Posts

Showing posts from 2019

တစ်ခုလပ်

  "ဟေ့ကောင်… ဇော်ကြီး…           အဲ့စော်…မိုက်တယ်နော်"  "အေး…ဟုတ်တယ်ကွ… နောက်က    ကြည့်ရင် ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်" "အမလေးလေ ဘာတွေကြည့်ပြီး မိုက်နေရတာလည်း ဇော်ကြီးနဲ့ ကျော်မြင့်ရယ်       နင်တို့လည်း ငမ်းစရာရှားလို့  ဒီလို တစ်ခုလပ်ကိုမှ ငမ်းရသလားဟဲ့" "ဟင် တစ်ခုလပ် ဟုတ်လို့လား မတင်ထွေးရဲ့"       "အဟုတ်တော့…အဟုတ်…     တစ်ခုလပ်တင်… ဘယ်ကမလဲ…?      ကလေးတစ်ယောက်လည်းရှိသေး…     သူ့သားလေးကလည်း   အခြောက်လိုလေးလေ သားထူးဆိုလား?"   "ဟာ ဒါဆို ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်…              အမေကော…သားကော            ဟား…ဟား…ဟား…ဟား…"   "ဟဲ့ မိုက်မနေနဲ့ နင်တို့သေသေချာချာကြည့်           မိန်းမဖင်တွဲ…လင်မမြဲ တဲ့"     "ဟင်…! မတင်ထွေးပြောတာ                ဘာလဲ…?ဗျ"    "အော်…ဘာကမှာလဲ…?ဟဲ့…  အဲ့မိန်းမနောက်ပိုင်းကို သေသေချာချာ   ကြည့်လေ ဖင်ကအောက်တွဲကျနေတာ    မှတ်ထား မိန်းမဖင်တွဲကျနေရင်  လင်မမြဲဘူးဟဲ့… စိတ်ကူးတွေယဉ်မနေနဲ့"       အလုပ်ကအပြန် ရပ်ကွက်ရဲ့  လူစည်းကားရာ စျေးဆိုင်တန်းလေးမှာ     အိမ်အတွက် လိုအပ်တာလေးတွေ  ဝင်ဝယ်တဲ့ကေသွယ် တစ်ဖက်စျေး

'မင်းမင်းနဲ့အွန်လိုင်းပေါ်မှသဲစု'

''မင်းမင်းနဲ့အွန်လိုင်းပေါ်မှသဲစု'' ကျတော်ဖေစ့်ဘုတ်သုံးတာမကြာသေးပါဘူး.. သုံးရခြင်းကလည်း..အောစာအုပ်..အောကားတွေ ဖတ်တာ..ကြည့်တာ.အရမ်းဝါသနာပါတယ် ငယ်ငယ်တုန်းကတော့..ရတနာဝင်းထိန်.. ရာဂနတ်သား.တဏှာကိုကိုကြီး..စသည့်စာအုပ် များကို..ဖတ်ဖူးထားတော့..အောစာအုပ်ဖတ်တာက..ကျတော့ရဲ့ဝါသနာဖြစ်လာတယ်...အဲတော့ ဖေ့စ်ဘုတ်လေးဖွင့်..အောစာအုပ်တွေကူး.. အချို့လည်းကိုယ်တိုင်ရေး..ကျတော့fbမှာ တင်ခဲ့ပါတယ်..ကိုယ်တိုင်ရေးကကိစ္စမရှိပေမယ့် အခြားသူရေးထားတွေကိုတော့..Credit.မပေးမိ၍..rpတွေလည်း..အကြိမ်ကြိမ်ခံခဲ့ရတယ်.. ဇွဲတော့လုံးဝမလျော့ပါဘူး..ကိုယ်ကဝါသနာ ပါတော့..ထပ်ဖွင့်ထပ်တင်နဲ့..ခုချိန်ထိပါပဲ... Friတွေကလည်း..ကျတော်ကအပ်တဲ့သူရှိသလို ကျတော့လာအပ်တဲ့သူတွေလည်းရှိပါတယ်.. အချို့ဆိုတော်တော်မုန်းဖို့ကောင်းတယ်ဗျ.. လာလည်းအပ်သေးတယ်..စကားပြောတော့လဲ ပြန်မပြောဘူး...ကျတော်အပ်တဲ့သူဆို.. ထားပါတော့..(friတွေလည်းကြုံဖူးမှာပါ) Rpဒဏ်ခံရသလို..Teamအဖွဲ့ကလည်း..ဘာဖြစ် ညာဖြစ်နဲ့..အကောင့်က..မကြာခဏကိုပျက်တာ ပျက်လည်းသိတယ်မို့လား..ဝါသနာလေ.. တစ်ခုပြီးတစ်ခု..ပျက်လိုက်နဲ့..နောက်ဆုံး.. ဒီအကောင့်လေးရောက်လာတာပေါ့.... Friတွေအားလုံးထဲ..သဲစုဆိုတဲ့ကောင်မလ

မောင်လေး နဲ့ မမ

Image
မောင်လေး နဲ့ မမ ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်း  ~~~~~~~~~~~~ ကျနော့နာမည်က ဆက်ပိုင် အသက်က ၂၀ ရန်ကုန် စက်မှုဇုံတခုမှာ ကားဝပ်ရှော့လုပ်သည် ။ မမနာမည်က မိုးမိုးခိုင် အသက်က ၃၀ ဝန်းကျင် အသားဖြူဖြူ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်  ကျနော့်ကားဝပ်ရှော့ဆရာရဲ့အမဖြစ်သည် ။ ကျနော်နဲ့ မမဟာ တစ်အိမ်ထဲနေကြတာမို့ စလိုက် နောက်လိုက်နဲ့ အလွန်ရင်းနှီသည် မနက်ခင်းမမစျေးသွားတိုင်းနဲ့ မမသွားချင်တဲ့နေရာတိုင်းကိုလဲ ကျနော်က လိုက်ပို့ပေးရသဖြင့်ပြောမနာဆိုမနာ ကိုယ့်အကြောင်းသူ့ပြောပြ သူ့အကြောင့်ကိုယ့်ပြောပြနဲ့ တကယ့်မောင်နှမအရင်းတွေပမာ ရင်းနှီးနေကြသည်  မမမှာ ယောက်ျားရှိကြောင်းနဲ့ သူ့နဲ့လက်ထပ်ပြီး လပိုင်းအကြာမှာ ယောက္ခမတွေက သူ့ယောက်ျားကို ကိုးရီးယားကို အလုပ်သွားလုပ်ခိုင်းကြောင်းနဲ့ မမကမလိုက်စေချင်ပေမဲ့ မမစကားနားမထောင်ပဲ သူ့မိဘစကားကိုနားထောင်ပြီးလိုက်သွားကြောင်း ပြောသည် ။ တစ်နေ့မှာတော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျနော့်ဆရာတို့ တဆိုင်လုံးနီးပါး သူ့တို့ဇာတိ မြင်းခြံဘက်ကိုပြန်သွားကြပြီး မမကတော့ သူ့ယောက်ျားဘက်ကအမျိုးတွေယောက္ခမတွေနဲ့ မတွေ့ချင် စကားမပြောချင်လို့ ဆိုပြီး ဆိုင်မှာ ဆိုင်စောင့်အဖြစ် မမနဲ့ ကျနော်နဲ့ နေခဲ့ကြသည် ။ ထိုနေ့က ကျနော်လဲထုံးစံအတိုင်

စုမွန်

."ဘာစားစရာရှိလဲ“ “ရှိတယ် စိတ်ကြိုက်စား ကျွေးပါ့မယ်“ “တတယ် စိတ်ကြိုက်စားရမှလား နင်က ကော ကျွေးချင်ရဲ့လား“ စုမွန် ဘာအထာ ပေါက်သွားသည်မသိ ကျွန်နော့် ကို စူးစူးရဲရဲ တချက်လှမ်းကြည့်တယ် ။ ပီးတော့ မှ မျက်နှာလွဲပီး “ထမင်းပြောတာနော် ကောင်စုတ်“ ကျွန်နော် ဧည့်ခန်း မှာထိုင်စောင့်နေလိုက်တယ် ။ ဧည့်ခန်းနဲ့ ထမင်းစားခန်းစားပွဲက တဆက်တည်း ဆိုတော့ စုမွန်ကို လှမ်းမြင်နေရတယ် ။ မြန်မာဆန်ဆန် ရင်ဖုံးလေး နဲ့ ထမိန်အပြာရောင် ၀မ်းဆက်လေး ၀တ်ထားပီး ဆံပင်တွေကို နောက်လှန်ပီး စည်းထားတဲ့ စုမွန်။အလှတွေက အကွေ့အဝိုက် အကောင့် အရင့် တွေ့ ဖြင့်လှပနေတယ် ။နုတ်ခမ်းမှာ လဲ နုတ်ခမ်းနီရဲရဲလေး ဆိုးထားတယ် ။ ထမိန်ကို ခပ်ကျပ်ကျပ် စည်းထားပီး ခါးတိုရင်ဖုံးလေး ၀တ်ထားတော့ တချက်တချက် ဘိုက်သားလေး က အကျီနဲ့ ထမိန်ကြား အဖွေးသားလေး ထွက်ထွက်လာတယ် ။ တင်းရင်းနေတဲ့ တင်အစုံက လည်း အောက်ခံ ပင်တီ ချုပ်ရိုးကြောင်းလေး ပေါ်နေတယ် ။ ကျွန်နော် အတွက် တကယ် sexy ပါပဲ။ ထမင်းစားတော့ ကျွန်နော့် ဘေးမှာ ထိုင်ပီး စကားတွေ တတွတ်တွတ် ပြောနေတယ် ။ ဘာတွေ ပြောမှန်းသေချာမသိတော့ဘူး သူ့ ရဲ့ ရင်သားတွေ ကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို လဲ သူသတိထားမိမယ် ထင်တာပဲ။ ထမင်းစားပ

ချဉ်မထားတဲ့ကြိုး (အစ/အဆုံး)

ရင်ခုန်သံ ကို လှုပ်နှိုးသူ      နိုင်ထူး တက္ကသိုလ် စတက်တော့ သူမနှင့် စပြီး ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်။ သူမရဲ့ နာမည်က နှင်းပွင့်။ နာမည်နဲ့ မလိုက်အောင် အသားက ညိုသည်။ မချောပေမယ့် လှသည်။ လူပျိုခြေတက်လေး ဖြစ်သည့် နိုင်ထူး တစ်ယောက် နှင်းပွင့်ကို ခိုးခိုး ကြည့်ရသည်က အမော။ စာသင်ခန်းဟောလ်ထဲတွင် လူပေါင်းများစွာ ရှိသည့်ထဲမှ သူမကိုသာ ကြည့်မိနေသည်။ များသောအားဖြင့် သူမသည် နိုင်ထူး ထိုင်နေကျ ခုံတန်းလေးရဲ့ ဘယ်ဘက် အနောက် ခပ်ကျကျ နေရာ ခုံတန်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် အတူ ထိုင်တတ်သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံရင် ရင်ခုန်ရတာက နိုင်ထူး။ ကျောင်းတက်ရက်တွေတိုင်း သူမကို ကြည့်သည်။ အကြည့်ချင်း ဆုံနေအောင်ကို ကြည့်တာပါ။ ကျောင်းမှာ ကွင်း (အလှဘုရင်မ) မဖြစ်ပေမယ့် သူမသည်လည်း နာမည်ကြီး ကျောင်းသူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ လမ်းလျှောက်ရင် တုန်နေအောင် အထက်၊ အောက် လှုပ်ခါသွားသော သူမ၏ တင်ပါးတွေကိုလည်း တပ်မက်စွာ ခိုးကြည့်တတ်မြဲ။ ရင်ခုန်တတ်စအရွယ် ရူးလောက်အောင် ချစ်ပေမယ့် ဖွင့်မပြောဖြစ်ခဲ့။ ရင်းနှီးအောင်လည်း မကြိုးစားခဲ့ပေ။ သူမသည် အသိုင်းအဝိုင်းကြီးထဲက ဖြစ်ပြီး နိုင်ထူးမှာ သာမာန်မိသားစုလေးမှ ပေါက်ဖွားလာသောကြောင့် မိမိကိုယ်တိုင် အနားသို့ မချည်းကပ်ဖြစ်ခဲ့ပေ။