Myanmar Sex Ebooks

ဘာနဲ့အစားထိုးမှာလဲ       ညက တိတ်ဆိတ်လွန်း၍ အမှောင်က သိပ်သည်းလွန်းနေသည်။ ချစ်ထွန်း အပိုင်စားရထားသော ကားဂိုဒေါင်၏ နောက်ဖက် အိပ်ခန်းလေးထဲ၌မူ အပြာရောင် မီးပွင်းလေးက လင်းလက်၍နေသည်။     “ ဒါ အကို့ အိမ်လားဟင်...”    “ ဟင့်အင်း....ကိုယ်က သူများဆီမှာ ကပ်နေရတာ...”    “ အင်း...တော်တော် ချမ်းသာတာပဲ...”    ကောင်မလေးက စကားတတ်ပြီး ဖေါ်ရွှေ၏။ ညဥ့်မယ်လေးတစ်ယောက်ကို ချစ်ထွန်းက ညလုံးပေါက်ဆွဲလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။     “ မင်း...ကိုယ့်ကို ဈေးမပြောရသေးဘူးနော်...”    “ ငါးခုလေ...အဲဒီပေါက်ဈေးပဲ...”    “ အဟဲ...ငါးရာလား...”    “ အဲ...ဟယ်...ငါးထောင်လေ ဆရာကြီးရဲ့...”    “ ကိုယ် တကယ်မသိလို့ပါ...အခုမှ မင်းကို ပထမဆုံး ခေါ်မိတာပါ...”    “ သနားလိုက်ရတော့မလား...”    “ မသနားပါနဲ့...ရပါတယ်....သုံးထောင်ဆို မရဘူးလား...”    “ အလိုလေးတော်...ဘာမှတ်လို့ ဈေးဆစ်နေရတာလဲ...တစ်ညလုံး ရှင်နဲ့နေရမယ့် ကျမဒုက္ခကိုလည်း ထည့်တွက် အုံး....”    “ ငါးထောင်ပဲလားကွာ...အဲဒါ...အကုန်ပဲ...”    “ ဟင်း...ကျမတော့ ဖိတ်စာမှားပြီထင်တယ် ဒါနဲ့ ရှင်တစ်ယောက်ပဲ လုပ်ရမှာနော်...”    “ တစ်ယောက်ထဲပါ...”    “ အင်း တချို့က တစ်ယောက်ထဲဆိုပြီး ခေါ်သွားတာ ဟိုရောက်တော့ လေးင

အကျဉ်းစံတို့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ကမ္ဘာ စီမံကိန်းအတွက်ဆိုကာ ခြံခတ်သိမ်းစည်းသွားတဲ့ လယ်ယာတွေကို ကြည့်ပြီး နန်းကြာညို သက်ပြင်းချမိပြန်သည်။ ဒီလယ်ယာတွေကို အနိုင်ကျင့်သိမ်းယူသွားကတည်းက သူမတို့မိသားစုအပါအဝင်တစ်ရွာလုံး ဒုက္ခရောက်နေရသည်။ လယ်ကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်တတ်သော လယ်သမားတွေ ဘိုးဘွားပိုင်လယ်မြေတွေ မရှိတော့သောအခါ ဘဝပျက်ကြသည်။ အလုပ်အကို သစ်အတွက်မြို့တတ်သွားတဲ့သူတွေရှိသလို ကြွေးလည်ပင်းနစ်ကာ စီးပွားပျက်အပူမီးတောက်နေသော သူမတို့တွေလည်းရှိသည်။ ရွာဦးစေတီလေးတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်နေရင်း သက်ပျင်းအထပ်ထပ်ချမိသည်။ ရောက်ရှိလာမဲ့ မနက်ဖြန်တိုင်းကို ကြောက်မိပါသည်။ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ပင် သူမအိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ခြောက်ကပ်နေသော အိမ်ဝိုင်းလေးအတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝမ်းနည်းစိတ်က ကြီးစိုးလာပြန်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ခန့်ကထိ သူမတို့လယ်ယာလေးနဲ့ မချမ်းသာပေမဲ့ချောင်လည်စွာနေထိုင်နိုင်ပါသည်။ လယ်ယာတွေအသိမ်းခံရပြီးနောက်မှာ မိခင်ဖြစ်သူက နှလုံးရောဂါဖြင့်ဦးစွာဆုံးပါးသွားသည်။ နောက် အကြွေးတွေများများလာတော့ ဖခင်ကြီးလဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျကာ မိမိကိုယ်ကို သက်သေသွားသည်။ အသက် ၂၁နှစ်အရွယ် အပျိုမလေး နန်းကြာညိုတစ်ယောက်သာ ဒုက္ခတွေနဲ့ကျန်ခဲ့သည်။ နန်းကြာည

ဦးလေးမိန်းမ ဒေါ်မေသူအောင်ခုတလောတူလေးဝေယံလွင်ကိုကြည့်ရတာ မူမမှန် ညနေဆို ဆိုင်ကယ်နဲ့ အပြင်ကိုပုံမှန်ထွက် တတ်သည်။ တနေ့ ဒေါ်မေသူအောင်ကိစ္စရှိသဖြင့် ညနေဖက်တံတား မှဆိုင်ကယ်နဲ့အပြန်မှာ တူလေးဝေယံက ဘေးအိမ်မှ ချယ်ရီကို ဖက်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒေါ်မေသူအောင် တူလေးကိုသဝန်တိုနေမိတယ်။ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ တူလေးကို သူမစိတ်ဝင်စားနေမိခဲ့တယ်။ နောက်နေ့မှစပြီးသားဝေယံမိမိကိုစိတ်ဝင်စားမှုရှိလာအောင်ဒေါ်မေသူအောင်ူမိန်းမမာယာများကိုမသိမသာလေးထုတ်သုံးလိုက်သည်။ အိမ်မှာက နေ့လည်ဖက်တွေဆိုလူသိပ်မရှိသားစည်သူ ကလည်းခုတလောနွေကျောင်းပိတ်ထား၍သူငယ်ချင်းတွေအိမ်သွားလယ်လိုက် ဂိမ်းဆိုင်သွားဆော့ လိုက်နဲ့ ညနေမှပြန်လာတတ်သည်။ ခင်ပွန်းကိုထက်ကလည်း မနက်သူ့အလုပ်ရှိရာသွားပြီး ညနေစောင်းမှပြန်ရောက်တတ်သည်။ မေမေဒေါ်ချိုချိုအောင်ကအိမ်ပေါ်သူ့အခန်းမှာနေရင်နေ ဒါမှမဟုတ် တခါတလေအိမ်ရှေ့ခန်း မှာသိုးမွေးထိုးနေတတ်သည်။ ခုလည်း သားတို့ညီအကိုအိပ်ခန်းထဲဝင်လာခဲ့ပြီး လျှော်စရာအဝတ်များကိုယူနေစဉ် တူလေးဝေယံက ကုတင်ပေါ်မှာဖုံးပွတ်နေလေသည်။ ဒီခလေးတွေ အတော်ညစ်ပတ်တာပဲဟာ ဟုပြောပြီး တူလေးဘေးမှာပုံထားတဲ့အင်းကျီကို ငုံ့ယူလိုက်သည်။ ဒေါ်မေသူအောင်ရဲ့ စန်းစန်းတင့်ပ

၅၂၈ သံယောဇဉ်မှ ၁၅၀၀ချစ်ခြင်း "သူမနာမည်က မျိုးသီရိ အသက် ၂၅နှစ် မောင်လေးက ဝေယံမျိုး ၁၈ နှစ် ပထမနှစ် ကျောင်းသားဖြစ်ပါသည် အမေက သူမ အသက် ၁၂နှစ်မှာဆုံးပါး သွားခဲ့သည်။ မောင်လေးကထိုစဉ်က ၅ နှစ်သားပဲရှိသေးသည်။ အဖေကပဲသူမ တို့မောင်နှမကို အမေလိုရောအဖေလိုပါ ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့တယ် အဖေကလဲ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂နှစ်ကဆုံးပါးခဲ့ လေသည်။ အဖေဆုံးတော့ အဖေ့ရဲ့ အမက သူမတို့မောင်နှမနဲ့အတူလာ နေပေးတယ်။ မိဘနှစိပါးမရှိကြတော့ သူမကပဲ အမကြီးအမိရာဖြစ်ခဲ့ရတယ် မောင်လေးနဲ့သူမက ၇နှစ်ကွာသည် အဖေမရှိတော့ အဖေ့ရဲ့ ပွဲရုံလုပ်ငန်းကို သူမကပဲ ဦးဆောင်လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ် ကြီးကြီးက သူမတို့စားသောက်ဖို့စီမံချက် ပြုတ်ပေါ့။ အဖွားကလူကြီးဆိုတော့ အောက်ထပ်မှာနေတယ်။ သူမတို့က အပေါ်ထပ်မှာနေကြတယ် ပေ ၂၀ အကျယ်ရှိတဲ့အခန်းတခန်းပဲရှိ ရာ မောင်လေးငယ်စဉ်ကတော့အတူ အိပ်တယ်။ သူ လူပျိုဖြစ်တော့ သူမတို့ ခွဲအိပ်ကြတယ်။ အလည်ခေါင်တွင်လိုက် ကာတခုတားထားပြီး တဖက်မှာသူမနေ ပြီးဟိုတဖက်က မောင်လေးနေသည် ဝေယံမျိုး ကျောင်းဆင်းတော့ အိမ်မပြန် သေး သူကgymခန်းမတွင်လစဉ်ကြေး ပေးပြီးညနေတိုင်းကစားသည် ဆော့ပြီးတော့ စကော်ပီဘီးလေးနဲ့အိမ် ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့သူတို့