ရောသမမွှေ ( ၁ )

ရောသမမွှေ  ( ၁ )

သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရီေ၀ လာခေါ်မည်ဆိုသဖြင့် တင်ဇာကျော် တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်ကာစောင့်နေမိသည်။သူမ၏လက်တွင်ရှိသော
နာရီကိုမကြည့်ဘဲ ဧည့်ခန်းနံရံရှိ နာရီကြီးကို လှမ်းကာကြည့်လိုက်မိသည်။ညနေ ၅ နာရီနှင့် မိနစ် ၄၀ ရှိပြီဖြစ်သည်။ ရီေ၀ က၆ နာရီလာရောက်ခေါ်မည်
ဟု ပြောထားသော်လည်း နောက်ထပ်စောင့်ရဦးမည့် မိနစ် ၂၀ မှာ တင်ဇာကျော် အဖို့အတော်ပင် ကြာရှည်လွန်းသည် ဟု ထင်လိုက်မိသည်။
        တင်ဇာကျော် စိတ်ထဲတွင် လေးလံပြီးတင်းကျပ်နေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ရီေ၀ နျင့်လိုက်ပါရန် ပြောထားပြီးဖြစ်သော်လည်း စောစောက သူမ၏ ချစ်သူပိုင်သူအောင် က ညစာအတူစားရန်လာခေါ်မည် ဟု ဖုန်းဖြင့် ချိန်းဆိုခြင်းကိုသူမငြင်းလိုက်ရသည်။

          ဖုန်းချကာနီး မောင့်အသံကအလိုမကျ မကျေမနပ်ဖြစ်နေသည်မှာပေါ်လွင်လှသည်။
          ရီဝေနှင့်ကလည်း မလိုက်လို့မဖြစ်ပေ။လိုက်မည်ဟုပြောထား ပြီးသည့်အပြင်
မနေ့ကမှပြန်လာသည့် မလေးရှားတွင် သွားကာအလုပ်လုပ်နေသည့် ရီေ၀ နှင့်စေ့စပ်ထားသော
ကိုကျော်လွင် ဆိုသူနှင့်ရီေ၀ ကသူမကို တွေ့ဆုံမိတ်ဆက်ပေးမည်ဟုလည်း ပြောထားတာကရှိ
နေသေးသည်။
         လိုက်ခဲ့မည်ဟုပြောထားခဲ့ပြီးကာမှ မလိုက်လျင် ရိုင်းရာကျမည်။ဒါကြောင့် မောင့်ကို
မနက်ဖြန် ညနေစာမှ အတူစားရန်ေြာတော့ မောင့်အသံ ကတစ်မျိုး အင်း ဟုပြောသလိုလို
အဲ ဟုပြောသလိုလို နှင့် ကျေနပ်ပုံတော့မပေါ်ပေ၊  မောင် စိတ်နုတာ တင်ဇာကျော် သိသည်၊
မတတ်နိုင်တော့ မနက်ဖြန်မှ မောင့်ကိုချော့တော့မည်။
         မောင်စိတ်နုမှန်း သိလို့လည်း ရီေ၀ ၏ အမျိုးသားပါလာမည်ကို တင်ဇာကျော် ထည့်ပြီး
မပြောခဲ့ပေ။မနက်ဖြန် လူချင်းတွေ့မှဘဲ ကျေလည်အောင်ပြောတော့ ဟုစဉ်းစားပြီး ဟင်း ကနဲ့
သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
        ထိုအခိုက်မှာပင် အိမ်ရှေ့သို့ ကားတစ်စီးဝင်လာသံကို ကြားလိုက်ရလို့ တင်ဇာကျော်
လည်းထိုင်နေရာမှထကာ ကမန်းကတန်းထပြီးအိမ်ပေါက်ဝသို့ထွက်လာခဲ့သည်။
        သည်မှာတင် ရီဝေနှင့်သူ့အမျိုးသားတို့ဖြစ်ကြောင်းတွေ့လိုက်ရလို့ တင်ဇာကျော်သည်
အိမ်တံခါးကိုပိတ်ကာသော့ခတ်လိုက်သည်။အပြင်သွားနေသော  သူမ၏အဒေါ်နှင့်အမဝပ်းကွဲ
တို့တွင်သော့ပိုတစ်ချောင်းပါသွားသည်။
      အိမ်ကိုစိတ်ချလက်ချ ပိတ်ပြီးသည်နှင့် တင်ဇာကျော်သည် ရီဝေတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါခဲ့
လေတော့သည်။
      တင်ဇာကျော်တို့သုံးယောက်သား ညစာစားလို့အပြီးမှာတင် ကပွဲစရန်တေးသွားက
စတင်တီးမှုတ်နေပြီဖြစ်သည်။
      သည်ဟော်တယ်သို့တင်ဇာကျော်သည်မောင်နှင့်အတူ တစ်ခေါက်ရောက်ခဲ့ဘူးသည်။
      မောင်နှင့်တွဲပြီးသန်းခေါင်ယံအချိန်ထိ ကခဲ့ဖူး၏။
      မောင့်ကိုသတိရလိုက်သော စိတ်အစဉ်ကို ဖြေလျော့ကာ တင်ဇာကျော် သတ်ပြင်းတစ်ချက်ကို
တိတ်တစ်ခိုးချလိုက်ရင်း သူမ၏အကြည့်ကရီဝေ၏အမျိုးသား ကိုကျော်လွင့် ထံသို့အမှတ်မထင်ရောက်သွားသည်။

သူမကိုကြည့်နေသော ကိုကျော်လွင်၏ မျက်လုံးများက သူမ၏ခန္ဓကိုယ်ပေါ်မှ အချက်အချာကျသောနေရာများဆီသို့ စူးစိုက်ပြီးကြည့်နေသည်ကိုရင်ဆိုင်လိုက်ရသည်။
           လှိုက်ကနဲ့ဖိုသွားသောရင်ကို တည်ငြိမ်အောင်ထိမ်းရင်း ရီဝေထံသို့မလုံမလဲ ကြည့်လိုက်မိသည်။
             တော်သေးသည် ရီဝေတစ်ယောက် စတင်နေပြီဖြစ်သောကပွဲဆီသို့ ငေးစိုက်ကာကြည့်နေသည်
             သူမအားကိုကျော်လွင် ကြည့်နေသည်ကို ရီေ၀ တစ်ယောက်မြင်မှာမဟုတ်ကြောင်းအသိနှင့်အတူ
သူမ၏အကြည့်ကကိုကျော်လွင် ထံသို့အမှတ်မထင် ဖြတ်ကနဲ ရောက်ကာသွားရပြန်သည်။
         တင်ဇာကျော် တစ်ယောက် ရင်ထဲတွင်နွေးကနဲဖြစ်လို့သွားကာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင်မျက်လွှာလေး
ချလိုက်ရသည်။
       ကြည့်ပါဦး သူဆိုသည့်ကိုကျော်လွင် က တင်ဇာကျောိ၏လုံးလုံးလေး ဖူးကြွနေသော  နှုတ်ခမ်းရဲရဲ လေး
တစ်စုံကို မက်မောစွာငေးစိုက်ကာကြည့်နေသည်။
       သူ့အကြည့်ကြောင့် တင်ဇာကျော်တစ်ယောက် အတော်လေးအခံရခက်သွားသည်။
       အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် နှင့်မျက်နှာက ခန့်ချော ချောသည်။အားလုံချုံကြည့်လျင်
ကိုကျော်လွင်က လူချောတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။
        ဒါပေမဲ့ သူနှင့်စေ့စပ်ထားသူ ဇနီးလောင်း၏ဘေးတွင်ထိုင်သော သူငယ်ချင်းအပျိုမလေးကိုကြည့်သော
သူ့အကြည့်တွေက ရိုင်းလွန်းသည်ဟု တင်ဇာကျော်တွေးလိုက်မိသည်။
        တင်ဇာ…..ကျနော်ပြောတာဘယ့်နဲ့လဲ
        ဟင်…..
       အတွေးလွန်နေပြီး ကိုကျော်လွင် ဘာပြောလိုက်သည်က ိုတင်ဇာကျော် မကြားလိုက်။
      ဟုတ်ပါတယ် …..တင်ဇာကျော်ရယ်……ခဏလောက်ဖြစ်ဖြစ် ကိုလွင်နဲ့ ကလိုက်ပါကွာ…..
ကိုယ်တော့နောက်မှမင်းဆီက…အက သင်ထားရဦးမယ်…….
           လေအေးအေးဖြင့်ပြောလိုက်သော ရီဝေ၏ မျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်ရင်း ကိုကျော်လွင် က
သူမကိုအတူကရန်ခေါ်နေပါလားဟု သိလိုက်ရသည်။ရီဝေ ကသူမကကြောင်းကို ကိုကျော်လွင်အားတစ်းစွန်းတစ်စပြောထားပုံရသည်။ကြားမှဝင်ပြီးပြောပေးသော
ရီဝေ၏ မျက်နှာလေးကပကတိ တည်ငြိမ်အေးဆေးနေသည်။ရီဝေ က သဘောရိုးဖြူစင်
သူစေ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ဆင်ဇာကျော် အသိဆုံးပင်ဖြစ်သည်။
         ဟုတ်ပါတယ် …..တင်ဇာရယ်……..ခဏဘဲဥစ္စာ………
တော်ကြာ ကျနော်တို့ပြန်ကြမှာဘဲ………
       ထပ်မံပြောလိုက်သော ကိုကျော်လွင်၏ စကားအဆုံးမှာတော့ သူမသည်သူတို့နှစ်ယောက်ကို
တစ်လှည့်စီကြည့်လိုက်ပြီးပြုံးလိုက်ရင်းက မတ်တပ်ထကာ ရပ်လိုက်မိသည်။

  ငြိမ့်ညောင်းသောတီးလုံးသံနှင့်အတူ စ၍ ကကြမိတော့ တငိဇာကျော်၏စိတ်ထဲတွင် မလုံမလဲဖြင့်
ကရတာ မရဲတရဖြစ်နေသည်။
        တင်ဇာကျော်မဝံ့မရဲဖြစ်သလောက် ကိုကျော်လွင်ကတော့ ရဲတင်းလွန်းလှသည်။
       သူ့အကိုင်အတွယ်တွေက ထိမိပိုင်နိုင်လွန်းလှသည်။
      တင်ဇာကျော်သည် မလုံသောစိတ်ကြောင့်ပင် စားပွဲတွင်တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့သည့် ရီဝေ့ ထံသို့
လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။
       ရီဝေကိုသဲကွဲစွာမတွေ့ရတော့။လှုပ်လှုပိရှားရှား ဖြင့်ကနေကြသည့် များပြားလှသော စုံတွဲများ၏
ကြား အလယ်သို့သူတို့နှစ်ယောက်ရောက်နေကြသည်။  
       ရီဝေ မတွေ့ရမှန်သိတော့မှ တင်ဇာကျော်စိတ်ထဲတွင် နဲနဲရဲ၍လာရသည်။
       ငြိမ့်ညောင်းးသာယာသောတေးဂီတက လွှမ်းခြုံထားသည့်ပြင် သူမကိုယ်တိုင် တစိမ်းယောကျၤား၏
၇င်ခွင်ထဲမှာရောက်နေရသည်ဆိုတော့ မကြာမီအတွင်းမှာပင် တင်ဇာကျော်တစ်ယောက် စိတ်ပါလက်ပါ
ဖြစ်လာမိသည်။
      ကပွဲတီးလးုံဆိုတာကလဲ  တချိန်လုံငြင်သာနေသည်မဟုတ် ကကြိုးအတိုင်း မြန်ဆန်လာသည့်
အခါလည်းရှိသည်။
        တစ်ဖြေးဖြေး ကိုကျော်လွင်၏လက်များက စည်းကျော်လာသည်
        သူမ၏ခါးကိုဖက်ထားသောလက်များက အောက်သို့နဲနဲလျော့ဆင်းကာ လက်ဖဝါးက
ဖောင်းတင်းနေသော သူမ၏ တင်သားတစ်ဖက်ကို  အတင်းပင် ညှစ်၍ဆုတ်ကိုင်ထားသည်။
       ကပွဲဆိုသည်က မီရောင်တွေထိန်လင်းနေတာမျိုး မဟုတ်၊လူလုံးကွဲရုံသာ အလင်းရောင်ရှိသည်။
       သည်ကြားထဲ ကိုယ့်အတွဲနှင့်ကိုယ်ဖြစ်ကာ တစ်ခြားအတွဲတွေကို ဂရုမစိုက်နိုင်ပေ။
       သွယ်ဝိုက်သောနည်းဖြင့် ဆိတ်ကွယ်ရာရနေကြသည်။
       ရင်ချင်းကပ်၍ဖက်ထားသော ကိုကျော်လွင်၏ ပခုံးပေါ်သို့ တင်ဇာကျော်က မျက်နှာလေးအပ်လိုက်မိသည်။
       သည်မှာတင် စိုစွတ်နွေးထွေးသော နှုတ်ခမ်းအစုံက               တင်ဇာကျော်၏ မွှေးညှင်းနုလေးများနှင့်
အကြောစိမ်းလေးများယှက်သမ်းနေသည့် လည်တိုင်လေးပေါ်သို့ဖြတ်ကနဲရောကိ၍လာသည်။
       တင်ဇာကျော် ခေါင်းထောင်၍ အလန့်တကြားကြည့်လိုက်မိသည်။
       သူတို့နှစ်ယောက်ကပွဲ၏အစွန်ဆုံးနောက်ဖက်နားရှိ  မှောင်ရိပ်ထဲတွင်ရောက်နေကြောင်း  ပထမဆုံး
သတိပြုလိုက်မိသည်။
       ရုန်းထွက်ရန်စဉ်းစားလိုက်ပေမယ့်  သူမကိဖက်ထားသည့်ကိုကျော်လွငိ၏လက်များက မြဲမြဲ သန်မာလွန်းလှသည်။
       ဒီကြားထဲက  အတင်းရုန်ထွက်မည်ဆိုပါက ပတ်ဝန်းကျင်တွင်အိနြေ္ဒသိပ်ပြီးမဲ့သွားလိမ့်မည်။

နောက်သတိထားလိုက်မိတာက နှစ်ယောက်သားထိစပ်နေသော ခါးအောက်ပိုင်းအား
ကိုကျောိလွင်က အတင်းဖိကပ်ထားသည်။
       အို…..သူဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီအောက်မှ ရှည်မျောမျာအရာကြီးက မာတင်းနေလိုက်တာ
မပြောပါနဲ့တော့။
       ဒီလို က ရမယ ်မှန်းသိလျင်  တင်ဇာကျော်ခုလိုဝတ်စားခဲ့မည်မဟုတ်၊
       သူမ ဝတ်ထားသည်က ခပ်ပါးပါး အပျော့စားပိတ်သားဖြင့် ချုပ်ထားသောဒူးဖုံးရုံ  စကတ်လေးကို
ဝတ်လာမိသည်။
       အောက်ခံဘောင်းဘီပါးလေးအပေါ်တွင် စကပ်ပိတ်သားပါးပါးလေး တစ်ထပ်တည်းသာရှိသည်။
        သူ့ဟာကြီးက အမျှောင်းလိုက်ကြီး မာကျောလွန်းလှသဖြင့်  ပိတ်သားပါးပါးလေး နှစ်ထပ်အောက်မှ
သူမ၏ပစ္စည်းဖောင်းဖောင်းလေးပင် ချိုင့်၍နေသည်။
       ဒီအသိနှင့်အတူ ဆူဝေသောသွေးတို့က တင်ဇာကျော်၏ တစ်ကိုယ်လုံးသို့ ချက်ချင်း ပြန့်၍
သွားရသည်။
       သည်အခိုက်မှာပင် ကိုကျော်လွင်၏အနမ်းက တင်ဇာကျော်၏ လည်တိုင်လေးပေါ်သို့ ထပ်မံ၍
ကျရောက်လာပြန်သည်။
       ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ဖြူဖြူနုနုလည်တိုင်လေးကို တအားစုပ်နမ်းနေရုံမျှမက သွားဖြင့်ပါ တဇပ်ဇပ်
ကိုက်လိုက်လေသည်။
       ကိုကျော်လွင်၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ကြုံး၍ဖက်ထားရုံကလွဲ၍  တင်ဇာကျော်ဘာျွှမသိတော့၊ ကပွဲ
တီးလုံးကိုပင် နားထဲတွင်မကြားတော့ပေ၊တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးတိ့သည် ဆူဝေ၍နေပြီး ခဏအကြာတွင်
ကိုကျော်လွင်၏နှုတ်ခမ်းအစုံက သူမ၏လည်တိုင်ဘေးမှ ကင်းကွာ၍သွားသည်။
       သူ့ပခုံးတွငိကပ်၍ထားသော မျက်နှာကိုခွါ၍ မလုံမလဲဖြင့် ဘေးဘီသို့ဖြတ်ကနဲဝေ့ကြည့်လိုက်မိသည်။      
       သူတို့နှစ်ယောက် ကပွဲ၏နောက်ဖက်အစွန်ဆုံးတွင်ရှိသော အုပ်နံရံဒေါင့်ကွေးလေး အတွင်းသို့
ရောက်နေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။
       ထိုနေရာသည်မှောင်ရိပ်ကျ၍နေရုံမျှမက ကပွဲရှိလူမျးနှင့် အတန်ငယ် လှမ်း၍နေသည်။
       အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် တစ်ထွာမျှပင်မဝေးသောနေရာရှိ ကိုကျော်လွင်၏ မျက်နှာကို
ခပ်ရဲရဲပင်မော့၍ကြည့်လိုက်သည်။
       ချက်ချင်းပင် နိအ့်ဆင်းလာသော ကိုကျော်လွင်၏မျက်နှာက သူမ၏မျက်နှာနှင့် ထိစပ်သွားသည်။

ထိုမျှမက သူမ၏အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးက ကိုကျော်လွင်၏နှုတ်ခမ်းအစုံကြားသို့ရောက်သွားသည်။
       သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို တအားကြုံး၍ဖက်ထားသော သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကိုပင် တင်ဇာကျော်သည်
အားမရချင်။      
       ကိုကျော်လွင်၏ စိုစွတ်သောလျှာကြမ်းကြမ်းကြီးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို ပွတ်သတ်နေရုံမျှမကတော့ဘဲ ရှေ့သို့တိုးထွက်လာရာက တင်ဇာကျော်၏ လျှာနုနုလေးကိုပါ
ထိကပါးရိကပါးလုပ်ရင်း တိုးဝှေ့ပွတ်သတ်လာသည်။
       အလိုက်သင့်ပင် သူမ၏လျှာကလေးကိုပြုပြင်ရင်း သူ့လျှာကြီးကို မဝံမရဲပြန်၍ ပွတ်သတ်ေပေးလိုက်မိရာက
သူမ၏ခါးအောက်ပိုင်းကိုပင် အမှတ်မထင်ကော့၍ သူ့ထံသို့ဖိကပ်ပေးလိုက်မိသည်။
       ဒီတစ်ခါတော့သူ၏မာကျောလှသည့် အမြှောင်းလိုက်အရာကြီးကို တင်ဇာကျောိ၏ ပစ္စည်းလေးးက အားကျမခံ တန်ပြတ်ခုခံလျက် မာတင်း၍နေပြီဖြစ်သည်။
       ကိုကျော်လွင်၏လက်က သူမ၏တင်သားစိုင်တို့ကို ချိုင့်ဝင်သွားအောင်ပင် ဖျစ်ြှစ်နေရုံမျှမက
တင်သားနှစ်လုံးကြားသို့လဲ လက်ချောင်းဖြင့်ဆွဲ၍ ပွတ်နေသေးသည်။
       တင်ဇာကျော်၏တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်ူရှိန်တက်လာရုံမျှမက ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်းပင် ဖြစ်၍လာသည်။
       ခဏအကြာတွင် သူမ၏တင်သားတွေပေူျွှ ကိုကျော်လွင်၏လက်များက ခွါ၍သွားပြီး
အတင်းဖိကပ်ထားသော ခါးအောက်ပိုင်းကပါ နောက်သို့ဆုပ်ခွာသွားသည်။
       ပြီးတော့သူ့လက်နှစ်ဖက်က နှစ်ယောက်ကြားသို့ဝင်၍လာသည်။
       စကပ်လေးကိုအသာလေးဆွဲမလိုက်ရာမှ သူ့လက်က တင်ဇာကျောိ၏ပစ္စည်းလေးပေါ်သို့
ဝတ်ထားသောအတံင်းခံဘောင်းဘီပါးလေးပေါ်မှနေ၍ လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်၍ကိုင်လာသည်။
       တင်ဇာကျော် တစ်ယောာက်ပေါင်နှစိလုံးကို    .ဟ. ပေးကာ ခါးလေးကိုကော့မတ်ရင်း
သူ့ကိုယ်ကြီးကို ကြုံး၍ ဖက်ထားရာက မျက်စိနှစ်လုံးကိုစုံမှိတ်ရင်း သူ့နှတ်ခမိးကြီးတွေတို
အတင်းဖိစုတ်ပစ်လိုက်မိသည်။
       ခဏအတွင်းမှာပင်  သူမ၏ပစ္စည်းလေးသည် ကိုကျော်လွင်၏လက်အောက်ဍ် အစွမ်းကုန်ဖောင်းတင်းလာရုံမျှမက အဝလေးက စစ်ကနဲစစ်ကနဲ  တစ်ချက်တစ်ချက်ဖြစ်လာရင်း
သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး တုံတုံယင်ယင် ဖြစ်လာရသည်။
       နှစ်ယောက်စလုံး၏ အသက်ရှုသံများက အပြင်းထန်ဆုံးဖြစ်လာချိန်မှာပင် ဖြတ်ကနဲလင်းကာ
တစွန်းတစ ကျရောက်လာသော အလင်းရောင်ကြောင့် နှစ်ယောက်သားလူချင်းခွါလိုက်ရသည်။

မောလျှမှုက စားပွဲသို့ပြန်ရောက်သည့်တိုင် မပြေချင်၊အားယူ၍ ရီဝေ့ကို တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး
ကုလားထိုင်တွင်ဝငိ၍ ထိုင်လိုက်ရာက တစ်ဝက်နီးပါးကျန်သေးသောအချိုရေကို မော့၍သောက်လိုက်သည်။
       ပြီးမှ
       မက တာကြာတော့  မောလိုက်တာ ရီဝေရယ်……
       တင်ဇာကျော်တစ်ယောက် မလုံမလဲ ဆိုလိုက်မိသည်။
       ….ကျေးဇူးပါဘံ တင်ဇာရယ်…..ကိုယ်လဲအမြန်အကသင်မှဖြစ်တော့မှာ……
ဒါမှ အတွဲညီမှာ …..မဟုတ်ဘူးလား……..
     …..ဒါပေါ့…..
       နှစ်ယောက်သား မတိုင်အဖောက်ညီစွာ ပြောလိုက်ကြရင်း တင်ဇာကျော်နှင့်ရီဝေတို့  
မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြုံးလိုက်ကြသည်။
       တင်ဇာကျော်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည(၁၂)နာရီရှိပြီဖြစ်သည်။
       ညအိပ်ရန်အဝတ်အစားလဲတော့ သူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အသာလေးဆွဲချွတ်လိုက်စဉ်
ရှေ့ဖတ်လေးက ကပ်တပ်တပ်လေးဖြစ်နေသည်ကို သတိထားလိုက်မိသည်။
       သူမကို သဲသဲမဲမဲဖြစ်နေသော  ကိုကျော်လွင့်ကို စဉ်းစားလိုက်မိရင်း  တင်ဇာကျော် သည်
ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်မိသည်။
       ပြီတော့ ကိုကျော်လွင်၏ ခါးအောက်ပိုင်းရှေ့ဖက်မှ ပမြှောင်းလိုက်ဖြစ်နေသော မာကျောလှသည့် အရာကြီးကို  တွေးမိရင်း ရင်ဖိုသွားရာမှ ချက်ချင်းပင် စိတ်ထဲဝင်လာသော ရီဝေ့ကို မနာလိုသည့် စိတ်ကြောင့်
နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်ရွဲ့၍  မဲ့ပစ်လိုက်မိသည်။
       အသက် ( ၂၁ ) နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော ကြားဖူးနားဝဖြင့် လူ့ဘဝအကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီးသိနေပြီဖြစ်သော အပျိမလေးတင်ဇာကျော် တစ်ယောက် တစ်ညလုံးအိပ်မပျော်နိုင်ရှာပေ၊
နံနက်အာရုံလင်းကာနီးမှ မှေးကနဲအိပ်ပျော်၍ သွားခဲ့ရလေတော့သည်။

                                           ‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘‘
        တင်ဇာကျော်တစ်ယောက် အတော်လေး နေမြင့်မှ အိပ်ယာကနိုးလာရသည်။
        မျက်စိနှစ်လုံး ဖွင့်လိုက်သည်ဆိုရင်ဖြင့် သူမသည် မောင့် ကိုပထမဆုံး သတိရလိုက်မိသည်။
        သွေးသားဆန္ဒက မသိစိတ်ကို စိုးမိုးနေသကဲ့သို့ အသိစိတ်တွင်လည်း မနေ့က မောင်ချိန်းရာသို့
မလိုက်နိုင်ခဲ့ခြင်းကို ပြေရာပြေကြောင်းရှင်းပြချင်နေသည်။
        မောင်ဆိုသော မင်းထိုက် က သဘောနုသည်ကို ချစ်သက်တမ်း ( ၁ ) နှစ်ကျော်ခဲ့ပြီဖြစ်သော
တင်ဇာကျောိက သိနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
        မျက်နှာသစ်ပြီးသည်နှင့် မှန်တင်ခုံရှေ့သို့ပင် မသွားနိုင်သော တင်ဇာကျော် တစ်ယောက်
ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဖုန်းရှိရာသို့လာခဲ့သည်။
        တုန်ယင်သောလက်ချောင်းလေးများဖြင့် နံပါတ် ခလုတ်လေးများကိုနှိပ်လိုက်သည်။
        …..မောင်……မောင်…..မောင်လား…..တင်ဇာ ပါ…..
        …..ဟင်…..
        တစ်ဖက်မှဖုန်ချသွားသည်။
        မောင် တစ်ယောက် သူမကို စိတ်ကောက်နေသည်မှာ သေချာနေပြီ။

လောလောဆယ်တော့ ဘာမှမတတ်နိုင်သေး၊ မောင်စိတ်ကောက်ပြေလောက်မည့် ညနေပိုင်းလောက်
မှ ထပ်၍ဖုန်ခေါ်ကြည့်ဦးမည်ဟု စဉ်းစားရင်း လေးလံသော သက်ပြင်းလေးတစ်ချက်ကို တင်ဇာကျော်
ချလိုက်မိတော့သည်။
                                                    ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
        ညက တစ်ညလုံးအိပ်မရသဖြင့် အရပ်ပျု မူးအောင်သောက်၍ အိပ်ခဲ့သော မင်းထိုက်တစ်ယောက်
နေမြင့်မှနိုးလာခဲ့သည်။
        မနေ့က  ညနေက သူနှင့်အတူညစာစားရန် တင်ဇာ့ကိုခေါ်တော့ ဘာအောကာင်းမှ မယ်မယ်ရရ
မပြောဘဲ တင်ဇာက ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။
        မင်းထိုက်တစ်ယောက်ညစာကို အိမ်တွင်ပင်စား၍ မိုးချုပ်တော့ ပျင်းပျင်းရှိသည်နှင့် ကားတစ်စီးဖြင့်ထွက်ခဲ့ရာ မမျှော်လင့်ဘဲ ဟော်တယ်သို့ ရောက်ခဲ့သည်။
         သည်မှာတင် သူ၏အချစ်ဦး အချစ်ဆုံး တင်ဇာကျော် တစ်ယောက် သူ့ကွယ်ရာတွင်
ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေသည်ကို တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။
        ပိုပြီးသေချာအောင် ကပွဲ လူအုပ်အတွင်း မသိမသာဝင်ရောက်၍ သူတို့မမြင်နိုင်အောင်
အကံခတ်ခဲ့ရာ မင်းထိုက် တစ်ယောက်ရင်နာစရာမြင်ကွင်းဖြင့် ဆုံတွေ့ခဲ့ရသည်။
        တင်ဇာ နှင့်တွဲနေသည်က  ကျော်လွင် ဆိုတာတွေ့ရတော့ မင်းထိုက်ပိုပြီးခံစားူရသည်။
        မင်းထိုက်နှင့်ကျော်လွင်က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သည်။မင်းထိုက်နှင့်တင်ဇာကျော်
ချင်သူတွေဆိုတာ ကျော်လွင်သိမှာမဟုတ်ပေ။ကျော်လွင်ကမလေးရှားသို့ ရောက်နေသည်မှာ ( ၂ )နှစ်
ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ပြန်ရောက်လာတာလဲရက်ပိုင်းပင်ရှိသေးသည်။မင်းထိုက်နှင့်ပင်မဆုံဖြစ်သေးပေ။
        ချစ်ရလွန်းလို့ မထိရက်လောက်အောင်ထားခဲ့ရသည့် သူ့ချစ်သူ တင်ဇာကျော်တစ်ယောက်
သူ့ ကွယ်ရာတွင်ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေသည်။
        …..တောက်…..
        မင်းထိုက်တစ်ယောက်အံကိုကြိတ်၍ တောက်ခေါက်လိုက်မိသည်။
                                            ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

        …..သောက်လေ…..ကျော်လွင်…..
       ….. အေး…..
        …..ဒါနဲ့ ညကမင်းနဲ့တွံဲကနေတဲ့ကောင်မလေးက အတော်လှတာဘဲ ကျော်လွင်…..
        …..ဒီလိုကွ…..မင်းထိုက် ရ…..အဲဒီကောင်မလေးက ငါ့ကောင်မလေးရဲ့ သူငယ်ချင်း…..
ငါ့ကောင်မလေးက မ..က..တတ်တော့ သူနဲ့တွဲကရတာ  အတွေ့နောက်ကျသွားတယ်ကွာ…..
အတော်စွဲဖို့ကောင်းတဲ့ကောင်မလေးဘဲ……ငါ့ အလိုကျ အားလွုးလိုက်လျောတယ်ကွာ…..
        …..ညက ငါတွေ့တယ်လေ…..
        …..အေး…..မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းဘဲကွာ…..ငါတော့  သူနဲ့ထပ်တွေ့ချင်သေးတယ်…..ဟင်း.ဟင်း…..
        …..မင်းကောင်မလေးက အဲ့ဒီကောင်မလေးမှာ ရည်းစားတေံ ဘာတွေ ရှိတယ်လို့မပြောဘူးပေါ့…..
        …..မပြောဘူးကွ…..တကယ်ရှ်တယ်ထားဦးတော့ တစ်ချို့တော်ေတော်များများ မိန်းကလေးတွေက
ဒါမျိုးကို လွယ်လွယ်နဲ့ပြောမထွက်ဖူး စောင့်စည်းကြတယ်ကွ …..ဒါနဲ့ မင်းထိုက် …..မင်းက အဲ့ဒီကောင်မလေးနဲ့သိလား…..
        …..သိရုံတင်မဟုတ်ဘူး ခင်လဲခင်တယ် …..
        …..ဟာ…..ဒါဆိုအတော်ဘဲ…..မင်းငါ့ကို အဆင်ပြေအောင်ဖန်တီးပေးစမ်းပါ မင်းထိုက် ရာ…..
မင်း အရည်အချင်း ငါသိပါတယ်ကွာ…..ဟဲ…..ဟဲ…..
        …..အေးပါကွာ …..အမြန်ဆုံးဖြစ်အောင် ငါကြိုးစားပါ့မယ်…..ကျော်လွင ်ရာ…..ဟား….ဟား…ဟား….
                                            ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

…..ဟဲလို…..ဟင်…..မောင်…..လာမယ်…..စိတ်ချမောင်…..တင်ဇာ လာဖြစ်အောင်လာမယ်…..
…..စိတ်ချပါ…..တင်ဇာ က မောင်နဲ့တွေ့ချင်နေရတာပါ…..အင်း…..ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်နော်…..
        သူမဆက်သွယ်တုံးက မင်းထိုက်က ရှောင်နေခဲ့သည်။အခုတော့ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ။
သူကစ၍ ဆက်သွယ်လာခဲ့သည်။
        မနက်ဖြန် သန်လျင်သို့ သွားမည်တဲ့  တင်ဇာက မောင် စိတ်ချမ်းသာလျင်ပြီးရော လာဖြစ်အောင်
လာခဲ့မည်ဟုပြောလိုက်သည်။
        သံလျင်သို့ရောက်တော့  မောင်  တစ်ယောက် ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ စားသောက်ဆိုင်ရှိသော
တည်းခိုခန်းတွင် ဝင်၍အခန်းငှါးသည်။
        အခန်ထဲရောက်တော့ မင်းထိုက်က အရင်ဆုံးရေချိုး၍ အဝတ်အစားလဲပြီး စားသောက်ခန်းသို့ဆင်းသွားသည်။
        တင်ဇာ့ ကိုရေချိုးပြီး လိုက်လာရန်မှာသွားသည်။
        မင်းထိုက်ထွက်သွားပြီးနောက် တင်ဇာကျော်တစ်ယောက် ရေချိုး၍ အလှပြင်လိုက်သည်။
        မောင် က ညအိပ်ရင်အိပ်မည်ဖြစ်ကြောင်း သူမကိုမှာတုံးက ပြောထားခဲ့၍ တင်ဇာကျော်က
သူမ၏သူငယ်ချင်းအိမ်တွင် အလှုရှိ၍ ညအိပ်မည်ဟု အိမ်ကိုပြောထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
       အခုအချိန်ထိ မောင် ကသူမကို လက်ဖျားနှင့်တောင် မတို့သေးချေ။ဒါပေမယ့် အခန်းထဲတွင်ရှိသော
ကုတင်ကြီးနှင့် ထူထဲလှသောမွေ့ယာကြီးက တင်ဇာကျော်၏ရင်ကိုခုန်စေခဲ့သည်။
        မကြာမီမှာပင် တင်ဇာကျော် တစ်ယောက် စားသောက်ခန်းရှိရာ အောက်ထပ်သို့
လှေခါးထစ်များကို တစ်ထစ်ချင်းနင်းကာဆင်းလာခဲ့သည်။
        သူမ၏ ဖြူဖွေးသောအသားအရည်နှင့် လိုက်ဖက်ညီလှသော အနက်ရောင်ဘေးခွဲ စကပ်လေးသည်
သူမ၏ လုံးတစ်ကားစွင့်လှသော ဖင်သားကြီးများက်ု တင်းြပ်စွာ မနိုင်မနင်း စည်းနှောင်နေရသည်။
        အဖြူရောင်စပို့ရှပ်လေး၏အောက်မှ လုံးဝန်းးမို့မောက်လှသော  နို့ကြီးများမှာလည်း အတွင်းမှ
ခုန်ထွံက်တော့မယောင်ဖြစ်နေသည်။
        လှေခါးထစ်များကို တစ်ထစ်ချင်းနင်းကာ ဆင်းလိုက်တိုင်း  ဝဲကနဲဖြစ်၍သွားသောစကပ်ဘေးကွဲ
လေးအတွင်းမှ ထင်းကနဲပေါ်ထွက်လာသော ကျစ်လစ်သွယ်လျ၍ ဝင်းဝါသော သလုံးသားလေးများ
မှာ အသဲယားဖွယ်ကောင်းလှသည်။
        အောက်ဆုံးလှေခါးထစ်ကို ဆင်းပြီးသောအချိန်တွင် တော့ တင်ဇာကျော်၏ ခြေလှမ်းများသည်
ရုတ်တရက်ရပ်၍သွားရသည်။
        မလှမ်းမကမ်းရှိစားပွွဲတွင် မင်းထိုက်နှင့်အတူထိုင်၍ သောက်စားနေသူက ကျော်လွင်ဖြစ်သည်။
        သူမသည် စိတ်ကိုတင်း၍ မျက်လွှာကိုချပြီး တစ်လှမ်းချင်းလျေက်လာမိခဲ့သည်။
        တင်ဇာကျော် ထိုင်မိလျင်ပင် မောင် က အသင့်ရောစပ်ပြီးသား ဝီစကီတစ်ခွက်ကို တင်ဇာကျော်၏
ရှေ့သို့တိုးပေးလိုက်သည်။သူမက မောင့်ထံသို့ တစ်ချက်ကြည့်၍ ပြုံးပြလိုက်ပြီး အရက်ခွက်ကို
မော့ချလိုက်သည်။

ကိုကျော်လွင်က သူမက်ု ဘာမှမပြော သုံးယောက်  စလုံးနှုတ်ဆိတ်ကာ သောကစားမှုကိုသာ
ကာရုံရောက်နေကြသည်။
        ရှေ့တွင် ကိုကျော်လွင်ရှိနေ၍ တစ်နေ့က ကိစ္စကိုမောင့်အားပြေရာပြေကြောင်း မပြောမိ။
သူမ၏စိတ်ထဲတွင် အဲဒီညက သူမ၏ပစ္စည်းလေးအပေါ်တွင် တစ်ချိန်လ့ုးဖိကပ်ထားခဲ့သည့်
ကိုကျော်လွင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို အမှတ်ရနေမိသည်။
        သည်မှာတင်သောက်ထားသော ယမကာအရှိန်ကလည်း ရှိနေတော့ တင်ဇာကျော်၏
သွေးသားတို့က စတင်၍လှုပ်ရှးလာခဲ့ရသည်.
        စားသောက်ပြီးသည်နှင့် မင်းထိုက်နှင့်တင်ဇာကျော်တို့က တစ်ယောက်ခါးကိုတစ်ယောက်ဖက်၍
အပေါ်လပ်သို့ပြန်၍တက်ခဲ့သည်။ကျော်လွင်ကတော့စားပွဲတွင် တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့၏။
        အခန်းထဲသို့ရောက်လျင် မင်းထိုက်သည် တင်ဇာကျော့်ကို ကုတေင်ပေါ်ရှိ ထူထဲလှသော
မွေ့ယာကြီးပေါ်သို့ ပွေ့၍တင်လိုက်ပြီး သူကပါ ကုတင်ကြီးပေါ် တက်လိုက်သည်။
        မောင်က လှမ်၍အဖက်မှာပင် တင်ဇာကျော်က သူမ၏စပို့ရှပ်အကျၤီလေးကို ခေါင်းမှဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ထားလိုက်သည်။နောက်ဆုံးပေါ်ဘရာစီယာအနက်ရောင်လေးထဲမှ ရုန်ကန်ပြည့်လျံနေသည့်
ဖြူဝင်းနုညက်သော နို့အုံထွားထွားလေးများကို  မင်းထိုက် ကမက်မောစွာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရင်း
မဟတဟလေးဖြစ်နေသည့် ဖူးကြွသော သူမ၏ နှုတ်ခမ်းအစုံကို အငမ်းမရနမ်းလိုက်ရင်း သူမ၏ ဘရာစီယာ
လေးကို ချွှတ်ပစ်လိုက်သည်။
        မကြာမီမှာပင် ဝင်းမွတ်၍တင်းရင်းကာ အကြောစိမ်းလေးများ ယှက်သမ်းနေသည့် သူမ၏
နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်သို့ မင်းထိုက်၏မျက်နှာက ရောက်၍လာပြီး  တစ်လုံးချင်း
စုပ်၍စို့ပေးနေတော့သည်။နို့သီးလေးများကိုလဲ လှာဖြင့်ထိုးကလိပေးသည်။
        အရက်ရှိန်အခံဖြင့် ကာမဇောများ တစ်ရှိန်ထိုးတက်လာသောတင်ဇာကျော်သည်  စကပ်ချိတ်လေးကို
ဖြုတ်၍ သူမ၏စကပ်လေးကိုပါချွှတ်ပေးလိုက်သည်။
        မင်းထိုက်သည် အမွှေးနုလေးများ ခပ်စိတ်စိတ်ပေါက်၍နေသော တင်ဇာကျော်၏ စောက်ပတ်ကြီးပေါ်သို့
လက်ဖြင့်အုပ်၍ကိုင်လိုက်သည်။
        မဝတွင် အရည်ကြည်လေးများူပင် စိမ့်၍ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။
        နို့စို့ခံရင်း စောက်ဖုတ်ကိုပါ အပွတ်ခံနေရသော တင်ဇာကျော်၏ပေါင်တံဖြူဖြူကြီးများးသည်
စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့်ဖြစ်နေရလေသည်။
        မင်းထိုက်၏လက်က တင်ဇာကျော်၏စောကပတ်အကွဲကြောင်းတလျောက် ပွတ်ပေးနေရုံသာမဟုတ်
တော့ စောက်စေ့လေးကိုပါ မထိတထိ ကလိပေးနေရုံမျှမက ပွတတ လေးဖြစ်နေသည့်  စောက်ခေါင်းဝလေးကိုပါ လက်ချောင်းသွင်း၍ ကလိနေသည်။
        တင်ဇာကျော်၏ စောက်ပတ်အုံကြီး တစ်ခုလုံး စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။သူမ၏
နှုတ်ခမ်လေးများမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။
        …..ဟင့်…..မောင်…..တော်…..တော်ပြီကွာ…..

သူမ၏စကားအဆုံးမှာပင် မင်းထိုက်တစ်ယောက် လူးလဲထလိုက်သည်ကို သိလိုက်ရသည်။ပြီးတော့
မာတင်းသည့်အရာတစ်ခုက သူမ၏စောက်ပတ်ဝစိုစိုလေးကို ထောက်၍လာသည်။
        တင်ဇာကျော်သည် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်၍ ကားပေးလိုက်သည်။
        …..ဗြစ်…..အမေ့…..ဗြစ်…..အ…..အ…..ဗြစိ..ဗလွတ်…..ဒုတ်…..အ…..ဟင်း…..
        မင်းထိုက်၏လီးတန်ကြီး တစ်ဝက်မျှသာအဝင်တွင် လယ်ဘိုမှမနေနိုင်တော့သည့် တင်ဇာကျော်က
သူမ၏ စောက်ပတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ကော့၍ပင့်ပေးလိုက်သည်။
        ဒီမှာတင် မင်းထိုက်ကလည်း သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ထပ်၍အသွင်းနှင့်ဆုံကာ လီးတန်ကြီးတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီး တင်ဇာကျော်၏ ကျောထဲတွင် စိမ့်ကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။
        မင်းထိုက် ကလည်း  အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်၍ လိုးပေးလိုက်သည်။
        …..ပြွတ်…..ပလွပ်…..ဒုတ်…..ဟင့်…..ပြွတ်…..ဗလွတ်…..ဒုတ်…..အား…..အမလေး…..
…..ဒုတ်…..ဒုတ်…..အ…..အား…..အီး…..
        လေးငါးချက်မျှသာ  ဆောင့်ရသေးသည် တငိဇာကျော်၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးများမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ
လွတ်တက်ကော့ပျံ၍ တစ်ချီပြီးသွားရသည်။
                                          ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
        …..မင်းထိုက်…..မြန်မြန်လုပ်ကွာ…..ငါမနေနိုင်တော့ဘူး…..
        အရက်မူးသံဖြင့်ပြောလိုက်သော ကျော်လွင်၏ အသံကြောင့် တင်ဇာကျော် တစ်ယောက် ခေါင်းနပမ်း
ကြီးသွားရပြီး  မျက်လုံးကိုဖွင့်၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။
        ကုတင်ဘေးတွင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ရပ်နေသော ကျော်လွင်၏ တုတ်ခိုင်ရှည်လျားသည့် လီးတန်ကြီးက
ထောင်မတ်၍ တစ်ဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသည်။
        ကြောက်လန့်ရမည့်အစား တင်ဇာကျော်၏ ရမ္မက်စိတ်များက ပို၍ပြင်းထန်လာသည်။
        …..ခဏလေးပါ….. ကျော်လွင်ရာ…..
        …..လုပ်မနေနဲ့…..ငါချချင်ပြီကွ…..
        ကျော်လွင်၏ အသိစိတ်တွင် တင်ဇာကျော်အား အင်းထိုက် ဖန်လာသည့် မိန်းကလေးအဖြစ်သာ
ထင်ထားသည်။
        တင်ဇာကျော်မှာ မင်းထိုက်လိုးတာကို အရသာတွေ့ကာ ရမက်ထန်နေချိန်ဖြစ်ရာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်
နေသော မိမိစောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးထိုးသွင်း၍ အလိုးခံနေသည်အား ကျော်လွင်က ပေါ်တင်ကြီး
တွေ့မြငိနေရကြောင်း နားလည်သော်လည်း ရှက်ကြောက်ရမှန်း မသိတော့ ဒီလိုတွေ့မြင်နေကြောင်း
သိရမှုကပင်လျင် တင်ဇာကျော့် အတွက် ရမက်ထန် စိတ်လုပ်ရှားစရာ တစ်မျိုးဖြစ်နေပြန်သည်။