတာ အရမ်း အရမ်း..။ ဓါတ်ပုံရိုက်ရင်း ဘောင်းဘီထဲက ငတိက မာထလာ လို့ ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေတာကို လဝန်းရိပ် တွေ့သွားတယ် ။

ကျနော်လည်း သူ့ကို ပုံတွေ အများကြီး ရိုက်ပေးလိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် လဝန်းရိပ်က ကျနော့်ကို မပေးဘူးဗျ ။

ဇာနီက ရှိနေတာကိုး ။ ဇာနီ့ကို လဝန်းရိပ်က ကြွေနေတယ် ။ ဇာနီ့ အရှေ့မှာ ကျနော့်ကို ဘယ်ကုန်းမလဲ ။

အဓိက ပြောပြချင်တာက အဲဒီစော်သုံးကောင်ရဲ့ ပုံတွေကို သန့်အောင်က အဲ့ညမှာ ကူးတယ် ။ သူကူးတဲ့အခါကျနော့်ကိုလည်း သင်ပေးပြပေးတယ် ။ ကျနော်လည်း ဓါတ်ပုံ ကူးတတ်သွားတယ် ။ ညဖက် သန့်အောင်ဆီမှာဘဲ အိပ်တော့ သန့်အောင် အပါအဝင် ဘော်ဒါတွေ အိပ်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော် ဓါတ်ပုံကူးတဲ့ အမှောင်ခန်းထဲဝင်လိုက်ပြီး အသင့် ဆောင်ထားတဲ့ ပုန်းညက်ဖြူနဲ့ သူ့အမေ ဒေါ်မိုးပပမောင်တို့ရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် ပုံတွေကို ကူးလိုက်တယ် ။ တအား လှတာဘဲဗျာ ။ အမှောင်ခန်းထဲမှာပါ တချီ ကွင်းတိုက်လိုက်မိတယ် ။

ဆက်ရန်