Myanmar Sex Ebooks

  မိုးရွာပြီးစ ညနေခင်းလေးတစ်ခုပါ။စိမ်းစိုနေတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေကို လေနုအေးက ညင်ညင်သာသာ ဖြတ်သန်း တိုက်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။လေညှင်း ရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာအမှန်ပါ။သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့ အပြုံးလို့ပြောရမှာပဲ။ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပ တဲ့မိန်းကလေးကို ကျနော်မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ။သူကလည်း ကျွန်တော့် အကြည့်တွေကို ချက်ချင်း သဘောပေါက် နားလည်ခဲ့ပါတယ်။ရှေုးရေစက်ကောင်းမှုကြောင့် သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်ပေါ့သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက်အများကြီး ငယ်တယ်ဗျ။ကလေးပီပီ ချွဲလိုက်၊ နွဲ့လိုက် ကျွန်တော် စိတ်ညစ်နေတဲ့ အချိန် ရီစရာလေးတွေ ပြောလိုက်။အလိုက်သိပြီး ချစ်ဘို့ကောင်းတဲ့ချစ်သူလေးပါ။ အချိန်စက်ဝန်းရဲ့ သယ်ဆောင်မှုကြောင့် ကျွန်တော်တို့ချစ်သူသက်တမ်း တစ်နှစ်နီးပါးကြာခဲ့ပြီ။ သူရဲ့ဖြူစင်မှုကလေးကို ကျွန်တော် အခွင့်ရေ

  ကျနော့်အိမ်က လုံးချင်းတိုက်အိမ်လေးပါ။ တော်တော်လေးလည်းကျယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက သိပ်မရှိဘူးဗျ။ ကျနော့် အဖေရယ်၊ အမေရယ်၊ ကျနော်ရယ်၊ နောက် ကျနော့်အမေရဲ့ တပည့် မထားရယ်၊ နောက် အိမ်ဖော် အဒေါ်ကြီး ဒေါ်တင်ရယ် (အမည်အားလုံးပြောင်းထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။) စုစုပေါင်းမှ ၅ ယောက်ထဲပါ။ ခြံစောင့်လင်မယားတော့ရှိတယ်။ ကိုထွန်းခင်တို့ လင်မယားလေ၊ ခြံထောင့်မှ သပ်သပ် အိမ်ဆောက်ပီးနေပါတယ်၊ နေ့ဘက်ဆို အဖေကလည်း သူ့ Company ကို သွား၊ အမေနဲ့ မထားနဲ့လည်း ရွှေဆိုင်သွား၊ ကျနော်လဲ ကျောင်းသွားပေါ့။ အိမ်မှာ အရမ်းပျင်းဖို့ကောင်းပါတယ်။ ကျောင်းကပြန်ရင်တော့ အခန်းထဲအောင်းပီး ဂိမ်းဆော့၊ တီဗွီကြည့်၊ စာလုပ်၊ ဒီလိုပါပဲ။ တခါတေလေ အောကားကြည့်ပေါ့။ (တခါတလေ မဟုတ်ဘူး အမြဲ ပဲ…ဟီး….ဟီး……) ကြည့်ပီး ဖီလင်တက်လာရင် သိတယ်မလား ထုံးစံအတိုင်း ဟန်းပလေးပေါ့။ ကဲ့….။ စလိုက်ကြရအောင်ဗျာ။ ပထမဆုံးပြောရမှာက မထားရဲ့ အကြောင်းပေါ့ဗျာ။ မထားဆိုတာ ကျနော့်အမေရဲ့ တပည့် လေ။ ငယ်ငယ်ထဲက မွေးစားထားတယ်ပြောတာပဲ။ ကျနော်မမွေးခင်ထဲကပေါ့။ မထားရဲ့ အသက်က ကျနော့ ထက် ၁၀ နှစ်လောက်ကြီးတယ်။ မထားကို အမေ မွေးစားထားတာဆိုပေမဲ့ ကျနော်နဲ့ မောင်နှမလိုတော့ မနေ ဘူး။ သူငယ်ချင်းလိုပါပ

  ဇော်ရဲသည် ရန်ကုန်မှာမွေးသော ရန်ကုန်သားတယောက်၊ ရန်ကုန်ကနေ အေဝးသင်နှင့် ဘွဲ့ရထားသူ။ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဗလတောင့်တောင့်။ အသားကခပ်လတ်လတ်၊ ရည်းစားရယ်လို့ အတည်တကျမထားဘဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ထည်လဲတွဲတတ်သည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးနုနုရွရွလေးတွေကိုတော့ အနမ်းလေးတွေပေးရုံshopping ထွက်ရင်တွဲကောင်းရုံမျှသာနေတတ်ပြီး၊ ခပ်ကဲကဲတွေနှင့်ဆိုလျှင်တော့ သူကလည်း ကဲပေးလိုက်သည်။ သူ့မိဘတွေက အဖေက ဌာနတခုက ညွွန်မှူးတယောက် အမေက ဗိုလ်ချုပ်စျေးတွင် ရတနာကုန်သည်တယောက်။ တဦးတည်းသောသား ဥစ္စာပေါ ရုပ်ချောဆိုတော့ အကောင်ကြီးကြီးသမီးတွေကအစ လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းသည်ကိုတောင် ခံရသူ။ သို့သော် အိမ်ထောင်ကျသွားလျှင် ဆုံးရွုံးသွားမည့် လူပျိုအခွင့်အရေးတွေကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ဒါ့ကြောင့် အမေကိုပူဆာ၊ အဖေ့ပါဝါကိုသုံးပြီး ပန်းဆိုးတန်းလမ်းပေါ်မှာ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်အကြီးကြီးတခုကို သူဖွင့်လိုက်သည်။ သူဆိုင်ဖွင့်ပြီး ၃ လလောက်အတွင်း ဆိုင်နာမည်က တရှိန်ထိုးတက်လာသည်။ သူ့ရဲ့ပြောဆိုတတ်မွု၊ သူ့ရုပ်ရည်ကြောင့် အမျိုးသားဖောက်သည်တွေထက် အမျိုးသမီးဖောက်သည်တွေက ပိုများလာသည်။ ဘေးဆိုင်များ၏ မနာလိုခြင်းကိုလည်း ပိုခံရလာသည်။ သို့သော် သူ့အလုပ်သူမှန်မ

  အသက် ( ၁၈ ) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်း သော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်..။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက ဝဲခနဲ လန်တက်သွားသည်..။ “ ကောင်မလေး……အတော်လှလာတာပဲ…….” ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်က နွယ်နီလှိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်..။ သူမ ကားတံခါးကို ဂျိုင်းခနဲ ဆွဲပိတ်လိုက်တော့မှ ကိုကျော်စိန်၏ အကြည့်က သူမထံမှ လွှဲ၍ ရှေ့တူရူသို့ လှည့်လိုက်သည်…။ “ မောင်းတော့…..ဦးလေး………” “ ဘယ်ကို ဝင်ဦးမလဲ….နွယ်နီ…” “ အင်း…..မရှိတော့ပါဘူး..အိမ်ကိုပဲ ပြန်တာပေါ့……” နွယ်နီလှိုင် စဉ်းစဉ်းစားစားနှင့် တွေးတွေးဆဆလေး ပြောသည်..။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပင် ကိုကျော်စိန် ရှိရာဖက်သို့ လှည့်လိုက်ပြန်သည်..။ “ အော်….မေ့လို့….ဟို ….ဒယ်ဒီ မှာခဲ့တဲ့ ကိစ္စ လုပ်ရဦးမယ်….ဦးလေး….၊ ပန်းရံသမားတွေ ဆင်းခိုင်းဖို့လေ……” “ အင်း….ခုပဲ အဲဒီဖက်ကို တစ်ခါတည်း လှည့်ဝင်လိုက်မယ်…အစ်ကိုကြီးက ဒီတစ်ခေါက် ကြာမယ်နဲ့တူတယ်…..” “ ဟုတ်တယ်….ဦးလေး….ဒက်ဒီနဲ့ မာမီက မာမီ့တူမ မင်