ခံချင်လွန်းလို့

         မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး သူ့ကျွန်ဘဝ ရောက်ရှိပြီး ဖက်စစ်ဂျပန်များ တောရော မြို့ပါ ခြေရှုပ်နေချိန်တွင် ရွာတစ်ရွာ၌   "နောင် နောင် နောင် နောင်"
ဂျပန် အလိုတော်ရိ သူကြီးအိမ်မှ လူစု အုန်းမောင်းသံ ကြားရသဖြင့် တစ်ရွာလုံး သူကြီး အိမ်သို့ အပြေးအလွှား ရောက်လာခဲ့သည်။ ဂျပန်ကို ကြောက်ရတာက တစ်မျိုး၊ သူကြီးနှင့် သူကြီးသား အပေါင်းအပါများအား ကြောက်ရတာက တစ်ဖုံကြောင့် ရွာသူရွာသားအားလုံး ဘာပြဿနာ ဖြစ်ပြန်ပြီလည်းဟု စိုးရိမ်နေကြသည်။
"ကဲဟေ့၊ ဒီက သခင်ကြီးက ပြောတယ်။ ဒီရွာမှာ ဖက်စစ်တော်လှန်ရေးလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ သစ္စာဖေါက်တွေ ရှိတယ်တဲ့၊ အဲ့ဒါ ဘယ်သူတွေလည်း၊ ကိုယ့်ဟာကို ဝန်ခံရင် သက်သာမယ်နော၊ ငါတို့ စုံစမ်းပြီးမှ သိရတယ် ဆိုရင် တမိသားစုလုံး ပြာကျပြီ မှတ်ပါ"
ရွာသူ ရွာသားများ တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်။
"ဟေ့ ဘယ်သူမှ ဝန်မခံဘူးလားကွ၊ သာကျော်ရေ သစ္စာဖေါက်ကို ဆွဲထုတ်ခဲ့စမ်း"
သူကြီး ကျောက်လုံးက သူ့သား သာကျော်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် လူအုပ်ထဲဝင်ကာ တစ်ယောက်ကို ဆွဲထုတ်လာသည်။
"သာကျော်၊ ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း၊ လွှတ်စမ်းငါ့ကို"
အသားညိုညို၊ ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်နှင့် လူရွယ်တစ်ယောက်အား ဂုတ်မှ ကိုင်ကာ ဂျပန် အရာရှိရှေ့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူ့နာမည်က ရဲသွေး။ သာကျော် ကြိုက်နေသော ကွမ်းတောင်ကိုင် မြနှင်းနှင့် ရည်ငံနေသူ။ ရဲသွေးက ရွာဦး ဆရာတော်ဘုရား၏ ကပ္ပိယကြီး တပည့်။ ကိုယ်ခံပညာ တစ်ဖက်ကမ်းခပ် တတ်မြောက်သူ ဖြစ်သဖြင့် သာကျော်မှာ ရိုးသားစွာ မယှဉ်ပြိုင်ဝံ့၍ ဖခင်နှင့် တိုင်ပင်ကာ အကွက်စဉ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိ ရှေ့တွင် ရဲသွေး ဒူးထောက်လျှက် ဖြစ်နေသည်။
"ဘိရုမာ ငါတို့ကို ပုန်ကန်ဖို့ ကြိုးစားတယ်ပေါ့၊ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖုန်းးးး အွတ်"
ရဲသွေးပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပြီး ရင်ဘက်ကို စောင့်ကန်လိုက်သည်။ ရဲသွေး မြေကြီးပေါ် လဲသွားသည်။ ရဲသွေး ကုန်းရုံး၍ ထရပ်လိုက်စဉ် သာကျော်၏ တပည့်နှစ်ယောက်က ရဲသွေးကို ချုပ်လိုက်သည်။
"သူကြီး၊ ကျုပ် ဘာလုပ်လို့လည်းဗျ၊ ဟေ့ကောင် သာကျော် မင်း ဒါ သက်သက် ရုတ်မာတာ"
"ခွက် ခွက် ခွက် အ"
သာကျော်၏ လက်သီးက ရဲသွေး မျက်နှာပေါ် သုံးလေးချက် ဆင့်ကျလာသည်။
"မင်းအပစ်နဲ့ မင်းဘဲကွ ရဲသွေးရ၊ ဒါ့ကြောင့် ငါပြောပါတယ်၊ မတူရင် မတုနဲ့လို့ ဟားဟားဟားဟား၊ ကဲ ငမိုးတို့ရေ၊ အဲ့ဒီ သူရဲကောင်းကြီးကို ချုပ်ထားလိုက်ဦး၊ ခဏနေမှ ကင်ပေတိုင်ဗိုလ်ကြီး စိတ်ကြိုက် စစ်စေးလိမ့်မယ်"
ငမိုးတို့ ရဲသွေးအား အချုပ်ခန်းစီသို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်သွားသည်။
"ကိုရဲသွေး၊ ကိုရဲသွေး၊ အကို အကို"
ရဲသွေး၏ နားထဲတွင် ချစ်ရသော မြနှင်းနှင့် ညီမငယ် မေလေး အသံကို သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။
အချုပ်ခန်းထဲတွင်
သာကျော်တို့အဖွဲ့ အညှိုးကြီးစွာ ထိုးကျိတ် ရိုက်နှက်ထား၍ ရဲသွေး သတိလစ်ကာ ခေါင်းစိုက်နေသည်။ အကို၏ အဖြစ်ကို အချုပ်ခန်း အပေါက်မှကြည့်ရင်း မေလေး မျက်ရည်စက်လက် ကျနေသည်။
"သူကြီးရယ်၊ အကိုရဲသွေးက သူပုန် မဟုတ်ပါဘူး၊ အထင်လွဲတာပါ၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
သူကြီးအား ခြေသလုံး ဖက်၍ တောင်းပန်ရှာသည်။
"ငါတို့က သီတင်း ခိုင်လုံလို့ ဖမ်းလိုက်တာဟေ့၊ ထပ်စုံစမ်းကြည့်လို့ သေခြာပြီဆိုရင်တော့ နင့်အကို ခေါင်းပျက်ပီသာမှတ်"
"အကို့ကို ကယ်ပါဦး သူကြီးရယ်၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
ခြေသလုံး ဖက်ကာ ငိုယို တောင်းပန်နေသော မေလေးအား ကြည့်ကာ ဦးကျောက်လုံး ပြုံးလိုက်သည်။
"ငါ ကူညီနိုင်တာ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်"
"ပြောပြပါ သူကြီးရယ်၊ အကိုရဲသွေး အသက်ရှင်မယ်ဆိုရင် မေလေး ဘာလုပ်ပေးရ လုပ်ပေးရ ပါရှင် အီးဟီးဟီး"
"သေခြာလား မေလေး"
"သေခြာပါတယ်ရှင်"
အသက် 18 နှစ်သာသာ ရှိသေးသည့် အပျိုပေါက်မလေး၏ ထွားကျိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ဦးကျောက်လုံးကို သွားရည် ယိုစေသည်။ ဦးကျောက်လုံး မေလေးအား လက်မောင်းနှစ်ဖက်မှ ကိုင်၍ တွဲထူကာ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်သည်။
"-------"
"ရှင်!!!!!!!!!"
"အေး နင်သဘောပါ၊ ငါ အတင်း မတိုက်တွန်းဘူး၊ နင့်အကို ရှင်သန်ရေးက နင့်အပေါ်မှာ မူတည်တယ်၊ ညနေ ရွာတောင်ဘက်က အိမ်ကြီးမှာ ငါတို့ ရှိမယ် ဟုတ်ပြီလား"
ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသော ဦးကျောက်လုံး၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်ကာ မေလေး မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကာ အံကြိတ်၍ တွေတွေကြီး ရပ်နေသည်။ အချုပ်ခန်းထဲ ကြည့်မိတော့ အကို ရဲသွေးမှာ ပါးစပ်မှ သွေးများ စီးကျကာ သတိလစ်နေသည်။
_______________
     နေလုံးကြီး ပျောက်ကွယ်ကာစ ညီအကို မသိတသိအချိန်တွင် မိုးက အချိန်အခါမဟုတ် တဖွဲဖွဲ ရွာနေသည်။ ဂျပန်စစ်သားများ ရောက်ရှိနေ၍ နေဝင်ကတည်းက တစ်ရွာလုံး မီးငြိမ်းကာ အိမ်ထဲမှ အပြင် မထွက်တော့။ တရွာလုံး တိတ်စိတ်နေချိန်တွင် ရွာလည် လမ်းမပေါ်တွင် လူတစ်ယောက် ပုဆိုးကို ခေါင်းမှီးခြုံကာ ရွာတောင်ဘက်သို့ လျှောက်လာသည်။ ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိတို့ စခန်းချ တည်းခိုရာ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးရှေ့ ရောက်သော် အစောင့် စစ်သားအား တီးတိုးကပ်ပြောလိုက်ပြီး ခြံထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးကတော့ ဆီမီးရောင်ဖြင့် ထိန်လင်းနေသည်။ အိမ်ကြီးထဲမှ ပုလင်းသံ၊ ခွက်သံနှင့် တဟားဟား ရီသံများ ကြားနေရသည်။ ဦးကျောက်လုံး၊ ဟာကိရိနှင့် လူဘီလူးကြီး နှစ်ဦးတို့ အခန်းထဲတွင် အရက်ဝိုင်း ဖွဲ့နေကြသည်။
"ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်"
"ဘယ်သူလဲဟေ့"
"မေ!!! မေလေးပါရှင့်"
"ကျွီ"
ဟာကိရိ၏ သက်တော်စောင့် လူထွားကြီးတစ်ယောက် တံခါး ဖွင့်ပေးသဖြင့် မေလေး အိမ်ထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ခြုံထားသော ပုစိုးကို ဖယ်လိုက်ရာ မိုးရေဆိုထားသော အဝတ်များက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အရှိုက်အဟိုက်များကို ပေါ်လွင်စေသည်။ ချမ်း၍လား၊ ကြောက်၍လား မသိ၊ ဒူးတုန်နေသော မေလေးကိုကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျနေသည်။
"ဘိရုမာမလေး လှတကား"
"သခင့်ကို ပြုစုပေးဖို့ ခေါ်လိုက်တာပါ ခင်မျာ---------------------------"
"ကျောက်လုံး၊ မောင်မင်း တော်တယ်၊ မောင်မင်းကို ဆုချီးမြှင့်ရမယ်၊ ဟားဟားဟားဟား"
ဟာကိရိ ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် ထကာ မေလေး လက်ကို ဆွဲ၍ အခန်းထဲ ခေါ်သွားသည်။
"အို!!! အမေ့"
အခန်းထဲရှိ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။ အကိုအတွက် ခန္ဓကိုယ်ကို ပေးစပ်ရန် လာခဲ့သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံခံရမည်ဟု ထင်မထားသဖြင့် မေလေး လန့်နေသည်။ ဟာကိရိ ကာကီ ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ နံငယ်ပိုင်းကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အသက် 40 အရွယ် သန်မာသော အမျိုးသား တစ်ဦး၏ လီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသဖြင့် မေလေး မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ကလေးငယ်များ၏ လီးသေးသေး တွေသာ မြင်ဖူးသော မေလေးခမျာ အရှည် 6'၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့် တုပ်သော တောင်မက်နေသည့် လီးကြီးကို တွေ့ရသဖြင့် ချွေးပြန်မိသည်။ မေလေး ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သည်။ မငြင်းဆန်ရဲသဖြင့် ကြောက်ကြောက်နှင့် ငြိမ်နေလိုက်ရာ မေလေး အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားပြီး ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်နှင့် အမွှေးနုများ ခပ်ကျဲကျဲ ရစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ပေါင်ဂွစုံကို လက်ဖြင့် အုပ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖုံးထားသည်။ ဟာကိရိက ထမိန်ကို ခြေရင်းဘက် လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အင်္ကျ ီကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။
"ဗျိဗျိဗျိ!!!! အို!!! အမေ့"
ရင်ဖုံးအင်္ကျ ီအပြဲများကြားမှ ဖြူဖွေးမို့မောက်သော နို့နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ မေလေး ရင်ဘက်ကို လက်ဖြင့် သိုင်းရှက်ကာ ကြောက်ကြောက်နှင့် နောက်သို့ ဖင် ဒရွတ်တွန်း၍ ဆုပ်သွားသည်။ ဟာကိရိက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းကို စားမတက် ဝါးမတက် ကြည့်ကာ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"အ!!! အမေရေ"
"ဂျိန်းးးး ဒလိန်းဒိန်းဒိန်းးး ဝေါဝေါဝေါ"
မိုးကလည်း သည်းထန်စွာ ရွာလေပြီ။
ဟာကိရိ မေလေး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ မေလေး နှုတ်ခမ်းများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ကြောက်၍လား ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဟာကိရိက လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ပေါက်ကို လီးဒစ် တေ့လိုက်သည်။
"အိ"
မေလေးခမျာ ကြောက်တာရော၊ သူမ၏ အပျိုစဉ်ဘဝ ဆုံးရှုံးတော့မှာကို တွေးကာ မျက်ရည်များ ကြလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ရင်း ရင်ဘက်ပေါ် လက်တင်ကာ မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်ထားသည်။ မကြာမှီ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီး ဝင်လာတော့မည်။
"အင့်!!! ဇိဇိ!!! အိ!!! "
လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသဖြင့် လန့်သွားသော်လည်း အံကြိတ်ထား၍ အသံ သိပ်မထွက်ပေ။ လီးဒစ် ဝင်သည်နှင့် မေလေး၏ခါးဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျစ်!!!! အီးးးဟီးးးဟီးးး"
ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်နုနုလေးထဲ ကျပ်သိပ်စွာ တိုးဝင်လာသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် အံကြိတ်ထားသော မေလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ ဗလုံးပထွေး ညည်းညူသံများ ထွက်လာသည်။ အရည်ရွှဲနေသော စောပ်ပတ်ထဲ ဝင်လာသော လီးဒစ် တစ်ဝက်ခန့်တွင် တစ်စုံတစ်ခုက တားစီးထားသဖြင့် ရှေ့ဆတ် မတိုးပေ။ ဟာကိရိ လီးကို အနည်းငယ် ပြန်ထုပ်ကာ အားစိုက်၍ ခါးကို စောင့်လိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!ဒုတ်!!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် အမေရဲ့ အီးဟီးးဟီး"
လီးဒစ်က အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်ဆောင့်သဖြင့် မေလေးခမျာ အလွန်တရာ နာကျင်သွားသည်။ စောပ်ပတ်လဲ ကွဲသွားပြီ။ လီးကို စောက်ပတ်မှ ထုပ်ကာ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ လီးပတ်လည်တွင် ပေကျံနေသော သွေးများကို ကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျသွားသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်တွင် ပြန်တေ့ကာ စောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။
"အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးး ဟူးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးး နာတယ် နာတယ် ဗျစ်ဗျစ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသည်။ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်ခပ်သံ တစ်ဖက်ဖက် ထွက်နေသည်။ လီးကြီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်နေရာ မေလေးလည်း သားအိမ်အောင့်ပြီး နာကျင်လွန်း၍ ငယ်သံပါအောင် အော်ညည်း နေရသည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်ငိုကျွေးနေသော မေလေးအား ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။
"ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အီးးဟီးဟီးဟီး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးးးး ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် အားးးးး အအအအ ဟားးးး ရှီးးးးးးး"
ဟာကိရိ လီးမှ ပူနွေးချွဲပစ်သော သုပ်ရည်များ မေလေး သားအိမ်ထဲ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။
ဟာကိရိ ဘောင်းဘီ ဖရိုဖရဲဝတ်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
"ဘိရုမာမလေး စောက်ပတ် ကောင်းတကား၊ မောင်မင်း တော်တယ် ကျောက်လုံး၊ ဆုချတဲ့အနေနဲ့ အရက်တဖါ ထားခဲ့မယ်၊ အခုတော့ မောင်မင်းနဲ့ ဘီလူးညီနောင် ကောင်မလေးကို အားရပါးရ သွားလုပ်ကြတော့"
"ဟိုက် မာစတာ၊ ဟိုက်ဟိုက် ဟီးဟီးဟီး"
ဘီလူးညီနောင် ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်။ ဟာကိရိ မညှာမတာ လိုးထား၍ နာကျင်မှုကြောင့် ဘေးတစ်ဆောင်း မှိန်းနေသော မေလေး လန့်သွားသည်။ ဘီလူးညီနောင်လည်း ဘောင်းဘီများ ချွတ်လိုက်သည်။
"အိုးးးး ဘုရားးး ဘုရားးးးး"
ဘီလူးညီနောင်မှာ လူကောင် ထွားသလို လီးကြီးတွေကလည်း နည်းတာကြီး မဟုတ်ပေ။ အရှည် 7' ခန့်ရှိကာ လုံးပတ်မှာ မေလေး လက်ဖျံခန့် တုပ်သည်။ ဟာကိရိ လီးနှင့်ပင် သေလုမျောပါး ခံစားခဲ့ရသည်။ ဒီလီးတွေနှင့်ဆိုလျှင်။
မေလေး လန့်ဖြန့်ကာ ကုန်းရုံးထမည် အလုပ်၊ တစ်ယောက်က မေလေးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကျန်တစ်ယောက်က မေလေး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ပေါင်ကြားသို့ ဝင်ထိုင်သည်။
"အ!!! မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့တော့၊ နာလွန်းလို့ပါ အ"
မေလေး ရုံးကန်သော်လည်း ဘီလူးညီနောင်၏ သန်မာသော လက်များအား မတွန်းဖယ်နိုင်ပေ။
"အင်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး သေပါပြီ အမေရဲ့၊ အင့်!!! ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အားးး နာတယ် နာတယ် အင့်!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
မိုးချိန်းသံနှင့်အတူ မေလေး၏ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သံက ပျံ့လွင့်နေသည်။ ဦးကျောက်လုံးနှင့် ဟာကိရိလည်း အရက်သောက်ရင်း မေလေး အသံကို နားစွန့်ကာ သဘောကျ နေကြသည်။
နာရီဝက်ခန့်ကြာသော် ဘီလူးညီနောင် ချွေးများ ဆိုရွှဲကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
"လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ သူကြီးရာ ဟားးးးးးး"
"ကောင်မလေး အသက်ရော ရှိသေးရဲ့လားကွ ဟေ"
"မသေသေးပါဘူးဗျ၊ ကျုပ်တို့ တစ်ညလုံး လိုးလို့ ရပါသေးတယ် ဟဲဟဲဟဲ"
"ကဲ မင်းတို့ပြီးတော့ ငါ့အလှည့်ပေါ့ကွာ"
ဦးကျောက်လုံး ငှဲ့ထားသော အရက်ခွက်ကို မော့သောက်ကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။
"နာတယ်!!! နာတယ် အီးဟီးဟီးဟီး"
အခန်းထဲရှိ ကျမ်းပြင်ပေါ်တွင် မေလေးတစ်ယောက် ဗိုက်ကိုနှိပ်ကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသည်။ ပေါင်ကြားတွင် သွေးများ စီးကျနေသည်။ ဦးကျောက်လုံးအား မြင်သော်
"မလုပ်ပါနဲ့တော့ သူကြီးရယ်၊ နာလွန်းလို့ သေရပါတော့မယ် အီးဟီးဟီးဟီး"
မေလေး၏ တောင်းပန်မှုကို လျှစ်လျှူရှုကာ မေလေးအား မှောက်လျှက်ဖြစ်အောင် တွန်းလိုက်သည်။
"နင့် စောက်ပတ် တော်တော် နာနေပြီလား"
"နာလှပါပြီ သူကြီးရယ် အီးဟီးဟီး"
ဦးကျောက်လုံး ပုဆိုးကို ချွတ်ကာ မေလေးပေါင်ပေါ် ခွလိုက်သည်။
"အေး နင့်စောက်ပတ်နာနေရင် ဖင်ကို လိုးပေးမယ်လေ"
"ရှင်!!! ဟိုဟို မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့"
မေလေး ကုန်းထရန် ကြိုးစားသော်လည်း ဦးကျောက်လုံးက ပေါင်ပေါ် ဖိထိုင်ထားသဖြင့် လှုပ်မရပေ။ ဦးကျောက်လုံးက မေလေး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲကာ စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။
"မလုပ်နဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
မေလေး အသံကုန် ငိုကျွေးနေသည်။
စအိုပေါက်ကို လီးဒစ်တေ့ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အားးးးးးး မရဘူးးး မရဘူးး နာတယ်နာတယ် အီးဟီးဟီး"
လီးဒစ် ဖင်ထဲ ဝင်သွားပြီ။ မေလေးလည်း ကျမ်းပြင်ကို တဖုန်းဖုန်း ရိုက်ကာ အော်ငိုနေသည်။
"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးး ဖင်ကွဲပါပြီတော့!!!! အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး နာတယ် နာတယ်!!!အီးဟီးဟီး!!!အင့်ကွာ!!! ဗုဗုဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

အပိုင်း ( ၂ )
°•°•°•°•°

      မေလေး၏ ပေးစပ်မှုကြောင့် ရဲသွေးတစ်ယောက် နှစ်ရက်မြောက် နေ့တွင် အချုပ်ခန်းမှ လွတ်မြောက်ခဲ့သည်။ အချုပ်ခန်းထဲမှ လွတ်လွတ်ခြင်း သာကျော်တို့ နှိပ်စပ်၍ ရရှိထားသော ဒဏ်ရာများကို ကုသပေးရန် ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်း ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ မေလေးလည်း နှစ်ရက်ခန့် အိပ်ယာထဲက မထနိုင်ပေ။
"အဘကလည်းဗျာ၊ ဘာကိစ္စ ဟိုကောင့်ကို တစ်ခါတည်း မသက်ဘဲ ပြန်လွှတ်လိုက်ရတာလည်း"
"မင်း ဘာနားလည်လို့လည်း သာကျော်ရာ၊ မဟုတ်ဘဲနဲ့ သက်လိုက်ရင် ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မှာပေ့ါဟ၊ အခုဟာက ပုန်ကန်မဲ့လူတွေ မလုပ်ရဲအောင် ပညာပေးတဲ့သဘောကွ၊ နောက်ပြီး ရဲသွေး ညီမကလည်း မာစတာကြီး စိတ်ကြိုက် ပြုစုပေးပြီးသွားပြီ၊ ဒီကိစ္စ ငါတို့က လွဲပြီး သူ့အကို ကိုတောင် အသိမပေးဖို့ ပြောထားတယ်၊ ဒါမှ ပြဿနာလည်း မဖြစ်၊ ငါတို့ အလိုရှိတိုင်း ကောင်မလေးကို ခေါ်လို့ ရမှာဟ၊ ဒါနဲ့ ငမိုးတို့ အဖွဲ့ရော"
"ဂျပန်စစ်သားတွေ ထန်းရည် သောက်ခြင်တယ် ဆိုလို့ လိုက်တိုက်တယ်"
"ဟေ ဘယ်တဲမှာလည်း"
"ဦးသာမြတို့ တဲမှာ"
"မင်း လိုက်သွားလိုက်ဦး၊ ဂျပန်တွေ မူးပြီး ပြဿနာ ဖြစ်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အဘ"
         နေညိုချိန်
ရွာတောင်ပိုင်း တောစပ်အနီးရှိ ဦးသာမြ၏ ထန်းတောထဲတွင်--------
ငမိုး အပါအဝင် စုစုပေါင်း 6 ယောက်။ ငမိုးနှင့် ဂျပန်စစ်သားများ မူးနေကြပြီ။ ထိုစဉ် မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦး တောထဲမှ ထင်းခွေ၍ ပြန်လာသည်။ သူမ နာမည်က မိလုံး။ နာမည်နှင့် လိုက်အောင် အသားညိုညို  လုံးလုံးကစ်ကစ်လေး။ ရွာထဲသို့ ပြန်ရန် ဦးသာမြ၏ ထန်းတောကို ဖြတ်ရသည်။ ရွာနှင့် ထန်းတောမှာလည်း နှစ်မိုင်ခန့် ဝေးသည်။ ဦးသာမြလည်း ဂျပန် စစ်သားများ ထန်းရည် သောက်ချင်သေးသည် ဆိုသဖြင့် ထန်းပင်ပေါ် တက်နေချိန်၊ မိလုံးလည်း ထင်းစည်းကို ခေါင်းပေါ် ရွက်ကာ ဂျပန်စစ်သားတို့ သောက်နေသော ထန်းရည်ဝိုင်းရှေ့မှ ဖြက်လျှောက်သွားသည်။ ဂျပန် စစ်သားများကို ကြောက်သဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်သွားသော မိလုံး၏ နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့် လုံးကျစ်သည့် တင်ပါး ကြီးများက ဂျပန်စစ်သားများ၏ တဏှာစိတ်ကို နှိုးဆွသွားသည်။ မမူးခင်ကတည်းက မိန်းမမြင်လျှင် ရမ်းချင်နေသော ဂျပန် စစ်သားများသည် ယခု မူးလာတော့ မည်သူမျှ ထိန်း၍ ရမည် မဟုတ်တော့။
"ဟားးးး ဘိရုမာမလေး လှတယ်၊ ခိရိ အာခိသစနဲ (ဖင်ကြီးက အကြီးကြီးဘဲ)
"မာစတာက ကြိုက်လို့လား"
"ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်"
"ကြိုက်ရင် စကားသွားပြောဗျာ"
"ဟိုက် ဟိုက် ဟားးဟားးးဟားးး"
ငမိုးလည်း မူးမူးနှင့် မြှောက်ပေးလိုက်ရာ ဂျပန်စစ်သား တစ်ဦး ဒယီးဒယိုင်ဖြင့် မိလုံးနောက် လိုက်သွားသည်။ အပြေးတပိုင်း လျှောပ်နေသော မိလုံး၏ လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ
"ဟိတ်!!! ဘိရုမာမလေး ရပ်စမ်း"
"အို!!! ဘာလုပ်တာလည်း!!! လက်ကို လွှတ်ပါ"
မိလုံး အသံ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ပြောသည်။
"နင် အရမ်းလှတယ်၊ ငါ ကြိုက်တယ်၊ ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့"
"အို!!! မလိုက်ဘူး၊ မလိုက်ဘူး၊ လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ဗျိ!!! အ"
မိလုံး ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်ဖြင့် ရုံးသည်။ ဂျပန်စစ်သားကလည်း မူးမူးဖြင့် ဆွဲရာ မိလုံး၏ အင်္ကျ ီ လက်မောင်း ပြဲသွားကာ နောက်သို့ လဲသွားသည်။ မိလုံးလည်း ထင်းစည်းနှင့် ဂျပန် စစ်သားကို ပစ်ပေါက်ကာ ခြေကုန်သုပ်၍ ပြေးတော့သည်။
"ဟာ!!! ပြေးပြီ လိုက်ဟ လိုက်ဟ"
ငမိုးလည်း မူးလာသည်က တစ်ကြောင်း၊ ဂျပန်စစ်သားများကို ဖါးချင်သည်က တစ်ကြောင်းကြောင့် ကိုယ့် ရွာသူ/သား အချင်းချင်းကိုပင် ညှာတာစိတ် မရှိတော့ဘဲ မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဂျပန်စစ်သား များလည်း မိလုံးနောက်သို့ ပြေး၍ လိုက်သွားကြသည်။
"ကယ်ကြပါဦးရှင့်!!!!!!!!!"
ဦးသာမြလည်း ထန်းပင်ပေါ် ရောက်နေပြီး အလှမ်းဝေးသဖြင့် ထန်းတောထဲ ဘာတွေ ဖြစ်နေသည်ကို မသိပေ။ မိလုံး၏ အော်သံကိုလည်း မကြားမိပေ။
မိလုံး ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်နှင့် ခြေဦးတည့်ရာ ပြေးမိရာ တောထဲသို့ ပြန်ရောက်သွားသည်။ ယောက်ျားကြီး 6 ဦး၏ ခြေလှမ်းတွေကို လွတ်အောင် ရေရှည် မပြေးနိုင်တော့ဘဲ ခြေကုန် လက်ပန်းကြလာသည်။ နောက်ဆုံးတွင် တောထဲ တစ်နေရာ၌ မိလုံးကို မှီသွားသည်။ တစ်ယောက်က မိလုံး၏ နောက်ကျောကို တွန်းလိုက်ရာ မှောက်လျှက် လဲသွားသည်။
"အမေ့!!! အားးးးး"
မိလုံး ဖင် တရွတ်တိုက်နှင့် နောက်သို့ ဆုတ်ဆုတ်သွားသည်။
"ရှင်!!! ရှင်တို့ မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာ"
"ဟားးး ဟားး ဟားး ဟားး အော်စမ်း၊ ကြိုက်သလောက် အော်စမ်း၊ ဒီ တောကြီးထဲမှာ နင့်အသံ ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်ဘူးကွ၊ ဟားဟားဟားဟား"
သူမအား ဝိုင်းအုံကာ ဟားတိုက်နေသော ဂျပန်စစ်သားများကို ကြည့်ကာ မိလုံး သွေးပျက်နေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးလည်း မှောင်စ ပြုနေပြီ။
"အပင်ပန်း ခံမနေစမ်းပါနဲ့ ဘိရုမာမလေးရယ်၊ ငါတို့နဲ့ အတူတူ ပျော်လိုက်စမ်းဘာ ဟားဟားဟားဟား"
သူမ၏ မေးစိကို ကိုင်ကာ ပြောသော ဂျပန်စစ်သား၏ လက်ကို ကိုက်လိုက်သည်။
"အားးးးး ဘာဂဲရိုး ဘာဂဲရိုး ဖျန်းဖျန်းဖျန်း!!!!! အ"
လက်ကို အကိုက်ခံရ၍ ဂျပန်စစ်သား ဒေါသဖြစ်ကာ မိလုံး၏ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်သဖြင့် မိလုံး ပတ်လတ် လန်သွားသည်။ ဂျပန်စစ်သား နှစ်ယောက်က မိလုံး လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်လိုက်သည်။
"အို!!လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ခွေးမျိုးတွေ!!!!"
"ဟားဟားဟားဟား!!! ဗျိဗျိဗျိ!!!
" အားးး!!! အမေရေ ကယ်ပါဦးးးးး"
လက်ကို အကိုက်ခံရသော ဂျပန် စစ်သားက မိလုံး၏ အင်္ကျ ီများကို ဆွဲဖြဲပစ်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို အချုပ်ခံထားရသဖြင့် မိလုံးခမျာ ရုန်း၍ မရပေ။ အင်္ကျ ီများ ပြဲသွားသဖြင့် မိလုံး၏ မို့မောက် လုံးကျစ်သော နို့အုံများ ပေါ်လာသည်။ ဂျပန်စစ်သား တံတွေးမျိုချကာ မိလုံး၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သည်။
"အားးး မလုပ်နဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့!!! လွှတ်!!! လွှတ်!!! ငါ့ကို လွှတ်စမ်း ခွေးမျိုးတွေ!!! အီးးဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး"
"ဖျန်းဖျန်းဖျန်းဖျန်း အ!!အ!!အ!!အ"
ရုန်းကန် အော်ဟစ်နေသော မိလုံး၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ထပ်ရိုက်ရာ ပါးနှစ်ဖက်လုံး ထူပူ နေပြီး နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွေးများ ယိုစီးလာသည်။ ရုန်းကန်ရန် ခွန်အား မရှိတော့။ ခေါင်းလည်း နောက်ကျိနေပြီ။ ခန္ဓာကိုယ် ပေါ်တွင်လည်း အရှက်လုံစရာ အဝတ်များ ကင်းမဲ့သွားပြီ။
ဂျပန်စစ်သားက သူ၏ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ရာ တောင်မက်နေသော လီးကြီး ပေါ်လာသည်။
"မလုပ်ပါနဲ့!!! မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီး"
ရေတိမ်နစ်တော့မည့် သူမ ဘဝအတွက် တောင်းပန်နေသော မိလုံးအား ဂျပန်စစ်သားများက ဝါးစားမတက် တဏှာခိုးဝေနေသော မျက်လုံးများနှင့် ဝိုင်းအုံ ကြည့်နေကြသည်။ မိလုံးဘဝ ကယ်သူ မဲ့နေပြီ။
ဂျပန်စစ်သား တစ်ယောက်က မိလုံး၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တောင်မက်နေသော လီးကြီးအား စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။
"မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အီးဟီးဟီးဟီး!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဇွိ!!! အားးးးးး"
လီးဒစ်ကို တံတွေးစွပ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးကြီး တစ်ဝက်ခန့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဒစ်ရှေ့တွင် အပျိုမှေးက တားထားသဖြင့် ရှေ့ဆက် မတိုးနိုင်ပေ။ လီးကို သုံးပုံတစ်ပုံခန့် ပြန်ထုတ်ကာ အားဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျစ်ဗျစ်ဗျွတ်ဗျွတ်!!!! ဒုတ်!!! အားးးးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးး"
လီးဒစ်ကြီးမှာ အပျိုမှေးကို ကြမ်းတမ်းစွာ ထိုးခွဲပြီး သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ရိုက်သည်။ နာကျင်မှုကြောင့် မိလုံး မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်နေသည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်လိုက်ရာ လီး ပတ်လည်တွင် သွေးများ ကပ်ပါလာသည်။ အပျိုမှေး ပေါက်ကာ စောက်ပတ်လည်း ကွဲသွားသည်။
"အင့်!!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!!အားးးးးး"
ဂျပန်စစ်သားက လုံးကျစ် တင်းမာနေသော မိလုံး၏ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စောင့်စောင့် လိုးသည်။ မိလုံးလည်း လီး ဝင်လာတိုင်း သားအိမ်အောင့်ကာ စောက်ပတ်မှာ နာကျင်လွန်း၍ ငယ်သံပါအောင် အော်ငိုနေရသည်။
"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!အားးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!! အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး ဘိရုမာမလေး ကောင်းတကား ရှီးးးးး"
နူးညံ့ ကျပ်သိပ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား လိုးရသဖြင့် ကွမ်းတစ်ရာညက်ခန့် အကြာတွင် ဂျပန်စစ်သား၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ မိလုံး၏ သားအိမ်ထဲ ပန်းထဲ့လိုက်သည်။ လီးကြီး စောက်ပတ်မှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲမှ သုပ်ရည်များသည် သွေးများနှင့်အတူ အံထွက်လာသည်။ တစ်ယောက်လိုး၍ ပြီးသွားသည်နှင့် နောက်တစ်ယောက်က မိလုံး၏ ထမိန်နှင့် စောက်ပတ်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မိလုံး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ လီးကို စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။
"မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ နာလှပါပြီ၊ အီးဟီးဟီး !!!! အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အားးးးးးးးးး"
လီးများ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း အဆတ်မပျက် အလိုးခံရသဖြင့် မိလုံးစောက်ပတ်လေး နာကျင်လွန်းကာ သတိပင် လစ်နေပြီ။ ပေါင်ကြားတွင်လည်း သွေးများ အိုင်ထွန်းနေသည်။
_______________
    "အို!!လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ခွေးမျိုးတွေ!!!!"
"ဟားဟားဟားဟား!!! ဗျိဗျိဗျိ!!!
" အားးး!!! အမေရေ ကယ်ပါဦးးးးး"
အမဲလိုက်၍ ပြန်လာသော ညိုမောင် တစ်ယောက် မိန်းမပျိုလေး တစ်ဦး၏ ထိတ်လန့်တကြား အော်ဟစ် အကူအညီတောင်းသံကို ကြားသဖြင့် အသံလာရာစီသို့ အပြေးအလွှား လာခဲ့သည်။ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် ဒေါသ ထွက်သွားသည်။ မိလုံးကို ငမိုး အပါအဝင် ဂျပန်စစ်သားများ တစ်ယောက် တစ်လှည့် ဝိုင်းပြီး မုဒိန်း ကျင့်နေကြသည်။ မိလုံးလည်း အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။
"တောက်!!!! ခွေးမျိုးတွေ"
ငမိုးတို့ အဖွဲ့မှာ လူအင်အား များသည့်အပြင် သေနပ်တွေလည်း ပါသဖြင့် အင်အားခြင်း မမျှသောကြောင့် ပေါ်တင် ထွက်၍ တိုက်ခိုက်ရန် မဖြစ်နိုင်။ ညိုမောင် ဒူးလေးကို မောင်းတင်သည်။ မိလုံးအား လိုးပြီး ထလာသော ဂျပန် စစ်သားကို ချိန်လိုက်သည်။
"ဝှစ်!!! ဒုတ်!!!! အားးးးးး"
ဂျပန်စစ်သား လည်ပင်းတွင် မြှား တန်းလန်းနှင့် လဲကျသွားသည်။
"ဟာ ရန်သူ!!!! ရန်သူ!!! ဒိုင်းဒိုင်းဒိုင်း"
မြှား လာရာ တောင်ကုန်းပေါ်သို့ ရန်းသမ်း၍ ပစ်ခတ်ကြသည်။ ညိုမောင် ခေါင်းပေါ်သို့ ကျည်များ ဖြတ်သန်းသွားသည်။ တောင်ကုန်းကို အကာအကွယ် ယူ၍ တောထဲသို့ ပြေးခဲ့သည်။
"ပြေးပြီ၊ လိုက် လိုက် ဒိုင်းဒိုင်းဒိုင်းဒိုင်း"
ပြေးထွက်သွားသူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ကြည့်ကာ တစ်ဖက်ရွာမှ ညိုမောင်မှန်း ငမိုး သိလိုက်သည်။ တောကျွမ်းသော ညိုမောင်အား ငမိုးတို့ လိုက်မမှီတော့။
*************************
"တောက်!!!! ဒါ ငါတို့ကို စော်ကားတာဘဲ၊ လူကလေး ကျောက်လုံး၊ ဒီကိစ္စကို မောင်မင်း တာဝန်ယူပါ"
သူ့လူတစ်ယောက် ကျဆုံးသွားသဖြင့် ဟာကိရိ အကြီးအကျယ် ဒေါသ ထွက်နေသည်။
"ငမိုးရာ မင်း စောက်သုံးမကျလို့ ဖြစ်တာကွ"
"ခွက် ခွက် ခွက် အ အ အ"
သာကျော်၏ လက်သီးက ငမိုး မျက်နှာပေါ် ကျလာသည်။
"ပြောစမ်း အဲ့ကောင် ဘယ်သူလည်း"
"လယ်ဆောရွာက ညိုမောင် ဖြစ်ဖို့ များတယ် သူကြီး"
"လယ်ဆောရွာကို ညတွင်းချင်း သွားပြီး တရားခံကို ဖမ်းပေးပါ ကျောက်လုံး"
"ဟိုက် မာစတာ ဟိုက် ဟိုက်"
သူကြီးလည်း ဟာကိရိကို ကြောက်သဖြင့် သာကျော်အား ဦးဆောင်ခိုင်းပြီး ဂျပန်စစ်သား အနည်းငယ်နှင့် တစ်ဖက်ရွာသို့ လွှတ်လိုက်သည်။
ညိုမောင် ညဥ့်နက်မှ ရွာသို့ ရောက်သည်။ ရောက်ရောက်ခြင်း သူကြီး ဦးအောင်ကောင်းထံ သွားကာ အဖြစ်အပျက် အလုံးစုံကို ပြောပြသည်။
"တောက်!!!! မိုက်ရိုင်းလိုက်ကြတာကွာ၊ အသားထဲက လောက်ထွက်တဲ့ ခွေးမသား ကျောက်လုံးကလည်း ဂျပန် အလိုတောရိ ဖြစ်နေတော့ အခက်သား၊ မင်း ဘာဆတ်လုပ်မလဲ ညိုမောင်"
"ကျွန်တော် ပြေးမှ ဖြစ်မယ် သူကြီး"
"အေး မင်း ပြေးတော့၊ မင်းဝန်တောထဲက စခန်းမှာ သွားပုန်းနေ၊ နောက်နှစ်ရက်လောက်ဆို ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်းတို့ အဖွဲ့ စခန်းကို လာလိမ့်မယ်၊ ရဲသွေး သက်သာတာနဲ့ တော်လှန်ရေး စမယ်"
"ကျွန်တော် မနှောင်းကို ခေါ်သွားမယ်ဗျာ"
"မင်းဘဲ လွတ်အောင် ပြေးစမ်းပါ ညိုမောင်ရာ၊ မင့် မိန်းမ ပါရင် ခရီးဖင့်နေမယ်"
"ဒါဆို ကျွန်တော် အခုဘဲ သွားတော့မယ်ဗျာ"
ညိုမောင် အိမ်သို့ပြန်ကာ မိန်းမ မနှောင်းကို အကျိုးအကြောင်း ရှင်းပြပြီး ရိက္ခာ လက်နက် ထဲ့၍ မင်းဝန်တောသို့ ပြေးခဲ့သည်။
မိုးလင်းခါနီးတွင် သာကျော်တို့အဖွဲ့ လယ်ဆောရွာသို့ ရောက်လာသည်။
"သူကြီး ၊ ဗျိုးးး သူကြီးအောင်ကောင်း"
"ဟေ့ ဘယ်သူတွေတုန်းကွ"
ဦးအောင်ကောင်း ဘုရား ဝတ်ပြုရာမှ ထလာသည်။
"ကျုပ် သာကျော်ပါ၊ ခင်များ ရွာသား ညိုမောင်က ဂျပန်စစ်သားကို သက်သွားလို့ လာဖမ်းတာဗျ"
"ဟေ!!! ညိုမောင် သက်တယ်လို့ မင့် ဘယ်သူပြောလည်း"
"ကျုပ်မျက်လုံးနဲ့ မြင်ခဲ့တာဗျ"
ငမိုး ဝင်ပြောသည်။
"အဲဒါ ညိုမောင်ကို ကျုပ်တို့ လက်ထဲ အပ်ပါ"
"ညိုမောင် အမဲလိုက်သွားနေတာကွ၊ ခုထိ ပြန်မရောက်သေးဘူး"
"ခင်များ ညာမယ် မကြံနဲ့နော်၊ ကျုပ်တို့ကို ညိုမောင့်အိမ် လိုက်ပြပါ"
ဦးအောင်ကောင်းလည်း မတတ်သာသည့်အဆုံး သာကျော်တို့အား ညိုမောင့်အိမ် လိုက်ပို့သည်။
"မနှောင်းရေ၊ ဟေးးး မနှောင်း"
အခြေအနေ ကြည့်ပြီး ညိုမောင့်နောက် လိုက်ရန် ပစ္စည်းများ သိမ်းနေသော မနှောင်း အိမ်ရှေ့ ထွက်ခဲ့သည်။
"ရှင်!!!! လာပြီ သူကြီးရေ"
မျှော်လင့်ထားသည့် အတိုင်း သာကျော်တို့ အဖွဲ့ရောက်လာသည်။
"နင့်ယောက်ျား ညိုမောင်ရော"
"ကိုညိုမောင် အမဲလိုက်သွားတာ ပြန်မလာသေးဘူးရှင့်"
"နင် မညာနဲ့နော်"
"မညာဝန့်ပါဘူး ရှင်"
"သူကြီး ညိုမောင့်ကို ထုပ်ပေးပါ"
"ကျုပ်တို့ ညိုမောင့်ကို ဖွက်မထားပါဘူး"
"အေး ဒါဆိုလည်း သူ့မိန်းမကို ခဏ ခေါ်သွားမယ်၊ ညိုမောင့်ကို ပြောလိုက်၊ သူ့မိန်းမ အသက်ရှင်လျှက် ပြန်တွေ့ချင်ရင် အဖမ်းခံပါလို့၊ ခင်များတို့လည်း သတိထားနေပါ၊ ဖက်စစ်တွေကို ပုန်ကန်ဖို့ ကျိုးစားရင် တရွာလုံး မီးလောင်တိုက် သွင်းပစ်မယ်လို့၊ ကဲ အဲဒီ မိန်းမကို ခေါ်ခဲ့"
"အို!!!! ကျွန်မနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လည်း၊ မလိုက်ဘူး၊ မလိုက်ဘူး၊ သူကြီးရေ ကယ်ပါဦး"
"ဟေ့ မင်းတို့ အဲဒီလို လုပ်လို့ မရဘူးကွ"
ရှေ့တိုးလာသော သူကြီးအား သေနက်ဖြင့် ဝိုင်းချိန်လိုက်သည်။
"သေခြင်လို့လား သူကြီး"
သူကြီးလည်း အားမတန်၍ မာန်လျှော့လိုက်ရသည်။ မနှင်းခမျာ ယက်ကန် ယက်ကန်နှင့် သာကျော်တို့ ခေါ်ဆောင်ရာ နောက်သို့ ပါသွားသည်။
သူကြီး ဦးအောင်ကောင်းလည်း ချက်ခြင်း လူစုလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လူငယ် အယောက် နှစ်ဆယ်ခန့်ကို မင်းဝန်တောင်သို့ ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်းနှင့် ပူးပေါင်းရန် စေလွှတ်လိုက်သည်။

အပိုင်း ( ၃ )
°•°•°•°•°•

   သတိလစ် မေ့မျောနေသော မိလုံးအား လူငယ်နှစ်ယောက်က ထမ်းပိုး၍ ရွာဦး ဘုန်းကြီးကျောင်းသို့ ခေါ်ခဲ့သဖြင့် ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်းက ဆေးကုပေးနေသည်။
"ကပ္ပိယကြီးရေ ဒီအတိုင်းဆိုရင် ရွာက မိန်းကလေးတွေအတွက် စိုးရိမ်တယ်ဗျာ"
"မင်း ဘယ်လို လုပ်ချင်လည်း ရဲသွေး"
"စခန်း ၂ ကို ပို့ထားချင်တယ်၊ စခန်း ၁ က တော်လှန်ရေး စစ်သားတွေနဲ့ဆိုတော့ မသင့်တော်ဘူး"
"မင်း အစဉ်ပြေသလို စီစဉ်လိုက်ကွာ၊ ဦးအောင်ကောင်းက လူစုပြီး ပို့လိုက်ပြီ ဆိုတော့ ငါတို့ မကြာမီ တော်လှန်ရေး စလုပ်မယ်"
"ကိုညိုမောင်က ဂျပန်တစ်ယောက်ကို သတ်လိုက်ပြီး စခန်း ၁ ကို ထွက်ပြေးသွားလို့ သူ့မိန်းမ မနှောင်းကို ဂျပန်တွေ ခေါ်လာတယ်"
"ဟေ!!! ဘယ်က ကြားလာတာလည်း မြနှင်း"
"မြင်ခဲ့တာ ကပ္ပိယကြီးရေ၊ သူတို့ စခန်းချနေတဲ့ ရွာတောင်ဘက်က ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးဆီ ခေါ်သွားပြီ"
"ကျွန်တော်တော့ မနှောင်းအတွက် စိုးရိမ်တယ် ကပ္ပိယကြီး၊ သွားကယ်မှ ဖြစ်မယ်"
"လောလို့ မဖြစ်ဘူး ရဲသွေးရေ၊ အစီအစဉ်တွေ ပျက်ပြီး အားလုံး ဒုက္ခ ရောက်သွားနိုင်တယ်၊ ဒီလိုလုပ်ကွာ၊ အခုမင်း စခန်း ၁ ကို သွားလိုက်၊ ညပိုင်းမှ ရွာက မိန်းမပျိုတွေနဲ့ လူငယ်တွေကို ငါလွှတ်လိုက်မယ်၊ လူငယ် ၅ ယောက်ကို စခန်း ၂ လုံခြုံရေးအတွက် ထားခဲ့၊ မကြာခင် မြို့က တော်လှန်ရေး ခေါင်းဆောင်တွေ လာတော့မယ်၊ ဒီဘက်မှာ လူစုနေတဲ့ သီတင်းကြားလို့ ဂျပန်တွေ အင်အား ထပ်ပို့ထားတယ်လို့ သီတင်းပေးက အကြောင်းကြားထားတယ်၊ ဒီကောင်တွေ ရွာမရောက်ခင် လမ်းကနေ ဖြက်တိုက်ပြီး လက်နက်တွေ လုရမယ်၊ လက်နက် အင်အား စုံတာနဲ့ ငါတို့ တော်လှန်ရေး စမယ်"
"မြနှင်းကတော့ စခန်း ၁ မှာဘဲ နေချင်တယ်"
"၂ မှာ နေတာ အန္တရာယ် ကင်းတယ် မြနှင်း"
"မရဘူးကွာ၊ ရဲသွေးကို စိတ်မချဘူး"
"အင်း စခန်း ၁ မှာလည်း ချက်ပြုပ်ဖို့ လိုတယ်ကွယ့်၊ မြနှင်းနဲ့ မိန်းမပျို တစ်ယောက်ကို ၁ မှာ ခေါ်ထားလိုက် ရဲသွေး"
"ဒါဆို ကျုပ်ညီမ မေလေးကို ခေါ်ထားမယ်ဗျာ"
"မေလေးကို ငါ တစ်ခြား တာဝန်ပေးထားတယ်၊ မိလုံး သက်သာတာနဲ့ မြနှင်းတို့နဲ့ ထည့်လိုက်မယ်၊ ညိုမောင်ကိုလည်း သူမိန်းမ အဖမ်းခံရတဲ့ကိစ္စ သွားမပြောနဲ့ဦး၊ တော်ကြာ ကမူးရှူးထိုး လုပ်လို့ ဒုက္ခရောက်မှာ စိုးရတယ်"
ဦးမော်ကွန်း တဖက်သို့ လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ရဲသွေးလည်း ဘာမျှ စောတက မတက်တော့ဘဲ မင်းဝန်တောထဲသို့ တိတ်တစိတ် ထွက်ခဲ့သည်။ ထွက်ခွါသွားသော ရဲသွေး၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်ကာ ဦးမော်ကွန်း သက်ပြင်းရှိုက်မိသည်။ မေလေးတစ်ယောက် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ဟာကိရိ အလိုကျ ပေးစပ်နေရင်း သီတင်းပေး လုပ်နေသည်ကို ဦးမော်ကွန်းမှ လွဲ၍ မည်သူမျှ မသိရှိပေ။
_______________
    ရွာတောင်ဘက်က ပျဉ်ထောင်အိမ်၏ အောက်ထပ် အချုပ်ခန်းထဲတွင် ---------------
မနှောင်းအား ထုပ်တန်းနှင့် တွဲလောင်း ချည်ထားသည်။ ခြေထောက်က မြေကြီးနှင့် မထိပေ။ ဟာကိရိက ထိုင်ခုံနှင့် ထိုင်ကာ မနှောင်းအား စစ်ဆေးနေသည်ကို ဦးကျောက်လုံးတို့နှင့် အတူ အရသာခံ ကြည့်နေသည်။ ဘီလူး ညီနောင်က ခါးပတ်ဖြင့် မနှောင်းအား လွှဲရိုက်နေသဖြင့် အဝတ်အစားများ ပြဲကာ ကျောပြင်တွင် အရှိုးရာများ ထင်းနေသည်။
"ရွှမ်း!!!! ရွှမ်းးးး ရွှမ်းးးးး အားးးးးးးး"
"ကောင်မ၊ နင့်လင် ဘယ်မှာလည်း ပြောစမ်း"
"ငါ့ကို အသေသက်လိုက်၊ သေတောင် မပြောဘူးဟေ့"
"ရွှမ်း!!!! ရွှမ်းးးး ရွှမ်းးးးး အားးးးးးးး"
စုပ်ပြဲသွားသော အဝတ်များ အောက်မှ ဖြူဖွေးနေသည့် အသားဆိုင်များတွင် သွေးများ စို့နေသည်။ နာကျင်မှုကို အံကြိတ်ခံရင်း မနှောင်းတစ်ယောက် တိုင်းပြည်အတွက် အသက်စွန့်ဖို့ ဆုံးဖြက်ထားသည်။ ညိုမောင်ရှိရာကို ပြောလိုက်လျှင် သူမ ယောက်ျားတို့ လုပ်နေသည့် တော်လှန်ရေးကြီး ပျက်သွားမည်ကို မလိုလားပေ။
"ခွေးမ ခေါင်းမာနေတယ် ဟုတ်လား ကဲကွာ ကဲကွာ"
"ရွှမ်း!!!! ရွှမ်းးးး ရွှမ်းးးးး အားးးးးးးး"
ရိုက်ချက်တွေ ပြင်းလွန်းသဖြင့် မနှောင်းခမျာ ခေါင်းငိုက်ကျကာ သတိ လစ်သွားသည်။ ဟာကိရိ လက်ပြလိုက်သဖြင့် ဘီလူးညီနောင် ဆတ်မရိုက်တော့ပေ။ အိမ်ထောင်သည်သာ ဆိုသည်၊ အသက် 25 နှစ်အရွယ် မနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ပြေပျစ်လှသည်။
"ဗွမ်းးးး ဖူးးး ဟူးးး"
မျက်နှာအား ရေနဲ့ ပတ်လိုက်သဖြင့် မနှောင်း သတိပြန်လည်လာသည်။ ထိုင်ရာမှ ထကာ မနှောင်း ဆံပင်အား ဆွဲ၍ ခေါင်းမော့လိုက်သည်။
"အိုးးးးး ဘိရုမာမလေးက လှသလောက် တယ် ခေါင်းမာတာဘဲ"
"ခွေးကြီးးး ထွီ"
မျက်နှာအား တံတွေးဖြင့် အထွေးခံရ၍ ဟာကိရိ ဒေါသ ထွက်သွားသည်။
"တောက်!!! ဘာဂဲရိုး ဘာဂဲရိုး ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်းးးးးး အားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် မနှောင်းမျက်နှာ လည်ထွက်သွားကာ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွေးများ ယိုစီးလာသည်။ ခေါင်းထဲလည်း နောက်ကျိကျိ ဖြစ်လာသည်။ တွဲလောင်း ချည်ထားသဖြင့် လက်ကောက်ဝတ်တွေ နာကျင်ကာ လက်မောင်းနှစ်ဖက်လည်း ပြုတ်ထွက်မတက် ခံစားရသည်။
"ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးးးး အားးးး မလုပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့ "
ဟာကိရိသည် မနှောင်း၏ အင်္ကျ ီအား ရင်ဘက်မှ ကိုင်၍ ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။ အင်္ကျ ီ တစ်ဆစီ ပြဲသွားသဖြင့် ဖြူဝင်း မို့မေါက်သော ရင်နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ ဟာကိရိ တံတွေးမျိုချကာ နို့အုံနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်၍ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
"အားးးးးးးးးး"
နို့အား ကြမ်းတမ်းစွာ စုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ် ခံရ၍ မနှောင်း အတော်ပင် နာကျဉ်သွားသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ဝဲလာသည်။
"လိမ်လိမ်မာမာနဲ့ ငါတို့မေးတာ ဖြေပါ ဘိရုမာမလေး၊ မဟုတ်ရင်း မင်းကို ငါ့လူတွေ အကုန်လုံးနဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ရမလား"
"ငါ့ကို အခု သက်လိုက်၊ အရုတ်တမာ ကောင်တွေ အီးဟီးဟီးဟီး"
အရှက်တကွဲ ဖြစ်မည်ကို ကြောက်ရွံ့သော်လည်း ညိုမောင် ရှိရာ နေရာကို ပြော၍ မဖြစ်ပေ။ ဂျပန်ကောင်တွေ၏ မတရား ကျင့်ခံမည့်အစား သေတာမှ ပိုကောင်းသည်။
"ကဲကွာ ကဲကွာ"
"အားးးးးးးးးးးးးးးး"
ဟာကိရိက မနှောင်း၏ နို့နှစ်လုံးကို အားပိုထဲ့ကာ စုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပြန်သည်။ နာကျင်လွန်း၍ မနှောင်း အသံကုန် အော်ဟစ်မိသည်။
"ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးးးးးးးးး"
ကျန်ရှိနေသေးသော အင်္ကျ ီ အပိုင်းများကို တစ်စစီ ဆုပ်ဖြဲလိုက်ရာ မနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ ထမိန်လည်း ကျမ်းပြင်တွင် ကွင်းလုံးကျွတ် ပုံကျသွားသည်။
"ဟားးးးး ဒီ ဘီရုမာမ အမွှေးတွေ အများကြီးဘဲ"
ဟာကိရိ ပြောရင်း အမျုံလိုက် မဲနက် အုံထနေသော မနှောင်း၏ စောက်မွှေးများကို လက်ဖြင့် စုပ်ကာ ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။
"အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး"
ပြီးနောက် ခါးပတ်ချွတ်ကာ မနှောင်း၏ အနောက်ဖက်သို့ သွားလိုက်သည်။ တောင့်တင်းကာ နောက်သို့ ကော့နေသော တင်ပါးကြီးများကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
"အ!!! ခွေးကြီး ငါ့အသားကို မထိနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
"ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးးး အားးးးးးးးး
ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးးး အားးးးးးးးး
ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးး ရွှမ်းးးး အားးးးးးးး"
မနှောင်း၏ တင်ပါးနှစ်ဖက်အား ခါးပတ်ဖြင့် အားရပါးရ လွှဲလွှဲ၍ ရိုက်သဖြင့် အရှိုးရာများ ထင်ကာ သွေးပင် စို့လာသည်။ ဟာကိရိ ရိုက်နေသည်မှာ ဘယ်နှချက်မှန်း မသိတော့ပေ။ မနှောင်းလည်း နာကျဉ်လွန်း၍ မျက်ရည်ပေါက် ကြီးငယ် ကျအောင် အော်နေရသည်။ ရိုက်၍ လက်ပန်းကျသွားမှ ရပ်လိုက်သည်။
"ငါ့ကို အရက် ငှဲ့ပေးစမ်း"
"ဟိုက် ဟိုက်"
သာကျော် ငှဲ့ပေးသော အရက်ကို မော့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖက်ကြမ်း ခဲရင်း
"ကဲ မင်း ဘယ်အချိန်ထိ ခေါင်းမာမလည်း ငါ ကြည့်မယ်၊ အခုနေ ပြောပြရင် သက်သာမယ်"
"သက်လိုက်၊ ငါ့ကို သက်လိုက် ခွေးတွေ"
"နောက်တစ်ခွက် ပေးစမ်း"
သာကျော် လာပေးသော အရက်များအား မနှောင်း၏ ကိုယ်လုံးပေါ် လောင်းချလိုက်သည်။
"အားးးးး စပ်တယ်၊ စပ်တယ် အီးဟီးဟီး"
သွေးစို့နေသော ဒဏ်ရာများသည် အရက်ဖြင့် အလောင်းခံရ၍ စပ်လှသည်။ အရက် သုံးခွက်လောက် လောင်းလိုက်ရာ မနှောင်းခမျာ တီကောင် ဆားပတ်သလို တွန့်တွန့်လူးနေသည်။ ဖက်ကြမ်းကို မီးရဲနေအောင် ဖွါကာ မနှောင်း ခြေဖဝါးနား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။
"ကဲ ထပ်မေးမယ်၊ နင့်ယောက်ျား ဘယ်မှာ ပုန်းနေလည်း"
"ကျွန်မ မသိဘူး၊ သိလည်း မပြောပြဘူး"
"တောက်!!!! ကဲကွာ ကဲကွာ အားးးးးးးး"
ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ဆေးလိပ်မီးဖြင့် ထိုးချေလိုက်ရာ မနှောင်းမှာ နာကျဉ်မှုဒဏ်ကို မခံစားနိုင်ဘဲ သတိလစ်သွားသည်။ ကြိုးဖြည်လိုက်ရာ အနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်လေး ကြမ်းပြင်ပေါ် အရုပ်ကြိုးပျက် လဲကျသွားသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်၌ မနှောင်းအား ပတ်လတ် အနေအထားနှင့့် တိုင်လေးတိုင်တွင် ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ကြိုးချည်လိုက်သည်။ ဟာကိရိ အရက်တစ်ခွက် ထပ်မော့ကာ
"ရေ လောင်းလိုက်စမ်း"
"ဗွမ်းးးးးး ဝူးးးးးဖလူးးးး"
မနှောင်း မျက်နှာအား ရေလောင်းခံရသဖြင့် သတိလည်လာသည်။ ဟာကိရိက မနှောင်း ဆံပင်အား စုပ်ကိုင်၍ ဆွဲကာ ပါးစပ်ထဲ အရက်ပုလင်းလိုက် လောင်းထဲ့လိုက်သည်။
"အူးးး ဝူးးးး ဝူးးးး ဂလု ဂလု အဟွတ် ဟွတ်ဟွတ် အီးးးးးးးး"
မနှောင်းပါးစပ်ထဲ ပုလင်း တစ်ဝက်ခန့် အရက်များ ဝင်သွားသည်။ ဟာကိရိ မနှောင်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက် ထိုက်ကာ မဲနက်နေသော စောက်မွှေး အုံကို လက်ဖြင့် နာနာလေး စုပ်ကိုင်ရင်း
"မင်း မပြောသေးဘူးလား"
"အားးးးး မပြောနိုင်ဘူး၊ ကျွန်မကို ကျေးဇူးပြုပြီး အသေသက်လိုက်ပါတော့ရှင် အီးဟီးဟီးဟီး"
"ကဲကွာ"
"ဗျုတ် အားးးးးးးးးးးးး"
မနှောင်း၏ ခါးလေး ကော့တက်ကာ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားသည်။ ဟာကိရိ လက်ထဲ စောက်မွှေးအချို့ အမြုံလိုက် ကျွတ်ပါသွားသည်။ မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်မတက် ခံစားရသည်။
"ကဲကွာ ကဲကွာ ကဲကွာ"
"ဗျုတ်!!!! ဗျုတ်!!!! ဗျုတ်!!! အားးးးးးးးးး"
နာကျင်မှုကြောင့် သေးများ ပန်းထွက်လာသည်။ ဆီးခုံလည်း ကျိန်းနေပြီ။
"ဗွမ်းးးးး"
သေးဆိုနေသော စောက်ပတ်အား ရေနှင့် ပတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မနှောင်း၏ စောက်စိကို လက်ညှိုးဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး တောက်လိုက်သည်။
"အ အ အ အ အားးးးးးးးးး"
တောက်ရင်း လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရာ မနှောင်း မျက်လုံးပြူးကာ အော်တော့သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ချွဲကျိကျိ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။
"ဟာ ဒီကောင်မ စောက်ပတ်က လီးတောင်းနေတာကိုး၊ ရမယ်၊ ရမယ်၊ ခြေထောက်က ကြိုးတွေ ဖြည်ပေးလိုက်စမ်း၊ နင်လိုချင်တဲ့ လီးတွေ နင် မသေမခြင်း နင့် စောက်ပတ်ထဲ တစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း ဝင်လာစေရမယ်ကွ၊ ဟားဟားဟားးဟားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်သည်။ မနှောင်းဘဝ ရေစုံမျောတော့မည်မှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။
"မလုပ်နဲ့၊ မလုပ်ပါနဲ့၊ ကျွန်မကို အသေ သက်လိုက်ပါတော့၊ အီးဟီးဟီးဟီး၊ ကိုညိုမောင်ရေ၊ ကျွန်မ အဖြစ်ကို ကြည့်လှည့်ပါဦး အီးဟီးဟီးဟီး"
အမြင်တွေ ဝေဝါးနေသည့်ကြားမှ ဟာကိရိ၏ တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသည်။ လက်နှစ်ဖက်အား ကားယား ချည်ထားသဖြင့် ရုံး၍ မရပေ။
"မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီး"
မနှောင်း၏ တောင်းပန် ငိုကျွေးသံက တဏှာစိတ်တက်နေသော ဟာကိရိအား စွပေးသလို ဖြစ်နေသည်။ မနှောင်း၏ ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်ဖြင့် မနှောင်း စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးး"
စောက်ရည် ချွဲကျိကျိများ ထွက်ထားသဖြင့် လီးမှာ တစ်ချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။
"အင့်!!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!!အားးးးးး"
အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ လပိုင်းခန့်သာ ရှိပြီး၊ ကိုညိုမောင်နှင့်လည်း တစ်ပတ် သုံးကြိမ်ခန့်သာ ဆက်စံဖြစ်သောကြောင့် အပျို စောက်ပတ်လေးကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေသည်။ ဟာကိရိလည်း လိုး ကောင်းကောင်းဖြင့် လိုးနေရာ ပြင်းထန်သော စောင့်ချက်များ အောက်တွင် တအားအားဖြင့် အော်နေရသည်။ မြင်ကွင်းက ကြည့်နေသော ယောက်ျား အားလုံး၏ လီးကို တောင်စေသည်။
"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!အားးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!! အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး ကောင်းတကား ကောင်းတကား ရှီးးးးး"
ဟာကိရိ၏ သုပ်ရည်များ မနှောင်း စောက်ပတ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်။ ဟာကိရိလည်း တချီကောင်းကောင်း လိုးပြီးနောက် ချွေးသံ တရွှဲရွှဲနှင့် ကုန်း ထလာပြီး အရက်မော့လိုက်ရင်း
"ကဲ လီးစာနေတဲ့ ဘိရုမာမကို အားလုံး ဝိုင်းလုပ်လိုက်စမ်း"
"ဟိုက် ဟိုက် မာစတာ ဟီးဟီးဟီးဟီး"
သာကျော် ဟာကိရိအား ခါးညွတ် ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မနှောင်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ စောက်ပတ်တွင် လီးဒစ်ကို တေ့ပြီး စောင့်သွင်းလိုက်သည်။
"အင့်!!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးး"
တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် တက်လိုးကြရာ လီးတစ်ချောင်းပြီး တစ်ချောင်း အဆတ်မပြက် ဝင်လာသဖြင့် စောက်ပတ်လည်း အတွင်းသားများ ပွန်းကာ ထူပူနေပြီ။ လိုးသွားသည့် လီးများထဲတွင် ဘီလူးညီနောင် တက်လိုးသည့် အချိန် နာကျင်လွန်း၍ သတိပင် လစ်သွားသည်။ သတိလစ်လျှင်လည်း ရေဖြင့် လောင်းကာ သတိရအောင် လုပ်ပြီး လိုးကြပြန်သည်။ လိုးပြီးတိုင်း သုပ်ရည်များအား မျက်နှာပေါ် ပန်းကြရာ ညှီစို့စို့ သုပ်ရည်အနံ့များ မွှန်ထူနေပြီ။ လူပေါင်း နှစ်ဆယ်ခန့် လိုးပြီးမှ သူကြီးကျောက်လုံး လိုးသည်။ ဘီလူးညီနောင် လိုးပြီးကတည်းက စောက်ပတ် ကွဲသွားသဖြင့် ဖင်လိုးရန် ကြံလိုက်သည်။ မျော့မျော့လေး ဖြစ်နေသော မနှောင်း၏ ဒူးကို ထောင်ပေးလိုက်သည်။ လီးကို တံတွေးစွတ်ကာ စအိုပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မနှောင်း၏ ခါးဘေး လက်ထောက်ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး"
လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ မဆန့်မပြဲနှင့် တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။
"အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့၊ ဖင်ကွဲပါပြီတော့ အီးဟီးဟီးဟီး"
နာကျင်လွန်း၍ လည်ပင်းကျောများ ထောင်ကာ ရှုံ့မဲ့ ငိုကျွေးနေသော မနှောင်း မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း လိုးရသည်မှာ အရသာ ရှိလှသည်။
-------------------------------------------
   မနှောင်းခမျာ ယောက်ျား အယောက် 20 ကျော်ကျော်က တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ညှပ်၍ ဝိုင်းလိုးခြင်း ခံရသဖြင့် ငရဲကျသလို ခံစားရသည်။ ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ သွေးများ ရဲတွတ်နေသည်။ သတိလစ်သွားလိုက်၊ ရေဖြင့် ပတ်ကာ လိုးလိုက်ဖြင့် ဝိုင်းလိုးကြရာ မနက် မိုးလင်းမှ မနှောင်းခမျာ ငရဲခန်းက လွတ်မြောက်သွားသည်။ မနှောင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အသက်ဝိဉာဉ် ကင်းမဲ့သွားရှာပြီ။
"အဲ့ဒီ အလောင်းကို လယ်ဆောရွာ ပို့လိုက်စမ်း၊ ငါတို့ကို ထိရင် ဘယ်လို ဖြစ်မယ်ဆိုတာ အားလုံးသိအောင် ပြလိုက်"
_______________
    ရဲသွေး စခန်း ၁ သို့ ရောက်ရှိပြီး ကိုညိုမောင်နှင့် တိုင်ပင်ကာ စီစဉ်စရာ ရှိသည်များကို စီစဉ်နေသည်။
"ကိုညိုမောင် မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား"
"အေးဗျာ ကျုပ်မိန်းမ မနှောင်းအတွက် စိတ်ပူနေတာ"
"ဟူးးးးး အစဉ်ပြေသွားမှာပါ ကိုညိုမောင်ရယ်၊ သူ အခွင့်သင့်ရင် ဒီကို လိုက်လာမှာပါ"
ရဲသွေး အပါအဝင် လယ်စော ရွာသားများကပါ မနှောင်းအား ဂျပန်တွေ ဖမ်းခေါ်သွားသည့် ကိစ္စကို ပြောမထားသဖြင့် ညိုမောင်တစ်ယောက် မသိရှာပေ။
"ကဲ ကိုညိုမောင်ရေ၊ ကျုပ်တို့မှာ တိုင်းပြည်အတွက် တွေဝေ ငေးမောနေဖို့ အချိန်မရှိဘူး၊ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ကြစို့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုရဲသွေးရယ်

          မြန်မာတစ်နိုင်ငံလ ုံး သူ့ကျွန်ဘဝ ရောက်ရှိပြီး ဖက်စစ်ဂျပန်များ တောရော မြို့ပါ ခြေရှုပ်နေချိန်တွင် ရွာတစ်ရွာ၌   "နောင် နောင် နောင် နောင်"
ဂျပန် အလိုတော်ရိ သူကြီးအိမ်မှ လူစု အုန်းမောင်းသံ ကြားရသဖြင့် တစ်ရွာလုံး သူကြီး အိမ်သို့ အပြေးအလွှား ရောက်လာခဲ့သည်။ ဂျပန်ကို ကြောက်ရတာက တစ်မျိုး၊ သူကြီးနှင့် သူကြီးသား အပေါင်းအပါများအား ကြောက်ရတာက တစ်ဖုံကြောင့် ရွာသူရွာသားအားလုံး ဘာပြဿနာ ဖြစ်ပြန်ပြီလည်းဟု စိုးရိမ်နေကြသည်။
"ကဲဟေ့၊ ဒီက သခင်ကြီးက ပြောတယ်။ ဒီရွာမှာ ဖက်စစ် တော်လှန်ရေးလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ သစ္စာဖေါက်တွေ ရှိတယ်တဲ့၊ အဲ့ဒါ ဘယ်သူတွေလည်း၊ ကိုယ့်ဟာကို ဝန်ခံရင် သက်သာမယ်နော၊ ငါတို့ စုံစမ်းပြီးမှ သိရတယ် ဆိုရင် တမိသားစုလုံး ပြာကျပြီ မှတ်ပါ"
ရွာသူ ရွာသားများ တစ်ယောက် မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်။
"ဟေ့ ဘယ်သူမှ ဝန်မခံဘူးလားကွ၊ သာကျော်ရေ သစ္စာဖေါက်ကို ဆွဲထုတ်ခဲ့စမ်း"
သူကြီး ကျောက်လုံးက သူ့သား သာကျော်ကို အမိန့်ပေးလိုက်သည်နှင့် လူအုပ်ထဲဝင်ကာ တစ်ယောက်ကို ဆွဲထုတ်လာသည်။
"သာကျော်၊ ဒါ ဘာလုပ်တာလည်း၊ လွှတ်စမ်းငါ့ကို"
အသားညိုညို၊ ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်နှင့် လူရွယ်တစ်ယောက်အား ဂုတ်မှ ကိုင်ကာ ဂျပန် အရာရှိရှေ့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူ့နာမည်က ရဲသွေး။ သာကျော် ကြိုက်နေသော ကွမ်းတောင်ကိုင် မြနှင်းနှင့် ရည်ငံနေသူ။ ရဲသွေးက ရွာဦး ဆရာတော်ဘုရား၏ ကပ္ပိယကြီး တပည့်။ ကိုယ်ခံပညာ တစ်ဖက်ကမ်းခပ် တတ်မြောက်သူ ဖြစ်သဖြင့် သာကျော်မှာ ရိုးသားစွာ မယှဉ်ပြိုင်ဝံ့၍ ဖခင်နှင့် တိုင်ပင်ကာ အကွက်စဉ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိ ရှေ့တွင် ရဲသွေး ဒူးထောက်လျှက် ဖြစ်နေသည်။
"ဘိရုမာ ငါတို့ကို ပုန်ကန်ဖို့ ကြိုးစားတယ်ပေါ့၊ ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖျန်းးး ဖုန်းးးး အွတ်"
ရဲသွေးပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ရိုက်ပြီး ရင်ဘက်ကို စောင့်ကန်လိုက်သည်။ ရဲသွေး မြေကြီးပေါ် လဲသွားသည်။ ရဲသွေး ကုန်းရုံး၍ ထရပ်လိုက်စဉ် သာကျော်၏ တပည့်နှစ်ယောက်က ရဲသွေးကို ချုပ်လိုက်သည်။
"သူကြီး၊ ကျုပ် ဘာလုပ်လို့လည်းဗျ၊ ဟေ့ကောင် သာကျော် မင်း ဒါ သက်သက် ရုတ်မာတာ"
"ခွက် ခွက် ခွက် အ"
သာကျော်၏ လက်သီးက ရဲသွေး မျက်နှာပေါ် သုံးလေးချက် ဆင့်ကျလာသည်။
"မင်းအပစ်နဲ့ မင်းဘဲကွ ရဲသွေးရ၊ ဒါ့ကြောင့် ငါပြောပါတယ်၊ မတူရင် မတုနဲ့လို့ ဟားဟားဟားဟား၊ ကဲ ငမိုးတို့ရေ၊ အဲ့ဒီ သူရဲကောင်းကြီးကို ချုပ်ထားလိုက်ဦး၊ ခဏနေမှ ကင်ပေတိုင်ဗိုလ်ကြီး စိတ်ကြိုက် စစ်စေးလိမ့်မယ်"
ငမိုးတို့ ရဲသွေးအား အချုပ်ခန်းစီသို့ တရွတ်တိုက် ဆွဲခေါ်သွားသည်။
"ကိုရဲသွေး၊ ကိုရဲသွေး၊ အကို အကို"
ရဲသွေး၏ နားထဲတွင် ချစ်ရသော မြနှင်းနှင့် ညီမငယ် မေလေး အသံကို သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသည်။
အချုပ်ခန်းထဲတွင်
သာကျော်တို့အဖွဲ့ အညှိုးကြီးစွာ ထိုးကျိတ် ရိုက်နှက်ထား၍ ရဲသွေး သတိလစ်ကာ ခေါင်းစိုက်နေသည်။ အကို၏ အဖြစ်ကို အချုပ်ခန်း အပေါက်မှကြည့်ရင်း မေလေး မျက်ရည်စက်လက် ကျနေသည်။
"သူကြီးရယ်၊ အကိုရဲသွေးက သူပုန် မဟုတ်ပါဘူး၊ အထင်လွဲတာပါ၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
သူကြီးအား ခြေသလုံး ဖက်၍ တောင်းပန်ရှာသည်။
"ငါတို့က သီတင်း ခိုင်လုံလို့ ဖမ်းလိုက်တာဟေ့၊ ထပ်စုံစမ်းကြည့်လို့ သေခြာပြီဆိုရင်တော့ နင့်အကို ခေါင်းပျက်ပီသာမှတ်"
"အကို့ကို ကယ်ပါဦး သူကြီးရယ်၊ အီးဟီးဟီးဟီး"
ခြေသလုံး ဖက်ကာ ငိုယို တောင်းပန်နေသော မေလေးအား ကြည့်ကာ ဦးကျောက်လုံး ပြုံးလိုက်သည်။
"ငါ ကူညီနိုင်တာ တစ်ခုတော့ ရှိတယ်"
"ပြောပြပါ သူကြီးရယ်၊ အကိုရဲသွေး အသက်ရှင်မယ်ဆိုရင် မေလေး ဘာလုပ်ပေးရ လုပ်ပေးရ ပါရှင် အီးဟီးဟီး"
"သေခြာလား မေလေး"
"သေခြာပါတယ်ရှင်"
အသက် 18 နှစ်သာသာ ရှိသေးသည့် အပျိုပေါက်မလေး၏ ထွားကျိုင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက ဦးကျောက်လုံးကို သွားရည် ယိုစေသည်။ ဦးကျောက်လုံး မေလေးအား လက်မောင်းနှစ်ဖက်မှ ကိုင်၍ တွဲထူကာ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်သည်။
"-------"
"ရှင်!!!!!!!!!"
"အေး နင်သဘောပါ၊ ငါ အတင်း မတိုက်တွန်းဘူး၊ နင့်အကို ရှင်သန်ရေးက နင့်အပေါ်မှာ မူတည်တယ်၊ ညနေ ရွာတောင်ဘက်က အိမ်ကြီးမှာ ငါတို့ ရှိမယ် ဟုတ်ပြီလား"
ပြောပြီး လှည့်ထွက်သွားသော ဦးကျောက်လုံး၏ ကျောပြင်ကို ကြည့်ကာ မေလေး မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုတ်ကာ အံကြိတ်၍ တွေတွေကြီး ရပ်နေသည်။ အချုပ်ခန်းထဲ ကြည့်မိတော့ အကို ရဲသွေးမှာ ပါးစပ်မှ သွေးများ စီးကျကာ သတိလစ်နေသည်။
_______________
     နေလုံးကြီး ပျောက်ကွယ်ကာစ ညီအကို မသိတသိအချိန်တွင် မိုးက အချိန်အခါမဟုတ် တဖွဲဖွဲ ရွာနေသည်။ ဂျပန်စစ်သားများ ရောက်ရှိနေ၍ နေဝင်ကတည်းက တစ်ရွာလုံး မီးငြိမ်းကာ အိမ်ထဲမှ အပြင် မထွက်တော့။ တရွာလုံး တိတ်စိတ်နေချိန်တွင် ရွာလည် လမ်းမပေါ်တွင် လူတစ်ယောက် ပုဆိုးကို ခေါင်းမှီးခြုံကာ ရွာတောင်ဘက်သို့ လျှောက်လာသည်။ ဂျပန်အရာရှိ ဟာကိရိတို့ စခန်းချ တည်းခိုရာ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးရှေ့ ရောက်သော် အစောင့် စစ်သားအား တီးတိုးကပ်ပြောလိုက်ပြီး ခြံထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ အိမ်ကြီးကတော့ ဆီမီးရောင်ဖြင့် ထိန်လင်းနေသည်။ အိမ်ကြီးထဲမှ ပုလင်းသံ၊ ခွက်သံနှင့် တဟားဟား ရီသံများ ကြားနေရသည်။ ဦးကျောက်လုံး၊ ဟာကိရိနှင့် လူဘီလူးကြီး နှစ်ဦးတို့ အခန်းထဲတွင် အရက်ဝိုင်း ဖွဲ့နေကြသည်။
"ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်"
"ဘယ်သူလဲဟေ့"
"မေ!!! မေလေးပါရှင့်"
"ကျွီ"
ဟာကိရိ၏ သက်တော်စောင့် လူထွားကြီးတစ်ယောက် တံခါး ဖွင့်ပေးသဖြင့် မေလေး အိမ်ထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ခြုံထားသော ပုစိုးကို ဖယ်လိုက်ရာ မိုးရေဆိုထားသော အဝတ်များက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် အရှိုက်အဟိုက်များကို ပေါ်လွင်စေသည်။ ချမ်း၍လား၊ ကြောက်၍လား မသိ၊ ဒူးတုန်နေသော မေလေးကိုကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျနေသည်။
"ဘိရုမာမလေး လှတကား"
"သခင့်ကို ပြုစုပေးဖို့ ခေါ်လိုက်တာပါ ခင်မျာ---------------------------"
"ကျောက်လုံး၊ မောင်မင်း တော်တယ်၊ မောင်မင်းကို ဆုချီးမြှင့်ရမယ်၊ ဟားဟားဟားဟား"
ဟာကိရိ ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် ထကာ မေလေး လက်ကို ဆွဲ၍ အခန်းထဲ ခေါ်သွားသည်။
"အို!!! အမေ့"
အခန်းထဲရှိ ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းလှဲခံလိုက်ရသည်။ အကိုအတွက် ခန္ဓကိုယ်ကို ပေးစပ်ရန် လာခဲ့သော်လည်း ယခုကဲ့သို့ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံခံရမည်ဟု ထင်မထားသဖြင့် မေလေး လန့်နေသည်။ ဟာကိရိ ကာကီ ဘောင်းဘီနှင့် အတွင်းခံ နံငယ်ပိုင်းကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အသက် 40 အရွယ် သန်မာသော အမျိုးသား တစ်ဦး၏ လီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသဖြင့် မေလေး မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ ကလေးငယ်များ၏ လီးသေးသေး တွေသာ မြင်ဖူးသော မေလေးခမျာ အရှည် 6'၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့် တုပ်သော တောင်မက်နေသည့် လီးကြီးကို တွေ့ရသဖြင့် ချွေးပြန်မိသည်။ မေလေး ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သည်။ မငြင်းဆန်ရဲသဖြင့် ကြောက်ကြောက်နှင့် ငြိမ်နေလိုက်ရာ မေလေး အောက်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားပြီး ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်တန်နှင့် အမွှေးနုများ ခပ်ကျဲကျဲ ရစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ပေါင်ဂွစုံကို လက်ဖြင့် အုပ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို ဖုံးထားသည်။ ဟာကိရိက ထမိန်ကို ခြေရင်းဘက် လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် အင်္ကျ ီကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည်။
"ဗျိဗျိဗျိ!!!! အို!!! အမေ့"
ရင်ဖုံးအင်္ကျ ီအပြဲများကြားမှ ဖြူဖွေးမို့မောက်သော နို့နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ မေလေး ရင်ဘက်ကို လက်ဖြင့် သိုင်းရှက်ကာ ကြောက်ကြောက်နှင့် နောက်သို့ ဖင် ဒရွတ်တွန်း၍ ဆုပ်သွားသည်။ ဟာကိရိက မေလေး၏ ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းကို စားမတက် ဝါးမတက် ကြည့်ကာ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"အ!!! အမေရေ"
"ဂျိန်းးးး ဒလိန်းဒိန်းဒိန်းးး ဝေါဝေါဝေါ"
မိုးကလည်း သည်းထန်စွာ ရွာလေပြီ။
ဟာကိရိ မေလေး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ မေလေး နှုတ်ခမ်းများ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ ကြောက်၍လား ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ဟာကိရိက လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ်ပေါက်ကို လီးဒစ် တေ့လိုက်သည်။
"အိ"
မေလေးခမျာ ကြောက်တာရော၊ သူမ၏ အပျိုစဉ်ဘဝ ဆုံးရှုံးတော့မှာကို တွေးကာ မျက်ရည်များ ကြလာသည်။ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ရင်း ရင်ဘက်ပေါ် လက်တင်ကာ မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်ထားသည်။ မကြာမှီ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးကြီး ဝင်လာတော့မည်။
"အင့်!!! ဇိဇိ!!! အိ!!! "
လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသဖြင့် လန့်သွားသော်လည်း အံကြိတ်ထား၍ အသံ သိပ်မထွက်ပေ။ လီးဒစ် ဝင်သည်နှင့် မေလေး၏ခါးဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျစ်!!!! အီးးးဟီးးးဟီးးး"
ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ်နုနုလေးထဲ ကျပ်သိပ်စွာ တိုးဝင်လာသည်။ နာကျင်မှုကြောင့် အံကြိတ်ထားသော မေလေး၏ ပါးစပ်ထဲမှ ဗလုံးပထွေး ညည်းညူသံများ ထွက်လာသည်။ အရည်ရွှဲနေသော စောပ်ပတ်ထဲ ဝင်လာသော လီးဒစ် တစ်ဝက်ခန့်တွင် တစ်စုံတစ်ခုက တားစီးထားသဖြင့် ရှေ့ဆတ် မတိုးပေ။ ဟာကိရိ လီးကို အနည်းငယ် ပြန်ထုပ်ကာ အားစိုက်၍ ခါးကို စောင့်လိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!ဒုတ်!!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် အမေရဲ့ အီးဟီးးဟီး"
လီးဒစ်က အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်ဆောင့်သဖြင့် မေလေးခမျာ အလွန်တရာ နာကျင်သွားသည်။ စောပ်ပတ်လဲ ကွဲသွားပြီ။ လီးကို စောက်ပတ်မှ ထုပ်ကာ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ လီးပတ်လည်တွင် ပေကျံနေသော သွေးများကို ကြည့်ကာ ဟာကိရိ သဘောကျသွားသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်တွင် ပြန်တေ့ကာ စောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။
"အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးး ဟူးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးး နာတယ် နာတယ် ဗျစ်ဗျစ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးးးးးးး"
ဟာကိရိ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသည်။ ဆီးခုံခြင်း ရိုက်ခပ်သံ တစ်ဖက်ဖက် ထွက်နေသည်။ လီးကြီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် လုပ်နေရာ မေလေးလည်း သားအိမ်အောင့်ပြီး နာကျင်လွန်း၍ ငယ်သံပါအောင် အော်ညည်း နေရသည်။ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်ငိုကျွေးနေသော မေလေးအား ကြည့်ရင်း လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။
"ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အီးးဟီးဟီးဟီး ဇွိဇွိဗျိဗျိ အားးးးးးးး ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် အားးးးး အအအအ ဟားးးး ရှီးးးးးးး"
ဟာကိရိ လီးမှ ပူနွေးချွဲပစ်သော သုပ်ရည်များ မေလေး သားအိမ်ထဲ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။
ဟာကိရိ ဘောင်းဘီ ဖရိုဖရဲဝတ်ကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
"ဘိရုမာမလေး စောက်ပတ် ကောင်းတကား၊ မောင်မင်း တော်တယ် ကျောက်လုံး၊ ဆုချတဲ့အနေနဲ့ အရက်တဖါ ထားခဲ့မယ်၊ အခုတော့ မောင်မင်းနဲ့ ဘီလူးညီနောင် ကောင်မလေးကို အားရပါးရ သွားလုပ်ကြတော့"
"ဟိုက် မာစတာ၊ ဟိုက်ဟိုက် ဟီးဟီးဟီး"
ဘီလူးညီနောင် ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်။ ဟာကိရိ မညှာမတာ လိုးထား၍ နာကျင်မှုကြောင့် ဘေးတစ်ဆောင်း မှိန်းနေသော မေလေး လန့်သွားသည်။ ဘီလူးညီနောင်လည်း ဘောင်းဘီများ ချွတ်လိုက်သည်။
"အိုးးးး ဘုရားးး ဘုရားးးးး"
ဘီလူးညီနောင်မှာ လူကောင် ထွားသလို လီးကြီးတွေကလည်း နည်းတာကြီး မဟုတ်ပေ။ အရှည် 7' ခန့်ရှိကာ လုံးပတ်မှာ မေလေး လက်ဖျံခန့် တုပ်သည်။ ဟာကိရိ လီးနှင့်ပင် သေလုမျောပါး ခံစားခဲ့ရသည်။ ဒီလီးတွေနှင့်ဆိုလျှင်။
မေလေး လန့်ဖြန့်ကာ ကုန်းရုံးထမည် အလုပ်၊ တစ်ယောက်က မေလေးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ကျန်တစ်ယောက်က မေလေး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပြီး ပေါင်ကြားသို့ ဝင်ထိုင်သည်။
"အ!!! မလုပ်ပါနဲ့၊ မလုပ်ကြပါနဲ့တော့၊ နာလွန်းလို့ပါ အ"
မေလေး ရုံးကန်သော်လည်း ဘီလူးညီနောင်၏ သန်မာသော လက်များအား မတွန်းဖယ်နိုင်ပေ။
"အင်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး သေပါပြီ အမေရဲ့၊ အင့်!!! ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အားးး နာတယ် နာတယ် အင့်!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
မိုးချိန်းသံနှင့်အတူ မေလေး၏ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်သံက ပျံ့လွင့်နေသည်။ ဦးကျောက်လုံးနှင့် ဟာကိရိလည်း အရက်သောက်ရင်း မေလေး အသံကို နားစွန့်ကာ သဘောကျ နေကြသည်။
နာရီဝက်ခန့်ကြာသော် ဘီလူးညီနောင် ချွေးများ ဆိုရွှဲကာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
"လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ သူကြီးရာ ဟားးးးးးး"
"ကောင်မလေး အသက်ရော ရှိသေးရဲ့လားကွ ဟေ"
"မသေသေးပါဘူးဗျ၊ ကျုပ်တို့ တစ်ညလုံး လိုးလို့ ရပါသေးတယ် ဟဲဟဲဟဲ"
"ကဲ မင်းတို့ပြီးတော့ ငါ့အလှည့်ပေါ့ကွာ"
ဦးကျောက်လုံး ငှဲ့ထားသော အရက်ခွက်ကို မော့သောက်ကာ အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။
"နာတယ်!!! နာတယ် အီးဟီးဟီးဟီး"
အခန်းထဲရှိ ကျမ်းပြင်ပေါ်တွင် မေလေးတစ်ယောက် ဗိုက်ကိုနှိပ်ကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသည်။ ပေါင်ကြားတွင် သွေးများ စီးကျနေသည်။ ဦးကျောက်လုံးအား မြင်သော်
"မလုပ်ပါနဲ့တော့ သူကြီးရယ်၊ နာလွန်းလို့ သေရပါတော့မယ် အီးဟီးဟီးဟီး"
မေလေး၏ တောင်းပန်မှုကို လျှစ်လျှူရှုကာ မေလေးအား မှောက်လျှက်ဖြစ်အောင် တွန်းလိုက်သည်။
"နင့် စောက်ပတ် တော်တော် နာနေပြီလား"
"နာလှပါပြီ သူကြီးရယ် အီးဟီးဟီး"
ဦးကျောက်လုံး ပုဆိုးကို ချွတ်ကာ မေလေးပေါင်ပေါ် ခွလိုက်သည်။
"အေး နင့်စောက်ပတ်နာနေရင် ဖင်ကို လိုးပေးမယ်လေ"
"ရှင်!!! ဟိုဟို မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့"
မေလေး ကုန်းထရန် ကြိုးစားသော်လည်း ဦးကျောက်လုံးက ပေါင်ပေါ် ဖိထိုင်ထားသဖြင့် လှုပ်မရပေ။ ဦးကျောက်လုံးက မေလေး ဖင်နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲကာ စအိုပေါက်ပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။
"မလုပ်နဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
မေလေး အသံကုန် ငိုကျွေးနေသည်။
စအိုပေါက်ကို လီးဒစ်တေ့ကာ စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အားးးးးးး မရဘူးးး မရဘူးး နာတယ်နာတယ် အီးဟီးဟီး"
လီးဒစ် ဖင်ထဲ ဝင်သွားပြီ။ မေလေးလည်း ကျမ်းပြင်ကို တဖုန်းဖုန်း ရိုက်ကာ အော်ငိုနေသည်။
"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးး ဖင်ကွဲပါပြီတော့!!!! အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး နာတယ် နာတယ်!!!အီးဟီးဟီး!!!အင့်ကွာ!!! ဗုဗုဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

အပိုင်း ( ၂ )
°•°•°•°•°

      မေလေး၏ ပေးစပ်မှုကြောင့် ရဲသွေးတစ်ယောက် နှစ်ရက်မြောက် နေ့တွင် အချုပ်ခန်းမှ လွတ်မြောက်ခဲ့သည်။ အချုပ်ခန်းထဲမှ လွတ်လွတ်ခြင်း သာကျော်တို့ နှိပ်စပ်၍ ရရှိထားသော ဒဏ်ရာများကို ကုသပေးရန် ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်း ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ မေလေးလည်း နှစ်ရက်ခန့် အိပ်ယာထဲက မထနိုင်ပေ။
"အဘကလည်းဗျာ၊ ဘာကိစ္စ ဟိုကောင့်ကို တစ်ခါတည်း မသက်ဘဲ ပြန်လွှတ်လိုက်ရတာလည်း"
"မင်း ဘာနားလည်လို့လည်း သာကျော်ရာ၊ မဟုတ်ဘဲနဲ့ သက်လိုက်ရင် ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မှာပေ့ါဟ၊ အခုဟာက ပုန်ကန်မဲ့လူတွေ မလုပ်ရဲအောင် ပညာပေးတဲ့သဘောကွ၊ နောက်ပြီး ရဲသွေး ညီမကလည်း မာစတာကြီး စိတ်ကြိုက် ပြုစုပေးပြီးသွားပြီ၊ ဒီကိစ္စ ငါတို့က လွဲပြီး သူ့အကို ကိုတောင် အသိမပေးဖို့ ပြောထားတယ်၊ ဒါမှ ပြဿနာလည်း မဖြစ်၊ ငါတို့ အလိုရှိတိုင်း ကောင်မလေးကို ခေါ်လို့ ရမှာဟ၊ ဒါနဲ့ ငမိုးတို့ အဖွဲ့ရော"
"ဂျပန်စစ်သားတွေ ထန်းရည် သောက်ခြင်တယ် ဆိုလို့ လိုက်တိုက်တယ်"
"ဟေ ဘယ်တဲမှာလည်း"
"ဦးသာမြတို့ တဲမှာ"
"မင်း လိုက်သွားလိုက်ဦး၊ ဂျပန်တွေ မူးပြီး ပြဿနာ ဖြစ်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အဘ"
         နေညိုချိန်
ရွာတောင်ပိုင်း တောစပ်အနီးရှိ ဦးသာမြ၏ ထန်းတောထဲတွင်--------
ငမိုး အပါအဝင် စုစုပေါင်း 6 ယောက်။ ငမိုးနှင့် ဂျပန်စစ်သားများ မူးနေကြပြီ။ ထိုစဉ် မိန်းမပျိုလေးတစ်ဦး တောထဲမှ ထင်းခွေ၍ ပြန်လာသည်။ သူမ နာမည်က မိလုံး။ နာမည်နှင့် လိုက်အောင် အသားညိုညို  လုံးလုံးကစ်ကစ်လေး။ ရွာထဲသို့ ပြန်ရန် ဦးသာမြ၏ ထန်းတောကို ဖြတ်ရသည်။ ရွာနှင့် ထန်းတောမှာလည်း နှစ်မိုင်ခန့် ဝေးသည်။ ဦးသာမြလည်း ဂျပန် စစ်သားများ ထန်းရည် သောက်ချင်သေးသည် ဆိုသဖြင့် ထန်းပင်ပေါ် တက်နေချိန်၊ မိလုံးလည်း ထင်းစည်းကို ခေါင်းပေါ် ရွက်ကာ ဂျပန်စစ်သားတို့ သောက်နေသော ထန်းရည်ဝိုင်းရှေ့မှ ဖြက်လျှောက်သွားသည်။ ဂျပန် စစ်သားများကို ကြောက်သဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်သွားသော မိလုံး၏ နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့် လုံးကျစ်သည့် တင်ပါး ကြီးများက ဂျပန်စစ်သားများ၏ တဏှာစိတ်ကို နှိုးဆွသွားသည်။ မမူးခင်ကတည်းက မိန်းမမြင်လျှင် ရမ်းချင်နေသော ဂျပန် စစ်သားများသည် ယခု မူးလာတော့ မည်သူမျှ ထိန်း၍ ရမည် မဟုတ်တော့။
"ဟားးးး ဘိရုမာမလေး လှတယ်၊ ခိရိ အာခိသစနဲ (ဖင်ကြီးက အကြီးကြီးဘဲ)
"မာစတာက ကြိုက်လို့လား"
"ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်"
"ကြိုက်ရင် စကားသွားပြောဗျာ"
"ဟိုက် ဟိုက် ဟားးဟားးးဟားးး"
ငမိုးလည်း မူးမူးနှင့် မြှောက်ပေးလိုက်ရာ ဂျပန်စစ်သား တစ်ဦး ဒယီးဒယိုင်ဖြင့် မိလုံးနောက် လိုက်သွားသည်။ အပြေးတပိုင်း လျှောပ်နေသော မိလုံး၏ လက်ကို လှမ်းဆွဲကာ
"ဟိတ်!!! ဘိရုမာမလေး ရပ်စမ်း"
"အို!!! ဘာလုပ်တာလည်း!!! လက်ကို လွှတ်ပါ"
မိလုံး အသံ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြင့် ပြောသည်။
"နင် အရမ်းလှတယ်၊ ငါ ကြိုက်တယ်၊ ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့"
"အို!!! မလိုက်ဘူး၊ မလိုက်ဘူး၊ လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ဗျိ!!! အ"
မိလုံး ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်ဖြင့် ရုံးသည်။ ဂျပန်စစ်သားကလည်း မူးမူးဖြင့် ဆွဲရာ မိလုံး၏ အင်္ကျ ီ လက်မောင်း ပြဲသွားကာ နောက်သို့ လဲသွားသည်။ မိလုံးလည်း ထင်းစည်းနှင့် ဂျပန် စစ်သားကို ပစ်ပေါက်ကာ ခြေကုန်သုပ်၍ ပြေးတော့သည်။
"ဟာ!!! ပြေးပြီ လိုက်ဟ လိုက်ဟ"
ငမိုးလည်း မူးလာသည်က တစ်ကြောင်း၊ ဂျပန်စစ်သားများကို ဖါးချင်သည်က တစ်ကြောင်းကြောင့် ကိုယ့် ရွာသူ/သား အချင်းချင်းကိုပင် ညှာတာစိတ် မရှိတော့ဘဲ မြှောက်ပေးလိုက်သည်။ ဂျပန်စစ်သား များလည်း မိလုံးနောက်သို့ ပြေး၍ လိုက်သွားကြသည်။
"ကယ်ကြပါဦးရှင့်!!!!!!!!!"
ဦးသာမြလည်း ထန်းပင်ပေါ် ရောက်နေပြီး အလှမ်းဝေးသဖြင့် ထန်းတောထဲ ဘာတွေ ဖြစ်နေသည်ကို မသိပေ။ မိလုံး၏ အော်သံကိုလည်း မကြားမိပေ။
မိလုံး ကြောက်ကြောက် လန့်လန့်နှင့် ခြေဦးတည့်ရာ ပြေးမိရာ တောထဲသို့ ပြန်ရောက်သွားသည်။ ယောက်ျားကြီး 6 ဦး၏ ခြေလှမ်းတွေကို လွတ်အောင် ရေရှည် မပြေးနိုင်တော့ဘဲ ခြေကုန် လက်ပန်းကြလာသည်။ နောက်ဆုံးတွင် တောထဲ တစ်နေရာ၌ မိလုံးကို မှီသွားသည်။ တစ်ယောက်က မိလုံး၏ နောက်ကျောကို တွန်းလိုက်ရာ မှောက်လျှက် လဲသွားသည်။
"အမေ့!!! အားးးးး"
မိလုံး ဖင် တရွတ်တိုက်နှင့် နောက်သို့ ဆုတ်ဆုတ်သွားသည်။
"ရှင်!!! ရှင်တို့ မယုတ်မာနဲ့နော်၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာ"
"ဟားးး ဟားး ဟားး ဟားး အော်စမ်း၊ ကြိုက်သလောက် အော်စမ်း၊ ဒီ တောကြီးထဲမှာ နင့်အသံ ဘယ်သူမှ မကြားနိုင်ဘူးကွ၊ ဟားဟားဟားဟား"
သူမအား ဝိုင်းအုံကာ ဟားတိုက်နေသော ဂျပန်စစ်သားများကို ကြည့်ကာ မိလုံး သွေးပျက်နေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံးလည်း မှောင်စ ပြုနေပြီ။
"အပင်ပန်း ခံမနေစမ်းပါနဲ့ ဘိရုမာမလေးရယ်၊ ငါတို့နဲ့ အတူတူ ပျော်လိုက်စမ်းဘာ ဟားဟားဟားဟား"
သူမ၏ မေးစိကို ကိုင်ကာ ပြောသော ဂျပန်စစ်သား၏ လက်ကို ကိုက်လိုက်သည်။
"အားးးးး ဘာဂဲရိုး ဘာဂဲရိုး ဖျန်းဖျန်းဖျန်း!!!!! အ"
လက်ကို အကိုက်ခံရ၍ ဂျပန်စစ်သား ဒေါသဖြစ်ကာ မိလုံး၏ ပါးကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ရိုက်သဖြင့် မိလုံး ပတ်လတ် လန်သွားသည်။ ဂျပန်စစ်သား နှစ်ယောက်က မိလုံး လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်လိုက်သည်။
"အို!!လွှတ်!! ကျွန်မကို လွှတ်!!! ခွေးမျိုးတွေ!!!!"
"ဟားဟားဟားဟား!!! ဗျိဗျိဗျိ!!!
" အားးး!!! အမေရေ ကယ်ပါဦးးးးး"
လက်ကို အကိုက်ခံရသော ဂျပန် စစ်သားက မိလုံး၏ အင်္ကျ ီများကို ဆွဲဖြဲပစ်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို အချုပ်ခံထားရသဖြင့် မိလုံးခမျာ ရုန်း၍ မရပေ။ အင်္ကျ ီများ ပြဲသွားသဖြင့် မိလုံး၏ မို့မောက် လုံးကျစ်သော နို့အုံများ ပေါ်လာသည်။ ဂျပန်စစ်သား တံတွေးမျိုချကာ မိလုံး၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သည်။
"အားးး မလုပ်နဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့!!! လွှတ်!!! လွှတ်!!! ငါ့ကို လွှတ်စမ်း ခွေးမျိုးတွေ!!! အီးးဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး"
"ဖျန်းဖျန်းဖျန်းဖျန်း အ!!အ!!အ!!အ"
ရုန်းကန် အော်ဟစ်နေသော မိလုံး၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန် ညာပြန် ထပ်ရိုက်ရာ ပါးနှစ်ဖက်လုံး ထူပူ နေပြီး နှုတ်ခမ်းဒေါင့်မှ သွေးများ ယိုစီးလာသည်။ ရုန်းကန်ရန် ခွန်အား မရှိတော့။ ခေါင်းလည်း နောက်ကျိနေပြီ။ ခန္ဓာကိုယ် ပေါ်တွင်လည်း အရှက်လုံစရာ အဝတ်များ ကင်းမဲ့သွားပြီ။
ဂျပန်စစ်သားက သူ၏ ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ရာ တောင်မက်နေသော လီးကြီး ပေါ်လာသည်။
"မလုပ်ပါနဲ့!!! မလုပ်ကြပါနဲ့ အီးဟီးဟီး"
ရေတိမ်နစ်တော့မည့် သူမ ဘဝအတွက် တောင်းပန်နေသော မိလုံးအား ဂျပန်စစ်သားများက ဝါးစားမတက် တဏှာခိုးဝေနေသော မျက်လုံးများနှင့် ဝိုင်းအုံ ကြည့်နေကြသည်။ မိလုံးဘဝ ကယ်သူ မဲ့နေပြီ။
ဂျပန်စစ်သား တစ်ယောက်က မိလုံး၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် တောင်မက်နေသော လီးကြီးအား စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။
"မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အီးဟီးဟီးဟီး!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဇွိ!!! အားးးးးး"
လီးဒစ်ကို တံတွေးစွပ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ရာ လီးကြီး တစ်ဝက်ခန့် စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ဒစ်ရှေ့တွင် အပျိုမှေးက တားထားသဖြင့် ရှေ့ဆက် မတိုးနိုင်ပေ။ လီးကို သုံးပုံတစ်ပုံခန့် ပြန်ထုတ်ကာ အားဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျစ်ဗျစ်ဗျွတ်ဗျွတ်!!!! ဒုတ်!!! အားးးးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!! အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးး"
လီးဒစ်ကြီးမှာ အပျိုမှေးကို ကြမ်းတမ်းစွာ ထိုးခွဲပြီး သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ရိုက်သည်။ နာကျင်မှုကြောင့် မိလုံး မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ်နေသည်။ လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်လိုက်ရာ လီး ပတ်လည်တွင် သွေးများ ကပ်ပါလာသည်။ အပျိုမှေး ပေါက်ကာ စောက်ပတ်လည်း ကွဲသွားသည်။
"အင့်!!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အားးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!!အားးး

   ကပ္ပိယကြီး ဦးမော်ကွန်း၏ အစီအစဉ်ဖြင့် လယ်ထဲသွားမည်ဟု သီတင်းလွှင့်ကာ ရွာမှ လူငယ် အချို့နှင့် မိန်းမပျိုများ အဖွဲ့ခွဲ၍ မင်းဝန်တောထဲသို့ အလျှိုလျှို ထွက်ခဲ့ကြသည်။ လယ်တောတွေက တောင်ကြားမှာ ရှိသဖြင့် သူကြီး ကျောက်လုံးနှင့် ဂျပန်အဖွဲ့ မရိတ်မိပေ။ ရွာထဲတွင် ကာလသား အချို့နှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများသာ ကျန်ခဲ့သည်။ မိလုံးလည်း သက်သာလာသဖြင့် မြနှင်းနှင့်အတူ စခန်း ၁ သို့ လိုက်ခဲ့သည်။
စခန်းသို့ ရောက်သော် ရဲသွေး၏ အစီအစဉ်ဖြင့် နေရာချပေးသည်။ တိုက်ခိုက်ရည် ပြည့်ပြီးသား လူငယ် 5 ဦးကို မှာစရာရှိတာ မှာကြားပြီး စခန်း ၂ သို့ လုံခြုံရေးတာဝန် ပေးလိုက်သည်။ စခန်း ၁ တွင် ကျန်ရှိနေသော လူငယ်များအား ရဲသွေးမှ တိုက်ခိုက်ရေး ပညာ သင်ကြားပေးနေသည်။
"ရဲသွေးရေ၊ မနက်ကြရင် အင်အားဖြည့် လာမဲ့ ဂျပန် လူအင်အားနဲ့ လမ်းကြောင်း အတိအကျ သိရမယ်၊ မင်းနဲ့ ညိုမောင် နှစ်ဖွဲ့ ခွဲပြီး လမ်းက ဖြတ်တိုက်ပါ၊ ဦးအောင်ကောင်းတို့က ရွာသားတွေ လုံခြုံရေးအတွက် ကြိုတင် စီစဉ်ထား လိမ့်မယ်၊  လမ်းမှာ ထောင်ချောက်စင်ဖို့နဲ့ တိုက်မယ့် ဗျူဟာကတော့ မင်း ကျွမ်းကျင်ပြီးသားဘဲ"
"စိတ်ချပါ ကပ္ပိယကြီး၊ ဒါနဲ့ သီတင်းပေးက ဘယ်သူလည်းဗျ"
"ဒါက လျှို့ဝှက်ချက်ကွဲ့"
-------------------------------------------
   ရွာတောင်ဘက်က ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီးထဲတွင်
"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးး ရှီးးးး ကောင်းဒကားးး မေလေး တော်တယ်၊ ဟားးးးးး"
ထိုင်ခုံပေါ်တွင် အငြိမ့်သား ထိုင်ရင်း မေလေး လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို ဟာကိရိ ဇိမ်ခံနေသည်။ စိတ်ထဲက မသတီသော်လည်း တာဝန်ကြောင့် ဟာကိရိအလိုကျ သူသင်ပေးသည့် အတိုင်း လီးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေသည်။ စောနက ဦးကျောက်လုံးနှင့် ဟာကိရိတို့ တိုင်ပင်နေသော စကားများ ကြားရသဖြင့် ယခုလို လီးစုပ်ပေးရတာ တန်သည်ဟု မေလေး ခံယူလိုက်သည်။
"စုပ် စုပ် စုပ်စမ်း ပြွတ်ပြွတ် အွတ်အွတ် ပလပ်ပလပ် ပျစ်ပျစ် အားးးး ရှီးးးးး ဟားးးးးးးး"
ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသော ဟာကိရိ၏ သုပ်ရည်များကို မျိုချလိုက်ရသည်။
"ကောင်းလိုက်တာ မေလေးရာ ဟားး"
ဟာကိရိ၏ လီးနွေးနွေးကြီးက ပါးစပ်ထဲမှာ ပျော့ခွေ၍ နေသည်။ စိတ်မပါသော်လည်း လီးစုပ်ပေးနေရင်း မေလေး၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။
"ပြန်စုပ်ပေးစမ်း၊ တောင်လာအောင် ပြန်စုပ်ပေး"
"ပလောက်ပေါက် ပြွတ်ပြွတ် ဟားးးးးးး"
လီးပျော့ပျော့ကြီးကို ပါးစပ်ထဲတွင် ငုံကာ လျှာဖြင့် ကလိလိုက်သဖြင့် ဟာကိရိ၏ ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်လိမ်သွားသည်။ အဝတ်အစား ဗလာဖြင့် ဟာကိရိ လီးကို ကုန်းကုန်းကြီး စုပ်နေသော မေလေး၏ စောက်ပတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ဦးကျောက်လုံးအား လက်ရပ်ခေါ်နေသလိုပင်။ ဒီရက်ပိုင်း မြို့က ဂျပန်စစ်သားများ အင်အားဖြည့် ရောက်မည်ဖြစ်သဖြင့် ပါလာမည့် အရာရှိကို ဧည့်ခံရန် မေလေးအား ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး ဧည့်သည် မလာခင် ဇိမ်ခံနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ လဟ်ဆောရွာသား ညိုမောင်က ဂျပန် တစ်ယောက်ကို သက်လိုက်ပြီး ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့ ပုန်ကန်နိုင်သည်ဟု တွေးထားသဖြင့် ရဲသွေးတို့ လှုပ်ရှားမှုကို သတိမထားမိကြပေ။ ဦးကျောက်လုံးသည် တင်းမာနေသော လီးကြီးကို အကြောလျှော့ရန် မေလေး၏ ကုန်းထားသော ဖင်ကြီးနောက်သို့ မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပြီး လီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေလေး၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။
"အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အု!!! ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အုအုအွတ်အွတ် ဇွိဇွိဗျိဗျိ အအအအ ဗျိဗျိဗွတ်ဗွတ် အအအအ"
ဦးကျောက်လုံး၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် ဟာကိရိ၏ လီးကို ကောင်းကောင်း မစုပ်ပေးနိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် ဟာကိရိ၏ လီးအား လက်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ မေလေး၏ စောက်ပတ်လေးက စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် လိုးရတာ အရသာရှိလှသည်။
"မေလေး ငါ့အပေါ်က တက်စောင့်စမ်း"
ဟာကိရိက ပြောသဖြင့် ဦးကျောက်လုံး  လိုးတာကို ရပ်၍ လီးကို မေလေး စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ မေလေးလည်း ဟာကိရိအပေါ် ခွလိုက်ပြီး တောင်မက်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ စောက်ပတ်တွင်တေ့၍ ဖြည်းဖြည်းခြင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။
"ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"
လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် ဟာကိရိ နောက်က ထိုင်ခုံကျောမှီကို ကိုင်ကာ ဆီးခုံခြင်း ဖိပွတ်ရင်း ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်း၍ လိုးပေးလိုက်သည်။
"ပျစ်ပျစ်ပျိပျိ အအအဟားးးး ဇိဇိဇွိဇွိ အအအအ ရှီးးးး ပြွတ်ပြွတ်ပျစ်ပျစ် အအအအ"
ဟာကိရိလည်း မေလေး၏ နို့တစ်ဖက်ကို စို့လိုက်၊ ကျန်တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ညှစ်လိုက် လုပ်နေသည်။ ဦးကျောက်လုံးက ခါးကို လာကိုင်သဖြင့် မေလေး ဟာကိရိကို အပေါ်မှ ကပ်ပွတ်၍ လိုးခြင်းကို ခတ္တ ရပ်လိုက်သည်။ သူမအား ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ညှပ်လိုးတော့မည်မှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်ကို လီးဒစ် နွေးနွေးကြီး လာထိသဖြင့် စအိုပေါက်လေး ကျုံ့မိသည်။
"ဇွိဇွိဇွိ!!!! အ"
လီးဒစ်ကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်လာသည်။ မေလေး အံကျိတ်ထားမိသည်။
"အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗုဗု!!!! အူးးးးးး"
လီးကြီးက ဖင်ပေါက်လေးထဲ မဆန့်မပြဲနှင့် ရက်စက်စွာ ဝင်လာသည်။ လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်နှင့် မေလေး၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်လိုးတော့သည်။
"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အီးးးးးး ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အားဟားးဟားးး ဗျိဗျိဇွိဇွိ အူးးးဟူးးးဟူးးးး"
ဟာကိရိကလည်း အောက်မှ ပင့်ပင့် လိုးသည်။ လီးနှစ်ချောင်းက ဖင်ပေါက်နှင့် စောက်ပတ်ထဲ ကျပ်သိပ်စွာ ဝင်ထွက်နေသည်။ မေလေးလည်း နာကျင်မှုဒဏ်ကို အံကျိတ်ခံနေရသည်။
"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!! အားးးး ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!!အားးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ!!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ်!!!! အအအအ အားးးးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးး"
စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ပေါက်ထဲပါ သုပ်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် မေလေး စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ ညှစ်ထုပ်ကာ တချီ ပြီးသွားကြသည်။
"ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု ဟူးးးးးးးးးးးး"
ဦးကျောက်လုံး၏ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲမှ ပျော့ခွေကာ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖင်ထဲမှ သုပ်ရည်များ အံထွက်လာသည်။
"ဘီလူးညီနောင်ကို ပြုစုလိုက်ပါဦး"
ဟာကိရိအပေါ် ခွထိုင်ထားရာမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်နှင့် မေလေး ပေါင်ကြားတွင် သုပ်ရည်များ စီးကြလာသည်။ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲနေသော ဘီလူးကြီး၏ အပေါ် တက်ခွကာ လီးကို စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။
"ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"
ဟာကိရိ လီးထက် ကြီးသော လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်ကာ သားအိမ်ကို ထောက်နေသည်။ ဘီလူးငယ်က သူ၏ လီးကို တံတွေးစွပ်ပြီး မေလေး၏ စအိုပေါက်ကို တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေလေး၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!! "
-------------------------------------------
   ကပ္ပိယကြီး၏ သီတင်းက တိကျလွန်းသည်။ ရဲသွေးတို့အဖွဲ့ တောင်ထိပ်တွင် အဆင်သင့် နေရာယူထားကြသည်။ နေလုံးကြီး အနောက်ဖက် တောင်တန်းအောက်သို့ တဖြည်းဖြည်း နိမ့်ဆင်းသွားပြီ။ တောင်ကြားလမ်းတွင် ဖုန်များ အလိပ်လိပ် တက်လာသည်။
"ကိုညိုမောင်ရေ၊ ခွေးမျိုးတွေ လာပြီ၊ ခင်များတို့အဖွဲ့က အနောက်ဘက် တောင်ထိပ်မှာ နေရာယူပါ၊ ကျုပ် အချက်ပေးတာနဲ့ ထောင်ချောက် ကြိုးတွေကို ဖြက်ချလိုက်၊ ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့က ဒင်းတို့ ပြန်စုတ်ပြေးမဲ့ လမ်းမှာ နေရာယူ၊ ဒီကောင်တွေ သွေးပျက်ပြီး ရမ်းသန်း ပစ်လိမ့်မယ်၊ ကျည်ကုန်မှ လူခြင်း လုံးမယ်၊ လေးသမားတွေ အသင့်ပြင်ထားဟေ့"
ဂျပန်တွေ တောင်ကြားထဲ ဝင်လာပြီ။ ညိုမောင်တို့အဖွဲ့ ရင်တထိပ်ထိပ်နှင့် ရဲသွေး၏ အချက်ပေးသံကို နားစွန့်နေကြသည်။ စုစုပေါင်း အင်အား 30 ခန့် ရှိသည်။ နောက်ဆုံးက တစ်ယောက်ပါ တောင်ကြားထဲ ရောက်သည်နှင့်
"စမယ်ဟေ့!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ရဲသွေး၏ အချက်ပေးသံ ကြားရသည်နှင့် ညိုမောင်တို့ ကျောက်တုံးခလုပ် ကြိုးများကို ဖြက်လိုက်သည်။
"ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်!!!! ဝရောရောရော ဒုန်းးး ဒုန်းးး ဒုန်းးးး"
"ဟဟ ဘာဖြစ်တာလည်း၊ ဟာ ကျောက်တုန်းတွေ ကျောက်တုန်းတွေ ပြေးပြေး ရန်သူရှိတယ် ပြေးကြဟေ့"
"ဝုန်းးးး ဒုန်းးးး အားးးးးး အားးး အားးးး"
ကျောက်တုံးကြီး 10 လုံးခန့် ရှေ့နောက် ဝဲယာ တောင်ကုန်းပေါ်မှ အရှိန်နှင့် ကျလာသဖြင့် မည်သို့မျှ ပြေး မလွတ်နိုင်။ ဂျပန်အချို့ ကျောက်တုံးပိ၍ သေလေပြီ။
"ပစ်"
"ဝှစ် ဝှစ် ဝှစ် ဝှစ် အားးး အားးး အားးးးး"
သွေးရူးသွေးတန်းဖြင့် ပြေးနေသော ဂျပန်အချို့လည်း ဒူးလေးမျှားထိကာ အတုန်းအရုံး လဲကျကုန်သည်။
"ရန်သူ!!! ရန်သူ!!! ပစ် ပစ်"
"ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်းးးးး"
တောင်ကြားတစ်ခုလုံး အော်ဟစ်သံ၊ သေနက်ပစ်သံများ ဆူညံကုန်၏။ ရဲသွေး ပြောသည့်အတိုင်း ဂျပန်များ ကြောက်လန့်ကာ ရမ်းသမ်း ပစ်ကြသည်။ ဂျပန်တွေ ပစ်ရင်း ကျည်ကုန်ချိန်တွင် ကျည်ထည့်ရန် အချိန် မပေးတော့။
"တက်!!!!!!! ကျားးးးးးးးးးးးးး"
တောင်ကုန်းပတ်ဝန်းကျင်မှ ဓါးများဖြင့် ပေါ်လာသော လူအုပ်ကြီးကြောင့် ဂျပန်များ သွေးပျက်သွားသည်။
"ချွန် ချွန် ချလွန် အားးးးး ဝှစ်ဝှစ်ဝှစ် အားးးးးးးး"
တချို့ ဂျပန်တွေ အနောက်ဘက်သို့ ပြန်ပြေးရာ ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့က စီး၍ တိုက်ခိုက်သည်။
နာရီပိုင်းအတွင်း တိုက်ပွဲ ပြီးစုံးသွားသည်။ ဂျပန်တစ်ယောက်မှ အသက်ရှင်ခွင့်မရှိ။ ညိုမောင်နှင့် တပ်သား အချို့သာ ဒဏ်ရာ အနည်းငယ်ရသည်။ အလောင်းများအား တောထဲတွင် မြေမြှုပ်ပြီး ၎င်းတို့ ပါလာသော ရိက္ခာ လက်နက်များ သိမ်းစည်းကာ စခန်းသို့ ပြန်ခဲ့သည်။
အပြန်လမ်းတွင်
"သူကြီး၊ ကျုပ်မိန်းမရော"
ဦးအောင်ကောင်းသည် ညိုမောင်အား တွေတွေကြီး ကြည့်ရင်း
"မနှောင်း ဆုံးရှာပြီ ညိုမောင်"
"ဗျာ!!!!!!!!!!"
"ညိုမောင်!!! ညိုမောင်"
ဦးအောင်ကောင်းနှင့် ရဲသွေးတို့ လယ်ဆောရွာဘက် ပြေးသွားသော ညိုမောင်၏ နောက်သို့ လိုက်ခဲ့ကြသည်။
_______________
မနှောင်းအား မြှုပ်နှံ့ထားသော မြေပုံလေး ဘေးတွင် ညိုမောင် ဒူးထောက်ကာ ငိုနေသည်။
"ဖြစ်ရလေ မနှောင်းရယ်၊ ငါ့ကြောင့် နင် အဖြစ်ဆိုးနဲ့ ကြုံရတာ၊ တောက်!!! ခွေးမျိုးတွေ၊ မင်းတို့ကို ငါသက်မယ်၊ ငါ သက်မယ်"
"ကိုညိုမောင်၊ စိတ်ထိမ်းစမ်းဗျာ၊ ကျုပ်တို့ လူမျိုးတွေ ဒီလို အဖြစ်ဆိုးမျိုး ထပ်မကြုံရဖို့ ခင်များမှာ တာဝန် အများကြီး ရှိသေးတယ်ဗျ၊ ခင်များ ကမူးရှူးတိုး လုပ်လို့ မရဘူးးး"
သူ့အား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားရင်း ပြောသော ရဲသွေး၏ စကားကြောင့် ညိုမောင် ငြိမ်ကျသွားသည်။
"မနှောင်း အသက်စွန့်တာ ခင်များ တစ်ယောက်ထဲအတွက် မဟုတ်ဘူးဗျ၊ ခင်များရှိတဲ့နေရာကို ပြောလိုက်ရင် ခင်များ သေရုံတင် မကဘူး၊ ကျုပ်တို့ တော်လှန်ရေးကြီး ပျက်သွားမှာ၊ ဒါ့ကြောင့် မနှောင်းက တမျိုးသားလုံး အတွက် အသက်ကို စွန့်သွားတာဗျ၊ အသိရှိစမ်းပါဗျာ၊ အချိန်တန်ရင် ကျုပ်တို့ရဲ့ ဗမာ့သွေး ဘယ်လောက် နီကြောင်း ရဲကြောင်း ဒင်းတို့ သိစေရမယ်၊ ကျုပ်တို့ စည်းစည်း လုံးလုံးနဲ့ တွန်းလှန် တိုက်ထုပ်ဖို့ ဒီ စစ်ဆင်ရေးကို ကပ္ပိယကြီးက "ရဲသွေး နီနီ" စစ်ဆင်ရေးလို့ အမည်ပေးခဲ့တာ ကျုပ်ကို ကိုယ်စားပြုတာ မဟုတ်ဘူးဗျ၊ တမျိုးသားလုံးကို ကိုယ်စားပြုတာ"
*************************
       စခန်း ၁ တွင်
"အားးးး စပ်တယ်၊ စပ်တယ်၊ ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ မိလုံးရာ"
ကြွက်သား အပျိုင်းပျိုင်းဖြင့် ယောက်ျား ပီသသော ညိုမောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာများအား ဆေးလိမ်းပေးနေရင်း
"ဂျပန်ကို တိုက်တာကျ မကြောက်ဘူး၊ ဒါကျတော့ အော်နေတယ်၊ တကတည်း ယောက်ျား မဟုတ်တာ ကျနေတာဘဲ"
"ယောက်ျားက ယောက်ျား၊ စပ်တာက စပ်တာ တခြားစီဘဲဟ"
အနာကို ဆေးလိမ်းပေးရင်း စကားနာ ထိုးနေကျသော ညိုမောင်နှင့် မိလုံးကို ကြည့်ကာ မြနှင်းနှင့် ရဲသွေး ပြုံးမိသည်။
"ပင်ပန်းသွားပြီလားဟင်"
"တိုင်းပြည်အတွက်ဘဲကွယ်၊ ဘယ်လိုလုပ် ပင်ပန်းမှာလည်း၊ နောက်ပြီးတော့ ကျုပ်ဘေးမှာ ချစ်ရတဲ့ အပျိုချောလေး ရှိနေတာဘဲဟာ၊ ရှလွပ်"
"အို!!! ကိုရဲနော်၊ သိပ်ဆိုးတာဘဲ သွား"
ရှက်ရှက်နှင့် ရဲသွေးအား တွန်းလွှတ်ကာ အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသော မြနှင်းအား ကြည့်ပြီး တဟားဟား ရီနေသည်။
"ကိုရဲသွေးကလည်း၊ ရီမနေနဲ့၊ မမမြနှင်း စိတ်ဆိုးသွားပြီ၊ သွားချော့လိုက်ဦး"
"အေးပါဟာ ဟဲဟဲဟဲ"
မြနှင်း၏ အခန်းထဲ ဝင်သွားသော ရဲသွေးအား ပြုံးကြည့်ကာ ညိုမောင် ဆွေးသွားသည်။
"မနှောင်းကို သတိယသွားတာလား ကိုညိုမောင်"
"မဟုတ်ပါဘူး မိလုံးရယ်"
"မဟုတ်ရင်လည်း ထ၊ သူများ အတွဲ ကြည်နူးနေတာ ချောင်းသလို ဖြစ်နေမယ်။
"ဟေ!!!! အေးအေး!!!! အဟေးးးးးးးးးး"
လက်မောင်းအား တွဲထူကာ ထွက်သွားသော မိလုံး၏ နောက်သို့ ညိုမောင်တစ်ယောက် ယောင်တောင်တောင်နှင့် လိုက်ခဲ့သည်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဇာတ်သိမ်း
°•°•°•°•°

   ရဲသွေး အခန်းထဲ ရောက်သွားချိန်တွင် မြနှင်းက ကျောပေးကာ ထိုင်နေသည်။
"စိတ်ဆိုးသွားတာလား ချစ်"
"သွား၊ လာမချော့နဲ့၊ မိလုံးတို့ ကြည့်နေတော့ ရှက်တာပေါ့"
"ကိုရဲက ချစ်လွန်းလို့ပါကွယ်"
မြနှင်း၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ ရှက်စိတ်ကြောင့် ခေါင်းငုံ့နေသော မြနှင်းအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေးစေ့လေးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ မြနှင်း၏ မျက်နှာလေးကို မော့လိုက်သည်။ မျက်လုံးမှိတ်ထားသော မြနှင်း၏ မျက်နှာလေး ရှက်စိတ်ကြောင့် ပန်းရောင် သန်းနေသည်မှာ အလွန်ပင် ချစ်စရာ ကောင်းလှသည်။ မြနှင်းလည်း ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်ကာ နှုတ်ခမ်းများ တစ်စက်စက် တုန်နေသည်။
"ရွှတ်!!!!! ဟားးးး မွှေးလိုက်တာကွယ်"
မြနှင်း၏ ပါးမို့မို့ထက်မှ သနပ်ခါး ရနံ့လေးက မွှေးကျူနေသည်။
"မြနှင်း"
"ရှင်"
"ကိုရဲတို့ အတူနေချင်ပီကွာ"
"တော်လှန်ရေးကြီး ရှိသေးတယ်လေ"
"ဘာဖြစ်လည်း၊ ကိုရဲက တော်လှန်ရေး လုပ်နေတုန်း၊ မြနှင်းက ကိုရဲတို့ အားကိုးရမယ့် သားသား မီးမီးလေးတွေ မွေးပေးလေ"
"အို!!! ကိုရဲကလည်း ဘာတွေပြောမှန်း မသိဘူး"
"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်!!!! ဟင်းးးးးးးး"
မြနှင်း၏ နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ မျက်လုံး မှေးစင်းကာ ခေါင်းမော့သွားသော မြနှင်း၏ လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေးကို နမ်းရှိုက်ရင်း ရဲသွေး၏ လက်များက မြနှင်း နောက်ကျောရှိ အင်္ကျ ီ ဂျိတ်များကို မသိမသာ ဖြုတ်နေသည်။ အပျိုဖျန်းလေး မြနှင်းခမျာ ရဲသွေး၏ အထိအတွေ့များကို ယစ်မူးနေမိသည်။ တိုင်းပြည်အတွက် အသက်စွန့်ရန် ဝန်မလေးသော ချစ်သူအား မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ပေးအပ်ရန် မြနှင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အချိန် သိပ်မကြာမီမှာပင် မြနှင်း၏ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ကျင်းသွားသည်။
"အိုးးး လှလိုက်တာကွာ"
"ကိုရဲနော်၊ မြနှင်း ရှက်လို့ သေတော့မယ်"
"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အ!!! အင်းး ဟင်းး ဟင်းးးးးးး"
ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေသော မြနှင်း၏ နို့အုံ တဖက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပြီး ကျန် တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်နေသည်။ ရဲသွေး၏ အကိုင် အတွယ်ကြောင့် ကြက်သီးများပင် ထလာသည်။
"အင်းးဟင်းးဟင်းးးဟင်းးးးးး"
ရဲသွေး၏ လက်တစ်ဖက်က မြနှင်း၏ ပေါင်တံကို ပွတ်သပ်ရင်း ထမိန်စကို တဖြည်းဖြည်း လိပ်တင်နေသည်။ ထမိန်မှာ ခါးလည်ထိ ရောက်သွားပြီ။ ဖြူစင်ဝင်းမွတ်သော ပေါင်တန်နှစ်ဖက်၏ ဂွစုံတွင် အမွှေး နုနုလေးများ ယစ်သိုင်းနေသော စောက်ဖုတ်လေး ပေါ်လာသည်။ ရဲသွေး၏ လက်က ပေါင်တွင်းသားများကို ပွတ်သပ်ရင်း စောက်ပတ်လေးကို မထိတထိ လုပ်နေသည်။
"အ!!!! ကိုရဲရယ် အင်းဟင်းဟင်းးးးးး"
တချက်တချက် စောက်စိကို ထိမိရာ မြနှင်း၏ ကိုယ်လုံးလေး ဓါတ်လိုက်သလို ခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း ချွဲကျိကျိ အရည်ကျည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။
ရဲသွေးက မြနှင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ် အသာအယာ လှဲလိုက်ပြီး ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် မြနှင်း ပတ်လတ် အနေအထားဖြင့် မျက်စိမှိတ်ကာ မျက်နှာကို တဖက်သို့ လွှဲထားသည်။ မြနှင်း၏ ဖုံးကွယ်ထားသော အလှတရားများကို ကြည့်ရင်း ရဲသွေး အာခေါင်တွေ ခြောက်ကပ်နေသည်။ အင်္ကျ ီနှင့် ရှမ်းဘောင်းဘီ ပွပွကြီးကို ချွတ်လိုက်သည်။ တင်းမာ တောင်မက်နေသော လီးကြီး ရမ်းတမ်း ရမ်းတမ်းဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ခဲ့သည်။ မြနှင်းပေါင်လေး အလိုအလျှောက် ကားသွားသည်။ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မြနှင်း၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ရဲသွေးပေါင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ပတ် အကွဲလေးကို လီးဒစ်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ရာ
"အ!!!!ဟာ!!! အင်းဟင်းဟင်း"
လီးဒစ်က စောက်စိကို ပွတ်ဆွဲသွားရာ မြနှင်းကိုယ်လေး တွန့်သွားပြီး ခါးလေး ကော့လာသည်။ နှစ်ဦးစလုံး ဖိုမ အထိအတွေ့ကို ပထမဆုံး တွေ့ကြုံကြသော်လည်း သဘာဝ၏ သင်ကြားပေးမှုကြောင့် ဘာပြီးလျှင် ဘာလာမည်ကို သိရှိနေကြသည်။ လီးဒစ်ကို စောက်ပတ်ပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ မြနှင်း လက်သီးစုပ်ကာ အံကျိတ်ထားမိသည်။
"အင့်!!! ဇိဇိဇွိ!!!!! အ"
လီးဒစ် ဝင်သွားပြီ။ ရဲသွေး ခါးကို ခပ်စပ်စပ်လေး ကော့သွင်းလိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဇွိဇွိဗျိဗျိ!!!! အဟာာာာ"
မြနှင်းထံမှ ဝမ်းခေါင်းသံ ထွက်လာကာ မျက်လုံးပြူးပြီး ပါးစပ် ဟ လာသည်။ လီးကြီးသည် နွေးထွေး နူးညံ့သော စောက်ပတ်အတွင်း ကြွက်သားများ၏ ညှစ်ပတ်မှုကို ခံစားရသည်။ ရဲသွေးသည် ထောက်ထားသော ဒူးကို ဖြည်ကာ မြနှင်းအပေါ် မှောက်လျှက် မိုးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်နေသော လီးမှာ ကျွတ်မသွားပေ။ မြနှင်း၏ မျက်နှာဘေး လက်ထောက်လိုက်သည်။ မျက်လုံးပြူးပြီး မော့ကြည့်နေသော မြနှင်း၏ မျက်နှာလေးက ရမ္မက်စိတ်ကို နိုးထစေသည်။ ခါးကို အနည်းငယ် အားစိုက်ပြီး စောင့်လိုက်သည်။
"အင့်!!! ဇိဇိဇွိဇွိ!!!! အ!!! ကိုရဲ ဖြည်းဖြည်း!!! မြနှင်း ကြောက်တယ်"
အရည်တွေ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးတစ်ဝက်ခန့် လျှောလျှူစွာ ဝင်သွားသည်။ လီးဒစ်အား တစ်စုံတစ်ခုက တားထားသဖြင့် ရှေ့ဆတ် မတိုးပေ။ ရဲသွေး လီးကို အနည်းငယ် ပြန်ထုတ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်သည်။
"အင့်!!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗွတ်!!! ဒုတ်!!! အူးးဟူးးးဟူးးး အမလေးး နာတယ် နာတယ် ကိုရဲရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
နာကျင်လွန်းသဖြင့် အော်ညည်းမိသော်လည်း တစ်ခြားသူတွေ ကြားမည်ဆိုး၍ ကျိတ်ငိုရသည်။ လီးဒစ်ကြီးက အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်ကို သွားစောင့်သည်။
"ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကိုရဲရယ်၊ နာလိုက်တာ၊ ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး၊ အဟင့်ဟင့်ဟင့်"
ရဲသွေးလည်း စောင့်မလိုးသေးဘဲ အနည်းငယ်သာ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်ဖြင့် အသာလေး ညှောင့်လိုးနေသည်။ လိုးနေရင်း နို့သီးခေါင်းများကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်လိုက် လျှာဖြင့် ကလိလိုက်၊ လက်ဖြင့် အသာလေး ပွတ်ချေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ လီးတချောင်းလုံး သွေးများ ရဲနေပြီ။ အချိန် အနည်းငယ် ကြာသော်
"အင်းဟင်းဟင်းဟင်းးးးးး"
နာကျင်မှု သက်သာလာကာ မြနှင်းထံမှ တီးတိုး ညည်းညူသံလေး ပေါ်ထွက်လာသဖြင့် ရဲသွေး လီးကို အရှိန် အနည်းငယ် မြှင့်ကာ လိုးလိုက်သည်။
"ဇွိဇွိဇိဇိ!!!! အအအအ !!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ်!!!! အအအအ!!! ဟင်းးး"
မြနှင်း၏ ခါးလေး မသိမသာ ကော့ကော့လာကာ ရဲသွေး၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို စုပ်ကိုင်လာသည်။
"စောင့်မယ်နော်"
"အွန်းးးးး"
"ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးးးးးးးးး"
ရဲသွေး၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ စောက်ပတ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရည်များ ညှစ်ထုပ်လိုက်သည်။
"အင်းးဟင်းးဟင်းးဟင်းးး ရှူးးးဟူးးးးးး"
မောဟိုက်စွာဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်လျှက်ဖြစ်နေသော ရဲသွေးအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားလိုက်သည်။
"ချစ်လိုက်တာ ကိုရဲရယ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်းးးးးး"
-------------------------------------------
"ရဲသွေးရေ၊ ဟာကိရိတို့ကို တိုက်ဖို့ ဒို့မှာ အချိန်မရှိတော့ဘူး၊ စစ်ကူတွေ မရောက်သေးတာ ရိပ်မိသွားရင် သူတို့အတွက် ပြင်စဉ်ချိန် ရသွား လိမ့်မယ်"
"ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ကပ္ပိယကြီး"
"မင်းအဖွဲ့ အစဉ်သင့်ဖြစ်ရင် ဒီည တိုက်မယ်"
"ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့က ထုံးစံအတိုင်း ပြေးလမ်းကို ပိတ်မယ်၊ ကျုပ်နဲ့ တပ်သား 5 ယောက်က အရှေ့ဘက်က ဝင်နေတုန်း ကိုညိုမောင်က မင်းဝန်တောစပ်ကနေ ပတ်ပြီး ပျဉ်ထောင်အိမ် အနောက်ဘက်က တိုက်၊ ကျည်ဆံကို တက်နိုင်သမျှ ချွေတာမယ်၊ သူတို့ အင်အားက 30 လောက်တော့ ရှိတယ်၊ ဒီကောင်တွေ အရူးချီးပန်း ရမ်းပစ်ပြီး ကျည်ကုန်ရင် လူခြင်း ဝင်လုံးမယ်"
"ငါတို့ သီတင်းပေးက ဟာကိရိတို့နဲ့ အတူ ရှိနေတော့ သူ့အတွက် ဂရုစိုက်ပါ"
"သူက ဘယ်သူလည်း ကပ္ပိယကြီး"
ဦးမော်ကွန်း ရဲသွေးအား စေ့စေ့ကြည့်ကာ
"မေလေး"
"ဗျာာာာာာာာ"
ရဲသွေး ခေတ္တငြိမ်သွားသည်။ ပြီးမှ ဝေ့လာသော မျက်ရည်ကို သုတ်ကာ
"အသက်ရှင်ဖို့ အခွင့်အရေး အရမ်းနည်းတယ်ဗျာ၊ ညီမလေး ကံကောင်းပါစေ၊ ကဲ အားလုံး တာဝန်ကျေပါစေ"
"တာဝန်ကျေကြမယ်ဟေ့!!!!!!!!"
_______________
    ညနေ ညီအကို မသိတသိ အချိန်တွင်
မင်းဝန်တောစပ်မှနေ၍ ပျဉ်ထောင်အိမ် အနောက်ဘက်သို့ တရွေ့ရွေ့ ချည်းကပ်လှုပ်ရှားနေသော အရာများကို ဂျပန်တွေ ဂရုမပြုမိပေ။ ရွာထဲသို့လည်း လူရိပ်အချို့ တိတ်တစိတ် ချည်းကပ် လှုပ်ရှားနေကြသည်။ ခြံဝန်းကြီး ပတ်လည်၌ ကင်းကျ ဂျပန် 5 ယောက်မှ လွဲ၍ ကျန်သည့်လူများ အရက်ဝိုင်း ထောင်နေကြသည်။ ပျဉ်ထောင်အိမ်ကြီး အပေါ်တွင်တော့
"ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးးးးးးး"
မေလေးတစ်ယောက် ဘီးလူးငယ်၏ အပေါ်မှ တက်ခွကာ လိုးနေသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ဘီလူးကြီး၏ လီးကြီးက ညှာတာမှု ကင်းမဲ့စွာ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နှင့်။ ဟာကိရိနှင့် ဦးကျောက်လုံးသည် အရက်ခွက် ကိုယ်စီဖြင့် မေလေးအား ဘီလူးညီနောင် ညှပ်လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း
"ကျုပ် အဖွဲ့တွေ ရောက်သင့်ပီ ကျောက်လုံး"
"ဟိုက် မာစတာ၊ မင်းဝန်တောထဲက ဖြတ်ရင် အန္တရာယ်များလို့ တောကို ပတ်လာနေတာပါ၊ ဒါကြောင့် ကြာနေတာ၊ မနက်ဖန်ဆို ရောက်ပါပြီ"
"အင်အားဖြည့်အဖွဲ့ ရောက်တာနဲ့ မင်းဝန်တောထဲ ဝင်ပြီး ပုန်ကန်သူတွေကို လိုက်ရှာ ချေမှုန်းပါ"
"ဟိုက် မာစတာ၊ ဟိုက်ဟိုက်"
"ကဲကဲ အချိန်ရှိတုန်း မေလေး ပြုစုတာ ခံလိုက်ကြစို့"
"ဟိုက်ဟိုက်"
ဟာကိရိ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ မေလေး မျက်နှာအနီး သွားရပ်သည်။ မေလေးကလည်း အလိုက်သင့်ပင် ဟာကိရိ၏ လီးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။
"ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အိုးးးး ရှီးးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အုအုအုအု ဗျိဗျိဇွိဇွိ အုအုအုအု အူူးးးးးးးးး"
*************************
"ဝှစ်!!!!! ဒုတ် အီးးးးး ဟာ ဘာဖြစ် ဝှစ်!!! ဒုတ်!!!! အားးးးးးး"
ပျဉ်ထောင်အိမ် အနောက်ဘက်ရှိ ကင်းကျ ဂျပန်နှစ်ကောင် အသံပင် ကျယ်ကျယ် မထွက်နိုင်ဘဲ လဲကျသွားသည်။ သာကျော်တို့ အဖွဲ့လည်း အရက်ဝိုင်းတွင် ဆူညံနေသဖြင့် မရိပ်မိ။ ရဲသွေးက အြေ အနေကို စောင့်ကြည့်နေသည်။ အရှေ့ဘက်တွင် ဂျပန် သုံးယောက်။ ရဲသွေးက ခြံရှေ့ ဘယ်ညာသို့ နှစ်ဦးစီ ခွဲ၍ သူနှင့် တစ်ယောက်က အရှေ့ပေါက် တည့်တည့်သို့ ချည်းကပ်သွားသည်။ မှောင်နေ၍ အမြင် မရှင်းပေ။ ကင်းကျ ဂျပန်တွေလည်း ခါတိုင်း ဘာမျှ မဖြစ်သဖြင့် ခြံပေါက်ကို ကျောပေးကာ သစ်ငုတ်တွေပေါ်တွင် ထိုင်နေကြသည်။ အနား ရောက်သည်နှင့် အနောက်မှနေ၍ ဂျပန်၏ ပါးစပ်ကို အုပ်ကာ ဆွဲလှဲလိုက်သည်။
"အိ အုအု ဇွတ်!!!!"
ဓါးမြှောင်ဖြင့် လည်မျိုကို စိုက်လိုက်ရာ ဂျပန်စစ်သား ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် အသက် ကင်းမဲ့သွားသည်။ ထိုစဉ် သေးပေါက်ရန် ထလာသော ဂျပန် တစ်ယောက်က မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့သွားကာ
"ဟေ့!!! ဘာတွေလည်း!!! ဟာ သူပုန်တွေ!!! သူပုန်တွေ!!! ဒိုင်း ဒိုင်း ဒိုင်း!!! ဝှစ်!!! အားးးးးးးး"
သေနက်သံ ကြား၍ သာကျော်တို့ အဖွဲ့ ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်သွားသည်။ ဟာကိရိတို့လည်း ကြောင်သွားကာ
"ဟေ့ ဘာဖြစ်တာလည်းကွ"
"သူပုန်တွေ စခန်းကို ဝင်စီးနေပြီ မာစတာ"
"ဟေ!!! သက်ပစ်စမ်း အဲ့ကောင်တွေ"
မေလေး၏ ပါးစပ်ထဲ လီးတန်းလန်းနှင့် အမိန့်ပေးနေသော ဟာကိရိကို ကြည့်ကာ မေလေး ပြုံးလိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲရှိ လီးကို အားရပါးရ ကိုက်ဖြစ်လိုက်သည်။
"အင့်ဟာ သေစမ်း ခွေးကြီး"
"အားးးးးးးး ဘိရုမာ ကိုက်တယ် ကိုက်တယ် အားးးးးးးး"
ဟာကိရိ၏ လီးကြီး အရင်းမှ ပျက်သွားကာ သွေးများ ပန်းထွက်လာသည်။
"ထွီ!!!! ဟားးဟားးးဟားးးဟားးး ခွေးကြီး ငါတို့ မြန်မာမတွေကို ဖျက်စီးတဲ့ဟာကြီး သေစမ်း၊ သေစမ်း"
ဟာကိရိ သွေးသံရဲရဲဖြင့် ကျမ်းပြင်ပေါ် လူးလှိမ့်နေသည်။
ဖင်ကို လိုးနေသော ဘီလူးကြီး သတိဝင်ကာ မေလေး၏ လည်ပင်းကို ညှစ်လိုက်သည်။ မေလေးကလည်း ရှိသမျှ ခွန်အားဖြင့် ဘီလူးကြီး၏ လီးကို လက်ပြန် ညှစ်ထားသည်။
"အားးးးး အစ် ဂစ်ဂစ်ဂစ်"
ခြံထဲတွင်လည်း သေနက်သံများ ဆူညံသွားသည်။ ရဲသွေးတို့ အဖွဲ့အား မဲ၍ တိုက်နေစဉ် ညိုမောင်တို့က အနောက်ဘက်မှ ညှပ်တိုက်သဖြင့် ဂျပန်တွေ ဘေးကျပ်နံကျပ် ဖြစ်သွားသည်။ ညွှန်ကြားမည့် သူကလည်း ပေါ်မလာသဖြင့် ဝရုန်းသုန်းကား ဖြစ်သွားသည်။ ဂျပန်တွေ ကျည်ကုန်ပြီ။
"တက်!!!!!! ကျားးးးးးးးး ချွန်ချွန် ချလွန် အားးးးးးးးး"
လူခြင်းပူး၍ တိုက်နေစဉ် ရဲသွေး အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ ပြေးသွားသည်။
"ကျားးးးး ဝုန်းးးး"
အိမ်တံခါးကို ကိုယ်နှင့် ပစ်တိုက်ကာ ဝင်လိုက်သည်။ မြင်ရသည့် မြင်ကွင်းက မသက်သာလှ။ ဟာကိရိက သွေးအိုင်ထဲ လူးလှိမ့်နေပြီး ဘီလူးကြီးက ပါးစပ်တွင် အမြှပ်တစီစီဖြင့် တက် နေသည်။ ဘီလူးငယ်၏ လက်ထဲတွင် သွေးစွန်းနေသော ဓါးတစ်လက်။ မေလေးက သွေးထွက်နေသော ဗိုက်ကို အုပ်ကာ အခန်းဒေါင့်တွင် ထိုင်နေသည်။ ဦးကျောက်လုံးနှင့် ဘီလူးငယ် အဝတ်အစားပင် မဝတ်နိုင်တော့ဘဲ ထွက်ပြေးကြသည်။
"မေလေးးးး မေလေးးးး"
ရဲသွေး မေလေးအား ပွေ့လိုက်သည်။
"ညီမ တာဝန်ကျေပါတယ်နော်"
တလုံးခြင်း ပြောကာ ရဲသွေး၏ ရင်ခွင်ထဲတွင် ဇတ်ကျိုးကျသွားသည်။
"မေလေးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
_______________
   ဦးအောင်ကောင်းတို့ အဖွဲ့ ပိတ်စို့ ဖမ်းစီးထား၍ 15 ဦးခန့် အရှင်ဖမ်းမိသည်။
မင်းဝန်တော၏ စခန်း ၁ အချုပ်ခန်းထဲတွင်
ဦးကျောက်လုံး၊ သာကျော်၊ ငမိုးနှင့် ဘီလူးညီနောင် အပါအဝင် အကျဉ်းသား 15 ဦးလုံး ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လက်ပြန် ကြိုးတုတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းထားသည်။ သူတို့ကို သက်ရန် မိလုံးနှင့် ညိုမောင်၏ တောင်းစိုချက်ကြောင့် ရဲသွေးက ခွင့်ပြုထားသည်။ သုံ့ပန်း 15 ယောက်လုံး၏ လီးများအား တောင်လာစေရန် မိလုံးက ကွင်းတိုက်ပေးပြီး သစ်တုံးပေါ် တင်ထားသည်။ ညိုမောင်နှင့် မိလုံး၏ လက်ထဲတွင် ဝါးရင်းဒုတ် ကိုယ်စီနှင့်။
မိလုံးက ငမိုးရှေ့သို့ရပ်ကာ
"ငါ့ကို နင်တို့ လုပ်တုန်းက အရသာ ရှိသလို၊ အခုလည်း အရသာရှိအောင် လုပ်ပေးမယ်၊ ကဲဟယ် ဒါက ငါ့အတွက်"
"ဖျောင်းးးးး အားးးးး"
သစ်တုံးပေါ် တင်ထားသော ငမိုး၏ တောင်နေသည့် လီးကို ဝါးရင်းဒုတ်ဖြင့် အားရပါးရ ရိုက်ချလိုက်ရာ သွေးများ ဖျာထွက်ကာ ငမိုး ပါးစပ်မှ အမြှုပ် တစီစီ ထွက်လာသည်။ လီးလည်း အစိတ်စိတ် အမွှာမွှာ ဖွါထွက်သွားသည်။
ဦးကျောက်လုံးရှေ့တွင် ညိုမောင့် ဝါးရင်းဒုတ် မြှောက်သွားသည်။
"ကဲကွာ ဒါက မနှောင်း အတွက်"
"ဖျောင်းးး အားးးးး"
"ဒါက မေလေး အတွက်"
"ဖျောင်းးးးး အားးးး"
"ဒါက ငါတို့ တိုင်းရင်းသားတွေ အတွက်"
"ဖျောင်းးးးးး အားးးးးး"
"ကဲကွာ ကဲကွာ ဖျောင်းးး အားးး ဖျောင်းးး အားးးး"
-------------------------------------------
    အနောက်ဘက်သို့ ဝင်သွားသော နေလုံးကြီးကို ငေးကြည့်နေသည့် ညိုမောင့်အနီးသို့ မိလုံး ရောက်လာသည်။
"ကိုညိုမောင်!!!! မနှောင်းကို သတိရနေတာလားဟင်"
"ဆိုပါတော့ မိလုံးရယ်"
"မိလုံးလေ ကိုညိုမောင်ကို ပြောစရာရှိတယ်"
"ပြောလေ"
"ကိုညိုမောင့် အဖြစ်ကို မိလုံး မကြည့်ရက်ဘူး၊ မနှောင်းကိုယ်စား ကိုညိုမောင်ကို မိလုံး ပြုစုပါရစေ"
"ဘယ်လို မိလုံး"
"ဟုတ်တယ်၊ မိလုံး ကိုညိုမောင်ကို မေတ္တာမျှနေတာ၊ ကိုညိုမောင်က မိလုံးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို သတီရင်ပေါ့"
ပြောရင်း ခေါင်းငုံ့ကာ အသံ တိမ်ဝင်သွားသော မိလုံးအား ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ
"မိလုံးရယ်"
ထိုအဖြစ်ကို ကြည့်ကာ ပြုံးနေကြသူ နှစ်ဦးကတော့ ရဲသွေးနဲ့ မြနှင်း။