ချွေးမလေး

 

အနီရင့်ရောင် ကိုယ်ကျပ်ထမီ စကပ် ဝတ်ထားသော ပြည့်ပြည့်လုံးလုံး တင်ပါးလေးနှစ်ဖက်မှာ ခုလိုနောက်ကကြည့်ရတာ အသည်းယားချင်စရာ။ တင်ပါးတဝိုက် ထမီစကပ်လေးပေါ်မှာ ရေးရေးလေးပေါ်နေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတို အကြောင်းရာလေးကလည်း စွဲဆောင်နိုင်လွန်းလှသည်။ ခြေလှမ်းလေးများ ရွေ့သွားတိုင်း ထမီစကပ်အောက်ခြေပိုင်း ခွဲကြောင်းရှည်ကြီးဆီမှ ဖြတ်ခနဲ ဖြတ်ခနဲ ပေါ်လာတတ်သော ဖြူဖြူဥဥ ခြေသလုံးသွယ်သွယ်လေးရဲ့ အလှတရားမှာလည်း ရင်ဖိုလှိုက်မောချင်စရာ။ ချွေးမဖြစ်သူ ရတီ ဘဏ်အလုပ်မှ ပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ညစာ အတွက် ချက်ပြုတ်နေသည်ကို ဦးနိုင် ထမင်းစား စားပွဲမှာ ထိုင်ရင်း သတင်းစာ ဖတ်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ချွေးမလေး၏ အောက်ပိုင်း အလှ ကို မသိမသာလေး ခိုးငမ်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ သားဖြစ်သူ ကိုမိုး သူ့ဆေးကုမ္ပဏီ အလုပ်မှ ပြန်လာလျှင် ညစာအတွက် အမြဲ အသင့်ဖြစ်နေအောင် ချွေးမလေးက သူ့ ဘဏ်ဝတ်စုံပင် မလဲချွတ်နိုင်သေးဘဲ မီးဖိုချောင်ထဲ တန်းဝင်ကာ နေ့တိုင်း ချက်ပြုတ်ပေးတတ်သည်။ မနက်မနက် ဆိုလျှင်လည်း အလုပ်မသွားခင် သူတို့ အားလုံးစားဖို့ရာ စောစောစီးစီး ထပြီး ချက်ပြုတ်နေတတ်သည်။ ရတီက အဲဒီလို ချွေးမကောင်းရောဟုတ် ဇနီးကောင်လည်း ဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ သားဖြစ်သူ ကိုမိုးကတော့ ည ၇နာရီ ကျော် ၈နာရီ ဝန်းကျင်မှပဲ ပြန်ရောက်နေကျ။ ဒီနေ့လို သောကြာနေ့မျိုးဆို အပေါင်းအသင်းများကောင်းလျှင် ၁၀နာရီ ကျော်သွားတတ်စမြဲ။

ကိုမိုးက အိမ်သိပ်ကပ်တယ်ရယ်မရှိ။ ကိုမိုးက ဆေးကုမ္ပဏီမှာ မာကင်းတင်း ဝန်ထမ်းလုပ်နေရတယ်ဆိုတော့ တလကို ၁၀ ရက် ၁၅ ရက်ဝန်းကျင်လောက်က အလုပ်ကိစ္စနှင့် နယ်တွေဖက်ဆီ ခရီးထွက်နေတတ်သည်။ သူတို့ တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာက ဦးနိုင်လင်း ရယ်၊ ချွေးမလေး ရတီရယ်၊ သားဖြစ်သူ ကိုမိုးကျော်ရယ် သုံးယောက်တည်းသာ အတူနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ချွေးမလေး ရတီ ဒီတိုက်ခန်းကို ရောက်လာတာက သားနှင့်လက်ထပ်ပြီး ငါးလကျော်သာ ရှိဦးမည်။ ဦးနိုင်၏ ဇနီး ဒေါ်ငွေလှကတော့ ဆုံးသွားတာ ၅နှစ်ကျော်ပင် ရှိချေပြီ။ ဦးနိုင်က ခုချိန်၌ အသက် ၅၃ ဆိုသော်လည်း ဘာရာဂါဝေဒနာမှ မရှိဘဲ ကျန်းမာရေး ဒေါင်ဒေါင်မြည်သေးသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်ကျော်ကတည်းက Taxi နှစ်စီး ဝယ်ထောင်ထားကာ ပုံမှန် ကားအုံနာကြေးလေးနှင့် ကိုယ်ပိုင် တိုက်ခန်းလေးထဲမှာပဲ ဝမ်းရေးအတွက် အဆင်ပြေသလိုနေလာခဲ့လေသည်။ သားဖြစ်သူ ကိုမိုးကတော့ အသက် ၃၀။ လွန်ခဲ့တဲ့ ငါးလကျော်ကမှ အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်။ ချွေးမလေး ရတီက အသက်၂၇ ဆိုတော့ လင်ရော မယားရော အရွယ်မှန် အချိန်မှန်မှာ အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့ကြသည်ဟု ဆိုရမလားပင်။ ဦးနိုင်ကတော့ သူ့ချွေးမ ဘဏ်အလုပ်မှ ပြန်လာခါနီး ခုလို ညနေစောင်း အချိန်တိုင်း မီးဖိုချောင်ထဲ ကြိုရောက်နှင့်နေတတ်သည်။ မီးဖိုချောင်က အလင်းရောင်ပိုကောင်းသည်ဟု အကြောင်းပြ၍ သတင်းစာ လာထိုင်ဖတ်ရင်း သူ့ချွေးမ၏ တင်ပါး လုံးလုံးလေးနှစ်ဖက်ကို အာသာပြေကြည့်နေကြပင်။ ရတီ၏ တင်ပါးလေးမှာ အရမ်းအကြီးစားလည်း မဟုတ်။ သူ့အချိုးစားနှင့်သူ လှသည်ဟုဆိုရမည်။ ရတီရဲ့မျက်နှာပေါက်က ချစ်စရာကောင်းပြီး အသားအရေက ဖြူဥနေသည်။

ရတီ့ကိုတော့ ဘဏ်က သူငယ်ချင်းများက သူ့ကို ကိုးရီးယားမင်းသမီးလေး ဆောင်းဟေကို ( အွန်စော) နှင့် တူသည်ဟုဆိုကာ ချစ်စနိုးနှင့် “ ဆောင်းဟေကို “ ဟုသာ ခေါ်ကြလွန်း၍ လျှာရိုးကျိုးနေကြကာ ဘဏ်မှာ ရတီဟု ပြောလျှင် ရုတ်တရက် ဘယ်သူမှန်းမသိသည် အထိဖြစ်ကြရသည်။ တကယ်လည်း ရတီက မင်းသမီး ဆောင်းဟေကို (အွန်စော) လို မျက်နှာပေါက်နှင့် ကိုယ်လုံသေးသေးလေးမျိုးကို ပိုင်ဆိုင်ပါသည်။ ဦးနိုင်ရဲ့ အပေါင်းအသင်းများနှင့် အိမ်နီးချင်းများကအစ “ ခင်ဗျား ချွေးမလေးက ဟို…ကိုးရီးယားမင်းသမီးလေးတစ်ယောက်နဲ့ တူတယ်ဟ၊ ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ လွန်ရောပဲ…..မင့်သားက ရွေးတတ်လိုက်တာ” ဟု ပြောပြောတတ်သည်။ ချွေးမလေးမှာ သူ့ကြည့်လိုက်လျှင် အမြဲဖျတ်လတ် တက်ကြွ ပေါ့ပါးနေတတ်သည်။ သားဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင် မကျခင်ထိတော့ ရတီ့ ကိုယ်လုံးလေးက သေးသေးသွယ်သွယ် ရှိလှသည်။ သားနှင့် ညားပြီး ၅လကျော်အတွင်း အရင်ကထက်စာလျှင်တော့ နည်းနည်း ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်လာသည်။ အထူးသဖြင့် ရတီလေး၏ တင်ပါးလေးနှင့် လက်မောင်းများကို ကြည့်လျှင် ပိုသိသာလှသည်။ ရတီ့ အပေါ် မှာအရင်က ဘယ်လိုမှ ကာမစိတ်ဆန္ဒများ မရှိသော ဦးနိုင်မှာ သည် ၂လ အတွင်း စံချိန်မှီ ပြည့်တင်းလာသော ရတီ့ တင်ပါးအလှကို ငမ်းရင်း စိတ်များ ကစားနေမိတတ်သည်။ ရတီ့ တင်ပါးမှာ အကိတ်ကြီးဟု ဆိုနိုင်သော စာရင်းထဲမှာတော့ မပါ။ ချစ်စရာ ကောင်းပြီး ခပ်ပြည့်ပြည့် လုံးလုံးလေးနှင့် ငမ်းပျော်သည်လို့သာ ဆိုရမည်။

ရင်သားနှစ်ဖက်လည်း ထို့နည်းတူပင်။ ကိတ်လှသည်မဟုတ်။ နို့တစ်လုံး၏ အရွယ်ကို ပြောရလျှင် ဦးနိုင်၏ လက်ဖဝါး တစ်အုပ်စာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါက ကောင်းကောင်းကြီး အုပ်မိနိုင်သော အရွယ်အစားလေးသာ ဆိုတော့ကာ ချစ်စဖွယ် ရင်သားပိုင်ရှင်လေးဟုသာ ပြောနိုင်သည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း မနက်စောစောစီးစီး ဘဏ်မသွားခင် ချွေးမလေး ထမင်းဟင်း ထချက်ချိန်များ၌ ဦးနိုင် ခင်ဗျာ တကူးတက အပင်ပန်းခံ အိပ်ယာမှ ထ၍ ငမ်းမနေနိုင်သော်လည်း ညနေ ဟင်းချက်ချိန်များ၌မူ ချွေးမလေး၏ ရင်ဖိုဖွယ် အနောက်ပိုင်း အလှနှင့် ချစ်စဖွယ် ရင်သားအလှကိုတော့ ဦးနိုင် အလွတ်မပေးနိုင်ပါ။ ခြေလှမ်းလေးတွေ ရွေ့သွားတိုင်း အနီရောင် ထမီစကပ် အောက်ခွဲကြောင်းမှ ထင်းခနဲ ပေါ်လာတတ်သော ခြေသလုံး ဖွေးဖွေး သွယ်သွယ်လေးမှာလည်း ရမ္မက်စိတ်များ နိုးကြွချင်စရာပဲလေ။ ချွေးမလေး ရတီ့ကို ကြည့်ရင်း ငမ်းရင်း စိတ်များမထိန်းနိုင်ပါက အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ကာ လရည်များ ထုတ်ပစ်တတ်၏။ ဒီ တစ်လအတွင်း ဦးနိုင် ဂွမ်းတိုက်ကြိမ် နည်းနည်းပိုစိပ်လာသည်။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့လီးကြီးမှာ တောင့်တင်း သန်မာအားကောင်းလာသည်နှင့် အမျှ တခါတခါ သူ့ချွေးမ တင်ပါးကို မျက်စိအစာကျွေးရင်းမှာပင် လီးကြီးမှာ ထောင်မတ်နေတော့သည်။ ခုလို ညနေစောင်းမျိုး ချွေးမလေးနှင့် နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆိုတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့လေ။ “အဖေ သမီး ဆေးခန်းသွားလိုက်ဦးမယ်… သမီးနဲ့ ကိုမိုး တို့ ဆေးစစ်ထားကြတာ ဓာတ်ခွဲခန်းမှာ အဖြေသွားယူပြီး ဆရာဝန်နဲ့ တိုင်ပင်မလို့ပါ” “ ဟေ….သမီးတို့က ဘာဖြစ်ကြလို့တုန်း သမီးရဲ့” “ အော်…အဖေရယ်…သမီးနဲ့ ကိုမိုး ယူကြတာ ၆လတောင်ရှိတော့မယ်လေ….ခုထိ ကလေးမှ မရသေးတာ…အဲဒါ့ ဟိုနေ့က နှစ်ယောက်လုံး ဆေးစစ်ထားကြတာ ဒီနေ့ အဖြေစာရွက်ယူပြီး ဆရာဝန်နဲ့ သွားတိုင်ပင်ကြည့်မလို့ပါ…” “အော်…ငါ့သမီးရယ်… သမီးတို့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာမှ ၆ လတောင်မရှိသေးဘူး။

ဘာတွေလောနေကြတာတုန်း သမီးရဲ့… အချိန်တန်ရင် ရလာမှပေါ့…” “ အို…သမီးအရွယ်က..ငယ်တော့တာမှမဟုတ်တာ အဖေကလဲ။ နောက်သုံးနှစ်ဆို အသက် ၃၀ ရှိပြီ။ အသက်၃၀ ဆို ကလေးယူလို့မကောင်းဘူးလို့ ကြားဖူးတာပဲ ။ ခုချိန် ကလေးယူထားနိုင်မှ တော်ကာကျမှာလေ။ အသက်ကြီးလာမှ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရတာမျိုးမဖြစ်ချင်ဘူး….အသက်တွေကြီးမှ ကလေးမထိန်းချင်ဘူး… ပိုပင်ပန်းတယ် ” “ အေးပါ..ဟုတ်ပါပြီ…သမီးရဲ့…ဒါနဲ့ သားကိုရော မစောင့်တော့ဘူးလား..သမီး….။” “ ဟင့် အင်း…အဖေ့သားကို စောင့်နေရင် ဆရာဝန်နဲ့ တိုင်ပင်ဖို့ အချိန်ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး.. အဖေ့သားက အပေါင်းအသင်းကောင်းရင် အိမ်ပြန်ချိန်မှန်တာမဟုတ်ဘူး အဖေလည်း သိသားနဲ့…။ အဖေဗိုက်ဆာရင် စားထားနှင့်နော်… သမီး ချက်ထားပြီးပြီ။ “ “ ဟေ…မဟုတ်တာ..သမီးရဲ့…။အဖေလိုက်ပို့ပေးမယ်…နေ့ဆွဲ Taxi သမား လည်း စောစောကပဲ ကားလာအပ်သွားပြီ။” “ ရပါတယ်…အဖေရဲ့…သမီး တစ်ယောက်တည်း ကားငှား သွားလိုက်ပါ့မယ်..” “ မဟုတ်တာ သမီးရယ်…ကဲကဲသွား…အဝတ်သွားလှဲချေ…” “ ဟင့်အင်း…ရတယ်…အဖေ…။သမီး ဒီအတိုင်းပဲ ဘဏ်ဝတ်စုံနဲ့ပဲ သွားလိုက်မယ်” ချွေးမလေး မျက်နှာပေါ်မှ ချွေးစက်လေးများကို ကြည့်ရင်း ဦးနိုင် ကရုဏာသက်မိသွားသည်။ မောမောပန်းပန်းနှင့် ပြန်လာပြီး အမောပင် မဖြေနိုင်ရှာဘဲ ဆေးခန်းပြေးရပေဦးမည်။ သို့ဖြင့် ဦးနိုင်လည်း ချွေးမလေးကို ရောဂါရှာဖွေရေး ဓာတ်ခွဲခန်း နှင့် ဆေးခန်းကို လိုက်ပို့ ဖြစ်သွားသည်။ ကားမောင်းလိုက်ပို့တုန်း အနီးကပ်မြင်နေရသော ချွေးမလေး၏ ပေါင်တံ…. ရင်သားနှင့် ဖြူဥနေသော လက်ဖျံနုနုလေးကို တချက်တချက် မသိမသာလေး လှမ်းကြည့်ရင်း ဦးနိုင် လီးကြီးက အငြိမ်မနေပါ။ တစ်လမ်းလုံး နိုးထတက်ကြွနေတော့သည်။ ချွေးမလေး ကားပေါ်က ဆင်းတော့ လုံးပြည့်နေသော တင်းပါးနှင့် သေးသွယ်သော ခါးလေး၏ ဆွဲဆောင်မှုကို ငေးကြည့်နေရင်း ဦးနိုင် ကားထဲမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။ တအောင့်အကြာ မှေးခနဲ ကားထဲမှာ အိပ်ပျော်သွားသည်။ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည် မသိ။ ချွေးမလေးရတီ ကားတံခါးလာဖွင့်မှပဲ ဦးနိုင် ပြန်နိုးလာသည်။ ရတီ့မျက်နှာမကောင်းသည်ကို ဦးနိုင် သတိထားမိလိုက်၏။

ကားစက်နိုးကာ ဆေးခန်းရှေ့မှထွက်လာလိုက်ကြသည်။ ” သမီး ဆရာဝန်က ဘာတဲ့လဲ သမီး” ရတီက ချက်ချင်း မဖြေ။ မျက်နှာလေးက ညှိုးနေရှာသည်။ အခြေအနေကောင်းဟန်မတူ။ “သမီးက အားလုံးအဆင်ပြေပါတယ် အဖေ။ ကိုမိုးကတော့ အဆင်မပြေဘူး အဖေ အဟင့်…. ဟင့်… အဖေ့သားက ကလေးမရနိုင်ဘူးတဲ့ ဆရာဝန်ကပြောတယ်။ အဟင့်…. ဟင့်…. သမီးတော့ ရူးချင်တာပဲ အဖေရယ်….” ရတီမှာ ပြောရင်း မျက်ရည်များ ကျလာတော့သည်။ ဦးနိုင်လည်း စိတ်မကောင်းပေ။ သူလည်းမြေးချီချင်နေသူပင်။ သားနှင့်ချွေးမ အလုပ်သွားလျှင် အိမ်မှာ သူတစ်ယောက်တည်း ပျင်း၍သာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ သားနှင့် ချွေးမလေးသာ ကလေးမွေးပေးပါက သူအဖော်ရမည်ဟု ဦးနိုင် တွေးဖူးပါသည်။ ခုတော့ သား၏ အားနည်းချက်ကြောင့် ကလေးမရနိုင်ဟု သိလိုက်ရတော့ ဦးနိုင်ရင်ထဲမကောင်းလှ။ တခုခု ဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ “အော်…… သမီးရယ် ကံမကောင်းလိုက်တာ။ အဖေလည်း မြေးလေး အဖော်လိုချင်နေတာပါ သမီးရယ်။ အင်း သားကိုမိုး သိရင် ယူကျူံးမရဖြစ်တော့မှာပဲ။” “ကိုမိုးကိုတော့ သည်ကိစ္စပေးသိလို့ မဖြစ်ဘူးထင်တယ် အဖေ။ သူလည်း ကလေး တအားလိုချင်နေတာလေ။ သူ့ကို မပြောတာ ပိုကောင်းမယ်။ အဖေ့သားက စိတ်ညစ်ပြီး တော်ကြာ အလေလိုက်ရင်း အိမ်မကပ်တော့မှာ သမီးစိုးတယ်။ ဒီညလည်း သောကြာဆိုတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုင်ထိုင်နေလောက်ပြီ။ သူက အပေါင်းအသင်းက နဂိုကတည်းက ခပ်မင်မင်နဲ့ …အဟင်..့ ဟင်.့… ရွှတ်…. စိတ်ညစ်လိုက်တာ အဖေရယ်…” ” အေးပါ သမီးရယ် မငိုပါနဲ့တော့။ သားကိုမပြောပဲနေကြတာပေါ့ကွာ..” ကားမောင်းနေရင်း ဦးနိုင် သားနှင့် ချွေးမအတွက် ဘာများလုပ်ပေး ရမလဲ စဉ်းစားကြည့်မိသည်။ ချွေးမက ကလေးယူလို့ ရတဲ့ အခြေအနေမှာ ရှိသည်ဆိုတော့ တစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရည်နဲ့ ဆိုရင်တော့ ကလေးရနိုင်ဦးမည်။ ဒီတော့…. သူ့ရဲ့ သုတ်ရည်သာ ချွေးမလေး အဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက်နိုင်ရင် ကလေးရနိုင်မည်။ ချွေးမလေး အပေါ် ဆာလောင်နေသော သူ့ရမ္မစိတ်လည်း အာသာပြေ၊ သားနဲ့ ချွေးမလည်း ကလေးရလို့ပျော်ကြ၊ သူလည်း နာမည်ခံ မြေးထိန်းလို့ရ… သုံးယောက်လုံး အဆင်ပြေသွားမည်ဟု…စိတ်ကူကြည့်မိသည်။ ဒီစကားကို ပြောဖို့က လွယ်လှသည် မဟုတ်။ ချွေးမလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အငိုကြီးငိုနေရှာဆဲပင်။ “ သမီးရယ်… အခုလို တအားငိုနေမှတော့ သားပြန်လာရင် ရိပ်မိကုန်တော့မှာပဲ။ တိတ်တော့ နော် သမီး။ သမီးအဲ့ဒီလောက် စိတ်ဆင်းရဲနေတာ အဖေလည်း မကြည့်ရက်ဘူး။

ဒီတော့ သမီးနားနဲ့ မနာ ဖဝါးနဲ့ နားပါ…သမီးကို အဖေအကြံပေးချင်တယ်….။ အဖေတို့ မိသားစု သုံးယောက်လုံး အဆင်ပြေသွားအောင်…သမီး…အဲ…ဟို….အဖေက…ဟို….တစ်ယောက်ယောက်ဆီက သုတ်သွေး အလှူခံကြည့်ပါလား..ဟင်” ဦးနိုင်အနေဖြင့် တကယ်တော့ အဖေ့သုတ်ရည် သမီးကိုယ်ထဲ ထည့်ပေးမယ်ဟု ပြောပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့် လည်ချောင်းထဲမှာ စကားလုံးများ တစ်ဆို့သွား၍ တခြားစကားလုံးထွက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးနိုင်လည်း ပြောပြီး သက်ပြင်းကြီး ချလိုက်ရသည်။ “ ဆရာဝန်လည်း အကြံပေးပါတယ်…အဖေ။ အဖေပြောသလိုပဲ။ လုပ်ကြည့်ပါလားတဲ့။ သမီးအတွက်တော့ တခြားတစ်ယောက်ဆီက ယူဖို့ ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး အဖေ။ သမီးက ကိုမိုးပဲ ချစ်တာ… သူ့သွေးသူ့သားပဲ ယူချင်တာ…။ တခြားတစ်ယောက်ဆီကဆိုတာ အဖေ့သားလည်း လုံးဝလက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး…သမီးသိတယ်..” “ ဒါဆို အဖေ သမီးနဲ့သား အတွက် အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးချင်လိုက်တာ သမီးရယ်…တစ်ခုခုပေါ့ သမီး… သမီး နားလည်မှာပါ…သမီးတို့ အတွက် အဆင်ပြေအောင် အဖေ..လုပ်ပေးချင်တယ်…နားလည်ပါတယ်နော် သမီး.. သမီးဖက်က သဘောတူရင် အားလုံး အဆင်ပြေပါတယ်…” ဦးနိုင် စကားလုံးများကို ထိန်းရင်း ဝှက်ရင်း ပြောချလိုက်မိသည်။ ယောက္ခထီး၏စကားကြောင့် ရတီ ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားသည်။ “ အဖေ…ဘာပြောချင်တာလဲ..ဟင်…” ဦးနိုင် ဘာမှ ဆက်မပြောဘဲ ရှေ့ကိုသာ ကြည့်၍ ကားဆက်မောင်းလာတော့သည်။ ဦးနိုင် ရင်တွေလည်း တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေသည်။ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေလည်း အေးစက်စက်ကြီး ဖြစ်သွားသည်။ သူလည်း ရှိသမျှ သတ္တိတွေထုတ်၊ အရှက်တွေခါချပြီး ပြောလိုက်ရသည် မဟုတ်ပါလား.။ ကားကိုလည်း အရှိန်လျှော့ကာ မနည်း ထိန်းမောင်းနေရတော့သည်။ ရတီ သဘောပေါက်သွားပါပြီ။ ယောက္ခထီးကြီးက… သူနဲ့ အတူ လိင်ဆက်ဆံပြီး ကလေးယူဖို့ လမ်းစ ခင်းပြနေခြင်းပင်။ ယောက္ခထီးကြီး ဘာတွေ လျှောက်ကြံနေမှန်းမသိ။ ရတီ တွေးရင်း ရှက်မိသွားသည်။ ရတီ့ မျက်နှာလေး တစ်ခုလုံး ထူပူနီမြန်းသွားတော့သည်။ ဘာပြန်ပြောလို့ ပြောရမှန်းပင်မသိ။ ကားထဲမှ ခုန်ချထွက်ပြေးချင်စိတ်လည်း ပေါက်မိသည်။ ယောက္ခထီးကြီးနဲ့ သူသာ အတူလိင်ဆက်ဆံပြီး ကလေးရလာလျှင် ဆိုပြီး ရှက်ရှက်နှင့် ဆက်ပြီး တွေးနေမိသည်။ အဆင်မပြေစရာတော့ မရှိပါ။

ကိုမိုးကလည်း ခရီးထွက်လိုက်၊ ဘီယာဆိုင်လေးထိုင်လိုက်နှင့် အိမ်မှာ ကပ်တယ်ရယ်မှ မရှိ။ ယောက္ခထီးနဲ့ သူနှစ်ယောက်တည်း တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ ရှိတဲ့ အချိန်က ပိုများပါသည်။ ဒီတော့ ယောက္ခထီးနှင့်သာ ကလေးတစ်ယောက် ရလာလျှင်……??? သူသာ ယောက္ခထီးကို သဘောတူလိုက်ရင်ဖြင့်… အဆင်ပြေနိုင်ပါသည်။ သို့သော်….သူ့ တကိုယ်လုံးကို သူ့ယောက္ခမကြီးကို ပြရတော့မည်… အိုးးးး…..ရှက်စရာကြီး…။ အားးးးး….ငါ ဘာတွေ လျှောက်တွေးနေပါလိမ့်…။ ရတီ အတွေးစတွေကို ကြိုးစားပြီး ဖြတ်လိုက်ရသည်။ဆက်မတွေးချင်တော့…။ ကလေးတစ်ယောက်တော့ လိုချင်နေမိသေးသည်။ မျှော်လင့်နေမိတုန်းပင်။ လမ်းကြောင်းပြပေးသော ယောက္ခထီးကြီးကိုလည်း အပြစ်မမြင်ရက်ပါ…ယောက္ခထီးကလည်း စေတနာနှင့်ပြောမိတာပဲလေ ဟုသာ တွေးလိုက်သည်။ တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တဲ့အထိ ယောက္ခထီးကြီးအား ဘာစကားမှ ပြောမနေဘဲ အိပ်ခန်းထဲဝင် တဘက်နှင့် ထမီရေလျားကိုယူကာ ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင်လိုက်တော့သည်။ ချွေးမလေးရတီ ဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အခုလိုကြီး ဆက်ဆံခံလိုက်ရတော့ ဦးနိုင်လည်း တစ်ရှက်မှ နှစ်ရှက်ဖြစ်ကာ သူပြောခဲ့တာကိုပင် ပြန်ပြီး နောင်တရနေမိသည်။ ၉နာရီပင် ထိုးခါနီးနေပြီ။ သားဖြစ်သူ ကိုမိုးလည်း ဆိုင်ထိုင်နေဟန်တူသည်။ တစ်ယောက်တည်း မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ကာ စားဖို့ ထမင်းခူးနေသော်လည်း ဆာလှောင်စိတ်လည်း မရှိတော့သဖြင့် ထမင်းကို ပြန်ထည့်ကာ တိုက်ခန်းရှေ့ ၀ရံတာဖက် စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ထွက်လာမိသည်။ ၀ရံတာတွင် လှမ်းထားသော ချွေးမလေး၏ ဘော်လီနှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတိုလေးကို မြင်ပြီး ဦးနိုင် ချွေးမလေးကို လိုးချင်စိတ်များ ပေါ်လာပြန်သည်။ ဟာ…..မဖြစ်နိုင်တာတွေပါကွာ.။စောစောတုန်းက ….ချွေးမက…ငါ့ကို စကားတောင်မပြောတော့ဘူး.. ဟုတွေးမိရင်း ရှက်လည်းရှက်ကာ ဝမ်းနည်းမိသွားသည်။ ရေပန်းမှ ရေများ မျက်နှာပေါ် တဖွားဖွားကျလာတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် လူလည်း လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်သွားသည်။ အခုလို ကိုယ်တုံးလုံးတီးဖြင့် ယောက္ခထီး အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားလိုက်ရင် ယောက္ခထီးက မောင်းထုတ်မှာ မဟုတ်တာတော့ သေချာသည်ဟု ရတီ စိတ်ကူးရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။ ယောက္ခထီးကြီးကိုပဲ ကလေးယူဖို့ အားကိုးလိုက်ရလေတော့မလား…ဟု ရေချိုးရင်း တွေးနေမိသည်။

အသက် ငါးဆယ်ကျော် ယောက္ခထီးအပေါ်မှာ သူ တဏှာစိတ် ပေါ်အောင် ဘယ်လိုမှ တွေးကြည့်လို့တော့မရ။ သို့သော်လည်း သူနဲ့ကိုမိုးအတွက် ကလေးရဖို့ကလည်း သူတို့အတွက် အရေးကြီးသည်ဟု သူခံစားနေရသည်။ ရှေ့တစ်ပတ် တနလာင်္ဆို ရတီ မျိုးဥ ကြွေမယ့်ရက်ပင်။ အဲ့ဒီရက် ကလေးယူပါက ရနိုင်မည်။ ယောက္ခထီးနဲ့ အတူ ကလေးယူဖို့ကိစ္စထိ စွန့်စားဖို့ကို ရတီ ရှက်လည်းရှက်သေးသည်။ ဆုံးဖြတ်ချက်လည်း မချရဲသေးပေ။ “ ဟပ်ချီး…..ဟပ်ချီး…” ရေချိုးနေတာ နည်းနည်းကြာသွားသည်။ ရေပန်းကို ပိတ်ပြီး ထမီရေလျားကိုကောက်ဝတ်ကာ တပတ်ခြုံရင်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ညအိပ်ဝတ် ကိုယ်ကျပ် ဝမ်းဆက် ချည်သား ဂါဝန်တိုလေးကို ကောက်စွပ်လိုက်သည်။ “ ဒေါက် ဒေါက်…ဒေါက်ဒေါက်” တံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရသည်။ကိုမိုး ပြန်ရောက်ပြီနေမှာ။ ရတီ တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ “ သမီးကို…အဖေ တောင်းပန်ချင်လို့ပါ…သမီး” ယောက္ခထီးကြီး ဦးနိုင် အိပ်ခန်းဝရှေ့ရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ “ အဖေ စောစောက ပြောခဲ့တာတွေက စေတနာနဲ့ပြောခဲ့တာပါ သမီးရယ်.. အဖေ့ကို ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါနဲ့နော် သမီး…အဖေမျက်နှာပူလို့ပါ သမီးရယ်..” ခုလို မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းပန်နေတာကို ကြည့်ပြီး ယောက္ခထီးကို ရတီသနားမိသွားသည်။ တကယ်တော့ ရတီလည်း အစကတည်းက ယောက္ခထီးပြောခဲ့တာကို ဗွေမယူတဲ့အပြင် အကောင်အထည်ဖော်ရ ကောင်းမလား ဆိုပြီးတောင် ရှက်စိတ်လေးနဲ့ တစ်ယောက်တည်း တွေးနေမိတာ မဟုတ်လား။ “ သြော်… အဖေရယ်…သမီး ဘယ်လိုမှ သဘောမထားပါဘူး…အဖေ စိတ်မကောင်း မဖြစ်ပါနဲ့နော်…” ရတီက အပြုံးလေးဖြင့် ပြန်ဖြေနေတာမို့ ဦးနိုင်လည်း စိတ်အေးသွားရတော့သည်။

“ သမီး စိတ်မဆိုးရင်…အဖေကျေနပ်ပါတယ်” “ဟင့်အင်း…သမီးစိတ်မဆိုးပါဘူး” တော်သေးသည်။ ဒါဆို ချွေးမလေးက သူနဲ့ ကလေးယူဖို့မျာ စဉ်းစားနေလေရော့သလားဟု ဦးနိုင်တွေးလိုက်မိရင်း ရင်တွေပါ ခုန်သွားသည်။ ချွေးမလေးဝတ်ထားသော ကိုယ်ကျပ် ဂါဝန်ဖြူလေးမှာ အပါးလေး။ လက်တစ်လုံးစာ ရင်သားလေးကိုပါ ခပ်ရေးရေးလေး မြင်နေရသည်။ ဖွေးဥနေသော ပေါင်တံဖြူဖြူ လေးမှာလည်း ညှို့အားပြင်းလွန်သည်။ အိပ်ယာဝင်စောသော ဦးနိုင်မှာ ချွေးမလေးကို ဒီလို အတိုအပြတ် ညအိပ်ယာဝင်ခါနီး ဝတ်စုံမျိုးနှင့် မတွေ့ဖူးသေးပေ။ ဂါဝန်အောက်စမှာ ချွေးမလေး၏ ဖင်နှင့် ပိပိလေး မပေါ်ရုံသာ ဖုံးထားနိုင်သည်။ ချွေးမလေး၏ ဖွေးဥနေသော ခြေသလုံးနှင့် ပေါင်တံသွယ်သွယ်လေးကို ကြည့်ရင်း ဦးနိုင် ရုတ်တရက် စိတ်ရိုင်များ ဝင်လာတော့သည်။ ယောက္ခထီး၏ အကြည့်က သူ့ပေါင်သားများပေါ် ရောက်နေသောကြောင့် ရတီ စိတ်ထဲ အနေရခက်သွားသည်။ အိုးးးး…ယောက္ခထီးကြီးက မလွယ်တော့ပါလား…သူနဲ့ ရှေ့ဆက်ဖို့ ကြံနေသည်ကို ရတီ ရိပ်မိလိုက်သည်။ ရတီလည်း ကလေး လိုချင်နေတာဆိုတော့…. ယောက္ခထီးကို အားကိုးချင်သေးသည်။ ရုတ်တရက် ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုမိုးကို သတိရသွားကာ ကိုမိုး ဘယ်အချိန် ပြန်လာမလဲ မသိ။ မိန်းမတို့ မာယာအတိုင်း ရတီ ဉာဏ်များလိုက်သည်။ “ ကိုမိုးလည်း အခုထိ မလာသေးဘူးနော်…အဖေ…သမီး ဖုန်းဆက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်” ချွေးမလေးက အိပ်ခန်းထဲ လှည့်ဝင်ကာ ဖုန်းကောက်ဆက်နေသည်။ ဦးနိုင် အိပ်ခန်းဝမှာပဲ ရမ္မက်ရိုင်းဝင်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် ငေးနေမိသည်။ ရတီလည်း ယောက္ခထီးကြီး သူ့ကို ငမ်းနေမှန်းသိ၍ တမင်ကို တံခါးဖွင့်ကာ နောက်ကျောပေးရင်း ကိုမိုးကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ “ ကို…ဘယ်အချိန် ပြန်လာမှာလဲ… အော်….နောက်ကျမှာလား…..အင်း…အင်း ၁၁နာရီ မှ ပြန်ရောက်မှာပေါ့…ဒါဆို… ရတီအိပ်နှင့်နေမယ်နော်….ကို….ဒါပဲနော်…ဖြေးဖြေးပြန်လာခဲ့….” ချွေးမလေး၏ ကျောဟိုက်နေသော နောက်ကျောအလှကို ငေးရင်း ဦးနိုင်၏ ဂွှေးကြီးမှာ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ထောင်မတ်လာတော့သည်။ “ကိုမိုးက….နောက်ကျမယ်တဲ့ အဖေရေ…” ဦးနိုင် သူ့စိတ်ရိုင်းများကို အလိုလိုက်ပြီး ချွေးမလေး၏ အခန်းထဲ ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့် ဝင်သွားလိုက်သည်။

ရတီလည်း စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေမိသည်။ ယောက္ခထီကြီးကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မျက်လွှာလေးချထားလိုက်သည်။ ချွေးမလေးရှေ့ရောက်သည်နှင့် ဦးနိုင် ချွေးမလေး၏ မေးစေ့ကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ပင့်တင်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ချွေးမလေး၏ အိစက်ပျော့ပျောင်းသော တင်ပါးလုံးလုံးလေးများကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ဆွဲကိုင် ပစ်လိုက်သည်။ သူ ၂လလုံးလုံး ငမ်းခဲ့ရသော ချွေးမလေး၏ တင်ပါးနှစ်ဖက်မှာ သူ့လက်ထဲရောက်ခဲ့လေပြီ။ ရတီမျက်လုံးများသာ အတင်း မှိတ်ထားနေမိသည်။ ယောက္ခထီးကြီး သူ့ကို ဘာတွေ ဆက်လုပ်မည်ကို သူမတွေးချင်။ ယောက္ခထီး၏ အနမ်းကြမ်းကြမ်း အောက်မှာ အလိုက်တသင့်လေး နေနေမိသည်။ ယောက္ခထီး၏ လက်နှစ်ဖက်ကြီးက သူ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့အတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်နေသည်ကို ရတီသိပါသည်။ ရတီ့ရင်တွေ ပိုပြီး လှုပ်ရှားပြင်းထန်လာတော့သည်။ ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်မလဲ ရတီ မတွေးရဲ။ ကလေးရဖို့သာ အဓိက ဟုသာ စိတ်ကို ပိုင်းဖြတ်လိုက်ရင်း ယောက္ခထီး၏ ဦးဆောင်မှုအောက်မှာသာ အသာလေး စီးမျောနေမိတော့သည်။ အခုထိတော့ ယောက္ခထီးကြီးဆီမှ သာယာမှုဆိုတာကို ရတီ ကောင်းစွာ မရရှိသေးပေ။ ရုတ်တရက် ယောက္ခထီးကြီးက သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ် အသာတင်လိုက်သည်။ ခုချိန်ထိ ရတီ မျက်လုံးများ မဖွင့်ရဲသေး။ ဒူးလောက်ချွတ်ထားပြီးသော သူ့အတွင်းခံကို ယောက္ခထီးက ထပ်ပြီး ဆွဲချွတ်နေသည်။ ရတီ့ ပိပိလေးထိပ်ဖျားမှ ပူနွေးသော အတွေ့အထိကို ဆက်တိုက် ခံစားလိုက်ရသည်။ ရတီ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်း ထကာ လူးလွန့် သွားတော့သည်။ “ ပလွတ်ပလွတ်…ရှလွှတ်…. ရှလွှတ်” ရတီ အသံတွေ ကြားလိုက်ရသည်။ အို….ယောက္ခထီးကြီးက သူ့ပိပိလေးကို လျှာနဲ့ လျှက်ပေးနေတာကို သိလိုက်ရတော့သည်။ သူ့ စောက်စိရည်များ တစိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်ကို ရတီ ခံစားလိုက်မိသည်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ယောက္ခထီးကြီး၏ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ အသာလေး ဆွဲဖိထားရင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုပါ ကော့ကော့ပေးနေသည်။

သူကိုယ်တိုင် ဘာတွေ လုပ်မိနေမှန်းလည်း ရတီမသိတော့ပါ။ သိလည်း မသိချင်ပါ။ ချွေးမလေးထံမှ သက်ပြင်းချသံများ လည်း ထွက်ပေါ်လာသည်။ ချွေးမလေး ရတီ ကာမ အရှိန်တက်နေပြီဆိုတာကို ဦးနိုင်ကောင်းကောင်းသိပါသည်။ ဦးနိုင်လည်း ချွေးမလေး၏ အဖုတ်လေးကို လျှက်ပေးရင်း ပုဆိုးနှင့် ရှပ်အကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်ကလေးမှာ စောက်ရည်များထွက်ကာ အလိုးခံဖို့ အသင့်အနေထားကို ရောက်လို့နေပြီ။ ပိုသေချာသွားအောင် သူ့လက်နှစ်ချောင်းကို အဖုတ်ထဲ မွေနှောက်ကစားကြည့်လိုက်သည်။ “ အ….အား…ဟင်း….ဟင့်” ချွေးမလေးထံမှ ငြီးသံရှည်ကြီး ထွက်လာသည်။ ဦးနိုင်၏ လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းလုံးလည်း ချွေးမလေး၏ စောက်ရည်များ အခဲလိုက် ကပ်ညှိပါလာသည်။ ဦးနိုင်၏ လီးမှာလည်း အစွမ်းကုန် ထောင်မတ်နေပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။ သူ့လီးလည်း စောက်ဖုတ်အရသာကို မြည်းဖို့ တောင်းဆိုနေလေပြီ။ သူ့လီးကြီးမှာ ငါးနှစ်ကျော်လုံးလုံး အဖုတ်ငတ်နေခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား..။ ဦးနိုင် ချွေးမလေး၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ရင်း ပေါင်ကို အနေတော်လောက် ဖြဲထားလိုက်သည်။ ရတီစိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေသည်။ စောက်စိရည်များ ခုထိ မရပ်သေးဘဲ စိမ့်ထွက်နေတာကို ခံစားနေမိသည်။ ယောက္ခထီးက ပေးသော အရသာမှာ တစ်မျိုးထူးလွန်းလှသည်။ သူ့ ညာဖက် လက်ညှိုးလေးကို အသာလေးကိုက်ဖိထားလိုက်ရင်း ယောက္ခထီးဘာတွေ ဆက်လုပ်မလဲဆိုတာကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း ရင်ဖိုစွာနဲ့ စောင့်နေလိုက်သည်။ “ အ….အင်းး….ဟင်းးး…အ….အိုးးး “ သူ့ယောက္ခထီးကြီး၏ လီးမှာ သူ့ အဖုတ်လေးထဲ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ဆောင့်ဝင်သွားသော အရသာထူးကြီး ကို မြိန်ရေယှက်ရေ ခံစားလိုက်ရသည်။ အတော်ကြီးပြီး ရှည်တဲ့ လီးတစ်ချောင်း သူ့အဖုတ်လေးထဲ ဝင်သွားသော အထိအတွေ့ထူးကို ရတီ ပထမဆုံး ခံစား လိုက်ရခြင်းပင်။ ယောက္ခထီး၏ လီးကြီးမှာ သူ့အဖုတ်လေးထဲ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသော အရသာထူးမှာ တစ်မျိုးလေး အသည်းယားစရာကောင်းလှသည်။ ရတီ ကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်း ဖြာတက် သွားမိသည်။ ဦးနိုင်က သူ၏ ခြောက်လက်မ ခန့်ရှည်သော လပြွတ်ရှည်ကြီးကို ချွေးမလေး၏ အဖုတ်လေးထဲ စိမ်ထားလိုက်သည်။

ချွေးမလေး၏ အဖုတ်လေးကပဲ ကျဉ်းလို့လား…. သူ့ လီးကပဲ ကြီးတာလားမသိ။ သူ့လီးကြီးက ချွေးမလေး၏ အဖုတ်ထဲမှာ အတော်ကို ကျပ်နေသေးတာကတော့ သေချာသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ချွေးမလေး၏ စောက်စိရည် ပူပူနွေးနွေးလေးများ နှင့် ခဏစိမ်ထားပြီးနောက် လပြွတ်ကို တဝက်လောက်ထုတ်လိုက် အဆုံးထိ သွင်းလိုက် ဖြည်းဖြည်းလေး ကစားရင်း ချွေးမလေး၏ အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို ထပ်ချဲ့ပေးလိုက်သည်။ “ ပြွတ်…ပြွတ်….ပြွတ်” ပူပူနွေးနွေး စောက်စိရည်များပြည့်လျှံနေသော အဖုတ်လေးထဲ လပြွတ်ရှည်ကြီးက ဆောင့်ဆောင့် ထိုးနေသောကြောင့် တပြွတ်ပြွတ် အသံများ အခန်းထဲ ညံနေတော့သည်။ ယောက္ခထီး၏ လပြွတ်ရှည် ကြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုးသော အရသာကို သူမက်မောတပ်မက်မိပါသည်ဟု မရှက်တမ်း ဝန်ခံလိုက်ချင်ပါသည်။ ယောက္ခထီးကြီး၏ မည်းပြောင်ပြောင် နောက်ကျောကြီး ရတီလေးက သူ့လက်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် အတင်းဆွဲရင်း ကျောမည်းကြီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ သူကိုယ်တိုင် ဘာတွေ လုပ်မိနေမှန်း ရတီမသိတော့ပါ။ ရတီ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖိကိုက်ထားရင်း အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရှူထုတ်နေမိသည်။ “ ကောင်းလား…သမီး” “ ကောင်းလားလို့….ရတီ…ကောင်းလားလို့ မေးနေတယ်လေကွာ….” “ ….အင်း……အင်း….ကောင်းတယ်…. …အင်း….အ…” အို….သူလည်း ဘာတွေ လျှောက်ဖြေနေမိမှန်း ရတီလည်း မသိတော့ပါ။ တကယ်လည်း ယောက္ခထီးကြီး အပေါ်သူ သာယာမိသွားပါသည်။ သူ့ခြေသလုံးဖြူဖြူလေးကို ယောက္ခထီး၏ မည်းမည်းပြောင်ပြောင် ဖင်ကြီးပေါ် ကို ဆွဲချိတ် ထားလိုက်သည်။ အခုတော့ ရတီလေးရဲ့ ဖွေးဥနေသော လက်များရော…. ခြေသလုံးများပါ ဦးနိုင်၏ နောက်ကျောနှင့် တင်ပါးတလျှောက် တလှုပ်လှုပ် လုပ်ခါရင်း နေရာယူထားကြပြီ။ တစ်ချက် တစ်ချက် ချွေးမလေးက အဖုတ် အတွင်းကြွက်သားလေးများနှင့် သူ့လပြွတ်ကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးသည်ကိုလည်း ဦးနိုင် အသာယာကြီးသာယာနေမိလေပြီ။ ရွဲစိုပြီး ညှပ်အားကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးပိုင်ရှင် ချွေးမလေးကို ဦးနိုင် အစွဲကြီးစွဲမိခဲ့ပြီ။ “ ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ်…..ကောင်းလိုက်တာ…” ချွေးမလေး၏ နာဖူးကျဉ်းလေးမှာ ချွေးစက်များနှင့် တဝင်းဝင်း ဖြစ်လာသည်။

နူးအိနေသော မျက်နှာလေး နှစ်ဖက်ကို အာသာငမ်းငမ်း နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ချွေးစို့နေသော နှာခေါင်းသေးသေးလေးကိုပါ လျှာဖြင့် သပ်ပစ်လိုက်သည်။ ရမ္မက်စိတ်များဖြင့် မှိန်းမောနေသော ချွေးမလေး၏ ချစ်စရာ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ဦးနိုင်၏ သုတ်ရည်များ လပြွတ်ထိပ်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း နေရာယူလာကြသည်။ “ အားးး… ပြီးတော့မယ် … အရည်တွေ လွှတ်လိုက်တော့မယ်နော်…သမီး…။ အဆင်ပြေလားသမီး….. အဆင်ပြေပါတယ်နော်…. “ ပြောရမယ်ဆို ရတီ မတော်ချင်သေးပါ…. လပြွတ်ရှည်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားတဲ့ အရသာကြီးကို ထပ်ခံချင်သေးသည်။ မျက်လုံးနှစ်ဖက်ကို ခပ်မှေးမှေးလေးနှင့် ယောက္ခထီးကြီးကို လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ယောက္ခထီးကြီးမှာ ဇောချွေးတွေက သူ့မျက်နှာမည်းကြီး တစ်ခုလုံး ဝင်းနေသည်။ မောဟိုက်နေသော ယောက္ခထီးကို လှမ်းကြည့်ရင်း အားနာမိသည်။ “အင်း….ပြေတယ်…အဖေ.. အရည်တွေ လွှတ်လိုက်နော်….အဖေ…အ….အ” ပြောရင်းဆိုရင်းနှင့် ရတီက သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ကိုက်ဖိထားလိုက်သည်။ ဦးနိုင်လည်း ခပ်မြန်မြန်လေး အရှိန်ဖြင့် တရပ်စပ် မညှာတမ်း ဆောင့်ထိုးတော့သည်။ အဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များမှာ လီးတံရှည်ကြီးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထိုးနေတာမို့ တပြွတ်ပြွတ် အသံတွေ ထွက်လာပြန်သည်။ ဦးနိုင်၏ သုတ်ရည်များလည်း လပြွတ်ဝဆီသို့ အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် စီးလာကုန်ကြပြီ။ ဦးနိုင် တစ်ကိုယ်လုံး တုံခါသွားတော့သည်။ လပြွတ်တံထဲကနေ သုတ်ရည်များ ထွက်သွားသော အရသာထူးကြီးကို အားပါးတရ ထိတွေ့ခံစားလိုက်သည်။ သူ့လီးတစ်ခုလုံးမှာ ချွေးမလေး၏ စောက်ရည်များရော၊ သူ့ သုတ်ရည်များပါ အပြွတ်လိုက် အခဲလိုက် ကပ်ကုန်တော့သည်။ သူ့ အဖုတ်လေးထဲ ပူပူနွေးနွေး သုတ်ရည်များ ဆောင့်ဆောင့် ဝင်လာသည်ကို ရတီ ခံစားလိုက်မိသည်။ သုတ်ရည်လေးများ အဖုတ်တွင်းထဲထိ စီးဝင်သွားသော အရသာမှာလည်း တစ်မျိုးတစ်မည် ချိုမြိန်လှသည်။ ယောက္ခထီး၏ လီးရှည်ကြီး အဖုတ်ထဲကနေ ပြန်ထွက်သွားတော့ နှမြောသလိုလို ရင်ထဲဟာတတာကြီး ဖြစ်သွားရသည်။ အခုလို သုတ်ရည်အများအပြား သူ့ အဖုတ်ထဲဝင်သွားသည်ကို လင်ဖြစ်သူ ကိုမိုးဆီမှ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးပါ။ ယောက္ခထီးကြီးနှင့် ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပင် ပြီးသွားမှန်းတောင် ရတီ မမှတ်မိပါ။ သုံးကြိမ်ထက်တော့ မနည်းပေ။ ယောက္ခထီးကြီးကြောင့်သာ ဒီလို အရသာထူးတွေ ကြုံခွင့် ခံစားခွင့် ရခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား….. မိန်းမဆုံးပြီး ကတည်းက ၅ နှစ်ကျော်လုံးလုံး ငတ်ပြတ်ခဲ့ရသော ကာမအရသာကို ပြန်ပြီး စားသုံးခွင့်ရတော့လည်း ချစ်စရာ ကောင်းသော သူ့ချွေးမလေးနှင့် ဖြစ်နေတော့သည်။ ချွေးမလေး၏ အဖုတ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးကို ဦးနိုင် အစွဲကြီးစွဲခဲ့ရပြီ။ “ပြွတ်…ပြွတ်…ပြွတ်.. ရှလွတ်…ရှလွတ်” ဟောတော့…. ယောက္ခထီးကြီးက အရှိန်မသေးသေးဘဲ သူ့ ဂါဝန်ကို အောက်ကနေ နို့နှစ်လုံးပေါ်အောင် လှန်ပြီး ညာဖက်နို့ကို အာသာငမ်းငမ်း စုပ်နေပြန်သည်။ ယောက္ခထီးက သူ့ပါးစပ်ကြီးကို ဖြဲဟကာ ရတီ့ နို့တစ်ခုလုံး သူ့ပါးစပ်ထဲ ဆွဲစုပ်လိုက် ငုံလိုက် ကစားနေတာမို့ ရတီလည်း အနေရခက်ကာ ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာလေသည်။ သုတ်ရည်များ လျှံထွက်နေသော သူ့ပိပိလေးထဲကနေ စောက်စိရည်လေးများ ပြန်စိမ့်ထွက်လာသည်ကို ရတီ သတိထားမိလိုက်သည်။ ဦးနိုင်လည်း ချွေးမလေး၏ လက်တဆုပ်စာ နို့အုံသေးသေးလေးကို ပါးစပ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပြည့်အောင် ဆွဲစုပ်ရင်း ရာဂစိတ်များ အရှိန်ပြန်ကောင်းလာတော့သည်။ ချွေးမလေး၏ ဂါဝန်တစ်ခုလုံးကို ဆွဲလှန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ နုဖတ်ဖြူဥနေသော ရတီ၏ ရင်သားနှင့် ဗိုက်သားလေးကို ငေးကြည့်ရင်း ဦးနိုင်၏ လီးကြီးမှာလည်း တဖန် မိုးထိုးထောင်တက်လာတော့သည်။

ရုတ်တရက်…ရတီလည်း သတိပြန်ဝင်လာသည်။ “ အဖေ…..တော်တော့လေ..။ ကိုမိုး ပြန်ရောက်တော့မယ်။ တနင်္လာနေ့မှ ပြန်စရအောင်…” “ တနလာင်္….ဘာနေ့မို့လဲ…သမီးရဲ့….” “ သမီး…အဲ့ဒီနေ့ …မျိုးဥကြွေမှာလေ….အဲ့ဒီနေ့မှ အတူပြန်နေကြတာပေါ့….” “ အော်…အဲ့လိုလား…ဟုတ်ပြီ…သမီး…အဖေလည်း ဒီနှစ်ရက် အတွင်း ပြန်အားမွေးထားမယ်နော်…စိတ်မပူနဲ့..ငါ့သမီးလေးကို… ကလေးလက်ဆောင်ပေးမယ်နော်…” “ ဟွန့်….လူဆိုးကြီး…. ဘာမှန်းလည်းမသိဘူး…သူ့ချွေးမကို နည်းနည်းမှ မညာတာဘူး။ သူ့ဟာ…အကြီးကြီးနဲ့ ဇွတ်လုပ်တော့တာပဲ…ပါးစပ်က ခေါ်တော့ သမီးသမီးနဲ့…ဟွန့်…မုန်းလိုက်တာ….ဘာလဲသိဘူး…” ချွေးမလေးက နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာ သူ့ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြနေပုံက ကလေးလေးသဖွယ် ချစ်စရာကောင်းလှသည်။ ဦးနိုင်လည်း သူ့ချွေးမလေးနာဖူးလေးကို တစ်ချက် နမ်းရှိုက်ရင်း ပုဆိုးနှင့် အကျီကို ကဗျာကယာဝတ်ရင်း ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ “ အဖေ!….အဖေ!!….အဖေလို့ဆို!!..” မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီး ရေအဝ သောက်မယ်လုပ်နေသော ဦးနိုင်ကို ချွေးမလေး ရတီက လှမ်းခေါ်နေတာမို့ သူ့အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ရသည်။ ချွေးမလေးက စောစောက ဂါဝန်အတိုလေးကို ကပိုပယိုနှင့် ကောက်စွပ်တုန်းရှိသေးသည်။ “ အော်….အဖေ့ကိုပြောမလို့…. တနင်္လာနေ့… နေ့တပိုင်း သမီးခွင့်ယူပြီးပြန်လာမယ်လို့…အဲဒါ..နေ့လည်ပိုင်း အဖေနဲ့ ပြန်တွေ့မယ်လို့ ပြောတာ…” ချွေးမလေးက မျက်စောင်းလေးထပ်ထိုးကာ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ပြန်ကောက်ဝတ်နေသည်။ “ အေးပါ…သမီးရဲ့..အဖေ ဘယ်မှ မသွားဘူးနော် စိတ်ချ…ငါ့သမီးလေးကို စောင့်နေမယ်…” ဒီလိုနှင့်….ရှေ့တပတ်…တနင်္လာနေ့ တင်သာမက…နောက်နေ့….နောက်နေ့များမှာပါ… ယောက္ခထီးနှင့် ချွေးမတို့ နှစ်ဦးသား…ချစ်ရမ္မက်ခရီးကြမ်းကို အတူ လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြရင်း……နောက် တစ်နှစ်၌ သမီးလေးတစ်ယောက်ကို မွေးဖွားနိုင်ခဲ့ကြလေသည်။ သားဖြစ်သူရော၊ ချွေးမဖြစ်သူပါ ထပ်ဆင့် အပျော်တိုးရင်း သာယာသောအချစ်ခရီးလမ်းကို အားလုံး အတူတကွ တက်ညီလက်ညီ သူတလှည့် ကိုယ်တလှည့် လျှောက်လမ်းကြလေတော့ရင်း…နောက်သုံးနှစ်အကြာ၌ သားလေးတစ်ဦး ထပ်မံထွန်းကားခဲ့ရပြန်သည်……… ပြီးပါပြီ။